Familja Butka nga Kolonja

[Humdinger]

Ja vlen të lexoni arikullin e mëposhtëm për ndihmën e Sali Butkës në Korçë dhe rrethinat e saj në 1916:

Korca ne luften e pare boterore dhe Republika e saj

Me 1916 ushtrite aleate ishin vendosur ne te gjithe Shqiperine. Deshtimet e aleateve me te vegjel i kishin detyruar fuqite e medha te zinin pozicionet e tyre ne vend. Ne vjeshten e vitit 1916, Italianet kerkuan te okuponin Korcen. Kjo kerkese u kundershtua nga Venizellos, ish kryeminister i Greqise, i cili ne ate kohe ishte i shkeputur nga Athina dhe kishte formuar nje fare qeverie proaleate ne Selanik. Gjithashtu u kundershtua edhe nga serbet, qe nuk e shihnin me sy te mire shtrirjen e Italise aq teper dhe qe preferonin okupimin e Korces nga trupat venizelliste. Pas shume bisedimesh u vendos qe trupi special italian i Maqedonise te mbetej ku ishte dhe Korca me rrethet te okupohej nga trupat franceze, te cilat konsideroheshin si te painteresuara ne ceshtjet territoriale ne Shqiperi. Dhe ashtu u be: Italianet zgjaten vijen e luftimit te Vjoses deri ne Selenice te Kolonjes, dhe trekendeshin grek Kakavije- Kalibaq- Perat. Francezet mbasi okupuan Manastirin zbriten deri ne Kostur dhe iu afruan kufirit shqiptar. Ushtria bullgare okupoi Pogradecin dhe Goren deri ne Maliq dhe Zvezde. Ne Pogradec ishte edhe Themistokli Germenji, i cili pat ardhur bashke me shoket e tij qe ishin ne bashkepunim me autoritetet bullgare dhe me oficeret austriake te sherbimit informativ te instaluar ne Pogradec.

Themistokliu filloi aktivitetin e tij per shpetimin e Korces dhe hyri ne kontakt me shoket e tij nacionaliste qe ndodheshin ne Korce. Me ta mbante korrespondence te rregullt, u jepte udhezime sipas rastit, dhe 2-3 here kishte guxuar te hynte naten fshehurazi ne qytet per te bere mbledhje me shoket e tij. Themistokliu nuk ishte i kenaqur nga veprimtaria e bullgareve dhe i akuzonte keta se kishin aspirata jo vetem per Korcen, por edhe deri ne Elbasan. Ne tetor te 1916-es nje dite befazi, zbret nga Gryka e Mborjes nje fuqi ushtarake franceze prej 400 kaloresish, te cilet hyne ne Korce si pa gje te keqe dhe menjehere u dhane ultimatum autoriteteve greke qe te largoheshin nga Korca e te terhiqeshin ne Janine. Brenda dy diteve greket u larguan nga Korca me nje deshperim te madh, duke manifestuar rruges ne favor te Mbretit Konstandin. Pas ikjes se grekeve, Korca per 3-4 dite mbeti pa ndonje flamur qeveritar. Kavaleria franceze, qe komandohej nga kolonel Dekueni, mbante vetem qetesine, ndersa pas tri diteve erdhi nga Kosturi nje fuqi ushtarake greke, e perbere pjeserisht nga civile anadollake dhe pjeserisht prej ushtaresh me veshje te rregullt. Kjo ishte ushtria venizeliste e porsaformuar. Venizelua, mbasi u nda nga qeveria e Konstandinit, kishte ardhur ne Selanik dhe atje kishte formuar nje qeveri me vehte, aleate me anglo-francezet dhe kishte filluar te organizoje nje ushtri, qe ne te vertete ende nuk peshonte rende. Fuqite franceze nuk largoheshin nga qyteti dhe fuqite venizeliste u perhapen ne rrethin e Korces e vajten deri ne Voskopoje. Ne kete kohe cetat shqiptare, te organizuara nga austriaket dhe qe komandoheshin nga Sali Butka, sulmuan Voskopojen dhe pasi i shpartalluan fuqite venizeliste i vune zjarrin katundit. Djegia e Voskopojes shkaktoi nje panik te madh ne Korce dhe u kuptua se fuqite venizeliste nuk ishin ne gjendje te perballoniin situaten e krijuar dhe te ndihmonin francezet ne perballimiin e cetave shqiptare tej kufijve te Korces. Cetat e Sali Butkes zbriten deri ne Teqen e Melcanit dhe ne jug deri ne Boboshtice. Kishte ardhur koha qe nga kjo gjendje te perfitonte Themistokliu dhe te hynte ne marreveshje me francezet.

Bisedimet per keto marreveshje thuhet se kane filluar me ndermjetesine e Raul Vinet, nje francez instaluar prej kohesh ne Manastir, qe ishte martuar me nje korcare. Themistokliu ishte i mendimit qe Korca te shpetonte nga zgjedha greke dhe ne te ardhmen Konferenca e Paqes te mos ta gjente ate te okupuar prej tyre. Francezet nuk e priten keq ate. Me 8 dhjetor 1916, Themistokliu me nje fuqi te armatosur prej 2-300 vetash, hyri naten ne Korce. Nje dite me pare francezet debuan nga Korca gjithe mbeturinat venizeliste dhe se bashku me keta, internuan ne Selanik disa nga eksponentet e propagandes greke, si Efrem Gjinin, dr.Llambi Dardhen, Kostaq Nacen, dr.Harisiadhin e tjere. Me 9 dhjetor u biseduan dhe hollesite per organizimin e administrates shqiptare qe do te themelohej ne Korce. U vendos qe te shpallej nje Republike Shqiptare e Korces, nje keshill qeveritar me 12 persona, nje gjykatore, drejtori e financave, organe policore dhe te xhandarmerise, drejtoria e arsimit, zyra boterore e tjere. Ngjarjet e kryengritjes epirote te 1914-es dhe propaganda shekullore greke kishin sjelle nje percarje pak a shume te madhe midis popullit. Themistokliu ne kete situate veproi jo vetem si nje patriot i shquar, por u tregua edhe si nje politikan i mire per te zhdukur gjurmat e se kaluares. Dhe per te siguruar nje bashkepunim midis elementeve me pikepamje e rryma te ndryshme vendosi qe ne keshillin qeveritar te merrnin pjese edhe persona qe ishin si krere te propagandes greke. Me taktiken e tij mundi te zgjedhe ne keshillin qeveritar disa nga keta, te cilet i thirri ne shtepine e tij duke i vene perpara nje fakti te kryer. Kur populli ishin mbledhur perpara prefektures me 10.12.1916, Keshilli qeveritar me ne krye Themistokline erdhi ne Prefekture. Aty nje toge ushtaresh franceze i priti me nderime te posacme dhe me pas kolonel Dekueni (Decoin) dhe Themistokliu dolen ne ballkonin e prefektures duke mbajtur qe te dy nga nje fjalim te shkurter. Midis brohoritjeve te popullit u ngrit flamuri kombetar dhe u shpall Republika Shqiptare e Korces. Keshilli qeveritar kishte funksione te fuqise ekzekutive dhe te asaj legjislative dhe ishte organi suprem i Republikes. Kryesine e Keshillit e mbanin me radhe per nje muaj rresht cdo anetar i saj dhe ky, per ate kohe, zinte vendin e Kryetarit te Republikes. Themistokliu u emerua prefekt i policise, nderkohe qe nje francez perfaqesonte komanden franceze dhe kryente detyrat e nje prefekti civil. Gjuha zyrtare ishte gjuha shqipe.

