Çka po ndodh në Pakistan?

[INDRITI]

Ilirie!
nese ti nuk merr vesh une nuk te kam faj.
Jane vete muslimanet qe kerkojne krenari me gjera te tilla, une besoj se shqip te shkronjta.
Kurse sa per prostitucjon ti as qe e paske idene se cfare quhet prandaj kot t humbesh kohe me ty.

[KOMFORT LUX]

o iliri Zoti eshte i meshirshem dhe cdo gje e ka caktuar ne afatin e saj dhe denimi i tij eshte dy llojesh-
Ose do te denoj me duart e robve te tij besimtare
ose do ti denoj me fatkeqesi natyrore.

Por klevisi lart te ka shkruajtur nje material qe eshte rregull i pergjithshem qe mos i besh pyetjet tek e tek por ti mesosh gjerat me rregulla se si fuksionojne dhe pastaj ti japesh cdo pyetje pergjigje sipas rregullave.Po ti me duket qele dembel ne te mesuar.Koha do te tregoj shume gjera duhet te kishe mesuar pak me shume histori boterore sepse ajo eshte mesuese e mire per te ardhmen por keshtu eshte kur nga leximet merr vetem ngjyren e zeze te shkronjave dhe jo kuptimin e tij edhe mos i ofendo njerzit se nuk je me i mire se ato.
te uroj shendet

[KOMFORT LUX]

Shkaqet për shkatërimin e popujve


Falënderimi i takon All-llahut, Atë e falënderojmë dhe prej Tij falje dhe ndihmë kërkojmë. Cilin e udhëzon All-llahu s'ka kush e lajthitë dhe cilin e lajthitë s'ka kush e përudhë.Paqa dhe bekimi i All-llahut qofshin mbi Muhammedin [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem], familjen, shokët dhe gjithë ata që e pasonjë në mënyrë më të mirë deri në Ditë të Kijametit.

Tema mbi shkatërrimin e popujve dhe shpëtimi është prej temave më të rëndësishme për të cilat interesohet muslimani dhe mendon vazhdimisht. Secili musliman që e adhuron All-llahun dhe mundohet në këtë drejtim, fiton shpëtimin nga denimi i All-llahut dhe le të largohet nga shkaqet e shkatërrimit dhe denimit në dunja e ahiret.

Andaj e pamë të domosdoshme që ti mësojmë shkaqet të cilat sjellin shkatërrimin e popujve dhe rrënimin e mbretërive e civilizimeve, që të largohemi prej tyre.

Njohja e shkatërrimit dhe shpëtimit nuk ndërlidhet me mendimet dhe analizat e analistëve, historianëve, gazetarëve, filozofëve, por miren nga Kur'ani dhe sunneti i Pejgamberit [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem]. Në to gjinden lajmet e sigurta.

Pse janë shkatërruar popujte dhe janë rrënuar civilizimet?

Në Libër të All-llahut dhe sunnet të Pejgamberit [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] i quajmë popuj, ummete, ose siç i ka quajtur All-llahu venbanime, që në gjuhën e sodit do të thotë civilizime. Mirëpo këta të sodit shumë pak përmendin se shkaku kryesor i shkatërrimit dhe asgjësimit të tyre ka qenë shirku, përgënjeshtrimi i pejgfamberëve dhe mëkatet ndaj All-llahut dhe mosdëgjueshmëria ndaj Pejgamberit [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem].

Etapat e shkatërrimit të popujve

All-llahu [subhanehu ve teala], siç ka sqaruar në Kur'an, shkatërrimin e popujve e ka ndarë në dy etapa:

Etapa e parë: shkatërrim i përgjithshëm, i shkatërron popujt në përgjithësi, nuk le asnjë njeri përveç pejgamberëve dhe ata që i kanë besuar.

Etapa e dytë: shkatërrim i pjesërishëm, ose etapa të denimit të llojllojshëm, të cilat ua dërgon All-llahu atyreve që i kundërshtohen fesë së All-llahut dhe dalin nga urdhëri i Pejgamberëve [sal-lall-llahu alejhim ve sel-lem]

All-llahu [subhanehu ve teala] ka sqaruar në Kur'an këtë duke thënë:

}æóáóÞóÏú ÁóÇÊóíúäóÇ ãõæÓóì ÇáúßöÊóÇÈó ãöäú ÈóÚúÏö ãóÇ ÃóåúáóßúäóÇ ÇáúÞõÑõæäó ÇáúÃõæáóì ÈóÕóÇÆöÑó áöáäøóÇÓö æóåõÏðì æóÑóÍúãóÉð áóÚóáøóåõãú íóÊóÐóßøóÑõæäó(43){ ÓæÑÉ ÇáÞÕÕ.

“E pasi i shkatërruam popujt e mëparshëm, Ne Musait i dhamë librin që është dritë për njerëz dhe udhëzim e mëshirë që të marrin mësim”. (El-Kasas: 43).

Dijetarët e tefsirit thonë: All-llahu [subhanehu ve teala] nuk ka shkatërruar tërë popujt, duke mos lënë asnjë njeri të gjallë, pas dërgimit të Musait [alejhis-selam], përveç katundit i cili ishte përreth detit.


Etapa e parë: Etapa e shkatërrimit të përgjithshëm

Shumë popuj e kanë përjetuar caktimin e All-llahut [subhanehu ve teala], kurse ky ligj nuk ndryshon e as nuk lakon. Ky ligj është: shkatërrimi i atij që përgënjeshtron, bënë mëkate, tregohet kryelartë, i mohon argumentet e All-llahut, siç tregon All-llahu:

} ßóÐøóÈóÊú Þóæúãõ äõæÍò ÇáúãõÑúÓóáöíäó(105){ÓæÑÉ ÇáÔÚÑÇÁ

“Edhe populli i Nuhut gënjeu të dërguarit”. (Esh-Shuara: 105).

}ßóÐøóÈóÊú ÚóÇÏñ ÇáúãõÑúÓóáöíäó(123) {ÓæÑÉ ÇáÔÚÑÇÁ

“Edhe populli Ad nuk i besoi të dërguarit”. (Esh-Shuara: 123)

}ßóÐøóÈóÊú ËóãõæÏõ ÇáúãõÑúÓóáöíäó(141) {ÓæÑÉ ÇáÔÚÑÇÁ

“Edhe kabilja Themud nuk i besoi të dërguarit”. (Esh-Shuara: 141).

Pra shkaku qenka një: përgënjeshtrimi i pejgamberëve dhe u shkatërruan. All-llahu [subhanehu ve teala] i bëri të llojllojshme shkaqet e shkatërrimit dhe denimet, mirëpo defekti është një: shirku dhe kufri. Kjo na e komenton fjalën e All-llahut:

} æóÊöáúßó ÇáúÞõÑóì ÃóåúáóßúäóÇåõãú áóãøóÇ ÙóáóãõæÇ æóÌóÚóáúäóÇ áöãóåúáößöåöãú ãóæúÚöÏðÇ(59) {ÓæÑÉ ÇáßåÝ.

“Ato janë fshatra (vendbanime) që kur bënë zullum, Ne i shkatërruam dhe për shkatërrimin e tyre u patëm caktuar kohë të sakta”. (El-Kehf: 59).

Zullumi në këtë rast është shirku, siç e ka sqaruar Pejgamberi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem], kur All-llahu e zbriti ajetin Kur'anor:

} ÇáøóÐöíäó ÁóÇãóäõæÇ æóáóãú íóáúÈöÓõæÇ ÅöíãóÇäóåõãú ÈöÙõáúãò ÃõæáóÆößó áóåõãõ ÇáúÃóãúäõ æóåõãú ãõåúÊóÏõæäó(82) { ÓæÑÉ ÇáÃäÚÇã

“Ata që besuan dhe besimin e tyre nuk e ngatërruan me besim të kotë, atyre u takon të jenë të sigurt dhe ata janë në rrugë të drejtë”. (El-Enam: 82).

Kjo u erdhi rëndë shokëve të Pejgamberit [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem], e i thanë: “I Dërguar i All-llahut, kush prej neve nuk i bënë padrejtësi vetvetes? Ai iu përgjegj: “Nuk është ajo që ju kuptoni, por qëllimi është shirku, a nuk keni dëgjar fjalën e Lukmanit:

} íóÇ Èõäóíøó áóÇ ÊõÔúÑößú ÈöÇááøóåö Åöäøó ÇáÔøöÑúßó áóÙõáúãñ ÚóÙöíãñ(13){ ÓæÑÉ áÞãÇä .

“(përkujtoju popullit tënd) Kur Llukmani duke e këshilluar, birit të vet i tha: “O djali im, mos i përshkruaj All-llahut shok, sepse idhujtaria është padrejtësi më e madhe!”. (Buhariu dhe Muslimi).

Pejgamberi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] sqaroi se zullumi në këtë rast është shirku.

Pra siç thamë se etapa e parë është etapë e shkatërrimit total, e shkatërron tërë popullin:

}åóáú ÊõÍöÓøõ ãöäúåõãú ãöäú ÃóÍóÏò Ãóæú ÊóÓúãóÚõ áóåõãú ÑößúÒðÇ(98) {ÓæÑÉ ãÑíã.

“Sa shumë brezni kemi shkatërruar para tyre. A po vëren ndonjë prej tyre, ose a po dëgjon zërin e ulët të tyre (nuk u ndihet zëri)?”. (Merjem: 98).

All-llahu [subhanehu ve teala] la pas tyre gjurmët dhe shtëpitë e tyre:

}æóÅöäøóßõãú áóÊóãõÑøõæäó Úóáóíúåöãú ãõÕúÈöÍöíäó(137)æóÈöÇááøóíúáö ÃóÝóáóÇ ÊóÚúÞöáõæäó(138) {ÓæÑÉ ÇáÕÇÝÇÊ.

“E ju (mekas) me siguri kaloni atypari në mëngjes (ditën) e në mbrëmje (natën). Pra, a nuk mblidhni mend?”. (Es-Saffat: 137-138).

Njerëzit kalojnë dhe i shohin gjurmët e tyre, All-llahu i ka lënë gjurmët e njerëzve të gurit, të popullit të Themudit, që të mer mësim ai që do të përkujothet, i ka lënë piramidat dhe godinat e larta që i kanë ndërtuar faraonët, që të jenë dëshmi dhe mësim, që të qajë besimtari dhe të mer mësim se si All-llahu i ka shkatërruar ata që i kanë ndërtuat këto gjëra të çuditshme?

Etapa e dytë: Etapa pas tevratit.

Shkaku kryesor në shkatërrimin e njerëzve në këtë etapë janë:

1- Lënja pas dore e urdhërimit në të mirë dhe largimit nga të këqijat.

All-llahu [subhanehu ve teala] thotë:

} æóãóÇ ßóÇäó ÑóÈøõßó áöíõåúáößó ÇáúÞõÑóì ÈöÙõáúãò æóÃóåúáõåóÇ ãõÕúáöÍõæäó(117) {ÓæÑÉ åæÏ.

“E Zoti yt nuk është që të shkatërrojë mizorisht vendet, nëse banorët e tyre janë punëmirë”. (Hud: 117).

Përderisa në një vend ka kush përmirëson, All-llahu nuk e shkatërron atë vend, mirëpo në mungesë të burrave që përmirësojnë, pa dyshim se All-llahu do ti denojë edhe nëse gjinden në mesin e tyre burra të mirë. Siç ka pyetur nëna e besimtarëve Pejgamberin [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem]:

íóÇ ÑóÓõæáó Çááøóåö Ãóäóåúáößõ æóÝöíäóÇ ÇáÕøóÇáöÍõæäó:[ ÞóÇáó äóÚóãú ÅöÐóÇ ßóËõÑó ÇáúÎóÈóËõ] ÑæÇå ÇáÈÎÇÑí æãÓáã æÇáÊÑãÐí æÇÈä ãÇÌå æÃÍãÏ .

“A shkatërrohemi edhe pse në mesin tona ka burra të mirë? Tha: “po, nëse e keqja shtohet shumë”. (Buhariu dhe Muslimi).

Pengesë e shkatërrimit nuk është prania e burrave të mirë, por prania e burrave të mirë dhe që përmirësojnë, njerëz që e publikojnë të mirën, mundohen që të ndryshojnë të keqën dhe të urdhërojnë në të mirë.

Prej shembujve të kësaj etape është fshati përreth detit, i cili u denua me denim të pëgjithshëm, edhe pse ishin në etapën e dytë të etapave të shkatërrimit, sepse ky fshat siç tregon All-llahu [subhanehu ve teala]:

}ÅöÐú ÊóÃúÊöíåöãú ÍöíÊóÇäõåõãú íóæúãó ÓóÈúÊöåöãú ÔõÑøóÚðÇ æóíóæúãó áóÇ íóÓúÈöÊõæäó áóÇ ÊóÃúÊöíåöãú ßóÐóáößó äóÈúáõæåõãú ÈöãóÇ ßóÇäõæÇ íóÝúÓõÞõæäó(163) {ÓæÑÉ ÇáÃÚÑÇÝ .

“Dhe pyeti ti (Muhammed) për fshatin që ishte në breg të detit e ata e shkelën rendin e të shtunës (që e kishin të ndaluar gjuajtjen e peshqve), kur në të shtunën e tyre peshqit u vinin sheshazi mbi ujë, e në ditën që nuk festonin nuk u vinin. Ja, kështu i sprovuam ata ngase ishin mëkatarë”. (El-A’raf: 163).

Sprovë nga All-llahu, në ditën e shtunë, kur e kishin të ndaluar që t ëveprojnë, u vinin peshqit sheshazi mbi ujë dhe afroheshin ndaj tyre, kurse në ditën kur ata guxonin të peshkonin, peshqit fsheheshin në thellësira të detit dhe ata nuk mundehsin ti gjenin. Sprovë prej All-llahut. Çka bënë çifutët, njerëzit mashtruse dhe kurthëtarë? Çfarë hile bënë? Thuhet se ata gropuan gropa në ditën e xhuma, kurse në ditën e shtunë, në te u futën peshqit. Kurse të dielën, këta dolën dhe i mblodhën peshqit.

Qëllimi është se bënë hile dhe e ngrënën atë që e kishte ndaluar All-llahu [subhanehu ve teala], pasiqë All-llahu u kishte ndaluar peshkimin në ditë të shtune, ata e transferuan në ditë tjetër dhe e ngrënën, me këtë vepër bënë mëkat, kurse populli që jetonte me ta, e që nuk kishin ngrënë, ishin dy grupe:

• Një grup e mohoj këtë vepër dghe urdhëroi në të mirë, andaj edhe i shpëtoi All-llahu [subhanehu ve teala].

• Kurse grupi i dytë heshtën, e All-llahu e heshti problemin e tyre, andaj dijetarët nuk kanë mendim të qartë rreth tyre, a i ka shkatërruar All-llahu ose i ka shpëtuar?

Etapa e tretë: Etapa e shfaqjes së Islamit

Pastaj All-llahu dërgoi Muhammedin [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] dhe na erdhi me këtë dritë të madhe, na bëri ummet më të mirë që ka dalur për njeëzimin. All-llahu [subhanehu ve teala] për këtë etapë na ka treguar gjëra të cilat duhet të na shërbejnë si këshillë dhe mësim. Shkaqet e shkatërrimit në këtë etapë janë:

1- Shirku, siç treguam edhe për gjeneratat e mëhershme.

2- Lërja e urdhërimit në të mirë dhe largimit prej të këqijave. Kjo është shkaku për të cilin edhe u mallkuan izraelitët. All-llahu [subhanehu ve teala] thotë:

} áõÚöäó ÇáøóÐöíäó ßóÝóÑõæÇ ãöäú Èóäöí ÅöÓúÑóÇÆöíáó Úóáóì áöÓóÇäö ÏóÇæõÏó æóÚöíÓóì ÇÈúäö ãóÑúíóãó Ðóáößó ÈöãóÇ ÚóÕóæúÇ æóßóÇäõæÇ íóÚúÊóÏõæäó(78)ßóÇäõæÇ áóÇ íóÊóäóÇåóæúäó Úóäú ãõäúßóÑò ÝóÚóáõæåõ áóÈöÆúÓó ãóÇ ßóÇäõæÇ íóÝúÚóáõæäó(79) {ÓæÑÉ ÇáãÇÆÏÉ .

