Paulo Coelho

[ILovePejaa]

Manual i Luftëtarit të Dritës - Paulo Coelho

Luftëtari i dritës nuk ka gjithnjë besim. Ka raste kur ai nuk beson hiç fare. Ai pyet zemrën e tij: "Sa vlen të bësh një përpjekje të tillë". Por zemra e tij rri e heshtur. Dhe luftëtari duhet të vendosë vetë. Atëherë ai kërkon një shembull. I kujtohet që Jezuzi ka kaluar nëpërmjet një etape të ngjashme, për të mundur të jetojë fatin njerëzor në tërësinë e tij. "Largoje nga unë këtë helm", ka thënë Jezusi. Edhe ai e ka humbur forcën dhe guximin, por asnjëherë nuk është ndalur. Luftëtari i dritës vazhdon rrugën pa patur besim. Por ai nuk ndalet, dhe besimi më në fund rikthehet.
* * *
Luftëtari e di se aksh njeri nuk është një ishull. Ai e di se nuk mund të luftojë vetëm; kushdo qoftë projekti i tij, ai varet gjithmonë nga të tjerë njerëz. Ka nevojë të diskutojë për strategjinë e tij, të kërkojë ndihmë dhe në momente pushimi, të shkëmbejë me dikë historira lufte. Por ai nuk lejon që njerëzit të ngatërrojnë shoqërinë e tij me një mungesë sigurie. Eshtë transparent në veprimet e tij, por i fshehtë në projekte. Një luftëtar i dritës vallëzon me bashkëluftëtarët e tij, por nuk ia lë askujt përgjegjësinë për hapat e tij.
* * *
Për luftërarin nuk ka dashur të pamundur. Ai nuk lejon të trembet nga heshtja, nga indiferenca ose nga mospranimi. Ai di se pas maskës së akullt që përdorin njerëzit, ndodhet një zemër e prushtë. Prandaj luftëtari i rrezikon më shumë se të tjerët. Ai kërkon papushim dashurinë e dikujt - edhe nëse kjo kërkon të dëgjojë fjalën "jo", të kthehet në shtëpi I mundur, të ndihet i flakur trup e shpirt. Një luftëtar nuk ia lejon vetes të tmerrohet, kur kërkon atë për të cilën ka nevojë. Pa dashuri, ai është hiçgjë.
* * *
Luftëtari i dritës e njeh heshtjen që paraprin një betejë vendimtare. Dhe kjo qetësi duket se thotë: "Gjërat kanë ndaluar. Ia vlen më mirë ta lëmë luftën mënjantë dhe të argëtohemi pakëz". Luftëtarët pa përvojë i hedhin armët dhe ankohen nga mërzia. Luftëtari, ai është i vëmendshëm ndaj heshtjes; diku, diçka po ndodh. E di se tërmetet shkatërruese shfaqen pa lajmëruar. Për të kaluar pyjet natën, ai e di se, kur kafshët nuk bëjnë asnjë zhurmë, rreziku është afër. Ndërsa të tjerët bashkëbisedojnë, luftëtari përgatitet të përdori shpatën dhe shikon horizontin.
* * *
Luftëtari i dritës beson. Sepse ai beson në mrekullira, mrekullirat fillojnë të ndodhin. Sepse ka besim që mendimi i tij t'ia ndryshojë atij jetën, jeta e tij fillon të ndyshojë. Sepse është I sigurt që do të gjejë dashurinë, kjo dashuri shfaqet papritur. Kohë pas kohe, është i zhgënjyer. Ndonjëherë, ai plagoset. Atëherë ai dëgjon komentet: "Sa naiv që është!" Por luftëtari e di se ky është çmimi që duhet paguar. Për çdo disfatë ai ka dy fitore me të cilat mund të mburret. Të gjithë ata që besojnë e dine këtë.
* * *
Luftëtari i dritës ka mësuar se është më mirë të ndjekë dritën. Ai ka tradhtuar, gënjyer, është larguar nga rruga e tij, ka prishur armëpushimet. Dhe çdo gjë e tij ka vazhduar të ketë sukses - si të mos kish ndodhur gjë. Megjithatë një humnerë shfaqet befas. Mund të bëjmë mijëra hapa me vendosmëri - thjesht një hap më tepër mund të jetë fundi I gjithçkaje. Atëherë luftëtari ndalon në kohë. Ai ndalet sepse ka dëgjuar katër komente: "Ti gjithnjë ke bërë gabime. Je shumë i vjetër për të ndryshuar. Ti nuk je i mirë. Ti nuk e meriton këtë". Atëherë ai ngre sytë drejt qiellit. Dhe një zë thotë: "Çdokush bën gabime. Ti je i falur, por unë nuk mund të të fal, kundër dëshirës sate. Vendos ti". Luftëtari i vërtetë i dritës pranon faljen.
* * *
Luftëtari i dritës kërkon gjithmonë të përmirësohet. Çdo goditje e shpatës së tij mbart në vetvete shekuj të tërë urtësie dhe mendimi. Çdo goditje duhet të ketë forcën dhe shkathtësinë e të gjithë luftëtarëve të së kaluarës, që sot akoma vazhdojnë të bekojnë luftën. Çdo lëvizje në betejë u bën homazhe qëndrimeve që brezat e mëparshëm kanë dashur të transmetojnë nëpërmjet Traditës. Luftëtari zhvillon bukurinë e goditjeve të tij.
