"Drejtesia Nderkombetare"....

[Kryeplaku]

perSHENDETje
Shume here kur ndodhe ndonje lufte midis dy ose me shume shteteve, ne qe ndodhemi jashte ngjarjeve kemi mendime te ndryshme me njeri tjetrin duke perkrahur shume here jo te njejten pale me bashkebiseduesit. Sigurisht "drejtesia nderkombetare" nuk meret vetem me ceshtjen e luftrave por dhe me shume tema te tjera te cilat interesojne dy ose me shume shtete. Kete teme e hapa me qellimin qe forumsit qe interesohen per "Problemet Nderkombetare" te jene te pajisur me nje kendveshtrim i cili do i lejoje atyre t'i shofin ngjarjet me sy me kritik. Gjithashtu kam mendimin se nje teme e tille duhej te ishte shtruar qe ne fillimin e celjes te forumit "Problemet Nderkombetare".

C'eshte "drejtesia nderkombetare"....
Qe ne kohet e lashta -kur kishim shfaqjen e mbreterive, te qytet-shteve helene dhe me vone shfaqjen e perandorive- "shtetet" u thiren te zgjidhin disa probleme midis tyre, duke krijuar kode ose kanune te cilat duhej te ndiqeshin nga palet qe i nenshkruanin ato. Keto kanune, ligjevenese per shtetet, megjithese shume here kishin mangesira dhe liheshin menjane nga shtetet do jene qelizat e para per shfaqjen e mevonshme te "drejtesise nderkombetare". Nje nga keto qeliza mund te quhet edhe "Mareveshja e Delos" shek. e 6 p.e.s midis Athines dhe aleateve te saj.
Por qe ne ato kohe "drejtesia kombetare" u cenonte nga shteti me i forte dhe shume here kjo drejtesi ishte arma e "te fortit" mbi te tjeret. Ky ishte dhe shkaku i prishjes se "Mareveshjes se Delos" disa vite me vone nga aleatet te cilet ndjen shtypjen qe i behej nga Athina.
Perhere te pare "drejtesia nderkombetare" do permendet si term ekzistues ne shekullin e 16 e.s. kur dhe do shkruhet libri i pare qe permbante ligjet qe ndikojne mbi maredhenjet midis shteteve.
Me termin "drejtesi nderkombetare" nenkuptojme teorikisht (pak a shume) te gjitha ligjet dhe kanonet te cilat ndikojne dhe orientojne politiken e jashtme te gjithe shteteve, sot reth 192 shtete. Keto ligje burojne nga mareveshjet -mareveshje per paqe, per aleance,per zonen detare, per tregeti midis shteteve, mareveshje per ruajtjen e mjedisit dhe shume te tjera- dypaleshe ose shumepaleshe midis shteteve ose nga protokollet e organizatave nderkombetare si psh. OKB, EU, NATO, UNESCO etj. protokolle te cilat kushtezojne shtetet qe i firmosin.
Ne kundershtim me drejtesine brenda nje shteti, "drejtesia nderkombetare" shume here nuk ka fuqine te ndaloje shtetin kundravajtes. Gjithashu shume here per nje problem nderkombetar nuk ekziston vetem nje zgjidhje por me shume se nje, gje qe krijon probleme ne praktike. Keto probleme dhe mosfuqia e "drejtesise nderkombetare" te obligoje shtetet e fuqishme ka bere shume analizuese (Realiste,Marksiste etj.) te mos besojne ne ekzistencen e "drejtesise nderkombetare" dhe te pohojne se ajo qe ekziston eshte "ligji i te fuqishmit". Sidoqofte njerezimi sot ka perfituar, mbas mijera vitesh histori, disa te drejta te cilat duhet te quhen "te shenjta" dhe ne asnje menyre nuk duhet qe shtetet te "mbyllin syte" kur keto te drejta shkelen. Sepse kjo do shkaktonte shpurjen e njerezimit ne ato kohe kur skllaverimi dhe derdhja e gjakut ishin fenomen i perditshem. Nje nga keto te drejta eshte edhe ndalimi i zaptimit te dhunshem te tokes se nje shteti nga nje shtet tjeter (sipas nenit 54 te Kartes te OKBs) ligj qe po shkelet perdite ne keto 12 vitet e fundit duke e kthyer boten ne kohet e pushtimeve te Romes ose te Napoleontit.

Ftoje te gjithe anetaret te shqyrtojme ne kete teme:
A ekziston "drejtesia nderkombetare", a eshte ajo ne dobi te njerezimit?
A i sherben sistemi njepolar -ku mbizoteron nje fuqi- drejtesise nderkombetare apo e demton ate, cili eshte roli i SHBAs?
Cilat jane fenomenet me shqetesuese per "drejtesine nderkombetare" dhe a ekzistojne ligje per zgjidhjen e tyre?

pres pergjigjet tuajafalemiNDERit

[leci]

Mendoj qe nuk eksiston ky si e thua ti "drejtesi nderkombetare".
E drejte apo jo me i forti zoteron.Keshtu qe...
OKB eshte e pafuqishme perpara potences USA.

[PrInCiPiEl]

~ReLoAd~




~ReLoAd~

[ATMAN]

Të flasim Hapur

(Nga një Evropian)


Tani dua të flas shumë hapur për diçka. Sidomos tani kur shumë njerëz i bien rreth e rrotull, kur asnjë nuk thotë atë çfarë mendon në të vërtetë sepse nuk është “sjellje e mirë”, sepse nuk na është bërë zakon, sepse na sjell kujtime që më mirë të harrohen. Pikërisht prandaj është e nevojshme që të flasim fare hapur.

