Hasan Prishtina [1873-1933]

[fegi]

http://crazymotion.net/hasan-bej-pri...On0gbsjAy.html

[fegi]

http://www.google.se/url?q=http://vi...-uik2t-dCxHNqg

[fegi]

Hasan Prishtinës
Është ribotuar në Prishtinë libri me kujtime të Hasan Prishtinës mbi kryengritjen shqiptare të vitit 1912. Të gjitha të ardhurat nga shitja e librit do t’u jepen fëmijëve jetimë, mu ashtu siç ka thënë vetë autori Hasan Prishtina.

Nga Alfred Beka më 17.11.2009 në ora 10:44
“Tue lanë botimin e nji libri ma të plotë për atë herë kur kam me pasë në dorë dokumentat q’i përkasin kryengritjes shqiptare të vjetit 1912, të cilat më gjinden në Stambollë e Kosovë; tash për tash, po e shoh të nevojshme vetëm me qitë kët broshurë me qëllim për me ndritsue pjesërisht mendimin e përgjithshëm e me forcue pa vjeftsin e disa çpifjeve pa-logjikë qi përfliten për punë të kësaj kryengritje”, kështu shkruan në parathënie të librit të tij ‘Nji shkurtim kujtimesh mbi kryengritjen shqyptare të vjetit 1912’ autori i tij Hasan Prishtina.

Ky libër sapo është ribotuar në Prishtinë nga Shtëpia Botuese ‘Rrokullia’ dhe të gjitha të ardhurat nga shitja e tij do t’i dedikohen arsimimit të fëmijëve jetimë, mu ashtu siç e ka lënë amanet vet autori. “Fitimin qi ka me u nxjerrë prej kësaj broshure, kam m’e kushtue për sigurim t’arësimit të fëmivet jetima të Kosovës, Dibrës e të Çamëris qi gjinden në Shqypni”, ka shkruar ai në parathënie të librit.

Në këtë libër, ndër të tjera, mund të njiheni me shkaqet e kryengritjes shqiptare të vitit 1912; reagimin e më se 200 deputetëve të Parlamentit Osman kur Hasan Prishtina thotë: ‘nëse vazhdon kjo politikë mizore, kam me kenë njeni e ndoshta i pari i atyne, qi kam për t’a ngrehë flamurin e kryengritjes’; ku dhe si merren vesh Hasan Prishtina e Ismail Qemali për fillimin e kryengritjes shqiptare të vitit 1912?; Pse Ismail Qemali nuk e përmbush detyrën që merr përsipër për sigurimin e 15 mijë pushkëve ‘mauzer’ dhe 10 mijë napolonave të arit për fillimin e kryengritjes?; pse Hasan Prishtina e shet pasurinë e vet dhe me shumën e tubuar e nis kryengritjen?; Për se bisedon Hasan Prishtina me ambasadorët e Bullgarisë dhe të Britanisë së Madhe në Shkup para se ta nisë kryengritjen?; çka shkruajnë për kryengritjen shqiptare të vitit 1912 gazetat e huaja si Times, Neu Freu Presse, Novoje Vremja?; ç’thotë Hasan Prishtina në intervistat e dhëna për këto gazeta?; pse sipas Hasan Prishtinës, Isa Boletini e Riza Gjakova jo që nuk mendonin për pavarësi, por as për autonomi? e po ashtu mund të lexoni edhe shumë gjëra të tjera.

Shkëlzen Gashi, nga shtëpia botuese ‘Rrokullia’ është shprehur për Express se janë disa motive të forta për të ribotuar kujtimet e Hasan Prishtinës. “Motivi i parë është se vdekja fizike e Hasan Prishtinës nuk do të duhej të nënkuptojë edhe shuarjen e njohurisë tek breznitë e reja mbi nismëtarët e luftës për pavarësi”, ka thënë ai. Po ashtu, sipas tij, të rinjtë duhet të njihen me sakrificat e këtij patrioti vetëmohues dhe, siç u shpreh ai, t’i bëjë të kuptojnë se kombi shqiptar ka ditë me pasë edhe udhëheqës politikë që vendin e vet jo veç nuk e kanë vjedhë, po madje për të e kanë shkri edhe pasurinë vetjake.

Gashi tregoi se promovimi i librit do të mbahet më 28 nëntor. Ka mundësi që për shkak të simbolikës promovimi të mbahet në shkollën fillore Hasan Prishtina, por ende nuk është bërë i ditur vendi ku do të mbahet promovimi.