Koloneli Dekuen u tregua nje shqiptarofil i nxehte dhe nuk kurseu asgje per te ndihmuar mbarevajtjen e Republikes. Hinterlandi i kesaj republike ishte shume i ngushte. Sali Butka qendronte ne Melcan e ne Boboshtice. Francezet bene c'eshte e mundur per ta bindur ate te vinte ne Korce e te bashkepunonte me ta. Derguan ne Melcan nje delegacion shqiptar bashke me nje major francez, te cilet e keshilluan te dorezohej por Saliu nuk e pranoi, megjitheqe ngritja e flamurit ne Korce Saline e kishte kenaqur. Ai e gjente ne interes te Republikes qendrimin e tij jashte valles dhe e quante si nje sigurim me te mire per poziten e Themistokliut, i cili per cdo eventualitet kishte nje vend ku te mbeshtetej. Por gjate vitit 1917 edhe Qeveria venizeliste ishte forcuar. Ushtria e saj ishte shtuar dhe kishte filluar te peshonte rende, prandaj Venizelua kishte filluar te loste intrigat e tij kundra Republikes, te cilen e kishte hale ne sy dhe e shihte si nje pengese serioze per realizimin e aspiratave te tij mbi Korcen. Ai e dinte se tere keto suksese te Republikes se Korces i detyroheshin personit te Themistokliut. Sureteja franceze (sigurimi) administrohej nga vellezeria Galvani. Keta filluan intrigat kunder Themistokliut duke shfrytezuar merine dhe pakenaaqesine qe kishin kunder tij disa persona me influence ne Korce. Ky grup i te pakenaqurve kryesohej nga bejleret e Dishnices. Keta organizuan disa mbledhje te fshehta, ku edhe u pergatit nje peticion kunder Themistokliut i cili akuzohesh si njeri qe mbante marreveshje te fshehta me kundershtarin. Komploti u pergatit si duhet.Mbasi u muar si duket edhe pelqimi i gjeneral Sarailit, ne tetor 1917, nje mbremje, nje kamion solli disa oficere te sigurmit nga Follorina ne Korce te cilet u drejtuan per ne shtepine e Themistokliut dhe e ftuan kete per ne Selanik, ku gjoja e thirrte gjeneral Saraili. Themistokliu kishte kohe te fshihej te arratisej e te mos u dorezohej atyre qe kishin ardhur ta arrestonin, por duke e ditur vehten e tij te pafajshem e duke patur besim ne drejtesine franceze, u dorezua menjehere dhe u nis bashke me ta per ne Selanik. Atje, brenda tri kater diteve u nxuar para gjyqit ushtarak. Aty u akuzua per aktivitetin qe kishte zhvilluar ne favor te sherbimit informativ austro-bullgar kur ndodhej ne Pogradec, para marreveshjes mee francezet. Themistokliu nuk e mohoi kete aktivitet. Ai insistoi duke thene se pas marreveshjes kish vepruar besnikerisht dhe si nje aleat i vertete me francezet dhe kerkoi qe te mos merrej parasyssh veprimtaria e tij para marreveshjes. Gjykata ushtarake nuk i mori parasysh justifikimet dhe e deklaroi fajtor per aktivitetin e tij te meparshem duke e denuar me vdekje. Mbasi denimi u aprovua nga gjeneral Saraili, i cili ushtronte te drejten e Presidentit te Republikes Franceze, Themistokliu u pushkatua ne Selanik padrejtesisht dhe tradhetisht. Populli i Korces dhe vecanerisht shoket e Themistokliut ishin te shqetesuar per fatin e tij. Ne mengjez kur pritnin ndonje lajm mbi fatin e tij, pane qe shetitnin neper rruget e qytetit patrulla te shumta franceze, te cilat kishin vene neper dritaret mitraloza. Ne oren 9 te asaj dite, u thirren nga ana e gjeneralit francez pjestaret e Keshillit Qeveritar. Gjeneral Sali ishte nje person i ashper e gjysmeanormal, mbasi kishte humbur ne lufte pese djem. Pra, me brutalitetin e tij qe e karakterizonte i njoftoi keshillit qeveritar pushkatimin e Themistokliut dhe i kercenoi keta, se ne rast te ndonje manifestimi, kishin per t'u marre masa te rrepta. Gjithashtu i porositi qe te keshillonin popullin te mbante gjakftohtesine dhe te qendronte i urte. Sigurisht nuk ngjau asgje. Me vrasjen e Themistokliut kish ndryshuar edhe qendrimi politik i Frances.

Qe ate dite u shpall mosekzistenca e Republikes se Korces. Emri i Republikes u nderrua ne emrin kazave-qeveritare e Korces. Keshilli qeveritar u suprimua dhe mori emrin e Keshillit te Paresise (Conseil del notables). Ky keshill u formua nga persona te tjere me konservatore. Kompetencat e keshillit u kufizuan krejt. Nuk kishte nje te drejte legjislative, nuk kishte te drejte per emerimin e nepunesave e te perpilonte buxhetin apo te kontrollonte financat. Gjithe te drejtat e kompetencat e keshillit qeveritar i kaluan delegatit te Frances, gjithe vulat zyrtare, timbrat e Republikes u nderruan, zyrat qeveritare vazhduan te funksiononin nen mbikqyrjen dhe urdherin e delegatit francez. Francezet vetem ne punet e gjykates shqiptare nuk nderhyne asnjehere dhe vendimett e saj i respektonin. Kjo gjykate me personelin e saj te ndershem i solli mjaft sherbime vendit. Pas pushkatimit te Themistokliut, organet e sigurimit francez i vazhduan persekutimet e tyre. Ato arrestuan nje pjese te bashkepunetoreve te Themistokliut si Qamil Panaritin drejtor i Policise, Mehmet Pupen, komisar i policise, si edhe Mehmet, Sejfullah e Maliq bej Pojanin, te cilet u denuan me vdekje. Mbasi denimi i tyre u zbrit ne 20 vjet te burgosurit u derguan ne Guaiane. Nje koloni franceze ne Ameriken e Jugut. Bashke me keta u derguan edhe 30 vete te tjere. Me denimin e tyre, Republika e Korces mori fund