“Ata që mohuan të vërtetën nga beni israilët, u mallkuan prej gjuhës së Davudit dhe Isait, të birit të Merjemes. Kështu u veprua sepse kundërshtuan dhe e tepruan. Ata ishin që nuk ndalonin njëri-tjetrin nga e keqja që punonin. E ajo që bënin ishte e shëmtuar”. (El-Maide: 78-79).

Nëse bijmë në atë që kanë rënë ata, pa dyshim se rezultati do të jetë i barabartë: mallkim, përzërie nga mshira, denime të llojllojshme, nënçmim, njerëz që shtypin të tjerët, i robërojnë dhe i bëjën shkllevër, ashtu siç ndodhi në kohën e Faraonit me izraelitët. Kjo është një pjesë e denimit.

Xhabir ibn Abdull-llahi [radijall-llahu anhu] thotë:

áóãøóÇ äóÒóáó Úóáóì ÑóÓõæáö Çááøóåö Õóáøóì Çááøóåõ Úóáóíúåö æóÓóáøóãó }Þõáú åõæó ÇáúÞóÇÏöÑõ Úóáóì Ãóäú íóÈúÚóËó Úóáóíúßõãú ÚóÐóÇÈðÇ ãöäú ÝóæúÞößõãú{ÞóÇáó:[ ÃóÚõæÐõ ÈöæóÌúåößó ]} Ãóæú ãöäú ÊóÍúÊö ÃóÑúÌõáößõãú{ ÞóÇáó:[ ÃóÚõæÐõ ÈöæóÌúåößó ] ÝóáóãøóÇ äóÒóáóÊú }Ãóæú íóáúÈöÓóßõãú ÔöíóÚðÇ æóíõÐöíÞó ÈóÚúÖóßõãú ÈóÃúÓó ÈóÚúÖò {ÞóÇáó :[åóÇÊóÇäö Ãóåúæóäõ Ãóæú ÃóíúÓóÑõ] ÑæÇå ÇáÈÎÇÑí æÇáÊÑãÐí æÃÍãÏ .

“Kur i zbriti Pejgamberit [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] ajeti:

“Thuaj: “Ai ka fuqi (t'ju shpëtojë, por edhe) t'ju sjellë dënim prej së larti”, tha: “All-llahu im më streho”, “ose prej së poshti nën këmbët tuaja”, tha: All-llahu im më streho” dhe “apo t'ju ndajë në grupe e ta luftoni njëri-tjetrin” . Tha: Këto dy të parat ishin më të lehta”. (Buhariu dhe Muslimi).

Nga mëshira e Pejgamberit [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] për ummetin e vet, i fali dy rekate namaz të plotë. E vërejtën këtë sahabet dhe e pyetën. Kurse ai u përgjigj:

[ ÃóÌóáú ÅöäøóåóÇ ÕóáóÇÉõ ÑóÛóÈò æóÑóåóÈò ÓóÃóáúÊõ ÑóÈøöí ÚóÒøó æóÌóáøó ÝöíåóÇ ËóáóÇËó ÎöÕóÇáò ÝóÃóÚúØóÇäöí ÇËúäóÊóíúäö æóãóäóÚóäöí æóÇÍöÏóÉð ÓóÃóáúÊõ ÑóÈøöí ÚóÒøó æóÌóáøó Ãóäú áóÇ íõåúáößóäóÇ ÈöãóÇ Ãóåúáóßó Èöåö ÇáúÃõãóãó ÞóÈúáóäóÇ ÝóÃóÚúØóÇäöíåóÇ æóÓóÃóáúÊõ ÑóÈøöí ÚóÒøó æóÌóáøó Ãóäú áóÇ íõÙúåöÑó ÚóáóíúäóÇ ÚóÏõæøðÇ ãöäú ÛóíúÑöäóÇ ÝóÃóÚúØóÇäöíåóÇ æóÓóÃóáúÊõ ÑóÈøöí Ãóäú áóÇ íóáúÈöÓóäóÇ ÔöíóÚðÇ ÝóãóäóÚóäöíåóÇ] ÑæÇå ÇáäÓÇÆí æÇáÊÑãÐí .

3- Përhapja e bidateve

Është prej shkaqeve më të mëdhaja të devijimit, të cilat shkaktojnë rënien e popujve dhe civilizimeve në historinë e ummetit islam, pas shirkut.

Shembull:

Emevitë, ishin të fuqishëm, frikoheshin persianët dhe romakët prej tyre, ishin të fuqishmë dhe të mëdhenjë, mirëpo kur filluan të përhapen bidatet në këtë superfuqi, ajo u shkatërrua.

Abasidët, ranë në dy shkaqe të shkatërrimit të popujve. Ranë në bidate dhe në lukzus të madh. All-llahu [subhanehu ve teala] në Kur'an thotë:

} æóÅöÐóÇ ÃóÑóÏúäóÇ Ãóäú äõåúáößó ÞóÑúíóÉð ÃóãóÑúäóÇ ãõÊúÑóÝöíåóÇ ÝóÝóÓóÞõæÇ ÝöíåóÇ ÝóÍóÞøó ÚóáóíúåóÇ ÇáúÞóæúáõ ÝóÏóãøóÑúäóÇåóÇ ÊóÏúãöíÑðÇ(16) { ÓæÑÉ ÇáÅÓÑÇÁ .

“Kur duam të shkatërrojmë ndonjë vend (popull), i urdhërojmë pasanikët (parinë) e atyhit (të jenë në rrugë), e ata kundërshtojnë; atëherë zbatohet dënimi i merituar kundër tyre dhe i shkatërrojmë krejtësisht”. (El-Isra: 16).

Kurse osmanlitë kishin bidate, jetonin luksoz dhe i miqësuan kafirat, andaj edhe ata All-llahu i shkatërroi.

Sa shumë i ngjanë e djeshma të sotshmes

E lusim All-llahun [subhanehu ve teala] që të na mëshiron, sepse në rradhët tona gjinden të gjitha shkaqet e shkatërrimit, prej te shirku i madh, bidate e përhapura me të madhe,mëkate dhe çoroditët e shumta, kurse All-llahu na e ka tërhjekur vërejtjen prej këtyre gjërave duke thënë:

}Ãóáóãú ÊóÑó ßóíúÝó ÝóÚóáó ÑóÈøõßó ÈöÚóÇÏò(6)ÅöÑóãó ÐóÇÊö ÇáúÚöãóÇÏö(7)ÇáøóÊöí áóãú íõÎúáóÞú ãöËúáõåóÇ Ýöí ÇáúÈöáóÇÏö (8)æóËóãõæÏó ÇáøóÐöíäó ÌóÇÈõæÇ ÇáÕøóÎúÑó ÈöÇáúæóÇÏö(9)æóÝöÑúÚóæúäó Ðöí ÇáúÃóæúÊóÇÏö(10)ÇáøóÐöíäó ØóÛóæúÇ Ýöí ÇáúÈöáóÇÏö(11)ÝóÃóßúËóÑõæÇ ÝöíåóÇ ÇáúÝóÓóÇÏó(12)ÝóÕóÈøó Úóáóíúåöãú ÑóÈøõßó ÓóæúØó ÚóÐóÇÈò(13)Åöäøó ÑóÈøóßó áóÈöÇáúãöÑúÕóÇÏö(14) {ÓæÑÉ ÇáÝÌÑ

“A nuk e di ti se ç'bëri Zoti yt me Ad-in? Me banorët e Iremit me ndërtesa të larta? Që si ata (populli Ad) nuk është krijuar askush në tokë! Dhe me Themudin, të cilët shpuan shkëmbinj në luginën (kura), Dhe me faraonin i fortifikuar me tenda (ushtarake)! Të cilët e tepruan me krime në tokë. Dhe në të shtuan shkatërrimin. E All-llahu kundër tyre lëshoi lloj-lloj dënimesh. Pse Zoti yt është që përcjell (u rri në pritë)”. (El-Fexhr: 6-14).

Është në pritë të secilit që vepron si ata, i denon si i ka denuar ata.

Na mjafton Fjala e All-llahut [subhanehu ve teala] që të na largojë nga këto vepra. Rujunu prej gjërave që e sjellin denimin e All-llahut, prej shkaqeve të shkatërrimit dhe denimit të popujve.

[KOMFORT LUX]

QE MOS BESH ME PYETJE LEXO KETE MATERIAL DO TE DUHET DERI NE VDEKJE SI DITURI.

Fatkeqësitë, shkaqet, pse ndodhin dhe si të shpëtojmë prej tyre



Ky mesazh të drejtohet ty o njeri, çfarëdo qofsh ti, i pasur apo i varfër, ministër apo punëtor, mbret apo shërbëtor, artist apo politikan. E rëndësishme është që ti ke nevojë të domosdoshme për të. Lexoje dhe do të bindesh. E nëse naiviteti yt të pengon të kuptosh, mos ia moho këtë të drejtë dikujt tjetër. Prandaj, ju lutemi që t’ia jepni këtë fletushkë atij.


Pse ndodhin tërmetet? Pse ndodhin përmbytjet? Pse ndodhin epidemitë, uria, luftërat? Pse, pse? Pyetje këto që mundojnë shumë njerëz, e mjaft të tjerë qëndrojnë indiferentë ndaj tyre, ndërsa të paktë janë ata që e dinë përgjigjen.


A thua ku ta kërkojmë përgjigjen e pyetjeve tona?! Le ta vëmë pak mendjen tonë në punë. Cili është ai që sundon tokën? Cili është ai që i zbret të mirat e të këqijat, jetën dhe vdekjen, thatësitë dhe shiun, fatkeqësinë dhe begatinë...?! E nëse e njohim Atë, pra tani le të shohim se ç’thotë Ai, Sovrani i Gjithësisë për këtë gjë: “Për shkak të veprave (të këqija) të njerëzve janë shfaqur në tokë e në det të zeza, skamje, shkatërrime, katastrofa etj., e për ta përjetuar ata një pjesë të asaj (të keqe) që të tërhiqen (nga të këqijat).” (Kur’an, 30:41) Po ashtu Ai thotë: “Këtë (masë ndëshkuese) e bëri ngase Allahu nuk ishte ndryshues i një begatie të cilën ia ka dhuruar një populli derisa ai të ndryshojë në vetvete...” (Enfalë, 53).


Nga këto ajete të Kur’anit të Shenjtë, kuptojmë atë se vetë njerëzit me veprat e tyre janë përgjegjës për begatinë apo fatkeqësinë e një vendi. E ndërsa Zoti është Ai i cili u jep shpërblimin atyre për këto vepra me begati e mirësi, nëse ata u binden ligjeve të Tij dhe me vuajtje e fatkeqësi nëse njerëzit nuk veprojnë në patim me ligjet e Tij. Po cili është vallë morali i këtyre vuajtjeve që Allahu i zbret mbi njerëzit, a nuk është Ai Mëshirues dhe Falës i madh?!


S’ka dyshim se Allahu është Krijuesi dhe i do e i mëshiron krijesat e Tij më shumë se kushdo tjetër, porse në të njëjtën kohë Ai është edhe i drejtë dhe nuk mund të rrijë pa e ndëshkuar të keqen herët apo vonë, sikurse edhe thotë: “Çfarëdo e keqe që mund t’ju godasë ajo është pasojë e veprave tuaja, e për shumë të tjera Ai ju fal.” (Shura, 30). Ndërsa, përsa i përket urtësisë dhe mençurisë së Tij, ajo mund të përmblidhet në këto pika:


1. Nëpërmjet fatkeqësisë Zoti ndëshkon të keqen.


2. Po nëpërmjet saj u jep mësim njerëzve dhe i bën ata më të përgjegjshëm për veprat e tyre, që të mos rikthehen përsëri në to.


3. Nga e keqja njerëzit njohin vlerën e së mirës, nëpërmjet sëmundjes vlerën e shëndetit, e kështu ata mund të jenë më të përgatitur ndaj jetës për të ecur më përpara.


Siç shihet, Zoti vepron me krijesat e Tij si mjeku me pacientin. Vërtet ilaçi mund të jetë i hidhur e të mos na pëlqejë, por në fund të fundit ai shëron.


Le të përqëndrohemi tani dhe të përmendim disa nga ato vepra ndaj të cilave Krijuesi jonë nuk është i kënaqur.


E para e cila përbën edhe mëkatin më të madh është mosbesimi, që është edhe shkaku kryesor i fatkeqësisë.


MOSBESIMI


Në të përfshihen politeizmi, idhujtaria etj., pra t’i bësh Allahut shok apo bashkëpunëtorë në zotërimin e punëve të Gjithësisë, apo të thuash se Ai ka bijë e bija, të besosh se dikush tjetër veç Atij mund të bëjë keq ose mirë pa përcaktimin e Tij, të besosh se ka njerëz që e dinë të fshehtën veç Tij, t’i lutesh e të adhurosh dikë tjetër qoftë edhe si ndërmjetës etj. Thotë Allahu për këtë gjë: “Ai i cili i shoqëron Allahut (shok, bashkëpunëtorë në adhurim etj), atij ia ka ndaluar xhennetin (hyrjen në parajsë) dhe shpërblimi i tij është zjarri”. (Maide: 79). Ky madje është edhe mëkati i pafalshëm për këdo që e mbyll jetën e tij me këto besime të kota: “Allahu nuk fal t’i bëhet shok Atij (në adhurim e sundim) dhe fal veç kësaj atë që do”. (Nisa: 48). Këtu përfshihen edhe të gjitha besimet e kota e të pabaza, për të cilat Zoti nuk ka zbritur argument: “E kush kërkon fe tjetër veç Islamit, atij nuk ka për t’iu pranuar dhe në botën tjetër do të jetë prej të humburve”. (Ali Imran: 75). Dhe thotë ajeti tjetër: “... dhe ata që besojnë në të kotën dhe mohojnë Allahun, ata janë të humburit”. (Ankebut: 52). Ndër të tjera mund të fusim këtu ateizmin apo laicizmin, si mjaft të përhapur në këtë kohë “... por ata që nuk besuan, e për shkak të asaj që bënë (mosbesimit), do t’i godasë vazhdimisht fatkeqësia e kohës ose do ta rrethojë (ajo fatkeqësia) vendin e tyre, derisa të


vijë urdhri i Allahut (për ndëshkimin e njëpasnjëshëm). Allahu nuk e thyen premtimin” (Rad: 31). Por, për shkak të këtij mëkati të madh, Allahu ka dënuar mjaft popuj të hershëm: “A nuk e panë ata sa gjenerata para tyre i shkatërruam (në gjurmët e qytetërimeve të vjetra) e që ne u patëm mundësuar atyre (komoditet) në tokë, çfarë juve nuk ua mundësuam, u patëm lëshuar nga qielli shi me bollëk dhe u patëm bërë që të rrjedhin lumenj ndër ta. E për shkak të mëkateve të tyre i shkatërruam dhe pas tyre sollëm (breza) të tjerë“. (En’am: 6). “Allahu sjell si shembull një fshat (vendbanim) që ishte i sigurt dhe i qetë, të cilit i vinte furnizimi nga të gjitha anët me bollëk, kurse ata (banorët) i përbuzën të mirat e Allahut. Atëherë Ai, për shkak të sjelljes së tyre ua veshi petkun e urisë dhe të frikës”. (Nahl: 12). “E sikur banorët e këtyre vendbanimeve të kishin besuar dhe të ishin ruajtur (nga mëkatet), ne do t’u hapnim begati nga qielli e toka, por ata përgënjeshtruan, prandaj i dënuam me shkatërrim për atë që e merituan”. (Arafë: 96).


