Homoseksualiteti

[Bekim Ismaili]

7. A MUNDEN GEJËT, LEZBIKET DHE BISEKSUALËT TË JENË PRINDËR TË MIRË?

Po. Studimet që i krahasojnë grupet e fëmijëve të prindërve homoseksualë dhe heteroseksualë kanë zbuluar se nuk ka asnjë ndryshim në zhvillimin e të dy grupeve në katër fusha kritike: inteligjencën e tyre, përshtatjen psikologjike, përshtatjen sociale dhe në popullaritetin me shokët. Është me rëndësi të ceket se orientimi seksual i prindërve nuk ndikon në atë të fëmijëve.

Një mit tjetër lidhur me homoseksualitetin është besimi i gabuar se meshkujt gejë kanë më shumë prirje se sa meshkujt heteroseksualë t’i keqtrajtojnë fëmijët seksualisht. Nuk ka të dhëna faktike që sugjerojnë se homoseksualët i keqtrajtojnë fëmijët.

[Bekim Ismaili]

8. PSE DISA GEJË, LEZBIKE DHE BISEKSUALË U TREGOJNË TË TJERËVE PËR ORIENTIMIN E TYRE SEKSUAL?

Sepse ndarja e këtij aspekti të vetvetes me të tjerët është i rëndësishëm për shëndetin e tyre mental. Në fakt, procesi i zhvillimit të identitetit për gejët, lezbiket dhe biseksualët i quajtur “dalja haptazi”, është treguar si fortë i lidhur me përshtatjen psikologjike – sa më pozitiv të jetë identiteti i gejëve, lezbikeve dhe i biseksualëve, shëndeti i tyre mental është më i mirë dhe vetëbesimi është më i madh.

[Bekim Ismaili]

9. PSE “DALJA HAPTAZI” ËSHTË E VËSHTIRË PËR DISA PERSONA GEJË, LEZBIKE DHE BISEKSUALË?

Për disa persona gejë dhe biseksualë procesi i “daljes haptazi” është i vështirë, derisa për disa të tjerë jo. Zakonisht gejët, lezbiket dhe biseksualët kur e kuptojnë se orientimi i tyre seksual është i ndryshëm nga normat e komunitetit, ndjejnë frikë, vështirësi dhe ndihen të vetmuar. Kjo është e vërtetë veçanërisht për ata persona që e kuptojnë në moshën e fëmijërisë ose adoleshencës se janë gejë, lezbike ose biseksualë, që nuk është e pazakonshme. Dhe, varësisht nga familjet e tyre dhe ku jetojnë, ata duhet të luftojnë kundër paragjykimeve dhe informimit jo të drejtë për homoseksualitetin.

Fëmijët dhe adoleshentët mund të jenë veçanërisht të ndieshëm nga efektet e dëmshme të paragjykimeve dhe të stereotipeve. Ata gjithashtu mund të kenë frikë nga refuzimi prej familjes, shokëve, bashkëpunëtorëve dhe nga institucionet religjioze. Disa persona gejë duhet të brengosen për humbjen e vendit të tyre të punës ose të bezdisen në mënyrë të përsëritur në shkollë nëse identiteti i tyre seksual bëhet i njohur.

[Bekim Ismaili]

10. ÇKA MUND TË BËHET PËR T’I TEJKALUAR PARAGJYKIMET DHE DISKRIMINIMIN QË GEJËT, LEZBIKET DHE BISEKSUALËT I PËRJETOJNË?

Hulumtimet kanë treguar se njerëzit që kanë qëndrime pozitive ndaj gejëve, lezbikeve dhe biseksualëve janë ata të cilët thonë se e njohin mirë një ose më shumë meshkuj gejë, lezbike ose biseksualë, shpesh si shokë ose si bashkëpunëtorë. Për këtë arsye, psikologët besojnë se qëndrimi negativ ndaj gejëve si një grup janë paragjykime që nuk bazohen në eksperiencën aktuale por janë të bazuara në stereotipe dhe paragjykime. Gjithashtu, mbrotja nga dhuna dhe diskrimini janë shumë të rëndësishme, aq sa është e rëndësishme për cilindo grup minoritar. Disa shtete e trajtojnë dhunën kundër një individi në baza të orientimit të tij/saj seksual si një “krim të urrejtjes”.