Këto kujtime janë shkruar për herë të parë në gjuhën frënge në vitin 1921, të cilat në shqip i ka përkthyer Bedri Pejani dhe kur janë botuar, ai ka thënë se paratë e shitjes do të shkojnë për fëmijët jetimë, pastaj janë botuar edhe njëherë në vitin 1925 në Napoli të Italisë. Gashi tha se edhe në vitin 1983 është botuar një libër ‘Dokumente – Hasan Prishtina’ me fjalime të tij, letra e tij që ia ka dërguar Sekretarit të Përgjithshëm të OKB-së, letra që ia ka dërguar Presidentit amerikan Woodrow Wilson kur është mbajtur Konferenca e Versajës, ka punime të ndryshme që kanë të bëjnë me Hasan Prishtinën dhe në mesin e tyre janë edhe këto kujtime të tij, por të cilat janë të censuruara. “Kritikat që ia jep Ismail Qemalit dhe Isa Boletinit janë të hequra. Në Kosovë këto kujtime nuk janë botuar asnjëherë, tani po botohen për herë të parë dhe po botohen të pacensuruara dhe paratë prej shitjes prapë do të shkojnë për fëmijët jetimë”, tregoi Gashi. Ky libër i ka veç 50 faqe dhe mund të lexohet për një orë, ndërsa çmimi është tri euro.

Duke e ndjekë shembullin e vënë prej vet Hasan Prishtinës, Shtëpia Botuese “Rrokullia” ka vendosë që fitimet prej këtij botimi t’i dhurojë për arsimimin e fëmijëve jetimë.

[KILI MERTURI]

Hasan Prishtina meriton lavdata nge më të ndritshmet.

Shumë mirë që sjelle këtë material fegi!

Kili

SHQIPËRIA ETNIKE ËSHTË GJAKU IM QË NUK FALET!
BAC, U KRYMB!

[Jack Watson]

Ballina e Librit:

[Xhuxhumaku]

Ribotohen kujtimet e Hasan Prishtinës

» Dërguar më: 19/11/2009 - 13:00

Nga Alfred Beka

Tue lanë botimin e nji libri ma të plotë për atë herë kur kam me pasë në dorë dokumentat q'i përkasin kryengritjes shqiptare të vjetit 1912, të cilat më gjinden në Stambollë e Kosovë; tash për tash, po e shoh të nevojshme vetëm me qitë kët broshurë me qëllim për me ndritsue pjesërisht mendimin e përgjithshëm e me forcue pa vjeftsin e disa çpifjeve pa-logjikë qi përfliten për punë të kësaj kryengritje", kështu shkruan në parathënie të librit të tij 'Nji shkurtim kujtimesh mbi kryengritjen shqyptare të vjetit 1912' autori i tij Hasan Prishtina. Ky libër sapo është ribotuar në Prishtinë nga Shtëpia Botuese 'Rrokullia' dhe të gjitha të ardhurat nga shitja e tij do t'i dedikohen arsimimit të fëmijëve jetimë, ashtu siç e ka lënë amanet vetë autori. "Fitimin qi ka me u nxjerrë prej kësaj broshure, kam m'e kushtue për sigurim t'arësimit të fëmivet jetima të Kosovës, Dibrës e të Çamëris qi gjinden në Shqypni", ka shkruar ai në parathënie të librit.
Në këtë libër, ndër të tjera, mund të njiheni me shkaqet e kryengritjes shqiptare të vitit 1912; reagimin e më se 200 deputetëve të Parlamentit Osman kur Hasan Prishtina thotë: 'nëse vazhdon kjo politikë mizore, kam me kenë njeni e ndoshta i pari i atyne, qi kam për t'a ngrehë flamurin e kryengritjes'; ku dhe si merren vesh Hasan Prishtina e Ismail Qemali për fillimin e kryengritjes shqiptare të vitit 1912?; Pse Ismail Qemali nuk e përmbush detyrën që merr përsipër për sigurimin e 15 mijë pushkëve 'mauzer' dhe 10 mijë napolonave të arit për fillimin e kryengritjes?; pse Hasan Prishtina e shet pasurinë e vet dhe me shumën e tubuar e nis kryengritjen?; Për se bisedon Hasan Prishtina me ambasadorët e Bullgarisë dhe të Britanisë së Madhe në Shkup para se ta nisë kryengritjen?; çka shkruajnë për kryengritjen shqiptare të vitit 1912 gazetat e huaja si 'Times', 'Neu Freu Presse', 'Novoje Vremja'?; ç'thotë Hasan Prishtina në intervistat e dhëna për këto gazeta?; pse sipas Hasan Prishtinës, Isa Boletini e Riza Gjakova jo që nuk mendonin për pavarësi, por as për autonomi? E po ashtu, mund të lexoni edhe shumë gjëra të tjera.