* * *
Një luftëtar i dritës është njeri që mund t'i besosh. Bën disa gabime dhe shpesh I duket vetja më i rëndësishëm sesa është realisht. Por nuk gënjen. Kur u afrohet shokëve rreth zjarrit bisedon me ta. E di se fjalët që dalin nga goja e tij ruhen në memorjen e Universit si një dëshmi e mendimit të tij. Dhe luftëtari mendon mirë: "Pse po flas kaq shumë, kur nuk jam në gjendje të bëj gjithçka që them unë? - Mendimet që ti mbron publikisht, do të duhet të përpiqesh të jetosh në harmoni me to", I përgjigjet zemra e tij. Pikërisht sepse mendon se është çka thotë vetë, luftëtari përfundon duke u bërë i tillë, ajo që pohon se është.
* * *
Një luftëtari e di se një engjëll dhe një djall zihen në dorën që mban shpatën. Djalli thotë: "Ti do të dobësohesh. Nuk do ta dish se cili është momenti më i përshtatshëm. Ti ke frikë". Engjëlli thotë: "Ti do dobësohesh. Nuk do ta dish se cili është momenti më I përshtatshëm. Ti ke frikë". Luftëtari habitet. Që të dy kanë thënë të njëjtën gjë. Djalli vazhdon: "Më ler mua të të ndihmoj'. Engjëlli thotë: "Unë të ndihmoj". Luftëtari kupton atëherë ndryshimin. Fjalët janë të njëjta, por aleatët të ndryshëm. Dhe zgjedh dorën e engjëllit të tij.
* * *
Ka raste kur e keqja e ndjek luftëtarin. Atëherë qetë - qetë, ky e fton atë të hyjë në tendën e vet. Luftëtari e pyet të keqen: "A do të më plagosësh mua, apo dëshiron të plagosësh dikë tjetër perms meje?" E keqja hiqet se nuk e dëgjon. Pretendon se i njeh dobësitë e shpirtit të luftëtarit. Sulmon në plagët e pashëruara dhe kërkon hakmarrje. Ia kujton se është i vetmi që njeh kurthe dhe helmet e duhura që do ta ndihmojnë luftëtarin t'I shkatërrojë tërë armiqtë e tij. Luftëtari i dritës dëgjon. Nëse e keqja hutohet për një moment, luftëtari kërkon që të vazhdojë bisedën e tij dhe i kërkon asaj detaje rreth projekteve të tij. Pastaj, ngrihet dhe ia mbath. E keqja ka folur aq shumë, ai është aq i lodhur dhe aq i zbrazët sa nuk arrin as ta ndjekë atë.
* * *
"Hitleri mund ta ketë humbur luftën në fushëbetejë, por në fund të fundit ka fituar diçka, thotë Marek Halter. Sepse njeriu I shekullit të XX ka krijuar kampin e përqendrimit dhe ringjallur torturën, dhe u ka mësuar njerëzve se është e mundur t'i mbyllësh sytë para fatkeqësive të të tjerëve". Ndoshta ka të drejtë: Ka fëmijë të braktisur, civilë të masakruar, të pafajshëm që janë burgosur, pleq të vetmuar, pijanecë buzë kanalit budallenj në pushtet. Por ndoshta nuk ka aspak të drejtë: ka edhe luftëtarë të dritës. E luftëtarët e dritës nuk e pranojnë kurrë të papranueshmen.
* * *
Një luftëtar i dritës është gjithmonë vigjilent. Ai nuk i pyet të tjerët për të vrigëlluar shpatën. As nuk e humb kohën duke shpjeguar gjestet e tij; besnik ndaj vendimeve të Zotit, ai përgjigjet për gjithçka bën. Ai vështron përbri tij dhe njeh miqtë. Vështron pas shpine dhe dallon armiqtë; është i pamëshirshëm ndaj tradhtisë, por nuk hakmerret; kënaqet tek largon armiqtë nga jeta e tij, pa luftuar me ta më gjatë se sa është nevoja. Një luftëtar nuk tenton të duket, ai është.
* * *
Luftëtari i dritës ka mësuar se Zoti e përdor vetminë për t'u mësuar njërëzve harmoninë. E përdor zemërimin për të treguar vlerën e pafund të paqes. Shqetësimin, për të vënë në dukje rëndësinë e aventurës dhe të braktisjes. Zoti e përdor heshtjen për të ngulitur në mendjen e njerëzve përgjegjësinë e fjalëve. Lodhjen që të njohim vlerën e pushimit. Sëmundjen, për të nxjerrë në pah bekimin që përfaqëson shëndeti. Zoti përdor zjarrin për të mësuar ne mbi ujin. Tokën, që ne të kuptojmë vlerën e ajrit. Ai e përdor vdekjen për të nxjerrë në pah rëndësinë e jetës.