Sigurisht që të huajt, madje edhe ata të Jugut dhe të Lindjes, janë njerëz gjithashtu. Këtë askush nuk e diskuton. Sigurisht që ata kanë sy, gojë, dhe një hundë si ne. Kanë frikë e bien në dashuri njësoj si ne; janë me dhunti ose të trashë si ne etjerë-etjerë. Sigurisht që ka midis tyre, ashtu siç ka midis nesh, njerëz të mirë ose më pak të mirë. Dhe kur rriten në rrethana normale, ata nuk bëjnë më tepër krime se ne. Por kjo nuk është më e rëndësishmja. Më e rëndësishmja është kjo: duhet ta mbrojmë kulturën tonë, dhe duhet të mbrojmë pasurinë tonë pa të cilën kjo kulturë nuk do të ekzistonte. Fakti është që ne evropianët jetojmë në një nga vendet më të pasura në botë. (Dhe kjo vlen për të gjithë Evropën Perendimore.) Këtu kemi begati dhe një strukturë shoqërore të sigurtë që e ëndërrojnë grekët apo polakët. Le ta themi troç: nga gjashtë milliard njerëz në këtë botë, vetëm një miliardë jetojnë në “vendet industriale.” Dhe ne thjeshtë u lindëm apo jetojmë në këto vende. Ne, një e gjashta e pasur e njerëzimit, zotërojmë katër të pestat e pasurisë së Tokës. Ne konsumojmë 70 % të energjisë, 60 % të ushqimit, dhe 85 % të pasurisë pyjore në botë. Çdo të ndodhte po të dilnin të tjerët dhe të kërkonin pjesën e tyre? Deri tani janë vetëm një ose një milion e gjysmë djaj të varfër që vijnë te ne, të persekutuar politik, nga lufta apo nga uria. Mirë atëherë. Por atje tutje, nuk ka miliona, por ca miliarda djaj të varfër që e kanë zili begatinë tonë! Ne, një e gjashta më e pasur, kemi 60 herë më shumë se një e gjashta më e varfër. Duhet ta kuptojmë plotësisht këtë gjë pa patur një ndjenjë të rreme faji. Një gjerman konsumon aq naftë sa konsumojnë 10 afrikanë të zinj. Një gjerman përhap në atmosferë aq dioksid karboni (CO2) sa 65 zezakë. Në vendet tona evropiane ka një makinë për çdo dy banorë, përfshirë edhe fëmijët. Në Indi ka një makinë për çdo 455 njerëz. Ta pranojmë atëherë, po të donin të jetonin të gjithë si ne, do të rrënonim planetin! Nuk ka aq naftë në këtë botë që afrikanët dhe kinezët të ngasin makinat e tyre. Këto janë faktet!

Të gjithë ata që flasin për drejtësinë kur po pijnë një kafe duhet të mendojnë se sa po paguajnë për atë kafe. Dhjetë vjet përpara afrikanët atje poshtë apo indianët nga Amerika e Jugut morën nga ne ekuivalentin e një lokomotive për 13,000 thasë me kafe. Sot, po të duan të blejnë nje lokomotivë, duhet të na japin si shkëmbim 45,000 thasë kafeje. S’mund të thuash që është keq për ne. Asnjë nga ne s’do të heq dorë nga kafeja jonë e lirë. Sa nga ata që flasin gjithë kohën për drejtësi shkojnë e blejnë vullnetarisht kafenë e shtrenjtë nga dyqani i botës se tretë (Third World Shop). Kush pyet, kur blen një këmishë pambuku të lirë Indiane apo një shall të mirë mëndafshi, nëse janë aq të lira sepse prodhohen nga puna e fëmijve? Jo, bamirësia fillon në shtëpitë tona. Ne të gjithë mendojmë për të ardhmen tonë së pari, sidomos për familjen tonë. Kjo është shumë e natyrshme. Indianët apo kinezët nuk do të silleshin ndryshe po të ishin kombet që do të udhëhiqnin botën.

Po ta themi troç: gjithë rregulli i botës sonë varet nga epërsia e të bardhëve. Ku gjenden vendet industriale? Në Amerikën Veriore, në Evropë, në Australi, Afrika e Jugut, Japoni. Nuk i fut më rusët në këtë kategori. Praktikisht janë të gjithë të bardhët, pa numëruar japonezët.

Dhe vendet industriale besojnë që është plotësisht normale që duhet të bëjnë gjithçka për të mbrojtur epërsinë e tyre në botë, kryesisht me mjete politike dhe ekonomike në këto kohëra. Nuk po mbrojmë vetëm kufijtë tanë nga refugjatët e vendeve e varfra. Ne po i mbrojmë edhe tregjet tona nga mallrat e tyre. Për shembull nuk vendosim taksa doganore të larta mbi pambukun e pastër sa vendosim mbi tekstilet e përfunduara. I lemë të na sjellin kakao të papërpunuar por kurrë çokollatën e përfunduar. Në fund të fundit duhet të mbrojmë nga konkurrenca e jashtme tekstilet apo fabrikat e çokollatave tona. Në të vërtetë, ne nuk kemi fare interes që ato vende të zhvillojnë industritë e tyre, të “zhvillohen.” Në fund të fundit, ne duam të vazhdojmë t’iu shesim produktet tona industriale me një çmim të lartë dhe të blejmë lëndën e parë lirë nga ta.

