Paulo Coelho

[Trchick]

"Alkimisti" dhe "Veronika vendos te vdese" me kane pelqyer,megjithese tek "Veronika" funin e mora pek me mend.Kurse "Djalli dhe zonjusha Prym" me eshte dukur nje liber kot me kot qe me ka hmbur kohen.Nuk me la me asgje.Ky filmi kur do te dale?

[LAINA]

Mund te them qe "Alkimisti" me ka pelqyer vertet, megjithate kam pothuajse 10vjet qe e kam lexuar, kur sapo kishte dale, keshtu qe per nje opinion me te pjekur ndoshta duhet ta lexoj prape. Me ka pelqyer edhe "11 minuta", edhe pse deri diku i lehte, pamvaresisht nga menyra se si eshte trajtuar historia. Me teper Koelho me ka pelqyer me "Zahiri", aty pervec historise ai ka shpalosur nje stil te vetin, komplet te vecante, dhe kur e lexon te duket njekohesisht sa fragmentar, aq edhe i thelle.

[ABSOLUTE]

Eshte nje tregim, qe P, Coelo nuk e ka botuar ne "MAnuali I luftetarit te drites", qe mu ka duk shume i bukur, po e them, me fjale te thjeshta, ngase tregimin, nuk munda ta gjej:
perafersisht eshte keshtu:

Ne nje dite me diell, nxenesi e pyet mesuesin:
-Si mund ta gjej perndritjen?

Mesuesi e shikon disa caste, nxenesin dhe i thot, shikoje diellin disa caste!
Kur nxenesi pastaj, ul' koken nga shikimi i diellit, mesuesi i drejtohet:

a je duke pare mire tani...?
Nxenesi ia kthen, jo m'i ka verbuar dielli syte, nuk shohe mire?!
Atehere mesuesi i thot, nese pretendon, qe shpejt ta gjesh perndritjen, do te verbohesh.

Ky eshte mesazhi i Coelos, pak a shume.
Me falni qe nuke gjeta tregimin origjinal te tij...
por e kam lexuar ka afer 15 vite dhe nuk e kam harruar...

Manuali , eshte cool!!

[Kreksi]

Paolo Coello eshte nje autor i famshem, s"ka diskutim...
Burimet e tija jane teper mistke sa i perkete frymzimit me ngjarje te ndryshme, sa kalon nga nje kontinent ne tjetrin, nga nje regjion ne tjetrin per nje brezilien kjo eshte e pa zbuluar njehere mirepo nje dite do dali ne sheshe edhe menyra se si eshte prokuruar ky autor nga rrefimet e te tjerve...
Shkrimtaret si ky kendej ne perendim kan pas vetes shume antena, kan njerez qe punojne e veprojne per te, me ne fund nje nenshkrim i tije mjafton, veprim i nje lloje organizate botrore sektare.
Kjo organizat nentokesore quhet Shkrimtari, kurresesi një shkrimtar !

[augusta b]

me kapet.po lexoj librin magjistarja e portobelos.sa mbarova zahir.keto i bleva bashke.

[spirobeg]

Paolo Coelho eshte fantastik , kam lexuar Alkimistin , Zahiri dhe Mali i peste . me pelqeu shume.

[Zombi]

Muzika që vinte nga shtëpia - Paulo Coelho

Në mbrëmjen e krishëlindjeve, mbreti ftoi kryeministrin e tij për shëtitjen e tyre të zakonshme. Ai kënaqeshte duke shikuar dekorimet e rrugëve, por meqë nuk dëshironte të bisedonte për harxhimet që ishin bërë për kënaqësine e tij, ata të dy gjithnjë fshiheshin nga njëri tjetri si tregëtarët e vendeve të largërta.

Ata shëtitën nëpër qendrën e qytetit duke admiruar dritat, pemët e krishëlindjeve, qirijtë që digjeshin nëpër shkallët e shtëpive. Tezgat që shitnin dhurata, dhe gra, burra, fëmijë që vraponin të festonin natën e krishëlindjeve në tryezat e tyre familjare të mbushura përplot me ushqime.

