Mowlana Jalaluddin Rumi

[Diabolis]

Intelektuali gjithmone zhduket,
dashnori gjithmone humbet.
Intelektuali ja mbath
nga frika se mbytet;
gjithe puna e dashurise
eshte te mbytesh ne det.
Intelektualet e planifikojne pushimin;
dashnoret te pushojne ndjehen keq.
Dashnori eshte gjithmone i vetmuar
edhe i rrethuar nga njerez;
si uji dhe vaji, ai mbetet vecuar.
Kush merr mundimin
ti jape keshilla nje dashnori
s'nxjerr gje. Ai eshte trullosur nga pasioni.
Dashuria eshte si myshku. Ajo kerkon kujdes.
Dashuria eshte nje peme, dashnoret hija e saj.

[Diabolis]

ode 314

Ata qe nuk e ndiejne kete dashuri
ti terheqe si nje lume,
ata qe nuk e pijne agimin
si te ishte nje kupe uji pranveror
a ta marrin perendimin si te ishte zemer,
ata qe nuk duan te ndryshojne,
le te flene.

Kjo dashuri eshte pertej nxenjes se teologjise
hileve te vjetra dhe dyfytyresise.
Ne doni te permiresoni mendjen tuaj kesisoj
flini.
Une e kam ndare mendjen.
E kam grisur rroben ne lecka
dhe flakur tutje.

Nese nuk jeni krejt lakuriq,
mbeshtillni rroben e bukur te fjaleve
rreth vetes,
dhe flini.

[Diabolis]

Kur trendafili te keputet dhe kopshti te bjere
ju nuk do ta degjoni me kengen e bilbilit.
E dashura eshte gjithcka; dashnori nje vello.
E dashura eshte jete; dashnori gje e vdekur.
Nese dashuria heq kujdesin perterites
dashnori mbetet si nje zog pa kujdes,
dashnori mbetet si nje zog pa flatra.
Si te rri zgjuar dhe te merakosem
nese drita e te dashures mungon?
Deshira (e fundit) e dashurise qe kjo Fjale te perhapet.

[Diabolis]

Nje yll pa emer

Kur nje foshnje hiqet prej gjirit te lehones
ai lehtesisht e harron ate
dhe fillon te haje ushqime te forta.

Farat ushqehen perkohe nentoke,
pastaj ngrihen lart ne diell.

Keshtu dhe ju duhet te provoni driten e filtruar
dhe te cani rrugen tuaj drejt dijes
pa ndihmese vetiake.

Keshtu ju erdhet deri ketu, si nje yll
pa emer. Levizni terthor qiellit te nates
me ato drita te paemra.

[shigjeta]

Perzgjedhje te bukura dhe perkthime te arritura...

[Diabolis]

Ne krahet e te dashurit

Me ne fund ti u largove dhe shkove ne Te Padukshmen.
Cfare drejtimi mrekullor more prej kesaj bote?

Duke rrahur krahet dhe flatrat
ti u clirove prej ketij kafazi.
Duke u ngritur ne qiell
ti arrite boten e shpirtrave.
Ti ishe nje fajkua me cmime zene nga nje Plake e Keqe.
Por ti degjove thirrjen e daulles
dhe fluturove pertej hapesires dhe kohes.

Si nje bilbil qe e ze dashuria, ti fluturove mes bufave.
Pastaj erdhi aroma e kopshtit te trendafilave
dhe ti fluturove te takosh Trendafilin.

Vera e kesaj bote kalimtare
te shkaktoi dhimbje koke.
Me ne fund ju bashkove tavernes se Perjetesise.
Si nje shigjete, shpejtove prej harkut
dhe shkove drejt syve te demit te galdimit.

Kjo bote fantazme te dha shenja false
por ti u ktheve nga iluzioni
dhe udhetove ne token e se vertetes.

Ti tani je Diell-
c'nevoje ke per nje kurore?
Ti u zhduke nga kjo bote-
c'nevoje ke te veshesh rrobe?

Kam degjuar se mezi e sheh shpirtin tend.
Po pse ta shohesh ma s'pari?-
tandi asht tash Shpirti i Shpirtrave!

O zemer, c'zog i mrekullueshem qe je.
Duke kerkuar lartesi hyjnore,
duke rrahur krahet,
ti thyeve shigjetat e drejtuara te armikut.

Lulet shkojne prej Vjeshtes, por jo ti-
Ti je trendafil i patrembur
qe rritesh mes eres se ftohte.

Duke rene si shiu parajsor
ti bie ne catine e kesaj bote.
Pastaj ti rend ne cdo drejtim
dhe shpeton neper shkarkuesen e ullukut...

Tani fjalet mbaruan
dhe dhimbja qe ato sjellin shkoi.
Tani ti ke shkuar te prehesh
ne krahet e te Dashurit.

[Diabolis]

Nje rregull i ri

E do rregulli qe te dehurit te bien mbi njeri tjetrin,
te grinden, te behen te dhunshem, te krijojne skena.
Dashnori eshte edhe me keq se nje i dehur.
Po te them c'eshte dashuria: te hysh ne nje miniere ari.
Po c'eshte ky ar?

Dashnori eshte mbret permbi gjithe mbreterit,
i patrembur nga vdekja, moskokecares per kurore te arte.
Dervishi ka nje perle fshehur nen pallton e arnuar.
Pse duhet te shkoje ai te lype dere me dere?

Naten qe shkoi ajo hene erdhi,
e dehur, duke leshuar rrobat rruges.
Ngrihu - i thashe zemres, - jepi shpirtit nje kupe vere.
Ka ardhur casti ti bashkohemi bilbilit ne kopesht,
te shijojme sheqer me shpirtin papagall.

Jam rrezuar, me zemren time te coptuar-
ku tjeter vecse udhes tende? Une
ta theva pocin, i dehur, idhulli im, aq i dehur,
mos me ler te vritem, nema doren.

Nje rregull i ri, nje ligj i ri ka lindur:
thyeji gjithe kupat dhe bjer para qelqfryresit.

[Diabolis]

Rubai 4

Ai qe vete te beri te tille mrekulli,
Nuk do te lere kurre pa kujdes ne vetmi.
Por, ne shtepine e fytyrimeve - zemren e tij,
Dyqind meshtare do te coje per ate bukuri.

[Diabolis]

Rubai 6

Kur si deti ne permbajtje te kullohem,
o sa bukur qe atomet do t'me ndricohen.
Si qiri i dashurise do digjem, do pervelohem,
Ate cast te gjithe castet t'perjetohen.

[Diabolis]

Rubai 12

Eshte vone dhe ne jemi vetem, medet;
kerkojme bregun e padukshem ne det.
Me varke lundrojme naten nen rete,
detin kalojme me ndihmen e Zotit vete.