DGman---hmm ndonje timen...histori e gjat
jonushka,erban, dhe helena flm
black_knight---me erdhi ne mendje ne nje kohe kur zogjet ciceronin dhe lulet sapo kishin filluar te celnin....looooool j/k dukem si liber tani lol...ma ka treguar dikush
DGman---hmm ndonje timen...histori e gjat
jonushka,erban, dhe helena flm
black_knight---me erdhi ne mendje ne nje kohe kur zogjet ciceronin dhe lulet sapo kishin filluar te celnin....looooool j/k dukem si liber tani lol...ma ka treguar dikush
ne qefin tim
Epo e dija se sma merrte mendja ta kishe bere vete![]()
nuk kishe nevoj te mendoheshe ne e kisha bere apo se kisha ber vete...se nese do kishe lexuar ca shkrime me perpara e kam then vet qe nuk e kam bere![]()
ne qefin tim
o lal skam lexuar ndonje histori me filozofike ene me te vertete.Postuar mė parė nga Shkoder_Gurl
shume, shume kohe me pare ekzistonte nje ishull, ku jetonin gjitha ndjenjat e njerezve: humori i mire, merzitja, dituria...dhe gjitha ndjenjat e tjera, edhe dashuria. por nje dite ndjenjat moren lajmin e keq, se ishulli do permbytel. keshtuqe te gjithe pergatiten anijet dhe po braktisnin ishullin. vetem dashuria deshironte te priste deri ne momentin e fundit. Para se ishulli te fundosej, dashuria kerkoi ndihme. Pasuria po kalonte me nje anije luksose perpara Dashurise. Ajo e pyeti:
"Pasuri a mund te me marresh me vete?"
" Jo, nuk mundem. Ne anijen time une kam shume ar dhe argjend. Nuk ka me vend per ty."
Atehere Dashuria pyeti Krenarine, e cila po kalonte me nje anije te mrekullueshme para saj:
"Krenari, te lutem, a mund te me marresh me vete?"
"Dashuri, nuk mund te mar me vete" u pergjigj krenaria "ketu cdo gje eshte perfekte. ti mund ta prishesh anijen time"
Atehere Dashuria pyeti Merzitjen, e cila po kalonte para saj:
"Merzitje te lutem me merr me vete"
"Ah Dashuri" tha merzitja "jam aq e merzitur, sa me duhet te rri vetem"
Edhe humori i mire po kalonte para Dashuris por qe aq i kenaqur sa nuk e degjoi qe Dashuria po e therriste.
Papritur u degjua nje ze
"Eja dashuri, te marr une me vete"
ishte nje ze i moshuar, ai qe foli/
Dashuria ishte aq mirenjohese dhe e lumtur sa qe harroi ta pyeste te moshuarin per emrin. Kur mberriten ne toke ai iku. Dashuria e vuri re se ishte shume borxhli, pranda pyeti Diturine:
"Dituri, a mund te me thuash se kush me ndihmoi?"
"Ishte koha" u pergjigje Dituria
"Koha?" pyeti dashuria. "perse me ndihmoi koha?"
Dhe Dituria u pergjigje:
"Sepse vetem koha e kupton se sa e rendesishme eshte ne jete Dashuria."
he njerez cfar mendoni?
Ca te shtoj un lal sjam nga ata qe dine llafe te mdhaja.Une them se kjo histori me perket mua edhe shume te tjereve .
domini sumus
sumus servi
ubicumque
nusquamque
Krijoni Kontakt