Mowlana Jalaluddin Rumi

[Diabolis]

Rubai 31

Me dashurine lundrojme si vdekja trupat ngan,
vera e takimit na ndricon naten e paane.
Vera qe per fene time nuk eshte haram
deri ne agimin e vdekjes buzet nuk mi than.

[Diabolis]

Rubai 48

Muzika e tij me ben ta duartrokas,
thjeshtesia e tij me cmend, shpirtin ma plas.
Dhe zemra e tij ne timen la marraz
ne cdo forme qe deshi, me beri- ne cast.

[Diabolis]

Rubai 65

Koha e shpie udhen tone ne fund,
si ujku qe can e shqyen delet qe mund.
Koken gjithsecili me krenari e tund
sa shupllake e fatit ne qafe kedo shkund.

[ocean]

Lajkat e botes dhe dyftyresia
jane nje kafshate e embel:
ha me pake nga to, se jane plote zjarr.
Zjarri eshte i fshehur perderisa shija del ne shesh
Por timi behet i dukshem ne fund krejt.

Mathnawi I, 1855-56

[ocean]

Shpirti i miut nuk eshte asgje me shume se nje grimcues.
Miut i eshte dhene nje mendje
ne proporcion me nevojat e tije
sepse pa nevoje, i Gjithe-Fuqishmi
nuk i jep kujte asgje.
Nevoja, pra, eshte rrjeti per te gjitha gjerat qe ekzistojne:
Nje person ka mjete ne proporcion me nevojen e tije.
Prandaj, shpejt, shto nevojen tende, o nevojtare,
qe deti e bollekut
te ngre dallge ne butesi-dashurie.

Mathnawi II, 3279-80; 3292

[ocean]

Dimri bie në ne
që pranvera të sjell lindje të re.

Qaj lotët!

Lejo përmallimin!

Mallëngjimi sjell dorëzimin

dhe nga thellë një deshirë të bëhesh i Lirë

.

[ocean]

Me c’fardo qe deshiron te martohesh,
Shko, mbushe veten me ate e dashur,
Merr formen dhe kualitetet e tije.

Ne qofte se deshiron driten, pergadite veten
ta marresh ate; po te deshirosh te jesh larg nga Zoti,
ushqeje egoizmin tend dhe largohu.

Po deshirove te gjesh nje rruge jashte

nga ky burg I rrenuar,

mos kthe koken larg nga Ai qe te do,
por perkulu me adhurim dhe afrohu.

Mathnawi I, 3605-07

[ocean]

Të vdes për të dashuruar

Vdis, në këtë dashuri
Në qoftë se do të vdesësh në këtë dashuri
Shpirti yt do të ripërtërihet
Vdis, mos u frigo vdekjes, e asaj që veq dihet.

Në qoftë se do të vdesësh tek e përkohshmja
Do të bëhesh I përjetshëm
Vdis, thyej ata zingjirë
Që po të mbajnë të burgosur
Tek bota e lidhjeve
Vdis tek e pavdekshmja
Dhe do të bëhesh I përjetshëm.

Vdis, dilë jashtë nga kjo re,
Kur ta lësh renë
Do të bëhesh si hëna e ndricuar
Vdis nga zhurma dhe brengat monotone
Të kësaj bote
Në heshtjen e dashurisë
Do ta gjesh shkëndijen e jetës.

Rumi

[ocean]

Rubin

Në çajin e mëngjezit i dashuri e pyet të dashurën,
"Kë e do më shumë, veten apo mua?"

"Që nga koka e deri në fund të këmbëve unë jam bërë ti.
Asgjë nuk mbeti nga unë, pos emrit.
Tu plotsua dëshira. Vetëm ti ekziston.
Unë u zhduka sikur një pikë e uthullës
në oqeanin e mjaltës."

Një gurë që u bë rubin
është mbushur me kualitetet e diellit.
Asnjë pikë gurëzimi nuk mbeti aty.
Në qoftë se e don vetë-veten, e donë diellin.
Dhe në qoftë se don diellin, e don vetë-veten.
Nuk ka ndryshim në mes të këtyre dy dashurive.

Para se guri të bëhet rubin, është armiku
i vetë-vetes.
Jo një por dy ekzistojnë.
Guri është i errët dhe i verbër ndaj dritës se ditës.
Në qoftë se don vetë-veten, është tradhtarë: me intensitet e reziston
diellin.
Në qoftë se thotë "Unë," është krejt errësirë.
Faraoni shpall veten hyjnorë dhe shkatërrohet.
Hallaxhi e thotë të njëjtën dhe shpëtohet.
Njëra Unë mallkohet, tjetra bekohet.
Njëra Unë është guri, tjetra kristal.
Njëra armik i dritës, tjetra reflektim i
saj.
Në konshiencën më të thellësishme, jo përmes ndonjë
doktrine,
është një me dritën.

Puno në kualitetet e tua të gurit
dhe bëhu i shëndritshëm si një rubin.
Praktiko refuzim-vetes dhe prano vështirësitë.
Gjithmonë shiko jetën infinite kur e len veten të vdesësh.
Gurëzimi yt do të zvogëlohet:
Natyra jote e rubinit do të rritet.
Shenjat e vetë-ekzistencës do ta lëshojnë trupin,
dhe ekstaza do të dominojë.

Bëhu i tëri dëgjim sikur një vesh dhe fito një
vathë rubini.
Gërmo një bunarë në tokën e këtij trupi,
madje edhe para se bunari të gropohet,
lere Zotin ta sjell ujin lartë.

Rri gjithnjë në punë duke gërryer baltën
nga bunari.

Tek të gjithë që vuajnë,
këmbëngulja sjell pasurinë.
Profeti ka thënë qe secila sexhde e
faljes së namazit
është një trokitje në derën e parajsës.
Kur ndonjëri vazhdimishtë troket,
lumturia gjithnjë e shfaqë fytyrën e buzëqeshur.

Rumi

[shigjeta]

Dhurata


Nuk mund ta dish sa shumë kam kërkuar
të gjej një dhuratë për ty.

Asgjë s’dukej e mirë.

Ç’kuptim ka të sjell ar
në një minierë ari apo ujë në oqean?

Çdo gjë që gjeja ishte
si të sillja erëza në Orient.

Nuk ka vlerë të të jap zemrën dhe shpirtin
pasi ti i ke ato.

Kështu të solla një pasqyrë.
Shiko veten dhe kujtomë mua.

Shqiperoi Aida Bode - Nacional