Marrë nga Korçavizion

PS:
Safet Butka, u rreshtua krah Ballit Kombëtar, paçka se u internua nga italianët për 3 vjet në ishujt e Italisë (nga ku edhe u rekrutua prej tyre).
Uran Butka, djali i Safetit, deputet i PD-së dhe ish-n/drejtor i gjimnazit "Qemal Stafa" në Tiranë në kohën e Enverit, vetëquhet sot i persekutuar, duke "harruar" që emri dhe bëmat e gjyshit të tij Sali Butkës, i hapën rrugën për universitet dhe pozita drejtuese në arsimin e Enver Hoxhës. Sali Butkës në sistemin socialist, i janë dhënë të gjitha atributet që i takojnë një patrioti që ka dhënë gjak për Shqipërinë.

[Korcar-L1]

Humdinger: Nuk e di se cfare mendon ti per Butken por ja pyeti ata me te medhenjte e familjes tende te te thone se si shpetoi Dardha nga Sali butka?
Hordhite e S.Butkes qe ndenjen gjithe ate kohe ne rrethinat e Korces, me cfare u ushqyen? apo punonin?:P Popullit ja mernin, ashtu si bene me Voskopojen .

[Albo]

Për vashat shqiptare

Safet BUTKA,

Fjala "moral" ka një kuptim të gjerë. Ne po e ngushtojmë në këtë rast, duke e barazuar me fjalën "nder". Mund të themi me mburrje të arësyeshme se morali i familjes sonë, në kuptimin e ngushtë, qëndron sotpërsot ende në një shkallë të lartë, ndërsa, në kuptimin e gjerë, është i vjetëruar.
Disa njerëz janë të mendjes se prishja e moralit shkaktohet nga qytetërimi evropian që po marrim dhe që në këtë pikpamje është i dobët. Disa të tjerë ua hedhin fajin të rinjve, që po ua merr mendjen moda dhe po u del turpi e frika. Këtë e shpreh edhe një zotni, Kandillodhinapti (pseudonim), në Gazetën e Korçës në një numër të marsit a të prillit 1929. Po cilët kanë të drejtë? Për mendimin tim, asnjëra palë. Se po të jetë ashtu, atëherë kultura e Perëndimit qenka e dëmshme dhe s'u dashka marrë fare! Atëherë, liria nuk u dashka dhënë! Atëherë, moda e veshjes dhe dalja e vashave zbuluar e gjysmë zbuluar duhet vënë në karantinë! Edhe në mos daçim ta marrim atë kulturë sido që është, ajo do të na vijë vetë dhe atëherë do të na gjejë të papërgatitur e do të hamë hëm qepët, hëm shkopinjtë. Se liria e gruas dhe moda, të cilat duken sot një sëmundje e dëmshme, janë pjesë të pandara të atij qytetërimi që po marrim e duhet të marrim në të tjera pikpamje. Kultura evropiane është themeluar në familjen e në shoqërrinë e atyre vendeve, në parimet e zakonet atyre popujve. Ne duhet të marrim atë që është e shëndoshë dhe e përshtatshme për ne, duke ruajtur atë që kemi pozitive, shqiptare.
Është e ditur se me zgjerimin e kuptimit të fjalës "moral" vështirësohen edhe konditat e pasjes një morali të plotë. Që ta ketë njeriu me të vërtetë, lipset të jetë i zhvilluar mirë me anën e edukatës familjare, shkollore dhe qytetare. Mendja dhe vullneti i mirë duhet të jenë armët e tij më të forta për të mbrojtur moralin dhe të drejtat. A i plotësojnë vashat këto kushte të kohës? Duke menduar se edukata që po marrin sot në familjen pa harmoni, në shkollë, që thuajse nuk ia kanë parë derën dhe në shoqëri, ku ato nuk marrin pjesë aktive, duhet të përgjigjemi negativisht. Vashat e sotme jo vetëm që nuk po përgatiten si duhet për të mbrojtur nderin e tyre, por gjejnë pengime të cilat i demoralizojnë përpara se të dalin në fushën e luftës së jetës. Pengimet fillojnë qysh në familje. Prindërit nuk i dërgojnë vashat në ato shkolla që janë, se mos u demoralizohet apo mos harxhohen. Nuk shpëtojnë nga përgjegjsia disa prindër "intelektualë" që po kënaqen duke i lënë bijat e tyre vetëm me një përparim të modës. Se moda pa dituri dhe edukatë morale, është e dëmshme. Po barra e fajit rëndon më tepër tek ata që s'kanë sy të shohin se demoralizimi i vashave vjen së brendshmi: nga padrejtësitë kundrejt vashave, duke i lënë mbyllur e në padituri dhe, sidomos, duke dashur t’i martojnë shpesh si qëmoti.

Botuar në vitin 1932

[Albo]