IMORALITETI

Këtu përmblidhen të gjitha veprimet e liga si prostitucioni, homoseksualizmi dhe të gjitha rrugët që shpiejnë drejt tyre. Allahu xh.sh. për to thotë: “E mos iu afroni imoralitetit sepse vërtet ai është vepër e shëmtuar dhe një rrugë shumë e keqe”.(Isra: 32). Thotë për të I dërguari Muhammed (a.s): “Nuk është shfaqur në ndonjë popull imoraliteti e të mos shfaqen në të sëmundje që s’kanë qenë më parë”, si p.sh. SIDA Po ashtu ai thotë: “O ju muslimanë, ruajuni imoralitetit sepse nga ia vijnë gjashtë të këqija, tri në këtë botë dhe tri në botën tjetër. Në këtë botë, të ikë me të (me imoralitetin) fytyra (nderi, morali), të shkurtohet jeta dhe të ndjek nga pas varfëria, e ndërsa në botën tjetër zemërimi i Allahut të Madhëruar, llogaria e keqe dhe ndëshkimi me zjarr” dhe përsëri I Dërguari (a.s) thotë: “Nuk ka mëkat më të madh pas politeizmit se sa ajo pikë uji që vendos burri në vendin që nuk është i lejuar për të” d.m.th marrëdhëniet seksuale jashtë martese.


HOMOSEKSUALIZMI

Thotë rreth saj Muhammedi a.s.: Ajo së cilës i frikësohem më tepër është puna e popullit të Lutit (homoseksualizmi), dhe i mallkoi ata që e bëjnë atë duke thënë: E ka mallkuar Allahu atë që vepron si populli i Lutit... e ka përsëritur këtë tre herë.” Ky popull njihet në histori me emrin Sodoma. Ja se ç’thotë Zoti për ta në Kur’an: “A shkoni pas meshkujve të kësaj bote? E gratë tuaja i lini anash, të cilat Zoti i krijoi për ju! Por ju jeni një popull që kalon çdo kufi”. (Shuara, 165-166). Dhe për këtë arsye u ndëshkuan. “Kur erdhi urdhri ynë dhe mbi ta hodhëm gurë pa pushim, ne i përmbysëm të gjithë ata duke kthyer çdo gjë nga lart poshtë.” (Hud, 81). Gjithashtu Islami ndalon edhe rrugët që shpiejnë drejt imoralitetit, duke i konsideruar ato të ndaluara pasi janë shkak për rënien në të. Thotë Resulull-llahu a.s.: “Katër (lloje njerëzish) gdhihen në zemërimin e Allahut dhe ngrysen në zemërimin e Tij. I thanë: ‘Kush janë ata, o I dërguar i Allahut?’ – tha: “Burrat që ngjajnë si gratë dhe gratë që ngjajnë si burrat, ai që i afrohet kafshës (siç ka njerëz që e veprojnë atë sot) dhe ai i cili i afrohet mashkullit, pra homoseksuali” si dhe “E ka mallkuar Allahu gruan që vishet si burrat dhe burrin që vishet si gratë”, pra, të gjitha paraqitjet e jashtme me të cilat femra i ngjan mashkullit dhe mashkulli femrës.


KAMATA

Totë për të Allahu: “O ju të cilët keni besuar, mos e hani kamatën që po e shumëfishoni, kini frikë Allahun që të gjeni shpëtim!” (Ali Imran, 130). “Ata që hanë kamatën nuk ngrihen ndryshe vetëm si ngrihet ai i çmenduri nga të prekurit e djallit. Kjo, sepse ata thonë: Edhe shitblerja është njësoj si kamata! Allahu e ka lejuar shitblerjen dhe e ka ndaluar kamatën...” (el-Bekare, 275) Në këtë përfshihen si marrësi ashtu edhe dhënësi i saj. Thotë për të I Dërguari (a.s.): “E ka mallkuar Allahu marrësin e fajdes dhe dhënësin e saj.” Ndërsa Ibn Mesudi, njëri nga shokët e Të Dërguarit (a.s.) thotë: “Kur imoraliteti dhe fajdeja shfaqen në ndonjë vend, atëherë Allahu urdhëron shkatërrimin e tij.” Nëpërmjet fajdes paraja mblidhet vetëm në duart e disa njerëzve të cilët marrin prej saj fitime të pamerituara. Ajo i bën njerëzit që të jetojnë me fantazi për një jetë pa punë e lodhje. Thotë për të Muhammedi (a.s.): “Nuk është shfaqur në ndonjë popull fajdeja e të mos shfaqet në të çmenduria, nuk është shfaqur në ndonjë popull imoraliteti e të mos shfaqet në të vdekja e as në ndonjë popull mashtrimi në peshë e mos t’ua ndalojë Allahu atyre shiun (bereqetin, begatinë).” Madje, ngrënia e kamatës është konsideruar nga Zoti si luftë ndaj Tij: “... e në qoftë se nuk e bëni këtë (nuk hiqni dorë nga fajdet), atëherë binduni se jeni në luftë me Allahun dhe Të Dërguarin e Tij.” (el-Bekare, 279). E kush mund të dalë vallë fitimtar në luftë me Zotin?


NARKOMANIA, BIXHOZI

“O ju të cilët keni besuar, s’a dyshim se vera, bixhozi, idhujt dhe hedhja e shigjetës (për fall) janë vepra të ndyra nga shejtani. Pra, largohuni prej tyre që të jeni të shpëtuar.” (Maide, 90) Thotë I Dërguari (a.s.) duke paralajmëruar: “Largohuni pijes alkoolike sepse ajo është nëna e të këqijave.” Si mos të jetë nëna e të këqijave, kur dihen më së miri dëmet dhe pasojat shkatërrimtare që sjell ajo në jetën e njeriut dhe të shoqërisë. Për këtë arsye çdo pije alkoolike është e ndaluar (haram) edhe n.q. konsumohet në sasi të pakta. Kur Muhammedi (a.s.) e pyeti Ebu Musa el-Esh’ariun (r.a.) njërin nga shokët e tij, se çfarë pijesh përdoreshin në Jemen, ai u përgjigj: el-Bitu (pije alkoolike nga mjalti) dhe el-Mizru (pije alkoolike nga elbi), e Pejgamberi (a.s.) i tha: “Çdo pije dehëse është haram (e ndaluar).” Në një rast tjetër, Muhammedi (a.s.) tha: “Më erdhi meleku Xhibril dhe më tha: ‘O Muhammed, Allahu e ka mallkuar pijen alkoolike, atë që përgatit lëngun për të dhe atë për të cilin përgatitet; shitësin e saj dhe atë për të cilin shitet; atë që e pi atë dhe atë që merr vlerën (e shitjes) së saj; mbajtësin e saj dhe atë për të cilin mbahet; atë që e servon dhe atë që pi prej saj.” Këtu hyjnë edhe të gjitha llojet e drogave si kokaina, heroina, marihuana, dopingu, hashashi etj. “Të pyesin ty për verën dhe bixhozin. Thuaj: Që të dyja janë mëkat i madh e ka edhe dobi në to (të pakta) për njerëz, porse dëmi është më i madh se dobia e tyre.” (el-Bekare, 219).Bixhozi dhe të gjitha lojërat e fatit janë të ndaluara. Për to Allahu thotë: “O ju që besuat, s’ka dyshim se vera, bixhozi... janë vepra të ndyta nga djalli.” (Maide, 90) Çdokush e ka parë se nëpërmjet këtyre lojërave persona të pandershëm u marrin pa të drejtë të hollat njerëzve, duke i mashtruar ata gjoja me shijen e fitimit. Edhe këtë Allahu e ka ndaluar: “Dhe mos e hani pasurinë e njëri-tjetrit në mënyrë të palejuar.” (el-Bekare, 188) “Shejtani nuk dëshiron tjetër përveç se nëpërmjet verës dhe bixhozit të hedhë armiq ndërmjet jush.” (Maide, 91) Ndër të tjera, mund të përmendim vrasjet, vjedhjet, mosrespektimin e prindërve, mashtrimin, korrupsionin, thashethemet... etj. Thotë Allahu xh.sh.: “Edhe ata që veç Allahut nuk lusin zot tjetër dhe nuk mbysin njeriun që e ka ndaluar Allahu, por vetëm kur e meriton në bazë të drejtësisë dhe që nuk bëjnë imoralitet, ndërsa kush i punon këto, ai gjen ndëshkim.” (Furkan, 68)


Pra, nuk të mbetet gjë tjetër o njeri, vetëm se të largohesh prej këtyre mëkateve. “Nëse largoheni prej mëkateve të mëdha të cilat u janë ndaluar, Ne ua shlyejmë mëkatet e vogla dhe ju fusim në një vend të ndershëm.” (en-Nisa, 31) “Dhe kur Zoti yt njoftoi bindshëm: Nëse falënderoni, do t’ua shtojë të mirat, e nëse përbuzni, s’ka dyshim se dënimi Im është i vështirë.” (Ibrahim, 7).. Çdo indiferentizëm ndaj këtyre mëkateve dhe vazhdimi në to do të thotë që fatkeqësitë e katastrofat të mos kenë të mbaruar. “Por, ata që nuk besuan e për shkak të asaj që bënë (gjynaheve) do t’i godasë vazhdimisht fatkeqësi e kohës” dhe “E ju nuk mund t’i ikni dënimit në tokë (fatkeqësive, vuajtjeve) dhe përveç Allahut nuk keni mbrojtës e as ndihmës.” (esh-Shura, 31). E pra: “Thuaj: Ai ka fuqi t’ju sjellë dënim prej së larti ose nga poshtë nën këmbët tuaja, apo t’ju ndajë në grupe e ta luftoni njëri-tjetrin. Shih si i sqarojmë faktet në mënyrë që të kuptojnë.” (En’am, 65). Kjo ishte përgjigjja e pyetjeve, ky është ligji që vepron mbi shoqëritë njerëzore që kur Zoti e vendosi njeriun në tokë. Ky është vendimi i Zotit tënd: “Fjalët e Zotit tënd janë plot të vërteta (çka lajmërojnë) dhe plot të drejta (çka gjykojnë). S’ka kush që t’i ndryshojë fjalët (vendimet) e Tij.” (En’am, 115). Po e mbyllim këtë mesazh me shpresë se do të na keni kuptuar.


“Pasha kohën! Nuk ka dyshim se njeriu është në një humbje të sigurt. Me përjashtim të atyre që besuan, që bënë vepra të mira, që porositën njëri-tjetrin t’i përmbahen së vërtetës e që këshilluan njëri-tjetrin të jenë të durueshëm.” (Asr).







Shkaqet që kanë sjellur denimet mbi popujt e mëparshëm



Shkaqet e denimit dhe shkatërrimit janë të shumta, ne do t’i përmendim vetëm disa prej tyre:

1- Zullumi dhe kufri.

Zullumi është tejkalimi i kufinjve dhe ka shumë forma, kulmi i zullumit është shikru. All-llahu [subhanehu ve teala] thotë:

{Åöäøó ٱáÔøÑúßó áóÙõáúãñ ÚóÙöíãñ} [áÞãÇä:13]

“…O djali im, mos i përshkruaj All-llahut shok, sepse idhujtaria është padrejtësi më e madhe!”. (Lukman: 13).

Prej ajeteve që na ndalin te madhësia e krimit të shirkut dhe kufrit është edhe ky ajet:

{áóÞóÏú ÌöÆúÊõãú ÔóíúÆÇð ÅöÏøÇð * ÊóßóÇÏõ ٱáÓøóãóÜٰæٰÊõ íóÊóÝóØøóÑúäó ãöäúåõ æóÊóäÔóÞøõ ٱáÇúÑúÖõ æóÊóÎöÑøõ ٱáúÌöÈóÇáõ åóÏøÇð * Ãóä ÏóÚóæúÇ áöáÑøóÍúãóÜٰäö æóáóÏÇð} [ãÑíã:89-91].

“Ju (jobesimtarë) vërtet sollët një fjalë shumë të shëmtuar. Aq të shëmtuar sa gati u copëtuan qiejt, gati pëlciti toka dhe gati u shembën kodrat nga ajo (fjalë). Për atë se të Gjithëmëshirshmit i përshkruan fëmijë”. (Merjem: 89- 91).

All-llahu [subhanehu ve teala] duke ua tërhjekur njerëzve vërejtjen nga shirku i cili i sjell denimet mbi popujt e mëparshëm, duke thënë:

{æóÊöáúßó ٱáúÞõÑóìٰ ÃóåúáóßúäóÜٰåõãú áãÇ ÙáãæÇ} [ÇáßåÝ:59].

“Ato janë fshatra (vendbanime) që kur bënë zullum, Ne i shkatërruam dhe për shkatërrimin e tyre u patëm caktuar kohë të sakta”. (El-Kehf: 59).

Ibn Kethiri [rahimehull-llah] thotë:

“Popujt e kaluar dhe shekujt që kanë kaluar, i kemi shkatërruar nga shkaku i kufrit dhe inatit të tyre…poashtu edhe juve, o ju idhujtar: kujdesuni që mos t’ju godas ajo që i ka goditur ata, sepse keni përgënjeshtruar Pejgamberin më të ndershëm dhe më madhështor. Ju nuk jeni më të respektuar te ne se ata. Andaj keni frikë denimin dhe kërëcnimin Tim”. (Ibn Kethiri, 4/ 169).

All-llahu [subhanehu ve teala] duke treguar për përfundimin e popujve të denuara për shkak të kufrit të tyre thotë:

{ßóÐøóÈóÊú ÚóÇÏñ ÝóßóíúÝó ßóÇäó ÚóÐóÇÈöì æóäõÐõÑö * ÅöäøóÇ ÃóÑúÓóáúäóÇ Úóáóíúåöãú ÑöíÍÇð ÕóÑúÕóÑÇð Ýöì íóæúãö äóÍúÓò ãøõÓúÊóãöÑø * ÊóäÒöÚõ ٱáäøóÇÓó ßóÃóäøóåõãú ÃóÚúÌóÇÒõ äóÎúáò ãøõäÞóÚöÑò} [ÇáÞãÑ:18-20].

“Adi përgënjeshtroi, e çfarë ishte ndëshkimi Im dhe kërcënimi Im? Atyre Ne një ditë fatkeqe të përjetshme u lëshuam një erë të fortë. I ngrente njerëzit si të ishin trupa hurmash të shkulura”. (El-Kamer: 18- 20).

Kurse për popullin e Faraonit dhe të tjerët thotë:

{ßóÏóÃúÈö ÁÇáö ÝöÑúÚóæúäó æóٱáøóÐöíäó ãöä ÞóÈúáöåöãú ßóÐøóÈõæÇú ÈÂíóÜٰÊö ÑóÈøåöãú ÝóÃóåúáóßúäóÜٰåõãú ÈöÐõäõæÈöåöãú æóÃóÛúÑóÞúäóÇ ÁÇáó ÝöÑúÚóæäó æóßõáøñ ßóÇäõæÇú ÙóÜٰáöãöíäó} [Âá ÚãÑÇä:11].

“Si gjendja e pasardhësve të faraonit dhe e atyre që ishin para tyre, që përgënjeshtruan argumentet tona, e All-llahu i shkatërroi me fajet e tyre, All-llahu ndëshkon shumë ashpër”. (Ali Imran: 11).

Ibn Kethiri [rahimehull-llah] thotë:

“Këta idhujtar dhe përgënjeshtrues të asaj me të cilën të kemi dërguar ty, o Muhammed, siç kanë bërë popujt e mëparshëm përgënjeshtrues. Andaj Në u treguam se si veprojmë me të tillët, dhe cili është adeti dhe zakoni Ynë me të tillët, siç ishin përgënjeshtruesit e pejgamberëve nga familja e Faraonit dhe të popujve të mëparshëm”. (Ibn Kethiri, 2/ 320).

All-llahu [subhanehu ve teala] denimin e mosbesimtarëve e ka bërë ligj të vetin mbi krijesat:

{Ýóåóáú íóäÙõÑõæäó ÅöáÇøó ÓõäøóÉó ÇáÃæøóáöíäó Ýóáóä ÊóÌöÏó áöÓõäøóÉö ٱááøóåö ÊóÈúÏöíáÇð æóáóä ÊóÌöÏó áöÓõäøóÉö ٱááøóåö ÊóÍúæöíáÇð} [ÝÇØÑ:43].

“…Pra ata nuk janë duke pritur tjetër vetëm gjurmët e të parëve, e në ligjin e All-llahut kurrë nuk do të hasësh devijim”. (Fatir: 43).