Duke u kthyer, ata kaluan nëpër pjesën e varfër të qytetit, ku atmosfera ishte krejtësisht ndryshe. Aty nuk kishte as drita, nuk kishte as qirinjë, nuk kishte as aromë të shijshme ushqimesh që do të servoheshin enkas. Nuk kishte as edhe një shpirt të gjallë nëpër rrugë, dhe siç bënte për çdo vit, mbreti edhe kësaj rradhe i bëri vërejte kryeministrit, se ai duhej më shumë t’ju përkushtojej të varfërve të mbretërisë së tij. Kryeminsti miratoi me kokë, duke e ditur se çështja do të harrohej përsëri, do të varrosej ditë për ditë nga miratimi i burokracisë së buxhetit dhe bisedimeve me të huajt madhështor.

Papritmas, ato dëgjuan disa tinguj muzike që vinin nga njëra nga shtëpitë më të varfëra. Kasollja ishte shumë e shkatëruar dhe trau i drunjtë ishte i kalbur e i plasaritur sa që mezi u afruan dhe shikuan se çka po ndodhte aty. Atë që panë ato ishte krejtësisht absurde: Një plak në karrocë, që mesa dukej qante, një grua re e kokë-qethur duke vallëzuar dhe një burr i ri me sy të pikëlluar duke e dridhur defin e duke kënduar një këngë popullore.

‘Do të hy të shoh se ç’po bëjnë ato,’ tha mbreti.

Ai trokiti. Muzika u ndal, dhe burri i ri erdhi dhe hapi derën.

‘Ne jemi tregëtar, dhe po kërkojmë vend për të kaluar natën. Dëgjuam muzikën, pamë që ishit akoma të zgjuar, dhe menduam se ndoshta mund të kalojmë natën këtu.’

‘Mund të gjeni strehim në hotelet e qytetit. Ne mjerisht nuk mund të ju ndihmojmë. Pavarësisht nga muzika, kjo shtëpi është përplot pikëllim dhe vuajtje.’

‘A mund të di se pse?’

‘Për shkakun tim.’ Ishte zëri i plakut në karrocë. ‘ Kalova tërë jetën time duke e mesuar djalin tim bukurshkrim, që të mundej një ditë të gjej një punë si sekretar në pallat. Por vitet kaluan dhe një punë e tillë nuk u hap kurrë. Pastaj, mbrëmë pashë një ëndërr budallaqe: Një engjull më tha të blej një kupë të argjendtë, sepse do të na vinte mbreti për vizitë. Ai do të pinte nga kupa dhe do të punësonte birin tim.

‘Engjulli ishte shumë bindës, sa që unë vendosa të veproj ashtu siç më tha ai. Pasi që ne nuk kishim para, nusja ime shiti flokët e saj, që të blejë gotën. Ato të dy, po mundohen të më japën frymë krishlindjesh, por pa sukses.’

Mbreti pa kupën e argjendtë, ju kërkoi që ti jepshin një gotë uj, për të shuar etjen dhe përpara se të nisej ju tha:

‘E dini që sot, ne ishim duke biseduar me kryeministrin dhe na tregoi se ai do të hap vende të reja pune për sekretar javën e ardhëshme”

Plaku e miratoi me kokë, por nuk besoi në atë që dëgjoi dhe ju tha lamtumirë të huajve. Megjithatë, të nesërmen një lajm mbretëror u lexua nëpër rrugët e qytetit, një sekretar i ri kërkohej për në pallatin mbetëror. Në ditën e caktuar dhoma e pranimeve ishte mbushur përplot me njerëz të cilët do të konkurronin për atë vend pune. Kryeministi hyri dhe ju kërkoi të gjithëvë të përgatisin fletët dhe lapsat e tyre. ‘Kjo është tema e hartimit tuaj: Pse një plak qan, një grua kokë-qethur vallëzon dhe një burrë i ri këndon?.’

Një shushërimë mosbesimi kaloi nëpër dhomë. Askush nuk dinte të tregojë një ngjarje të tillë, përveç djaloshit të leckosur që ishte ulur në skaj dhe duke qeshur filloi të shkruaj.

Bazuar nga një ngjarje indiane.

