Si ftillohet ekzistenca e së keqes?

[Skerdi Sika]

Albo, or bir, e nise bukur por e bitise me turp; s'prisja prej teje të bije kaq poshtë.

Leci: Nëse mendon se e keqja është njësoj e fortë si Zoti, ahere s'qenka fetar fare ;-) provo thuaja këtë, or Lec, klerikëve, nëse do t'u japësh infarkt në tru!

[Klevis2000]

o skerd te shkruajta nje matreial te hollesishem ne dreke por me iku linja me gjithe materialin tani degjo se po te shkruaj shkurt.


E para do te biem dakort te dy se jemi njerez dhe ne kete bote kemi ardhur pa deshiren tone dhe do ikim pa deshiren tone dhe shume ngjarje ne jete na ndodhin pa deshiruar ne .TI e ke pranuar kete gje dhe asnjeher nuk i ke bere pyetjen .Pse erdha ne kete bote me mire mos te vija? pra ti ketu e pranon vullnetin e Zotit por e keqa jote qendron se deshirosh te mesosh Zotin se si Ai duhet te beje dicka ose si ai te krijonte token duke thene qe ta kishte krijuar pa te keqe.

Pra nese re dakort me mua qe je njeri dhe duhet te biesh dakort se je i kufizuar dhe se mynyra e perceptimiyty tend per ngjarjet fenomenet mund te jete ndryshe nga dikush tjeter dhe se mund te gabosh si njeri i kufizuar ne qenien tende4.jer dakort me mua besoj deri ketu.

Ti thua qe Zoti krijoi te keqen ketu jam dakort me ty por ajo qe ti ske kuptuar nga ky krijim i Zotit eshte se a ka urtesi ne krijimin e te keqes.Ateher le te shikojme faktet ose nje analize te shkurter.

KEmi nje ujk nje lepur dhe barishtet dhe oksigjenin dhe CO2 nese ti shikon ujkun duke ngrene lepurin thua kjo eshte e keqe por mos harro se ky lepur do te hante barishtet dhe ato nuk do te plotesonin ekuilibrin e oksigjenit dhe dioksidit te karbonit.Nga ana tjeter nese lepuri nuk do ti hante do te kishte me shume oksigjen dhe do te kishte nje disekuiliber qe me nje fije shkrepse do te ndodhte shperthim i madh. Pra besoj se e di qe egziston nje ekuiliber midis te mires dhe te keqes ne kete bote nese jo atehere mund te diskutoj ne nje shkrim tjeter.

E keqa pse egziston

Per tiu ditur vlera te mires
Pra egziston varferia qe ti dihet vlera pasurise egziston semundja qe ti dihet vlera shendetit.

Per tu sprovuar njerzit me keto te dyja me te miren dhe te keqen

Pra egziston varferia qe te sprovohet njeriu i varfer nese ky do te grabisi apo do te punoje me nder dhe per te pasurine nese ky do te behet mendjemadh dhe do ta shpenzoje pasurine per keq apo do te jete bujar dhe do te jete modest dhe do ta perdori pasurine per mire.

Egziston e shemtuara qe te dallohet e bukura nese gjithe njerzit do te ishin njesoj si do te dukesh vetja ty kjo per mua eshte "komunizem filozofik" nese do te pretendojme qe te kete vetem te mire sepse ky eshte vullneti i Zotit dhe se ti do apo nuk do je i neshtruar ndaj ketij vullneti .Bej sa duash kerkesa dhe pyetje po kjo eshte gjendja dhe realiteti ne cilin ndodhesh ti dhe gjithesia.Prandaj mos pyet pse su krijova me kater kembe por me dy pse su bera me dy koka por me nje sepse dikush do te thoshte se me dy koka do kisha me shume mend.Pra dorezoja veten vullnetit te Zotit per krijimin qe ai ka bere dhe mundohu te gjesh urtesine ne krijimet e tij.Sepse nese njerzit me perceptime te ndryshme dhe me mendje dituri aftesi te ndryshme do te kerkonin gjera te ndryshme ateher mendoje vete se si do te ishte bota nese do te ishte ne dore te njerzve krijimi.

Zoti ka krijuar te miren dhe te keqen ne kete bote deri ne njefare kohe por kjo eshte e perkohshme sepse kjo bote nuk eshte qellim i krijimit por eshte nje rruge qe te con tek ajo qe ti deshiron nje bote vetem me te mira pra xhenetin ose parajsen.TE gjitha te keqiat qe jane ne kete bote jane sprove per njezit qe te sprovohen zemrat e njerzve dhe sipas kalimit te sproves do tu jepet grada denimit ose shperblimit do te dallohen punetoret dhe dembelet te diturit dhe te paditurit ne kete bote dhe ne boten tjeter secili do te marre ate qe i takon sipas veprave qe ka kryer me vullnetin etij.Pra nese nuk pranon qe ne te keqen ka te mire ose eshte shkak per kryerjen ete mires ateher me duhet te dialogojme prape.Pra njeriu ben nje te keqe dhe kjo e keqe e con ate qe te beje nje te mire me mbrapa psh pendimi dhe te kujtoje Zotin ateher kjo e keqe u kthye ne te mire per te.


