Ndre Mjeda

[angeldust]

Kushtrimi i Kodrit neper fushe e male: Leni çë do punë e rrani me temelue gjytetin mbretnuer te Iliris. E me gjak te kulshedres vizati kufijt e Shkodres.

Kumboi njitas nder malet ilirike
E nder fushore t'b'gatuna n'grunaje,
Zani i kasnec'e e j' brohori jetike,
Qi jehona perdridhte maje n' maje.


E thirrte Kodri: "O djelmeni kreshnike,
Me dhen gur e permend, leni n'bungaje
Spatat e ngulme, leni tok't fisnike,
E leni berret qi kullosin n'zaje;

E hiqni thekshem, kah i t'parve a shkambi,
ku n'vetima perher' Frombja defrehej;
Se nji t'rejes seli po i shtohet lami".

E permbi suken mrekullore u njiti,
E t' gjytetit mbretnuer rrethin, ku t'ngrehej,
Me gjak t'kulshedres, tue vizat', shetiti.


Te gjith Ilirt, Labeatt, Parthint, Autarjatt, iu veshen Shkodres me hiti, e gjimote dheu prej kangve te puntoris qi vëlote te suka si bleta në zgjue, tuj ngrehe ledhat qi nji hyjni mizore rrzote naten.

Prei krahinet ku i mujshem Labeati
Banon me shqype, e ku, perte, e Parthinit,
Kullot grigja e mrizon Autarijati,
Berret e lame neper ujra t' Drinit:

Porsi cuna t' nji shpis qe i fton i jati,
Avulluesa sinjoreve t' Shkodrinit
Ju veshen Ilirsit me hiti, ku fati
I atmes ma t'lergum ja perkrahte fqinit.

E kndoshin çetat tui u zbrit, e ushtoshin
Fush' e lugje t' gjelbrueme e shena e prroje,
N'brohorije t'ushtris kur n'pun u lshoshin.

E 'j popull i pa far' rreth suket v'lote,
Porsi shemet e bletve neper zgjoje
Tui ngreh shka naten hyj mizuer do t' rrxote.


----------------------------
Labeatt - banoret e rretheve te Liqenit te Shkodres
Parthint - popull kah Shqiprija e Mesme
Autarjatt - popull kah gurrat e Drinit te Bardhe
hiti - kujdes e shpejt

[whisper]

nga Mjeda...

molla t'kputuna nji deget
dy qershija lidhun n'nji rrfane
ku fillojne kufijte e Geget
rrijne dy cika me nji nane...

ps. brilante!!!

[Labeati]

Dimni

Po vjen dimni me kose ne dore
Gjeth e bar i ka kosite
Qet balkoni pjalm me bore
Plak shkreta tue merdhite
I thote vedit me za pak
Struku, struku i shkreti plak


Neper fush e neper male
fryn murlani me stuhi
O murlan ti frymen ndale
Ndal ti akull mos me ngrij
Mos ma ngrini nji ket pike gjak
Struku, struku i shkreti plak...

[Labeati]

Si fillim kerkoj falje per ndonje pasaktesi apo mungese gjuhesore sepse po e shkruaj ashtu sic e mbaj mend.
--------------

VELLAVRASI

Neper terr qe leshonte nata
ngarkue teshat kaliboç
neper nji pyll ku s'ra kurr spata
ndiqte udhen nji djaloç

Landet e pyllit si nji ujk ju dukshin
qe prej ujet ne mal luron
cuba te rrebte qe ne prite u strukshin
gjethet e lisave kujton

Oh Shqypni gjimonte i mjeri
pyjet mbushe me gjuetare plot
kesolle e bardhe ku porsi mbreti
shkon barija jete e mot

O ju lugje te Prevezës
per ju zemra po m'vajton
te ju Hana me drite t'rrezes
shtigjt udhtarit ja kallxon

Shpi e bardhe ku n'drite dola
afer detit te pa-pshtjellim
fis i ambel ku s'parit fola
ne krahet e nanes tue gjete pushim

Njikshtu thote e me trimni
u nis rruges udhtari prap
fishklloj landa tue u përzi
e prej friket ngau djali vrap

Por m'nji cub mbas gardhit hasi
"Ndalu"- i thote - "nuk ke kah mba"
nji kubure n'brinj ja rrasi
e pa fryme mbi toke e la

..... VIJON............

