Ja perse behet kaq zhurme per Himaren

[Skerdi Sika]

Kjo farsta e gjoja procedimit ligjor të trazirave në Himarë të çon të vjellat. Haj më thoni, pash Zotin, sa prej jush mendojnë që dikush vërtet do të gjykohet; e nëse gjykohet, se dikush vërtet do të vuajë burg, për to!? -Kur majat e shtetit janë unjur katullaq në prehër të Athinës? Kur Saliu lidh krahët me separatistët grekë, e Nano e ka trupin në Shqipëri, e kokën në Athinë?

[Shpirt Njeriu]

HIMARE

Hidhet në erë makina e kryeplakut të fshatit Dhërmi, Ilia Stevasani, vetëm tri ditë para zgjedhjeve për kryetar në 4 qendra votimi të Himarës. Ngjarja ka ndodhur dje në orën 03.30 në Dhërmi, ku do të jetë edhe një qendër votimi pak metra larg shtëpisë së kryeplakut, i njohur si përkrahës i OMONIA-s. Vetë i dëmtuari, Stevasani, duke e lidhur këtë me politikën, ka treguar për Gazetën se si ka marrë vesh vendosjen e tritolit në makinë.

Si ndodhi shpërthimi?
Ishte ora 03.30 kur u dëgjua një shpërthim. Ishte i fuqishëm, por kujtuam se ishte bubullimë. Edhe motra që e kam komshije kështu më tha. Në orën 05.30, kur një i afërm kishte ardhur me makinën e tij tek unë, për një punë, e pa makinën time të shkatërruar. Ai më lajmëroi mua dhe unë policinë.

Kush mendoni se ua ka bërë këtë?
Mund të them që motivi është politik dhe kjo bëhet pak para zgjedhjeve, në formë presioni. Unë jam kryeplak i zgjedhur nga fshati dhe mendoj se kjo ka qenë shenjestër e mirë për presion politik.

Keni pasur një "keqkuptim" me familjen Marko...
Në fakt, ata kanë pasur me mua. Para zgjedhjeve te dera e lokalit të nipit të Petro Markos u gjet një arkivol. Ata më akuzuan që ua kisha vënë unë. Kjo nuk është e vërtetë. Për tritolin në makinën time unë nuk akuzoj njeri konkret, por jam i bindur që e kanë bërë njerëz të opozitës.

[lis]

E Enjte, 27 Nentor 2003


HIMARA, GREKJA NIKI DHE SYNIMI YNE PER INTEGRIM NE BE

Nga Kico Blushi

Dosja "Himara 2003"

Himara e fushates para e vecanerisht paszgjedhore qe, pa asnje dyshim, nje krye-turp, nje maskarade heleno-arnauto-ballkanike qe morri mbi vete nje rendese te zezonte e te pallogariteshme kombetare, e, madje edhe nderkombetare, po ta veshtrojme kete problem te lidhur me optiken jo vetem te Greqise se sotme, po edhe te Brukselit.

Por "dosja Himare 2003" do te ngelet edhe si nje shembull i spikatur e domosdo edhe i mrekullueshem per te ilustruar shembullin e vetekeqtrajtimit e sidomos i keqsjelljes qe ne, sistematikisht, i bejme njeri-tjetrit, vetes dhe me pas edhe fatit tone, te cilin, me shume lehtesi [per te mos thene me mendjelehtesi} e ciltersi {natyrisht, prej fodulli mendjemadh, tipik anadollo-ballkanik}vazhdojme ta cilesojme kesisoj:

- Ah, ky Fati yne i Zi! ; ose: - Eh, kush na ka mallkuar keshtu?- etj etj .brockulla te ketijllojta qe spjegojne, ne fund te fundit, edhe dobesine tone, edhe mediokritetin tone, edhe pamjaftueshmerine e reagimit dobisjelles per vete, per familjen, per komunitetin e aq me pak per kombin.

Pavaresisht se kush eshte fajtori i ngjarjeve te Himares, pavaresisht pse, si dhe qysh ndodhi ajo qe ndodhi, nje gje eshte me se qarte:-Ngjarjet zgjedhore te Himares e demtuan rende imazhin e Shqiperise, pikerisht ne nje kohe kur shqiptaret duan te integrohen realisht ne Europe. Kush do ta paguaje me thjesht kete fature e kete vonese? Natyrisht qe jo politikanet, po ne, qytetaret e thjeshte, ose, ashtu si kemi filluat te quhemi keto kohet e fundit, ne, taksapaguesit.

Realiteti yne i qerpicit partiak

Nuk mjaftokan vetem grindjet e sherret e krereve tane te larte, destabiliteti e mungesa e nje qeverisjeje funksionale, seancat e shemtuara parlamentare, vrasjet kanunore, ngujimi i njerezve dhe, jo rralle, edhe i se Vertetes, prostitucioni, kontrabanda, korrupsioni, natyrisht te gjeneruara ne permasa planetare, po e u desh te dilte ne skene edhe "ceshtja Himare" e me pas edhe perkthyesja greke me emrin Niki, si dhe, ne vazhden e cudive qe nuk habisin askend, edhe kercenimi me i fundit i Ngjeles per femijet e CelibashitE, te gjitha keto, si pas zakonit tone te rasheguar, kalojne pa u ndjere, si te mos ndodhe asgje e jashtezakoneshme dhe e rende, teksa ne molloisim, mbllacisim lajme politike{c’tha Nanoja, Berisha, Edi Rama, apo Ndre Legisi} e psheretijme: - Ah, ky Fati yne i Zi!

Duket se keshtu arsyetojme prej mot motesh, teksa thithim cdo nate nargjilene e lajmeve televizive e freskojme kembet ne vijen e ujit qe na kalon te pragu i halleve e baltes se shtepive tona te ndertuara me qerpic partiakNe kete mjedis tradicional, sa orjental, aq edhe idilik, sherret e ndersjellta kane mbetur e ende jane lemi ku luhet kjo maskarade disashekullore, ndersa kuajt qe e nakatosin baltovinen e sherrnajes e na e servirin per ushqim te perditshem vetem thashetheme e gjera pa vlere, jane kreret tane.

Ne pertypim lajme e informacion pa vlere dhe kjo na ben edhe te verber, edhe te shurdhet duke na detyruar te mos vleresojme ato qe jane vertet te rendesishme dhe kjo mangesi ne na demton shume si shoqeri. Sepse, ne cilin vend te botes mund te ndodhe qe nje parti e regjistruar si shqiptare {PBDNJ}te rreshtohet hapur pro shoveneve te nje vendi te huaj{ ne rastin tone te atyre greke}, duke e trajtuar Himaren si te ishte teritor i huaj, me popullsi te huaj e me flamur te huaj? A eshte kjo parti shqiptare, parti e te drejtave te Njeriut, apo e minoritetit grek, apo, e thene fare troc: eshte parti greke e instaluar ne Shqiperi e jo vetem greke po e disa perfaqesuesve qe ende aspirojne per vorioepirin?