Imam Taberiu thotë:

“All-llahu i Lartësuar thotë: o Muhammed, këta idhujtar të popullit tënd, vallë presin të zbatohet mbi ta ligji i Tij në këtë dunja, i cili parasheh denim të dhembësh për shkak të kufrit të tyre. Thotë: vallë, a mos presin T’i denoj për shkak të idhujtarisë ndaj Meje dhe përgënjeshtrimit të të Dërguarve të Mi, ashut siç i kam dënuar ata që kan qenë para tyre”. (Taberiu, 22/ 146).

Shumë ajete u kërcënohen popujve mosbesimtar me zbatimin e ligjeve që kanë qenë valide mbi idhujtarët dhe mosbesimtarët:

{æóÅöä ãøä ÞóÑúíóÉò ÅöáÇøó äóÍúäõ ãõåúáößõæåóÇ ÞóÈúáó íóæúãö ٱáúÞöíóÜٰãóÉö} [ÇáÅÓÑÇÁ:58].

“Nuk ka asnjë nga fshatrat (nga vendbanimet e kundërshtarëve) e që Ne nuk do ta shkatërrojmë ose ndëshkojmë atë me një dënim të ashpër para ditës së kijametit. Kjo është theksuar në Libër (Lehvi Mahfudh)”. (El-Isra: 58).

Ibn Kethiri [rahimehull-llah] thotë:

“Ky është lajmërim nga All-llahu [subhanehu ve teala] se ka vendosur dhe ka caktuar gjëra, të cilat i ka regjistruar në Levhi-Mahfudh, se secilin fshat do ta shkatërron me shfarosje totale të banorëve të saja, ose do ti denon me denim të dhembshëm, ose me vrasje ose me telashe. Kjo ndodh për shkak të mëkateve dhe gabimeve të tyre, siç ka treguar All-llahu [subhanehu ve teala] për popujt e mëparshëm:

{æóãóÇ ÙóáóãúäóÜٰåõãú æóáóÜٰßöä ÙóáóãõæÇú ÃóäÝõÓóåõãú} [åæÏ:101].

“Ne nuk u bëmë padrejtë atyre, por ata vetvetes i bënë padrejtë...”. (Hud: 101).

{æóßóÃöíøä ãøä ÞóÑúíóÉò ÚóÊóÊú Úóäú ÃóãúÑö ÑóÈøåóÇ æóÑõÓõáöåö ÝóÍóÇÓóÈúäóÜٰåóÇ ÍöÓóÇÈÇð ÔóÏöíÏÇð æóÚóÐøóÈúäóÜٰåóÇ ÚóÐóÇÈÇð äøõßúÑÇð * ÝóÐóÇÞóÊú æóÈóÇáó ÃóãúÑöåóÇ æóßóÇäó ÚóÜٰÞöÈóÉõ ÃóãúÑöåóÇ ÎõÓúÑÇð} [ÇáØáÇÞ:8¡ 9]

“Sa shumë banorë të fshatrave, që ishin kryeneçë ndaj urdhrit të Zotit të vet dhe ndaj të dërguarve të Tij, Ne i kemi shpërblyer me një llogari të ashpër, i kemi ndëshkuar me një dënim të papërshkrueshëm. Dhe ata e përjetuan barrën e rëndë të punës së vet, kështu që fundi i çështjes së tyre ishte dështimi”. (Et-Talak: 8-9)”. (Ibn Kethiri, 3/ 47).

Nuk ka ikje nga ky ligj, sepse është Caktim i All-llahut, i cili medoemos do të ndodh, ndoshta All-llahu e vonon që të arrijë afatin e vet, mirëpo:

{Ýóáóä ÊóÌöÏó áöÓõäøóÉö ٱááøóåö ÊóÈúÏöíáÇð æóáóä ÊóÌöÏó áöÓõäøóÉö ٱááøóåö ÊóÍúæöíáÇð} [ÝÇØÑ:43].

“…e në ligjin e All-llahut kurrë nuk do të hasësh devijim”. (Fatir: 43).

Imam Kurtubiu thotë:

“All-llahu [subhanehu ve teala] ka caktuar denime për mosbesimtarët dhe këtë e ka bërë ligj për ta. Me denime të tilla i denon të gjitha ata që e meritojnë, dhe ska mundësi askush që ta ndryshojë këtë e as ta kalon denimin prej vehtes të dikush tjetër”. (Kurtubiu, 14/ 360).


2- Tirania dhe padrejtësia ndaj njerëzve.

Prej shkaqeve që e sjellin denimin e Zotit mbi një popull është edhe shtypja e popujve dhe padrejtësia ndaj tyre.

All-llahu [subhanehu ve teala] thotë:

{æóÊöáúßó ٱáúÞõÑóìٰ ÃóåúáóßúäóÜٰåõãú áóãøóÇ ÙóáóãõæÇú æóÌóÚóáúäóÇ áöãóåúáößöåöã ãøóæúÚöÏðÇ} [ÇáßåÝ:59].

“Ato janë fshatra (vendbanime) që kur bënë zullum, Ne i shkatërruam dhe për shkatërrimin e tyre u patëm caktuar kohë të sakta”. (El-Kehf: 59).

Zullumi, padrejtësia ndaj njerëzve është një mëkatm, të cilin All-llahu e denon qysh në dunja, para se të vjen ahireti.

Ebu Bekrete [radijall-llahu anhu] thotë: Pejgamberi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] ka thënë:

((ãÇ ãä ÐäÈò ÃÌÏÑ Ãä íÚÌá Çááå áÕÇÍÈå ÇáÚÞæÈÉ Ýí ÇáÏäíÇ ãÚ ãÇ íÏÎÑ áå Ýí ÇáÂÎÑÉ ãä ÇáÈÛí æÞØíÚÉ ÇáÑÍã)) [ÃÈæ ÏÇæÏ Í4902¡ ÇáÊÑãÐí Í2511¡ ÃÍãÏ Í19861].

“Nuk ka denim që meriton më së shumti të denohet në dunja, përskej të atyreve që ia vonon për në ahiret, sikur është tirania dhe ndërprejra e marëdhënieve farefisnore”. (sahih, Ebu Davudi dhe të tjerët).

((Åä ÇáäÇÓ ÅÐÇ ÑÃæÇ ÇáÙÇáã Ýáã íÃÎÐæÇ Úáì íÏíå ÃæÔß Ãä íÚãåã Çááå ÈÚÞÇÈ)) [ÃÈæ ÏÇæÏ Í4338¡ ÇáÊÑãÐí Í2168¡ ÃÍãÏ Í30].

“Nëse njerëzit e shohin zullumqarin dhe nuk e kapin për dore (nuk e ndalin), së shpejti All-llahu do t’i kaplojë të gjith me denim”. (Sahih, Ebu Davudi dhe të tjerët).

Mundet të vonohet denimi i zullumit deri në një afat të cilin e di vetëm All-llahu [subhanehu ve teala]. Ebu Musa Eshariu [radijall-llahu anhu] thotë se Pejgamberi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] ka thënë:

((Åä Çááå áíãáí ááÙÇáã ÍÊì ÅÐÇ ÃÎÐå áã íÝáÊå)) ÞÇá Ëã ÞÑÃ: {æóßóÐٰáößó ÃóÎúÐõ ÑóÈøßó ÅöÐóÇ ÃóÎóÐó ٱáúÞõÑóìٰ æóåöìó ÙóÜٰáöãóÉñ Åöäøó ÃóÎúÐóåõ Ãóáöíãñ ÔóÏöíÏñ} [åæÏ:102] [ÇáÈÎÇÑí Í4409].

“All-llahu i jep afat zullumqarit që kur ta mer, nuk mund t’i shpëton”. Pastaj Pejgamberi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] lexoi ajetin:

“Ja, kështu është ndëshkimi i Zotit tënd, kur dënon vendet që janë zullumqare. Vërtet, ndëshkimi i Tij është i dhembshëm, e i ashpër”. (Hud: 102)”. (Buhariu dhe Muslimi).

All-llahu [subhanehu ve teala] tregon përfundimin e keq të popujve zullumqar dhe tiran, siç kanë qenë Adi, Themudi dhe Faraoni, duke thënë:

{æóËóãõæÏó ٱáøóÐöíäó ÌóÇÈõæÇú ٱáÕøóÎúÑó ÈöٱáúæóÇÏö * æóÝöÑúÚóæúäó Ðöì ٱáÃóæúÊóÇÏö * ٱáøóÐöíäó ØóÛóæúÇú Ýöì ٱáúÈöáóÜٰÏö * ÝóÃóßúËóÑõæÇú ÝöíåóÇ ٱáúÝóÓóÇÏó * ÝóÕóÈøó Úóáóíúåöãú ÑóÈøõßó ÓóæúØó ÚóÐóÇÈò * Åöäøó ÑóÈøóßó áóÈöٱáúãöÑúÕóÇÏö} [ÇáÝÌÑ:9-14].

“Dhe me Themudin, të cilët shpuan shkëmbinj në luginën (kura), Dhe me faraonin i fortifikuar me tenda (ushtarake)! Të cilët e tepruan me krime në tokë. Dhe në të shtuan shkatërrimin. E All-llahu kundër tyre lëshoi lloj-lloj dënimesh. Pse Zoti yt është që përcjell (u rri në pritë)”. (El-Fexhr: 9- 14).

{æóßóãú ÞóÕóãúäóÇ ãöä ÞóÑúíóÉò ßóÇäóÊú ÙóÜٰáöãóÉð æóÃóäÔóÃúäóÇ ÈóÚúÏóåóÇ ÞóæúãÇð ÁÇÎóÑöíäó} [ÇáÃäÈíÇÁ:11].

“Ne shpartalluam sa vendbanime që ishin mizore, e në vend të tyre sollëm popull tjetër”. (El-Enbija: 11).

{ÝóßóÃóíøä ãøä ÞóÑúíóÉò ÃóåúáóßúäóÜٰåóÇ æóåöìó ÙóÇáöãóÉñ Ýóåöìó ÎóÇæöíóÉñ Úóáóìٰ ÚõÑõæÔöåóÇ æóÈöÆúÑò ãøõÚóØøóáóÉò æóÞóÕúÑò ãøóÔöíÏò} [ÇáÍÌ:45].

“E sa fshatra që ishin zullumqarë i shkatërruam Ne, e ato janë të rrënuara mbi kulmet e tyre dhe sa bunarë kanë mbetur shkret e sa pallate të larta!”. (El-Haxhxh: 45).


3- Mëkatet e shumta dhe mosurdhërimi në të mirë.

Përhapja e mëkateve dhe imoralitetit dhe mos ekzistimi i burrave të mirë që urdhërojnë në të mirë dhe largojnë prej të këqijave, janë prej shkaqeve që All-llahu e dërgon denimin në një popull.

All-llahu [subhanehu ve teala] thotë:

{æóٱÊøóÞõæÇú ÝöÊúäóÉð áÇøó ÊõÕöíÈóäøó ٱáøóÐöíäó ÙóáóãõæÇú ãöäßõãú ÎóÇÕøóÉð æóٱÚúáóãõæÇú Ãóäøó ٱááøóåó ÔóÏöíÏõ ٱáúÚöÞóÇÈö} [ÇáÃäÝÇá:25].

“Ruajuni nga e keqja (nga dënimi) që nuk i godet vetëm ata që bënë mizori prej jush, (por edhe të mirët), dhe ta dini se All-llahu është ndëshkues i rreptë”. (El-Enfal: 25).

Zejnebeja [radijall-llahu anha] thotë: U zgjua Pejgamberi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] nga gjumi me fytyrë të skuqur, dhe duke thënë:

((áÇ Åáå ÅáÇ Çááå¡ æíá ááÚÑÈ ãä ÔÑ ÞÏ ÇÞÊÑÈ¡ ÝÊÍ Çáíæã ãä ÑÏã íÃÌæÌ æãÃÌæÌ ãËá åÐå)) - æÚÞÏ ÓÝíÇä ÊÓÚíä Ãæ ãÇÆÉ- Þíá: Ãäåáß æÝíäÇ ÇáÕÇáÍæä¿!

“La ilahe il-lall-llah, vaj për arabët nga e keqeja që u është afruar. Sot është hapur nga vrima e Jexhuxhit dhe Mexhuxhit sa kjo”. Sufjani bëri me gishta numrin nëntëdhjet ose njëqind. I thanë: a do të shkatërrohemi duke pasur në mesin tonë burra të mirë? Tha:

ÞÇá: ((äÚã ÅÐÇ ßËÑ ÇáÎÈË)).

“Po, nëse është shtuar shumë e keqeja”. (Buhariu dhe Muslimi).

Pejgamberi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] thotë:

((áÇ ÊÒÇá ÃãÊí ÈÎíÑ ãÇ áã íÝÔ Ýíåã æáÏ ÇáÒäÇ ÝÅÐÇ ÝÔÇ Ýíåã æáÏ ÇáÒäÇ ÝíæÔß Ãä íÚãåã Çááå ÚÒ æÌá ÈÚÞÇÈ)) [ÃÍãÏ Í2629¡ æÍÓäå ÇáÍÇÝÙ ÇÈä ÍÌÑ Ýí ÇáÝÊÍ 10/193].

“Ummeti do të vazhdojë në gjendje të mirë, përderisa nuk janë përhapur në mesin e tyre kopilat, e nëse përhapen kopilat, atëherë së shpejti All-llahu i kaplon me denim”. (hasen, Ahmedi).

Mëkatet dhe të këqijat përhapen atëherë kur muslimanët nuk i realizojnë obligimet e tyre në lëminë e urdhërimit në të mirë dhe ndalimit nga të këqijat, saqë mëkati të bëhet dukuri normale në shoqëri. Në këtë rast denimi i kaplon që të gjith. Pejgamberi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] thotë:

((æÇáÐí äÝÓí ÈíÏå áÊÃãÑä ÈÇáãÚÑæÝ æáÊäåæä Úä ÇáãäßÑ Ãæ áíæÔßä Çááå Ãä íÈÚË Úáíßã ÚÞÇÈÇð ãäå Ëã ÊÏÚæäå ÝáÇ íÓÊÌÇÈ áßã)) [ ÇáÊÑãÐí Í2169¡ æÞÇá: åÐÇ ÍÏíË ÍÓä¡ ÃÍãÏ Í22790]

“Pasha Ate në Dorë të të cilit është shpirti im, ose do të urdhëroni në të mirë e do të ndaloni prej të këqijave ose së shpejti All-llahu do t’ju dërgojë denim prej Tij, e pastaj do t’i luteni, mirëpo nuk do t’ju përgjigjet”. (Hasen, Tirmidhiu).

Ibn Omeri [radijall-llahu anhu] thotë: U drejtua Pejgamberi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] kah ne dhe na tha:

((íÇ ãÚÔÑ ÇáãåÇÌÑíä¡ ÎãÓ ÅÐÇ ÇÈÊáíÊã Èåä æÃÚæÐ ÈÇááå Ãä ÊÏÑßæåä: áã ÊÙåÑ ÇáÝÇÍÔÉ Ýí Þæã ÞØ ÍÊì íÚáäæÇ ÈåÇ ÅáÇ ÝÔÇ Ýíåã ÇáØÇÚæä æÇáÃæÌÇÚ ÇáÊí áã Êßä ãÖÊ Ýí ÃÓáÇÝåã ÇáÐíä ãÖæÇ¡ æáã íäÞÕæÇ ÇáãßíÇá æÇáãíÒÇä ÅáÇ ÃÎÐæÇ ÈÇáÓäíä æÔÏÉ ÇáãÆæäÉ æÌæÑ ÇáÓáØÇä Úáíåã¡ æáã íãäÚæÇ ÒßÇÉ ÃãæÇáåã ÅáÇ ãäÚæÇ ÇáÞØÑ ãä ÇáÓãÇÁ æáæáÇ ÇáÈåÇÆã áã íãØÑæÇ¡ æáã íäÞÖæÇ ÚåÏ Çááå æÚåÏ ÑÓæáå ÅáÇ ÓáØ Çááå Úáíåã ÚÏæÇ ãä ÛíÑåã ÝÃÎÐæÇ ÈÚÖ ãÇ Ýí ÃíÏíåã¡ æãÇ áã ÊÍßã ÃÆãÊåã ÈßÊÇÈ Çááå æíÊÎíÑæÇ ããÇ ÃäÒá Çááå ÅáÇ ÌÚá Çááå ÈÃÓåã Èíäåã))[2].