Për vashat shqiptare, nga ana ekonomike

Safet BUTKA,

Familja moderne mund t' i barazohet në pikëpamje ekonomike një shoqërie të vogël tregëtare, një ortakërie, që ka për bazë bashkimin e kapitaleve e të detyrave dhe për qëllim fitimin. Sikundër përpiqen ortakët që të shtojnë kapitalin dhe me anën e tij të sigurojnë jetën e famën e firmës, ashtu mundohen edhe pjestarët e familjes për mirëgjendjen ekonomike të familjes dhe për sigurimin e jetës së fëmijëve, të cilët, në këtë rast, s'janë gjë tjetër përveçse trashëgimtarët e një firme që njeriu s'do ta humbasë.
Ky model s'i afrohet gjëkundi familjes së sotme shqiptare, sepse shumica e themeleve të saj të djeshme nuk janë bazuar në një ekonomi fitimprurëse, por thjesht riprodhuese për rrojtjen e përditshme dhe se ndryshimet e pakta që po bëhen në këtë fushë, kanë marrë përgjithësisht një udhë të shtrembër. Një nga ndryshimet është që tani nuk synojnë ta japin vashën aq tek fisi i madh e i fuqishëm për efekte mbështetjeje (më mirë një mik se një çiflig!), sesa tek një familje e kamur, ku çupa të jetë e siguruar mirë ekonomikisht. Ky ndryshim s'është për të qenë, sepse siguria e rrojtjes së vashës me këtë mënyrë bëhet me shumë sakrifica të tjera, që e kthejnë më pas fatkeqe dhe disa herë i japin rast edhe të demoralizohet. Me që gruaja e re s'ka shkollim të mjaftueshëm apo ndonjë mjeshtëri të veçantë për t'ia zhvilluar burrit kapitalin, nuk luan dot rolin e merituar si shoqe e tij e si zonjë e shtëpisë, po rolin e çndershëm të një "maitresse". Nga ana tjetër, një burrë që e ka marrë gruan, siç thonë "për qejfin e tij", ka për detyrë të kujdeset edhe për të shuar etjen e madhe të saj për takëmet e modës. Këtë udhë po marrin dalngadalë gjithë ata që duan ta shesin veten të qytetëruar dhe ato që duan të duken interesante në krahasim me burrat që kanë bërë shkolla apo kanë parë botë me sy. Kjo gjë i fut edhe në harxhe, që s'ia ka fuqinë familja, në vend të shpenzimeve për nevojat e domosdoshme të kohës. Që ta shohim më afër këtë zhvillim të përciptë, le të vëmë re sjelljet e grave të Korçës, si monstra të tmerrshme të grave të "civilizuara" të Shqipërisë së nesërme. Korçarkat po e marrin rekordin në papunësi ashtu edhe në prishjen e të hollve për lluks e kinema, që është në kundërshtim të madh me të ardhurat e pakta, me moralin e shëndetin, të cilat ushqehen nga bekimi i punës. Dhe këto s'i bëjnë vetëm gratë e disa të pasurve apo veç gratë e bejlerëve, që po shiten me gjithsej për të qenë të parat e tufës, por i bëjnë pothuaj të gjitha gratë e qytetit, pa ndryshim feje e klase, pa ndryshim dije e moshe, pa ndryshim edukate e pasurie. Veç ndonjë plakë të përgjumur sheh me të rallë njeriu që të punojë leshin e pambukun. Po, sa para bëjnë këto, kur mjeshtërinë e tyre të bukur nuk po e mësojnë edhe bijat e tyre?
Për fat të keq, shembulli i lig ka fuqi tërheqëse. Larg Korçës, nëpër fshatra, takon njeriu dendur gra me cipulla të mëndafshta në trup, me carare ngjyrë mishi në këmbët e burgosura në këpucë llustrina, që e ngrejnë pluhurin në hava, kur shkelin si me inat mbi velenxat e vjetra të dhomës së shtruar allaturka!.. .Madje, i thonë burrit pa një lek në xhep: "Sillmë kafe e cigare se na vijnë zonja për vizitë, përndryshe turpërohemi!" Dhe ai burrë që për asgjë e rreh gruan, është shpesh i detyruar të veprojë verbërisht. Edhe në mos paste gjë të shesë apo shpresë që të marrë të holla hua, shkon e merr para me fajdenë më të rëndë dhe nuk e le gruan të turpërohet! Kur vjen ndonjë mik për darkë, burri thërret gjitonët e farefisin, gruaja bën gjellë e mezera të panumërta dhe për një çast harxhojnë atë -ekonomi që mbase mezi e kishin vënë për një vit të tërë, duke mbetur pa asgjë të nesërmen... Kjo i ngjan veprës së marrë të atij që ngrohej në zjarrin që po i digjte shtëpinë.
Pa, mos është ndryshuar ndopak mendësia dhe jeta e tyre? Aspak! Familja e sotme qëndron ende mbi themelet e djeshme, që s'kanë bazament ekonomik. Edhe përpjekjet që bëhen për të siguruar rrojtjen, nuk mund të shikohen si përparim, me qenë se synojnë jo për të forcuar ekonomikisht familjen brendapërbrenda duke bashkëpunuar në harmoni me njëri-tjetrin, por në kurriz të njëri-tjetrit. Në të mungon bashkëveprimi i gruas me burrin, dashuria e vlerësimi, mungon mendimi i gruas për ndryshimet, mungon kuptimi për vështirësinë me të cilën fitohet sot paraja. Atëherë, edhe liria që jepet, kthehet në të kundërtën e saj.

Botuar më 1929

[Korcar-L1]

Safeti e deshte Korcen anadoll si vetja e tij.

[Marinari]