Skandali i perkthyeses greke Niki dhe PBDNJ

Por askush, pergjate ketyre aneve nuk bezan, as per Himaren, as per nderhyrjen arrogante te disahereshme te deputeteve e mediave greke ne teritorin e nje shteti te huaj e sovran, as per keqtrajtimet e vrasjet e shqiptareve nga policia greke e as per superskandalin qe na dha para ca ditesh gazetarja Xhunga per rastin e perkthyeses greke Niki qe dinte vetem fjalet :-vodha, nuk vodha1- e qe, megjithate, kishte sherbyer ne gjykatat greke si perkthyese zyrtare per dhjetra te denuar shqiptare! Askush nuk bezan, sepse ja tek na degjon zoti Papandreu, i cili i mban shenim te gjitha deklaratat e krereve tane, te cilat i con pasketaj ne Athine e pastaj ne Bruksel, ku mund t’ju hiqet viza kolltukofageve tane te dritheruar per pushtet

Keta shembuj te trishtueshem jane te mjaftueshem per te bere ca pyetje te tilla:-Ne qoftese PBDNJ eshte parti shqiptare, parti e te Drejtave te Njeriut, perse nuk regoi per superskandalin e perkthyeses greke Niki, e cila, edhe pse e pranoi vete qe nuk dinte shqip, prej me se dhjete vjetesh kishte licence perkethyeseje per te punuar prane organeve policore e gjyqesore greke, duke "perkethyer"qindra shqiptare te denuar, natyrisht pa i perkethyer, pasi nuk di shqip?

Duket sikur nuk ka lidhje "Himara" me perkthyesen e rreme Niki, po nuk eshte aspak keshtu. Sepse, ne qofte se ne zgjedhjet e Himares u bene falcifikime, e duket se ato vertet u bene, duke i vene nje tjeter njolle demokracise sone te quajtur aq shpesh si me perkedhel,e brishte, ceshtja, ne fund te fundit, u shtrua:- kush do te fitonte bashkine e Himares mes rivaleve te dy partive shqiptare,- ne qofte se pranojme se edhe PBDNJ eshte vertet parti shqiptare e jo greke, pra zgjedhjet, ne cilin do rast, ate te falcifikimit, ose ne ate te zgjedhjeve te ndershme, prape so t’i fitonin perfaqesuesit e partive shqiptare, atehere perse ky alarm nga pala greke?A mos valle perfaqesuesit greke qe ngriten e inskenuan tere ate tollovi e histeri antishqiptare e kishin hallin te standartet demokratike te aplikuara a keqaplikuara ne zgjedhjet e fundit ne Shqiperi?E, po qe keshtu, atehere pse u perqendrua vemendja vetem ne Himare, apo mos valle minoritaret meritojne me shume standarte demokratike se ne, shqiptaret?

Perkthyesja ne krim shteteror

Po ta shohesh kete ceshtje me nje sy te "standarteve demokratike" ceshtja e perkthyeses Niki, falcifikimi eshte shume me i rende, pasi nepermjet saj jane denuar me nje padrejtesi te pashembullt e te padegjuar ne tere historine e Drejtesise boterore, {pasi kjo perkthyese e rreme eshte perdorur jo pa vetedije per mbi dhjete vjet e ne dhjetra a qindra procese qindra shqiptare, denimi i te cileve nga gjykata greke, pavaresisht nga fajet qe kane bere, ne nje Drejtesi normale, aq me teper ajo e nje vendi anetar te BE-se, ve nen dyshim te patolerueshem Drejtesine greke, madje, duke e penalizuar ate teper rende, si nje precedent i pashembullt e kurre i degjuar, jo vetem ne vendet anetare te BE-se, po ne asnje lloj Drejtesie, qofshin edhe ato diktatoriale, te Hoxhes, apo te Kastros..

Avokati ish minister dhe standartet demokratike

Mirepo ketu askush nuk levizi, as qeveria, e cila u terhoq e lau shpejt e shpejt duart nga Himara, pas kercenimit te zotit Papandreu, njelloj si te mos kishte ndodhur gje prej gjeje, as shoqeria civile, as OJQ-te, as Helsinki e as shtypiMjere ne!

Mjerisht, keshtu kalojne, si pa u ndjere e si pa u vene re gjerat e nje rendesie paresore. Njelloj si kaloi, p.sh. pa u ndjere edhe kercenimi per vajzat qe i beri avukat Ngjela kryetarit Celibashi, edhe pse ky i fundit eshte kryetar i KQZ-se, Nje njeri i zakonte te kishte bere ate kercenim, me siguri do te ishte denuar rende edhe nga nje gjykate e Skraparit! Por avukat Ngjela eshte figure e larte e kush prek ate ka cenuar vete "standartet demokratike"!Fakti qe vete Ngjela eshte ish i perndjekur e i denuar nga ligjet e gjykatat e monizmit, nuk e lehteson, perkundrazi, e rrendon, te pakten moralisht, figuren e tij .Aq me teper qe ate tashme te gjithe e therasin me respect Avukat, po edhe pse eshte ish minister Drejtesie, ish kandidat per kryetari i bashkise se Kryeqytetit dhe nje nga funksionaret me te larte te partise me te madhe te opozites, e ben "lajthitjen"e tij jo dhe aq te zakonte e pa peshe Po ja qe keshtu ndodh ne Shqipoerine tone gjasmedemokratike.

Kjo be vaki nder ne e prandaj ne i qasemi se Keqes te tjetrit me nje kollajllek te admirueshem, pa asnje vrasje ndergjegjeje, duke mos e kuptuar asnjehere se ne nje bashkejetese qytetare, komunitare dhe, per me teper, kombetare, demi qe i behet tjetrit nepermjet veprimit e sehirllekut mund te te kushtoje ty edhe me teper se atij qe ti vete e ke demtuar.Ka ardhur koha ta kuptojme se kembana e se Keqes qe bie jashte shtepise sone po bie edhe per ne e kjo eshte nje nga kushtet me minimale te nje Demokracie funksionale.

Mendesia pylltare pas rastit te Himares

Himara eshte nje kenge me oji qe u kendua edhe greqisht, edhe shqip por qe ne fund te fundit ajo nuk eshte kenge dasme, as kenge per festivalin e Gjirokastres, po eshte nje kenge vaji

Nga qe ne boten e qyteteruar po hyjme me mendesine e nje njeriu pylltar, te vetmuar e te rrezikuar, ne i bejme haram per hicmosgje gjerat me te rendesishme e me serjoze, sigurisht, pasi u kemi dhene rendesi te dores se pare budalleqeve, marrive, kotesirave, grindjeve, zilive te vockela, perbaltjeve te ndersjellta te fqinjit, pra, gjithekend e shumeckaje pa vlere e pa asnje peshe te moralte, apo edhe materjale.Ne duhet me ne fund ta kuptojme se nuk na falet te qendrojme indiferente e te bejme sehir se si e djegin, si nje lecke, flamurin tone kombetar, dinjitetin dhe emrin toneprej shqiptari, sepse kesisoj do te jemi te humbur e te deshtuar njelloj te gjithe, pavaresisht nga perkatesite partiake, krahinore, apo fetare.

Retorika e disa pyetjeve

C’mund te ndodhte ne Greqine e sotme, demokratike e anetare te BE-se , po qe se ne zgjedhjet e ardheshme te shkonin ne Greqi disa deputete shqiptare, te shoqeruar me gazetare shqiptare e te gjithe keta te silleshin me popullsine came, ashtu si u sollen greket ne Himare, e jo vetem ne keto zgjedhje?

Si shpjegohet qe pikerisht qe edhe pse pati riardhje te deputeteve greke, ne

Himare nuk pati asnje deputet shqiptar?

