Poezi nga zemra!

[Veshtrusja]

Vështruesja,
Poezia ime rrjedh nga thellësi e zemrës dhe është realiste, nuk ka modifikime artificiale, nuk ka zbukurime të panevojshme.
Poezia: VETËM UNË DHE TI është shkruajtur me bindje të plotë se vetëm dashuria mund ta mbajë botën që të mos shkatërrohet, kujtoj se edhe ti pajtohesh me mua?
Përfundimisht dua të të falënderoj nga zemra për kritikën pozitive që iu bëre shkrimeve të mia e në veçanti poezisë së lartëpërmendur.

Poeti,

Une, se bashku me anetaret e tjere, si lexues te poezise suaj duhet t'ju falenderojm per ate qe krijoni pasi ajo eshte dicka, dicka shume e bukur, nga zemra juaj...

Dhe, po, pikerisht se pajtohem me ju kur thoni se dashuria e ruan boten nga shkaterrimi, prandaj dhe me pelqeu ajo poem.

suksese, tej e me tej

[Foleja_]

Qka te te them sot?
Apo nuk ti thash te gjitha, e nuk ti dhash te gjitha
Mbreme!!

Qka te te pyes sot?
Apo nuk mi the te gjitha,e mi more te gjitha
Mbreme!!

Ah te vishem,
kur me xhveshe deri ne palce , ta gjeje ate qe kerkoje?

E kuptova pse me don,
se ne mua gjen ate qe kerkon,
TI.

[Poeti]

Pas një kohe të gjatë sërish me një poezi, shpresoj që do të ju pëlqej?

MË VODHE SHKËLQIMIN

1.
Ti me krenari ngrite kokë lart drejt qiellit
Jetës sime me qëllim ia vodhe rrezet e diellit,
Më shkilje çdo ditë, jetën m'ke përbuzë
S'më le gjë kujtim, veç buzëqeshjen e ngrirë në buzë!

2.
Tani jetoj me kujtimet nga kohë e kaluar
Me ëndrrën e ëmbël që tanimë ka shkuar,
Dhe mundohem kot të nxjerr mësim nga jeta
T'vetmen gjë që di: Shumë dhemb e vërteta!

3.
Ndërtoja në mendje jetën bashkë me ty
Bota me dukej e mbushur veç me lumturi,
Në natën pa hënë gjeja frymëzim
Kur të kisha pranë çdo gjë kishte shkëlqim!

4.
Shiu që më lagte kokën me pahir
Më dukej se ishte sikur gjevahir,
Dhe ftohtësi e erës që më fshikte sytë
Më bëhej puhi e lehtë që shpirtin të flladitë!!

5.
Por tani jam vetëm dhe me plagë në zemër
Tani jeta ime më nuk ka as emër,
Sepse ti më vrave, mua me qëllim
Nga sytë e mi ma vodhe të vetmin shkëlqim!

[[xeni]]

Poeti nje pjese e mire e poezive te tua me pelqyen. Urime...
Nga sa lexova, kjo me pelqeu me se shumti...

RRUGA PA SHPËTIM

Jam nisur sonte
Rrugës pa qëllim,
Drejtim nuk kam
Nuk gjej dot shpëtim!

Zemrën e kam nxjerrë
Në tregun për plaçka
Do ta fal n'se duhet
E imja është, pa çka!

Unë tjetër gjë s'kam
Për të dhënë n'këtë jetë
Përveç dashurisë
Dashurisë së vërtetë!

E n'se zemra ime
Bie në humnerë
Nuk do ta nxjerr dot
Do ta mbush me vrerë!

Nje gje me ra ne sy: trishitmi. Te uroj gjithe te mirat edhe shpresoj qe te na shkruash edhe poezi te tjera... Edhe pa trishitm...

[Poeti]

Xeni,
Të falemiderit për mundin e bërë që të lexosh shkrimet e mia në këtë temë dhe për vlerësimin aq pozitiv që atyre iu bën.
Është kënaqësi e imja e veçantë që sado pak iu ofroj kënaqësi, është nder për mua!

[Poeti]

ËNDRRA E VËRTETË
1.
Të gjeta të fshehur nën hijen e blirit
Kur nga sytë e tu drita buronte,
Dhe aromë e luleve të mbështillet trupin
Kurse dashuria sikur rrezja ndriqonte!

2.
Pastaj të kërkova nën ujëvaret e rralla
Atëherë kur drita iku nga qielli,
Ti kishe ikur në botën me ëndrra
Kurse unë kujtoja se është zënë dielli!

3.
Tani shpesh shkoj tek hija e blirit
I mbyll sytë dhe në ëndërr t'kërkoj,
Por ti s'je askun, dhe me ty as dielli
Ëndrrën e vërtetë tani ëndërroj!

[EDUARDI]

erdha dhe un per te pare keto poezi
dhe te them te drejten me kan pelqyer shume

te uroj sa me shum sukses ne fushen qe ke zgjedh dhe vazhdo me kete ritem qe ke nis
bej poezi sepse poezia ben pjese ne jeten qe ne jetojme
me respekt nga Edi
do shifemi perseri por ne diten e gjykimit

[Poeti]

EDUARD,
Duke i lexuar kritikat e juaja të bëra për poezinë time,ndjej një kënaqësi të veçantë dhe patjetër se kam nderin që gjendem në mesin tuaj dhe kështu më është mundësuar që të bashkëkomunikoj me ju përmes poezisë dhe postimeve të tjera në Forum.
Ty të faleminderit për mundin dhe krtikën e bërë!

[Poeti]

FLAS ME BOTËN
1.
Flas me botën në gjuhë të panjohur
Nuk merremi vesh as edhe një fjalë,
Unë e kërkoj diellin, ai më sjell shiun
Ç'bën kështu me mua, oj botë e marrë!

2.
Po mundohem kot gjuhën të ia mësoj
Atë që kërkoj të ma sjell menjëher,
Nga tunelet e errëta të botës mizore
Në rrjedhën e kthjellët t'jetës të më bjer!

3.
Aty ku dashuria e mbulon hapësirën
Dhe rrezet ndriquese në shpirt depërtojn,
Ku akulli i zemrës është shkrirë kaherë
Zogjët me cicërrima bukur ku këndojn!

4.
Nën hijen madhështore të lisit të vjetër
Pranë kroit të malit me ujë të kulluar,
Ku puhi e freskët flokët përkëdhel
Aty ku çdo gjë duket e praruar!

[Poeti]

DASHURI E PERËNDUAR

1.
Përroi rridhte me shpejtësi
Një shqiponjë në lartësi vështronte,
Lule të freskëta kishin mbuluar luadhin
Erë e lehtë shpirtin freskonte.

2.
Mendja ime larg fluturon
Nëpër ditët plot lumturi,
Kur të bashkuar sikur një
Thellë e ndjenim këtë bukuri.

3.
Të mbështjellur me dashuri
Lart në qiellin e shtatë fluturonim,
Aty ku bota më nuk ishte
Vetëm unë dhe ti qëndronim!

4.
E kujtoj me mall e nostalgji
Një kohë kaherë të përënduar
Thellë në zemrën time e ruaj
Afshin e dashuris së përfunduar!