[dikeafajtore]

E kam lexuar me shume kujdes dhe sa here qe e rilexoj e kuptoj ndryshe, ose me sakte e shikoj ne shume plane. Eshte nje pjese vertet e rralle dhe shume e veshtire njekohesisht, sepse merr persiper analize, perkufizim, klasifikim duke gershetuar nje filozofi te tere. Kush mund te quhet luftetar i drites? Ose me sakte cili eshte kuptimi alegorik i drites? Eshte nje perkufizim shume i veshtire dhe i gjere... Anyway, me pelqen ta lexoj kur jam ne dileme , me ndihmon te shoh ndonje gje atje ku eshte fshehur keq....Flmn per postimin.....Dikea

[shigjeta]

Pjese SHUME E BUKUR. Ashtu sic thote dhe Dikea e lexon dhe e rilexon dhe cdo here gjen dicka me shume nga analiza qe autori ka bere. Mbi te gjitha me pelqen nje sense optimizmi qe theksohet gjate gjithe pjeses

[Estella]

Narcisi...


Paulo Coelho - nga Alkimisti





Kur vdiq Narcisi, erdhën zanat e malit dhe e gjetën liqenin, më parë ujëmbël, e tash të shndërruar në govatë lotësh të njelmëta.
- Pse qan? e pyetën zanat e malit.
- Qaj për Narcisin - tha liqeni.
- Ah, nuk na çudit aspak vaji yt për Narcisin - vazhduan ato. - Edhe përkundër asaj që ne gjithnjë ngarendnim pas tij nëpër mal, ti ishe i vetmi që e pate rastin nga afër ta shikoje bukurinë e tij.
- Pse, i bukur ishte Narcisi? - pyeti liqeni.
- E kush pos teje mund ta dijë më mirë? - u përgjigjën të befasuara zanat. - Në fund të fundit, ai çdo ditë nga brigjet tuaja përkulej mbi ty.
Liqeni për një çast heshti. Më në fund tha:
- Unë qaj për Narcisin, por kurrë s'kam vërejtur se ishte i bukur.
"E vajtoj Narcisin pse, sa herë që përkulej mbi mua, në fundin e syve të tij shihja reflektimin e bukurisë sime".