C’do te ndodhte me ne, te gjoret e kollaj te poshteruar e te penalizuar, jo vetem me Drejtesine shqiptare, po me tere imazhin e shqiptarit ne bote, po qe se ndonje mafioz grek, trafikant, ose hajdut grek, te denohej nga nje gjykate shqiptare me nje perkthyes qe nuk di as edhe nje fjale greqisht?

Si do te sillej ne nje rast te tille qeveria greke?

E, me ne fund, pse ne nuk nuk beme as edhe nje reagim lidhur me kete ceshtje, edhe pse n- emisionin e Xhunges deshmuan per perkthyesen ne fjale, disa shqiptare e nje perkthyes shqiptar?

Filozofia karikatureske e qendrimeve tona

Shqiperise, per t’u integruar ne BE, me te drejte i kerkohet te respektoje standartet demokratike e, shpesh, edhe kur nuk kemi dhe aq faj, ose aspak faj, po vetem se i japim boje te zeze me tepri fytyres sone, duke u veteparaqitur si vendi me i kriminalizuar, me i korruptuar, me i prostituar e me i mafiozuar i planetit, ne penalizohemi dhe ndeshkohemi me nje lehtesi te cuditeshme nga komisioneret e huaj, apo edhe ambasadoret deklarataberesHarrojme se kesisoj penalizohet Shqiperia dhe, per me keq, ajo denohet e ndeshkohet duke u lene larg e prapa dyerve te Europes. Mbjellim imazhin e keq per veten, vetem pse dikush do te rrezoje dike nga pushteti e te vije vete ne karigen e tij, ne hedhim balte me zell prej te marri jo vetem mbi njeri-tjetrin, po mbi emrin e Shqiperise. Duke nxirosur si mosmekeq imazhin e Shqiperise, ne po paguajme nje harac e nje vonese te pamerituar drejt dyerve te Europes.

Ne menyre figurative, keto ngjarje, si me te shumtat e historise sone te trazuar e te perbashket, mund te ilustrohen me se miri e per bukuri me nje karikature qe kam pare dikur, nuk e di se ku e nga cili autor, po sigurisht jo me origjine shqiptare. Nje njeri i hipur ne peme, prej se larti prêt me sepate trungun e pemes ku qendron hipur vete e kjo do te thote ate qe shumekush prej nesh e kupton pa asnje mundim a sforcim intelektual..

Nuk e teproj aspak po te them se shume ngjarje e veprime tonat, e konkretisht ngjarja "Himare", mosreagimi i asnje institucioni per "rastin e perkthyeses Niki"e ilustrojne mese qartazi domethenien e kesaj karikature, jo vetem ne rrafshin qytetar, opo edhe ate shteteror..E ilustron pasi, per shkak te ngjarjeve te turpshme zgjedhore ne Himare, imazhit te perkeqte e pasojave te hidheta e tejet poshteruese te saj, ceshtja e imazhit shqiptar u vu nen trysni e me pas edhe nen dyshime zor te riparueshme. U nxiros jo vetem emri i himarjoteve, por i te gjithe shqiptareve, jo vetem autoriteti i domosdoshem i KQZ, po edhe zgjedhjet e 12 tetorit e legjimiteti tyre, e sidomos perpjekjet jo te vogla tonat per t’u afruar sadopak me Brukselin, perpjekje te cilat domosdoshmerisht duhet te shoqerohen me percjelljen e nje imazhi krejt tjeter e sadopak pozitiv.

Kjo e fundit, nen trysnine e antares se BE-se, Greqise, nepermjet gojes se z.Papandreu e me pas edhe te zotit Kris Paten, e, pas tyre edhe te amabasadorit te ketueshem te BE-se, zotit Saltzman, e tha shkoqur kete lloj kercenimi, i cili se pari u mboll e pastaj edhe u korr nga mediat dhe autoritetet e larta greke, duke na gjetur e duke na lene ne, shqiptaret, ne maje te pemes ku kemi hipur, natyrisht, pa e leshuar sepaten nga dora.Por duket se ne e vecanerisht shefat tane germerites te palodhur ende nuk e kemi kuptuar ku na fle e Keqja e perbashket qe na le historikisht ne fund te zhvillimeve e proceseve demokratike.

Sidoqofte, kuptimi fgurativ i kesaj karikature jo vetem qe e ilustron imazhin qe ne percjellim neper bote e ne kancelarite e Europes, duke na paraqitur jo vetem si njerez te egjer, po edhe paksa anormale, per te cilet duhen "trajtime e regulla"specifike.., po e ndeshkon me te padrejte ceshtjen dhe aspiraten e Shqiperise drejt strukturave euroatlantike...

Mungesa e reagimit institucional

Mosreagimi yne ne kohen e me serjozitetin e duhur, para e pas ngjarjeve te Himares, mungesa e kurajes e perfaqesuesve tane civile, mediatike e zyrtare per te reaguar ashtu si duhet reaguar ne nje vend e shoqeri demokratike, si dhe integriteti i cenuar i Shqiperise pas nderhyrjes brutale te zotit Papandreu, e ka vene e do ta vere synimin tone per t’u integruar ne BE, ne pozita teper te veshtira e te diskutushme.

Kemi per te pare qe nje seance te parlamentit europjan lobi grek te tunde kemishen e gjakosur qe e pame edhe ne, do te nxjere edhe te plagosurin me thike qe u cua te kurohej ne Athine per te deshmuar e pas tyre do te versulen oratoret greke, opozita jone do te hidhet me siguri perpjete nga gezimi per te provuar edhe ajo se "Himare"nuk ishte vetem Himara, po e gjithe Shqiperia, gje do te vertetohet me shembujt e filmuar qe do te provojne se Shqiperia e shqiptaret e meritojne ndeshkimin e Brukselit e te mbare botes demokratike. me qe nuk i respekton standartet me minimale demokratike .Kurse perfaqesuesit tone as nuk do te kene guximin te permendin rastin e perkthyeses greke e jo me pastaj te kerkojne ta shfaqin deshmine ogurndjellese te saj

Kujtimi im ne Brukesl me himarioten e ardhur nga Athina

Kam qene ne cilesine e deputetit ne parlamentin europjan pas zgjedhjeve te 97-tes, kur ca deputete greke, ne bashkepunim me ca deputetete te PBDNJ-se kishin sjelle ne Bruksel nje grua minoritare, me duket me emrin Athina, per te deshmuar per "masakren"zgjedhore qe na qenkesh bere edhe ne ate kohe ne Himare

Jam ndjere vertet shume keq, jo vetem se aty e kishim shume te kufizuar edhe kohen, edhe mundesine per te thene e mbrojtur te verteten, po edhe pse ajo pak kohe qe ju dha perfaqesuesve shqiptare ju dha perfasqesuesve te PBDNJ "se, dhe opozites qe asokohe kishte bojkotuar "kallash parlamentin"e qe kjo insinuate per falcifikim zgjedhjesh i leverdistePor fati i mire qe "Himara" e asaj kohe i kishte vene ne nje aleance te pashembullt PD dhe PS, po edhe se e sjella me valixhe diplomatike, gruaja me emrin Athina, nuk dinte te artikulonte genjeshtra te besueshme e prandaj deshtoi ne sallen e nderuar te parlamentit europjanKurse kesaj here, per shkak te gabimeve qe vertet u bene ne Himare, provat do te jene me siguri shume me teper ndeshkuesePo dhente Zoti qe ndonje zyrtar i yni , kurajoz e vertet i pavarurr nga ambasada greke ne Tirane, e con paraprakisht ne Bruksel edhe "ceshtjen e perkethyeses Niki"!