[trysil]

Coelho është shkrimtar i madh latinoamerikan. Pas Borhesit, Sabatos, Markezit, Lasos është latinoamerikani më i madh që qarkullon me veprën e tij gjithkah. I përkthyer në dhjetëra gjuhë në Evropë Amerikë e gjetiu.
Tek ne, në Shqipri dhe Kosovë prej vitesh qarkullojnë një mori veprash të koelho-s si:

Alkimisti (kryevepër e autorit)
Veronika vendos të vdes
Manuali i luftëtarit të dritës
Zonja Prym dhe djalli
Mali i pestë
11 minuta
Zahiri

Në gjithë veprën e tij kemi ngjyrimet narrative shumështresore që shtrihen në linjat e metafizikës, mistikës, religjionit, filozofisë e mitit.

Nga e gjithë krijimtaria e tij, dallohet Alkimisti për mënyrën e rrëfimit, për stilin dhe magjinë e artit të madh. Në asnjë vepër tjetër nuk ndoqi linjat që u shfaqen në romanin Alkimisti, i cili edhe e bëri të famshëm.
Mbase rezultati i papërsëritshëm i Akimistit është rrjedhojë e asaj se Paulo Coelho për shumë vite ishte marr me alkiminë.
Rezultatet në fushën e hulumtimit të alkimisë qenë zero, por në romanin Alkimisti të papërsëritshme brenda opusit krijues të Coelhos.

[maryp]

marre nga libri '' JAM SI LUMI QE VERSHON''