[Bekim Ismaili]

11. PSE ËSHTË E RËNDËSISHME QË SHOQËRIA TË JETË MË MIRË E NJOFTUAR PËR HOMOSEKSUALITETIN?

Edukimi (njoftimi i drejtë) i të gjithë njerëzve për orientimin seksual ngjan ta pakësojë paragjykimin anti-gej. Informatat e sakta për homoseksualitetin janë posaçërisht të rëndësishme për të rinjtë që për herë të parë e zbulojnë dhe kërkojnë ta kuptojnë seksualitetin e tyre - se a janë homoseksualë, biseksualë ose heteroseksualë. Frika se qasja e informatave të tilla mund të krijojë më shumë njerëz gejë nuk ka kurrëfarë baze - informatat për homoseksualitetin nuk e bëjnë dikënd gej ose heteroseksual.

[Bekim Ismaili]

12. A JANË TË GJITHË GEJËT DHE BISEKSUALËT TË INFEKTUAR NGA VIRUSI HIV?

Jo. Ky është një mit që dëgjohet shpesh. Në realitet, rreziku i ekspozimit ndaj virusit HIV është i lidhur me sjelljen e një personi e nuk ka të bëjë fare me orientimin e tij/saj seksual. Çka është me rëndësi të mbahet mend për HIV-in/AIDS-in është se kjo është një sëmundje e parandalueshme përmes praktikimit të seksit të sigurtë dhe moskonsumimit të drogave posaçërisht kur ato shfrytëzohen me mjete të përbashkëta gjatë injektimit intravenoz.

[Bekim Ismaili]

Dymbëdhjetë faktet më të rëndësishme mbi homoseksualitetin

1. Orientimin seksual nuk mund ta “marrë” askush e as që mund t’i mësohet dikujt.

"Frika e familjes në zënien e homoseksualitetit ose se mund të merret në shkollë a gjetiu është shkencërisht absolutisht e pabazë".

~ Dr. Jack Weinberg, kryetar i Shoqata Amerikane e Psikologëve, 6 tetor, 1977.

2. Orientimi seksual nuk është zgjedhje.

Orientimi seksual është i ngulitur thellë dhe nuk është diçka që dikush mund ta zgjedh për të qenë ose për të mos qenë.

~ Dr. Alan P. Bell,autor i vjetër i broshurës“Parapëlqimi seksual”, Bell, Weinberg & Hammersmith, Indiana University Press, 1981.

Hulumtimet sugjerojnë se orientimi homoseksual merr vend shumë herët në ciklin jetësor, ndoshta, madje edhe para lindjes.

~ E marrë nga Raporti i Shoqatës Psikologjike Amerikane mbi orientimin seksual, korrik, 1994.

3. Besohet se janë disa faktorë që e përcaktojnë orientimin seksual.

Orientimi seksual ngjan të jetë rezultat i disa faktorëve të ndryshëm, duke përfshirë ata gjenetik, hormonal dhe mjedisor. Asnjë prej këtyre faktorëve vetëm nuk janë përgjegjës në përcaktimin e orientimit seksual. Ndikimet psikologjike dhe sociale vetëm nuk e shkaktojnë homoseksualitetin.

~Tineke Bodde', "Pse fëmiu im është gej? " Federata e Prindërve dhe e Miqëve të Lezbikeve dhe Gejëve, Inc., 1988.

"Ekziston dëshmi se nën kushte normale të edukimit, prindërit kanë shumë pak ndikim në ndërtimin e orientimit seksual të fëmijëve të tyre”.

~Prof. dr. June Machover Reinisch,. (Reagimi nga broshura) " Pse fëmiu im është gej?" Federata e Prindërve dhe e Miqëve të Lezbikeve dhe Gejëve, Inc., 1988.

4. Gejët dhe lezbiket e zbulojnë orientimin seksual vetë. Ata nuk rekrutohen e as nuk binden (nuk iu “shpërlahet truri”) për të hyrë në “stilet jetësore-gej”

Fëmijët gejë dhe vajzat lezbike shpesh janë të vetëdijshëm për të qenurit të ndryshëm në një moshë shumë të re. Ata në përgjithësi bëhen të vetëdijshëm për orientimin e tyre seksual gjatë adoleshencës (mosha 18-25 vjeçare) ose edhe diçka më vonë.