“O ju muhaxhir! Pesë gjëra nëse sprovoheni me to, kurse unë strehohem te All-llahu nga takimi i tyre:

- Nëse përhapet imoraliteti në një popull dhe e publikojnë, te ata përhapet mortaja dhe sëmundjet që skanë qenë te popujt e mëhershëm.

- Nëse vjedhni në peshojë dhe matje, do të vjen thatësia, jeta e vështirë dhe zullumi i pushtetarit.

- Nëse nuk japin zekatin, u ndalet shiu nga qielli, po mos të ishin bagëtia, nuk do të binte shi.

- Nëse tradhtoni marëveshjen e All-llahut dhe të Pejgamberit, atëherë All-llahu le që t’ju sundon armiku i huaj, e ua marin një pjesë të asaj që e keni në duar.

Nëse prijësit e tyre nuk gjykojnë me Librin e All-llahut, dhe selektojnë nga ajo që kemi shpallur, All-llahu e futë luftën mes tyre”. (sahih, Ibn Maxheja dhe të tjerët).

Imam Kurtubiu thotë:

“Ky është ligji i All-llahut mbi njerëzit, nëse përhapen mëkatet dhe nuk i ndryshojnë, atëherë të gjith ata denohen”. (Kurtubiu, 1/ 401).

Pejgamberi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] thotë:

((ãÇ ãä Þæãò íÚãá Ýíåã ÈÇáãÚÇÕí Ëã íÞÏÑæä Úáì Ãä íÛíÑæÇ Ëã áÇ íÛíÑæÇ ÅáÇ íæÔß Ãä íÚãåã Çááå ãäå ÈÚÞÇÈò)) [ÃÈæ ÏÇæÏ Í3775¡ ÃÍãÏ Í16].

“Nëse në një popull bëhen mëkate, e ata kanë mundësi t’i ndryshojnë, mirëpo nuk i ndryshojnë, së shepjti All-llahu do t’i kaplojë që të gjith me denim prej Tij”. Sahih, Ebu Davudi dhe të tjerët).

Tajibabadi, komentuesi i sunenit të Ebu Davudit, duke e komentuar këtë hadith thotë:

“Ali el-Kariu [rahimehull-llah] ka thënë: nëse ata që nuk bëjnë mëkate janë më shumë se ata që bëjnë mëkate, e nuk i ndalojnë prej mëkateve, atëherë All-llahu që të gjith i kaplon me denim. Aziziu thotë: sepse ata që nuk bëjnë mëkate nëse janë më shumë se sa ata që bëjnë mëkate, zakonisht kanë mundësi ta ndryshojnë të keqen, andaj lëria e tyre, tregon dakordimin me ta”. (Aunul-Mabud, 11/ 329).

Pejgamberi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] thotë:

((Åä Çááå áÇ íÚÐÈ ÇáÚÇãÉ ÈÚãá ÇáÎÇÕÉ ÍÊì ÊÚãá ÇáÎÇÕÉ ÈÚãá ÊÞÏÑ Úáíå ÇáÚÇãÉ Ãä ÊÛíÑå æáÇ ÊÛíÑå¡ ÝÐÇß Ííä íÃÐä Çááå ÊÚÇáì Ýí åáÇß ÇáÚÇãÉ æÇáÎÇÕÉ)) [ÃÍãÏ Í¡17267¡ ÇáØÈÑÇäí 17/138¡ æÑÌÇáå ËÞÇÊ¡ ÞÇá ÇÈä ÍÌÑ: ÅÓäÇÏå ÍÓä¡ ÝÊÍ ÇáÈÇÑí 13/4].

“All-llahu nuk i denon mbarë njerëzit për shkak të mëkateve të elitës, derisa kur elita të bëjë mëkate të cilat masa e gjërë mund t’i ndryshojnë, e nuk i ndryshojnë. Në këtë rast All-llahu jep leje për të shkatërruar edhe elitën edhe masën e gjërë”. (Hasen, Ahmedi).

Ibn Abbasi [radijall-llahu anhu] thotë:

“All-llahu [subhanehu ve teala] i ka urdhëruar besimtarët që mos të dakordohen me veprat e tyre, përndryshe i kaplon me denim edhe zullmqarët edhe ata që u bëhet zullum”. (Tefsiri i Begaviut, 2/ 241).

Denimi i përgjithshëm i kësaj bote nuk domethënë se të denohen bashkarisht edhe në ahiret. Atje secili llogaritet për veprat e veta.

Ummu Selemeja [radijall-llahu anha] tregon merfuan:

((ÅÐÇ ÙåÑÊ ÇáãÚÇÕí Ýí ÃãÊí Úãåã Çááå ÚÒ æÌá ÈÚÐÇÈ ãä ÚäÏå ÝÞáÊ: íÇ ÑÓæá Çááå ÃãÇ Ýíåã íæãÆÐ ÃäÇÓ ÕÇáÍæä¿ ÞÇá: Èáì¡ ÞÇáÊ: ÝßíÝ íÕäÚ ÃæáÆß¿ ÞÇá: íÕíÈåã ãÇ ÃÕÇÈ ÇáäÇÓ Ëã íÕíÑæä Åáì ãÛÝÑÉ ãä Çááå æÑÖæÇä)) [ÃÍãÏ Í26056].

“Nëse përhapen mëkatet në ummetin tim, All-llahu të gjith i kaplon me denim prej Tij. I thashë: o i Dërguar i All-llahut, në mesin e tyre atëbotë do të ketë edhe njerëz të mirë? Tha: po. E si do të veprohet me ta? Tha: i kaplon ajo që i kaplon njerëzit, e pastaj shkojnë te Mëshira dhe Kënaqësia e All-llahut”. (Sahih, Ahmedi).

Imam Kurtubiu thotë:

“Nëse thuhet: si ka mundësi që All-llahu ti kaplojë me denim të Vetin që të gjith, pasiqë në mesin e tyre ka edhe besimtar që nuk janë zullumqarë. U thuhet: shkatërrimin e zullumqarit e ban për hakmarje dhe denim, kurse shkatërrimin e besimtarit me kompenzim në ahiret. Imam Muslimi transmeton nga Abdull-llah ibn Omeri [radijall-llahu anhu] se Pejgamberi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] ka thënë:

((ÅÐÇ ÃÑÇÏ Çááå ÈÞæã ÚÐÇÈÇð ÃÕÇÈ ÇáÚÐÇÈ ãä ßÇä Ýíåã Ëã ÈÚËæÇ Úáì äíÇÊåã))" [ÊÝÓíÑ ÇáÞÑØÈí10/120].

“Nëse All-llahu dëshiron ta denon një popull, denimi i kaplon të gjith ata që gjinden aty, e pastaj ringjallën sipas nijetit të tyre”. (Kurtubiu, 10/ 120).


4- Mendjemadhësia, mburrja dhe kryelartësia.

Një popull mendjemadh, tiran, mburravec, kryelartë, është popull që meriton denimin e All-llahut, sepse i ban rival All-llahut në cilësi që janë të veçanta për te.

All-llahu [subhanehu ve teala] thotë:

{æóÃóäøóåõ Ãóåúáóßó ÚóÇÏÇð ٱáÃõæáóìٰ * æóËóãõæÏó ÝóãóÇ ÃóÈúÞóìٰ * æóÞóæúãó äõæÍò ãøä ÞóÈúáõ Åöäøóåõãú ßóÇäõæÇú åõãú ÃóÙúáóãó æóÃóØúÛóìٰ} [ÇáäÌã:50-52].

“Dhe Ai e shkatërroi Adin e lashtë. Edhe Themudin, që prej tyre nuk mbeti më. Edhe popullin e Nuhut më herët, vërtet ata ishin edhe më zullumqarë dhe më renegatë”. (En-Nexhm: 50- 52).

Imam Taberiu thotë:

“All-llahu i Lërtësuar tregon se ka shkatërruar popullin e Nuhit [alejhis-selam], para Adit dhe Themudit, të cilët kanë qenë më zullumqar ndaj vetvetes së tyre, mohues më të mëdhenjë ndaj Zotit të tyre, njerëz më kriminel dhe rebel ndaj All-llahut se sa popujt e denuar pas tyre. Prepotencën me të cilën i ka cilësuar All-llahu ka qenë më e madhe se sa e popujve tjerë”. (Taberiu, 27/ 78).

All-llahu [subhanehu ve teala] thotë:

{Ãóæóáóãú íóÓíÑõæÇú Ýöì ٱáÃÑúÖö ÝóíóäÙõÑõæÇú ßóíúÝó ßóÇäó ÚóÜٰÞöÈóÉõ ٱáøóÐöíäó ãöä ÞóÈúáöåöãú ßóÇäõæÇú ÃóÔóÏøó ãöäúåõãú ÞõæøóÉð æóÃóËóÇÑõæÇú ٱáÃÑúÖó æóÚóãóÑõæåóÇ ÃóßúËóÑó ãöãøóÇ ÚóãóÑõæåóÇ æóÌóÇÁÊúåõãú ÑõÓõáõåõã ÈöٱáúÈóíøäóÇÊö ÝóãóÇ ßóÇäó ٱááøóåõ áöíóÙúáöãóåõãú æóáóÜٰßöä ßóÇäõæÇú ÃóäÝõÓóåõãú íóÙúáöãõæäó} [ÇáÑæã:9].

“A nuk udhëtuan ata nëpër tokë e të shohin se si qe përfundimi i atyre që ishin para tyre!? Ata ishin edhe më të fortë se këta, ata e lëruan tokën dhe e rindërtuan atë më shumë se sa këta, e rindërtuan, atyre u patën ardhur të dërguarit e vet me fakte të qarta. Pra, All-llahu nuk ishte që t'ju bëjë të padrejtë atyre, por ata vetvetes i bënë të padrejtë”. (Er-Rum: 9).

Ibn Kethiri [rahimehull-llah] thotë:

“Popujt dhe gjeneratat para jush kanë qenë më të fuqishme se ju…kanë pasur më shumë pasuri dhe fëmijë. Ju nuk keni as një të dhejtën e asaj që kanë pasur ata. Kanë sunudar botën në atë formë që ju nuk mund të arrini. Kanë ndërtuar godina të mëdha, e kanë rindërtuar shumë ma shumë se ju dhe e kanë shfrytëzuar ma shumë se ju”. (Ibn Kethiri, 3/ 428).

Pejgamberi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] na ka treguar për izraelitët, të cilët filluan të mburren me numër dhe sasi, dhe si u erdhi denimi i All-llahut [subhanehu ve teala]. Ata i goditi ligji i drejtë i All-llahut, i cili e kaplon secilin që është mendjemadh, mburravec ose krenar me tjerkënd përveç All-llahut.

Pejgamberi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] thotë:

((Åäí ÐßÑÊ äÈíÇð ãä ÇáÃäÈíÇÁ ÃÚØì ÌäæÏÇð ãä Þæãå ÝÞÇá: ãä íßÇÝÆ åÄáÇÁ¿ Ãæ ãä íÞæã áåÄáÇÁ¿ - Ãæ ÛíÑåÇ ãä ÇáßáÇã - ÝÃæÍì Åáíå Ãä ÇÎÊÑ áÞæãß ÅÍÏì ËáÇË ÃãÇ Ãä äÓáØ Úáíåã ÚÏæÇð ãä ÛíÑåã Ãæ ÇáÌæÚ Ãæ ÇáãæÊ¡ ÝÇÓÊÔÇÑ Þæãå Ýí Ðáß¡ ÝÞÇáæÇ: ÃäÊ äÈí Çááå¡ Ýßá Ðáß Åáíß¡ ÎÑ áäÇ¡ ÝÞÇã Åáì ÇáÕáÇÉ¡ ßÇäæÇ ÅÐÇ ÝÒÚæÇ ÝÒÚæÇ Åáì ÇáÕáÇÉ¡ ÝÕáì ãÇ ÔÇÁ Çááå. ÞÇá Ëã ÞÇá: Ãí ÑÈ¡ ÃãÇ ÚÏæ ãä ÛíÑåã ÝáÇ¡ Ãæ ÇáÌæÚ ÝáÇ¡ æáßä ÇáãæÊ.

ÝÓáØ Úáíåã ÇáãæÊ¡ ÝãÇÊ ãäåã ÓÈÚæä ÃáÝÇð¡ ÝåãÓí Ü Ãí: åãÓ ÇáäÈí Õáì Çááå Úáíå æÓáã ÇáæÇÑÏ Ýí ÕÏÑ ÇáÍÏíË Ü ÇáÐí ÊÑæä Ãäí ÃÞæá: Çááåã Èß ÃÞÇÊá æÈß ÃÕÇæá¡ æáÇ Íæá æáÇ ÞæÉ ÅáÇ ÈÇááå)) [ÃÍãÏ Í23972].

“Ju kujtoj një pejgamber prej pejgamberëve, të cilit Zoti i dha ushtri nga populli i vet, e ai tha: kush mundet kundër tyre, ose kush mundet tu rezistojë këtyreve? Atëherë Zoti i shpalli: zgjedh për popullin tënd njërën prej tre gjërave: ti sundojë armiku i huaj, t’i kaplojë uria ose vdekja. U konsultua me popullin e vet në këtë drejtim, e ata i thanë: ti je pejgamber i Zotit, kjo punë të mbetet ty, ti zgjedh për ne. U ngrit në namaz, sepse kur trishtoheshin nxitonin në namaz. U fal sa deshti Zoti që të falet, pastaj tha: o Zot, armik i huaj të na sundojë, jo. Urinë, jo. E zgjedhim vdekjen.

Atëherë All-llahu ua dërgoi vdekjen. Prej tyre vdiqn shtatëdhjet mijë. Shushuritjen që e dëgjoni është:

“All-llahu im, me ty luftoj dhe me Ty rezistojë. Ska mundësi e fuqi pa All-llahun”. (Sahih, Ahmedi).


5- Esktremizmi në fe.

Pejgamberi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] thotë:

((íÇ ÃíåÇ ÇáäÇÓ ÅíÇßã æÇáÛáæ Ýí ÇáÏíä ÝÅäå Ãåáß ãä ßÇä ÞÈáßã ÇáÛáæ Ýí ÇáÏíä)) [ÃÍãÏ Í3238¡ ÇÈä ãÇÌå Í3029¡ÇáÍÇßã 1/456].

“O ju njerëz, rujuni nga esktremizmi në fe, sepse ekstremizmi në fe i ka shkatërruar popujt para jush”. (Sahih, Ahmedi dhe të tjerët).

Munaviu [rahimehull-llah] thotë:

“Rujuni nga ekstremizmi, vështirësimi në fe, tejkalimi i kufinjve, hulumtimi i gjërave të paqarta dhe mundimi i zbulimit të defekteve të tyre”. (Fejdul-Kadir, 3/ 125).

Ebu Hurejre [radijall-llahu anhu] tregon se Pejgamberi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] ka thënë:

((ÏÚæäí ãÇ ÊÑßÊßã ÅäãÇ åáß ãä ßÇä ÞÈáßã ÈÓÄÇáåã æÇÎÊáÇÝåã Úáì ÃäÈíÇÆåã¡ ÝÅÐÇ äåíÊßã Úä ÔíÁ ÝÇÌÊäÈæå¡ æÅÐÇ ÃãÑÊßã ÈÃãÑ ÝÃÊæÇ ãäå ãÇ ÇÓÊØÚÊã)) [ÇáÈÎÇÑí Í6744¡ ãÓáã Í2380].

“Sa t’ju lë të lirë, lërëmni (mos më pyetni), sepse janë shkatërruar ata që kanë qenë para jush duke i pyetur dhe duke polemizuar me pejgamberët e tyre. Kur t’jua ndaloj ndonjë gjë, largohuni, e kur t’ju urdhëroi ndonjë gjë, zbatojeni sa të keni mundësi”. (Buhariu dhe Muslimi).