Manuel eshte burre i rendesishem dhe i domosdoshem

Manuel ka nevoje te jete gjithmone i zene me pune.perndryshe do te gjendet duke menduar qe jeta e tij nuk ka kuptim, qe po humbet kohe, qe shoqeria nuk ka nevoje per te dhe qe asnjeri e do..
dhe keshtu, sapo zgjohet, ka shume gjera per te bere: te shohe lajmet ne televizor(mbase dicka ka ndodhur gjate nates), lexon gazeten (mbse nuk ka leuar ndonje ngjarje te rendesishme te dites se meparshme), i thote gruas te pergadise femite qe te mos arrijne vone ne shkolle,te hype ne makine, taksi , autobuz ne nje vagon te metropolitanes....gjithmone ekstremisht i koncentruar, fikson boshllekun pastaj oren, here pas here duke bere ndonje telefonate me celular- gjithmone ne levizje ne menyre qe te gjithe te shohin qe ai eshte i rendesishem, i dobishem per njerezine.
Manuel arrin ne vendin e punes dhe kushton vemendjen e tij praktikave qe e presin mbi tryeze. Nese eshte nenpunes, ben te pamunduren qe shefi te shohe saktesine dhe pergjegjesine e tij. Nese eshte drejtues, urdheron te gjithe ti kushtojne vemendje punes.
Nese nuk ka ndonje pune te rendesishme per te bere, Manuel sforcohet te gjeje dicka per te bere: fillon te organizoje programe pune , vendos linja te reja aksioni.
Manuel nuk shkon te haje dreke kurre vetem. Nese eshte drejtues, ulet gjithmone me miqte, diskuton gjithmone strategji te reja, flet keq per konkurrencen, le te kuptoje qe ka gjithmone nje strategji si rezerve, ankohet- me krenari- per ngarkesen e madhe te punes qe ka.
Edhe nese eshte nenpunes ulet te haje dreke me miqte: ankohet per shefin dhe per orarin jashte punes qe eshte i detyruar te beje, afermon pak si i shqetesuar- por me krenari- qe ne pune shume gjera varen nga ai..
Drejtues apo nenpunes,Manuel punon gjithe mbasditen.Here pas here shikon oren; afrohet momenti per tu kthyer ne shtepi, po ka akoma nje detaj per te zgjidhur ketu, nje dokument per tu firmosur.... Eshte njeri i ndershem e me ndershmeri fiton dhe rrogen, eshte pikerisht cfare te tjeret presin nga ai, eshte realizimi i endrrave te prinderve te tij, qe kane bere shume sakrifica ne menyre qe ai te kishte nje arsim te mire.
Ne fund kthehet ne shtepi.Ben nje dush te nxehte, vesh rroba ma te rehatshme, dhe ha darke me familjen. interesohet per detyrat e femive, per aktivitetet e gruas. Nganjehere flet per punen e tij, por vetem ne menyre qe te merret si shembull nga femite- sigurisht qe nuk ka zakon te sjelle shqetesimet e punes ne shtepi. Ne fund te darkes, femite- qe nuk duan tja dine per shembuj , detyra o gjera te tilla- ngrihen shpejt nga tavolina dhe shkojne te ulen perpara pc-se.Edhe Manuel ngrihet nga tavolina per tu ulur perpara nje aparati te vjeter qe i kujton femijerineelevizori. Shikon serish lajmet (mbase ka ndodhur dicka ne mbasdite, vone).
vete ne krevat, dhe aty e pret si gjithmone nje liber teknik mbi komodine: si drejtues apo nenpunes, e di qe konkurrenca eshte e eger dhe nje njeri qe nuk eshte i azhornuar rrezikon humbjen e vendit te punes e duhet te perballoje diaventuren me te keqe- papunesine.
SHkemben disa fjale me gruan- ne fund te fundit eshte burre xhentil, punetor, i dashur, qe kujdeset per familjen e tijdhe eshte i gatshem ta mbroje ne cdo rrethane.
Ne fund e mund gjumi: e di qe te nesermen do te jete shume i zene me pune, per kete ka nevoje te rifitoje energjite e humbura.
Gjate nates Manuel enderron.
Nje engjell e pyet:''Perse e ben?''
dhe ai i pergjigjet:''Sepse jam nje njeri i ndergjigjshem.''
Engjelli vazhdon ta pyes:'' je ne gjendje te ndalohesh per 15 min ne dite? per te veshturar boten, te shokosh vetveten o me thjeshte per te mos bere asgje.''
Manuel pergjigjet qe do ti pelqente por nuk ka kohe..
''Po me mashtron,'' thote engjulli. ''Te gjithe e kane aq kohe: por eshte kurajoja qe mungon.Puna eshte bekim, kur na ndihmon te mendojme per ate qe po bejme. por behet mallkim ne momentin qe behet e dobishme vetem per te na penguar te mendojme per sensin e jetes tone.''
Manuel zgjohet ne mes te nates. eshte i mbuluar nga djeret e ftohta.Kurajo? Si mundet nje njeri qe sakrifikohet per familjen te mos kete kohe per te mos u ndaluar per 15 minuta?
Eshte me mire ta zere gjumi serish. Sigurisht , qe keto pyetje nuk te cojne gjekundi- dhe neser ai do te jete shume i zene

[maryp]