~ R.R. Troiden, "Formimi i identiteteve homoseksuale ", Gazeta mbi homoseksualitetin,
17, 43-73.

5. Homoseksualiteti nuk është çrregullim mendor ose emocional.

Hulumtimet mbi homoseksualitetin janë shumë të qarta. Homoseksualiteti nuk është as sëmundje mentale e as shthurje morale. Thjeshtë është një mënyrë si një pakicë e popullatës tonë e shpreh dashurinë njerëzore dhe seksualitetin. Janë bërë studime pas studimeve për shëndetin mental të meshkujve gejë dhe të lezbikeve. Studimi i të gjykuarit, stabilitetit, besueshmërisë, mbështetjes dhe të adaptimit social dhe profesional, që të gjitha tregojnë se meshkujt gejë dhe femrat lezbike funksionojnë në secilën sferë jetësore sikurse edhe heteroseksualët.

~ Shoqata Amerikane e Psikiatërve dhe Shoqata Amerikane e Psikologëve, korrik 1994.

6. Përpjekjet për ta ndryshuar orientimin seksual janë jo të efektshme dhe mund të jenë të dëmshme.

Të arriturat hulumtuese sugjerojnë se përpjekjet për t’i riparuar homoseksualët janë asgjë më shumë se paragjykim shoqëror i mveshur në petkun psikologjik.

~ E marrë nga raporti për orientim seksual i Shoqatës Amerikane e Psikologëve, korrik, 1994.

Nuk ekziston kurrëfarë evidence shkencore që do ta përkrahte efektshmërinë e çfarëdo terapie që tenton t’i shndërrojë homoseksualët në heteroseksualë.

~ John C. Gonsiorek dhe James D. Weinrich, botimet., Homoseksualiteti: Implikimet e hulumtimit për strategji publike,: Sage, 1991

Të gjitha tentimet dështojnë kur gejët mundohen të bëhen heteroseksualë.

~D. C. Haldeman, "Praktika dhe etika e terapisë së shndërrimit të orientimit seksual ", Gazeta e këshillimit dhe psikologjia klinike, 62, faqe.221-227, 1994.

"Grupet që përpiqen ta ndryshojnë orientimin seksual të njerëzve përmes të ashtuquajturrës terapi shndërruese janë të drejtuara gabimisht dhe nxisin rrezikun e shkaktimit të një mase të madhe të dëmit psikik atyre të cilëve janë duke u munduar t’u ndihmojnë”

~Dr. Raymond Fowler, drejtor ekzekutiv i Shoqatës Amerikane të Psikologëve

Përvoja klinike tregon se personat të cilët kërkojnë terapi të shndërrimit ndodh ta bëjnë një gjë të tillë për shkak të paragjykimit shoqëror që ka quar deri te homofobia internalizuar, ndërkaq, gejët dhe lezbiket që e kanë pranuar orientimin e tyre seksual në mënyrë pozitive janë adaptuar më mirë sesa ata që nuk e kanë bërë një gjë të tillë.

~ Shoqata Amerikane e Psikologëve

7. Prania e homoseksualitetit është konstante pa marrë parasysh praninë e ligjeve të reja ose të qëndrimeve shoqërore.

Homoseksualiteti është gjetur në përreth 10% të popullatës, shifër kjo që befasisht është konstante nëpër mjedise të ndryshme kulturore, pa i marrë parasysh vlerat dhe standardet e ndryshme morale të një mjedisi të caktuar kulturor. Përkundër asaj që disa lënë të kuptohet, prania e homoseksualitetit në një popullatë nuk duket se mund të ndryshojë me praninë e kodeve të reja morale ose me të ardhurat shoqërore.

~ E marrë nga raporti i APA-së mbi orientimin seksual, korrik, 1994.

8. Rinia homoseksuale dhe lezbiket janë në rrezik më të madh në kryerjen e vetëvrasjes.

Rinia homoseksuale dhe lezbiket kanë prirje për të bërë vetëvrasje dy-tri herë më shumë sesa moshatarët e tyre heteroseksualë. Të rinjtë gejë dhe të rejat lezbike përbëjnë rreth 30% të rasteve nga numri i përgjithshëm i vetëvrasjeve të të rinjëve.

