Mowlana Jalaluddin Rumi

[Diabolis]

Rubai 75

Dritë parajse trupi im pluhuros,
I lehtë sa ëngjëlli bëhet xheloz.
Dlirësia ime çerubinin e brengos
Dhe vlera ime divat çartallos.

[Diabolis]

90

Me te tille drite hene, mos fli,
beju sfere ne rrotullim, mos fli,
ta gethijme, llambe drite ne gjithesi
ta mbajme ndezur per nje nate, mos fli.

99

A e di se cfare te tha llahuta?
Eja te te rrefej ku gjendet udha.
Ne gabohet kur kerkohet e verteta,
Gabohet sa pergjigje merr pyetja.

[Diabolis]

Rubai 118

Ajo flake e thjeshte qe te dogji perbrenda
Me e mire se dyqind bukuroshe ne sevda.
Flaka e deshires safi eshte me e thjeshta,
Shiko sa dashur ajo flake ngrihet la’.

Rubai 119

Ai idhull, stoli e bukur e rrethit tone
Ne mbledhje s’eshte, e ku? - se thone.
Si selvi perpjete shtatin larteson,
Me te tille shtature qe na turbullon.

[Diabolis]

130

Kur une rreth e rrotull teje vij,
Kupe me veren e moshes mban nje saki.
Pa kur ti me shfaqesh me miresi,
Shpirti ngazellon, si biri i Urmanit - Moisi.

143

I pashmi ne fytyre sa engjelli e ka zili
M’u ngrit mbi zemer dhe pa sa u gdhi.
Dhe qau dhe qava sa erdhi mengjesi,
kur befas me pyeti: dashnori jam une a ti?

[Diabolis]

171

Sonte i jepem te shtrenjtit ne shtepi,
Deri ne mengjes aty do t’farfuri.
Eshte shkruar qe cdo agim te ri,
Kafka ime te behet kupa e tij.


172

Sonte cdo zemer qe si hene ndjek
Si Aferdita metonjesit kenaqsi i jep.
Per buzet e saj deshira me djeg,
Per c’ndodh naten, Zoti hesht.

[Diabolis]

174
Ne mendjen time tjeter qellim ravgon,
Te mire e kam ate qe me dashuron.
Per ate Zot dashuria s’me mjafton,
Mbas vjeshtes per ne behari lulezon.

175
Pranoje se dashuria eshte e drejte,
Mekatin e ke per natyre kur e dredh.
Deshira ne emrin tend dashurine therret,
Nga deshira ne dashuri s’shkohet lehte.

[Diabolis]

177

Burimin e jetes ke curril ne fytyre,
Hena ne qiell shembellim i saj ne pasqyre.
Nata eshte e gjate, per drite hene po kqyr;
Krelat ishin nata, drite hene kjo fytyre.


178

Hej, eja ulu, shkalafitur dhe i pire,
Duket se e forte qe e mbremshmja vere.
Sot s’eshte dite shetitjesh si perhere,
Si te piret ne shtepi do rrime kete here.

178

Oj, ule bre, i pire dhe i shkalafitur,
Kuptohet se vera e djeshme qe e ndritur.
Perndryshe sot s’kemi per te shetitur,
Si pijanecet ne shtepi rrime duke gerhitur.

178

Hej, ulu ketu, shkalafitur dhe i dehur,
Shihet, vera e djeshme ishte hekur.
Sot do bejme si do bejme pa shetitur,
Si pijetaret ne shtepi duke pritur.

[Diabolis]

205

Kjo kupe, qiejt, per shikimin kufijte e vet,
Ne dore te Zotit si kallami dhe me te lehte.
Nese cdo kokerr dhe pike balene te behet,
Te gjitha bashke bejne sa nje peshk ne det.

[Diabolis]

kam ardhur perseri
si nje vit i ri
te shperthej porten
e ketij burgu te vjeter

kam ardhur perseri
t'i thyej dhembet dhe nofullat
kesaj monstre njerezngrenese
qe e quajme jete

kam ardhur perseri
te shpoj lavdine e kozmosit
qe pa meshire
shkaterron njerez

une jam fajkua
qe gjuan zogjte
e fatkeqsive
para fluturimit

kam dhene fjalen
qe prej fillimit
te jap jeten
pa u tutur
i lutem Zotit
te me thyej me dysh
ne thyej fjalen

si guxoni
te lini dike si une
te toksikuar me dashuri
t'ju hyje ne shtepi

duhet ta dini mire
nese hyj
do ti thyej te gjitha
dhe shkaterroj gjithcka

ne ardhte polici
do t'i hedh veren ne turinj
ne roja juaj me terheq doren
une do t'i thyej krahun

nese qiejt nuk rrotullohen
sipas deshires se zemres sime
une ja perplas rrotat
dhe ja shkul akset

ju keni shtruar
tryeze shumengjyreshe
e keni quajtur ate jete
me ftoni ne festen tuaj
dhe me denoni nese
une kenaq veten

cfare tiranie eshte kjo?

[Diabolis]

eja shpirtmire
le te adhurojme njeri-tjetrin
para se te mos kete me
prej meje dhe teje

nje pasqyre thote te verteten
shiko fytyren tende te vreret
perndrite dhe jepi udhet
buzeqeshjes tende te hidhet

nje mik dashamires
jep jeten per nje mik
le te ngrihemi permbi
kete sjellje shtazore
dhe te jemi te sjelle me njeri-tjetrin

dyshimet nxijne miqesine
pse te mos i japesh udhet
te keqes nga zemra jote

sapo te me mendosh
te vdekur dhe te shkuar
do te me kerkosh
do te te mungoj
bile do te me adhurosh

pse ti falesh te vdekurit
te me mendosh si te shkuar
eja dhe beje tani

derisa do te vish
dhe do te mbulosh me puthje
gurin e varrit me vone
pse nuk mi jep puthjet tani
ky jam une
i njejti njeri

mbase po flas shume
por zemra ime eshte heshtje
c'te bej tjeter
jam mallkuar te rroj kete jete.