Po mirë, për t’i bërë gjërat më të kuptueshme, le të provojmë për një çast ta shkruajmë hiostorinë “nga ana tjetër”. Që t’iu bëjmë qejfin legalistëve sot, le të themi, për shembull, se Ahmet Zogu nuk tradhëtoi dhe nuk e braktisi popullin e vet më 6 prill 1939, por iku për të krijuar një qeveri shqiptare në mërgim dhe, prej andej, të drejtonte luftën e rezistencën antifashiste. Që të mos na zemërohen sot Balli Kombëtar dhe Dosti e Butka, të themi se Ali Këlcyra, Mustafa Merlika e Shefqet Vërlaci, rastësisht, krej rastësisht erdhën në Shqipëri tok me pushtuesit italianë, se ata nuk ishin hiç dakord me pushtimin, po s’kishin ç’i bënin Duçes dhe po punonin t’ia shkonin ujët nën rrogoz. Se qeveritë kuislinge që drejtuan këta zotërinj nuk bashkëpunuan për asnjë çast me fashizmin, po qanë natë e ditë hallet e popullit. Se lëvizjen kundër fashistëve italianë në fshatra e qytete nuk e ndezi Partia Komuniste Shqiptare, po Balli Kombëtar. Se udhëheqësi i luftës çlirimtare dhe i rezistencës antifashiste nuk ishte Enver Hoxha, po Mitat Frashëri. Madje, ky i fundit, ishte aq i madh e aq i zgjuar, sa t’iu jepte ujë në bisht të lugës edhe vetë italianëve e gjermanëve. Ai e drejtonte lëvizjen që nga Tirana, ditën pinte kafe e konjak dhe bëlbëzonte gjithë përzemërsi në tërë ato gjuhë të huaja me hierarkët më të lartë të fashizmit, për t’iu hedhur hi syve atyre, ndërsa natën lodhej e telendisej i gjori, se bënte planet e mëdha të luftës dhe jepte urdhëra që luftëtarët e pamposhtur balliste të hidheshin nga një betejë fitimtare, në tjetrën. Të themi se, në Pezë, nuk luftoi Myslim Peza, po Abaz Kupi, se batalioni ballist i Safet Butkës nuk dogji asnjë shtëpi, nuk grabiti asgjë në popull dhe nuk vrau asnjë partizan, po përkundrazi, ishin partizanët që iu ranë më qafë ballistëve të gjorë, aq sa Safeti u mërzit shumë nga kjo dhe nuk e deshi fare veten e i dha fund jetës në atë vendin që është turp të thuhet. Se Gjirokastrën nuk e çliruan partizanët, po martiri i madh Hysni Lepenica. Se në krye të demonstratave nuk ishin komunistët, se spiunët e fashizmit nuk i vrau Kajo Karafili, apo Myslim Keta po vetë Qazim Mulleti, me Xhafer Devën e Hysni Demën, se rezistencën antifashiste në Korçë nuk e drejtonte as më shumë e as më pak, po vetë Filip Toma babai shumë atdhetar i Pjeter Arbnorit qe ishte kryetar parlamenti, siç thonë, se këtij Filip Tomës ia donin punët e vështira te luftës të bëhej oficer e spiun i fashizmit dhe se komunistët u zilepsën nga bëmat e trimëritë e tij dhe e hoqën qafe nga frika e rivalitetit, se djemtë dhe vajzat e popullit nuk i burgosën e i vranë prapa shpinë dhe nuk i dënuan me plumb e me litar italianët e gjermanët dhe bashkëpunëtorët e tyre të stërnjohur, po vetë Enver Hoxha, që pas luftës të kishte një arsye më tepër për t’i akuzuar këta bashkëpunëtorë nga halli si tradhëtarë. Të themi se luftën për çlirimin e Tiranës dhe betejat legjendare në Jug e në Veri nuk i bënë partizanët, se Shkodrën nuk e çliruan këta më 29 Nëntor 1944, por e liruan gjermanët, ballistët e legalistët më 28 Nëntor 1944, se ishin këta të fundit që e ndoqën këmba - këmbës gjermanin gjer thellë në Jugosllavi...Ose të themi, në fund të fundit, se Mitat Frashërii dhe Hasan Dosti nuk bashkëpunuan hiç me zbulimet e huaja për të dërguar banda diversantësh në Shqipëri, se këta diversantët që iu digjej shpirti për mëmëdheun e skallavëruar nga komunizmi nuk erdhën këtu nga toka, deti e ajëri të armatosur deri në dhëmbë, por me tufa lulesh nëpër duar dhe se është bërë gabim, shumë gabim, që nuk janë pritur gjithashtu me tufa lulesh...

Kështu ua do oreksi disa forcave politike, kështu le ta shkruajnë ato sot historinë. S’ka gjë se fitimtarë ishin të tjerët, ani pse për këtë histori të lavdishme janë derdhur aq lumenj gjaku e djerse. Le ta shkruajnë dhe t’i pijnë lëngun! Po mirë, a e ha kush këtë çorbë të prishur, a e beson ndonjë njeri me dy pare mend në kokë këtë farsë politike, që duan të na i shesin si histori të kulluar? A i beson më njeri ata renegatë pseudohistorianë e pseudoatdhetarë të dalë nga radhët tona, që ndryshe shkruanin dje dhe ndryshe flasin e betohen sot, sepse dikush i detyron ta thonë mësimin përmendësh?!... Duhet të jesh i marrë gjer në fund, ose armik i betuar i popullit tënd deri në marrëzi, sa të besosh se mund t’ia ndërrosh faqen historisë me një të rënë të kalemit!...

[Preng Sherri]

SAFET BUTKA ISHTE TRADHTORË!
ai i sherbente me besnikeri nazizmit!

[Luftëtari1444]

http://historiashqiptare.wordpress.com/2009/05/05/gani-butka/

Ke tre vjet në komitet
medet, o Gani, medet!
Lufton si luan,
me një palo mbret
të qëllon me top
e ti me dyfek!

[PLAKU]

Urim Gjata: Pse e vrau veten nacionalisti, prof. Safet Butka
E Marte, 19-01-2010, 09:56pm (GMT)