Burimi: "Koha Jone"

[Hek]

JORGO PAPANDREU FITOI ZGJEDHJET NË HIMARË



NANO IA MORI PËRSËRI NË KTHESË BERISHËS GARËN E GREKOSERVILIZMIT



Më 20 nëntor 2003 mjetet e informimit në Tiranë shpallën se Komisioni Qendror i Zgjedhjeve pasi kishte shqyrtuar ankesën e PBDNJ-së kundër vendimit të Komisionit Zonal të Votimeve në Himarë që shpallte fitues kandidatin e Partisë Socialiste, Jorgo Goro, kishte marrë një vendim të kundërt duke shpallur fitues konkurentin e tij, Vasil Bollanon, kandidatin e përbashkët të PBDNJ-së dhe të PD-së. Kështu kandidati i Vangjel Dules dhe i Sali Berishës, që kishte dalë fitues më 12 tetor dhe humbës më 16 nëntor në Himarë, doli përsëri fitues në KQZ në Tiranë kundër kandidatit të Fatos Nanos.



Çfarë dimë e çfarë nuk dimë për katrahurën zgjedhore në Himarë



Nuk mund të themi me siguri se cili kandidat doli fitues e cili humbës në zgjedhjet që u zhvilluan në dy ture në bashkinë e Himarës pasi kështu si vajtën punët as djalli i mallkuar nuk mund ta marrë vesh si janë zhvilluar në të vërtetë votimet. Dimë vetem një gjë: Greqia kishte mobilizuar të gjitha forcat e saj për të bërë fitues Bollanon. Kurse në Shqipëri ishte krijuar një front grekofil nga PBDNJ-ja dhe PD-ja për të mposhtur kandidatin e PS dhe për të plotësuar dëshirën e Greqisë. Dimë që grekët dërguan nga Athina deputetë, gazetarë, agjentë, votues mercenarë, provokatorë të të gjitha kallëpeve për të krijuar tension e kurdisur skandale në Himarë. Dimë gjithashtu se në Shqipëri edhe pse njihej ky rrezik nuk u morën masa të organizuara shtetërore e partiake që të pengoheshin turbulluesit, që Himara të mos bëhej ditën e zgjedhjeve vend pelegrinazhi për elementët më të tërbuar të antishqiptarizmit të ardhur nga Greqia dhe kolonën e pestë që vepronte në vend. Dimë se pas atyre që
ngjanë më 12 tetor policia shqiptare organizoi me shumë këmbëngulje dhe efikasitet postblloqe të ndalonte të rinjtë e Vlorës të shkonin të shfaqnin solidaritet me shqiptarët atdhetarë në Himraë. Pamë se policia shqiptare përsëri nuk mori masa më 16 nëntor të pengonte turbulluesit nga Greqia.

Këto janë fakte të njohura për publikun e gjërë. Njerëzit kanë parë skenat irrituese në ekranet televizive. Ishte e qartë qysh në fillim se zgjedhjet për kryetarin e bashkisë së Himarës do të shndërroheshin në një episod të ri ballafaqimi të nxehtë politiko-diplomatik dhe agjenturor në kuadrin e luftës së ftohtë të pandërprerë midis helenizmit e shqiptarizmit në zonat jugore të shtetit shqiptar. Kjo luftë e ftohtë thelllohet e acarohet herë pas here me përplasje të forta, megjithëse pushtetarët e politikanët nga të dyja palët, greke e shqiptare, bëjnë shumë hipokrizi e demagogji mashtruese për miqësinë midis Shqipërisë e Greqisë.

Incidentet e shëmtuara që nxitën e krijuan grekët në Himarë në ditët e votimeve, 12 tetor e 16 nëntor 2003, ishin provë e qartë se në Himarë shovinizmi grek dhe politika zyrtare e shtetit grek po luanin një lojë të ndyrë e të rrezikshme që nuk do të kalonte pa rrjedhoja të rënda për shtetin shqiptar, që do të nëpërkëmbte dinjitetin e sovranitetin e Shqipërisë.



Diplomacia greke ndërkombëtarizoi zgjedhjet në Himarë si konflikt shqiptaro-grek



Kjo lojë e ndyrë arriti kulmin e saj me shpërthimin e shovinizmit grek në diplomacinë zyrtare të Greqisë ditën e votimeve plotësuese në katër qendra votimi (Himarë- fshat, Qeparo, Dhërmi, Pilur) dhe menjëherë pasi u dhanë lajmet e para se kandidati i mbështetur nga Greqia, PBDNJ-ja e Dules dhe PD-ja e Berishës, Vasil Bollano, kishte humbur. Më 16 nëntor, kur forcat grekofile tentonin të krijonin me të gjtha mjetet tension politik në Himarë e Dhërmi të Shqipërisë, para ambasadës shqiptare në Athinë bëheshin demonstrata për shantazh mbi shtetin shqiptar. Në të njëjtën kohë zëdhënsi i qeverisë greke Beglitis lëshonte kërcënimin diplomatik “ “Do të përdorim BE-në për presion ndaj Shqipërisë”, sepse, sipas tij “në Himarë kishin ndodhur incidente kundër popullsisë greke”. Sipas këtij Beglitisit “Greqia do të bëjë ç’është e mundur që pala shqiptare të bindet që të sillet ashtu si duhet, siç i takon një vendi që do të avancojë në rrugën europiane”. (Gazeta “Ballkan” 18 nëntor 2003).

Me një gjuhë të tillë të “diplomacisë rrugaçërore” zëdhënësi i qeverisë së Greqisë i flakte tutje gjithë “sigurimet”e dhëna nga zëdhënësi i Papandreut në fillim të fushatës zgjedhore se Greqia nuk do të ndërhynte në zgjedhjet në Shqipëri, se madje dënonte ato ndërhyrje që ishin bërë para tri vitesh në Himarë. Tani zëdhënësi i qeverisë greke bënte shantazh të hapur mbi Shqipërinë për një çështje ku Greqia nuk ka asnjë të drejtë të fusë hundën e saj ngatërrestare, për zgjedhjet në një bashki të Shqipërisë.

Gjuha arrogante e Beglitisit ishte një plotësim mburravec i paturpësisë që i kishte lejuar vetes ministri i jashtëm i Greqisë, Jorgo Papandreu, në Bruksel ku kishte ngritur shpatën e shovinizmit grek kundër shtetit shqiptar që ta vringëllinte më fuqishëm se gjithkush në Greqi. Ministri i jashtëm i Greqisë, Jorgo Papandreu, shfrytëzoi pikërisht mbledhjen e ministarve të jashtëm të BE për të lëshuar rrufetë më përvëluese greke dhe ultimatume kërcënuese ndaj Shqipërisë në rast se nuk shpallej fitues në votimet e Himarës kandidati i greqizmës Bollano. Papandreu nga Brukseli e shpalli Himarën tokë greke “me popullsi solide greke”, qortoi qeverinë shqiptare të kryesuar nga Fatos Nano se paska bërë hapa mbrapa në pranimin e tezave greke, se kishte lajthitur shumë që nuk kishte plotësuar pa llafe dëshirat e Greqisë. Ai parlajmëroi nga kryeqyteti i BE-së se Shqipëria nuk do të lejohet të përparojë në rrugën e integrimit europian pa plotësuar dëshirën e e Greqisë që Himara të quhet tokë
e popullsi greke. Pra, vet Papandreu shpalli hapur ato synime agresive, aneksuese, helenizuese të Greqisë që këtu në Shqipëri grekoservilët e grekofilët janë munduar t’i paraqesin vetën si teprime të disa qarqeve anonime të fandaksura shoviniste greke e jo si politikë zyrtare të shtetit të sotëm grek.

