Howard sfidues i Blairit.

[Shpirt Njeriu]

Michael Howard dhe ish-udhëheqësi i konservatorëve britanik Iain Duncan Smith


Kandidimi i Michael Howardit për udhëheqës të Partisë Konservatore të Britanisë mbush faqet e shtypit të sotëm evropian. Ka patur edhe komente rreth prospektit të bashkëpunimit më të gjërë në fushën e mbrojtjes ndërmjet Francës dhe Britanisë së Madhe.

Rruga e Howardit

E përditshmja gjermane DIE WELT shkruan sot se nëse Michael Howard merr postin e udhëheqësit të Partisë Konservatore të Britanisë, atëherë kryeministri Tony Blair do të ketë një kundërshtar të fortë sërish.

"Tony Blairi së shpejti do të mësojë se konkurrenca nuk ka vdekur në kampin kundërshtar të tij", shkruan gazeta.

DER TAGESSPIEGEL ndërkaq pajtohet me këtë konstatim.

"Kujdes, Tony Blair!" thotë ajo dhe shton: "Vitet e qeverisjes pa një kundështar serioz mund të përfundojnë."

Gazeta shfaq dyshime nëse Michael Howard do të jetë në gjendje që të udhëheqë me konservatorët drejt fitores në zgjedhjet e ardhshme të përgjithshme por beson se ai ka fuqi që të shtyjë Tony Blairin nga ajo që e përshkruan si "teritor konservativ".

Në Austri DIE PRESSE paralajmëron se zoti Howard, me reputacionin e tij "të vijës së ashpër", nuk është dikush që shkon drejt ripërtëritjes.

Ajo thotë se zoti Howard mund të jetë në gjendje ta kthej partinë "në binarë", por beson se dikush tjetër duhet ta udhëheqë partinë drejt fitores, e cila thotë ajo, "është diçka që konservatorët nuk mund as të fillojnë të ëndërrojnë tash për tash."

E përditshmja spanjole EL PAIS, thotë se "humbja me dinjitet në zgjedhjet e ardhshme të përgjithshme, duket të jetë një horizont optimist për konservatorët".

Mbrojtja e përzemërt

Më heret gjatë javës, zyra e presidentit Jacques Chirac hodhi poshtë shkrimet e shtypit se Franca planifikon të ndryshojë politikën e saj të mbrojtjes bërthamore për të marrë parasysh kërcënimet nga shtetet e ashtuquajtura të ashpra.

VALEURS ACTUELS citon ministren e mbrojtjes Michele Alliot - Marie, duke thënë se "nuk ka ndryshime" të parimeve të mbrojtjes bërthamore të nënvizuara nga presidenti Chirac më 2001.

"Ne në vazhdimësi e përmirësojmë armatimin tonë", thotë ministrja "por koncepti mbetet i pandryshuar".

Bashkëpunimi i Francës me Britaninë e Madhe, përveç në fushën bërthamore, sugjerohet nga LE NOUVEL OBSERVATEUR, e cila thotë se "euforia" me të cilën u përshëndet përfundimi i epokës së Luftës së Ftohtë, hapi rrugë "për nivelin e mosmarrëveshjeve të përhapjes bërthamore sa që ka baza për të diskutuar rreth efekteve domino".

A duhet Franca që të përcjellë evoluimin e doktrinës strategjike amerikane? shkruan gazeta dhe pyet nëse ajo duhet të "bazohet mbi zgjidhjet fundamentale të barabarta dhe në veçanti në bashkëpunim me Britaninë, fuqinë tjetër bërthamore të BE-së?"