PSE E VRAU VETEN NACIONALISTI, PROF. SAFET BUTKA


Nga Urim Gjata

Detyra jone eshte lufta kunder Italianeve.Ne duhet te luftojme sepse kjo ka te beje me egzistencen tone si komb.
Por ne nuk duhet te lejojme qe te kethehet Shqiperia ne toke te shkrumbuar per interesat e te huajve,apo per interesat e castit.
Duhet ti dalim zot vendit dhe t'i bejme balle sot fashisteve Italiane,neser dhe mbase per shume kohe,Fashizmave Serbe e Greke.
Me keto fjale z Safet Butka u fut ne librarine e Taqi Skendit i shoqeruar nga inxhinieri Ksenofon Xhori.
Ne kete takim Safeti foli per bashkimin e gjithe shqiptareve,te krishtere e myslimane,ne luften per clirim.
Po te behemi bashke si me 1912,me 1920 e keshtu me radhe,do ta bejme prap shqiperine,tha Safeti
Korca ka luajtur nje rol te madh ne Rilindjen dhe pavaresine e Shqiperise dhe duhet ta luaje perseri, kete rol tani qe Shqiperia eshte perseri e pushtuar dhe e rrezikuar me shume se kurdohere.
Safet Butka kishte nje qellim te vetem te ngrinte cetat ne cdo fshat dhe cetat teritoriale per te perballuar luften kunder Italianeve por dhe vendin dhe jeten e njerezve.
ky ishte nje merak qe Safeti e kishte te vazhdueshem,sepse ketu qendronte nacionalizmi dhe humanizmi i tij.Ne kete lufte boterore ku Italia dhe Gjermania ishin fuqi te medha pushtuese,Safet Butka i jepte rendesi te madhe pregatitjes se kryengritjes se pergjitheshme kunder pushtuesve..
Lidhjet dhe kontaktet e tij me Abaz Ermenjin,Hysni Lepenicen,Skender Mucon,Pasho kolanecin,Rauf Fratarin,Jashar Cakranin etj per te pregatitur kryengritjen ne Shqiperine e jugut dhe shperthimin e njehereshem te saj.Per kete arsye ai shkoi fshat me fshat dhe krahine me krahine,korce,Kolonje,devoll,Pogradec,Opar,Gore,Sk rapar,Dangelli,Permett e gjetke. Ne keto takime ai bisedoj me popullin dhe propagandoj bashkimin e popullit ne luften kunder okupatorit,nje lufte partriotike te te gjithe shqiptareve duke krijuar keshtu cetat rezerve dhe efektive ne cdo zone.
Aleatet deri ne gusht 1943 kerkonin vetem aksione,sepse kryengritjen e pergjitheshme e konsideronin ende te parakoheshme,sepse ata nuk mundeshin te ndimonin apo te angazhoeshin sa duheshin ne shqiperi.Kete bisede ja kishte thene Safetit kryetari imisionit Anglez ne Shqiperi ne Shtylle dhe Panarit z Maklin.
Por megjithate z s Butka bente aksione se bashku me z A Ermenji realizoj luften aktive kunder okupatoreve.Sepse ne te vertete Safeti nuk formoj ndonje komitet Balli per qarkun e Korces,por nje grup keshilltaresh,duke filluar nga Stavro Skendi,Faslli Frasheri,Loni Kristo,Dhimiter Falo,dhe Xhevdet Kapshtica,ne nen prefekture apo krahinat e medha.
Ne fund te majit, z S Butka beri nje takim me Agush Gjergjevicen,Asllan Gurren dhe Medar Shtyllen,sepse Agushi kishte qene ne ceten e z Butka,ne luyfte kunder Francezeve.Ne luften e dyte u be komandant i i cetes partizane te Oparit dhe gezonte nje respekt te madh ne popull si patriot.
Por me fillimin e luftes vellavrasese ai u perzie dhe beri masakra sic ishte ajo kunder Bexhet Bulgarecit e Xhevdet Kapshticen,sic bene dhe disa balliste gjate kesaj lufte civile.Por sa qe gjalle Safeti bashkpunimi funksionoi dhe nuk u be asnje vellavrasje.
Ne fillim te vitit 1943 ne teqene e Melcanit ku kishte dhe qendren shtabi i Safet Butkes, u fut ne leter kembim me Anglezet qe sapo kishin ardhur ne Shqiperi nga Greqija,ne kete kohe kryetari i misionit anglez z Bill Maklin i kerkohi z Butka nje takim te shpejte ne Shtylle te Vithkuqit, por Safeti ju pergjigj me nje kusht qe me perpara te dergonte nje perfaqesi per konsultime dhe bisedime paraprake,duke derguar Xhevdet Kapshticen dhe Jani Dilon,ku me 5 Gusht 1943 u takuan me z Maklin dhe me z Smajl ku po ne kete takim ishin dhe z Behar Shtylla, Enver Hoxha,dhe Mehmet Shehu i cili raportoj mbi bemat e tij ne Myzeqe ne gjuhen Angleze me nje ton te larte ushtarak.
Ndersa ne permendem luften qe kishte drejtuar z S Butka me cetat nacionaliste kunder italianeve ne Floq,Leskovik,Shales,Piskupat,dhe ne rrugenErseke-Selenice,duke ju kerkuar qe aleatet te na trajtojne si partnere te barabarte.
Por Enver Hoxha qe deri ne ate kohe nuk kishe folur simbas porosise se Miladin Popovicit qe ate kohe ndodhej ne Vidhkuq shpertheu duke thene se ne Shqiperi luftojme vetem ne dhe as balliste dhe zogiste,balli kombetar ben vetem marreveshje,por lufte nuk ben,prandaj nuk keni pse ta ndimoni,duke folur Frengjisht.
z Maklin ju pergjigj menjehere ne nuk ndimojme ballin kombetar.Ne ndimojme te gjithe ata qe luftojne per kauzen e perbashket,partizane apo nacionaliste qofshin.Mbas kesaj u neneshkrua marveshja kur z Safet Butka do takohej me misionin Anglez,pra ishte 8 Gushti kur do te zhvillohej ky takim.
Menjehere z S Butka thirri ne takim komandantet e cetave nacionaliste,kapiten Qemal Burimin nga kolonja nje ushtarak i zoti dhe trim qe kishte studiuar ne Austri,Syrja Qafezezin,perfaqesues i Safetit ne Leskovik,Nuri Udenishtin komandant ne anet e Pogradecit dhe Mahmut Bujarin qe drejtontr nje cete me ish gjindare shqiptare te arratisur..Ne keto takime z Safet Butka bisedoj per levizjet e armikut dhe vendet e pershtateshme per prita larg qendrave te banuara.Ne kete moment erdhi dhe konfirmimi i Maklinit dhe Shtabit aleat per tu takuar me daten 8 Gusht.
Delegacioni ne kete takim perbehej nga z Safet Butka,Jani Dilo,Fazlli Frasheri,dhe Dhimiter Falo.Nder sa ne shoqerimin e ketij delegacioni benin pjese 400 luftetare te cetave te Safet Butkes nga Kolonja,Korca,Devolli,Dangellia,pogradeci,Opari,Mo kra etj.
