Histori Dashurie

[ersjada]

se di as une cfare ndjenje eshte kjo,vetem se nuk ndihem me si me pare.jam shume larg realitetit.jam ne nje bote krejt timen,ku asgje nga jasht nuk deperton.vetem se nuk e di se per sa kohe do te vazhdoj keshtu.dhe sa nete te tjera pa gjume do te kaloj duke te pritur ty?dhe sa here do ti gelltis fjalet e mia duke psheretire ne heshtje?dhe sa here te tjera do te qaj une bashke me shiun per ty?sepse me mungon tmerresisht shume ti ne keto momente,sepse dua te te therras por nuk e bej dot.ne nje fare menyre jam teper krenare,per te te thene qe je teper i rendesishem per mua.
tani qe je larg meje ne zemer ndjej zbrazeti.me mungon ajo buzeqeshje,ngrohtesia qe me dhe ti.te urrej vetem per momentet e bukura qe kemi kaluar bashke.a ka dhimbje me te embel se lumturia?e ndoshta tani je diku larg duke mashtruar nje dashuri te re.
e di qe po te ti them te gjitha gjerat qe mbaj perbrenda do te shkaterroja gjithcka.je aq i rendesishem per mua.....sa nuk dua te te humbas.urrej dhe veten per kete qe po bej.po shkel gjithe idealet e mia.cdo gje po shkaterrohet si nje keshtjelle rere para syve te mi.e gjithe guacka qe kisha krijuar per tu mbrojtur nga bota tani nuk ekziston me.e gjithe siguria ime perfundoi ne momentin kur te takova ty.me vjen te qesh dhe te qaj.te qesh sepse kam hapur syte dhe shikoj me larg,tani te kam ty dhe pse nuk je teresisht i imi.dhe kjo eshte gjeja qe me shume me lendon.
Qaj per fatin tim...........si eshte e mundur..........?kam lindur per te vuajtur?dhe prap vazhdoj te mendoj per ty.per kete ndjenje qe se kisha provuar ndonjehere,por dicka e destinuar te mbaroje.pse? pse smund te te kem kur e di shume mire qe dhe ti mendon si une?
Ndoshta hapi me i mire eshte pritja,qe dhe une te di si te veproj.Do le gjithcka ne dore te kohes,ajo eshte mesuesja me e mire,dhe pse ndonjehere i lendon nxenesit e saj.............

[CUTE_GIRL]

shume e bukur kjo historia

[ersjada]

letra
fjale
lot
qeshje
puthje
yje
shikime
detra
oqeane
zemra
ndjenja
harrime
nete
premtime
dregime
vdekje
shoket
dashurite


c'do gje qe ndjeja dhe harroja
e vdekura ime.....................

Nje telefonate ne kulmin e qetesise tende te heshtur.....'Nje LAMTUMIRE'.ne verdullen e zhurmave te ecjeve te rrembyera te adoleshenteve qe kishin pushtuar ate nate xhiron e qendres se qytetit ............Nuk e di pse u zhyta ne egoizmin tim te zakonte dhe vendosa te ta thoja ate te pathenen fjale..............Nuk e di pse ndoshta te lendova me nje perbuzje te ethshme,kokeforte........nuk e di pse e thashe por e di qe krenaria ime nuk do te me lejonte te ndryshoja mendim.Nuk e di pse ate nate thyeva ca emocione te paperjetuara qe kishin mbetur.
endrra...........plane.........fjale.............. .fjale..............mendime..........uhh sa shume!!!Nuk e mbaj mend pse i thashe vetes; ti duhet ta thuash.....,ti duhet ta besh.............,ti duhet ta grisesh ate pelhure te bardhe..........nata ishte kaq bosh pa ty,dhe une nuk u mundova ta mbushja,por e zbraza me tej.....me tej.......me tej...........vetem nese ekziston e pertejmja do te mund te rimbushet........................Nuk ka kohe te dyte...........Koha nuk ka paralele.............Sa keq qe perfundoi ne nje nate,ku flladi me peshperiste lehte.................MOS KI FRIKE..................thuaje ate qe ndjen!...............Nuk e di as bvete pse me vjen vetem te qesh ndoshta nuk kam ndjeshmerine e duhur per te perjetuar humbjet..............Ti ishe humbja apo fitorja ime??? Une po pres te me ritregosh............. vetem kaq!!!

D ashuroja pranine tende
A dhuroja frymen tende
S impatizoja buzeqeshjen tende
H utohesha pas rrefenjave te tua
U rreja moskokecarjen tende
R roja per te te dashur ty
I nteresohesha vetem c'fshishej ne ato sy
A roma e largimit me la ne vetmi.......