~Departamenti i SHBA-ve për Shëndetësi dhe për Shërbime Njerëzore. "Raporti i forcës së detyrës së sekretarit mbi vetëvrasjen te të rinjtë", Washington D.C., 1989.

9. Gejët dhe lezbiket janë po aq të aftë për të qenë prindër të mirë sa edhe prindërit heteroseksualë.

Fëmijët që rriten në shtëpitë e gejëve ose lezbikeve nuk dallojnë në asnjë aspekt psikologjik, shoqëror ose në zhvillim seksual nga fëmijët që rriten në familjet heteroseksuale.

~C.J. Patterson, "Fëmijët e baballarëve gejë dhe nënave lezbike ", Zhvillimi i fëmiut, 63, 1025-1042.

35 studime të ndryshme kanë treguar se fëmijët e prindërve gejë dhe të lezbikeve nuk kanë gjasa më të mëdha të bëhen homoseksualë krahasuar me fëmijët e heteroseksualëve dhe janë të adaptueshëm në po të njëjtën masë se edhe këta të dytët.

~Jane Gross, "Sfida e re e rinisë: Rritja në shtëpitë e gejëve ", New York Times, shkurt 11, 1991.

10. Meshkujt gejë dhe femrat lezbike rrallë se ndonjëherë përfshihen në keqpërdorim seksual.

Në SHBA, 90% nga të gjitha abuzimet seksuale janë të kryera nga meshkujt heteroseksualë. Keqtrajtuesit janë pothuajse gjithmonë anëtarët e familjes, shokët e afërt të familjes ose dashnori i nënës.

~P.J. Falk "Nënat lezbike: Presupozimet psikologjike në ligjin e familjes ", Psikologu Amerikan, 44, 941-949, 1989.

~Mary Koss me autorë. "Nuk ka parajsë të sigurtë: Dhuna e mashkullit ndaj gruas në shtëpi, në punë dhe në shoqëri, Shoqata Amerikane e Psikologëve, 1994.

11. Njerëzit gejë nuk e kanë obsesion seksin.

Meshkujt gejë dhe femrat lezbike e ndajnë po të njëjtën sasi të interesit për aktivitetet seksuale sa edhe personat heteroseksualë, hiq më shumë e hiq më pak.

~Alan P. Bell dhe Martin S. Weinberg, për Institutin për Hulumtime Seksuale, “Homoseksualiteti: Një studim në shumëllojshmërinë njërzore”, Simon dhe Schuster, 1978.

12. Nuk ekziston një stil jetësor i vetëm gej.

Stilet e jetës së meshkujve gejë dhe femrave lezbike janë të shumëllojshme sikurse edhe stilet e heteroseksualëve.

~Linda D. Garnets dhe Douglas C. Kimmel, "Këndvështrimet psikologjike në përvojat e lezbikeve dhe të meshkujve gejë", Columbia University Press, 1995.

[Bekim Ismaili]

A është orientimi seksual i fiksuar me të lindur?


Nga pasqyra më e mirë dhe më e përgjithësuar e hulumtuesve më të nderuar fitohet përshtypja që homoseksualiteti (sikurse edhe shumica e gjendjeve psikike) është dukuri e një kombinimi të faktorëve social, biologjik dhe të atyre psikologjik.

Në vijim janë citatet nga hulumtuesit e kësaj fushe.

Nga Dr. Dean, hulumtuesi i “gej-gjenit” që edhe vetë është gay:

“Gjenet janë hardware-i… të dhënat dhe përjetimet e jetës përpunohen në software-in seksual në qarqe të identitetit. Mendoj se software-i seksual është një përzierje si e gjeneve ashtu edhe e mjedisit, në masë të madhe ngjashëm sikurse edhe software-i i një kompjuteri të zakonshëm që është një përzierje e asaj që është instaluar në fabrikë dhe të asaj që është shtuar nga shfrytëzuesi”.

