Kungimi

[Matrix]

Une dua te shtoj dicka ne lidhje me Kungimin...

Gjithe qellimi i Zotit per njeriun ishte Miqesia me kete njeri.
Te ngrenit e te pirit (kungimi) jane aspekte te kesaj miqesie.

Ashtu sikurse me nje mik mund te ulesh e te hash nje darke, e njejta gje eshte dhe me Krishtin.

Krishti ne Darkat e Kishes eshte Njeri prej te ulurve ne tavoline. Ai ulet prane nesh, madje futet dhe neper gotat e behet vera, shtrihet ne tavoline e behet buka

Darkat e Kishes me Krishtin jane pjese e Miqesise qe filloi ne Eden dhe u prish me renies. Me pas u vazhdua me miqesine e Abrahamit me Zotin. Perseri ketu kemi tryezen e miqesise.

Me pas kemi Moisiun dhe pleqte qe ngjiten ne malin Sinai dhe hane e pine me Zotin, nderkohe qe populli shihte poshte malit bubullimat dhe rrufete.

Kudo gjate Bibles deshmohet se Krishti donte vecse miqesine me njeriun dhe jo ritet.

Agje magjike, asgje rituale, asgje perkujtimore nuk eshte Kungimi.

Ai eshte vecse DARKA E MIQESISE E KISHES ME KRISHTIN, KU KRISHTI ESHTE VERA DHE BUKA!

Nusja dhe Dhendri ne nje tavoline,
ku Dhendrri behet Buke e Vere per Te
realizojne perjete qellimin e Krijimit,
Miqesine me Zotin s'e zevendeson asgje!

[deshmuesi]

Postuar më parë nga Manulaki
Ne "deget kryesore" te krishterimit, ku pranohet Trinitia, kungimi eshte nje nga momentet kryesore ne jeten e nje te Krishteri.

Cili eshte mendimi juaj, a kthehet vera ne gjak me te vertete, apo buka ne trupin e Krishtit, apo eshte thjesht nje akt simbolik per te kujtuar ate qe Krishti beri per ne.

Une personalisht besoj, se po Buka behet trup i Krishtit, dhe po vera behet Gjaku i Krishtit per bekim apo per mallkim ne trupin dhe jeten e besimtarit. (1Korintasve.11:17-34) Dhe kjo per arsyet qe Krishti urdheroi qe te behet kungimi, jo thjesht per te perkujtuar ate qe ai beri, por per t'u bere pjesemarres ne vuajtjet dhe ringjalljen e Tij.
Dhe po besoj se kjo eshte nje gje e mrekullueshme dhe mistike, dhurate e Perendise.

Pershendetje

Manulaki te pakten ji serioze ne vete pyejten qe ti ben. Ne nuk po falsim nese duhet apo jo i krishteri te beje kungimin, pra je ti ajo qe pyet dhe thua: A kthehet vera na gjak me te vertete, dhe buka ne trupin e Krishtit, apo eshte thjesht nje akt simbolik per te kujtuar ate qe Krishti beri per ne? Kjo eshte pyetja jote Manulaki. Ne llogjiken e kesja pyetje qe ti ben, une kerkoj te di prej teje: NE momentin qe Jezusi mori veren dhe buken, dhe ja u dha ato apsotujve, ishin ato vertet gjaku dhe mishi i JEzusit apo ...?
Tani nese sheh pergjigjen tende, vertet ti i je shmangur pyejtes time. Une te pyes pa qellim dhe ti mund te pergjigjesh ose jo.
Deshmuesi

[Manulaki]

Pershendetje
Vete Krishti tha:"..hani, ky eshte trupi im, pini, ky eshte gjaku im, i beselidhjes se re"

Persa i perket seriozitetit, nuk mendoj se une e kam humbur ndonjehere keshtu qe s'ka pse ta vesh ne dyshim.

Une thjesht degjoj ate qe thuhet, ne kete rast, dhe nuk me duket se ka ndonje simbolizem ketu.