[Labeati]

....... Vijon nga postimi i meparshem......


"Oh nane shkreta" - i shuemi briti
e permbys u leshu mb'nji curr
"qe 3 vjet e shkreta m'priti
e tashma nuk me shef ma kurr"

"Por jot amë" - si per qesti, (qesëndi - shenimi im)
i thot vrasesi idhnim plot
"ti me difto ku rrin me shpi,
fjala e jote nuk humb dot"

Ne skaj te Shqypnise shkon vorfenisht jeten
e pa djem e shkreta mbet
dy ma te medhajt ne luftra mbeten
e i treti qe ku po jet

"Pat edhe nji" - fija e zanit
ju drodh djalit e gjimoj
u dridh vrasesi ai fare luanit
menjiher pushken ne toke e leshoj

"Pat edhe nji qe ajo e donte
per mbi driten e syrit t'vet
kurr nga prehri nuk e leshonte
shoke nder cuba vojt e gjet

"Vella" - i pergjegji zemerveshtiri,
njiktu t'vrava e njiktu po vdes
nuk kam sy me me pa ma nieri
bashke me ty ketu po mbes

"Jo! Por ti fill tek shpija,
tek nane zeza fluturo
pa asnji femij e mbyt vetmia
e mbulon skami" - mos e lesho

"E çka ti them une nanes se ngrate
ne qofte se me pvete per ty ndoj send"
"Thueji se mora nji rruge te gjate...
e bashke ne Qiell dikur xame vend!"


FUND

[Xhuxhumaku]

Botohet për herë të parë në shqip, me rastin e 68- vjetorit të vdekjes, një poezi e panjohur e Ndre Mjedës

Një poezi e panjohur për tragjedinë habsburgase

Edion Petriti

Sot mbushen 68 vjet nga vdekja e poetit të madh Ndré Mjeda (1866 – 1937) dhe në një ditë si kjo ia vlen që jo vetëm të kujtosh artin e tij, por, mbi të gjitha, të nxjerrësh në dritë thesare ende të pa zbuluara të krijimtarisë së tij. Nuk është aspak e çuditshme që edhe veprat e Mjedës, gjatë periudhës së diktaturës, i janë nënshtruar çensurës. Këtë fat të mbrapshtë ka pasur edhe poezia “Meyerling”, e botuar për herë të parë në manualin Hoepli « Lingua Albanese (Dialetto Ghego) : Grammatica – Saggi di Letteratura, Fraseologia e Proverbi» Milano 1931. Për shkak të fabulës, prej nga ishte frymëzuar poeti, kjo poezi, nuk u përmend asnjëherë gjatë viteve të diktaturës dhe nuk u përfshi në asnjë antologji letërsie.
Meyerling, një kështjellë gjuetie afër Badenit, dhe dymbëdhjetë milje afër Vienës, ka qenë skena e një prej ndodhive më tronditëse të dinastisë Habsburge. Këtu arkiduka Rudolf, princi i kurorës dhe djali i vetëm i perandorit Franz Josef dhe i Elizabetës (të famshmes Sissi) vdes në rrethana të mistershme në 1889. Zërat që u përhapën në ato kohë thonë se vdiq nga apopleksia, ose u vetëvra, siç thotë edhè poeti . Dikush tjetër e bën viktimë të një rivali si pasojë e marrëdhënjeve të jashtëligjshme me baroneshën Vecsera, e cila vdes edhè ajo përkrah tij. Arkiduka Rudolf kishte lindur më 1858 dhe kish marrë për grua princeshën Stephanie, të bijën e Leopoldit II, mbretit të Belgjikës. Kjo ode historike na sjell ndër mend traditën e gjatë në letërsinë italiane dhe atë europiane. Mjafton të përmendim këtu odet e mrekullueshme të Carduccit « Per la morte di Napoleone Eugenio » dhe « Miramar », të cilat Mjeda i njihte mjaft mirë. Teknikisht e përkryer, ajo evokon me gjallëri dhe imagjinatë të habitshme, këtë ndodhi tragjike të derës Habsburge, të kësaj dere që la pas në histori një vazhdë të gjatë zije dhe
dhimbjesh, mes të cilave vdekja e arkidukës Franz Ferdinand d’Estes, nipit të Franz Josefit I në Sarajevë, i cili u vra bashkë me të shoqen më 28 qershor 1914 nga dora e një anarkisti serb, ngjarje që shërbeu si shkak për shpërthimin e Luftës së Parë Botërore. Një tjetër fatkeqësi ishte vrasja e Maksimilianit, Perandorit të Meksikës, vëllai i Franz Josefit I dhe fundi i dhunshëm i Elizabetës, që do të vdesë më 10 shtator 1898, e therur me limë nga një farë Luigi Lucheni. Kjo poezi u botua për herë të parë nga Fulvio Cordignano S.J., në manualin Hoepli « Lingua Albanese (Dialetto Ghego) : Grammatica – Saggi di Letteratura, Fraseologia e Proverbi» Milano 1931. Për shkak të frymës së saj pro-austriake, e cila binte ndesh me ideologjinë politike të regjimit komunist të kohës,
kjo poezi do bjerë në harresë dhe nuk do futet në përmbledhjet e shumta të poezive së Mjedës, as në atë të Mark Gurakuqit, i cili njihte mirë dhe citonte prej botimit të Cordignanos, ose të Rinush Idrizit. Këtë fat patën edhe disa krijime më pak të arrira të
tij si : “Bija e verbtë ç’prei t’lémi”, dhe “Kânga e Mahmud Pashës”, botuar (mes poezive të tjera të Mjedës në Shahiri Elierz. Do bejta qi ka qít N. M. i S.J.) si shtojcë e një líbërze fetare nga Jak Junku në Kulshedra e Shpirtit, zblue t’rijve prei P. J. Junkut t’Shoqnís Jezu. Deri më sot nuk kemi një përmbledhje të veprave të tij në prozë, studimet e tij për shkrimtarët e vjetër të Veriut dhe përkthimet si “Jeta e shejtit sh’Njon Berchmans”, “T’pergiamit e Zojs Bekueme”, “Katekizmi i madh” në tre vëllime, “Historija Shêjte”, etj. Sot, Ndré Mjeda ka përvjetorin, të shpresojmë që kjo ngjarje të mos kalojë në harresë.