Botimi

Shkëlzen Gashi nga shtëpia botuese 'Rrokullia', është shprehur se janë disa motive të forta për të ribotuar kujtimet e Hasan Prishtinës. "Motivi i parë është se vdekja fizike e Hasan Prishtinës nuk do të duhej të nënkuptojë edhe shuarjen e njohurisë tek breznitë e reja mbi nismëtarët e luftës për pavarësi", - ka thënë ai. Po ashtu, sipas tij, të rinjtë duhet të njihen me sakrificat e këtij patrioti vetëmohues, dhe siç u shpreh ai, t'i bëjë të kuptojnë se kombi shqiptar ka ditur të ketë edhe udhëheqës politikë që vendin e vet jo vetëm nuk e kanë vjedhur, por madje për të kanë shkrirë edhe pasurinë vetjake. Gashi tregoi se promovimi i librit do të mbahet më 28 nëntor. Ka mundësi që për shkak të simbolikës, promovimi të mbahet në shkollën fillore 'Hasan Prishtina', por ende nuk është bërë i ditur vendi ku do të mbahet promovimi.

Kujtimet

Këto kujtime janë shkruar për herë të parë në gjuhën frënge në vitin 1921, të cilat janë përkthyer në shqip nga Bedri Pejani dhe kur janë botuar, ai ka thënë se paratë e shitjes do të shkojnë për fëmijët jetimë, pastaj janë botuar edhe njëherë në vitin 1925, në Napoli të Italisë. Gashi tha se edhe në vitin 1983 është botuar një libër 'Dokumente - Hasan Prishtina' me fjalime të tij, letrat që Prishtina i ka dërguar Sekretarit të Përgjithshëm të OKB-së, letrat që ia ka dërguar Presidentit amerikan, Woodrow Wilson kur është mbajtur Konferenca e Versajës, ka punime të ndryshme që kanë të bëjnë me Hasan Prishtinën dhe në mesin e tyre janë edhe këto kujtime të tij, por të cilat janë të censuruara. "Kritikat që ia jep Ismail Qemalit dhe Isa Boletinit janë të hequra. Në Kosovë këto kujtime nuk janë botuar asnjëherë, tani po botohen për herë të parë dhe po botohen të pacensuruara dhe paratë prej shitjes prapë do të shkojnë për fëmijët jetimë", - tregoi Gashi. Ky libër ka vetëm 50 faqe dhe mund të lexohet për një orë, ndërsa çmimi është tre euro. Duke ndjekur shembullin e vënë prej vet Hasan Prishtinës, shtëpia botuese "Rrokullia" ka vendosur që fitimet prej këtij botimi t'i dhurojë për arsimimin e fëmijëve jetimë.

Autori

Hasan Prishtina, patriot e demokrat revolucionar i shquar që luftoi për lirinë e pavarësinë e atdheut. Lindi në Vushtrri, në një familje patriote. Studimet e larta i kreu në Stamboll për shkencat politiko-juridike. Në vitet 1908-1912 u zgjodh tri herë deputet në parlamentin osman, të cilin e përdori si tribunë për mbrojtjen e të drejtave kombëtare të shqiptarëve. Në fillim të vitit 1912 së bashku me Ismail Qemalin ishte ndër nismëtarët për organizimin e kryengritjes së përgjithshme të armatosur në Shqipëri, ku u shqua si udhëheqësi kryesor. Në vitin 1913 u ngarkua me detyrën e ministrit në qeverinë kombëtare të Vlorës. Me themelimin e komitetit "Mbrojtja Kombëtare e Kosovës", u zgjodh anëtar i tij, ndërsa në dhjetor të vitit 1919 komiteti e ngarkoi si kryetar të delegacionit të tij në Konferencën e Paqes në Paris, ku do të kërkonte bashkimin me shtetin kombëtar shqiptar të Kosovës e të viseve të tjera shqiptare në Jugosllavi. Mori pjesë aktive në përgatitjen dhe organizimin e Kongresit të Lushnjës, 1920 dhe në prill të vitit 1921 u zgjodh deputet i Dibrës në parlamentin shqiptar. Në dhjetor të vitit 1921 kryesoi një ndër qeveritë më demokratike të vendit. Hasan Prishtina ishte një nga drejtuesit e organizatorët kryesorë të lëvizjes antizogiste të shkurt-marsit 1922. Katër herë armiqtë organizuan kundër tij atentate me armë. Dy herë e burgosën pushtuesit serbë e bullgarë. Gjashtë herë e dënuan me vdekje xhonturqit. Më 14 gusht 1933 u vra në Selanik. Hasan Prishtina ka lënë një varg artikujsh si edhe kujtimet e tij për kryengritjen antiosmane të 1912, që kanë vlerë për historinë e lëvizjes sonë kombëtare e demokratike. Në vitin 1977 eshtrat e tij u sollën nga Selaniku në Shqipëri.