P. Copeland and D. Hamer (1994) The Science of Desire. New York: Simon and Schuster.

Nga Dr. Jeffrey Satinover, psikiatër:

“Sikurse që edhe të gjitha gjendjet komplekse mentale të sjelljes, homoseksualiteti nuk është vetëm gjendje biologjike ose psikike, mirëpo është rezultat i një përzierje ende vështirë për t’u matur i faktorëve gjenetik, ndikimeve para lindjes, mjedisit të pas lindjes (siç janë prindërit, motrat, vëllezërit dhe sjellja kulturore) si edhe një mori kompleksesh të zgjedhjeve të përforcuara në mënyrë të përsëritur që ndodhin gjatë fazave kritike të zhvillimit”.

J. Satinover, M.D., Homosexuality and the Politics of Truth (1996). Grand Rapids, MI: Baker Books.

Kur hulumtuesi i “gej-gjenit”, Dr. Dean Hamer është pyetur nëse homoseksualiteti i ka rrënjët vetëm në biologji, ai është përgjigjur:

“Absolutisht jo. Nga studimet me binjakët, tanimë e dijmë se gjysma ose më shumë e llojeve të orientimit seksual nuk trashëgohen. Studimet tona mundohen t’i lokalizojnë me saktësi faktorët gjenetik duke mos i mohuar ata psikologjik ”.

"Gay Genes, Revisited: Doubts arise over research on the biology of homosexuality," Scientific American, November 1995, P. 26.

William Byne, psikiatër i doktoruar në biologji dhe Bruce Parsons (1993) kanë analizuar me kujdes studimet e mëdha biologjike mbi homoseksualitetin. Kanë arritur deri në përfundim se asnjëri prej këtyre studimeve nuk e ka përkrahur në mënyrë definitve teorinë biologjike të shkakut.

W. Byne and B. Parsons, "Human Sexual Orientation: The Biologic Theories Reappraised." Archives of General Psychiatry 50, no.3.)

Psikatrit Friedman dhe Downey deklarojnë se “një model bio-psiko-social” më së miri i përshtatet njohurisë sonë të shkakut, me kombinime të ndryshme të temperamentit dhe ngjarjeve të mjedisit që çojnë deri te homoseksualiteti.

Ata kanë thënë: “Përkundër gjetjeve neurobiologjike që sugjerojnë se homoseksualtieti është i përcaktuar në mënyrë gjenetike/biologjike, përsëri mungon evidenca e besueshme për një model të vetëm biologjik të homoseksualitetit”.

R. Friedman, M.D. and J. Downey, M.D., Journal of Neuropsychiatry, vol. 5, No. 2, Spring l993.

Nga sociologu prof. dr. Steven Goldberg:

"Praktikisht të gjitha evidencat bien ndesh me të qenurit i përcaktuar për faktorin shkaktues fiziologjik dhe nuk di ndonjë hulumtues që beson se një faktor i tillë përcaktues ekziston, faktorët e tillë luajnë rol predispozues e jo përcaktues. Nuk e njoh askend i cili argumeton se homseksualiteti mund të sqarohet pa referimin e faktorëve mjedisor”. Goldberg shton: “Gej kritika nuk i ka dhënë vendin e duhur konfiguracionit klasik të familjes”; vetëm “ka shquar në mënyrë sipërfaqësore dhe ka lënë anash evidencën e konsiderueshme” për praninë e faktorëve familjar. Studimet të cilat tentojnë të mos miratojnë praninë e modelit klasik familjar në kuadër të homoseksualitetit janë “mundohen t’i bindin ata që kanë nevojë vetëm të besojnë në diçka”.

S. Goldberg (1994) When Wish Replaces Thought: Why So Much of What You Believe is False. Buffalo, New York: Prometheus Books.

Në një artikull mbi gjenet dhe sjelljen në revistën “Science” ndër të tjera thuhet:

“… ndërveprimi i gjeneve dhe i mjedisit është shumë më i komplikuar sesa “gjenet e dhunës dhe të inteligjencës” të paraqitura në shtypin e popullarizuar. Natyrisht se vlerësimi i përtërirë i faktorëve të mjedisit është një prej efekteve kryesore të besimit të rritur në efektet gjenetike në sjellje. Po të njëjtat të dhëna që tregojnë efektet e gjeneve në të njëjtën kohë theksojnë edhe një ndikim të pa masë të faktorëve jo gjenetik”.

