Treni i fundit!

[Poeti]

Vështruesja dhe Hajla,

Ju faleminderit për kohën e ndarë për të lexuar preokupimet e mia të derdhura nëshkrimet e mia në këtë temë!
Jeta, vërtetë është krijuar nga Perëndia dhe fatin na e shkruan Ai, por Ai nuk e jeton jetën tonë dhe nuk janë të shkruara të gjkithat që i bëjmë dhe që na ndodhin!?
Shpeshëherë themi se jeta luan me ne, por edhe ne shumë herë luajm me jetën, pastaj i bartimm pasojat e kësaj loje! Por çfarë t'i besh, kur jemi të krijuar me ndjenja dhe ndodhë të mos arrijmë t'i kontrollojmë ato në tërësi!

[Poeti]

Po mundohem të bëj rezimen e jetës sime, të gjej sukseset dhe dështimet që kisha. Barazimin që e tërheq më jep rezultatin e disfavorshem: Më shumë kisha dështime se suksese!? E pra si mbijetova kështu, në këtë botë që të han çdo ditë e nga pak, në këtë botë që të grryen trurin dhe trupin, që të shtyp nga lart pa të lënë hapësirë të ekspandosh në gjerësi...të mban nga poshtë gjersa të ndrydh të tërin dhe në fund të hudhë si një leckë të vjetër..!!

[Poeti]

Sot e kisha ditë të lirë (sa mund të jetë ditë e lirë këtu në Kosovën time) dhe desha të jem një qast të vetëm pjesë e realitetit tonë të trisht!?
Sot desha të prek jetën me duar, ta ndjej shijen e saj, ta prekë ndytësinë e saj, ta thith ajrin e pluhrosur, ta ndjej aromën e mbeturinave që mbulojnë çdo qoshe të qytetit tim. Sot desha të jem unë, vetëm për vetëm me realitetin.

[hajla]

... kur mbi koken tende e mban kthillt*... rrethit le te bie shi sa te doje,
I Nderuar Poeti...kur realiteti eshte i "ketill" them se, ( mbeturinat mbesin si te tilla)!duke ushqyer me vete mbeturinat, keshtu qe merren me( batim dhe zbatime deri ne qfarosje)! se nuk kan t'bejn me realitetin!.

me respekt hajla!

[Poeti]

... kur mbi koken tende e mban kthillt*... rrethit le te bie shi sa te doje,
I Nderuar Poeti...kur realiteti eshte i "ketill" them se, ( mbeturinat mbesin si te tilla)!duke ushqyer me vete mbeturinat, keshtu qe merren me( batim dhe zbatime deri ne qfarosje)! se nuk kan t'bejn me realitetin!.

me respekt hajla!

E nderuara Hajla,

E kuptoj se jeta është e tillë çfare është, por nuk mund të them se më pëlqen, nuk mund të them se pajtohem më një jetë të tillë, por patjetër se do të vazhdoj të jetoj për aq sa do të kem jetë, duke u munduar që të ndryshoj diçka në aspektin pozitiv.
Nuk pajtohem se është me rëndësi që të jetë kthjellët mbi kokën time edhe nëse përreth meje është turbullirë, sepse njeriu është qenie shoqërore dhe si individ nuk mund të ekzistoj, sikur nuk mund të ekzistojmë ne këtu sikur mos të kishim lexues që i lexojnë dhe marrin pjesë në brengat, hallet apo dertet tona!

[hajla]

mir i nderuar Poeti,
se di sa me paskit kuptuar?" rreth kesaj teme, qe une kam shtruar ma lart!
... ndoshta dhe une i kuptoj disa gjana se si shkojn,nga shum qeshteje perkatese mbrend njerzimit a po individeve...) nder te tjera, ketu kam shtruar thjesht se kur nje person eshte ne realitet...mbi gjith qenien Njerzore dot t'thot dhe eshte i paster nga shum lloje te tipave ne (perjashtimin e idealeve qnjerzore)!...se ne fakt se kuptojn realitetin,po mundohen te shendrrojn ate ne nje thesar,te (turbullirave)! ne fakt do lutem per shiun qe ti shperlan mbeturinat,po kush po i ban ato kush?)- te cilat po na qojn drejt e nje katastrofe)!
... e konsideroj me nje mend, qe ka njerez te till, dhe te ktill...!
po per mos t' ju marr lakmi ni nder ata te (tillet)!(ose per tu fut ne thes me ta)-ketu shtrohet fjala...)
ju lutem mos me keakuptoni Poeti, e shof si jeni tip i veqant*)... qe perpiqeni te afroni ndjenjen e mirkuptimt ne mesin e shoqeris,a po qfar do tjeter, ta them me plot prioritet!
skemi t'bejm... kur as gishtat e dores nuk i kemi te barabart, sa per njerez mos t'flasim)!
(kshtu qe zoti na largoft nga turbullirat si te tilla)!


me respekt hajla!

[Poeti]

Mikja ime Hajla,

Ndoshta edhe nuk të kam kuptuar si duhet, por ja që unë jam ky që jam dhe si duket nuk kam as forcë dhe as dëshirë të ndryshoj...
E di shumë mirë se njerëzit nuk mund të jenë të njejtë tërësisht, por sikur bën ti krahasimin me gishtat e dorës, do e merrja edhe unë këtë krahasim, por në një kontest tjetër: Gishtat nuk janë të barabartë, por janë të varur nga njëri tjetri dhe të përafërt në madhësi dhe gjatësi....prandaj unë do të doja që edhe njerëzimi të jenë të tillë, të varur nga njëri tjetri, të përafërt në sjellje dhe në edukatë e kulturë të përgjithëshme...por ja që nuk janë????

[Poeti]

Qudi, sonte asgjë nuk më duket se është në vendin e duhur, asgjë nuk ka ngjyrat e veta, asgjë nuk shkëlqen, asgjë më nuk është sikur ishte më parë!?
Sikur bota është rrotulluar me kokë teposhtë dhe sikur dielli është shuar dhe më nuk bën dritë.
Nuk di përse, por sonte më ka kapluar një lloj trishtimi që po më zë frymën dhe po më mjegullon pamjen, vallë çfarë po ndodhë kështu me mua, çfarë???

[Poeti]

Sot është ditë tregu në qytëtin tim.
Të gjithë njerëzit kanë një qëllim, e tërë kjo mori që mbulon rrugët e din cakun e vet dhe arësyen përse është aty ku është! Vallë përse vetëm unë dalloj nga kjo mori, vallë përse vetëm unë nuk e di cakun e jetës sime dhe nuk e di arësyen përse jam këtu ku jam!?
Përse vetëm unë nuk di të iu gëzohem gjërave të imta që sjell jeta, përse vetëm unë kërkoj nga kjo jetë atë që ajo nuk ma dhuron dot! Përse?

[Poeti]

Jam duke u munduar të kuptoj të pakuptueshmen!
Përse vallë, kur moti është i ngrohtë, zemra ime ftohet, apo mos vallë dëshëron të mbajë temperaturën konstante në brendinë time, mos vallë dëshëron që flakën që më ndez të mos e lejoj të fashitet??!!