Por a janë mënyrat ekonomike e politike—si psh, bashkimi evropian—të mjaftueshëm gjithmonë që të sigurojmë epërsinë tonë në botë? A nuk do të vijë dita e masave ushtarake? Kur Perandoria e kuqe sovietike ra, disa njerëz filluan të silleshin sikur na erdhi më në fund paqja e përjetshme. Për për ata largpamësit ama, ishte e qartë që problemet më të mëdha nuk po vinin nga Lindja po nga Jugu. Që nga Lufta e Gjirit Persik, një gjë dukej qartë: kur Sadam Huseini u përpoq ta merrte Kuvaitin me forcë, ne, një e pesta e pasur, iu hodhëm në grykë me inat. Fatmirsisht, po të merreshim me një diktator të vërtetë dhe më një dhunim të vërtetë të ligjit ndërkombëtar, kështu që askush nuk thoshte dot që s’ishte e drejta jonë. Po s’ishte vetëm Sadami që e pa epërsinë tonë teknologjike e ushtarake. Lufta në televizor i tregoi gjithë Jugut se kush ishte pronari i vërtetë i botës. Dhe zoti Milosevic, që është gjithashtu një diktator dhe kriminel lufte i padiskutueshëm, na bëri një favor të ngjashëm, kështu që askush nuk guxon të na tregojë me gisht e të akuzojë që edhe ne kemi përgjegjësi për atë luftë për shkak të ultimatumeve të papranueshëm dhe veprimeve të tjera diplomatike apo jo. Në fund të fundit, këto luftra ishin të nevojshëm për ne.

Ta themi troç! Ta themi troç se si të tjerët na shohin neve: secili nga ne mund të blejë një karafil të kuq nga Kolumbia në mes të dimrit për 75 centë. Po, dhe a pyet ndonjëri për këtë? Çdo ditë aeroplanë fluturojnë e përshkrojnë gjysmën e botës për të na sjellë lule të freskëta nga ana tjetër e globit. Edhe perandorët e Romës antike nuk e kishin një luks të tillë. A nuk jemi aristokratët e kësaj bote? Do të ishim naivë po të bindnim veten që katër të pestat e tjerë na duan akoma.

Sigurisht që nuk përfitojmë të gjithë njësoj nga epërsia jonë në botë. Disa nuk ja dalin mbanë: s’bëjmë dot asgjë për këtë. Ne thjesht jemi një meritokraci. Dhe kjo është si një garë me ski: nëse dikush është dy të qindat e sekondës më i ngadaltë se tjetri, nuk është vërtetë një skiator më i dobët për këtë gjë. Por vetëm tre i marrin medaljet; këto janë rregullat e të tjerët nuk marrin gjë.

Sigurisht që nuk jemi thjesht një meritokraci, por edhe një shtet social. Dhe më të varfrit që marrin ndihmë sociale në pjesën tonë të botës jetojnë akoma më mirë se më të shumtët e njerëzve në Mozambik. Por kjo nuk është e gjitha. Ka njerëz që e dinë që kurrë nuk do të marrin një medalje, që kurrë nuk do të bëhen të pasur dhe të famshëm. Dhe ata frustrohen, u ngrihen nervat. S’kemi çfarë të bëjmë për këtë gjë. Sigurisht, do të ishte mirë po të vendosnim vlera të tjera si kryesoret: miqësinë, bujarinë, humorin, apo aftësinë për të qënë i lumtur dhe të kënaqemi me jetën. Po atëherë nuk do të ishim kurrë aq të pasur sa jemi sot. Duhet ta kuptoni këtë. Ne kemi këtë begati edhe për shkak të sistemit tonë të vlerave, në të cilin suksesi është më kryesori.

Dhe ata që nuk ja arrijnë, që e konsiderojnë veten të padobishëm e të panevojshëm, këta njerëz ndihen të përulur dhe plot me inat. A nuk janë dhe ata të bardhë, evropianë, gjermanë, pjestar të kombit industrial? A nuk i përkasin dhe ata grupit që është ajka e njerëzimit? Përse nuk mund t’i përkasin plotësisht? Natyrisht, shumica e tyre që janë të rinj nuk e kuptojnë përse nga njëra anë ne udhëhiqemi në mënyrë të kufizuar nga konsiderata humanitare në aktivitetet tona ekonomike në botë, por nga ana tjetër akoma u japim ndihmë humanitare vetëm një grupi shumë të vogël njerëzish. Arsyetimi i tyre (sigurisht i thjeshtëzuar) është si më poshtë: nëse në paraqitemi si zotër mbi njerëzit e tjerë në një nivel kombëtar dhe ekonomik, përse nuk mund të bëjmë të njëjtën gjë me pjestarët individualë të grupeve të huaja, e sidomos në vendin tonë?

Ata nuk vënë re faktin që njëfarë minimumi njerëzie është i nevojshëm për reputacionin tonë në botë, që sigurisht ndihmon gjithashtu në suksesin tonë ekonomik. Nuk venë re gjithashtu edhe faktin që çmimi i këtij humanizmi (megjithëse ne sigurisht ua kujtojmë shpesh të tjerëve) në të vërtetë nuk është aq i lartë sa thuhet. Vetëm bankat gjermane fitojnë katër deri në pesë herë më tepër nga sa harxhon qeveria e tyre federale për refugjatët dhe azile politike vetëm nga interesi që marrin nga vendet në zhvillim për huat që u kemi dhënë atyre. Përsëri këtu ka vetëm dy refugjatë për çdo 1000 banorë, kur një vend si Malawi i duhet të mbajë 105 refugjatë për çdo 1000 banorë. Fatmirsisht, 85 % e refugjatëve në botë rrinë në vendet e Botës së Tretë.