TAni do te tregoj per cilesite e Zotit

Zoti eshte i dituri absolut ai di gjithcka dhe asgje nuk eshte jashte dijes se tij.

Ai e di te shkuaren
te tashmen
te ardhmen

e di ate qe eshte
e di ate qe seshte po te ishte si do te ishte
PRa e di si do te ishte bota vetem me te mira dhe pa te keqia pavarsisht se tani nuk eshte keshtu.PRA Zoti i di gjerat para se te ndodhin jo si eshte ne bibek kur thuhet Zoti krijoi driten dhe pastaj e pa se ajo eshte e mire sepse Ai e dinte se si do te ishte ajo para se ta krijonte.kuRSE NJERZIT I MESOJME GJERAT MBAS PERFUNDIMIT TE TYRE SEPSE JEMI TE KUFIZUAR NE DITURI.

E dyta eshte deshira e Zotit e cila ndahet ne dy grupe per sqarim

Deshira e qenies
Deshira e ligjshmerise

Deshira e qenies eshte qe deshiron Zoti te egzistoje e mira dhe e keqa per shkak qe ti jepet vlera te mires dhe te sprovohen njerzit me keto te dyja.PRa egziston BUkuria dhe e shemtuara qe ti jepet vlera bukurise dhe te sprovohet i bukuri se nese ai do te jete falenderuaes ndaj Zotit apo do te jete perbuzes dhe mendjemadh nese bukurine do ta perdori per mire apo per keq.
KUrse tek i shemtuari nese ky do te jete durues ndaj caktimit te Zotit dhe do te jetoje me nder dhe sdo te jete inferior ndaj te tjereve.PRA egsiston mishi i derit hde i ujkut qe ti jept vlera mishit te vicit dhe te sprovohen njerzit se ke mish do te hajne dhe a do ti shkatarrojne ato trupat etyre apo jo.


Deshira e ligjshmerise

Pra mbasi Zoti lejoi qe te egzistoje e mira dhe e keqa Ai per te mos i lene njerzit ne humbje ne sprovimin e tyre atehere do disa gjera nga ato qe ka krijuar dhe ka urdheruar qe te kryhen ato.PRA Zoti deshiron besimin dhe lutjen qe i kryhet Atij dhe nuk do mosbesimin dyshimin dhe mendjemadhesine.Per kete gje Ai ka prure profete per tia bere te ditur njerzve se cfare Ai deshiron prej tyre qe ato te kryejne.Dhe ne kuran na ka sqaruar se ai eshte Krijuesi i te keqes dhe te mires dhe Allahu nuk urdheron per padrejtesi por Ai urdheron per drejtesi besim sjellje te mire ndaj prinderve largim nga idhujtaria etj megjithese eshte ai qe lejon te ndodhe e keqa per qellimet qe permende3m me lart.


MBas diturise dhe deshires vjen shkrimi
MBAsi Zoti e dinte me diturine etij dhe se deshiroi te egzistoje e mira dhe e keqa atehere Ai urdheroi te shkruhej se cfare do te ndodhte deri ne fund te botes.

MBAs Diturise qe Zoti e dinte se cfare do te ndodhte dhe se cfare do te bente skerdi ose klevisi me vullnetin etij ne kete bote para se te na krijoi ne atehere deshiroi qe te egzistonte e mira dhe e keqa dhe mbasi deshiroi te egzistonin keto i shkruajti ne librin leuhi mahfudh Dhe pasyaj na krijoi ne dhe cdo gjer qe egziston dhe veprat tona duke e ditur se cfare do te kryenim ne me vullnetin tone te lire.Dhe kjo nuk eshte imponim por dituri dhe krijim sipas asaj qe do te zgjidhnim ne me vullnetin tone te lire para se te krijonte gjithcka.

O skerd ketu i kam rene pak me shkurt nese ke dicka mund te diskutojme prape me pelqen te diskutoj me njerez si ti sepse une perfitoj prej teje e ti prej meje pa keqkuptime

me respekt klevi

[Skerdi Sika]

Klevis 2000 thotë se e keqja ekziston për ta spikatur të mirën. Ai harron të na thotë në se mendon se Zoti qëndron pas të keqes. Në se po, ahere u pa puna, argumenti 3) Zoti krejtësisht i mirë nuk ekzistoka. As argumenti 2) Zoti i gjithëpushtetshëm s'qëndron aq mirë, meqë një Zot i plotfuqishëm do të kish gjetur *mënyra tjera* për ta krijuar oksigjenin, e jo veç përmes vrasjes së një krijese të pafajshme.

Në se jo, ahere bijnë të gjitha argumentet. E keqja që ekziston vetvetiu, pa rrjedhur prej Zotit e jashtë kontrollit të tij, qenka po aq e fortë sa Zoti.

Shëndet!

[Klevis2000]

o skerd dua qe te me kuptosh ne ate qe shkruaj

E keqa nuk ka mundsi ta kete krijuar dikush tjeter sepse do te na dilte nje Zot tjeter pastaj.Ketu jemi dakort besoj TE DY.