Por, ato që tha Papandreu në Bruksel, që i thanë zyrtarët grekë ambasadorit shqiptar në Athinë, që i shpalli publikisht zëdhënësi i qeverisë greke Beglitis nuk ndyshojnë asnjë gërmë nga ato që thanë Karathanos e Kolila gjatë turbullirave që bënë në Himarë më 12 tetor 2003, as nga ato që kanë shpalllur pa pushim prej afro 200 vitesh pushtetarët e Greqisë. Pra, edhe një herë, u provua katërcipërisht se politika shtetërore e Greqisë “europiane” nuk ka ndryshuar aspak nga tradita agresive dhe ekspansioniste e saj në dëm të Shqipërisë. Papandreu shfrytëzoi djallëzisht e poshtërsisht, si gjithë qeveritarët grekë të të gjitha kohërave, një veprimtari ndërkombëtare që ta paraqiste agresionin politiko-diplomatik grek kundër Shqipërisë edhe si një verdikt të Europës.

Si në të kaluarën e dhe kësaj radhe diplomacia greke arriti të bëjë edhe një herë bashkëfajtore Europën në politikën armiqësore të Greqisë kundër Shqipërisë. Me gojën e njërit nga politikanët e saj kryesorë, Kris Paten,i cili gjen një kënaqësi të veçantë sa herë i jepet rasti të fyejë e të sulmojë shqiptarët, e plotësoi dëshirën cinike të Greqisë e të Papandreut. Duke iu përmabajtur gjuhës së përdorur nga Papanadreu Paten nuk vonoi të shprehej se : “Ne u rikujtojmë autoriteteve shqiptare se nëse duan të ecin më afër Europës, ato duhet të pranojnë ato që njihen si standarte të pranueshme në Europë” ( gazeta ”Ballkan” 22 nëntor 2003).

Edhe sikur në qortimet që i bëhen zhvillimit të procesit zgjedhor në Himarë të ketë pasur parregullsitë që pretendon Papandreu përsëri kryetarit të Komisionit të jashtëm të BE, Kris Paten, nuk i lejohet të flasë me atë gjuhë kërcënuese ndaj Shqipërisë. Nuk e kemi dëgjuar ndonjëherë Patenin të bëjë qortimin më të vogël për gjendjen e rëndë që ekziston në Greqi në fushën e shkeljes së të drejtave të njeriut apo të rregullave të demokracisë. Pse vetëm në rastin e shqiptarëve ky zotëri kërkuaka një “demokraci të përsosur” në zgjedhje, një gjë që tashmë nuk ekziston as në SHBA?!



Rezultatin e zgjedhjeve në Himarë e vendosi Papandreu, e pranoi Nano dhe e bekoi Berisha



Faktin që zgjedhjet për Bollanon në Himarë i fitoi ndërhyrja brutale e shtetit grek dhe veçanërisht e Jorgo Papandreut si dhe pjesëmarrjen e shëmtuar të BE në këtë akt të rëndë shantazhi të ndyrë ndërkombëtar kundër Shqipërisë i ka vulosur shëmtueshëm edhe deklarata e ngazëllyer e Sali Berishës se “ se ka qenë urdhëri i Brukselit që ka detyruar KQZ ( në Shqipëri) të hapte kutitë e votimit të ardhura nga tri qendrat e votimit në Himarë “ ( gazeta “Panorama” 22 nëntor 2003). Gazeta “Koha Jonë”, që tani po mban qëndrime të një gazete të mirëfilltë berishiane, e ka paraqitur edhe më hollësisht këtë qëndrim të ngazëlluar të Berishës në shkrimin e datës 22 nëntor 2003 nën titullin “ Berisha: Qeveria greke ndikoi për Himarën”. Në këte shkrim theksohet se PD e çmon që presioni i Athinës u bë shkak që KQZ të japë vendim në favor të Bollanos në Himarë. PD në vend që të protestojë kundër një ndërhyrje të tillë në punët e brendshme të Shqipërisë nga Greqia e përdor këtë ndodhi për të kërkuar
që si në Himarë të bëhet dhe në zona të tjera të Shqipërisë ku PD-ja ka mbetur e pakënaqur.

Tani që këto “zgjedhje” përfunduan, ashtu siç dëshironin grekët dhe sikurse urdhëroi ministri i jashtëm i Greqisë , Jorgo Papandreu, nuk mbetet më fije dyshimi se në Himarë nuk u bënë zgjedhje, por një luftë politike, agjenturore e diplomatike e shtetit grek kundër shtetit shqiptar dhe se kjo betejë greke për Himarën ishte përgatitur me kohë.

Për çështjen e zgjedhjeve në Himarë jemi shprehur gjërësisht në numra të mëparëshëm të “Rimë këmbjes”. E vlen t’u rikujtojmë lexuesve shkrimet e gjata “Shqiptarë himariotë,. votoni për kandidatin e Partisë Socialiste. Berisha e PD u bënë ortakë zgjedhorë me omonistët” ( 7 tetor 2003); “Geixho-janullatisti Berisha valëviti flamuj grekë në Himarë” ( 21 tetor 2003).; “A është PBDNJ, parti shqiptare?”, “Mafia greke e fuqishme në Shqipëri” ( 28 tetor 2003) etj. Në këto shkrime janë analizuar përpjekjet e pëqëndruara të grekëve e të grekofilisë shqiptare në synimin për të vërtetuar se Himara është pjesë e minoritetit grek në Shqipëri. Janë analizuar qëndrimet tradhtare të PD-së e të Sali Berishës për t’u bërë aleatë me PBDNJ-në e Vangjel Dules në arritjen e këtij qëllimi. Pavarësisht se u bënim thirrje votuesve shqiptarë në tërë Shqipërinë që të bojkotonin votimet, në rastin specifik të Himarës ne u kemi bërë thirrjen njerëzve të votonin për kandidatin e Partisë Socialiste, sepse i
mbeti kësaj partie të mbante qëndrimin më kombëtar. Në shkrimin e datës 21 tetor 2003 me titull “Geixho-janullatisti Berisha valëvit flamuj grekë në Himarë” janë trajtuar si subjekte të veçantë : “Berisha e PD ua rrëmbejnë Nanos e PS-së stafetën e grekoservilizmit në politikë”, “Aleanca me Dulen për Himarën është haraç politik që i paguan Berisha Nikolas Geixhit” , “Përgatitjet për turbullirat në Himarë janë bërë edhe në Amerikë e Greqi” etj.