Prapëseprapë, duhet t’i kuptojmë mirë këta të rinj të radikalizuar dhe të mos t’i mallkojmë si ekstremistë të djathtë dhe të çartur neo-nazistë. Sigurisht që nuk është mirë t’u vemë flakën shtëpive të azileve politike apo që të “linçojmë të zinjtë”. Kjo është primitive dhe e vrazhdët. Më shumë se gjithçka, këto akte ekstreme dëmtojnë madhëdhëniet tona ndërkombëtare e kështu edhe interesat tona drejtpërdrejti. Por pas këtyre teprimeve idiote që duhet—e përsëris—të mos pranohen, ka një ndjenjë, një mendim plotësisht realist; nevojën e ngritjes së një muri mbrojtës ndaj vërshimeve nga Jugu.

Sigurisht që teprime të tilla s’duhen lejuar. Rendi duhet ruajtur. Nga ana tjetër, duhet të njohim që kushti fillestar i këtyre teprimeve vijon logjikshëm interesin e pozitës sonë në botë si një fuqi ekonomike dhe politike. Dhe ka mundësi, shumë mundësi, që një ditë ne do të kemi nevojë për këtë lloj qëndrimi më tepër se tani: a s’mund të themi se një ditë do na duhet t’i mbrojmë arritjet tona, pozitën tonë të privilegjuar në botë edhe me mënyra ushtarake? Kur dalëngadalë shtohen problemet, kur do të jetë e nevojshme të mbrojmë kulturën tonë, vlerat tona, dhe aq më tepër pasurinë dhe epërsinë tonë në botë deri në fund; kjo do të ndodhë vetëm nëse një qëndrim i fuqishëm që thotë “Gjermania vjen e para” “Austria e para” apo “Evropa e para” është bërë një nga vlerat themelore të kulturës sonë në mendjet dhe zemrat e njerëzve. Duhet ta kuptojmë këtë gjë qartë; s’mund t’ia lejojmë vetes të gënjehemi.

Perkthimi nga Elton Skendaj

[Alket123]

Mendoj qe nuk eksiston ky si e thua ti "drejtesi nderkombetare".
E drejte apo jo me i forti zoteron.Keshtu qe...
OKB eshte e pafuqishme perpara potences USA.

Drejtesia nderkombetare nuk duhet te lejoje cdo ushtar te Gjermanise apo Allahut apo Al-Kaides qe te mbahet per nje kohe te gjate ne burgje por te lirohet jo te presi mbarimin e luftes se dyte boterore.

Nese ka deshire le te kthehet ne lufte prape tek ushtria gjermane apo ne irak.
Ku jane te drejtat nderkombetare e njeriut?

Ka qene nje rast per 6 sabotatoreve gjermane (me shtetesi amerikane) ne kohen e luftes se dyte boterore.

Keta u mbajten pa asnje te drejte per avokate psh: ne Guantanomo sikunder gjithe ushtaret gjermane qe u kapen rob psh: ne Afganistan deri sa mbaroi lufta.

Kata ishin rober lufte dhe ishin pjestare te nje ushtrie gjermane dhe nje organizate ushtarake qe quhej Al-Kaida.

Lufta mbaroi dhe Hitleri dhe Bin-Hitler-Laden pushoi se bertituri dhe luftuari "death to america".

Keta kerkuan mbas luftes te liroheshin si te gjithe ushtaret gjermane e kapur.

Pse e permenda kete rast? E permenda sepse keta u kthyen ne Egjipt ku jane torturuar dhe komisioni francezo-gjerman akuzoi Ameriken per shkelje te drejtave te njeriut.

Qe te mos e zgjat me kete loje timen ushtare gjermane kane tentuar te sabotojne ushtrine amerikane ne Afganistan, keta 6 si shtetas amerikane, qe jane betuar per kushtetutes amerikane, jane ekzekutuar.

[Drita_Love]

Të gjitha faktet e cekura në përkthimin më lartë janë fakte të pamouhuara dhe duhet të lexohen nga të gjitjhë njerëzit. Dhe të gjitha këto fakte i kan dhënë BACK UP teorise së Darwin:it: "Vetem më i forti përjeton". Më teper, këto fakte deshmojnë që bota ideale nuk egziston. Duke e marr parasysh teorinë e Marksit, vijmë deri të përfundimi që gjendja ekonomike është baza më e fortë dhe më e rrëndsishme e cdo shteti.

Mjerisht, në boten tonë materialiste, forca barazohet me pasuri (ekonomike).
Mjafton të shikojmë rrethinen tonë të gjithë, për të kuptuar cka vlersohet më se shumti nga jo vetem kombet në botë por edhe nga individi. Materializmi është problemi më i madh i njerzimit sot, por mos të largohemi nga tema duke e diskutuar konceptin e materializmit versus vlerat njerëzore (The collective Consciousness), le ta parashtrojmë pyetjen: CFARË DUHET TË BËJMË NE SI SHQIPTARË PËR TË PËRMIRSUAR GJENDJEN EKONOMIKE TË KOSOVES DHE GJITHASHTU SHQIPËRISË?