Imam Neveiu [rahimehull-llah] thotë:

“Shkatërrimi i atyreve që kanë qenë para nesh ka ndodh ne fe, përshkak të mosbesimit dhe shpikjeve të tyre, andaj Pejgamberi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] na e tërhoqi vërejten nga veprat e tyre”.

Kurse Ibn Haxheri thotë: Hadithi i qorton pyetjet ekstreme dhe të parealizueshme”. (Feth, 13/ 263).

Ibn Tejmia polemizimin me pejgamberët e kosnideron kundërshtim të tyre, duke thënë:

“I urdhëroi që mos të pyesin për atë që nuk i ka urdhëruar, duke treguar se shkaku i shkatërrimit të popujve të mëhershëm ka qenë pyetja e shumtë e pastaj kundërshtimi i tyre duke bërë mëkate. Siç na ka treguar All-llahu për izraelitët, të cilët e kanë kundërshtuar urdhërin e Musait [alejhis-selam] në luftë edh enë raste tjera. Pastaj për pyetjet e shumta që i kanë bërë për çeshtjen e lopës, të cilën duheshta ta therrin. Kjo polemikë me pejgamberët, All-llahu e di më së miri, është kundërshtim i pejgamberëve. Siç thuhet: polemizojnë njerëzit me udhëheqësin, nëse e kundërshtojnë”. (Iktidausiratil-Mustekim, 1/ 36).

Prej ekstremizmit të ishtarëve të Librit është konsiderimi i Isaut si Zot, ose bir të Zotit dhe respektimi absolut i murgjërive dhe priftërinjve të tyre.


6- Përbuzja e të mirave dhe dhunitve.

All-llahu [subhanehu ve teala] thotë:

{æóÅöÐú ÊóÃóÐøóäó ÑóÈøõßõãú áóÆöä ÔóßóÑúÊõãú áÇÒöíÏóäøóßõãú æóáóÆöä ßóÝóÑúÊõãú Åöäøó ÚóÐóÇÈöì áóÔóÏöíÏñ} [ÅÈÑÇåíã:7].

“Dhe (përkujtoni) kur Zoti juaj njoftoi bindshëm: "Nëse falënderoni, do t'ua shtoj të mirat, e nëse përbuzni, s'ka dyshim, dënimi Im është i vështirë!”. (Ibrahim: 7).

Imam Taberiu [rahimehull-llah] thotë:

“O ju njerëz, nëse përbuzni dhuntitë e All-llahut dhe i mohoni, duke mos e falënderuar dhe duke u kundërshtuar urdhërave dhe ndalesave të Tija, duke bërë mëkate, dijeni se denimi Im është shumë i vështirë, ju denoj ashtu siç kam denuar ata krijesa që më kanë mohuar”. (Taberiu, 13/ 186).

All-llahu [subhanehu ve teala] tregon për përfundimin e keq të njerëzve që i kanë përbuzur dhuntitë duke thënë:

{æóÖóÑóÈó ٱááøóåõ ãóËóáÇð ÞóÑúíóÉð ßóÇäóÊú ÁÇãöäóÉð ãøõØúãóÆöäøóÉð íóÃúÊöíåóÇ ÑöÒúÞõåóÇ ÑóÛóÏðÇ ãøä ßõáø ãóßóÇäò ÝóßóÝóÑóÊú ÈöÃóäúÚõãö ٱááøóåö ÝóÃóÐóÇÞóåóÇ ٱááøóåõ áöÈóÇÓó ٱáúÌõæÚö æóٱáúÎóæúÝö ÈöãóÇ ßóÇäõæÇú íóÕúäóÚõæäó} [ÇáäÍá:112].

“All-llahu sjell si shembull një fshat (vendbanim) që ishte i sigurt dhe i qetë, të cilit i vinte furnizimi nga të gjitha anët me bollëk, kurse ata (banorët) i përbuzën të mirat e All-llahut. Atëherë All-llahu, për shkak të sjelljes së tyre, ua veshi petkun (ua ngjeshi) e urisë dhe të frikës”. (En-Nahl: 112).

Imam Munaviu thotë:

“Asgjë nuk është më keq se sa marja e një dhuntie nga një popull, të cilën nuk mund ta kthejnë. Dhuntia mbetet në një popull duke e falënderuar All-llahu për ate dhunti. Një fjalë e urtë thotë:

ãä áã íÔßÑ ÇáäÚãÉ ÝÞÏ ÊÚÑÖ áÒæÇáåÇ¡ æãä ÔßÑåÇ ÝÞÏ ÞíÏåÇ ÈÚÞÇáåÇ.

“Kush nuk i falënderon dhuntitë, ato mund ti ikin, e ai që i falënderon, i ka lidhur me litar të fuqishëm”.

Gazaliu ka thënë: “Falënderimi është lidhje e dhunitve, me te mebeten dhe vazhdojnë, kurse pa te zgjidhen dhe ikin”.

All-llahu [subhanehu ve teala] thotë:

{Åöäøó Çááøóåó áÇó íõÛóíøÑõ ãóÇ ÈöÞóæúãò ÍóÊøóìٰ íõÛóíøÑõæÇú ãóÇ ÈöÃóäÝõÓöåöãú} [ÇáÑÚÏ:11].

“All-llahu nuk e prish gjendjen e një populli (nuk ua largon të mirat) përderisa ata ta ndryshojnë veten e tyre…”. (Er-Rad: 11)”. (Fejdul-Kadir, 3/ 41).

Ashtu sikurse All-llahu [subhanehu ve teala] thotë:

{Ðٰáößó ÈöÃóäøó ٱááøóåó áóãú íóßõ ãõÛóíøÑÇð äøÚúãóÉð ÃóäúÚóãóåóÇ Úóáóìٰ Þóæúãò ÍóÊøóìٰ íõÛóíøÑõæÇú ãóÇ ÈöÃóäúÝõÓöåöãú æóÃóäøó ٱááøóåó ÓóãöíÚñ Úóáöíãñ} [ÇáÃäÝÇá:53].

“Këtë (masë ndëshkuese) e bëri ngase All-llahu nuk ishte ndryshues i një begatie, të cilën ia ka dhuruar një populli, derisa të ndryshojë ai vetë në vetvete (të bëhet përbuzës i së mirës) dhe ngase All-llahu dëgjon (çka thonë) dhe di (çka punojnë)”. (El-Enfal: 53).

Imam Taberiu thotë:

“All-llahu nuk ia ndërron një popullit shëndetin dhe dhuntitë që i ka, duke ia larguar e ti shkatërrojë, derisa ata nuk ndryshojnë vetvetën e tyre, siç është zullumi i ndërsjelltë, armiqësia e ndërsjelltë, atëherë e meritojnë denimin dhe ndryshimin e Tij”. (Taberiu, 13/ 121).


7- Garimi për të mirat e dunjasë dhe kopracia për to.

Prej shkaqeve të denimit është dhënia pas të mirave të kësaj bote dhe garimi për to. Kjo është sëmundja që i ka shkatërruar popujt e mëparshëm, siç tregon Pejgamberi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem]:

((ÅíÇßã æÇáÔÍ¡ ÝÅäãÇ åáß ãä ßÇä ÞÈáßã ÈÇáÔÍ¡ ÃãÑåã ÈÇáÈÎá ÝÈÎáæÇ¡ æÃãÑåã ÈÇáÞØíÚÉ ÝÞØÚæÇ¡ æÃãÑåã ÈÇáÝÌæÑ ÝÝÌÑæÇ)) [ÃÈæ ÏÇæÏ Í1698¡ ÃÍãÏ Í2753¡ ÇáÍÇßã Í1516¡ ææÇÝÞå ÇáÐåÈí].

“Rujuni nga kopracia, sepse ajo ju shkatërron juve ashtu siç i ka shkatërruar popujt para jush. Kopracia e urdhëron njeriun në ndërprerje të lidhjeve farefisnore dhe imoralitet”. (Sahih, Ebu Davudi dhe të tjerët).

Ibn Haxheri thotë:

“Ky hadith na tregon se garimi për të mirat e kësaj bote e dërgon njeriun në shkatërrim”. (Fethul-Bari, 6/ 263).

Nga kjo gjë na e ka tërhjekur vërejtjen Pejgamberi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] duke thënë:

((ÝæÇááå ãÇ ÇáÝÞÑ ÃÎÔì Úáíßã¡ æáßäí ÃÎÔì Ãä ÊÈÓØ Úáíßã ÇáÏäíÇ ßãÇ ÈÓØÊ Úáì ãä ßÇä ÞÈáßã ÝÊäÇÝÓæåÇ ßãÇ ÊäÇÝÓæåÇ æÊåáßßã ßãÇ ÃåáßÊåã)) [ÇáÈÎÇÑí Í4015¡ ãÓáã Í2961].

“Vall-llahi, nuk u frikohem juve për varfuri, mirëpo ua kam frikën se do t’ju hapet dynjaja, ashtu siç u është hapur atyreve që kanë qenë para jush, e të garoni për të mirat e saja siç kanë garuar ata që kanë qenë para jush, e t’ju shkatërron siç i ka shkatëruar”. (Buhariu dhe Muslimi).

Dhe thotë:

æÞÇá: ((Åäí ããÇ ÃÎÇÝ Úáíßã ãä ÈÚÏí ãÇ íÝÊÍ Úáíßã ãä ÒåÑÉ ÇáÏäíÇ æÒíäÊåÇ)) [ÇáÈÎÇÑí Í1465¡ ãÓáã Í1052].

“Ajo që frikohem për ju pas meje, është hapja e dunjasë dhe zbukurimet e saja”. (Buhariu dhe Muslimi).

U hapet dunjaja njerëzve për shkak të tejkalimit të kufinjve. All-llahu [subhanehu ve teala] thotë:

{ßóáÇøó Åöäøó ٱáÅöäÓóÜٰäó áóíóØúÛóìٰ * Ãóä ÑøóÁÇåõ ٱÓúÊóÛúäóìٰ} [ÇáÚáÞ:6¡ 7].

“Jo, është e vërtetë se ai i kalon kufijtë, për shkak se e ndien veten të pavarur (të pasur)”. (El-Alek: 6-7).

Imam Taberiu thotë:

“Njeriu i kalon kufinjtë e vet, tregohet mendjemadh ndaj Zotit të tij dhe e mohon, sepse e sheh vetveten të pasur”. (Taberiu, 30/ 253).

All-llahu [subhanehu ve teala] thotë:

{æóáóæú ÈóÓóØó ٱááøóåõ ٱáÑøÒúÞ áÈÛæÇ Ýí ÇáÃÑÖ æáãä íäÒá ÈÞÏÑ ãÇ íÔÇÁó} [ÇáÔæÑì:27].

“Sikur All-llahu t'ua shumonte begatinë robërve të vet, ata do t'i kalonin kufijtë, por Ai i furnizon me masë që dëshiron, sepse Ai është i njohur hollësisht dhe i dijshëm për robërit e vet”. (Esh-Shura: 27).

Ibn Kethiri [rahimehull-llah] thotë:

“Po tu jepte ma shumë se sa u duhet, kjo do të bëheshte shkak që të kalojnë kufinjtë, të bëhen prepotent njëri ndaj tjetrit, nga mendjemadhësia dhe mburrja”. (Ibn Kethiri, 4/ 116).





Të marim mësim nga popujt para nesh (l)

Hyrje


Bota sot është para një kthese të rezikshme, për shkak të tiranisë, mendjemadhësisë dhe mohimit të All-llahut që është Një dhe i gjithfuqishëm dhe për shkak të gjendjes së dobët të muslimanëve, përçarjes, nënçmimit dhe divergjencave mes tyre.

Ai që e sheh këtë gjendje kërkon shkakun dhe rrugëdaljen. Cili është shkaku që na solli deri në këtë gjendje? Cili është fundi i një populli jobesimtar dhe mendjemadh e tiran? Ky popull a është më i fuqishëm se popujt që i ka shkatërruar All-llahu? Kur do ti godet ajo që i ka goditur popujt e mëhershëm?

Në këtë rreshta do të flasim për denimin e popujve të mëhershëm dhe formën e denimit, që të jetë për në vërejtje dhe mos të na qëllon ajo që i ka qëlluar ata dhe myzhde për afrimin e momentit të shkatërrimit të zullumit dhe zullumqarëve. All-llahu [subhanehu ve teala] thotë:

{æóáößõáø ÃõãøóÉò ÃóÌóáñ ÝóÅöÐóÇ ÌóÇÁ ÃóÌóáõåõãú áÇó íóÓúÊóÃúÎöÑõæäó ÓóÇÚóÉð æóáÇó íóÓúÊóÞúÏöãõæäó} [ÇáÃÚÑÇÝ:34].

“Çdo popull (që përgënjeshtroi pejgamberët) ka afatin e vet, e kur t'u vijë afati tyre, ai nuk mund të shtyhet për asnjë moment, e as të përngutet më parë”. (El-Araf: 34).


Kujdes nga ligji i All-llahut mbi popujt e kaluar dhe marja mësim prej ndodhive


Kur'ani famëlartë na tregon për shkatërrimin e popujve para nesh, që të lexojmë biografinë e tyre dhe të kujdesemi që mos të veprojmë si ata e të na vjen denimi sikur atyreve. Që të shohim atë që i pret popujt që biejnë në kësi mëkate dhe gabime, ka ardhur vërejtja në shumë ajete të Kur'anit, prej tyre:

1- All-llahu [subhanehu ve teala] thotë:

{æóßóãú ÃóåúáóßúäóÇ ãöäó ٱáúÞõÑõæäö ãöä ÈóÚúÏö äõæÍò æóßóÝóìٰ ÈöÑóÈøßó ÈöÐõäõæÈö ÚöÈóÇÏöåö ÎóÈöíÑóÇ ÈóÕöíÑðÇ} [ÇáÅÓÑÇÁ:17].

“Sa e sa gjenerata i kemi shkatërruar pas Nuhut. Mjaft është Zoti yt vëzhgues e shikues i mëkateve të robërve të Tij”. (El-Isra: 17).

Imam Kurtubiu [rahimehull-llah] thotë:

“Pse nuk marin mësim me popujt që i kemi shkatërruar para tyre, sepse përgënjeshtruan pejgamberët e tyre”. (Tefsir Kurtubi, 6/ 391).

Imam Taberiu thotë:

“O ju njerëz, para jush e deri në kohën e juaj kemi shkatërruar shumë popuj, sepse mohonin argumentet e All-llahut, i përbuznin dhe përgënjeshtronin pejgamberët, ashtu sikurse bëni edhe ju. Ju nuk jeni më të ndershëm te All-llahu se ata, pasiqë nuk ka lidhje farefisnore mes All-llahut dhe ndonjë njeriut. All-llahu disa popuj i denon, ashtu sikurse nuk i denon popujt tjerë dhe ua fal mëkatet disa popujve, për të cilat mëkate i denon disa popuj tjerë”. (Tefsir Taberi, 15/ 57).

2- All-llahu [subhanehu ve teala] thotë:

{Åöäøó Çááøóåó áÇó íõÛóíøÑõ ãóÇ ÈöÞóæúãò ÍóÊøóìٰ íõÛóíøÑõæÇú ãóÇ ÈöÃóäÝõÓöåöãú æóÅöÐóÇ ÃóÑóÇÏó Çááøóåõ ÈöÞóæúãò ÓõæÁÇ ÝóáÇó ãóÑóÏøó áóåõ æóãóÇ áóåõãú ãøä Ïõæäöåö ãöä æóÇá} [ÇáÑæã:41]

“… All-llahu nuk e prish gjendjen e një populli (nuk ua largon të mirat) përderisa ata ta ndryshojnë veten e tyre. Po, kur All-llahu vendos ta ndëshkojë një popull, atë nuk ka kush që ta zbrapsë. Ata, (njerëzit) nuk kanë mbrojtës tjetër pos Tij”. (Er-Rad: 11).