Manulaki

[marcus1]

Postuar më parë nga Matrix
Agje magjike, asgje rituale, asgje perkujtimore nuk eshte Kungimi.

Ai eshte vecse DARKA E MIQESISE E KISHES ME KRISHTIN, KU KRISHTI ESHTE VERA DHE BUKA!

Nusja dhe Dhendri ne nje tavoline,
ku Dhendrri behet Buke e Vere per Te
realizojne perjete qellimin e Krijimit,
Miqesine me Zotin s'e zevendeson asgje!

AMEN. Dua te them se ti Matrix, me kete shkrimin tend kalon pertej doktrinave njerezore te cilat nuk bejne asgje tjeter vecse te percajne popullin e Perendise, dhe futesh ne thelb te temes, duke u qenderzuar ne Krisht dhe ne miqesine e Perendise me njeriun e cila u arrit nepermjet vdekjes se Krishtit ne Kryq.

[Astrit77]

Pershendetje!

Me thene te drejten kuptimin e fjales kungim e mora vesh nga kjo teme e hapur ne forum, me pare as qe e kisha idene se cfare do te thote. Ne kishen tone ne i themi "Darka e Zotit", ashtu sic thuhet edhe ne Bibel.
Ne kishen ku une shkoj, zakonisht e kujtojme Darken e Zotit te djelen e pare te muajit. Une mendoj se ashtu sic thuhet edhe ne Bibel tek 1 Korintasve se kjo gje behet ne perkujtim te asaj qe Zoti beri per ne në Kryq. Ne falenderojme Zotin per shpetimin e Tij te mrekullueshem dhe secili ne heshtje analizon vetveten dhe i rrefejme mekatet Atij dhe i lutemi Atij qe te na perdore per lavdine e Tij.
Buka dhe vera (ne perdorim leng rrushi ne vend te veres) jane simbole te asaj qe Krishti beri per ne dhe aty nuk ka asgje mistike ose te vecante, por thjesht me keto te dyja kujtojme trupin e Zotit qe u thye ne kryq dhe gjakun qe Ai derdhi per Beselidhjen e Re.

Falenderoj moter Manulakin qe e hapi kete teme dhe me thene te drejten une mesova dicka te re prej saj. Secili ka nje mendim te tijin dhe nje interpretim te tijin per Darken e Zotit dhe duket sikur mendimet tona jane ne kundershtim me njeri-tjetrin, por po te shikojme qellimin e Darkes se Zotit qe perkujton dhe falenderon Zotin, ne jemi te gjithe ne nje mendje besoj dhe ne duhet te nisemi nga pika te perbashketa dhe jo nga forma qe eshte e ndryshme.
1 Korintasve 11:26:

26 Sepse sa herë të hani nga kjo bukë ose të pini nga kjo kupë, ju shpallni vdekjen e Zotit, derisa ai të vijë.

Zoti ju bekofte!

[Shpresmiri]

Mendoj se para se të flasim për kungimin duhet patjetër të kihet para sysh se ku bën pjesë kjo çështje. Nëse nuk e kemi të qartë nocionin "sakrament", ku bën pjesë edhe kungimi, shumë shpejt do të ndeshemi me keqkuptime të llojit "kjo është magji" etj. si këto.

Një ndër shtatë sakramentet (misteret) e kishës (katolike) bën pjesë edhe Kungimi. Protestantët nuk kanë mësim të përgjithshëm mbi sakramentet. Shkaku është se sakramenti konsiderohet një lloj i shpalljes së fjalës dhe një lloj predikimi dhe nuk konsiderohen simbole efikase të hirit.

Ç`është sakramenti?

Është vepër e Jezu Krishtit dhe vepër e Kishës. Me të Krishti e sendërton veten si edhe Kisha veten. Prandaj sakramenti nuk mund të definohet pa Krishtin dhe pa Kishën.

Sakramenti është simbol ritual i përhershëm të cilin e ka themeluar Hyji për të shenjuar hirin dhe që këtë hir ta prodhojë.

Ai është, pra, shenjë e dukshme e hirit të padukshëm të Zotit.


