Fillimet e Kinematografisë Shqiptare

[Pasiqe]

Filmi "Tana" eshte film me te puthur ne buze. Tanen (Tinka Kurti) e puth i dashuri (Naim Frasheri me duket) dhe filmi ne Shqiperi nuk eshte dhene ndonjehere ne televizor (te pakten une pas vitit 1979 nuk e kam pare ndonjehere).

Kur kam folur me nje burre kinez me tha qe filmi i pare i dhene ne Kine ku nje djale puthte nje vajze ishte nje film shqiptar. Nuk mbante mend ne ishte "Tana" apo "Horizonte te hapura", po e kujtonte mire qe i rrihte zemra fort ne kinema, sepse mendonte se te gjithe ata qe po shihnin filmin do i fusnin ne burg. Plus ishte i emocionuar sepse i pelqenin bjondet.

Pastaj me tha qe i pelqente shume filmi "Komisari Memo" te cilin televizioni kinez shpesh e transmetonte.

[Pasiqe]

HISTORIA E KINEMATOGRAFIS SHQIPETARE FILLON ME VELLEZRIT JANAQ DHE MILTO MANAKI JANAQI (1878-1954) MILTO (1880-1964) LINDUR NE NJE FSHAT SHQIPETAR AVDELA (KONICA -GREEQI)
Biography for
Janaki Manaki

Mini biography
The creative work of the brothers Janaqi (1878-1954) and Milto (1880-1964) Manaki, the first cameramen on the Balkans, is undoubtedly rich and significant. The cinematographic history of Albania and Macedonia started with them, marking its most important basic values. The Manaki Brothers were born in a small Albanian village Avdela near the town Grevena (Konica area-Greece). They started to work together in 1898. During this time Janaqi was a drawing professor in the high school in Yanina, where he opened his photo studio and had his younger brother Milto study photography. In 1904, the Manaki brothers decided to live in Manastir, so that was Milto's "last stop", because in that period Manastir was an important political, economic and cultural center for the Balkans. In 1905 they moved their studio to Manastir and opened their well known "Studio for art photography". He later returned to London and bought a camera from the Charles Urban Trading Co. It was the 300th camera from the "Bioscope" series, thus with that famous Camera 300 started the life of the Albanian and Macedonian cinematography on the Balkans.


--------------------------------------------------------------------------------

Megjithe deshiren e mire. Vellezerit Manaki jane nga Avdela qe eshte fshat 100% vlleh.

http://www.vlachophiles.net/avd.htm

[Kreksi]

Pastaj keta vllezer Arumun e moren shtetesine maqedonase e jo shqiptare por kan len vlera te rendesishme edhe per interesa tona kombetare, s'iç eshte filmi me i vjeter mbi kongresin e gjuhes në Manastire, kjo eshte nje vlere madhore, nuke duhet harruar keta vllezer edhe pse nuk ishin shqiptare punuan pere interes tonin.

[dibrani2006]

Per filmat shqipetare i adhuroj shume filmat e vjetra jane filma qe kane lane epoke me artiste te mirnjohur qe rall i ka dhe bota per shembull artisti i ndjere SANDER PROSI nje yll i kinomas artistike shqipetare qe aktoret e ri duhet te marin shume prej keti artisti qe ka lene me te vertet histori ne filmin shqipetare ka dhe shume te tjera qe jane qe jane yjet shqipetare une perzemersisht i dua ato filma sepse jane me tituj qe sa harohen kure.

[chi_mai]

kam pare aq shume filma shqiptar (ohuuuuuuuuuuu)
nga filmat me te vjeter me aktore amatore (duhet theksuar)
megjithese po te njejtet aktore do beheshin yjet e kinematografise shqiptare ne te ardhme
me i vjetri qe kam pare ka qene filmi "Tana" dhe ka pas nje teme shoqerore me sa mbaj mend dhe ja vlen qe kinostudjoja shqiptare te bej nje rixhirim te ketij filmi
sa shpejt u ingranuan shqiptaret me kinematografine

[Nura]

[ I falenderoj te gjithe ata qe me ndihmojne qe une te kam komplet te gjitha serite e ketij filmi ose mundesine per shkarkimin ne internet. Ky eshte filmi me i mire deri tani ne Kinomotografine shqiptare. Pershendes stafin e forumit shqiptar.

[vodafone_1]

Filma Shqiptare do te keni mundesine te shkarkoni ne format DVIX me shume se 30 filma ne faqen e web : wWw.WebShqip.Com

[no name]

Kinostudio "Shqipëria e Re" u themelua më 1952. Deri në vitin 1970 ishte një kompani e vogël e cila prodhonte shumë pak filma. Pas viteve '70 filloi të prodhonte 14 filma artistikë në vit, 40 dokumentarë dhe 16 vizatimorë. Që nga 1990 deri më 1997 prodhimi i tyre ra në 4 filma në vit dhe vetë Kinostudio u nda në 4 Kompani : Studio e Prodhimit të Filmit ; Studio e Distribucionit të Filmit ; Studio e Filmit Vizatimor ; dhe Arkivi Qendror i Filmit .