[Fiori]

Kam lexuar nga Coelho ne anglisht, po nuk me ka rene ne dore ndonje veper e tij ne shqip. Sot duke kerkuar ne internet gjeta pak informacion mbi librin e tij Alkimisti ne shqip.

Fragment

Alkimisti mori nje liber qe dikush nga karvani e kishte sjelle me vete. Libri ishte pa kapak, megjithate ai mundi ta njohe autorin e tij: ishte Oscar Wilde. Teksa shfletonte faqet, gjeti aty te shkruar historine e Narcisit. Alkimisti e njihte legjenden e atij djaloshi qe shkonte perdite te sodiste bukurine e fytyres ne ujerat e liqenit. Kaq i magjepsur ishte pas vetes, saqe nje dite i shkau kemba dhe u mbyt . Aty ku djaloshi u mbyt na mbiu nje lule, qe me vone e qyajten narcis. Oscar Wilde nuk e linte me kaq kete histori. Ai tregonte se kur narcissi vdiq, renden tek ai Oreadet-nimfat e pyllit-dhe vune re se liqeni ishte shnderruar nga nje hauz me ujera te embla ne nje poce me lot te hidhur.


Pak mbi filmin e bazuar mbi kete veper, marre nga koha ne net :

Nga botimi i parë i këtij libri, më 1998 ishin shitur vetëm 900 kopje, ndërkohë që botuesi vendosi t’i jap fund botimit me kaq. Por, dy vjet më vonë, një botues tjetër më i madh i bleu të drejtat autoriale të librit dhe, më pas gjithçka është histori. Libri u shit, u stërshit dhe Coelho shkroi dhe rishkroi deri në kulmin e famës dhe të popullaritetit. Shtëpia “Warner Bros Pictures” i bleu të drejtat e librit për ekranizimin e këtij romani qysh në vitet e hershme të nëntëdhjetave, por Coelho, të cilit iu ishin dhënë të gjitha mundësitë për zgjedhje kurrsesi nuk ia kishte dalur të bie në ujdi me filmaxhinj, deri më tani. Mirëpo, pasi e kishte gjetur të vërtetin, në këtë rast Fishburnein, Coelho bëri të ditur se ky film do të paraqesë ekranizimin e parë dhe të fundit të njërit prej cilido librave të tij. Filmi “Alkimisti” do të fillojë të xhirohet në fund të këtij viti, në Jordani, ndërsa në kinema është planifikuar të paraqitet gjatë vitit të ardhshëm. Studioja “Warner Brothers” ka miratuar buxhetin për këtë film që është i barabartë me 80 milionë dollarë. Gjithashtu dihet se në film, përveç Fishbournit, do të luajnë edhe dy yje të ekranit, aktori Jeremy Irons dhe popmbretëresha Madonna. Vitin e shkuar kritikët e kishin quajtur Coelhon një pseudofilozof për shkak të sipërfaqshmërisë së tij në shkrime. Përballë kritikave të këtilla Coelho zakonisht i kishte rrudhur shpatullat dhe ishte mbrojtur duke deklaruar se kritikat e tilla janë vetëm nxitje për projekte të tij të mëtutjeshme.

[Eni]

Nga Coelho, te cilin e kam lexuar ne gjermanisht, "Alkimisti" s'me ka pelqyer dhe aq shume. M'u duk se po shfletoja nje perralle.
Ndersa libri i tij i fundit "11 Minuta" me ka pelqyer tej mase. Gjithesesi dhe ky ne fund perfundoi me nje happy-end!

[macia_blu]

Coelho, eshte besimtar...po te mos themi se eshte i ndikuar (pervec realitetit te tij personal)nga besimi biblik. Ne roman ai e shpreh bukur kete besim duke krijuar ngjarje e personazhe si alkimisti.Pak a shume krejt romanet, dhe vete jeta jone (kjo e verteta) s'eshte tjeter vecse nje perralle.
Un e kam pelqyer shume alkimstin, po keshtu edhe "djalli dhe zonjusha prym" "veronika vendosi te vdese"
11 minutat nuk i paskam lexuar.
(shtoj, se e kam lexuar ne shqip)

Kur te kem kohe , po qe se do kem , do sjelle ndonje fragment nga veronika...

