Poezi nga zemra!

[Poeti]

SIKUR TË ISHE ME MUA!

1.
Dielli i mëngjesit do të ishte më i bukur
Dhe era e ftohët do të më ngrohte në zemër,
Dashuria që e kam thellë në zemrën time
Do të më përshkonte nga koka në thembër!

2.
Por ti fizikisht je shumë larg nga unë
Dhe vetëm kujtimet na mbetën në mes,
E unë i zhytur thellë në mendime
Ardhjen tënde tek unë me shumë mall e pres!

3.
Sytë e tu i vështroj në foton që mbaj pranë
Sikur me shikojnë me shumë nostalgji,
Dhe më behet sikur me zë të lartë më thonë
Aty ku jam unë gjithënjë do të jesh dhe ti!

[riduana]

SIKUR TË ISHE ME MUA!

1.
Dielli i mëngjesit do të ishte më i bukur
Dhe era e ftohët do të më ngrohte në zemër,
Dashuria që e kam thellë në zemrën time
Do të më përshkonte nga koka në thembër!

2.
Por ti fizikisht je shumë larg nga unë
Dhe vetëm kujtimet na mbetën në mes,
E unë i zhytur thellë në mendime
Ardhjen tënde tek unë me shumë mall e pres!

3.
Sytë e tu i vështroj në foton që mbaj pranë
Sikur me shikojnë me shumë nostalgji,
Dhe më behet sikur me zë të lartë më thonë
Aty ku jam unë gjithënjë do të jesh dhe ti!

shume e bukur te pergezoj

[Poeti]

EPSHET

Na pëlqen të na përkdhelin
Me duart që dridhen
Të na ngrisin lartësive të epsheve
Në hapësirat e pafund.
Na pëlqen të na përkundin
Me këngën e bilibili
Aromën e shpirtit ta kemi
Të vjedhur nga trëndafili!

[Poeti]

ERRËSIRË E SHPIRTI TIM

1.
Ti në ikje nga vehtja, errësirë
Nën ujëvarat që pa ndal derdhin lot,
Ti që ikën nga vehtja, por jo dhe nga unë
Nuk mund të mëshihesh askund në botë!

2.
Ti errësira e shpirtit tim, xhelat
Pa më dënuar fare që më ekzekuton,
Ti që e veshur me velon e bardhë
Në dasmën e vdekjes sime, vallëzon!

3.
Ti murlan shkatërrimtar, tornado
Që shpirtin tim e vret pa hezitim,
Ti vetmia e vetmis sime
Nuk më le asnjë rrugë për shpëtim!

[Poeti]

MOS EJA

Mos eja te me shohesh mikesha ime
Meqenese ti me vrave dashurine,
Mos eja te lutem te me ngjallesh dhembjen
Me le te jetoj me vetmine!

[FLORIRI]

Sytë e tu i vështroj në foton që mbaj pranë
Sikur me shikojnë me shumë nostalgji,
Dhe më behet sikur me zë të lartë më thonë
Aty ku jam unë gjithënjë do të jesh dhe ti!

Me pelqeu kjo strofe. Shume e bukur. Vargje te tilla jane gjithmone aktuale.

[Poeti]

Te falemnderit per vleresimin FLORIRI

[Agim Doçi]

Të dashtun miq të mij.
Po futem pranë jush me poezitë e mija. Ju pershndes dhe mendoj qe duhet te duam njeri tjetrin fort...fort...fort!

Me beni pak vend mua poetit te krisur!
Une jam mire kur gjendem prane jush...
Sa here qe shterngohem te bej vargje te stisur
i gezohem faktit qe nuk mi lexon askush...!

Sot dua te shkruaj, per rrogen e poetit
qe paguhet nga Bankomati i juaj
Do te doja t'i beja nje grusht shtetit
Shtetit ama!...Jo ketij qe po e vuaj.

Po e vuajnë Rilindasit në varre ku janë
Po e vuan Driteroi, Xhevahiri edhe te tjerë...
Dashurinë per Atdheun keto halle s'na e vranë!
Ndoshta Ne dhe Shteti jemi: Nuse dhe Vjerrë...

Une jam dashuruar me Shqiperine time
Madje me vjen inatë kur e shoh merzitur.
Nganjeher thur vargje dhe mbytem në kujtime
dhe shkruaj bardh e zi...duke zhgarravitur...

Pastaj sa çel mengjezi i nje dite tjetër
I fus nja dy dopio me vargun optimist.
Mos pandehni se jam djal, tani jam burre i vjetër
Rakinë nuk e pi...nuk jam as feminist!......(lol)

Por shkruaj edhe shkruaj, çudi nuk ndjej as lodhje
Bej sherr dhe me vetë vehten, madje e ofendoj!
Poeti miqt e mij, nuk di aspak vendndodhjen
Planetin e poetit, ndër vargje e kerkoj!...!?

[aliz]

Po e kap dhimbjen prej flokesh,do ta djeg ne zjarrin e zi qe krijove ti,do kap zinxhiret e hidhur te jetes,te viteve qe mi vodhe.
Do zhduk egzistencen tende mbi boten ku jetoj une,do zhduk magjin e demtuar te casteve fantazem qe jetova me ty.
Do thyej kristalin e shemtuar,ku shembelltehet pafytyresia jote.
Do gris cdo faqe jete,ku per ty shkrova me aq force.
Do krijoj parajsen time,mbi ferrin tend.
Se une nuk isha gje tjeter vecse dashuria dhe ti nuk ishe gje tjeter vecse zhgenjimi im.

[Poeti]

Po e kap dhimbjen prej flokesh,do ta djeg ne zjarrin e zi qe krijove ti,do kap zinxhiret e hidhur te jetes,te viteve qe mi vodhe.
Do zhduk egzistencen tende mbi boten ku jetoj une,do zhduk magjin e demtuar te casteve fantazem qe jetova me ty.
Do thyej kristalin e shemtuar,ku shembelltehet pafytyresia jote.
Do gris cdo faqe jete,ku per ty shkrova me aq force.
Do krijoj parajsen time,mbi ferrin tend.
Se une nuk isha gje tjeter vecse dashuria dhe ti nuk ishe gje tjeter vecse zhgenjimi im.

Sa vrere te grumbulluar ne kete poezi
Sa vreredhe sa akuze qe paske ti!
Athua kush kaq shume te ka lenduar
Kush per ty s'paska menduar
Perendia ate e vrafte ne vend
Nje te tille qe nuk paska mend!
Si keshtu jeten te ka bere ferr
Si nuk kthehet serish te te merr
Dhe te bie nej gjunje, te gjunjezoj
Falje nga ti te kerkoj!