Qendra Kombëtare e Kinematografisë e njohur si QKK është një institucion kombëtar që siguron mbështetje financiare për realizimin e filmit në Shqipëri. Eshtë krijuar më 1997, një vit pas miratimit të ligjit për kinematografinë. Të gjitha reformat e ndërmarra pas kësaj qenë në të gjitha aspektet rezultat i ndryshimeve që ndodhën si në fushën politike ashtu dhe në atë ekonomike e që ndryshuan shumë shoqërinë shqiptare në vitet e fundit. Ligji për kinematografinë ndryshoi sistemin e industrisë së filmit. U hap një perspektivë e re në këtë fushë.

Ka dyshim, dhe është e qartë për të gjithë që duhen reforma të reja por asnjë nuk është në gjendje të sugjerojë ndonjë zgjidhje. Kinostudio Shqipëria e Re u nda në 3 kompani: Alba Film Studio , Alba Film Animacion dhe Alba Film Distribucion . Asnjëra nga ato nuk ndryshoi. Prodhimi i filmit ra në 2 filma në vit gjë që erdhi nga mbështetja financiare jo e mjaftueshme e qeverisë. Alba Film Distribucion filloi rrënimin pasi humbi kontrollin me rrjetin e kinemave. Kohët e fundit producentët shqiptarë e kuptuan se kishin një strategji të cilën nuk arrinin ta përkufizonin.

Tani në Shqipëri ekzistojnë rreth 24 shtëpi filmike, të cilat janë licensuar nga Qendra Kombëtare e Kinematografisë.Ligji për kinematografinë dhe krijimi i QKK ishin dhe përpjekjet e para për të bërë këtë sistem më kompetitiv dhe për t'ia përshtatur ekonomisë së tregut.QKK punon që prej 7 vjetësh. Eshtë e njëjtë me qendrat e tjera kudo në Evropë. Qëllimi kryesor i kësaj qëndre është të mbështesë dhe të financojë prodhimin e filmave në Shqipëri në të tria gjinitë : artistik, dokumentar dhe vizatimor. Gjatë funksionimit të saj janë realizuar gjithsej Q.K.K organizon konkurset e filmit artistik, dokumentar dhe të animuar. Producentët aplikojnë në këto konkurse me projektet e tyre. Këshilli Miratues i Projekteve ( KMP) përzgjedh filmat që do të financohen nga QKK në të tria gjinitë. Anëtarët e Këshillit zgjidhen në bazë të propozimeve të bëra nga shoqatat e kineastëve, dhe miratohet nga kryetari i Qendrës Kombëtare të Kinematografisë.

Duke pasur parasysh se mbështetja financiare nga QKK nuk ishte e mjaftueshme, alternativë e vetme e mundshme për kinematografinë shqiptare ngeli bashkëprodhimi. Ky është dhe orientimi kryesor për strategjinë tonë. QKK është e vetëdijshme për rëndësinë e bashkëprodhimit dhe e shikon si një mundësi të mirë për të rritur prodhimin dhe për shanse të reja në lidhje me distribucionin në Shqipëri. 7 filmat e realizuar në këto vitet e fundit janë bashkëprodhim me Francën, Rusinë, Hungarinë, Poloninë, Zvicrën, Gjermaninë, dhe Amerikën.

Dokumentarët (7-8 në vit) janë bashkëprodhime me televizionin kombëtar shqiptar. Të gjithë janë realizuar në elektronik dhe kjo tregon se duhet punuar më shumë në këtë fushë.

Industria e filmit po përballet me të njëjtat vështirësi : një teknologji e vjetër e prodhimit dhe infrastrukturë mjaft e ngadaltë e distribucionit. Kjo vjen nga humbja e fondeve dhe këmbimi i informacionit dhe lidhjet jo shumë të mira me pjesën tjetër të komunitetit.

Një mënyrë për të dalë nga kjo situatë është të krijohen lidhje të forta me qëndra të tjera dhe fondacione aktive në Evropë që të bashkëpunojnë si në sektorin e prodhimit ashtu dhe në atë të distribucionit.

