Poezi nga zemra!

[Poeti]

ja edhe nje poezi imja kushtuar atyre qe jane ne gurbet dhe nuk qajne koken per vendin e tyre:


IKJE PA KTHIM!

1.
Ikën nga dhuna e shkjaut
As kokën prapa nuk e kthyen dot,
Ikën që mos të kthehen kurrë
Për ta me lot ende qanë kjo tokë!

2.
Ikën vërtetë nga dhuna
Por të kthehen vallë kush i ndalon?
Zemra ndoshta e bën këtë
Por si duket mendja nuk don?!

3.
Ikën nga dhuna nuk është mëshehtësi
Por tani lakmojnë jetën në gurbet,
Të vetmuar larg tokës amnore
Vallë quhet kjo jetë!?

4.
Sa shpejt harruan trollin amnorë
Tokën e huaj e bënë atdhe!
Jo, jo edhe në ar në qoftë e shtruar
Nuk është si dheu ku ti ke le!

5.
Fëmijët gjuhën e harrojnë për ditë
Shqiptarë vehten më nuk e quajn,
Emrat e huaj për të tyre i morën
Me të ardhmen e tyre rrezikshëm luajn!

6.
Aq pak dashuri për atdheun kishin
Kur as kokën prapa nuk kthejnë,
Vallë lumturinë e tyre
Mendokan se me para mund ta blejnë?!

7.
Vallë pak ky popull përjetoi dhunë
Pak asimilim dhe zhdukje fizike,
Vallë tani trungun tonë po e këpusim
Dhe pa kthim po ikim nga trojet etnike!?

[hajla]

ja edhe nje poezi imja kushtuar atyre qe jane ne gurbet dhe nuk qajne koken per vendin e tyre:


IKJE PA KTHIM!

1.
Ikën nga dhuna e shkjaut
As kokën prapa nuk e kthyen dot,
Ikën që mos të kthehen kurrë
Për ta me lot ende qanë kjo tokë!

2.
Ikën vërtetë nga dhuna
Por të kthehen vallë kush i ndalon?
Zemra ndoshta e bën këtë
Por si duket mendja nuk don?!

3.
Ikën nga dhuna nuk është mëshehtësi
Por tani lakmojnë jetën në gurbet,
Të vetmuar larg tokës amnore
Vallë quhet kjo jetë!?

4.
Sa shpejt harruan trollin amnorë
Tokën e huaj e bënë atdhe!
Jo, jo edhe në ar në qoftë e shtruar
Nuk është si dheu ku ti ke le!

5.
Fëmijët gjuhën e harrojnë për ditë
Shqiptarë vehten më nuk e quajn,
Emrat e huaj për të tyre i morën
Me të ardhmen e tyre rrezikshëm luajn!

6.
Aq pak dashuri për atdheun kishin
Kur as kokën prapa nuk kthejnë,
Vallë lumturinë e tyre
Mendokan se me para mund ta blejnë?!

7.
Vallë pak ky popull përjetoi dhunë
Pak asimilim dhe zhdukje fizike,
Vallë tani trungun tonë po e këpusim
Dhe pa kthim po ikim nga trojet etnike!?

Miku im te pershndes per Poezin qe keni thurur Mergimtarve!
edhe pse ndoshta shum qka me pelqeu dhe shum jo!? nuk do i ceki kesaj radhe,por megjithate eshte tejete prekse dhe e pikelluar!!!

Ps..Te shumtat i ngjain realitetit, nuk kemi t'mburremi me kte! por kemi dhe shum qka? me vete deshiren qe i bejm, dhe sikur mburremi me to...e kjo? nuk ka kuptim jo!flm,

hajla,(nga mergimi

[Gjilani2002]

Rrugëve te Parisit

Te gjitha rruget çonin ne Paris
vetem njera kthente ne Rambuje
Te 1913 Kullat e Big Benit ia kan menin
kulles se Ajfelit,
Mitrovica shfaqet ne teater
Salles se operacionit ne Prishtin i mungon anestesioni.

Ne nje bulevard Parisien lexova tabelen me mbishkrim cirilik
Por aty nuk kishte banuar Picasso e as Charl de Gol
Me shkoi mendja te nje mik imi ne Prishtin
qe banon ne rrugen Clinton

Keshtjella e Rambujes ishte mbshtjellur me nje shall
e gjenerali i ushtrise se vdekur mbante koncert ne
fund te dimrit ..

Brenda ne keshtjell bente acar,
Ne pjatat amerikane servohej djath zvicran
Bozhuleja franceze nuk krahasohet me veren e rahovecit
Babai i kombit donte menyn “Revolucion”
Derisa Anakonda do shfaqet serish ne Holivud
Ollbrajtit i prishet frizura artificiale
Ora po leviz dhe s’ka te ndal..!

Te jesh a te mos jesh, me mire te flasesh anglisht
Shifrat vlejn per atë që nuk din t’lexojn shkronjat;
vajhalli për ne, 1244 doli ne shesh
dhe akush nuk e merr vesh
Oh tempora oh mores,
dikush kukati dhe tha:
na paskan kthyer ne mesjet ..

Keshtu është kur nuk i kryen detyrat e shtëpis me kohe
keshtu eshte kur nuk flet anglisht
keshtu me tha njeri qe takova ne Paris

Ora ecen, ecen dhe ikën pa na prit...

[Poeti]

Nje poezi e thurrur pak minuta me pare (00:02)

ISHE SI NJË RREZE

1.
Ishe mu si rreze në jetën time
Që hyri me furi dhe e solli dritën,
Porsi dielli që në mëngjes lind
Dhe natën e errët e zavendëson me ditën!