gsh

[fegi]

http://www.forumishqiptar.com/attach...1&d=1259160903

Albert Kotini:Një vrasje në Selanik.
E hanë, 20 Prill 2009 11:42 20.04.2009-Gara me Ahmet Zogun, kush do ta vriste me pare tjetrin. Nje aktivitet i shtrire ne tre dekadat qe i dhane forme ceshtjes shqiptare. Dyzimi i regjimit komunist me qendrimin ndaj tij, dhe nje emer qe sot i ngre ne kembe shqiptaret e Kosoves.
Ne luften e Koplikut kunder malazezeve ne Shkoder, ne 1921, ishin bashke Hasan Prishtina, Bajram Curri, Azem Galica, Luigj Gurakuqi dhe Ahmet Zogu… Mirepo, Hasan Prishtina kishte dyshime se kete lufte e kishte organizuar Zogu me serbet. Keshtu, qe i bindur per kete akt te Zogut, Hasan Prishtina krijoi mundesine per t’i bere atentat atij ne momentin kur Zogu po pinte kafe me dy klerike te krishtere, ne vendin e quajtur “Kafe e Madhe” ne Shkoder. Kur e moren vesh bashkeluftetaret e tij, Bajram Curri e Luigj Gurakuqi, e ndaluan te vepronte per te mos ngjallur trazira te reja ne Shqiperi. Eshte percjelle gojarisht reagimi i Hasan Prishtines ndaj miqve te tij: “Degjo, Bajram Curr! I pari qe do te vrase Zogu je ti, pastaj, Gurakuqin, dhe mua te fundit, sepse ia di hilet”.


Episodi i mesiperm eshte shkeputur nga libri i autorit Gani Demiri (Radkoceri), emigrant kosovar i ardhur ne Shqiperi ne vitin 1951, ne librin e tij “Kryengritja shqiptare e vitit 1912”. Nese kjo ngjarje eshte zhvilluar vertet keshtu, parashikimi i Hasan Prishtines ka qene profetik. Ne fakt behet fjale per nje marredhenie te veshtire mes dy personazheve kyce te historise se re shqiptare, qe nuk rreshten se planifikuari atentate ndaj njeri-tjetrit. Por nese qendrimi i regjimit komunist ndaj figures se mbretit Zog ishte i kuptueshem, duhet thene se duke u ushqyer nga dokumente jugosllave e ruse per shume vite, edhe ndaj Hasan Prishtines eshte hedhur balte me bollek, derisa kembengulja e shume intelektualeve e studiuesve kosovare beri qe ne vitin 1962 Tirana te kthente pllaken.


Nje vile e madhe anes detit ne Selanik, ne rrugen “Vasilisis Olga”, edhe sot e kesaj dite qe sherben si qender per invalidet, njihet si vila e Hasan Prishtines. Ai lindi ne Vushtri ne vitin 1873, ne nje familje qe vuri pasuri te konsiderueshme me tregti; i ati kishte siguruar kontrata te rendesishme per furnizimin me ushqime te ushtrise turke. Ne fillim fisi kishte mbiemrin Berisha (gjyshi i tij, Haxhi Ali Berisha), pastaj Polanca. Por pasi studioi per shkenca politiko-juridike ne Stamboll dhe vendosi t’i hynte politikes, nen ndikimin e kusheririt te pare Zejnulla Beu, duke u bere deputet i Prishtines ne parlamentin turk, emri i tij mbeti ne histori si Hasan Prishtina. I zgjedhur tre here ne periudhen 1908-12, ai u ndodh ne brendesi te politikes turke pikerisht ne fazen e triumfit te levizjes xhonturke, e cila ne fakt vetem premtoi, por ndoqi te njejtin revansh dhe represion ndaj ceshtjes shqiptare. Pas nje diskutimi plot zjarr ne parlament me 11 janar 1912, ne lagjen Taksim te Stambollit deputetet shqiptare u mblodhen me iniciativen e Hasan Prishtines dhe Ismail Qemalit, per te shtruar rrugen e kryengritjes se armatosur ne Shqiperi.


Krijimi i komiteteve zonale e me pas shperthimi ne pranvere 1912 i kryengritjes se armatosur ne te gjitha trevat shqiptare, kulmoi me tubimin e Junikut, ku paria e Kosoves thirri nen arme 30 mije shqiptare. Kryengritesit cliruan Rrafshin e Dukagjinit, pastaj hyne ne Prishtine. Qeveria turke e kryesuar nga Seit Pasha dha doreheqjen dhe qeveria e re, nisi menjehere nje delegacion per t’u marre vesh me udheheqesit e kryengritjes. Kur kryengritja grumbulloi rreth vetes 60 mije luftetare, hyn ne Shkup. Ne balle te luftes ishte Hasan Prishtina dhe Bajram Curri. Hasan Prishtina nuk mundi te marre pjese ne shpalljen e pavaresise kombetare, por dergoi 48 delegate nga Kosova ne Vlore, per cdo rreth nga dy perfaqesues. Mbas disa ditesh, ai mberrin ne Vlore, ku Ismail Qemali e emeroi minister te Bujqesise ne qeverine e sapoformuar.