E keqa nuk eshte teresisht e keqe ajo ka brenda saj te miren qe duhet te meditosh ne urtesine e krijimin e te keqes.

PERCEPTIMI I NDRYSHEM

Nese ti do ta quash semundjen te keqe une do ta quaj te mire sepse me tregon se sai dobet jam si krijese dhe se me nxit per te lutur Zotin per sherimin tim dhe me ane te kesaj semundje Zoti me fal gabimet e meparshme.Mynyrae konceptimit tend te keqes te obligon arsyen tende qe ajo te dali e keqe.

E keqa eshte pasoje e kryerjes se veprimeve nga VETE njerzit.

Pra sic ta shpjegova dhe me pare qe Zoti e dinte se cdo beje ti me vullnetin tend te lire para se te krijonte te mirat dhe te keqiat qe do te zgjidhje ne jete dhe mbasi e dinte per veprate tuaj te vullnetshme te krijoi ty dhe veprat e tuaja.Ti nuk je engjell qe te krijonte pa te keqe sepse ateher ti dhe shume filozofe qe pyesin aty ku llogjika sduhet te hyje do thonit pse me beri engjell dhe sme la me vullnet te lire te zgjedh .
Per kete thote Allahu ne kuran
"JU mund te doni dicka e ajo mund te jete e keqe per ju dhe mund te urreni dicka e ajo mund te jete e mire per ju"
OSe
"Nese ju vjen ndonje e mire falenderoni Zotin e nese ju vjen ndonje e keqe atehere shikoni tek vetet e juaja

ose hadithi
"Jam cuditur me punen e besimtarit sa here i vjen ndonje e mire ai falenderon dhe kjo eshte miresi per te dhe sa here vjen ndonje e keqe ai ben durim dhe kjo eshte miresi per te".
Po te marr nje shembull nese ty te vjen nje pasuri tha me erdhi nje e mre kurse une te them se mund te gabohesh sepse me kete pasxuri ti mund te behesh arrogant dhe mendjemadh dhe ndahesh nga shoket familja fillon dhe pi droge derisa ben vetvrasje.Te cilat sdo ti beje po mos kishe kete pasuri.

PRa sipas teje vrasja e nje kafshe e pafajshme qeka e keqe kurse ti ha gjithe jeten mish kafshe dhe s'thua jam mizor.

Thith ajer dhe nuk thua po bej padrejtesi sepse po shfrytezoj ajrin /ngrohesh me diellin dhe nuk thua po i bej padrejtesi diellit.E mbi te gjitha per keto nuk falenderon Dhuruesin e tyre.Zotin e plotfuqishem por mundohesh qe ti tregosh gabimet Atij. Mos e bere veten Zot!?.
Te ushqen nena dhe nuk thua une i bej padrejtesi asaj sepse i marr qumeshtin e saj.Pra mos u mundo te dalesh nga suazat e njerzores sepse je njeri dhe duhet te pranosh vullnetin hyjnor dhe s'eshte faji i Zotit pse ti ben keto pyetje ose se tregohesh kaq mendjemadh ose arrogant ne idete e tua dhe do te mesosh Zotin si ta krijointe boten .Prandaj Zoti duke e ditur qe do te kete njerez si ty krijoi te keqen si ndeshkim per njerez si ty .psh(semundjen qe ti thote ketyre njezve shikoni sa te dobet jeni ju i nenshtroheni vullnetit Tim dhe jo Une vullnetit tuaj).
Megjithate duhet te dish se kush eshte e keqe dhe kush eshte e mire sepse gjerat nuk shikohen me syrin njerzor sepse dicka qe per ty eshte e keqe per dikend tjeter eshte e mire.
Duhet te dish qellimin e krijimit dhe ardhjen ne kete bote.
Per te cilen me dukesh se nuk e di dhe duhet te dish me shume per Krijuesin tend dhe se Ai ska te meta dhe mangesi dhe nuk eshte i keq e i padrejte askujt Zoti nuk i ben padrejtesi por perkundrazi ti dhe njerzit ne pergjithesi i bejne padrejtesi vetes se tyre dhe pastaj ndodh e keqa si shkak i te keqes suaj qe beni.
Duhet te besosh ne boten ideale qe Zoti ka krijuar mbas sprovimit te kesaj bote me te kqiat dhe te mirat e saj.

Edhe njehere e keqa eshte ne kontroll dhe ajo eshte e krijuar nga Zoti. Arsyet ti thashe pse eshe krijuar dhe se Zoti nuk e ka krijuar te keqen qe ajo te rri e keqe por se brenda saj ka te mire dhe se ajo eshte shkak per tiu dhene vlera te mires dhe njeriu te veproje te mira.Do te keshilloja qe te beheshe njeri e te pranosh vullnetin e Zotit dhe mos behesh mendjemadh me dy libra qe ke lexuar dhe ti japesh Zotit mendime se si Ai ta krijonte boten.Sepse edhe ato libra qe ke lexuar ti dhe dituria jote jane ne koken tende si Pasoje e deshires se Zotit po te donte Ai te bente budalla edhe hajde thuaj pastaj pse ashtu ose keshtu.Prandaj do te kesh jete shume te nderlikuar nese nuk pranon se je njeri dhe se mendja jote s'duhet te kaloje ne suaza filozofike dhe te hyje aty kur si takon.psh Jo pse jam me nje koke edhe sjam me dy pse kam dy kembe edhe skam tre ose pse u krijua bota keshtu dhe jo ashtu.Pranoji gjerat sic jane nese do te jetosh i lumtur dhe njeri sepse po mundohesh te dalesh nga qenia njerzore duke kerkuar llogari per gjera qe askush nuk te pyet edhe mendo per Zotin te miren dhe jo te keqen .
Nuk di nese me ke kuptuar por besoj se do te mirekuptohemi dhe do ta pranojme faktin qe jemi njerez me aftesi dhe shqisa te kufizuara.