Si Shqiptare në perendim, si një nga ata të cilët e pijnë kafen më të shtrenjtë se sa është rroga e një familjës mujore ndoshta (sic ceket më lartë), e kam pyetur veten cfarë mund të bëj për ata të cilet e kan gjendjen shumë më të keqe se ne që jetojmë në perendim!?

Duke mar parasysh që njeriu dhe jeta është e shenjtë, kam humbur dhe besimin në politikë, sepse të merresh me politik do të thotë patjeter që dikush duhet të humb. Por në anen tjeter, nuk ka nevojë të jetë ashtu! Edhe pse nuk egziston një politikan ideal, nuk do të thotë që njeriu duhet ta humb shpresen.Është fakt i pamohueshem që detyra e një politikani është së pari ti mbroj intereset e popullit të vet dhe pastaj të zgjidhen problemet tjera, por kjo nuk do të thotë që dikush duhet të shkelet. Sidoqoftë, edhe kjo është temë tjeter dhe të rikthehemi tek pyetja: Cfarë mund të bëjmë për popullin tonë?

Përvec faktit që edukimi është një bazë, nuk duhet të harrojmë (ne të cilët kemi mundësi) që populli shqiptarë ka nevoja për ndihmë ekonomike. Duhet të marim parasysh që statusi i Kosoves akoma nuk është i zgjedhur dhe ajo liri cilen Kosova e meriton akoma nuk është arritur. Duhet të marim parasysh që papunsimi është aq i madh dhe që shumë familje nuk kan të dhëna materiale kontinuale.

Por edhe një gjë nuk duhet kurrë ta harrojmë: Identiteti i popullit Shqiptarë në boten e jashtme duhet të përforcohet si një popull i cili lufton për drejta dhe liri dhe kjo është shumë kryesore që populli shqiptarë të fitoj edhe më shumë simpati dhe të ndimohet sa më shumë ekonomikisht.

Sa i përket drejtsisë ndërkombtare, duhet të diskutohen disa tema të cilat nuk besoj që është mirë për asnjë nga ne të hapen në këtë forum më, sepse mund të keqkuptohen. Është fakt që drejtsia ndërkombtarë nuk mund të jetë realitet në boten e sotme, ku ekonomia mjerisht e vendosh forcen dhe autoritetin. Vetem duhet të pyesim cfarë janë motivet për clirimin e Kosoves e disa forcave (nuk dua ti përmeni emrat, besoj që të gjithë e dini cfarë dua të them). Mjafton të bëjmë këtë pyetje ose ti lexojmë disa fakte sikur më lartë që të kuptojmë të gjithë që më i pasuri = më i forti kërkon vetem më shumë pasuri dhe vetem i shikon intereset e veta. Prandaj parashtrohet pyetja: Në coftë se më i pasuri i ndihmon njërit, cfarë motivi ka për të mos i ndihmuar tjetrit i cili ndoshta e ka të njejten nevojë për ndihmë?

Sepse në këtë botë të padrejtë ku qenia njerëzore sot e trajton veten sikur qenia më e lartë dhe më inteligjente në kosmos, duhet pranuar që Darwini vetem e ka shpreh atë që e ka observuar: vetem më i forti mund të përjetoj, prandaj nuk ka vend për të dobtin.

Cfarë bote e padrejtë dhe brutale është kjo...

[Alket123]

Drejtesia nderkombetare nuk duhet te lejoje cdo ushtar te Gjermanise apo Allahut apo Al-Kaides qe te mbahet per nje kohe te gjate ne burgje por te lirohet jo te presi mbarimin e luftes se dyte boterore.

Nese ka deshire le te kthehet ne lufte prape tek ushtria gjermane apo ne irak.
Ku jane te drejtat nderkombetare e njeriut?

Ka qene nje rast per 6 sabotatoreve gjermane (me shtetesi amerikane) ne kohen e luftes se dyte boterore.

Keta u mbajten pa asnje te drejte per avokate psh: ne Guantanomo sikunder gjithe ushtaret gjermane qe u kapen rob psh: ne Afganistan deri sa mbaroi lufta.

Keta ishin rober lufte dhe ishin pjestare te nje ushtrie gjermane dhe nje organizate ushtarake qe quhej Al-Kaida.

Lufta mbaroi dhe Hitleri dhe Bin-Hitler-Laden pushoi se bertituri dhe luftuari "death to america".

Keta kerkuan mbas luftes te liroheshin si te gjithe ushtaret gjermane e kapur.

Pse e permenda kete rast? E permenda sepse keta u kthyen ne Egjipt ku jane torturuar dhe komisioni francezo-gjerman akuzoi Ameriken per shkelje te drejtave te njeriut.

Qe te mos e zgjat me kete loje timen ushtare gjermane kane tentuar te sabotojne ushtrine amerikane ne Afganistan, keta 6 si shtetas amerikane, qe jane betuar per kushtetutes amerikane, jane ekzekutuar.

Ah harrova per lart, shtypi gjermano-francez, biles dhe nga vendet e muhajedineve si tunizia,maroku akuzonte amerikanet se po mbante roberit pa asnje te drejte ne Guantanomo.
Duhet te ktheheshin keta individe prane ushtrise gjermane apo te allahut.

Si mund te ktheheshin keta ne Afganistan dhe Irak kur Hitleri ishte akoma ne lufte dhe Bin Laden akoma ne lufte "death to america"?


