Treni i fundit!

[Alminda Shehu]

Kush ndjeu zemren fort t'i rrahe
kush nga qepallat shkundi lot
kush pati shpirtin det me dallge
tundimit nuk i shpetoi dot

Kush perjetoi nocionin ndjenje
kush enderroi per pak liri
kush njohu dhimbje edhe brenge
kuptoi c'ishe dashuri

Me sy plot jete ndricoi mengjezin
thithi aromen pranverore
me shpirt padron te universit
njohu brishtesine hyjnore

shkeputur nga vellimi poetik " Kemi lindur per te qene te lire"
shkrimtarja : Alminda Shehu

[Alminda Shehu]

Linda ne nje bote plot rregulla
te ngurte, te hekurt, te pranguar
e thitha ajrin me frymarjete c'rregullt
me shpirt te etur per te jetuar

O qenie mekanizmash te hekurt!
O ekzemplare kopshtesh zoologjike!
Mos lindet me shpirtra te vdekur
apo mes albumesh botanike.

Ju qe s'njhi nocionin jete
ju qe pretendoni se jetoni
qe merrni genjeshtren per te vertete
qe dini vec te enderroni.

E ndiejne se ne duhet ta kuptojme
e ndiej se e dime shume mire
se ne kemi lindur qe te jetojme
kemi lindur per te qene te lire

Fragment nga vellimi me te njejtin titull
shkrimtarja: Alminda Shehu

[Poeti]

Eh! Përvojat e njerëzve…
Sot po këtu në Forum, në sofrën tonë të madhe ishte hapur një temë mjaft interesante, një përvojë që nuk di si ta quaj, të hidhur apo të trishtueshme!?
Kjo më bëri të mendoj për vlerat e jetës, për vlerat që nuk duam, nuk dijmë apo nuk arrijmë ti çmojmë si dhe sa duhet!!
Ja pra çfarë është jeta, na hudhë nga guri në gurë, na përplas nëpër gremina, na fundos në llym, na shtyp me tërë forcën, na mohon kënaqësinë, na dënon për të bërat dhe të pabërat, dhe në fund na shuannnnnnnnnnnnn të tërin dhe gjithëçka merr fund-ciaoooooooo.

[Poeti]

Hapen dhe mbyllen dyert e fatit dhe së bashku me to mbyllet dhe hapet edhe e ardhmja jonë!
Një nga forcat kryesore shtytëse të jetës është dashuria, kjo forcë e cila din të të ngris në lartësitë qiellore dhe e cila din të të fundos në thellësitë më të errëta.
Sa din dhe si din kjo dashuri të shaktërroj jetërat e njerëzve, të iu shuan çdo dëshirë për jetë!
Vërtetë është e quditëshme se çfarë mund të bëj kjo forcë, qudiiiiii…….

[hajla]

,,para pak qastesh, i derdha dy pika loti")duke par nje Film, kur u perqafuan Nena me Vajzen.. Pas shum kohesh qe ishin te ndara-sikur me theri njelloj mallengjimi ne zemer,, sikur ma kujtuan femirin time, (dikur kur u perqafojshim me Nenen time ma te Bukuren dhe ma te Dashuren ne BOT)!!
..( ah,sa shum vite kan kaluar,qe kam humbur ma te shtrenjten( Nanen...)!
........sa shum me ka munguar ngrohja dhe dashuria mbrenda jetes time)!

[Poeti]

Hajla,

Ne kemi humbur dhe do të humbim në jetë ata që i duam, sepse jeta është e tillë, është e krijuar në këtë mënyrë dhe kështu funksionon, deshëm apo nuk deshëm ne!?
Kam humbur edhe unë të dashurit e mijë dhe jeta vazhdoi edhe pa ta, me dhembje të thellë në shpirtë, por vazhdoi?!

[hajla]

Qdo kend jeta e perplas, por duhet pajtuar nuk kemi t'bejm me fatin)!
Poeti me fal mik,me erdhi keq shum edhe per juve qe keni humbur me te dashurit,fakt ate qka ti e thua se nuk kemi kah te shkojm!...te gjith jemi per nje tjeter Bot, ne kete veq qka mashtrohemi, vetem keshtu per t'qajt njeri tjetrin... ne dikend kurse neser dhe ne dikush,kjo jete mashtruese pakez drit e me shum vuajtje...)!
... I gjalli me t' gjallin
e( i vdekuri me te vdekurin keshtu thoshte ish Babgjyshi Im past Rahmet)!

[Poeti]

Po mikja ime e nderuar hajla, po

I humbim ata që nuk ktehen më kurrë dhe vetëm se na lënë vrragë që nuk shërohet, por i humbim edhe ata që i kemi afër nesh, që i shohim, i takojmë, por më nuk janë me ne. Jetë e poshtër.
Ata që shkuan do t’i kujtojmë me mall dhe respekt, por ata që i humbëm apo i humbim për së gjalli, na thellojnë edhe më shumë plagët që jeta (apo gabimet tona) na i sollën, kësaj çfarë t’i bëjmë, kësaj…???

[Parapsikologu]

More Poeti,

Ti vërtetë paske nevojë për shërim, po çka të paska gjetur more poet? Apo ndoshta ndjeshmëria jote poetike, po të bëka të tillë??!!
Papapapa, tërë ky pesimizëm!!

[fjollat]

Po mundohem të bëj rezimen e jetës sime, të gjej sukseset dhe dështimet që kisha. Barazimin që e tërheq më jep rezultatin e disfavorshem: Më shumë kisha dështime se suksese!? E pra si mbijetova kështu, në këtë botë që të han çdo ditë e nga pak, në këtë botë që të grryen trurin dhe trupin, që të shtyp nga lart pa të lënë hapësirë të ekspandosh në gjerësi...të mban nga poshtë gjersa të ndrydh të tërin dhe në fund të hudhë si një leckë të vjetër..!!

Poeti,
Një pyetje, meqë nuk kam kohë ti lexoj të gjitha shkrimet tua këtu, a janë tentim për shprehje të talentit, apo vërtet je i frustruar? Sikur mos të ishin këto replikat e hajlës, do të kisha besuar se është vepër artistike!

Pyetja është e sinqertë, të lutem mos ma merr për të keq.