[Skerdi Sika]

Klevis i dashur, ke marrë hov të thyesh një derë të hapur. S'është që s'po të kuptoj; por mendoj ndryshe. Ti thua që e keqja prej Zotit është e mirë në një dimenzion tjetër, dakord?

Unë them vetëm kaq: një Zot i gjithëfuqishëm (alternativa: jo sadist) do të kish gjetur rrugë t'i bëjë të mirat pa pasur nevojë të për të përdorur të keqen. Dhe, po të ishte ky Zot krejt i mirë, patjetër që do ta kish zgjedhur këtë rrugë. Tashti mendoj se e mbyllim argumentimin tonë me keq, se s'e shtyjmë dot më larg se gjer këtu. Apo si thua?

[INDRITI]

Degjo o Skerd!
Nuk ja di kurrkush me mire vleren lirise se sa nje i burgosur.
Une them se e keqja eshte prej Zotit per shkak se po te mos ishte kjo e keqe kurrkush nuk do ja dinte vleren te mires.
E keqja kap besimtaret dhe jobesimtaret.
I bie besimtarit e keqja qe Zoti te shohe sinqeritetin e besimit tek ky njeri.
Kurse jo besimtarit i bie e keqja per ta paralajmeruar se megjithese se ti sot mund te jesh mire , Zoti e ka ne dore qe ta ndrroje plotesisht kete situate neser.
Zoti eshte ne gjendje twe beje gjithcka edhe te keqen ta ktheje ne te mire por ai ke dashur qe ti provoje vepermire t dhe ti shperbleje per miresite e tyre dhe po ashtu tedenoje me drejtesine e tij veperndyret.
Indriti.

[Skerdi Sika]

Indritit: Për të satën herë me radhë - një Zot i plotfuqishëm e krejt i mirë do ta gjente një vegël tjetër pos të keqes për të na hapur sytë për të mirën; nëse s'mundet, ahere dikotomia "e mirë - keqe" qenka jashtë pushtetit të Zotit; nëse mundet, por s'do, Zoti qenka sadist!

[leci]

pse indrito çfare i kemi borxh zotit qe na ben te shohim te keqen?
pse do na japi te miren kur mos jemi me?
keto quhen dogma fetare dhe pergjigje absurde.

[ABIGAIL]

Pershendetje Skerdi!

Tek Forumi ''MESIME NGA BIBLA" kam hapur temen "NESE PERENDIA EKZSISTON DHE ESHTE SUNDUES, PERSE EKZISTON E KEQJA...?

Nese do mund ta lexosh.

Miqesisht Abigail!

[Klevis2000]

O skerd erdha ne inetrnet vetem per ty sepse prape sjam dakort me ty derisa te heqesh dore nga te dhenit mend Zotit sepse i gjithe problemi jot eshte, se nuk e di qellimin e ketij krijimi ,dhe se ky krijim ka afat dhe mbas ketij afati secili njeri i sprovuar me te miren dhe te keqen do te marri ate qe meriton ne boten tjeter ideale.Dhe eshte absurde per mua te besosh ne Zotin dhe te besosh se Ai ka te meta.Prandaj te keshilloj qe mos te japesh mendime se si duhet te ishte krijuar bota pa te keqe ose te mire sepse je njeri dhe ti nuk di perveten tende se cfare te duhet dhe cfare jo e jo me per boten dhe gjithesine.Mos harro se ajo bota ideale qe ti pretendon te jete ne kete toke egzsiton por do te jete dhurate per njerzit qe besojne dhe zbatojne udhezimet e Zotit largohen prej te keqijave dhe veprojne te mirat lexoji pak kete ndoshta kthjellohesh pak.