Në Himarë nuk ishte garë zgjedhore por betejë politike midis shqiptarizmës e greqizmës



Kur kemi trajtuar këto çështje ende nuk ishim në dijeni të fakteve shumë domethënëse që zbulon gazeta “Ballkan “ në Tiranë në datën 21 nëntor 2003 lidhur me përgatitjet që janë bërë në SHBA nga Nikolas Geixh e të tjerë për të shfrytëzuar rastin e zgjedhjeve për pushtetin vendor në Shqipëri më 12 tetor 2003 që të vulosnin “karakterin grek” të Himarës. Gazeta “Ballkan” më datën 21 nëntor 2003 ka vënë në krye të faqes së parë titullin e madh “SHBA, mbledhja sekrete që rebeloi Himarën”. Gazeta ka botuar fotot e takimit të Federatës së Eipirit të Veriut në SHBA, zhvilluar në Florida në muajin shkurt 2003. Ai që tani shpallet fitues i zgjedhjeve në Himarë, Vasil Bollano, në këtë takim të kësaj organizate egërsisht antishqiptare ka qenë në tryezën e punës me Nikolas Geixhin dhe me Harallambos Karathanos, i cili ishte një nga organizatorët e turbullirave të 12 tetorit në Himarë dhe është shpallur madje person në kërkim nga drejtësia e Shqipërisë.

Karathanos një ditë para votimeve të 12 tetorit 2003 në gazetën “Himara” ka lëshuar një thirrje provokuese se “beteja më e madhe për helenizimin e Epirit të Veriut do të jetë në Himarë”, për të kundërshtuar “çhelenizimin e hapur “ që paskan bërë Berisha dhe nacionalistët shqiptarë “ dhe “çhelenizimin e maskuar” që bëka Fatos Nano. Karathanos ka klithur : “ “Në Himarë ka rëndësi forca e himariotëve që të deklarojnë kombësinë e tyre greke dhe pretendimin e tyre që Himara të njihet zonë minoritare...Në Himarë s’ka rëndësi as Bollano, as Goro por kas rëndësi helenizmi kundër shqiptarizmit...Në këto zgjedhje nuk votojmë për Bollanon votojmë për helenizmin”.

Ja cilat direktiva politike përqafuan me zellim më të madh PD-ja dhe Berisha kur u bënë aleatë të hapur me partinë greke të Shqipërisë për të shlyer ”mëkatin” për të cilin krejt padrejtësisht i kishte akuzuar Karathano. Kurse Partia Socialiste, duhet thënë për hir të të vërtetës, u mbajt shumë më mirë në këtë çast delikat për Shqipërinë. Socialistët shfrytëzuan mirë rastin dhe ngritën flamurin e mbrojtjes së të drejtave dhe të dinjitetit kombëtar shqiptar në Himarë. Madje në çaste të caktuara e bënë këtë gjë me frymë të admirueshme kombëtare, siç ishte qëndrimi i funksionarëve e veprimtarëve socialistë që luftuan fort në terren, apo dhe rasti kur sekretari i përgjithëshëm i PS-së , Gramoz Ruçi, u dha përgjigjen e duhur, të vendosur e të argumentuar deklaratave agresive të zëdhënësit të qeverisë greke, duke ia bërë të qartë se Himara është tokë shqiptare dhe himariotët janë shqiptarë sikurse krahina e Labërisë dhe duke ia kujtuar diplomacisë së BE-së se mbështetja për deklaratat e
Papandreut do të ballkanizonte Europën në vend që të europianizonte Balkanin (shih “Himara, kryeqendra e Labërisë”,“ZP”, 19 nëntor 2003 dhe “OJQ vlonjate: Himara të bëhet nënprefekturë e Vlorës siç ka qenë më parë”, pra bashkë me 45 fshatrat e Labërisë, “ZP”, 22 nëntor 2003).



Kur Papandreu doli në ballë të ofensivës greke Nano u gjunjëzua



Por për fat të keq edhe qëndrimi i PS-së u lëkund dhe u zbeh shpejt kur në lojë u fut haptas dhe me shumë arrogancë vet ministri i jashtëm i Greqisë, Jorgo Papandreu, i cili në mbledhjen e ministrave të jashtëm të BE luajti atë rol që kishte luajtur Karathano në Himarë. Pas deklaratave të Papandreut në Bruksel iu ligështuan këllqet dhe iu mek fryma Fatos Nanos, ndonëse në atë kohë ishte jashtë Shqipërisë duke bërë vizita nëpër shtete ish-socialiste.

Ende pa e shijuar mirë entuziazmin që na krijuan deklaratat e forta të Gramoz Ruçit u përballëm me lajmin tjetër se ambasadori shqiptar në Athinë, Bashkim Zeneli, kishte shkuar në MPJ të Greqisë të do rëzonte mesazhin e Nanos se nuk donte të prishej niveli i shkëlqyer i marrëdhënieve shqiptaro-greke. Kjo formulë në vetvete mund të mos thoshte shumë, por ajo u pasua nga një deklaratë e ministrit plotësues të punëve të jashtëme të Greqisë, Loverdos. i cili me dinakërinë e shpëlarë greke thoshte se marrëdhëniet nuk do të cënoheshin, se gjërat po sqaroheshin. Kjo ishte e mjaftueshme për të nuhatur se Nano u kishte dhënë garanci grekëve se do të bëhej si donin ata. Prandaj Nano që nga Sofia kishte lëshuar porosinë të analizohej mirë puna , të ndëshkoheshin ata që kishin bërë ngatërresën, sepse ai Fatos Nano, nuk donte rezultate votimesh të padrejta. Në Tiranë ishin zëvendësministri i jashtëm Hajdaraga dhe ai i sapo emëruari nga Nano në Ministrinë e Rendit, Igli Toska, që dhanë shenjat
se duhej shpallur fitues Bollano, gjë që e bëri fët e fët KQZ nën kryesinë e Celibashit.Gazeta e re berishiane “Koha Jonë” në shkrimin e saj të datës 22 nëtor 2003 të titulluar “Si e shiti Nano Himarën” ka bërë disa vërejtje me vend : “Si ka mundësi që kësaj radhe Kryeministri Nano nuk urdhëroi pesëvotëshin ( 5 anëtarët e KQZ që i binden Nanos) që të fliste për ngjyrat rozë?...Por dihet se fitorja e PBDNJ-së do të ishte shumë e paarritshme nëse kryemninistri Nano nuk do të donte të vendosej kështu...Pas betejës në terren trofeu dorëzohet në tryezë. Kështu që kostumi i atdhetarit që veshi kryeministri shumë shpejt i u bë i zbardhulët dhe i doli boja”.



Rënia përmbys e Berishës dhe e Zogajt më e neveritshme se gjunjëzimi i Nanos



Për fat të keq me Nanon e me PS-në ka ndodhur ashtu siç shkruan “Koha Jonë”. Por, për fatin e zi të Shqipërisë para se të ndodhte kështu me PS-në kishte ndodhur diçka më e keqe dhe më e shëmtuar me PD-në e me Sali Berishën. Aq keq ia punuan Shqipërisë PD-ja me Berishën qysh nga fillimi i fushatës zgjedhore, duke zbatuar porositë e Greqisë e direktivat e Karathanos për helenizimin e Himarës, sa në mungesë të pulës u detyruam të hanim sorrën dhe iu gëzuam asaj që po bënte PS-ja, duke pasur gjithmonë dyshimin se edhe Nano mund ta dridhte në fund.