Por situatat kane precipituar shpejt. Pas luftrave ballkanike, plasi Lufta e Pare Boterore, nderkohe qe ne Shqiperi mberrin ne vitin 1914 per te qeverisur me vendim te fuqive te medha, princ Vidi. Hasan Prishtina zgjidhet ne qeverine jeteshkurter te Durresit si minister i Puneve Botore. Gjate viteve te luftes, bashke me Bajram Currin punojne per shkollat shqipe ne Kosove. Veprimtaria diplomatike e tij ne vitet 1916-1918, eshte vleresuar edhe ne diplomacine austro-hungareze. Ne Luften I Boterore i ka kerkuar Vjenes, qe te formonte nje regjiment ushtarak shqiptar, i cili do te kujdesej per ardhmerine e Kosoves. Ne kete menyre synonte te pengonte dergimin e ushtareve shqiptare ne frontin e Galicise, kunder Rusise, sepse i donte ne momentin e duhur per te mbrojtur trojet shqiptare. Me 1918, ai dhe Bajram Curri emigrojne drejt Vjenes, ku ne dhjetor te atij viti, Hasan Prishtina zgjidhet nga Komiteti per Mbrojtjen e Kosoves, kryetar delegacioni per ne konferencen e Paqes ne Paris.


Me 1921, dibranet e zgjodhen deputet te tyre ne parlamentin shqiptar. Kur u rrezua qeveria e Pandeli Evangjelit, Keshilli i Nalte i ngarkoi me 7 dhjetor Hasan Prishtines formimin e kabinetit te ri. Por ai ishte kryeminister vetem per tre dite. Kur Zogu rrethoi parlamentin me ushtri per te detyruar deputetet demokrate (grupi i Drinit), te japin doreheqjen, Hasan Prishtina deklaroi: “Shqiptareve kurre nuk kane mujtun me ia lidhun gojen, jo dyfeku, por, as topi”. Keto qene fjalet e fundit te tij ne parlament, dhe u hodh ne ilegalitet, ne malesite e Gjakoves. Pasi qeveria e Zogut dhe Xhaferr Ypit lidhi marredhenie diplomatike me mbreterine serbo-kroato-sllovene me 1922, Hasan Prishtines, Bajram Currit, Hoxhe Kadriut dhe eksponenteve te tjere kosovare iu hoq mandati i deputetit, madje qeveria e Tiranes la dore te lire qe ushtria serbe t’i ndiqte ata edhe brenda territorit shqiptar. Megjithate, ata gjate kesaj kohe punuan per rrezimin e Zogut, cka u realizua me ardhjen ne fuqi te qeverise se Fan Nolit. Me 26 shtator 1924, Noli, Luigj Gurakuqi, Hasan Prishtina, Bajram Curri e Bedri Pejani perbenin delegacionin shqiptar ne Lidhjen e peste te Kombeve ne Gjeneve. Pas rrezimit te Nolit dhe rikthimit te Zogut me ndihmen serbe, Hasan Prishtina do te largohej perfundimisht. Veprimtaria e tij do te endej pasketaj, mes Italise, Austrise, Greqise etj. Ne fakt ai pati kontakte te ngushta me diplomacine italiane edhe me pare, ku vecohet ne vitin 1923 rasti i takimit te tij dhe Dervish Mitrovices, me poetin e veprimtarin e madh italian Gabriele D’Anuncio, i cili perkrahte komitetet irredentiste shqiptare. Perkrahesit e D’Anuncios i derguan per mbrojtjen e Kosoves, mbi 25 mije pushke, por qeveria e Beogradit, nuk lejoi qe ato te zbarkonin.


