Treni i fundit!

[Poeti]

Eca me hapa të vegjël në rrugën e gjatë, rrugën që quhet jetë, shumëherë u rrëzova dhe sërish u ngrita, shumëherë u pengova dhe sërish vazhdova, shumëherë u zhgënjeva, por sërish gjeta forcë në vehten time dhe vazhdova, shumëherë më lëshoi forca, më lëshoi vullneti, më iku dëshira dhe sërish u përballa me furtunën që vetëm jeta din ta sjell.....

[Poeti]

Vdekja! diçka që sa herë të përmendet, na bën të rrënqethemi, na bën të zhgrehemi në vaj, na bën ta ndiejmë në palcë pavleftësinë e jetës!!
Dhe sërish posa kjo të kaloj, jemi po ata, të mirë, të këqinj, gjysëm të vdekur, shpirtë këqinj......ata që nganjëherë nuk vlejmë as një çik!!?
Por përkundër gjithë kësaj, ia vlenë të jetohet, ia vlenë përballemi me jetën, gjithësesi që ia vlenë!, të përballemi me furtunë dhe të fitojmë patjetër!!

[Poeti]

Vdiqe i gjallë, apo, vdiqe që të jetosh???
Të gjithë ne, gjatë jetës sonë, deshëm apo nuk deshëm, lëmë gjurmë në jetërat e të tjerëve, shpeshëherë të pashlyeshme.
Gjurmët të cilat depertojnë më së thelli, janë gjurmët e dhembjes, të cilat mbeten të shënuara përgjithmonë në zemrat tona.
Por,...gjithënjë ka një por, kur ata që i duam, vdesin për së gjalli (kur edhepse jetojnë, e humbin respektin e rrethit dhe të familjes), atëherë "vdekja" e tyre si e tillë do të ishte më mirë të behej vdekje reale.
Për vdekjen e llojit të dytë (edhe vdekjet janë disa llojesh), edhe shumë e shumë vite pas largimit të tyre fizik nga mesi ynë, mbetet i freskët kujtimi për ta, mbesin të gjalla në mesin tonë fjalët dhe veprat e tyre, dhe padyshim mbesin të gdhendura në mendjen tonë këshillat dhe mësimet e tyre. Ajo që çdo njeri normal do të donte (pasi të pavdekshëm, në kuptimin fizik, nuk ka) është të vdes me vdekjen e dytë dhe që gjithënjë të kujtohet nga pasardhësit...

[Poeti]

Pafundësi e pafundësisë e jetës plotë gënjeshtra, trejtje në formë shkumbe!
Vallë ia vlenë të jetohet një jetë e këtillë, një jetë ku helmi shpërndahet nëpër trupat tanë së bashku me rruazat e gjakut, dhe e pushton trurin tonë.
Si mund të jetë ndryshe, kur shumicës së njerëzve iu është helmuar shpirti dhe në vend se të mendojnë me ngjyrë të bardhë, janë në gjendje të mendojnë vetëm me ngjyra të errëta dhe veprojnë kështu, ua nxijnë jetën të tjerëve, por më shumë vetvehtes.

[Poeti]

Do të doja, shumë gjëra do të doja....
Do të doja që kurrë askush të mos ndjejë dhembjen, që kurrë të mos ketë lotë hidhërimi, që kurrë të mos këtë ndarje, që kurrë të mos ketë robëri, që kurrë të mos ketë...
E çfarë do të ishte bota se?? Ideale...
E pra unë do të doja këtë botë ideale, ku mbizotëron dashuria, miqësia, respekti......
Kush mund të më ndaloj të dua këtë??!!

[Poeti]

Një dilemë që gjithënjë më mundon: Përse njerëzit janë të prirur të bëjnë vepra të këqija, të flasin fjalë të këqija, të ia mendojnë dhe të veprojnë për të keqen e tjetrit, përse?? Kur është njësoj po të bënin vepra të mira, të flisnin fjalë të mira, të mendojnë dhe të veprojnë për të mirën e tjetrit! Përse jemi të prirur për keq? përse??
Një jetë kemi dhe pas vdekjes sonë, vetëm veprat dhe fjalët e mira mbesin në kujtim të pasardhësve tanë sikur një investim për të ardhmen e tyre!!