Por, nëse Nanos në këtë fushatë zgjedhore për Himarën iu zbardhul kostumi i atdhetarit në çastet e shpalljes së rezultateve të fundit, Sali Berishës i kishin rënë brekët me kohë dhe kishte dalë qysh në fillim të fushatës lakuriq si një manekine e helenizmit në vitrinën e propagandës e të politikës zgjedhore omoniste në Shqipëri. Prandja “KJ” duhej të tregohej më e drejtë në komentet e e saj. Mirëpo gazeta e demokristianëve, e ngjyrosur fort me berishizëm, nuk e ka hallin tek mungesa e atdhetarizmit në veprimin e fundit të Nanos, por e ka hallin të përfitojë që nën presionin grek të bëhen lëshime si në Himarë edhe në Tiranë e Durrës. Këtë e tregon shkrimi i Preç Zogajt “Papandreu i Tiranës kush është”, botuar po në “KJ” me 22 nëntor 2003.

Preçi i të gjitha qeverive që janë krijuar në Shqipëri nga viti 1992 dhe i shumë partive tani ka edhe statusin e të përkëdhelurit të Sali Berishës pasi është “ biri plangprishës i penduar” i PD-së. Ky Preç kalon në ekstazë gëzimi nga efektet që pati mbi Nanon ndërhyrja brutale e Papandreut të Athinës dhe kërkon “Papandreun e Tiranës”. Preçi shkruan : “ I informuar rrufeshëm për batërdinë zjedhore në bashkinë e vogël por të çmuar të rivierës shqiptare, zoti Papandreu ia doli të ngrinte në këmbë po aq rrufeshëm Brukselin dhe Strasburgun, duke tronditur sakaq kupolën rozë të votëvrasjes në Shqipëri. Këtu zuri fill dorëzimi i fitores së fabrikuar të kandidatit socialist dhe kthimi i fitores së merituar të kandidatit Vasil Bollano. Në këtë përmbysje besoj se rolin përcaktues e pati zhurma e ministrit të jashtëm grek, i cili pavarësisht nga motivet e ndërhyrjes, meriton mirënjohje sepse ndihmoi të bëhet drejtësia në një prej bashkive të Shqipërisë”.

Këtu Preçi na del si një “presh i greqizmës” i hidhëruar nga kalbëzimi në kopshtin e shkelur me këmbë të zgjedhjeve në Shqipëri. Të mos harrojnë se ky Preç para disa kohësh na hiqej si flamurtar i kundvështrimit të ndikmit të Greqisë në ekonominë shqiptare, si një zyrtar i lartë i pushtetit socialist që po sakrifikonte postin dhe interesat e tij politike dhe ekonomike vetëm që të ndërgjegjësonte shqiptarët për revanin që kishte marrë kolonizimi grek në Shqipëri. Kurse tani nga pozita e shqytarit zgjedhor të Spartak Ngjelës i gëzohet pa masë ndërhyrjes së Greqisë në punët e brendshme të Shqipërisë sepse Papandreu i Athinës paska ndihmuar që të vendoset “drejtësi zgjedhore greke” në një bashki të vogël shqiptare. Kur Preçi dalldis në këtë farë (anti)feje pas ndërhyrjes brutale të Papandreut, edhe pse e di që kjo ndërhyrje bëhet për qëllime antishqiptare, është për të një turp që nuk lahet kurrë. Asnjë “drejtësi greke” e tillë që mahnitka Preçin, nuk duhet pranuar nga ai që ende e
quan veten shqiptar. Më mirë më pak demokraci të “kulluar” preç(sh)iane e më shumë shqiptarizëm se më shumë “demokraci e drejtësi greke” në Shqipëri!

Kur lexon fjalët e mësipërme të Preçit, kur dëgjon Sali Berishën duke uluritur në favor të zgjedhjes së Bollanos pas atyre që ndodhën në Himarë, kur dëgjon se si Berisha flet për mafien e trojeve në Himarë, kur vet Berisha është kryemafiozi që u tha grekëve “i gëzofshi tokat e shqiptarëve” përsëri të vjen të besosh se Fatos Nano gjithsesi edhe në gjunjëzimin e tij të fundit para Greqisë e Papandreut ka vepruar me më shumë logjikë politike e madje me pakëz më tepër dinjitet se preshët e kopshtit salist.



Nano ia merr përsëri në kthesë Berishës fitoren në garën e grekoservilizmit



Jo vetëm kaq por Nano edhe në këtë rast ia hodhi Berishës. Nano la Berishën të bënte tërë hamallëkun e punës së ndyrë të greqizmës dhe vet ndërhyri në çastin e fundit që Greqia përsëri t’ia dijë më për nder ( aq sa mund të dinë grekët për nder) Fatos Nanos se Sali Berishës apo Preç Zogajt. Fjalori frazeologjik i Gjuhës Shqipe ka shprehje të urta dhe me fjalë të pahishme si “pordhë”.

Nano e la Berishën që gjithë kohën të tregohej më progrek seVangjel Dule dhe PS-në e vuri në rolin e flamurmbajtëses për mbrojtjen e interesave kombëtare. Nano më në fund i provoi Greqisë se pa të në Shqipëri nuk bën dot, sepse asnjëherë Berisha nuk mund të jetë aq i dobishëm për politikën greke sa Nano. Berishës ia kemi thënë me kohë publikisht se çfardo të bëjë për të fituar simpatinë e Greqisë dhe për të spostuar Nanon nga vendi i të preferuarit të Greqisë në politikën shqiptare nuk do të ketë sukses. Greqia do të ketë gjithmonë më përzemër Fatos Thanas Nanon nga Lunxhëria e Gjirokastrës se Sali Ramë Berishën nga Viçidolli i Tropojës. Por kryeneçësia nuk e le Berishën t’i shohë gjërat realisht, të dëgjojë atë që është me dobi edhe për të. Berisha u mundua deri sa u bë qepaze në sytë e shqiptarëve gjatë kësaj fushate t’i tregonte Greqisë se është më grekoservil se Nano. Dhe me sa duket është e vërtetë që Berisha po ia kalon Nanos në grekoservilizmin e tij të pamatë e vulgar, por
jo në lidhjet e dashurisë politike.

Greqia po e përdor vazhdimisht Berishën të bëjë nëpëmjet tij ato punë që nuk ka dashur t’i bëjë nëpërmjet Nanos. Kështu bëri Greqia kur u krijua PD-ja me një lob shumë të fuqishëm grek në kryesinë e saj e në kryesitë e disa rretheve. Kështu bëri Greqia kur OMONIA u bë subjekt elektoral, kur u miratua ligji 7501 “Për tokën” që e ka dashur Greqia. Kështu ndodhi në vitin 1992 kur parlamenti shqiptar përjashtoi OMONIA-n nga subjektet elektorale dhe Berisha nëpërmjet Kudret Çelës ndikoi që të hynte menjëherë në lojë partia greke me emrin Bashkimi për të Drejtat e Njeriut. Edhe në vitin 1994 Greqia përdori Berishën dhe kurseu Nanon në tentativën për të vënë në legjislacionin shqiptar dispozitën që banorët e Shqipërisë të zgjedhin vetë kombësinë. Greqia përdori pikërisht Berishën e jo Nanon për të vënë uzurpatorin Janullatos në karrigen e kryepeshkopit të KOASH. Me ndihmën e Berishës Greqisë iu mundësua të shijonte kënaqësinë e veçantë që kryeministri i parë i Shqipërisë demokratike të
ishte biri i një oficeri grek. Në kohën e Berishës Greqia përgatiti kryengritjen e armatosur në Jug të Shqipërisë, e cila më pas shpërtheu për të rrëzuar nga pushteti Berishën e për të sjellë në pushtet Nanon. Në kohën e pushtetit të Berishës Greqia shpalli përballë memecllëkut politik shqiptar “Deklaratën Micotaqis” dhe më pas i imponoi Shqipërisë një traktat famëkeq tallës të miqësisë, shumë i dëmshëm për Shqipërinë. Nëpërmjet Berishës Greqia ka realizuar shumë e shumë projekte të saj politike, ekonomike, agjenturore në Shqipëri, deri sa më në fund i dha një shqelm të fortë në prapanicë Berishës dhe solli në pushtet Fatos Nanon. Edhet më pas nëpërmjet Berishës Greqia ka përhapur në Shqipëri tezat e saj, ka kurdisur kombinacionet saj politike.