Ne vitet 1932-33, per veprimtarine e Hasan Prishtines u interesuan ne vecanti qarqet italiane, austriake e franceze. Ne Itali, njerez me influence si Auriti e Mazoti, por dhe Mapeti, kishin deshire aktivizimin e tij per clirimin kombetar te Kosoves. Ne arkivat italiane ekziston nje material i gjere i ketyre tentativave. Mirepo e vecante ka qene nderhyrja italiane per bashkepunimin e Hasan Prishtines, me eksponentin maqedonas Vance Mihajlov. Edhe pse u bene 2-3 vjet perpjekje qe komitetet e Mbrojtjes Kombetare te Kosoves dhe te maqedono-bullgareve, te akordonin punet e tyre kunder Jugosllavise, keto nuk u realizuan per faj te maqedonasve. Edhe ne sfondin politik e diplomatik, per bashkeveprimin e Hasan Prishtines me V.M.R.O-ne, ka nje aktivitet mjaft te gjere. Keshtu, ne takimin Prishtina-Mihajlov ne Gjeneve, u be marreveshje qe Komiteti i Kosoves, dhe Komiteti maqedono-bullgar te vepronin ne menyre te perbashket kunder jugosllaveve. Sipas promemorjes te dates 15 mars 1932, jepet e gjithe praktika e punes e komiteteve lokale, ne Tetove, Diber, Shkup, Prizren, Gjakove, Prishtine, Gostivar e ne Mitrovice, qe sipas diplomacise italiane, i perkrahte si nisma kombetare pa asnje rezerve. Kuptohet, se kjo perkrahje e diplomacise italiane behej per qellime politike te depertimit te saj ne Ballkan dhe per ta perdorur, si nje celes per shkaterrimin e mbreterise se Jugosllavise. Ketu, spikat, roli i zgjuar i politikanit Hasan Prishtina, i cili nuk u be vegel e nje shteti tjeter. Ai i ben apel ne vitin 1931, Sekretarit te Pergjithshem te Lidhjes se Kombeve, Erik Drumond. Keto apele, promemorje, leterkembime, takime me funksionare, politikane e diplomate ne Itali, Paris, Vjene, bene mjaft jehone, dhe kudo kerkonte verifikimin nepermjet nje komisioni vrojtues, te kesaj gjendjeje skandaloze shqiptare ne Kosove. Diplomacia italiane, te gjithe kete aktivitet te Hasan Prishtines e ka ndjekur me nje vemendje te madhe dhe e ka shfrytezuar me nje interes te madh per interesat e saj ne Kosove e ne Shqiperi.


Ne arkivin e ministrise se Puneve te Jashtme Italiane (kutite nr.10, 11, 22, 39) pervec aktivitetit te Hasan Prishtines ne “Komitetin e Bashkimit” dhe Komitetin e Kosoves, ka material te vecante per te gjithe emigrantet politike kosovare ne Itali. Atentati kunder Zogut ne Vjene, ne gusht 1931, sipas disa diplomateve italiane, u organizua me urdhrat e Hasan Prishtines. Atij i atribuohet edhe atentati i deshtuar dhjete viteve me pare ne Durres, ku dy bullgaret dhe nje shqiptar atentator, u kapen dhe u varen. Historia deshmon sot se garen e eliminimit te njeri-tjetrit, e fitoi Ahmet Zogu.


Sipas gazetes greke “Maqedonia e Re” te Selanikut, te dates 14 gusht 1933: “Nje tjeter vrasje qe u be ne rrugen Ciminski, tronditi Selanikun. Politikani shqiptar Hasan Prishtina u vra perpara bakallhanes “Ivi”. Shqiptari Ibrahim Celo, 28 vjecar, i papune, qelloi pese here ish-kryeministrin shqiptar. Vrasja u krye ne oren 2 mbasdite me date 13 gusht 1933. Ne rrugen Ciminski u pa nje zoteri i moshuar, i mbajtur mire dhe me tipare simpatike, te ecte perkrah e te fjaloste me nje person te veshur mire, i gjalle, sa e tradhtonte dhe toni i zerit… Njeriu me pamje te zymte nxori rrufeshem revolverin e markes “Smith” dhe shtiu kundrejt bashkebiseduesit, i cili ishte Hasan bej Prishtina, qe ra ne trotuar. Kalimtaret e mbledhur nga te dy te shtenat, pane vrasesin te turret me mizori te parrefyer mbi viktimen dhe t’i zbraze edhe tre plumba te tjere, dy ne kraharor dhe te treten ne koke, si e shtene vdekjeprurese, per te qene i sigurt per perfundimin e aktit te vrasjes…”


Ibrahim Celo, tregtar frutash qe jetonte ne Nice te Frances, qe martuar me nje spanjolle, me te cilen kishte dhe femije. Ai deklaroi se shtiu kunder Prishtines si tradhtar i vendit te tij, qe i kish propozuar te bashkepunonte kunder mbretit Zog. Por te merguarit e tjera antizogiste e dinin shume mire se si ishte puna. Arkivat italiane te kohes pohojne se edhe mes emigranteve te tjere kishte hyre paniku se kush mund te kishte rradhen, madje flitej se Zogu po pergatitej te “hiqte qafe” Mustafa Krujen.