Tham se sakramentet janë shenja. Të shenjuarit është diçka tjetër nga eksplikacioni (shtjellimi). Shenjimi (domethënia) nuk shërbehet me analizë dhe me prova.
Duhet pasë kujdes në këtë: ta kapësh dorën është një akt fizik, nëse këtë e bën psh. mjeku për të ndihmuar në shërimin e trupit. Mirëpo, ky akt është "gjest" (shenjë), nëse këtë e bë miku për ta shenjuar miqësinë. Eksplikacioni e shpjegon atë të parën, ndërsa vetëm me shenjim (domethënie) vijmë deri te kuptimi i atij të dytit.
Sakramentet, si simbole nuk mund t`i vendosim në eksplikacion dhe në dijeni as në një domethënie univoke. Ai njihet drejt, kur i lëshohemi dinamikës së domethnëies së tij që na shpie tek Zoti personal sikur shtrëngimi i dorës së mikut.

T`i racionalizosh shenjat domethënë t`i shkëputësh nga spontaniteti i tyre dhe t`i devitalizosh ato.

Simboli, qoftë fjalë apo vepër, bazohet në metaforë, dmth. në tejmbartjen e fantazisë dhe intelektit tonë nga një send në tjetrin. E po si? "Fjala e Zotit, kjo është fara..." = Jo, por kështu: Fjala e Zotit është sikur farë. Metafora nuk është eksplikacion. Për këtë arsye mbartë në vete lëngun e shpirtit dhe të zemrës. Këndej realizmi i simbolit, dmth. i asaj mënyre të të shprehurit që në vete nuk mbartë vetëm intelektualitetin e njeriut por edhe zemrën e tij. Këndej edhe nevoja që edhe misteret e Zotit të shprehen me simbol që është sakramenti (në rastin tonë kungimi), në mënyrë që shprehja e Zotit të jetë për njeriun homogjene.

Duke e pasë para sysh këtë reflektim të fundit nuk do të habitemi nëse hasim në simbole të ngjashme të sakramenteve edhe në religjionet natyrore. Koncili i Vatikanit mëson se asgjë nga ajo që është në ato religjione e vërtetë dhe e shenjtë nuk i hedhim (dëbojmë) (Nostra aetate, nr. 2). Kjo nuk do të thotë se sakramentet guxojmë t`i shohim si forma speciale apo të zhvilluara të këtyre religjioneve natyrore. Kjo është vetëm shenjë sa janë sakramentet tona simbole të mbarënjerëzishme, afër njeriut dhe natyrës së tij. Nuk i ka shpikur Jezu Krishti artificialisht por i ka marrë nga jeta e zakonshme njerëzore dhe nga përjetimi fetar. Megjithatë përskaj kësaj ane të përbashkët duhet cekur specificitetin dhe veçanësinë e sakramenteve të krishtera. Veçanësia e tyre qëndron në të vërtetën se janë burime të shpëtimit të mbinatyrshëm. Me këtë njëkohësisht sakramentet rrept i ndajmë nga ato vepra në religjionet natyrore me të cilat kryhet magjia. Magjinë e shpik njeriu për ta detyruar Hyjin në atë çfarë njeriu do. Sakramentet i shpik Hyji për ta thirrur njeriun kah vetja dhe për t`ia dhuruar shpëtimin.

Jeta kishtare dhe vetërealizimi kishtar nëpërmjet sakrmaneteve zbatohet në liturgji. Kështu sakramentet janë edhe shenja me të cilat zbatohet liturgjia kishtare. Sakramentet kanë për qëllim që njerëzit t`i shenjtërojë, ta sendërtojnë Trupin e Krishtit dhe më në fund për t`i shprehur Zotit nderimin. Sakramentet janë shenja rituale dhe si të tillë bëjnë pjesë në lëmin e kultit. Vetëm lajmrohet vështirësia se a është sot kulti nëpërmjet simboleve ende i pranueshëm nga ana e njerëzve.
Jemi në botë por nuk jemi prej botës!