2.
Ishe porsi aroma e luleve
Që të freskon dhe shpirtin të kënaq,
Ishe udhërrëfyes i pagabueshëm
Për shpirtin e lënduar ishe ilaq!

3.
Erdhe me flladin e pranverës
Me rrezen e mëngjesit në mua u ngulite,
Por ike ende pa të parë as ndjerë
U trete pa lamtumirë, shpirtin ma venite!

4.
Tash s’mund ta kuptoj se ku gabova
Përse u largove, më plagose në zemër,
As dhe melodia që me emrin tënd vinte
Më për mua nuk mund të ketë emër!

[Poeti]

POETIT

1.
E brumos vehten në varg
Çdo pikë djerse e derdh në te,
Edhe qeshjen edhe vajin
Në varg para juve i ve!

2.
Dashurinë, vuajtjen, lotët
Dhe ëndërrat me ju i ndan,
Qesh, gëzohet dhe vallëzon
Edhe kur zemra aq shumë i qan!

3.
I ul retë, e kap diellin
Ua sjellë sikur në pjatë,
Para juve sjell bollëkun
Kur vet hanë bukën thatë!

4.
Ju ushqen me ndjenjat e tij
Çdo çast jete ua mbush plotë,
Në fytyra ua sjellë buzëqeshjen
Kur zemra i qan me lot!

[hajla]

Si Nje Poete
~~~~~~~~~
Here me eren, e here me dallgen
Poezit nga shpirti ndahen,
Po ti qoi n'sahar, nuk thahen
N'bore en shi prap, nuk lagen
Here t'bejn prush, here t'bejn akull
Nuk ma len shpirtin te qet
Shkruaj poezi dhe kur bi me fjet!
Enderroi,
Behem zog e fluturoi
Ne njeren dore e mbaje penen.
E ne tjetren, shkruaj ni emer
Me rruze, te bardha
Vargun qendise,
Si Nje Poete
I shkruaj poezise...


Hajla.

[Poeti]

HAJDUTE NDJENJASH

1.
Më vjedh çdo gjë që jeta më sjell
Sikur një hajdut qosheve mëshehur,
Më ven pengesa të pakalueshme
Ende pa ardhur m’bën t’ndjehem i tretur!

2.
Të afrohem porsi një hije pa formë
Që gjithënjë mëshihet nga dielli,
Përthehem në gurët e thepisur të jetës
Me lotë mbi mua qan edhe qielli!

3.
Por jo edhe ti që nuk ke shpirt
Nuk ke zemër që t’ndjesh dashuri,
Kurrë nuk mund te shijojnë ngrohtësi
Njerëzit e akullt ashtu si je Ti!

[Tevelizori]

............mendova.... dhe prape mendova. Mendova qe e kisha harruar, por kur lexova "Ishe si nje rreze", nga Poeti, me erdhi fluturim..........

Qe, lexoni edhe dicka nga zemra ime.....

Dashuria e Lules dhe Bleta

Kulm mbi kokë
Kaltërsia e qiellit
Dritë në sy
Rrezet e diellit

Veshët e mi.........
Fishkëllimë ere
Goja ime...........
Erë Pranvere

Duart e mia.....
Gjethet e gjelbëra
Këmbët e mia.........
Rrënjët e trembura

Buza ime.......
Plot nektarë
Fytyra ime
Premton beharë.
dhe.........
Unë s’e dija
Por të prisja ty
dhe……
Një ditë erdhe fluturim
Mbi atë re.........
Që ma zuri diellin tim.

Më frikësove.........
Me tërë atë zhurmë
Zukatjen tënde
S’e duroja dot unë.

U ule ne duart e mia
Ah.... ishe aq e lehtë
Pastaj ta mësova emrin
E kishe Bletë.

Buzëqeshja yte
M’mallëngjeu.....
Çiltërsia yte
M’rrëmbeu

Pastaj ti shkove fluturim
Dhe kur shijova buzët e mia
Aty nuk ishte nektari im.
Por………
ndjeva një lehtësi..
Mu duk që edhe unë
Erdha në qiell tek ty.

Thirra diellin, erën, qiellin.
Thirra gjethet, rrënjët, beharin
Thirra këngën dhe pastaj fjalën,
E ti ma dhurove shpirtin tim
Jetën..........

Ti
Prapë erdhe
Prapë shkove
Erdhe e shkove........
Por unë e di....
Pranvera prapë do vijë.

[Poeti]

SHIKIMI NË SY!

1.
Shikoja në thellësinë e syve tu
Mu sikur shikon në fund të liqenit,
Zemra me rrihte tepër-tepër shumë
Sa kujtoje se më doli prej vendit!

2.
Ti as trazoheshe, as mërziteshe fare
Që fytyra ime merrte ngjyra ylberi,
As që shqetësoheshe se nga frika e mohimit
Unë merrja pamjen e djallit të dalë prej ferri!

3.
Nga mohimi yt, unë rash në gjunjë
Sikur lutesha për dashuri para Shën Mërisë,
Ti aq që i vëreje lotët në sytë e mi
Që rridhnin posht faqeve nga frika e trathëtisë!

4.
Nuk arrijta ta kuptoj zemrën tënde gurë
Që asgjë nuk e bënte ta pranoj këtë dashuri,
As lotët, as vuajtja dhe as edhe lutjet
Nuk të mjaftonin të më shikoje në sy!

5.
Provova të të bëj magji për dashurinë
Dhe menjen tënde ta ndërroj,
Ta bëj që në vend se të më urrej
Të më dashuroj!

[angert]

poeti te perhsendes me duket s e me ke shruar nje her,ne rubrik

# angert nga mitrovica