C. Mann, "Genes and behavior," Science 264:1687 (1994), pp. 1686-1689.

Nga kuadri i konkluzioneve të Jeffrey Satinover për “gej-gjenin”

"Ekziston një komponentë gjenetike e homoseksualitetit, mirëpo ‘komponenta’ është vetëm një rrugë e brishtë e shfaqjes së shoqërimeve dhe e lidhjeve gjenetike. ‘Lidhja’ dhe ‘shoqërimi’ nuk do të thotë ‘shkaku’.

Nuk ekziston kurrëfarë evidence që tregon se homoseksualiteti është me prejardhje gjentike-- dhe asnjë hulumtim nuk pohon të jetë ashtu. Vetëm shtypi dhe disa hulumtues pohojnë kështu kur flasin zëshëm para publikut”.

Jeffrey Satinover, M.D., The Journal of Human Sexuality, 1996, p.8.


Ç’thotë hulumtuesi i trurit, Dr. Simon LeVay?

"Për momentin mendimi më i qëndrueshëm i mbajtur më gjerësisht (për shkakun e homoseksualitetit) është se faktorët e shumëfishtë e luajnë rolin kyç.

Në vitin 1988, anëtarja e organizatës PFLAG (Parents, Families and Friends of Lesbians and Gays), Tinkle Hake ka anketuar një shifër bukur të madhe për këndvështrimet e tyre ndaj homoseksualitetit.

Ajo ka pyetur: "Shumë hulumtues besojnë se orientimi seksual i një personi përcaktohet nga një ose më shumë faktorë në vijim: gjenetik, hormonal, psikologjik dhe social. Duke u bazuar në të arriturat e sotme të shkencës, cili është mendimi i juaj?"

Përgjigjet kanë qenë: 'Të gjitha këto në bashkëveprim’ (Alan Bell); ‘Të gjitha variablat’ (Richard Green); ‘Faktorët e shumëfishtë’ (Gilbert Herdt); ‘Një kombinim i të gjithë faktorëve të numëruar’ (Evelyn Hooker); ‘Të gjithë këta faktorë’ (Judd Marmor); ‘Një kombinim i shkaktarëve’ (Richard Pillard); ‘Ndoshta gjenetike dhe hormonale, mirëpo, prova rinore seksuale është posaqërisht e rëndësishme’ (John Money) dhe ‘Faktorët gjenetik dhe hormonal e ndoshta në një masë edhe përjetimet e fëmijërisë së hershme’ (James Weinrich);

Simon LeVay (1996), in Queer Science, published by MIT Press.

Shoqata Psikologjike Amerikane:

"Teori të ndryshme kanë sugjeruar burime të ndryshme mbi orientimin seksual… Megjithatë, shumë shkencëtarë ndajnë qëndrimin e njëjtë se orientimi seksual është i formuar për shumicën e njerëzve në një moshë të re përgjatë ndërveprimeve komplekse biologjike, psikologjike dhe të faktorëve social”

Nga broshura e A.P.A-s, "Përgjigjjet në pyetjet tuaja lidhur me orientimin seksual dhe homoseksualitetin”

Organizata PFLAG ofron një broshurë të përgatitur me ndihmën e Dr. Clinton Anderson nga Shoqata Psikologjike Amerikane. Në këtë libërth të titulluar "Pyet pse? Zhvillimi i hulumtimeve mbi homoseksualitetin dhe biologjinë” ndër të tjera thuhet:

"Deri më sot, asnjë hulumtues nuk ka deklaruar se gjenet mund ta përcaktojnë orientimin seksual. Thënë më së miri, hulumtuesit besojnë se mund të jetë prania e një komponente gjenetike. Deri më sot, kurrëfarë sjellje njerëzore, duke mos e lënë anash edhe sjelljen seksuale, nuk është e lidhur me shenjat gjenetike … seksualiteti, sikurse edhe çdo sjellje tjetër pa dyshim ndikohet si nga faktorët biologjik ashtu edhe nga ata shoqëror".

[Bekim Ismaili]

brain_1

[Bekim Ismaili]

gay_gene_2