Gjithsesi, parashikimi i Hasan Prishtines ne sy te Barjam Currit dhe Gurakuqit, doli i vertete. I martuar me nje cerkeze, ky protagonist i rilindjes se dyte kombetare 1912-1924 nuk la pas femije. Megjithe dritehijet e shume figurave te asaj kohe, mes atij dhe Zogut mund te behet qofte dhe ky dallim: Hasan Prishtina shkriu pasurine per ceshtjen kombetare, ndersa mbreti Zog vuri pasuri me kete ceshtje. Jo me kot, kryeministri jugosllav Nikolla Pashic, u shkruante kete porosi konsullatave te veta: “Hiqni dore nga perpjekjet per ta bere per vete Hasan Prishtinen. Ate nuk e thyen, as ari i botes. Drejtohuni nga te tjeret, e atje do te keni sukses”.






Aktiviteti shqiptaro-maqedonas


Diplomacia italiane kerkonte nje veprimtari te perbashket te shqiptareve ne Kosove dhe ne Maqedoni kunder Jugosllavise. Ne kete kohe Hasan Prishtina, Bedri Pejani, Hoxha Kadriu e mirepriten nje bashkepunim te tille. Kontaktet e ketyre dy komiteteve pas Luftes se Pare, me 1920, 1932 e me tej, u shtuan. Por ne kete bashkepunim kishte edhe mjaft dyshime, sepse secila pale mbronte interesat e veta. Me V.M.R.O-ne, (Komiteti bullgaro-maqedonas), u tentua per formimin e nje shteti federativ maqedono-shqiptar. Ne nentor te vitit 1920, ne Tirane u arrit te nenshkruhej edhe nje protokoll ne mes te maqedonasve dhe te shqiptareve ne pranine e ministrit te autorizuar te Italise, Kastoldi, dhe kryetarit te keshillit shqiptar Vangjeli, me kater pika:


-Palet e shohin te drejte qe te luftojne per clirimin e Maqedonise ne kufinjte etnografike e gjeografike dhe per clirimin e shqiptareve te Kosoves e te Camerise.


-Kufijte mes Shqiperise e Maqedonise do te jene ne Kaniari, kuota 500, qe kalon neper Sharre (mal) dhe arrin ne kufirin aktual serbo-shqiptar 1920.


-Qytetet Oher, Struge e Resnie, te pastra bullgare, do te mbeten ne kufirin e Maqedonise bullgare.


-Qyteti Diber do te mbetet ekskluziv i njerit nga dy shtetet, pas plebishtit.


Ne emer te maqedonasve nenshkruan Protogerov e Atanasov, ndersa ne emer te shqiptareve, Hasan bej Prishtina, Hoxha Kadriu, Bedri Pejani dhe Sejfi Vllamasi. Mbeshtetur ne kete protokoll konstatohet, se bashkepunimi i ketyre komuniteteve shqiptare dhe maqedonase kishin me perpara, se cdo gje ceshtjet kontestuese kufitare. Te vetedijshem, se tere Maqedonia perendimore ishte e populluar me mbi 80% shqiptare, perfaqesuesit e komiteteve maqedonase deshironin te siguroheshin, se ata nuk do te kerkonin te drejten e tyre natyrore. Si duket, perfaqesuesit shqiptare te shtyre nga rrethanat u detyruan te nenshkruanin protokollin sipas te cilit Ohri, Struga e Resnja, ishin qytete te pastra bullgare, ndersa Dibra me shumice absolute shqiptare kontestohej me plebisht. Mirepo, vec luftes se ashper te Beogradit, pikerisht per shkak te kontestimeve territoriale, nuk pati asnje realizim real te marreveshjes.

[Preng Sherri]

Fegi,
Edhe unë u bashkangjitën urimeve, për materialin që sjellë për Hasan Prishtinën, Njeriun që dha çdo gjë për Atdheun e tij.
Tek Hasan Prishtina më së miri u vu në jetë parolla e Rilindasve:
" Mos prishni Shqipëri - për të bërë pasuri
Por prishni pasurin për ta bërë Shqiperinë!"
Vetëm desha të bëjë një përmirsim në tekstin e më lartëm ku shkruhet që Hasan Prishtina ishte kryeministër për tre ditë " e që nuk qëndron por me sa e di unë Ay ishte Kryeminsitër i Shqiperis për plot tre javë!
Biografin e parë për Hasan Prishtinën e kam lexuar nga Ajet haxhiu, një kosovar që kishte ikur nga okupimi Jugosllavi trojeve shqiptare dhe kishte krijuar dhe jetuar në Shqiperin Londineze! Hasan Prishtina ishte i martuar me Igballe Prishtinën, një grua për të cilën thonë që, atë që e bënte Shota me mauzer ajo e bënte me urtin e saj dhe mbështetjen që i bënte të shoqit!