[Stresi]

Romani “Alkimisti” i Coelhos së shpejti do të bëhet film

PRISHTINË, 13 TETOR - Autori më i lexuar brazilian, Paulo Coelho, pas kërkimit të tij dhjetëvjeçar, më në fund ia doli ta gjejë formulën përkatëse për ekranizimin e romanit të tij më të popullarizuar “Alkimisti” (“The Alchemist”). Coelho është njëri ndër autorët më të lexuar dhe më të shitur tani në botë. Romanet e tij (“Alkimisti”, “Veronika vendos të vdes”, “Mali i pestë”, “Djalli dhe zonjusha Prym”, “Manual për luftëtarin e dritës”, të përkthyer edhe në gjuhën shqipe, plus romani “Buzë lumit Pjedra rrija dhe qaja” dhe “Pelegrini”) janë të përkthyer gjithsej në 56 gjuhë të ndryshme të botës dhe të shitura në më shumë se 40 milionë kopje. Mirëpo, Coelhos iu deshën jo më pak se dhjetë vjet kërkime për ta gjetur skenarin më të përshtatshëm, të adaptuar për film, në temën e Alkimistit. Për befasi të të gjithëve, regjisor i filmit do të jetë aktori Laurence Fishburne. Fishburne, i cili luan njërin ndër rolet krysore në filmin trilogjik “The Matrix (Matriksi), në filmin e ardhshëm “Alkimisti” do të ketë një përgjegjësi të trefishtë, atë të regjisorit, skenaristit dhe të rolit kryesor. Libri “Alkimisti”, bën fjalë për djaloshin, i cili gjatë kohës së inkuzicionit katolik niset nga Andaluzia drejt vendit të piramidave egjiptiane në kërkim të thesarit të madh. Është një rrëfim për kërkimin dhe gjetjen e vetvetes si dhe të fatit, që nganjëherë është më afër se sa mendohet. Ky rrëfim mistik ia doli ta robërojë imagjinatën e miliona lexuesve anembanë botës.

Fishburne - aktor, skenarist dhe regjisor i “Alkimistit”

Nga botimi i parë i këtij libri, më 1998 ishin shitur vetëm 900 kopje, ndërkohë që botuesi vendosi t’i jap fund botimit me kaq. Por, dy vjet më vonë, një botues tjetër më i madh i bleu të drejtat autoriale të librit dhe, më pas gjithçka është histori. Libri u shit, u stërshit dhe Coelho shkroi dhe rishkroi deri në kulmin e famës dhe të popullaritetit. Shtëpia “Warner Bros Pictures” i bleu të drejtat e librit për ekranizimin e këtij romani qysh në vitet e hershme të nëntëdhjetave, por Coelho, të cilit iu ishin dhënë të gjitha mundësitë për zgjedhje kurrsesi nuk ia kishte dalur të bie në ujdi me filmaxhinj, deri më tani. Mirëpo, pasi e kishte gjetur të vërtetin, në këtë rast Fishburnein, Coelho bëri të ditur se ky film do të paraqesë ekranizimin e parë dhe të fundit të njërit prej cilido librave të tij. Filmi “Alkimisti” do të fillojë të xhirohet në fund të këtij viti, në Jordani, ndërsa në kinema është planifikuar të paraqitet gjatë vitit të ardhshëm. Studioja “Warner Brothers” ka miratuar buxhetin për këtë film që është i barabartë me 80 milionë dollarë. Gjithashtu dihet se në film, përveç Fishbournit, do të luajnë edhe dy yje të ekranit, aktori Jeremy Irons dhe popmbretëresha Madonna. Vitin e shkuar kritikët e kishin quajtur Coelhon një pseudofilozof për shkak të sipërfaqshmërisë së tij në shkrime. Përballë kritikave të këtilla Coelho zakonisht i kishte rrudhur shpatullat dhe ishte mbrojtur duke deklaruar se kritikat e tilla janë vetëm nxitje për projekte të tij të mëtutjeshme.

[gjongjini]

Une tani po lexoj ne shqip "manual i luftetarit te drites".
Eshte me te vertete shume i bukur.

[hope31]

une kam lexuar ne shqip librin e tij me titull"njembedhjetye minuta"
i bukur