z Safet Butka ne kete takim shprehu vullnetin e cetave nacionaliste per bashkepunim me aleatet,por dhe forcat partizane,kunder armikut te perbashket sic ishte vendosur dhe ne Mukje.Ai ju kerkohi anglezeve armatime te renda,mina dhe municione,nje radio marrese si dhe nje oficer anglez per te vezhguar.
por Maklin i drejtohet z Safet; komunistet pretendojne qe ju nuk bashkpunoni me ta,por me gjermanet kunder Nacionalclirimtares.A eshte e vertete?
Zeri i forte i Safetit ju pergjigj se a keni informacion qe Gjermanet kane zbritur deri tani nga autoblindat apo makinat dhe a kane komunikuar qofte dhe me ndonje shqiptar,me perjashtim te dates 6 korrik kur dogjen Boroven,Barmashin Leskovikun dhe masakruan me qindra te pe fajshem.
Une vete personalisht kam bere nje marreveshje me ne muajin Mars me Nacionalclirimtaren per bashkepunim ne mes cetave tona kunder okupatorit fashist.z F Frasheri ka bere nje marreveshje per Korcen dhe z Dh falo per Devollin, ja ku jane zoterinjte qe kane firmosur le te flasin vete,sepse sic keni degjuar ne beme dhe nje beteje te perbashket kunder Italianeve ne Qafe Shtame,Ndersa Dejvit Smajli tundte koken ne shenje pohimi,Maklini heshtete i bindur ne fjalet dhe argumentet e z Safet Butkes.
"Ju duhet ta dini mire se pom fitoj ideja jone Shqiperia do te mbetet sic ka qene ne Perendim,po te fitojne Komunistet Shqiperia do te zhvendoset ne lindje dhe do te kethehet mbrapa".
Ne po pregatitemi per nje kryengritje te pergjitheshme te armatosur kuner fashizmit ne kohen e duhur por duam dhe mbeshtetje ushtarake nga ana e juaj pra e aleateve z Maklin.
Une vete qysh neser ve ne dispozicion dy cetat e mija ate te kolonjes dhe Leskovikut per aksionin e pare,le te vije dhe kapiten Smajli me ne,do te keni nje prove.
Ku me njihni mua dhe aftesite e mija ju pergjigj zotit Butka me humor kapiten Smajli.
Une kam besuar dhe besoj tek ju si ushtarak ju kethye z Butka.
Me 13 Gusht aksioni u krye me sukses nen drejtimin e Safet Butkes duke shkaterruar nj autoblinde nje top dhe duke vrare 25 Gjermane pavaresisht se Petrit Dume me udhezimet e fshehta te Enverit u perpoq ta deshtonte ne cdo menyre luften tone,ose te na binte mbas kraheve ,por u largua vetem kur mori ultimatumin e kapiten Smajlit u largua.
Perseri me 30 Shtator te po atij viti nen drejtimin e Jani Dilos,Nuri Udenishtit ne Qafe Thane forcat enacionaliste luftuan heroikisht kunder pushtuesve duke ju shkaketuar ketyre humbje te medha ne njerez dhe armatim.
Me 18 Gusht 1943 Misioni aleat i drejtohet z safet Butkes nje takim ne Shtylle,sepse shtabi aleat do te largohej se shpejti nga rrethinat e korces dhe do te vendosej ne Leskovik,brenda dy ditesh u mblodhen 700-800 apo me teper luftetare per te bere nje stervitje nga oficeret angleze,por ne kete moment u mor vesh se batalioni Hakmarrja kishte goditur nga mbrapa ne Gostivishtb forcat nacionaliste,simbas urdherit te Miladin Popovicit dhe Dushar Mugoshes,dhe te komiteteve qarkore te P.K. Menjehere Safeti i shkroi nje leter Majorit Maclean qe ta ndjente sepse nuk mund te takohej sepse te tjera obligime me te medha, dhe njgjarje te pa pritura kishin ndodhur,pra duhej te kethehej per te ndaluar luften vellavrasese dhe gjakderdhjen.
Thirrjes se Safet Butkes ne Blush per te pushuar zjarrin Petrit Dume ju pergjigj duke i hedhur armet ,por Safeti ju kunderpergjigj per ti mos i perdorur ato kunder vellezerve.
Me vone u mor vesh se goditja mbas shpine ishte bere qellimisht sepse komunistet nuk donin qe nacionalistet te takoheshim me Anglezet,ata donin te ruanin monopolin e luftes,dhe me pas te pushtetit,dhe keto urdhera ata i merrnin nga Vithkuqi ku qendronin Popovici e Mugosha,perfaqsuesit e batalionit Hakmarrja,E.A.Min Grek komunistet Jugfosllave simbas udhezimeve te Komiternit.
Me daten 10 gusht forcat e Safet Butkes rrethuan ne gryken e Pocestet si me dare autokolonen Italiane e nisur drejt Tiranes,lufta vazhdoi per 4 dite rresht dhe arriti kulmin me 13 Shtator kur garnizoni i Pogradecit ju vjen ne ndime forcave te rrethuara. Ne kete beteje u vrane rreth 200 Italiane dhe u zune 8 rober,nga forcat nacionaliste u vrane Nexhip Mileci dhe nga nacionalclirimtare dy partizane.Por gezimi i kesaj fitoreje nuk do ishte i gjate,nga ana e perendimit ku ioshin forcat e Nexhip Vincanit u degjuan te shtena drejt nesh.
Po na provokojne thote Safeti me cere te ndryshuar,kjo eshte menxyre thote dhe jep urdher te niseshin drejt Melcanit.
Kjo ishte beteja e fundit e z Safet Butkes sepse ne kete moment ai u lajmerua qe miku i tij Hysni Lepenica ishte qelluar dhe vrare mbrapa shpine se bashku me shoket e tij nga forcat partizane, pikellimi i tij nuk kishte me kufi.Ate qe ai kish kerkuar dhe perpjekur te mos ndodhte tani kishte filluar.
Lufa vellavrasese mes vellezerve te te njejtit gjak,mes Shqiptareve
Ai mbas 7 ditesh vrau veten,ne Teqene e Melcanit.
Ai nuk duroj dot velleavrasjen dhe luften civile te drejtuar nga Jugosllavet dhe Enver Hoxha me Koci Xoxen.
--------------------------------------------- SEPSE. -------------------------------------------
Safet Butka ishte simboli i misionarit.
I mirekuptimit dhe bashkimit kombetar.
Simbol i luftes per liri dhe principeve demokratike perendimore.
Per keto punoi si nje shenjt dhe u sakrifikua si nje martir.
Arma kryesore e Safetit ishte fjala,perseveranca e tij,mbajtja e fjales,shpirti i tij,dashuria per te tjeret,politika e tij dhe ndershmeria,sjellja kultura.
Ndaj te gjithe e therrisnin "Profesor"