Pershendetje me kengen "Internacionalle" versioni rap nga grupi "Leningrad Cowboys"

[Toro]

perSHENDETje
Ftoje te gjithe anetaret te shqyrtojme ne kete teme:
A ekziston "drejtesia nderkombetare", a eshte ajo ne dobi te njerezimit?
A i sherben sistemi njepolar -ku mbizoteron nje fuqi- drejtesise nderkombetare apo e demton ate, cili eshte roli i SHBAs?
Cilat jane fenomenet me shqetesuese per "drejtesine nderkombetare" dhe a ekzistojne ligje per zgjidhjen e tyre?

pres pergjigjet tuajafalemiNDERit

Se pari.
Do beje mire, perpara se te na kerkoje mendimin , per hir te debatit, se pari te shprehje mendimet e tua ne lidhje me kete ceshtje. Ketu eshte forum diskutimi, jo klase universiteti, ku ti "pedagogu" po na shperndan "detyrat e shtepise" dhe kerkon pergjigjet.

Se dyti.
Pyetjet e tua jane tendencioze. Dhe natyrisht, nga pikeveshtrimi yt majtist, keto pyetje marrin forme retorike, ku pergjigja dihet akoma pa mbaruar pyetja. Psh pyetja e pare: A ekziston "drejtesia nderkombetare" , a eshte ajo ne dobi te njerezimit? vete fjala drejtesi nderkombetare eshte vene ne thonjeza, duke nenkuptuar automatikisht qe ajo nuk ekziston....Per rrjedhoje, kjo venie ne thonjeza , automatikisht jep ne menyre te ceket dhe pergjigjen per pjesen e dyte te pyetjes. E cila vjen e natyrshme...Si mund te jete e dobishme dicka qe nuk ekziston?!

Tek pyetja e dyte:A i sherben sistemi njepolar -ku mbizoteron nje fuqi- drejtesise nderkombetare apo e demton ate, cili eshte roli i SHBAs? ti u imponon automatikisht mendimin tend te tjereve duke konsideruar se meqe e thua ti, patjeter sistemi i sotem i drejtesise nderkombetare na qenkerka njepolar, packa se mund te kete zera apo opinione te tjere qe e konsiderojne veten si barazpeshe kunder SHBA ( psh Irani , Kina, BE ose Kuba)...Ti pra automatikisht keta opinione i perjashton nga diskutimi , duke formuluar pyetjen sipas qejfit tend..... Se c'lidhje mund te kete drejtesia nderkombetare me polaritetin , kete vetem ti mund te na e qartesosh....Mos valle do te thuash se ekzistenca e BRSS si superfuqi, automatikisht mbante ne kembe dhe drejtesine nderkombetare? E dyta, po ne kete pyetje, pse patjeter kur vjen fjala per drejtesine nderkombetare pyetet se cili eshte roli i SHBA? Pse pikerisht permendet roli i SHBA ne drejtesine nderkombetare dhe jo fjala vjen ( thjesht per tu gerricur me ty) i Kubes dhe Kastros? Pse jo roli i Kines? Pse jo roli i Iranit?

Tek pyetja e trete: Cilat jane fenomenet me shqetesuese per "drejtesine nderkombetare" dhe a ekzistojne ligje per zgjidhjen e tyre? nuk na shpjegon se nga cili kendveshtrim ti cileson keto fenomenet me shqetesuese....Nga ai politik? Nga ai shoqeror? Nga ai kulturor? Nga kendveshtrimi ushtarak?.... Per cfare ligjesh e ke fjalen psh? Per ligjet nderkombetare apo per ligjet e cdo shteti sovran?

Pra, po te drejtohem personalisht, nese deshiron qe te marresh nje pergjigje dinjitoze per temen e hapur, ki miresine e mundimin te formulosh pak me mire pyetjet. Pra formuloji ashtu si thone amerikanet "politically correct" ( korrekt politikisht), pastaj te te kthejme pergjigje.

P.S.

Nese i kerkon pergjigjet per ndonji provim qe ju kane dhene profesoret , po ta jap une zgjidhjen....Shaj Ameriken sa te mundesh , lavdero e ngri ne qiell Greqine si te vetmin fanar te demokracise e drejtesise ne bote dhe dhjeten me yll e ke te garantuar....Nese do seriozisht te hapesh diskutim, shtroji me mire pyetjet pa tendenciozitet.....

Gjithe te mirat
Toro

[Kryeplaku]

Toro shyqyr Zotit e kam mbaruar shkollen me kohe, dhe shyqyr Zotit (perseri) profesoret e mij krysore nuk e kishin bere shkollen ne Janine apo Gumenice por ne SHBA apo Britani..... pra te pavlera keshillat e tua!

Nga andej e tutje kete postim e kisha hapur para 3 vjetesh, kur me kishte zene belaja me thonjezat - i perdorja setepermi- dhe kur besoja se me te vertet mund te presesh pergjigje nga anetaret e FSHse.

Sot e kam humbur kete besim, dhe keshtu si te pergjigjen anetaret si jo njesoj eshte (jo vetem mbi temat nderkombetare por gjithkund)!

Nuk e di mbase e ka fajin karakteri im kompleksik, por edhe mbase....

Sidoqfte ato pyetje vazhdojne te me shqetesojne akoma edhe sot.

Nejse ju falenderoj per seminarin tuaj!