P ranoja origjinalitetin tend
E enderroja neteve bashke-ekzistencen tone
N deshkoja kush donte te na ndante
D uroja dhimbjen e humbjes tende
I njoroja njerezit qe flisnin keq
M arrezia me ka pushtuar pa fund
I mazhi yt ngelet nje vegim

S 'me deshi jo per ate qe isha
H arronte shpejt qto qe beja
P ranonte fjalet cuditeberese
R rembehej nga hiret e mia
E trishtuar ngeli gjithmone nje vogelushe
S 'mundi jo dashurine e vertete ta takonte
E ra e kohes tani i lepin plaget

[Shkoder_Gurl]

flm Cute_Girl, genti,matrixx

[Shkoder_Gurl]

zemer nese ste pelqen tema...mos shkruaj ne te

[Rainbow]

Vertet esht shum e bukur kjo histori dashurie Shkoder Gurl.

[DGman]

Botoje gjekundi se mos behesh me fame.
Te behesh si autorja e Lord of the Ring.
E mrekullushme keep it up.

[PLaku-i-Detit]

Heloise, 17 vjeç, mbesa e një kleriku në Paris, iu besua për mësime private murgut mashkull Peter Abelard, 39 vjeç. Mësuesin dhe nxënësen i zuri qymyri keq, Heloise bëri dhe një bebe, dhe prandaj të dy shkuan dhe u martuan - fshehtas. Fshehtas që të mos demtohej karriera e Abelardit.

Kur e mori vesh këtë pune i ungji i mademoiselle Heloise, ai u nxeh, iu ngritën ca nervat, dhe shpuri njerëz që ta kapnin Abelardin. Puna përfundoi me të tredhur për të shkretin Abelard. Merret me mend se kjo ka qenë fort e dhimbshme, dhe jo vetëm poetikisht: anestetikët kanë hyrë në përdorim rreth 700 vjet më vonë.

Heloise dhe Abelard i ruajtën lidhjet me njëri-tjetrin, dhe janë edhe të varrosur bashkë. Çdo libër i historisë të qytetërimit perëndimor përmend emrin e Abelardit, që është i njohur si filozof e teolog, etj. Historia e këtyre të dyve është e dokumentuar në letrat që ata kanë shkëmbyer dhe që janë të ruajtura. Është zbavitëse kur i lexon dhe shikon sa ndryshe ka qenë bota njëherë e një kohë. Njëkohësisht, të bren dyshimi, se mos e vetmja dashuri e përjetshme është një dashuri që është e parealizueshme, e pamundur. Më poshtë është një fragment nga një leter që Heloise ia shkroi të dashurit të saj të tredhur:


"Ajo që ma shton më shumë dhembjen është se vuajtjet tona filluan në një kohë kur ne nuk i meritonim më ato. Kur ne iu dhamë Kënaqësisë të Dashurisë Kriminale, asgjë nuk mund ta justifikonte dot Lumturinë tonë të pistë. Por kur ne më në fund e pastruam pasionin tonë, kur gjetëm strehim tek Martesa për t'iu shmangur brejtjes të ndërgjegjes, pikërisht atëherë i gjithë zemërimi i Qiellit u derdh mbi ne.

Sa i rëndë ishte ai ndëshkim që ra mbi ty... Kur e kujtoj më ngjethet mishi nga tmerri. A do të mundte një burrë i zemëruar ta ndëshkonte më shumë sesa kaq maskaranë qe i çnderoi gruan? Ah! Çfarë të drejtash kishte një xhaxha mizor për të bërë atë që bëri? Ne u martuam edhe në Altar, dhe ai Altar duhej të të kishte mbrojtur ty nga zemërimi i armiqve të tu.
....
Në këtë situatë ti re Viktimë e Dashurisë më të Pafat. Ti i vetëm pagove për krimin e bërë nga të dy ne bashkë. Po une s'kam pse të ankohem për zemërimin e atyre që të dëmtuan ty. Unë, mizerja unë, unë jam ajo që shkaktova shkatërrimin tend. Zot i madh! Sa e rrezikshme është kur një Njeri i Madh ngacmohet nga Seksi jonë! Ai duhet të mësohet që në fëmijëri që të behet i pandjeshëm në zemër, që t'u rezistojë joshjeve me të cilat është pajisur femra. Ai më i mençuri i të mençurve pati thënë 'Biri im, ndiq urdhrat që po të jap unë: Në qoftë se një Grua e bukur të afrohet dhe kërkon të të joshë, mos e lejo që ajo të të korruptojë; mos e prano helmin që ajo të ofron, mos lejo që ajo të të shtjerë në rrugë pa krye; Shtëpia e saj është Shtëpia e Shkatërrimit dhe e Vdekjes.'"



Me Respekt.

[korcaprincess]

shume e bukur .................me pelqeu shum

[Del Monako]

Ma bere mishin pickuriza, pickuriza.

E lezetshme, e lezetshme.