Stalini dhe Hrushovi s'më duan, por shpresoj te Enveri refugjat

[ganoid]

Faqja 8 - SPECIALE Nentor 7, 2003


FLET 72-VJEÇARI HAMDI QINETI NGA TIRANA

Stalini dhe Hrushovi s'më duan, por shpresoj te Enveri refugjat


--------------------------------------------------------------------------------

Ilir Bushi

Stalingradi dhe Hrushovi duan të më çojnë në azil, por kam shpresë se Enveri, që është refugjat në Itali, do të më shpëtojë". Kështu u shpreh dje 72-vjeçari nga Tirana, HamdiQineti, i cili njëkohësisht ka mallkuar 7 nëntorin e vitit 1956, sepse atë ditë ka lindur djali i tij i madh, të cilit i vuri emrin Stalingrad. Ndërsa lindja e djalit të dytë përkon me vitin 1959, dhe për këtë arsye ai u pagëzua me emrin e Hrushovit, ndërkohë që i treti lindi në epokën e bllokadave dhe familja i vuri emrin e Enverit.

Përse jeni i mërzitur?
Nuk më qasin djemtë në shtëpi. Që kur më vdiq gruaja, Stalingradi nuk më flet më, por më vonë u zura edhe me djalin e dytë, Hrushovin, që jetonte me mua. Kurse të tretin, Enverin, e kam refugjat në Itali. Sebepi kryesor i sherrit janë nuset e djemve.

Përse u ke vënë fëmijëve emra politikanësh?
Unë kam qenë furnitor që mbuloja ambasadat e huaja dhe merresha kryesisht me furnizimet ushqimore të ambasadës sovjetike. Atje u bëra mik me personelin dhe kur linda djalin e parë më 7 nëntor të vitit 1956 fola me ambasadorin sovjetik i cili më këshilloi t'i vija emrin Stalingrad. Kjo datë lidhej me Revolucionin Rus të Tetorit. Atëherë këto lloj emrash ishin në modë. Pas 4 vjetësh, kur kishte vdekur Stalini, (shtetin sovjetik e drejtonte Nikita Hrushovi) më lindi djali i dytë, të cilit i vura emrin Hrushov. Por ky emër nuk më vajti mbarë, sepse në vitin '60 u prishëm përfundimisht me sovjetikët, prandaj shkova në gjendjen civile dhe ia ndërrova emrin, duke ia vënë Mbarim. Kjo sepse nuk donim më fëmijë. Por atij as vetë nuk i pëlqeu emri Mbarim prandaj gjithë shokët i thërrisnin Hrushov. Kjo i pëlqente më shumë edhe vetë atij. Pastaj, në mënyrë të paparashikueshme na lindi aksidentalisht edhe djali i tretë, të cilin e quajtëm Enver.

Përse e quajtët Enver?
Po si ta quaja, Mao, apo Çu En Lai? Në atë kohë miqësia jonë ishte vetëm me kinezët. Por, me sa duket, ky i fundit doli më i mbari, se ai më dërgon lekë për cigare nga Italia.

Pse, dy të tjerët si janë?
Për veten e tyre dhe për nuset janë të mirë, po për mua as që e çajnë kokën të pyesin. Le që Stalini ka filluar edhe bixhozin me këto llotaritë sportive. Kurse Hurshovi shet këpucë grash. Unë doja t'i bëja me shkollë po ata nuk patën kokë për mësime. Tani i madhi nuk më qas më në shtëpi, ndërsa i mesmi më ka mbyllur derën me çelës dhe ka shkuar të banojë tek vjehra. Duan ta japin shtëpinë me qera dhe mua duan të më çojnë në azil. Të jetë për Stalinin dhe Hrushovin, unë pëfundoj pa bukë, por shpresoj shumë te Enveri, se ai nuk e harron që i jepja këpucët e mia për ta dërguar në shkollë. Kush harron babanë, ka harruar veten dhe kush shan babanë nuk gjen falje nga Zoti!


Si u politizuan emrat e shqiptarëve gjatë diktaturës

Pasioni i prindërve shqiptarë për t'u vënë fëmijëve të tyre emra të politizuar ka nisur qysh në fillimet e shekullit të ri, por fenomeni është evidentuar sidomos pas Luftës së Dytë Botërore. Kështu, shumicës së të porsalindurve të parë, pas nëntorit të 44-ës u kanë vënë emra të tillë si Trim, Partizan, Fitore, Stalingrad, Luftëtar, Asamble, Festime, etj. Ky pasion vazhdoi në periudha të ndryshme të zhvillimeve komuniste, duke bërë ndryshime përkatëse, ku u shtuan emrat Kongres, Revolucionare, Vullnetar, etj, etj. Në këtë kontekst fenomeni u fokusua sidomos në vënien e emrave të drejtuesve komunistë të Europës. Kështu, emrat Stalingrad, Leningrad, Dimitrov, Hrushov, Molotov etj., ndeshen sot tepër dendur ndër moshat 50-55 vjeçare. Por duket se kjo gjë vazhdon akoma edhe në ditët tona kur fëmijët e porsalindur pagëzohen me emra politikanësh botërorë si Berluskon, etj., etj. Megjithatë, ajo që vihet re në ditët tona është imitimi i emrave të artistëve të njohur botërorë ose sportistëve që kanë bërë jehonë të madhe në sportet që ushtrojnë.


Hidrocentralet dhe uzinat kryesore mbanin emrat e Stalinit, Mao Ce Dunit dhe Enverit

Fenomeni i imitimit gjatë viteve '45-'80 u zgjerua deri tek veprat industriale që morën emra politikanësh, menjëherë pas inaugurimeve. Kështu, disa hidrocentrale morën emrin e Leninit e Mao Ce Dunit, ndërkohë që mjaft uzina u pagëzuan me emra udhëheqësish sovjetikë e kinezë. Absurditeti arriti deri aty saqë edhe qyteti i Kuçovës mori emrin Qyteti Stalin, ndërkohë që 4 kombinate të rëndësishme në vend mbanin emrin e udhëheqësit kinez Mao Ce Dun. Por, pas prishjes me sovjetikët (viti '60) dhe sidomos pas grindjeve me kinezët, veprat më të rëndësishme industriale në vend mbanin emrin e Enver Hoxhës. E gjithë kjo histori emrash u mbyll në vitin 1990, ndërkohë që më pas fenomeni vazhdoi me pagëzimin e rrugëve apo shesheve me emrat e udhëheqësve ndërkombëtarë, gjatë dhjetëvjeçarit të fun

[heret a vone]

Pershendetje mariglen

[ganoid]

Pershendetje yll!

[arkl]

Pershendetje Geni.