[fly]

Do të doja, shumë gjëra do të doja....
Do të doja që kurrë askush të mos ndjejë dhembjen, që kurrë të mos ketë lotë hidhërimi, që kurrë të mos këtë ndarje, që kurrë të mos ketë robëri, që kurrë të mos ketë...
E çfarë do të ishte bota se?? Ideale...
E pra unë do të doja këtë botë ideale, ku mbizotëron dashuria, miqësia, respekti......
Kush mund të më ndaloj të dua këtë??!!

Lexova Treni i Fundit
Sa e dhimbshme dhe me erdhi ndermend qe ne jemi shume egoista ne pergjithesi
Vetem kur i kemi kaluar keto dhimbje vete arrijme te kuptojme tjetrin
Shpirti i im nuk ka kaluar shume dhimbje ne jeten time ,dhe po them qe ai ka qene ne nje fare menyre me “fat”por ne kete moment une e ndjej qe ti po vuan o Poet
Mos mendo se do te ndihmoj me keto qe po shkruaj por mendo qe ka shume njerez ne kete bote qe ndjejne veten siper atij treni qe je ti ,Ose siper trenave qe bejne te njejten rruge.Une jam nje person qe jam siper nje treni te tille i dhe e keqja eshte se une e di si eshte fundi ,kurse ti ke nje fare drite ,ti ke mundesine te ndryshosh drejtimin e atij treni ,kurse shpirti i im eshte i vetedishem per STAZIONIN E FUNDIT TE TRENIT TIM (HUMNERE)
Oh mos u ndjej keshtu se gjerat koha do i regulloje
Nje person qe kam njohur me ka thene qe koha eshte ilaci me I mire .
Mos harro se nuk je I vetem dhe pse kjo fraze nuk do te ndihmoje por mendo qe ben pjese ne nje CLUB qe ka shume shume ANTARE DHE dhe ky club ndryshon gjithmone me njerez te ri qe vijne dhe njerez te vjeter qe ikin.
Te uroj vertet shume fat dhe qetesi shpirterore

[Poeti]

Fly i nderuar,
Kur njeriu është në mesin e miqëve të cilët bashkëndjejnë dhe të cilët pa rezervë i ofrojnë ndihmë dhe mbështetje, si mos ta ndiej vehten të privilegjuar dhe, patjetër, si mos ti respektoj mendimet dhe kërkesat e tyre..
Shumë të faleminderit për dy gjëra:
1.Për këshillat dhe përkrahjen dhe
2.Që postimi yt i parë gjeti vend në temën time.
Ta paqa borgj.

[arrita]

nuk e di ,po mua po me pelqejin shume te gjitha q'ke shkruar.
pak te trishtuara,po po me duket thuajse po e gjej vetveten.
se per momentin edhe une jam ne nje pozite me ty i dashur poet
por nganjehere mendoje se ja vlen te jetohet per ti perballuar te
gjitha sfidat ne jete,po nganjehere mendoje se jeta paraqitet shume mizore
me ne.nuk e di ndonjeher jam edhe une pesimiste po shpresoje ne te ardhmen
qe do te behet me mire dhe te uroje dhe ty ta kalosh kete kohe te veshtire se
besoje qe kjo eshte momentale per qdo njeri .....
vazhdo suksese ne te ardhmen [COLOR=Navy][SIZE=1][FONT=Arial][I]

[arrita]

Trishtimi nuk më lëshon, më mbanë fort sikur me darë!
Dielli i qiellit tim, ende nuk dëshëron të lindë dhe lejon që errësira të jetë musafir i përhershëm i jetës sime.....
Horizonti im ka vetëm errësirë, errësirë dhe asgjë tjetër?!

je i pazevendesueshem,me ke lene pa tekst....