ZERI I SHKENCES THERRET NE EGZISTENCEN E ZOTIT

Baraspesha Madhështore

Thote Allahu ne kuran
"Ne do ti bejme atyre te qarte argumentet ne vetet e tyre dhe horizonte derisa tu behet e qarte {qe Kurani eshte sakte}"


Kurrë nuk do ta harroj natën të cilën e kam përjetuar, para disa viteve, gjatë rrugës në malet e pashkelura të Afrikës Ekuatoriale. Me anije kam lundruar nëpër Nilin e gjerë. Tashmë
e patëm kaluar El-Melkalin dhe hymë në zonën me shumë mushkonja, në të cilën Nili derdhet dhe shndërrohet në këneta që s'kanë anë e fund. Anija luhatej mbi sipërfaqen e ujit, ajri ishte
ngjitës, i ngopur me lagështi; të gjithë në anije, e edhe vetë kapiteni, lënguan nga malaria. Rregullisht i kam gëlltitur tabletat
e kamokinit nga frika që të mos i marr ethet.
Atë natë më ra ndërmend që të ngjitem në kuvertë (terracë të anijes) të shoh si duket natën Afrika Ekuatoriale. Duart dhe fytyrën e pata lyer me pastë kundër mushkanjave dhe hipa në
kuvertë. Atë që e pashë m'u duk sikur ëndërr: mijëra trungje ndizeshin dhe fikeshin sikur këto të ishin bredhat e kërshëndellave me të cilat fëmijët argëtohen. Kanë qenë të mbuluara me mijëra drita të vogla elektrike të cilat një pas një fikeshin dhe ndizeshin.
I hutuar, i kam fërkuar sytë me duar dhe sërish kam shikuar. Ç'kam vërejtur ka qenë njëmendësi, e jo ëndërr. Vërtet trungjet janë ndezur sikur të jenë të mbuluara me mijëra llampash elektrike, e pastaj fikeshin. Kapiteni i anijes ma sqaroi se atë që atë natë e kam parë është realitet, se ata drunjtë janë të mbuluar me mijëra çikëvera (xixëllonja) dhe se ato,
njëkohësisht ndriçojnë që me dritën e tyre t'i tërheqin mushkanjat dhe t'i hanë, pastaj fiken sërish të bëjnë dritë. Tha se kjo është një prej ligjësive natyrore: kurdoherë që shumohej një lloj insektesh, All-llahu e krijon insektin tjetër, armik, i cili do ta
shkatërronte në mënyrë që midis krijesave të veta ta ruajë baraspeshën, dhe që një lloj mos ta çrrënjosë tjetrin përveç, në përpjesëtimet e caktuara.
Një kohë të gjatë e kam rikujtuar atë natë dhe atë bisedë. Çdo ditë gjithnjë e më shumë kam tubuar argumente se tërë gjithësia është skenë e baraspeshës madhështore të çdo gjëje dhe se çdo gjë në mënyrë precize është parashikuar dhe se
ligjësive u janë nënshtruar. Me fjalë tjera, sikur rastësisht rruzulli tokësor të ishte me madhësi më të vogël se ç'është, gravitacioni i tij do të ishte më i dobët, brezi ajror do të ndahej, zhdukej në gjithësi, uji do të avullohej dhe shkrihej dhe Toka do të mbetej e shkretë sikur Hëna, mbi të cilën nuk ka as ujë as ajër, as atmosferë dhe jeta do të ishte e pamundur. E sikur Toka, me parashtrimin, të kishte qenë me madhësi më të madhe sesa që ekziston, fuqia e saj e gravitacionit do të ishte më e madhe, lëvizja në do të ishte më e rëndë, peshat tona trupore do të ishin disa herë më të mëdha dhe trupat aq të rëndë saqë nuk do të mund t'i bartnim. Ose, për shembull, nëse Toka lëviz rreth boshtit të vet më ngadalë, siç është rasti me Hënën, dita do të zgjatte 14 ditë të tashme e nata 14 net, e klima prej ngrohtësisë vdekjeprurëse gjatë dy javëve të para do të shndërrohej në ftohtësi, të padurueshme gjatë dy javëve vijuese. Andaj jeta do të ishte e pamundur.
Diç e ngjashme do të ishte sikur Toka nga orbita e vet të largohet dhe t'i afrohet Diellit, ose të largohet sikur që është rasti me Jupiterin dhe Saturnin, do të na zhdukte ftohtësia.
Ose, ende më drastike se kjo: e dimë se Toka rrotullohet me pjerrtësi prej 33 shkallësh, për këtë i kemi periodat kohore të cilat shumicën e zonës së Tokës e bëjnë produktive dhe të
banueshme.
Sikur korja e tokës të ishte më e trashë do ta pinte oksigjenin dhe njerëzit nuk do të mund t'i plotësonin nevojat e veta me këtë gas të çmueshëm për frymëmarrje.
Sikur detet të ishin më të thella se që janë, teprica e ujit do ta pinte karbon-dioksidin dhe bimët nuk do ta kishin të mjaftueshëm të jetojnë dhe të marrin frymë. Sikur mbështjellësi i ajrit rreth Tokës të ishte më i rrallë, meteorët, të cilët po bien në vend që të treten dhe zhduken në depërtimin e tyre nëpër mbështjellësin e dendur të ajrit - siç po ndodh tash - do të na mbytnin neve.
