Poezi nga zemra!

[Poeti]

HELMI I JETËS

1.
E bëra hapin e parë drejt vdekjes
Në drejtimin që kthim prapa s’ka,
E mora gotën që helm ma mbushi jeta
Dashuria vdiç në mua, me te dhe jeta më la!

2.
Dhe sa herë të kërkova në ëndërra
Sa herë mbyllja sytë me dhunë,
Doja që të mos zgjohem nga gjumi
Doja të të ëndërroja gjithënjë e më shumë!

[Poeti]

TI ERDHE
1.
Ti erdhe në botën time të errët
Dritën e diellit e solla me vehte,
Depërtove thellë në shpirtin tim
Shumë thjeshtë ia dhe kuptim ksaj jete!

2.
Sa me lehtësi terrin e largove
Veç me një lëvizje sikur magjistar,
Para meje u shfaq bota me ngjyrat më të bukura
Pamje nga jeta të pa para më parë!

3.
Uji që e pija, ajri që e thithja
Dhe çdo ditë e jetës ishte veç mërzi,
Ylberi me tërë ngjyrat që ka
Për mua dukej veç një ylber gri!

4.
Tani për qudi gjithëçka është ndryshe
Edhe terri është plotë me bukuri,
Uji, ajri dhe e gjithë natyra
Me ty në te kanë madhështi!

[Poeti]

SONTE DUA TË JEM

1.
Sonte dua që të jem pikë shiu
Dhe të të vijë lehtas në dritare,
Të vështroj bardhësin tënde
Pa guxuar të të prekë fare!?

2.
Sonte dua të bëhem fluskë sapuni
Që të rrjedh mbi atë trup të bardhë,
Dhe të prekë çdo pjesë tënden
Sonte dua tek ti me ardhë!

3.
Në shtratin tënd dua të jem qarqaf
Që bardhësinë tënde e mbulon,
Dua vetëm unë të të prekë
Asgjë tjetër mos të të takon!

[Poeti]

SA SHUMË MË MUNGOVE
1.
Sa shumë më mungove edhe këtë natë
Kur edhe hëna ka ikur nga qielli,
Dhe rrëke e lotëve më mjegullon pamjen
Vetminë në mua vallë kush e mbjelli!?

2.
Ike së bashku me dritën
Dhe errësirën mbolle në mua,
Lulet e jetës sime janë tharë
Por të lutem mos më thuaj: S’të dua!

3.
E di se dielli im më nuk do të lind
Ngase bota ime dot nuk rrotullohet,
Ndoshta malet edhe mund të afrohen
Por dashuria ime veç sa po largohet!

4.
Me shumë shpejtësi po ik
Nga unë sikur jam vetë djalli,
Ndoshta do të gjej diku freski
Por e di se mua në zemër më kalli!!

[Poeti]

BRENGA E JETËS

1.
Mbi qepallën time më rëndon loti
Kurse në zemrën time brenga zë vend,
Retë e qiellit tim të ngrysur
S’më lejojnë në botë të shoh askend!

2.
E humba rrugën në mjegull të dendur
Shi e fortunë më bëjnë pengesë,
Dhe askund nuk e gjeta miken time
Me askend nuk lidha dot besën-besë!

3.
U mundova kot ta kap diellin
Dhe rrezen e tij të ta dhuroj ty,
Lulet më të bukura nga luadhi i jetës
I mbledha për ty me shumë dashuri!

4.
Ishe ëndrra ime, ishe dielli im
Ajri që e thithja për mua ishe ti,
Dhe shpresa e vetme që më mban të gjallë
Premtimi i vetëm për dashuri!

5.
Desha që yllin ta zbrisja nga qielli
Të ta dhuroja ty me plotë shpresë,
Retë e errëta ti largoj nga qielli
Një herë të jem me ty, pastaj le të vdes!!

[Poeti]

VRRAGË NË JETË

1.
Rrëshqas lumit të lotëve
Nëpër mjegullën e jetës sime,
Në shpellën e pafund të vuajtjes
Kërkoj disa të humbura kujtime!

2.
Dhe thehem e vritem në rrugën pa fund
Urat e miqësisë kahera janë shkëputur,
Mua si varfanjak, me trup të leckosur
Shiu më lagë, në gjunjë duke u lutur!

3.
E ti nuk je askund, as aroma e jote
Më nuk më mbulon sikur t’isha lule,
Edhe puthja jote tani më mungon
Sikur atëherë kur pranë meje u ule!

4.
E kujtimet ikin, që t’mos kthehen kurrë
Nuk marrin brengën as lotët me vehte,
Vetëm lënë vrragën që nuk fshihet kurrë
Vrragën, fole për vuajtjet e kësaj jete!

[Poeti]

DHURATA QË NUK FALET
1.
Të ndjeva sikur ishe me mua
Aq afër, e largët më ishe,
Jetova një ditë në ëndrra
Askush me mua nuk ishte!

2.
Të preka me duart e ngrira
Më përvëlove akulli im,
Hapa sytë shikova terrin
Më verbove me një shikim!

3.
Të pashë hije e tretur
Atje përtej shtatë malesh,
Në botën e fundosur në hapsirë
Ishe dhuratë që nuk falesh!

[Poeti]

IDILË FSHATI
1.
Rrjedh lumi me gurgullimë
Përmes luadhit luleplotë,
Bukurinë e fshatit tim
Nuk e gjen askund në botë!

2.
Pemët e shumta me fruta plotë
Aromë lulesh që zemrën freskon,
Flladi i pastër sikur the vesa
Që tërë trupin ta përshkon!

3.
Fresku të ringjall sikur fenix
Jeta t’përtrihet si me magji,
Dhë tërë bota ta ka zilinë
Që ti e ndjen këtë bukuri!

4.
Idila në fshat, oh sa gëzim
Cicërrimë zogjësh në çdo hap,
Dhe lojë fëmijësh plotë me hare
Që mund ti gjesh vetëm n’këtë fshat!

[Poeti]

SHKOPI MAGJIK

1.
Të pashë në paqyrën e jetës
Magjistare me shkop në dorë,
Më ngrohe zemrën, trupin dhe shpirtin
Ma bëre verë, dimrin me borë!

2.
Me një lëvizje plotë krenari
Me një fjalë nga ato magjike,
Hyra si rrufe në jetën time
Dhe sërish nga ajo shumë shpejtë ike!?

3.
Më bëre të qesh, më bëre të qaj
Në lartësi më ngrite drejt tek qielli,
Më përplase për tokë, thellë më fundose
Në pafundësinë ku s’depërton dielli!

4.
Dhe pasqyra magjike më del përpara
Sërish në te është pamja jote,
Dhe rrezet e arta që sytë të lëshojnë
Bashkë me fuqinë ngjallëse të kësaj bote!

5.
Nga bota e të vdekurve më kthen në jetë
Dhe pyes i habitur prej nga kjo fuqi,
Kurse ti me shkopin magjik në dorë
E habitur më thua: Është shkop për dashuri!

[diikush]

Shume te bukura dhe origjinale poezite Poeti...

Urime!