Aleanca Nano-Papandreu, manipuluesja kryesore në marrëdhëniet shqiptaro-greke



Tani duket edhe më qartë se si Greqia përfiton duke vënë kundër njëra tjetërs partitë politike në Shqipëri dhe këto parti pranojnë të bëjnë lojën greke. Është e shëmtuar kur partitë politike shqiptare mburren se po përpiqen të bëjnë në Shqipëri një demokraci që të lavdërohet nga Greqia.

Edhe betejën e fundit politike në Himarë Greqia e zhvilloi nëpërmjet Berishës, por përurimin e fitores po e bën nëpërmjet Nanos. Berisha u bë lodër në duar e klaneve të politikës greke. Kurse Nano i lidhur me kohë dhe ngushtë me “klanin Papandreu” u tregoi gjuhën klaneve të tjera dhe u hoq para shqiptarëve si atdhetar i madh duke lënë Berishën në pamjen e mjeranit të grekoservilizmit. Pasi Nano e bëri me sukses këtë lojë hyri në skenë Jorgo Papandreu, i cili u tregoi dhe klaneve të tjera politike në Greqi se vetëm ai është në gjendje të realizojë projektet greke në Himarë. Nano ia dha menjëherë këtë mundësi por duke krijuar dhe për vete imazhin e një politikani të shkathët që di të tërheqë perin kur duhet e ta lëshojë kur i leverdis, si një pragmatist i zoti, jo si Berisha që e lëshon perin kur duhet mbledhur lëmsh dhe fillion e bën lëmsh fillin kur ai duhet shtrirë për t’u endur.

Tani Nano e ka fituar të drejtën të kapardiset se është nga ata politikanë që di t’ia tundë gishtin edhe fqinjit, edhe mikut kur teprohet me cënimin e nderit të Shqipërisë, por ama nuk e djeg jorganin për një plesht. Ndonëse kur vjen puna për ngjarje si ato të Himarës kundërshtimi deri në fund i mësymjes greke, duke përfshirë edhe kërcënimet e Papandreut, nuk mund të quhet se po djeg jorganin për një plesht. Nga Nano nuk mund të pritej më shumë. Kurse Berisha e Zogaj me lëvdatat që po i bëjnë diplomacisë së Papandreut tregojnë se nuk qëndrojnë as në nivelin nanoist të atdhetarizmit e të pragmatizmit të pranueshëm politik, pasi këta janë të gatshëm jo vetëm të djegin jorganin e tyre nëse Greqia u thotë se mund të fshihet ndonjë plesht në të, por janë të gatshëm të duartrokasin ”demokracinë e drejtësinë greke” edhe kur Papandreu e Greqia sulen me urë zjarri në dorë që të djegin shtëpinë e shqiptarëvet për të pjekur derrkucin e tyre të festës.

Prandaj është krejt e logjikëshme të themi se zgjedhjet në Himarë nuk i fitoi Bollano, as alenaca e PBDNJ-së me PD-në, as bashkëpunimi Dule-Berisha, por i fitoi politika zyrtare e shtetit grek, më konkretisht i fitoi “klani Papandreu” në politikën e Greqisë. Vetëm kur në skenë doli me yrysh Papandreu gjithçka u përmbys në Shqipëri dhe Bollano u shpall fitues. Pra, nuk fituan Dule e Berisha të mbështetur nga partitë e klanet kundërshtare të Papandreut në politikën greke, por fitoi “klani Papandreu” me të cilin bashkëpunon ngushtë Nano dhe klani i tij në PS-në e Shqipërisë.

Kur filloi fushata elektorale në Shqipëri Papandreu u kujdes të lëshonte me anë të një zëdhënsi të tij një deklaratë se Greqi nuk do të bënte asnjë ndërhyrje në zgjedhjet shqiptare. Kjo deklaratë krijonte klimë të qetë për Nanon dhe ishte karrem për Berishën Si duket fillimisht aleanca me Berishën u jepte garanci të bollshme grekëve se do ta kalonin lumin pa siklet. Por kur më 12 tetor 2003 çështja mbeti pezull dhe kandidati Bollano nuk siguroi fitoren, atëherë Greqia filloi të lëvizte më hapur. Nga Athina u lëshuan sinjale që në turin e dytë të 16 nëntorit PS e Shqipërisë të kishte mendjen e të mos bënte shumë naze. Lajmet e para pas votimeve të pjesëshme më 16 nëntor ishin shqetësuese për Athinën, sepse Komisioni në Himraë ishte gati të shpallte fitoren e Goros. Këtu për grekët nuk mbante më ujë pilafi. As Papandreu nuk mund të qëndronte më mënjanë dhe as Nanon mund ta linin më tej të pangatërruar në këtë histori.



Papandreu zbuloi dështimin e “Herkulëvet të antishqiptarizmës” përballë “Anteut të greqizmës”



Për grekët erdhi çasti të zbatohej parrulla “Greqia mbi gjithçka”. Pikërisht në këtë çast politika zyrtare greke hoqi fare maskën që mbante dhe filloi shantazhin diplomatik e propagandistik për të detyruar mekanizmat shtetërore shqiptare që ta njihnin patjetër Bollanon si fitues. Papandreu lëshoi rrufetë e tij nga Brukseli dhe Nano nga vendet që po vizitonte lëshoi vetëtimat e tij në drejtim të KQZ që ky të shihte se çfarë duhej të bënte. Rezultati është “Bollano kryetar bashkie i Himarës”. Papandreu kryearkitekti i fitores së grekëve në zgjedhjet e Himarës. Nano shtylla e ndikimit grek në Shqipëri. Berisha lëpitka e politikës greke në Shqipëri.

Nano u tregoi kundërshtarëve të tij brenda PS-së në prag të Kongresit të PS-së se ai nuk e ka humbur “burimin e forcës” si “Anteu i greqizmës” në Shqipëri dhe i ka ende të gjitha mundësitë të prekë politikën greke sa herë i duhet të mposhtë kundërshtarët në politikën shqiptare. Kundërshtarët e Nanos, brenda e jashtë PS-së, edhe në rastin e zgjedhjeve në Himarë, u munduan kot të bënin rolin e Herkulit për ta mbytur Nanon në ajër duke e shkëputur nga kontakti me politikën e Greqisë. Berishës, Zogajt e shpurës së tyre u mbetet tani vetëm të shesin pallavra për demokraci në dëm të Shqipërisë.

Ndërsa grekët treguan se dinë të veprojnë në të njëjtin drejtim për interesat e Greqisë, politikanët shqiptarë dhanë prova të reja shkurtpamësie politike që i bën të humbasin rrugën edhe në oborrin e shtëpisë së tyre, ose edhe të pabesisë ndaj Shqipërisë.



23 Nëntor 2003 Abdi Baleta