[ATMAN]

>>Çdokush . . . ka të drejtë për realizimin e të drejtave të domosodoshme ekonomike, sociale dhe kulturore, për zhvillimin e lirë të personalitetit . . . Çdokush ka të drejtë të punoj . . . Çdokush ka të drejtë për një standard jetese që siguron shëndetin dhe mirëqenien e tij dhe të familjes së tij, duke përfshirë ushqimin, veshëmbathjen, banesën, kujdesin mjekësor dhe shërbimet e nevojshme sociale . . . Çdokush ka të drejtë për arsimim . . .<<

NENET 22, 23, 25, 26 TË DEKLARATËS UNIVERSALE PËR TË DREJTAT E NJERIUT



“Duke vdekur nga uria në Tokën e Suficitit”.

Kur dështuan të mbjellat dhe nuk kishte punë, fshatarët e Mundiarit filluan të kërkojnë ushqim në xhungël. Por nuk gjetën asnjë ushqim, ata gjetën vetëm bar. Kështu, shumica e 60 familjeve e kaluan verën duke ngrënë sama – ushqim i cili përdoret zakonisht për të ushqyer bagëtinë. Por, meqenëse njerëzit nuk janë të krijuar për të ngrënë bar, fshatarët filluan shumë shpejt ta humbin shëndetin dhe u dobësuan shumë. Ata ankoheshin për shterëzim dhe plogështi. Dhe në fund, filluan edhe të vdesin. Një fshatar, Murari, shikoi tërë familjen e tij duke vdekur ngadalë. Fillimisht vdiq babai i tij Ganpati, e pastaj edhe gruaja e tij Bordi. Katër ditë më vonë, ai humbi edhe vajzën e tij. Në këtë pjesë të Indinë së brendshme veriore, e cila dikur ishte e mbuluar nga pyjet e gjelbra, kurse tani e mbuluar nga thatësia, tregimi është i njëjtë. Gjatë dy mujave të kaluar, më shume 40 persona të fisit Saharija (Sahariya) kanë vdekur nga uria. Afër 60 milion tonë grurë të tepërt, është duke u mbajtur në depot e qeverisë. Sipas çfarëdo standardi, kjo tepricë paraqet një mal të madh me ushqim. Për fat të keq, aspak nga kjo sasi e tepricave nuk arriti në fshatin Mundiar, ose në ndonjë fshat tjerër të largët në pjesët e thella të Rajasthanit juglindor.

Zyrtarisht, në Indi askush nuk vdes nga uria. Sipas sistemit publik për distribuimin e ushqimit, fshatarët që gjenden nën nivelin e caktuar të varfërisë, kanë të drejtë për kartelat ushqimore, të cilat u mundësojnë atyre blerjen e drithërave të subvencionura, nëpër dyqanet shtetërore. Por, në Bhoyal dhe vendet tjera ky sistem ka dështuar. Sarapanqi lokal (udhëheqësi i fshatit), ashtu siç treguan fshatarët, ua ka shpërndarë kartelat e ushqimit të gjithë miqve dhe pjesëtarëve të fisit të tij. Ai, po ashtu ka shënuar emrat e të gjitha vejushave që kanë të drejtë për pension shtetëror. Kurse, në anën tjetër, pronarët e dyqaneve shtetërore refuzuan t’ua shesin drithërat e lira sahariasve të largët dhe i shitën ato në tregun e zi. Kur saharijasit filluan të vdesin, pronarët e dyqaneve i plotësuan kartelat e tyre, duke u munduar ta mbulojnë marrinë e bërëe. Niveli i ushqimit të pamjaftueshëm në Indi – shtet me më shumë se 1 miliard njerëz – është ndër më të lartit në botë. Përafërsisht, gjysma e fëmijëve të Indisë marrin ushqim të pamjaftueshëm, derisa 50% e grave të Indisë vuajnë nga anemia. Por megjithëkëtë, shumica e drithërave të tepërta të Indisë ose hidhen ose atë e hanë minjtë. Në Indi, më së shumti vuajnë ata të cilët gjenden në fund të sistemit hierarkik të kastave. Gjithashtu, komunietet fisnore që përbëjnë afër 30% të popullsisë së distriktit të Baranit (Baran), janë viktima të padrejtësisë historike. Para pavarësisë së vitit 1947, saharijasit kanë mbijetuar nga gjuetia dhe rritja e bagëtive. Pas pavarësisë, zyrtarët i larguan ata nga xhungla dhe e konfiskuan tokën e tyre. Saharijasit janë detyruar të kërkojnë punë si bujq. Kur të mbjellat dështuan këtë verë, ata nuk patën punë, kështu që nuk patën as ushqim për të ngrënë.

Një grua 50 vjeçare e cila përgatiste darkën e saj prej samas – farë e barit të egër, tha: “Politikanët nuk janë të interesuar për ne”.

BURIMI:

PJESË NGA “DYING OF HUNGER IN A LAND OF SURPLUS. CASTE AND CORRUPTION CONNIVE TO KEEP FOOD FROM INDIA’S POOR”, LUKE HARDING IN BARAN, RAJASANTHAN.

THE GUARDIAN.


E DOMOSDOSHME TË DIHET


Edhe pse varfëria shikohet si një fenomen historik, format në të cilat ajo po shfaqet sot e bëjnë atë dukshëm më komplekse. Ky kompleksitet është rezultat i shumë faktorëve, përfshirë këtu edhe ndërrimin e natyrës së marrëdhënieve ndërmjet njerëzve, raporteve të shoqërisë me faktorët dhe proceset e prodhimit, si dhe perspektivën e qeverive dhe institucioneve ndërkombëtare, siç janë Banka Botërore, Fondi Monetar Ndërkombëtar ose Kombet e Bashkuara, lidhur me dimensionet e ndryshme të varfërisë.