Sikur, me ndonjë rast, të rritet përqindja e oksigjenit në ajër në krahasim me të tashmen, përflakshmëria e tij do të ishte më e
madhe dhe zjarret më të vogla të shndërroheshin në eksplodime të tmerrshme.
Sikur, prapë, kjo përqindje e oksigjenit të zvogëlohej, aktiviteti ynë do të bëhej i inertshëm.
Sikur akulli të mos ishte më i lehtë se uji, nuk do të notonte mbi ujë dhe thellësitë e detit nuk do të mund ta ruanin ngrohtësinë dhe se nuk do të ishin të përshtatshme për jetën e
peshqve dhe qenieve tjera të detit. Sikur të mos ekzistojë çadra e ozonit, e gozhduar në atmosferë sipër Tokës, e cila i pengon rrezet ultravjollcë që me
fuqitë e pakufizuara të arrijnë në Tokë, këto rreze mbytëse do të na zhduknin. Nëse dëshirojmë ta bëjmë autopsi vetë njeriun, edhe këtu do t'i gjejmë këto mrekulli (mu'xhize) dhe misterie të cilat tregojnë në këtë baraspeshë precize matematikore: çdo qenie në gjakun e vet posedon përqindjen dhe sasinë e natriumit, kaliumit, kalciumit, sheqerit holesterolit, albuminave. Çdo spostim - ndrim i këtyre përpjesëtimeve, qoftëse ka të bëjë edhe me sasitë e vogla, do të thotë sëmundje. Nëse ky jonivelizim vazhdon, kjo do të thotë pleqëri dhe vdekje. Organizmi i njeriut është i furnizuar me elemente, të cilat,në ruajtjen e këtij ekuilibri gjatë tërë jetës, automatikisht dhe prej vetvetes veprojnë. Alkaloiditeti i gjakut i posedon rregullatorët e vet të cilët e ruajnë. Acidi i urinës, gjithashtu, i posedon rregullatorët e vet të cilët kujdesen për të. Temperatura permanente e trupit të njeriut prej 37 shkallësh ruhet me ndihmën e proceseve të ndryshme fiziologjike dhe kimike, të cilët temperaturën pandryshueshëm dhe barabarësisht e mbajnë në këtë nivel.
Rasti i tillë është me shtypjen e gjakut, me pezmatimin e muskujve dhe rektimën e zemrës. E njëjtë është edhe me aparaturën për thithje dhe tretje (metabolizmi), me aparaturën e
kombustimit (djegies) në furrën e mëlçisë së zezë, me sistemin e ekuilibrit nervor me të cilën rregullohen impulset për shqetësim
dhe qetësim. Ose procesi me të cilin hormonet dhe enzimet (fermentet) i rregullojnë më shpejt dhe më ngadalë proceset kimiko-biologjike.
Trupi i njeriut paraqet mrekulli artistike dhe teknike në sferën e ligjeve të baraspeshës, rregullit dhe harmonisë të cilën e
njeh çdo mjek dhe të gjithë të cilët e kanë studiuar fiziologjinë, anatominë dhe kiminë organike.
“... i cili çdo gjë e ka krijuar dhe çdo gjësë ligjësinë ia ka dhënë!” (El-Furkan:2).
Vëllime e vëllime librash nuk do të mjaftonin që t'i numërojmë shembujt nga botanika, zoologjia, medicina dhe astronomia. Çdo imtësi do të na dëshmonte dhe konfirmonte këtë baraspeshë precize dhe organizim madhështor në botën
kreative dhe botën e krijesave. Naiv është rrëfimi se kjo harmoni dhe rend është rezultat i rastit, si për shembull kur të thonim se
një eksplodim në shtypshkronjë i renditi shkronjat e ndonjë fjalori
vëllimor.
I mashtruar është edhe kimisti i cili thotë: “Më jepni ajër, ujë edhe (baltë) kushtet e jetës natyrale dhe unë do t'ua trajtoj përbëj njeriun.” Ky kimist, me vetë thënien se po i nevojitet materiale dhe kushtet, po e pranon paaftësinë që ta imitojë.
Krijuesin, i cili çdo gjë e ka krijuar, e edhe kushtet e njeriut. E sikur edhe t'ia gjenim të gjitha këto kushtet dhe materiale dhe
nëse ai, për shembull, do ta krijonte njeriun, nuk do të thotë: “Atë e krijoi rasti”, por do të thotë:
“E kam krijuar unë”
Me të “krijuarit rastësisht do ta krahasonim rrëfimin mbi majmunin i cili është ulur para makinës së shkrimit dhe në pafundësi i shkruan të gjitha kombinimet e mundshme. A mund
ta supozojmë se ai, një ditë, rastësisht do ta daktilografojë ndonjë strofë ose fjali të Shekspirit, e cila e ka kuptimin e vet. Çdo
supozim i këtillë është i pamundur.
Ta lejojmë hipotezën se kjo rastësisht ka ndodhur në natyrë, se pas miliarda kombinimesh midis elementeve në ujërat e kënetave të formohet sasia e acidit atomik (DNA), i cili mundet vetvetiu ta përtërijë. Por, po pyetemi, se si kjo sasi e acidit organik është zhvilluar në jetën të cilën po e shohim? A