3- All-llahu [subhanehu ve teala] thotë:

{Ðٰáößó ÈöÃóäøó ٱááøóåó áóãú íóßõ ãõÛóíøÑÇð äøÚúãóÉð ÃóäúÚóãóåóÇ Úóáóìٰ Þóæúãò ÍóÊøóìٰ íõÛóíøÑõæÇú ãóÇ ÈöÃóäúÝõÓöåöãú æóÃóäøó ٱááøóåó ÓóãöíÚñ Úóáöíãñ * ßóÏóÃúÈö ÁÇáö ÝöÑúÚóæúäó æóٱáøóÐöíäó ãöä ÞóÈúáöåöãú ßóÐøóÈõæÇú ÈÂíóÜٰÊö ÑóÈøåöãú ÝóÃóåúáóßúäóÜٰåõãú ÈöÐõäõæÈöåöãú æóÃóÛúÑóÞúäóÇ ÁÇáó ÝöÑúÚóæäó æóßõáøñ ßóÇäõæÇú ÙóÜٰáöãöíäó} [ÇáÃäÝÇá:53¡ 54].

“Këtë (masë ndëshkuese) e bëri ngase All-llahu nuk ishte ndryshues i një begatie, të cilën ia ka dhuruar një populli, derisa të ndryshojë ai vetë në vetvete (të bëhet përbuzës i së mirës) dhe ngase All-llahu dëgjon (çka thonë) dhe di (çka punojnë). Ashtu siç ishte traditë e popullit të faraonit dhe atyre që kishin qenë më parë, që i konsideronin të rreme faktet e Zotit të tyre, e Ne për këto të këqija të tyre i shkatërruam, e popullin e faraonit (edhe faraonin) e fundosëm, por të gjithë këta ishin dëmtues të vetes së tyre”. (El-Enfal: 53- 54).

Imam Shevakaniu thotë:

“Kuptimi është se ky denim ka ardhur për shkak se ligji i All-llahut për robërit e Tij është që mos tua ndërron dhuntitë që ua ka dhënë atyreve, derisa mos ta ndryshojnë vetveten”. (Fethul-Kadir, 2/ 318).

4- All-llahu [subhanehu ve teala] thotë:

{Þõáú ÓöíÑõæÇú Ýöì ٱáÃÑúÖö ÝóٱäúÙõÑõæÇú ßóíúÝó ßóÇäó ÚóÜٰÞöÈóÉõ ٱáøóÐöíäó ãöä ÞóÈúáõ ßóÇäó ÃóßúËóÑõåõãú ãøõÔúÑößöíäó} [ÇáÑæã:42].

“Thuaj: "Ecni nëpër tokë dhe shikoni se si ishte përfundimi i atyre që ishin më parë, shumica e tyre ishin jobesimtarë”. (Er-Rum: 42).

Shejhul-Islam Ibn Tejmiu [rahimehull-llah] thotë:

“All-llahu [subhanehu ve teala] na i ka treguar tregimet e popujve që kanë jetuar para nesh që të jenë mësim për ne, tua përngjajmë gjendjen tonë dhe të krahasojmë fundin e popujve më fillimin e tyre. Besimtari i popujve të mëvonshëm ka shembull në besimtarët e popujve të mëhershëm, kurse kafiri dhe munafiku të ketë shembull me ata që kanë qenë para tyre”. (El-Ukudu Ed-durrje, 1/ 137).

5- All-llahu [subhanehu ve teala] thotë:

{áÇó ÊóÍúÓóÈóäøó ٱáøóÐöíäó íóÝúÑóÍõæäó ÈöãóÇ ÃóÊóæúÇú æøóíõÍöÈøõæäó Ãóä íõÍúãóÏõæÇú ÈöãóÇ áóãú íóÝúÚóáõæÇú ÝóáÇó ÊóÍúÓóÈóäøóåõãú ÈöãóÝóÇÒóÉò ãøäó ٱáúÚóÐóÇÈö æóáóåõãú ÚóÐóÇÈñ Ãóáöíãñ} [Âá ÚãÑÇä: 188].

“Mos mendo se janë të shpëtuar ata që gëzohen për atë që bënë (e fshehen çështjen tënde) dhe dëshirojnë të jenë të lavdëruar për atë që nuk e punuan mos llogarit shpëtim për ta (nuk e thanë të vërtetën), ata kanë një dënim të dhëmbshëm”. (Ali Imran: 188).

Imam Taberiu thotë:

“Mos mendoni se ata do të shpëtojnë nga denimi i All-llahut, të cilin e ka përgaditur për armiqtë e Tij në dynja, siç është shafitja, deformimi, dridhja, vrasja, e shumë denime tjera të All-llahut, sepse ata nuk janë shumë larg tyre”. (Tefsir Taberi, 4/ 209).










Fatëkeqësitë dhe vuajtjet janë denime që vijnë për shkak të mëkateve


Kemi shumë ajete që na flasin për këtë temë. Pasiqë All-llahu është i Drejtë dhe nuk i banë padrejtësi askujt.

1- All-llahu [subhanehu ve teala] thotë:

{æóãóÇ ÃóÕóÜٰÈóßõãú ãøä ãøõÕöíÈóÉò ÝóÈöãóÇ ßóÓóÈóÊú ÃóíúÏöíßõãú æóíóÚúÝõæÇú Úóä ßóËöíÑò} [ÇáÔæÑì:30].

“Çfarëdo e keqe që mund t'ju godasë, ajo është pasojë e veprave tuaja (të këqija), e për shumë të tjera Ai u falë”. (Esh-Shura: 30).

Imam Taberiu [rahimehull-llah] thotë:

“All-llahu [subhanehu ve teala] thotë: o ju njerëz, çdo fatëkeqësi që ju godet në dunja, në vetveten, familjen dhe pasurinë tuaj është nga ajo që keni fituar me duart tuaja. Kjo është denim prej All-llahut për shkak të mëkateve që i keni bërë mes jush dhe All-llahut. Kurse për shumë mëkate ua fal dhe nuk ju denon për to”. (Taberi, 25/ 32).

2- All-llahu [subhanehu ve teala] thotë:

{Ãóáóã íóÃúÊöåöãú äóÈóÃõ ٱáøóÐöíäó ãöä ÞóÈúáöåöãú Þóæúãö äõæÍò æóÚóÇÏò æóËóãõæÏó æóÞóæúãö ÅöÈúÑٰåöíãó æöÃóÕúÍóÜٰÈö ãóÏúíóäó æóٱáúãõÄúÊóÝößóÜٰÊö ÃóÊóÊúåõãú ÑõÓõáõåõãú ÈöٱáúÈóíøäóÜٰÊö ÝóãóÇ ßóÇäó ٱááøóåõ áöíóÙúáöãóåõãú æóáóÜٰßöä ßóÇäõæÇú ÃóäÝõÓóåõãú íóÙúáöãõæä} [ÇáÊæÈÉ:70].

“A nuk u arriti atyre lajmi i atyre që ishin më herët si: i popullit të Nuhut, i Adit, i Themudit, i popullit të Ibrahimit, i atyre të Medjenit dhe i të rrotulluarve (populli i Lutit). Atyre u patën ardhur të dërguarit e tyre me argumente. All-llahu (që i shkatërroi) nuk ua bëri atyre padrejtë, por ata ia bënë vetes”. (Et-Teube: 70).

3- All-llahu [subhanehu ve teala] thotë:

{Åöäøó ٱááøóåó áÇó íóÙúáöãõ ٱáäøóÇÓó ÔóíúÆðÇ æóáóÜٰßöäøó ٱáäøóÇÓó ÃóäÝõÓóåõãú íóÙúáöãõæä} [íæäÓ:44].

“All-llahu nuk u bën asgjë të padrejtë njerëzve, por ata i bëjnë të padrejtë vetes së tyre”. (Junus: 44).

Abdull-llah ibn Mesudi [radijall-llahu anhu] thotë:

“Poqëse All-llahu i denon popujt për shkak të mëakteve të mëkatarëve do të kaplonte denimi i Tij mbarë njerëzimin, madje edhe vizhën në vrimën e sajë, do të ndalej shiu nga qielli dhe bimët nga toka, e do të cofnin kafshët, mirëpo All-llahu vepron me Faljen dhe Dhuntinë e Tij, siç ka thënë:

{æóíóÚúÝõæÇú Úóä ßóËöíÑò} [ÇáÔæÑì:30]

“…e për shumë të tjera Ai u falë”. (Esh-Shura: 30)”. (Kurtubiu, 10/ 120).

Vuajta dhe denimi me të cilat u është kërcënuar All-llahu [subhanehu ve teala] popujve të ndryshëm, është premtim i vërtetë, i cili deomos do të realizohet edhe nëse vonohet pak. Sepse është ligj kosmologjik me të cilin i denon popull pas populli. Këto ligje nuk priviligjojnë askend as nuk e amnestojnë askend që e meriton denimin, edhe nëse vonohet një kohë.

All-llahu [subhanehu ve teala] thotë:

{æóáößõáø ÃõãøóÉò ÃóÌóáñ ÝóÅöÐóÇ ÌóÇÁ ÃóÌóáõåõãú áÇó íóÓúÊóÃúÎöÑõæäó ÓóÇÚóÉð æóáÇó íóÓúÊóÞúÏöãõæäó} [ÇáÃÚÑÇÝ:34].

“Çdo popull (që përgënjeshtroi pejgamberët) ka afatin e vet, e kur t'u vijë afati tyre, ai nuk mund të shtyhet për asnjë moment, e as të përngutet më parë”. (El-Araf: 34).

Domethënë afat të vdekjes dhe përfundimit të ymrit të tyre. Afat i cili nuk vonohet asnjë çast e as që vjen para kohes”. (Kurtubiu, 10/ 120).

All-llahu [subhanehu ve teala] thotë:

{ÝóÐóÑúäöì æóãóä íõßóÐøÈõ ÈöåóÜٰÐóÇ ٱáúÍóÏöíËö ÓóäóÓúÊóÏúÑöÌõåõãú ãøäú ÍóíúËõ áÇó íóÚúáóãõæäó * æóÃõãúáöì áóåõãú Åöäøó ßóíúÏöì ãóÊöíäñ} [ä:44-45].

“Pra, më lë Mua dhe ata që e mohojnë këtë Kur'an. Ne do t'i afrojmë ata dalëngadalë te dënimi prej nga nuk presin. Dhe atyre Unë u jap afat, sepse ndëshkimi Im është shumë i fortë”. (El-Kalem: 44- 45).

Kurtubiu thotë:

“U ka bërë me dije idhujtarëve se vonimi i denimit nuk ndodh për shkak se është i kënaqur me veprimet e tyre, por sepse është ligj i All-llahut dhënja afat mëkatarëve”. (Kurtubiu, 9/ 376).

Pra, denimi hyjnor është ligj i All-llahut, i cili nuk ndryshon e as nuk zëvendësohet, siç thotë All-llahu [subhanehu ve teala]:

{ÞóÏú ÎóáóÊú ãöä ÞóÈúáößõãú Óõäóäñ ÝóÓöíÑõæÇú Ýöì ٱáÃÑúÖö ÝóٱäúÙõÑõæÇú ßóíúÝó ßóÇäó ÚóÜٰÞöÈóÉõ ٱáúãõßóÐøÈöíäó} [Âá ÚãÑÇä:137].

“Përpara jush kanë kaluar popujt ndaj të cilëve janë zbatuar ligjet, ndaj udhëtoni nëpër tokë dhe shikoni si qe përfundimi i atyre që përgënjeshtruan”. (Ali Imran: 137).

Kurtubiu thotë:

“Kanë kaluar para jush ligje të shkatërrimit për ata që kanë përgënjeshtruar para jush, siç ishte rasti me Adin, Themudin dhe përfundimi i çeshtjes së fundit. Në ditën e Uhudit, u dha afat All-llahu [subhanehu ve teala] dhe i shkallëzoi derisa të arrijë realizimi i asaj që ka caktuar, që domethënë fitoreja e Pejgamberit [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] dhe besimtarëve dhe shkatërrimi i armiqëve të tyre mosbesimtar”. (Kurtubiu, 4/ 216).

All-llahu [subhanehu ve teala] thotë:

{ٱÓúÊößúÈóÇÑÇð Ýöì ٱáÃÑúÖö æóãóßúÑó ٱáÓøóíøìÁ æóáÇó íóÍöíÞõ ٱáúãóßúÑõ ٱáÓøóíøìÁ ÅöáÇøó ÈöÃóåúáöåö Ýóåóáú íóäÙõÑõæäó ÅöáÇøó ÓõäøóÉó ÂáÇúæøóáöíäó Ýóáóä ÊóÌöÏó áöÓõäøóÉö ٱááøóåö ÊóÈúÏöíáÇð æóáóä ÊóÌöÏó áöÓõäøóÉö ٱááøóåö ÊóÍúæöíáÇð} [ÝÇØÑ:43].

“(Largim) Për shkak të mendjemadhësisë dhe dredhisë së keqe, por dredhia e keqe nuk godit tjetër vetëm ata që kurdisën. Pra ata nuk janë duke pritur tjetër vetëm gjurmët e të parëve, e në ligjin e All-llahut kurrë nuk do të hasësh devijim”. (Fatir: 43).

Kurtubiu thotë: “Ligj i All-llahut është që të lartësojë ate që i frikohet dhe ta ulë ate që e ngrit vetveten”. (Kurtubiu, 9/ 42).


A e kaplon denimi i popujve të mëhershëm edhe këtë ummet?


All-llahu [subhanehu ve teala] popujt e mëhershëm i ka denuar me llojlloj denimesh, e ky denim ka qenë në dy forma:

Një: Denim i shfarosjes.

Denimi i cili nuk le asnjë person të gjallë nga ai popull, siç ka ndodhur me popullin e Nuhit, Adit dhe Themudit.

Dy: Denim i rënde që e kaplon një popull, siç janë murtajat, tufanet, katastrofat e ndryshme, etj.

All-llahu [subhanehu ve teala] me këto denime i ka denuar Faraonin dhe izraelitët. Ky lloj i denimit nuk e shfaros një popull tërësisht.

Dijetarët janë të mendimit se lloji i parë i denimeve është ngritur nga njerëzimi nga mëshira e madhe e All-llahut [subhanehu ve teala], edhe pse edhe po ti denonte me këtë lloj të denimit, ky denim do të ishte i drejtë. All-llahu [subhanehu ve teala] thotë:

{æóáóæú íõÄóÇÎöÐõ ٱááøóåõ ٱáäøóÇÓó ÈöãóÇ ßóÓóÈõæÇú ãóÇ ÊóÑóßó Úóáóìٰ ÙóåúÑöåóÇ ãöä ÏóÇÈøóÉò} [ÝÇØÑ:45].

“E sikur All-llahu t'i kapte njerëzit sipas veprave (të këqija) të tyre, nuk do të linte mbi faqen e dheut asnjë gjallesë, por Ai i afatizon deri në momentin e caktuar, e kur të vijë afati i tyre, s'ka dyshim se All-llahu i ka parasysh robërit e vet”. (Fatir: 45).

Hafidh Makdesiu thotë:

“Ka urtësi të mëdha që popujt që jetonin më gjatë, ishin më të fuqishëm dhe më të rebeluar ndaj All-llahut dhe Pejgamberit të tyre, ti denon me shfarosje, mirëpo kur u shkurtua jeta dhe u dobësua forca, All-llahu [subhanehu ve teala] e ngriti denimin me shfarosje, e denimin e tyre e bëri në duar të besimtarëve. Pra në të dy rastet denimi ishte përkates me kohën në të cilën jetonin ata njerëz”. (Miftahu Darus-Seadeti, 1/ 255).

Shejhul-Islam Ibn Tejmiu sqaron se denimi me shfarosje është ngritur që nga koha e Musait [alejhis-selam], duke thënë:

“Para se të zbret Tevrati, All-llahu [subhanehu ve teala] përgënjeshtruesit e pejgamberëve i denonte me shfarosje dhe me denim të shpejtë, duke i shkatërruar të gjith përgënjeshtruesit, siç ndodhi me popullin e Adit, Themudit, banorëve të Medjenit, Lutit, popullin e Faraonit…kurse pas zbritjes së Tevratit All-llahu [subhanehu ve teala] nuk ka denuar asnjë popull me denim shfarosjeje. Madje All-llahu [subhanehu ve teala] thotë:

{æóáóÞóÏú ÁÇÊóíúäóÇ ãõæÓóì ٱáúßöÊóÜٰÈó ãöä ÈóÚúÏö ãóÇ ÃóåúáóßúäóÇ ٱáúÞõÑõæäó ٱáÃæáóìٰ} [ÇáÞÕÕ:43].