Koncepti i varfërisë është zhvilluar gjatë kalimit të kohës. Varfëria, e cila më parë është parë vetëm në kontekstin e të ardhurave, tani shihet si koncept multidimensional, i cili rrjedh dhe është i lidhur ngushtë me politikën, gjeografinë, historinë, kulturën dhe veçoritë sociale. Në shtetet në zhvillim, varfëria është majft e përhapur dhe karakterizohet me uri, mungesë të tokës dhe burimeve të mjaftueshme për jetë, politika joefektive të ridistribuimit, papunësi, analfabetizëm, epidemi, mungesë të shërbimeve mjekësore dhe mungesë të ujit të mjaftueshëm. Në vendet e zhvilluara, varfëria manifestohet përmes përjashtimeve shoqërore, rritjes së papunësisë dhe pagesës së ulët. Në të dyja rastet, varfëria ekziston për shkak të mungesës së drejtësisë, barazisë, sigurisë njerëzore dhe paqes.



Varfëria nënkupton pamundësinë e qasjes në botën e mundësive të mjaftueshme. Si pasojë e mungesës së lirisë politike, pamundësisë për pjesëmarrje në proceset e vendimmarrjes, mungesës së qeverisjes së mirë, mungesës së sigurisë personale, pamundësisë për pjesëmarrje në jetën e komunitetit dhe kërcënimeve për drejtësi të qëndrueshme afatgjatë, të varfërit nuk kanë mundësi ta ndryshojnë gjendjen e tyre, sepse u mohohen mjetet për mundësi të tilla. Mohimi i fuqisë dhe i resurseve ekonomike, sociale dhe kulturore, janë ato që i mbajnë të varfërit të zhytur në varfëri.



Varfëria dhe siguria njerëzore

Varfëria e cila shkakton pasiguritë e mëdha ushqimore dhe shoqërore, është një ndërhyrje direkte në sigurinë njerëzore. Varfëria, jo vetëm që kërcënon ekzistencën e një numri të madh të njerëzve, por e shton nënshtrimin e tyre ndaj dhunës, keqtrajtimit dhe pandikueshmërisë sociale, politike dhe ekonomike. Ashtu siç tha një grua në Bellorusi, varfëria është poshtëruese dhe e ul dinjitetin e çdo personi. Profesor Amartia Sen (Amartya Sen), duke potencuar nevojën për shikimin e sfidave të barazisë globale dhe sigurisë njerëzore, në një mënyrë disi të ndryshme theksoi se “detyra urgjente janë, sqarimet konceptuale dhe promovimi i diskutimeve publike si plotësim ndaj identifikimit të projekteve konkrete për promovimin e drejtësisë dhe për garantimin e sigurisë themelore të njerëzve. Me hulumtimin e kërkesave për shëndetësi, arsimim, mënjanimin të varfërisë, zvogëlim të pabarazive gjinore dhe të pasigurisë, duhet të integrohet një kuptim më i plotë mbi konfliktet dhe vlerat.”

Prandaj, varfëria paraqet edhe akt të deprivimit edhe të nënshtrimit. Si rrjedhojë e rritjes së pabarazisë dhe diskriminimit mes kombeve dhe diskriminimit brenda një kombi, bëhet shkelja e së drejtës së të varfërve për të jetuar në siguri dhe me dinjitet


Pse varfëria po vazhdon?

Qeveritë veriore të cilat e kontrollojnë udhëheqjen e ekonomisë botërore, janë të vendosura të mbajnë tregtinë dhe strukturat financiare që sjellin pasurinë në botën e industrializuar dhe të përjashtojnë vendet dhe popujt e varfër nga shpërndarja e prosperitetit global, gjendje kjo e cila rezulton me pabarazi mes Veriut dhe Jugut. Është mjaft interesant fakti se, si në vendet e zhvilluara ashtu edhe në ato në zhvillim, dallimi mes të pasurve dhe të varfërve është rritur.

Globalizimi neoliberal e vendos përqendrimin te prodhimtaria për eksport, duke injoruar të drejtat elementare të njerëzve për plotësimin e nevojave vetanake dhe realizimin e të mirave për jetë në mënyrë të denjë. Shmangia e shtetit nga përgjegjësitë që ka, lidhur me mirëqenien për shëndet, arsim, ushqim dhe strehim, si dhe mungesa e të ardhurave të sigurta, e bëjnë edhe më të madh presionin mbi të varfërit. Gjithashtu, të varfërit i ka dëmtuar edhe inflacioni, kontraktimi i punësimit dhe erozioni i pagave reale nga liberalizmi, si dhe privatizmi i pasurive.

Varfëria relative dhe varfëria absolute

Varfëria relative tregon që një person ose një grup personash janë të varfër në krahasim me të tjerët, ose në krahasim me atë që konsiderohet të jetë standard i drejtë për jetesë, ose nivelin e konsumimit në një shoqëri të caktuar. Varfëria absolute tregon që njerëzit janë të varfër në krahasim me atë që konsiderohet të jetë standard i kërkesave minimale. Një person i cili sipas standardeve amerikane konsiderohet i varfër absolut, sipas standardeve të themi të Afrikës, mund të kosiderohet i varfër relativ.