mundemi të themi se (përsëri) rastësisht është formuar protoplazma, ose se, në rastin tjetër, është formuar qeliza, ose, se, në rastin e tretë, qeliza është ndarë në dy lloje: në bimore dhe shtazore, e këto qeliza, gradualisht janë përtërirë. Shpjegimi i tillë është i barabartë me thuprën magjike.
Kurdoherë që diç nuk kemi mund të kuptojmë kemi thënë se kjo rastësisht ka ndodhur, por a është kjo e arsyeshme?
Rastësisht shpezët dhe peshqit shtegtarë, në largësi prej mijëra kilometrash, nëpër dete e shkretëtira, orientohen kah caqet e veta? Rastësisht zogthi e then gëzhojën e vezës në
vendin e saj më të ndjeshëm që prej saj të dalë? Rastësisht shërohen varat dhe vetvetiu, pa kirurg, koagulohen (qepen) skajet e tyre? Rastësisht luledielli kupton se dielli është burim i jetës së tij dhe për këtë i kthehet? Rastësisht në drurin e shkretëtirës rritet fara me krahë që të mund të fluturojë në zonat
ku kushtet për bimë janë më të mira, ku kanë ujitje dhe shi? rastësisht bimët e zbuluan ngjyrën e vet të gjelbër (klorofilin) dhe
e përdorin për krijimin e fuqisë së vet jetësore? Rastësisht mushkanja veve të veta, (pa ndihmën e Arkimedit), u ka krijuar
qese notuese? Rastësisht bleta e ka organizuar shoqërinë dhe rregullimin, e ka aplikuar arkitekturën dhe teknologjinë e komplikuar kimike me të cilën lëngu dhe poleni transformohen
me mjaltë dhe dyllë? Ose bubrreci, termiti, i cili e ka zbuluar ligjësinë themelore të ventilimit dhe ka ndërtuar shtëpi termostatike dhe në shoqërinë e vet në mënyrë rigoroze e ka
zbatuar parimin e bashkësisë njëklasore? Ose insektet e ngjyrosura të cilat e kanë zbuluar teknikën e maskimit dhe kamuflimit?
A janë të gjitha këto rastësisht? Nëse edhe e pranojmë, në fillim, një rastësi, si mundet arsyeja ta pranojë zinxhirin dhe permanentësinë e akcidentales dhe koincidencës? Të pranohen
fenomenet e këtilla si aksidentale do të thotë joseriozitet i cili mund të vërehet vetëm në filmat komikë të lirë.
Disa janë orvatur që fjalën aksident (rast) ta ndërrojmë me tjetër. Thanë se kjo jetë mallëngjyese, me të gjitha ngjyrat dhe
llojet, ka lindur nga nevoja, nga domosdoshmëria, sikur që është
nevoja dhe domosdoshmëria e cila të motivon në ushqim kur je i uritur. Pastaj, me ndërlikueshmërinë e rasteve, midiseve dhe
nevojave, këto domosdoshmëri janë komplikuar dhe kështu janë krijuar të gjitha këto lloje.
Kjo është vetëm lojë fjalësh. Me fjalë tjera, në vend të fjalës “aksidentalisht” i kanë vënë fjalët “është komplikuar domosdoja e nevojshme”, e “ndërlikueshmëria” është, sipas tyre,
automatike, prej vetvetiut. Ajo vetvetiu rritet dhe një ton shndërrohet në simfoni. Si? Si një ngjarje mund të rritet në roman përplot ngatërresa e të mos orientohet dhe dirigjohet me
logjikë?
Nga ana tjetër, kush e ka vendosur i pari nevojën dhe domosdonë? Si mund të lindë domosdoja prej jodomosdosë (mundësisë)? Ky është diskutim i pafryt dhe kokëfortësi e cila
ka për qëllim ta asfiksojë (shuajë) zërin e natyrës i cili na imponohet dhe flet se Krijuesi, Organizatori ekziston, se kjo
është Dora e cila jep instruksione, shkopi i Dirigjentit, i cili e drejton këtë simfoni të bukur e mallëngjyese.
Kjo baraspeshë madhështore, harmoni mahnitëse, veçanti dhe rregullim i cili është i përbërë prej miliona detajesh thërret me tërë zërin se këtu ekziston Krijuesi, Filluesi i këtyre krijesave, se Ai është Zoti i Gjithfuqishëm, se Ai i posedon të gjitha përkryeshmëritë e tyre, se ndaj tyre ka kujdes, si baba i butë, i
plotëson nevojat e tyre, i dëgjon psherëtimat e tyre, i sheh gjendjet e tyre. Ky është All-llahu të cilin fetë na e kanë përshkruar me emrat më të bukur (esmau-l-husna) dhe nuk ka
zot tjetër.
Ai s'është ligjësi e shurdhër për të cilën thotë materializmi, memec, e as zoti i izoluar i Aristotelit. Ai s'është as zoti i Platonit
në botën idealiste, e Ai s'është as ekzistenca materiale siç e ka përfytyruar Spinoza 1 dhe rekomanduesit tjerë të panteizmit
(monizmit ekzistencial-wahdetu-wuxhud).