“E pasi i shkatërruam popujt e mëparshëm, Ne Musait i dhamë librin që është dritë për njerëz dhe udhëzim e mëshirë që të marrin mësim”. (El-Kasas: 43).

Saqë izraelitët të cilët bënin atë që bënin, kufër, mëkate, disa prej tyre i denonte dhe disa mbeteshin, nëse nuk janë pajtuar me kufrin e të parëve. Andaj ka mbetur njerëz izraelit në fytyrën e tokës”. (Xhevabus-Sahih, 6/ 442).

Pastaj e tregon formën e re, me të cilën i denon mosbesimtarët, e ajo është xhihadi kundër mosbesimtarëve dhe imponimi derisa mos të mbetet fitne, kurse e tërë feja të jetë e All-llahut [subhanehu ve teala]:

“Është e njohur te dijetarët se pas zbritjes së Tevratit, përgënjeshtruesit e popujve të ndryshëm nuk i ka denuar me denim nga qielli, i cili do ti kaplon që të gjith, siç ka shkatërruar popullin e Nuhit, Adit, Themudit, Lutit, Faraonit, etj, por i ka urdhëruar besimtarët që t’i luftojnë mosbesimtarët, ashtu siç ka urdhëruar izraelitët, në gjuhë të Musait të luftojnë tiranët”. (po aty, 2/ 251).

Dërgimi i Muhammedit [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] ka qenë mëshirë për mbarë njerëzimin, ashtu siç na ka treguar All-llahu [subhanehu ve teala]:

{æóãóÇ ÃóÑúÓóáúäóÜٰßó ÅöáÇøó ÑóÍúãóÉð áøáúÚóÜٰáóãöíäó} [ÇáÃäÈíÇÁ:107].

“E Ne të dërguam ty (Muhammed) vetëm si mëshirë për të gjitha krijesat”. (El-Enbija: 107).

Ibn Abbasi [radijall-llahu anhu] thotë:

“Muhammedi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] ishte mëshirë për mbarë njerëzimin, ai që besoi dhe e pranoi ate, është i lumtur, kurse ai që nuk i besoi, shpëtoi nga ajo që i kishte kapluar popujt e mëparshëm, siç është shafitja dhe fundosja”. (Kurtubiu, 11/ 350).

Qëllimi është shafitje e tërësishme, sepse Pejgamberi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] na ka treguar se para Kijametit do të ndodhin disa shafitje.

Prej mëshirës së tij, [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] është që iu ka lutur All-llahut [subhanehu ve teala] që mos ta shkatërron ummetin e tij në tërësi, duke thënë:

((æÅäí ÓÃáÊ ÑÈí Ãä áÇ íåáß ÃãÊí ÈÓäÉ ÚÇãÉ... æÅäí ÃÚØíÊß áÃãÊß Ãä áÇ Ãåáßåã ÈÓäÉ ÚÇãÉ))

“Iu kam lutur Zotit tim që mos ta shkatërron ummetin tim në tërësi…Të kam dhënë garancë që mos ta shkatërroj ummetin tënd në tërësi”. (Sahih, Tirmidhiu dhe të tjerët).

Edhe pse Pejgamberi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] na ka treguar se do të vijnë disa denime të përgjithshme, që do të kaplojnë një pjesë të ummetit, e jo tërë ummetin, siç ka ardhur në hadithet që flasin për shafitjen, defornimin, gjuajtjen, etj para Kijametit.

Xhabiri [radijall-llahu anhu] tregon se kur ka zbritur ajeti Kur'anor:

{Þõáú åõæó ٱáúÞóÇÏöÑõ Úóáóìٰ Ãóä íóÈúÚóËó Úóáóíúßõãú ÚóÐóÇÈÇð ãøä ÝóæúÞößõãú} [ÇáÃäÚÇã:65].

“Thuaj: "Ai ka fuqi (t'ju shpëtojë, por edhe) t'ju sjellë dënim prej së larti…”.

Pejgamberi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] tha:

((ÃÚæÐ ÈæÌåß))¡

“Kërkoj strehim në Fytyrën Tënde”.

{Ãóæú ãöä ÊóÍúÊö ÃóÑúÌõáößõãú}

“… ose prej së poshti nën këmbët tuaja…”.

Pejgamberi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] tha:

((ÃÚæÐ ÈæÌåß))¡

“Kërkoj strehim në Fytyrën Tënde”.

{Ãóæú íóáúÈöÓóßõãú ÔöíóÚÇð æóíõÐöíÞó ÈóÚúÖóßõãú ÈóÃúÓó ÈóÚúÖò}

“…apo t'ju ndajë në grupe e ta luftoni njëri-tjetrin…”. (El-Enam: 65).

Pejgamberi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] tha:

((åÐÇ Ãåæä Ãæ åÐÇ ÃíÓÑ)) [ÇáÈÎÇÑí Í4628].

“Kjo është më e lehtë”. (Buhariu).

Ibn Haxheri duke e komentuar këtë hadith ka thënë:

“Ky kërkim i strehimit në këtë hadith nuk është e kufizuar me kohë të caktuar, që domethënë në kohën e sahabeve dhe gjeneratave të arta, edhe më vonë lejohet të ndodhë kjo me ta”. (Fet’hul-Bari, 8/ 294).

Shejhul-Islam Ibn Tejmiu [rahimehull-llah] thotë:

“Prej Urtësisë dhe Mëshirës së All-llahut është që me dërgimin e Muhammedit [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] mos ta denojë popullin e tij me denim shfarosjeje, ashtu siç i ka denuar popujt e mëparshëm, mirëpo i ka denuar me llojlloj denimesh, ashtu siç i ka denuar disa popuj që e kanë përgënjeshtruar me denime të llojllojshme”. (Xhevabus-sahih, 6/ 443).

Pejgamberi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] ka kërkuar garancë dhe siguri për ummetin e vet, duke u lutur që të ngritet denimi prej tyre, duke thënë:

((æÅäí ÓÃáÊ ÑÈí áÃãÊí Ãä áÇ íåáßåÇ ÈÓäÉ ÚÇãÉ ¡ æÃä áÇ íÓáØ Úáíåã ÚÏæÇð ãä Óæì ÃäÝÓåã ÝíÓÊÈíÍ ÈíÖÊåã æÅä ÑÈí ÞÇá: íÇ ãÍãÏ Åäí ÅÐÇ ÞÖíÊ ÞÖÇÁ ÝÅäå áÇ íÑÏ¡ æÅäí ÃÚØíÊß áÃãÊß Ãä áÇ Ãåáßåã ÈÓäÉ ÚÇãÉ¡ æÃä áÇ ÃÓáØ Úáíåã ÚÏæÇð ãä Óæì ÃäÝÓåã íÓÊÈíÍ ÈíÖÊåã¡ æáæ ÇÌÊãÚ Úáíåã ãä ÈÃÞØÇÑåÇ Ãæ ÞÇá ãä Èíä ÃÞØÇÑåÇ ÍÊì íßæä ÈÚÖåã íåáß ÈÚÖÇð æíÓÈí ÈÚÖåã ÈÚÖÇð)) [ãÓáã Í2889].

“E kam lutur Zotin tim për ummetin tim që mos ta shkatërrojë tërësisht dhe mos tu dërgon armik të huaj që do t’i sundon. Zoti im më tha: O Muhammed! Kur të vendosindonjë gjë, ajo nuk kthehet mbrapa. Të kam dhënë garancë ty edhe ummetit tënd se nuk do ti shkatërrojë tërësisht dhe se nuk do tu mundësoj armiqve të huaj ti sundojnë, edhe poqëse mblidhen nga tërë bota, derisa ata mes vehte nuk shkatërrohen ose nuk e robërojnë njëri tjetrin”. (Muslimi).

Shejhul-Islam Ibn Tejmiu thotë:

“Kjo lutje i është përgjigjur për mbarë ummetin, nëpërgjithësi, mirëpo asesi nuk domethënë se secili individ hyn në këtë mbrojtje, sepse që të dyja rastet kanë ndodhur. Realizimi i kësaj kërkese për mbarë ummetin në përgjithësi ka ndodhur, përndryshe do të shkatërronte këtë ummet me denim shfarosjeje, ashtu siç ka ndodhur me popujt para tyre”. (Mexhmuul-Fetava, 14/ 150).

[iliria e para]

Komfor lux, une ato referatete e klevisit nuk i lexoj. Ato jane per femijet e parashkollores.Duket se edhe ti nga i njejti vend lajmerohesh, sepaku ne baze te shkronjave.
Ato qe pyeta une ne fillim jane pyetje te thjeshta dhe thjeshte duhet pergjegjjur. Une e di s e cka shkruan ne librat e perrallave te quajtur Kuran, Bibel, Tora, Manifesti ipartise e tj. Atyre ju ka skadue afati.
Une do e marr nje shembull tjeter, Suedine. Eshte shtet skandinav qe nga morali, nese i permbahemi rregullores se Kuranit ose bibles eshte larg nen shkallen ZERO. te rinjet fillojne me seks ne moshe shum te re, degjojne muzike rock, etj etj. te gjithat keto kunder fese!
Ne suedi skapas lufte tash 300 vjete, ska lypes, ska njeri qe eshte rrugave, te gjithe kan te garantuar mjekim shkollim, sherbim juridik dhe shume gjera tjera falas. Te gjithe kan pension si ata qe ka punuar, si a ta qe skan. Me gjithe kete qe jane "te pamoralshem" , njerzit jane shume human. Vendi me me me pak krime ne bote......
Keso mund te numeroja sa te duash.
E ku eshte Allahu?
A nuk do te duhej me gjithe fuqine qe ka te ju tregojne njerzve rrugen e drejte?
Mos jau ka lene ju per detyre , ty Klevisit, Indrit dhe shokve tuaj qe te bindni boten se cila eshte rruga e drejte?
Edhe dicka e mos ta zgjas, nese din dicka me fjale tua te me tregosh mire(postimet e gjata nuk i lexoj), qe jo lej refertet dhe citatet se ato nuk jane aktuale.
PS
Nese ka mundesi shkruani me shkronja qe i kuptojme.

[INDRITI]

Postuar më parë nga iliria e para
Komfor lux, une ato referatete e klevisit nuk i lexoj. Ato jane per femijet e parashkollores.Duket se edhe ti nga i njejti vend lajmerohesh, sepaku ne baze te shkronjave.
Ato qe pyeta une ne fillim jane pyetje te thjeshta dhe thjeshte duhet pergjegjjur. Une e di s e cka shkruan ne librat e perrallave te quajtur Kuran, Bibel, Tora, Manifesti ipartise e tj. Atyre ju ka skadue afati.
Une do e marr nje shembull tjeter, Suedine. Eshte shtet skandinav qe nga morali, nese i permbahemi rregullores se Kuranit ose bibles eshte larg nen shkallen ZERO. te rinjet fillojne me seks ne moshe shum te re, degjojne muzike rock, etj etj. te gjithat keto kunder fese!
Ne suedi skapas lufte tash 300 vjete, ska lypes, ska njeri qe eshte rrugave, te gjithe kan te garantuar mjekim shkollim, sherbim juridik dhe shume gjera tjera falas. Te gjithe kan pension si ata qe ka punuar, si a ta qe skan. Me gjithe kete qe jane "te pamoralshem" , njerzit jane shume human. Vendi me me me pak krime ne bote......
Keso mund te numeroja sa te duash.
E ku eshte Allahu?
A nuk do te duhej me gjithe fuqine qe ka te ju tregojne njerzve rrugen e drejte?
Mos jau ka lene ju per detyre , ty Klevisit, Indrit dhe shokve tuaj qe te bindni boten se cila eshte rruga e drejte?
Edhe dicka e mos ta zgjas, nese din dicka me fjale tua te me tregosh mire(postimet e gjata nuk i lexoj), qe jo lej refertet dhe citatet se ato nuk jane aktuale.
PS
Nese ka mundesi shkruani me shkronja qe i kuptojme.

une kam informata se Suedia ka nivelin me te larte te jeteses ne bote por nga ana tjeter ne kete shtet mban e dhe perqindjen me te madhe te vetevrasjeve. Tani i lutem shkelqesise tende te ma shpjegoje psa keto njerez,miljonere qe cdo gje e kane te kompjuterizuar qe kane sigurau nja njezet breza vrasin veteveten?
jam i sugurte qe nuk di te pergjigjesh por megjithate po te le saqe te mos me thuash pastaj se sme vlereson.

[iliria e para]

Si cdo here edhe tash dezinformata jep. Ne Suedi nuk ka aq shume vetevrasje. Edhe kur i bejene nuk i bejne milioneret por njerzit qe kan probleme psiqike.Te rinje qe deshtojne ne shkolle ose dashuri.
Kete shembull me Suedine e mora qe te tregoj ty edhe shokve tu qe besoni verbet ne gjera se ka edhe nje vertete tjeter e jo vecse e juaja.
Sikurse Allahu te donte te denonte dikenin qe i ka kthye shpinden, atehere do te ishte kjo Suedia. Pervec atyre gjerave qe i kam cek me par esht edhe ajo se ne suedi shum konzumohet alkoli.
Nje vend tipik qe Allahu do te duhej ta denonte. Ai denon Somalin, Pakistanin etj. Lufte, varferi, mjerim!
Ju mund te me shkruani citate nga Kurani ose Bibla sa te doni, por une kerkoj fakte.

[Klevis2000]

Po ti kishe lexuar ato lart sdo te flisje po te njejtat gjera ti se di kush eshte denim dhe kush jo.nqs ti jeton gjate kujton se po shperblehesh nga Zoti
thote Allahu ne kuran
"Te mos kujtojne ato qe nuk besuan se afati qe ne i lame te jetojme eshte ne dobi te tyre ne i lame te jetojne qe ti shtojne te keqiat etyre se ato i pret nje denim"

Te mos kujtosh se pasuria eshte mire perhere

thote Allahu ne kuran
E ate pasuri qe u treguan koprace ajo ne diten e gjykimit u shkrihet dhe u hidhet ne qafe .......

Cdo gje ne kete bote eshte sprove dhe nese e perdor per mire eshte dobija e jote dhe nese se perdor per mire eshte denimi jot.
Ne muslimanet edhe buke mos kemi te hajme asnjeher nuk mendojme se po na denon Zoti por ajo eshte sprove prej tij dhe fatkeqesi si pasoje e gjynafeve tonba ose largimit nga feja e Zotit.E boll e indetfikuat Islamin me vende te varfera sepse pasuria eshte ne zemer dhe jo tek leku.

[Tauland]

Bismilah ue salatu ueselamu ala resulilah.
Allahu nuk pasuron dike per ta ngritur mbi te tjere dhe as nuk varferon dike per ta ulur nga te tjeret te dyja jane sprove per njeriun se a do te jete falenderues.

[iliria e para]

O klevis, Tauland e te tjert.
Ju ja fusni kot. Pike se pari do te pyesja ty qe je ne UK se cka kerkon atje?
Edhe ju te tjerve qe keni leshuar shtepite tuaja dhe flisni per pasurine shpirterore?
Nuk e di se kur do e kuptoni se jeni ne ajr por pa krehe?
Cdo gje qe thoni eshte kontradiktore, ne nje vend tthashka kurani keshtu dhe ne tjetrin keshtu!
Po Ai Allahu me dasht me ju tregue njerzeve se cila eshte rruga e drejte, Ai do ta bente duke i denuare ata te pa fete ejo te ju jap juve detyren te perfaqesoni Ate.
Nese Allahu eshte ne nivel aq te ulet dhe ka nevoje qe ju te jeni "ombudsmanet" e Tij, atehere na qenka dicka shume gabim ne kete bote!
Sipas klevisit , te jetosh gjat nuk eshte privilegj!
Nuk e di se cka mendon por cdo gje qe shkruan ketu eshte kontradiktore dhe nese e lexon Kuranin si nje tersi do ta kuptojsh se ai eshte ne kundershtim me vetveten.