[fegi]

http://www.forumishqiptar.com/attach...1&d=1269439047

EKSKLUZIVE - Kërkesa e Hasan Prishtinës para 100 viteve për paralele shqipe në Shkup
:

Përpjekja për të hapur shkolla shqipe në Shkup ka ekzistuar që para 100 viteve. Gazeta “Lajm” ka siguruar dokumentin ku shihet qartë se si Hasan Prishtina në mars të vitit 1910 kishte kërkuar që në shkollën profesionale “Idadija” në Shkup të hapet një paralele në gjuhën shqipe. Këto të dhëna duken në dokumentin që ishte dërguar te konsulli anglez në Shkup dhe raporti i konsullit serbë dërguar ministrisë së punëve të jashtme në Beograd. Historiani Skender Asani, i cili e ka gjetur dokumentin në arkivin shtetëror të Maqedonisë dhe që është i shkruar në gjuhën serbe tregon se klasa përbënte 24 nxënës dhe duhej të ishte pjesë e shkollës profesionale “Idadija” që gjendej në parkun e sotëm të qytetit të Shkupit. “Për hapjen e kësaj paralele dhe futjen e gjuhës shqipe kontribut të jashtëzakonshëm ka dhënë edhe esnafi i Çarshisë, i cili e mbështeti në mënyrë të parezervë Hasan bej Prishtinën, që të jetësohet formimi i kësaj paralele në gjuhën shqipe në këtë shkollë”, tha Asani.

Sipas tij, autoritetet e atëhershme fillimisht ishin më liberal për të hapur këtë paralele, por më vonë ndërruan mendimin dhe kjo iniciativë ishte parë si rrezik për emancipimin dhe vetëdijesimit të shqiptarëve.

“Autoritet e atëhershme lejuan që të formohej kjo paralele, por me një kusht që të jetë e përzier etnikisht dhe gjuha shqipe mos të përdorej zi zyrtare gjatë vijimit të mësimit. Me këtë rast nxënësit shqiptarë u hedhën në grevë dhe parashtruan kërkesën e vetme që të mësojnë vetëm në shqip”, tha Asani.

Sipas këtij dokumenti kërkesa ishte që nxënësit të mësojnë vetëm në shqip. “Pasi kërkesa nuk u realizua, Hasan Prishtina me vet financim, duke i shitur magazat që kishte në Shkup financoi shkollimin e këtyre nxënësve në normalen e Elbasanit”, tha Asani.

Për këtë vepër madhore të Hasan Prishtinës tregojnë dokumentet angleze, serbe dhe austriake të cilat e përshkruajnë shkuarjen e nxënësve shqiptarë në Elbasan. “Gjatë arritjes në Elbasan, mijëra qytetarë kishin pritur Hasan Prishtinën dhe 24 nxënësit shqiptarë nga Shkupi duke brohoritin ‘rroftë Hasan Prishtina, rrofshin trimat e Kosovës dhe rroftë Shqipëria’”, tregon shkrimet e atëhershme historiani Asani.

Ky dokument ka qenë hapi i parë për hapjen e parë të shkollave shqipe në Shkup, që ishte kundërshtuar edhe nga disa shqiptarë të kohës së atëhershme.

Angazhimi i shqiptarëve për çlirim në Shkup kishte vazhduar me veprimtari të tjera. Një vit më vonë, më 1911 u hap gazeta kombëtare shqipe, “Shkupi”, kurse më 12 gusht 1912 u çlirua Shkupi nga kryengritësit shqiptarë. Më 14 tetor 1912 në Shkup u vendos që kërkesa e deriatëhershme për autonomi të zëvendësohej me shpalljen e pavarësisë në Shkup, e cila rezultoi më vonë me ngritjen e flamurit në Vlorë më 28 nëntor 1912 nga Ismail Qemali. /BEKRI AJDINI/

[petrol]

Kohët e fundit u ribotuan në Kosovë ''Kujtimet'' e Hasan Prishtinës ku ai përgojon Isa Boletinin (të masakruar përpara 5 vjetësh) e Ismail Qemalit, heroin e pavarësisë për të larë veten nga mëkati i madh që nuk lejoi të ngrihet flamuri shqiptar në Shkup e të shpallej pavarësia e mbarë trojeve kombëtare. Kjo është e vërteta dhe jo përrallat e stisura me sulltanë. Është ndër rastet e rralla kur mëkati kurorëzohet me lavdi mbi bazën e kujtimeve personale e artikuj gazetash të paguar nga xhonturqit. Por e vërteta vonon por nuk harron.