[projekti21_dk]

Sali Butka


Sali Butka ishte një nga udhëheqësit dhe luftëtarët e lëvizjes kombëtare shqiptare. Sali Butka u lind në vitin 1852 në fshatin Butkë të Kolonjës. Ai ishte më i madhi i pesë fëmijëve të Tahir Butkës. Në dekadat e fundit të shekullit të XIX, Sali Butka u lidh ngushtë dhe bashkëpunoi për shumë kohë me Petro Nini Luarasin, duke e ndihmuar atë për ngritjen e shkollës së parë shqipe në Kolonjë. Saliu, së bashku me Nasuf Bej Novoselën, ishin dy njerëzit që e morën në mbrojtje Petro Ninin nga armiqtë e kundërshtarët e tij që e kercënonin vazhdimisht për të eleminuar fizikisht. Pas mbylljes së shkollave shqipe nga qeveria turke, gjë e cila u bë me ndërhyrjen e Patriarkanës greke, Petro Nini e Sali Butka e vazhduan fshehtas veprimtarinë e tyre për përhapjen e gjuhës shqipe të shkrurar, duke menduar se vetëm prej sa mund të zgjohej ndërgjegjia kombëtare. Në atë kohë, Sali Butka filloi të sillte nga Manastiri dhe Selaniku libra dhe gazeta të shkruara në gjuhën shqipe, të cilat më pas i përhapte në krahinat e Kolonjës, Korçës e Përmetit. Në vitin 1905, me nismën e Bajo Topulli, në qytetin e Manastirit u themelua Komiteti "Për lirinë e Shqipërisë", i cili organizoi çetat e para patriotike. Sali Butka ishte një nga bashëkthemeluesit e atij komiteti dhe anëtar i tij. Ai bëri një punë të madhe për krijimin e degëve të këtij komiteti për përgatitjen e kryengritjes së armatosur kundër pushtimit otoman. Në dhjetor të vitit 1905 Bajo Topulli shkoi vetë në fshatin Butkë, në shtëpinë e Sali Butkës, ku u formua çeta e parë kombëtare dhe u shpall fillimi i kryengritjes së armatosur. Në këtë çetë, me komandant Sali Butkën, bënin pjesë edhe patriotë të tjerë si: Qani Starja, Qamil Panariti, Riza Veleishti, Selim Pojani, Sefer Panariti, Dilaver Lubonja, Hasan Qinami, Myftar Butka, Thoma Pituli etj. Në vitin 1910, Sali Butka së bashku me 2500 kolonjarë, mori pjesë në mitingun e madh të shkronjave shqipe që u organizua në qytetin e Korçës. Lidhur me këtë ngjarje të shënuar, patrioti i madh Mihal Grameno, në shkurtin e vitit 1910, në gazetën "Lidhja Orthodhokse", midis të tjerash shkruante: "Gjithë qyteti, burra e gra, kishin dalë për të pritur kolonjarët, që çuditën botën me taktikën e tyre". Në atë kohë Sali Butka, ishte një nga patriotët shqiptarë që nënshkruan protestën kundër Portës së Lartë, duke kundërshtuar përdorimin e gërmave arabe. Në fillim të vitit 1911, në Kolonjë u krijua Komiteti Kryengritës me në krye Sali Butkën, si dhe vëllanë e tij, Myftar Butka, e Ganiun, të birin e tij. Në mars të vitit 1911 patrioti i njohur, Spiro Bellkameni, u kthye nga mërgimi dhe shkoi në fshatin Butkë duke qëndruar disa ditë në çetën e Kolonjës e cila udhëhiqej nga Sali Butka. Me qëllim që të zgjerohej lëvizja kryengritëse, Sali Butka i dha Bellkamenit, vëllanë e tij, Myftarin, djalin, Ganiun dhe Thoma Pitulin, për të formuar një çetë më vete në Fushë të Korçës, e cila u bë e njohur në luftën e Orman-Çifligut, ku mbetën të vrarë gjashtë pjestarë të saj të cilët më pas u shpallën dëshmorë të atdheut. Në maj të vitit 1912 Sali Butka mori pjesë në kuvendin e Pejës, i cili mori vendime për fillimin e kryengritjes kundër Turqisë. Pasi u kthye nga Kosova, ai, bashkë me Tajar Tetovën, organizuan në fshatin Frashër një mbledhje të madhe, ku morën pjesë krerët kryesorë të çetave e kryengritëse të Shqipërisë së Jugut. Gjatë rrugës për të shkuar në atë mbledhje, çetës së Sali Butkës, i zunë pritë forcat turke dhe në grykën e Rrungajës, mbeti i vrarë, djali i dytë Sali Butkës, Iljazi, i cili më pas u shpall dëshmor i atdheut. Në krye të forcave të bashkuara kryengritëse, Sali Butka çliroi Ersekën dhe më pas, bashkë me çetat e Spiro Ballkamenit e të Kajo Babjenit në gushtin e vitit 1912, ato çliruan Korçën. Lidhur me këtë ngjarje, gazeta "Koha" e datës 19 gusht të vitit 1912, midis të tjerash, shkruante: "Në ballë të çetës së dytë ishte kapedani dhe trimi i Shqipërisë, i dëgjuari patriot Sali Butka, burrë i thjeshtë shqiptar dhe me gjithë zemër mëmëdhetar" . Në atë kohë ai organizoi mbrojtjen e shtetit të ri shqiptar nga sulmet e ushtrisë greke dhe lëvizja e andartëve grekë që vepronin në jug të vëndit. Lidhur me këtë, në atë kohë gazeta "Liri e Shqipërisë", midis të tjerash shkruante: "Sali Butka ka zhveshur pallën dhe po bën luftra të rrepta. Ai po lufton me grekët nga ana e Naselishtës dhe nga an' e Korçës dhe po tregon trimërinë e tij si në kohë të Skënderbeut". Duke parë kontributin e madh në mbrojtjen e krahinave të Jugut dhe Qeverisë së Vlorës, Kryeministri Ismail Qemali e thërriti Sali Butkën në Vlorë dhe e priti atë përzemërsisht. Qeveria e Vlorës e ngarkoi atë që të mbronte Vlorën nga forcat turke të Xhavit Pashës. Kur ushtritë franceze që kishin okupuar Korçën dhe qarkun e saj, mbështesnin kërkesat e Venizellosit për Shqipërinë e Jugut, Sali Butka, në krye të forcave të tij,që arrinin në 1500 veta u nis drejt Korçës dhe e rrethoi atë. Në krah të tij ishte edhe çeta e Themistokli Germenjit me 22 vetë. Të rrethuar, francezët kërkuan bisedime. Themistokli Gërmenji shkoi në Korçë, ndërsa Sali Butka qëndroi me ushtritë e tij në rrethinat e qytetit. Ndërsa bisedimet e Themistokli Gërmenjit me autoritetet franceze po zvariteshin, Sali Butka u dërgoi atyre kërkesat shqiptare prej 14 pikash për vetëqeverisjen e Kazasë së Korçës nga ana e autoriteteve shqiptare. Nën presionin e brendshëm dhe sidomos atë ushtarak të forcave të Sali Butkës, autoritetet franceze e shpallën "Vetqeverisjen e Kazasë së Korçës me gjithë rrethet nga autoritetet shqiptare". Po kjo punë nuk vazhdoi gjatë. Në fund të luftës, autoritetet franceze e kthyen fletën, arrestuan Themistokli Gërmenjin dhe e pushkatuan në Selanik si dhe u përgatitën t'ja dorëzojnë Korçën Greqisë. Atëhere Sali Butka mblodhi forcat që arritën në 20.000 dhe mbasi e rrethoi Korçën, përsëri, i dërgoi komandantit të forcave franceze një ultimatum. Sali Butka mbrojti jo vetëm Korçën, por të gjithë Shqipërinë Juglindore nga sulmet e forcave greke. Nisur nga kontributi dhe fama e madhe që mori Sali Butka, në 1920 u zgjodh dhe mori pjesë si delegat i Korçës në Kongresin e Lushnjës. Ai mbështi shtetin e ri shqiptar të dalë nga ai Kongresi. Sali Butka vdiq në vitin 1938.