Adresa : QKK Rr. Aleksandër Moisiu nr. 77 Tiranë Albania.
Tel/fax +355 4 378 004/5,
Tel. +355 4 375 490
e-mail : QKK@albaniaonline.net

[no name]

Hapat e kinematografisë shqiptare pas komunizmit

Petrit Beci, duke qenë se e ka pasur gjithë jetën të lidhur ngushtë me kinematografinë shqiptare, e jo vetëm kaq, por thuajse gjithmonë ka qenë në brendësi të zhvillimeve sepse rolet drejtuese nuk i kanë munguar herë pas here, tregon mbi hapat që ka hedhur kinematografia shqiptare që nga rënia e regjimit komunist e deri më sot. Ai vijon më tej se “shqipëria deri në vitet ’90 ishte shtet socialist dhe prodhonte kinematografi 100 përqind me buxhetin e shtetit. Prodhimi kinematografik qe i centralizuar pranë një institucioni që quhej Kinostudioja e Re. Me rënien e këtij sistemi dhe futjen e ekonomisë së tregut, shteti shqiptar, ashtu si gjithë vendet e tjera të Lindjes, tentoi të shkonte bashkë drejt perëndimit për një aryse shumë të thjeshtë; Fondi që shteti jepte dikur kundrejt filmit u reduktua në minimum, sepse nëse më parë këto lekë jepeshin për propagandë dhe për kulturë, tashmë, pjesa e propagandës u ra, duke mbetur vetëm kultura. Në kapitalizëm fondet ndahen në bazë të një skeme dhe fondet që i takojnë kulturës janë minimale, gjë që solli automatikisht edhe futjen në krizë të institucioneve. Të parët që kuptuan se nuk punohet me institucione por duhen projekte ishin kineastët. E them me mburrje të plotë se kinematografia është i vetmi sektor shqiptar që ka hyrë në Europë. Pas realizimit të ligjit dhe funksionimit të QKK-së, pas krizës që kaloi kinematografia shqiptare në vitet ’92-’97, u krijua një buxhet i pavarur si zë më vete edhe për filmin. Kjo lloj hapje bëri që kineastët shqiptarë të kuptonin se rruga e vetme për të dalë nga kriza është bashkëprodhimi me kompanitë e huaja. E para, kjo duhet të institucionalizohej dhe kjo lidhje me institucionet homologe do të sillte bashkëpunimin në projekte mes producentëve shqiptarë dhe të huaj. Drita jeshile është hapur që më 1996-ën, pa u krijuar ende QKK, kur një projekt i famshëm si filmi i Kujtim Çashkut, “Kolonel Bunker”, i parapriu me një vendim qeverie dhënies së buxhetit për të si projekt. Direkt pas krijimit të QKK-së ishin katër projekte, të cilat ishin punuar gjatë për të hyrë në bashkëpunim, ku mund të përmendim: “Dasma e Sakos”, “Porta Eva”, etj. Padyshim ky është një sukses për dy arsye; E para, sepse u hap rruga për kinematografinë shqiptare, e cila u bë prezente në botë dhe e dyta, niveli minimal prodhimit të filmit shqiptar u rrit shumë, sepse teknikisht, Kinostudioja ishte mjaft e vjetëruar me mjetet që dispononte. Më tej kineastët, pra producentët shqiptarë, e morrën veten duke siguruar pjesën më të madhe të fondeve të filmave nga bashkëprodhimet. Raporti i hyrje-daljes së lekut është 1-5, që do të thotë se, nëse kineastët kanë marrë një lek nga qendra për një film, kanë gjetur dhe 4-5 lekë të tjera jashtë Shqipërisë. Po kështu edhe numri i dokumentarëve u rrit shumë, kjo edhe për shkak të bashkëpunimeve me televizione të ndryshme, të cilat ofrojnë mjetet dhe teknologjinë e nevojshme pa qera. Deri këtu mendoj se QKK-ja ka funksionuar më së miri dhe ka kryer një punë të shkëlqyer”.

[no name]

Sukses i "Këmbanave të muzgut" të Laços

Rikthehet në Teatrin Kombëtar dramaturgjia e autorëve të njohur shqiptar

Një histori e vërtetë dashurie intrigon një brez të tërë
"Këmbanat e Muzgut", një dramë e shkruar nga Teodor Laço, po shfaqet me sukses në sallën "Kadri Roshi" të Teatrit Kombëtar nga data 22- 25 mars në Teatrin Kombëtar në Tiranë.
Me regjinë e Alfred Bualjotit dhe Andon Qesarit, drama "Këmbanat e Muzgut", paraqet një histori të vërtetë dashurie, e cila tundon dhe intrigon një brez të tërë.

Çizmja e hekurt e pushtetit i la mënjanë premtimet e demokracisë, ajo shkeli dhunshëm mbi të drejtat themelore të njeriut, duke krijuar terror, lot e dhembje në familjet e ndershme intelektuale shqiptare.

Në këtë dramë me skenografi të Ilia Xhokaxhi dhe kostume të realizuara nga Laedia Hajdari, interpretojnë aktorët Sonila Kapedani, Kreshnik Xhelilaj, Mirush Kabashi, Robert Ndrenika, Marjeta Larja, Dritan Boriçi, Anila Bisha, Elona Hyseni dhe Josef Shiroka.

Koha Jone