All-llahu është: Një dhe asgjë s'është i ngjashëm me Të. Ai është mbi çdo gjë e dimë, mbi të gjitha situatat, format dhe trajtat, kohët dhe vendet. Ai është i hetueshëm sipas veprimit të vet, i padukshëm sipas qenies së vet. Atë nuk e shohin sytë, e Ai çdo gjë e sheh, ose, thënë edhe më mirë, të gjithë sytë me Atë
shohin. Me dritën e Tij dhe me ndihmën e fuqisë të cilën Ai syve ua dhuroi.
Arsyeja shkencore (el-aklu-l-ilmijj) nuk i pranon këto fjalët e sufizmit, andaj dëshiron ta shohë Zotin që ta pranojë. Dhe kur i
themi se All-llahu është i pakufizuar, se është e pambarim, se është nocion transcendental, shkenca thotë se për këtë arsye atë
nuk e pranon, se shkenca nuk beson në nocionet transcendentale - sekrete, dhe se sfera shkencore është empirike - se fillon prej sensibilizmit dhe përfundon me përvojën dhe eksperimentin.
Do t'i themi shkencës se ky konfirmim është jo i vërtetë, sepse gjysma e shkencës së sotme është nocion transcendental, dhe fjalë tjera, shkenca konkludon se ngjitja kodrës është më e
rëndë se sa zbritja teposhtë kodrës, se ngritja e gurit në shpinë është më e rëndë se sa ngritja e ndonjë shkopi, se shpendi kur
ngordh bie në tokë, se molla nga trupi i mollës gjithashtu bie në tokë, se Hëna në gjithësi rrotullohet.
Këto vrojtime në shikim të parë ndërmjet veti nuk kanë kurrfarë lidhshmërie. Por, kur Njutni e zbuloi ligjin e fuqisë së gravitacionit 2 i cili i lidh të gjitha këto manifestime, atëherë edhe
rënia e mollës nga druri, vështirësia gjatë ngjitjës, ngritja e gurit dhe lëvizja e Hënës në gjithësi, u bënë argumentet e teorisë e
cila na e shpjegoi gjendjen faktike.
Edhe përveç kësaj ky gravitacion është nocion transendental, sepse askush s'e di ç'është qenësia e tij. Askush s'i ka parë shtyllat mbi të cilat mbështetet qielli dhe në të yjet
dhe planetët, edhe vetë Njutni, autori i teorisë, në letrën drejtuar mikut të tij Bentlit, thotë: “Vërtet është e pakuptueshme që ta
kemi materien e cila është e pajetë dhe jo e ndijshme që ndikon në materiet tjera dhe i tërheq edhe pse midis tyre nuk ka
kurrfarë lidhje dhe marrëdhënie.”
Ja, kjo është teoria shkencore me të cilën manipulojmë, besojmë në të dhe e konsiderojmë shkencore e ajo është transcendentale, me mendje e pakuptueshme. Rasti i tillë i njëjtë
është me elektronin, radio-valët, atomin, neutronin. Të gjitha këto s'i kemi parë por, megjithatë, në ekzistencën e tyre besojmë
duke mjaftuar me gjurmët, emanacionet e tyre. Edhe ne, për këto fenomenet, themelojmë shkenca të veçanta, iu ndërtojmë institucione dhe laboratoriume, e ato shkenca, në raport me
shqisat tona, janë jo të ndjeshme, gajb (transcendentale)3.Thënë më saktësisht, shkenca nuk e ka kuptuar esencën e asnjë sendi në tërësi. Vetëm i dimë emrat e këtyre sendeve, por
jo edhe esencën e tyre. Ne ndërmjet veti shërbehemi me termat ndërsa esencën e tyre nuk e njohim.
All-llahu ia mësoi Ademit vetëm emrat, por jo edhe kuptimet, siç konfrimohet në Kur'an:
“All-llahu ia mësoi Ademit të gjitha emrat...” (El- Bekare:31).
Ja, këta janë kufijtë, suazat e shkencës.
Krejt çka i tejkalon kufijtë e çdo përvoje të mundshme njerëzore dhe që me kurrfarë afrimi gradual nuk mund të njihet. (Më së shumti që shkenca dëshiron të mësojë këto janë
raportet (lidhjet) (alakat) dhe përpjesëtimet (mekadir), por ajo nuk mund të shohë esencën, as qenësinë, kuiditetin e tyre.
Shkenca në mënyrë permanente i mëson dhe njeh sendet sipas fenomenalitetit të tyre dhe i ekzaminon (hulumton) ato nga ana
e jashtme. Edhe përkundër kësaj mënyre konsekuente iu përmbahet teorive të veta, sikur e ka mësuar esencën e sendeve; i preferon dhe rekomandon disa gjëra, të cilat, në
raport me mjetet me të cilat shërbehet, janë transcendencë, persiatje dhe supozim i pastër.
Gjendemi në epokën e shkencës transcendentale e cila paraqet një lloj labirint supozimesh. Konsideroj se shkenca nuk mund ta kritikojë transcendencën deri sa ajo vetë deri në vesh është fundosur në transcendencë.
Për këtë do të ishte më mirë për ne të besojmë në botën e gajbit, botën transcendentale, në mirëbërësin tonë Fisnik, gjurmët dhe emanacionet e të cilit i shohim te çdo lëvizje e syrit,
të çdo rrahje e zemrës, te çdo çast i meditimit. Kjo do të ishte më mirë se sa të asfiksohemi (mbytemi) në hipoteza e supozime