Manuel eshte njeri i lire

Manuel punon per 30 vjet, edukon femite, u jep atyre shembullin e mire. I dedikon trupin dhe shpirtin profesionit dhe nuk pyet kurre veten:'' A ka kuptim kjo qe po bej?'' I vetmi mendim qe ai ka eshte te mendoje qe sa me shume do te jete i zene me pune, aq me teper do te duket i rendesishem ne syte e te tjereve.
Femijet rriten e largohen nga shtepia: ai merr nje cmim ne pune.Ne diten qe i dhurojnenje ore dhe nje stilolaps si falenderim per te gjitha vitet e besnikerise ndaj punes se tij, koleget me te ngushte derdhin ndonje pike loti.. pastaj arrin momenti i shumepritur: eshte ne pension, i lire te beje cfare te doje!
Ne muajt e pare, here pas here kthehet ne zyren qe ka punuar per shume vite e shkemben ndonje fjale me ish koleget. Tani i lejon vetes kenaqesine te beje ate qe ka deshiruar gjithmone: te zgjohej vone. Del shetitje ne ane te detit e neper bulevardet e qytetit; ka nje shtepi ne fshat, te blere me shume sakrifica: aty zbulon qe i pelqen te kujdeset per kopshtin e, dale nga dale, fillon te njohe misterin e luleve e te bimeve.
Tani Manuel ka gjithe kohen qe deshiron- gjithe kohen e kesaj bote.Harxhon nje pjese te mire te lekeve qe ka kursyer gjate jetes ne udhetime: viziton muzenj te ndryshem - ne dy ore meson ate qe piktoret dhe skulptoret e epokave te ndryshme u jane dashur vite e vite me radhe per ta zhvilluar: te pakten ka iden qe po zhvillon akoma me shume kulturen e tij.Ben m qindra fotografi, dhe ua dergon te gjithe miqeve te tij: ne fun te fundit duhet ta dine qe ai eshte i lumtur!
Kalojne muaj te tjere .Manuel fillon te kuptoje qe kopeshti nuk ndjek te njejtat rregulla qe ndjek njeriu ne jete- bimeve u duhet nje kohe e caktuar per tu rritur, eshte pothuajse e kote te shkoje te shohe se trendafilat kane celur ginxhet e para.
Ne nje moment refleksioni te sinqerte, kupton qe ne udhetimet e tija ka pare vetem paezazhe nga dritarja e autobuzit turistik, nje seri monumentesh te fiksuara na fotografi 6x9.
Ne te vertete,nuk ka mundur kurre te provoje ndonje emocion te vecante:ishte gjithmone i interesuar te bente fotografi apo te memorizonte momente per tua treguar miqeve te tij, ne vend qe te jetonte eksperiencen magjike te faktit qe ndodhej ne nje vend te huaj.
Vazhdon te ndjeke lajmet ne tv, lexon akoma me shume gazeta ( ka me shume kohe te lire tani), e mban veten per nje njeri jashtzakonisht te informuar, ne gjendje te diskutoje per argumente qe me pare nuk kishte kohe te thellesonte..
Do ti pelqente te kishte dike me te cilin mund te ndante opinionet e tij - por te gjithe, jane te zhytur ne lumin e jetes, punojne, kane me mijera probleme, kane zili Manuel per lirine e tij por, ne te njejten kohe, jane te lumtur qe jane te dobishem per shoqerine, dhe qe kane '' pune '' te rendesishme.
Manuel kerkon ngushellim tek femite, te cilet e trajtojne gjithmone me shume respekt dhe dashuri- ka qene nje baba i shkelqyer, nje shembull ndershmerie e dedikimi- edhe pse hanno gjera te tjera per te bere; sigurisht, te marrin pjese ne dreken e te djeles eshte e domosdoshme, nje detyre qe nuk mund ta mungojne.
Dakort, Manuel eshte nje njeri i lire ; shume i informuar, me nje situate ekonomike normale, me nje te shkur perfekte- po tani?? Cfare te beje me gjithe kete liri qe mek sakrifica fitoi? Te gjithe e pershendesin, e lavderojne, por me sa duket askush nuk ka pak kohe per ti dedikuar. Dale nga dale, Manuel fillon te ndjeje trishtimin, eshte e kote- pamvarsisht nga gjithe keto vite te kaluara duke sherbyer familjen dhe shoqerine.
Nje nate nje engjell i del ne enderr. I thote:'' cfare u be me jeten tende?u mundove ta jetoje ne baze te deshirave dhe endrrave te tua?''
Manuel zgjohet: eshte i mbuluar nga djerse te ftohta. Cilat endrra? endrra e tije ishte te merrte diplomen, te kishte femije, ti edukonte,te dilte ne pension, te udhetonte. Perse engjulli ei bene pyetje qe nuk kane kuptim?
Fillon nje dite e re-e gjate. Gazetat.Lajmet ne tv. Kopeshti.Dreka.Pushimi.I dedikohet gjerave qe preferon.
Por ne ate moment, e kupton qe nuk ka deshire per te bere asgje. Manuel eshte nje njeri i lire por i trishtuar, nje hap larg depresionit: me pare, nderkohe qe vitet kalonin, ishte shume i zene per te menduar per kuptimin e jetes. I vine ne mendje ca rrjeshta te nje poeti:
''Kaloi ne jete por nuk jetoi.''
Dhe meqe tashme eshte teper vone per te pranuar dicka te tille, eshte me mire te ndryshoje argument. Liria a fituar me kaq veshtiresi eshte thjesht nje kurbet i maskeruar