Poezi nga zemra!

[Poeti]

MOS MENDONI

Do te doja jeta ime
Qe tashme e kam kaluar
Te jete vetem kujtim i hidhur
Te jete brenge e harruar

Por me kote po mundohem
Sherim une nuk mund te gjej
Dhe kete strumbullar vuajtjesh
Nuk kam kujt te ia rrefej?

Sa here desha t'gjej nje shok
Qe me mua te kuvendoj
Qe ai mua dhe une atij
Brengat te ia tregojme.

Kush s'me pyeti dhe nuk deshi
Qe ta dije se c'me mundon
Valle mendoni se jeten time
Lumturia e mbulon!?

NUK TE LE

Dashurine qe kam per ty
Askujt s'ja tregoj
Ne heshtje, ne zemren time
Fort ty te shtergoj

Dhe nuk te le te dalish
S'te le t'ikish dot
S'lejoj zemra ime
Me kurre te kete lote!



Keto dy postime i bera sa per te mos me harruar.

[Poeti]

Pakes me vonese per diten e mesuesit, por tani gjeta kohe te beje kete postim, edhe pse mendoj se per mesuesin ia vlene te shkruhet dhe kendohet gjithenje:

MESUESIT
Nga mendje e ndritur
Qe rreze leshon,
Sikur dielli qe ndrin token
Si nje yll qe vezullon.
Me deshire dhe perkushrim
Si vetetime qe vie nga qielli,
E ndriqoi mendjen tone
Shume me teper se c'ndrin dielli!

[Poeti]

Përshëdetje të nderuar !
Ja pas një kohe të gjatë sërish jam në mesin tuaj dhe pres kritikat apo lavdatat tuaja.


BUZËT E TUA

1.Sa e ëmbël është buzëqeshja,
Kur shkëlqen në buzë tua,
Ah! Do të doja ti shijoja
Edhe e fundit nëse është për mua!

2.Do të doja që të shkrihem
Duke të puthur pa ndërpre,
Ah! Përse nuk të takova
Që atë ditë që kam le!

3.Dhe tani unë kur i shoh
Si trëndëfilat plotë bukuri,
Ah! Dhe jetë do të jepja
Vetëm të jem bashk me ty!

4.Nuk kam forcë as kam dëshirë
Edhe zemra se pranon,
Ah! Tani ke tjetrin pranë
Dhe e lumtur ti jeton!

[Poeti]

MALLI
1.
Sa shumë nevojë kisha për ty
Sikur robi, për lirinë,
Dita më ishte bërë natë
Qaja i zhytur në vetmi!

2.
Edhe qielli më ishte ngrysur
Re të zeza vinin vërdallë,
Unë i humbur si n'shkretëtirë
Sa shumë për TY ndjeja mall!

[Poeti]

UNË DHE TI

1.
Unë dhe ti nën hijen e blirit
Të mëshehur nga rrezet e diellit,
Të shkrirë në njëri tjetrin
Dashurinë tonë ia rrëfenim qiellit.

2.
Bilibilat qëndronin nëpër degë
Lumturisë sonë i kishin lakmi,
Na vështronin neve, vështronin qiellin
Dhe qetë, qetë këndonin për dashuri!

3.
E dashuria rritej së bashku me këngën
Ashtu sikur rritet edhe brumi në furrë,
E ne e dham besën, në gjunj u betuam
Jetën do të japim e nuk do të ndahemi kurrë.

Përshëndetje për të gjithë lexuesit e poezive dhe shkrimeve të mia.

[Poeti]

UNË

1.
I fundosur në valët e jetës
Që nga lindja , unë kam qenë,
Drejt bregut shiqimin lëshoja
Ndihma nga atje pritja t'më vjen!

2.
E valët rriteshin, bëheshin dallgë
Furtuna i ndihmonte me gjithë fuqi,
E në jetën time as edhe një rreze
Nuk më ndihmonte asnjeri!

3.
Shpërtheva valët, furtunën përballa
Drejt bregut shkova me gjithë fuqi,
Rrrezet e diellit në zemër i mësheha
Shpirtit tim i dhash ngrohtësi!

4.
Me lulet jetova, aromën e njeva
Sa e bukur mu bë jeta,
Harrova vuajtjet, harrova hallet
Në dashuri shpëtimin gjeta!

Nderime dhe respekt për të gjithë lexuesit

[Poeti]

E KUJTOJ JETËN

1.
Në lindje të vdekjes, kujtoj jetën
Çdo minutë më kalon nëpër mendje,
E momenti i gjykimit afrohet
Kurse unë jetën e kujtoj me ëndje!

2.
Të ëmbël, të idhët, të rëndë
Me valë, me furtunë, me qetësi,
Me ngritje, me rënie, me stoicizëm
E ftohtë akull, shumë pak me ngrohtësi!

3.
Lufta e gjatë me furtunën përballë
Gremina, hendeqe, baltë,
E rëndë, e uritur, e zdeshur
Idhëtim kishte edhe në mjaltë!

4.
Pa para, pa bukë, pa ujë
I vetmuar tërë jetën,
Nuk më deshi mua askush
Dhe unë nuk e desha vetvehten!

[Poeti]

LULE

Një lule që mbiu
E po rritet pa pra
Rrënjët e vendosura
Thellë në zemrën time i ka,
Është ujitur me gjak
Nga dejet e mi
Ka emër të bukur
E quajn LIRI!

[Poeti]

LOTËT DHE SHIU

Në garë me shiun
Sot jam unë
Cili nga ne dy
Ka lotë më shumë?

Edhe po të bie
Me orë pa ia nda
Sa kam lotë unë
As qielli nuk ka?

[Poeti]

HESHTJA

1. Na mbuloi heshtja, varri i ka lakmi
Ishim në qiellin e shtatë, tash jemi n'vetmi,
Kam menduar se kurrë kjo nuk do të ndodhë
Dashuria e jonë paskësh qenë e hollë?!

2. Tash më s'do të qajmë, t'vuajm s'ka kuptim
Do ti këthehemi jetës ku ishim n'fillim,
Dhe të mundojmë vehten plagët t'i shërojmë
Me mall dhe nostalgji t'kaluarën t'kujtojmë!