MEYERLING.

E prá gjith shênd e lule
Ç ‘së parit kjo jetë ty t ’ shndriti ;
Nder drandofille t ’ priti
E nder zymyla

Plangu mbretnuer. Bylbyla
T ’ këndoshin rreth djepit arit ;
Vajin e fëmijve së parit
S ’ e provove.

Ti nji mbretní gazmove
Me t ’ lémin tând, o i njomi
Pinjuell i Absburgut. Kombi
I laracue*

E zêmrat t ’ pábashkue
Në nji gëzim per ty shperthyene ;
Mbretin e rí në ty rrfyene
E male e dédi.

Ànderr nuk ish : mbí védi,
Pezull prei qiellet, shifshe
Kunorë qi zdrypte, e njifshe
Oren e Austrisë

Projtun prei sá mbshín vise
Vistulla e Adriatiku,
E para sáj anmiku
Unjshem heshtote ;

E duert prei tejet çote
Nji popull i pá farë** ;
E ty Evropa mbarë
Hetote e pritte.

Mbí shkam*** mbretnuer t ’ soditte
Ç atëhernaj e lumote
Se ’j djal ’ i trashigote
Urtín e shkambin

Prindi i moçnuem, qi t ’ mbramin
Rrêm t ’ brêzit vet bujár
Mbret e gjytetës e ushtár
Me t ’ lânë gazmote.

E prá ty zêmra t ’ gëzote
Jeten sá herë fajtorit
Me i pshtue, e lott te gjorit
Prind o femî

Perdllimshem me ja shî ;
E shêndin qi u pertrîte
Nder ta, ty vetë t ’ a ndîete
Ora mbretnore.

Sot me njatë dorë mizore,
Gjaksi i vetvedit, fike
Jeten, qi dor ’ anmike,
O çet ’ e trueme

T ’ biemit t ’ kunorës s ’ shugrueme****,
Prûjshem ndéroj e ruejti ;
Sot pushka e jote t ’ shuejti,
O i mjerë, gjallimin,

E t ’ barazoj me t ’ îmin
Fajtuer. Ti u farmakove
Zêmer e jetë, e u shove
Prindvet t ’ shkretnuem,

Shka kishin në botë t ’ dishruem,
E ndijesít qi jeta
Suell n ’ ató zêmra, e t ’ shkreta
I lae pergjithmonë…

N ’ brigje t ’ Çamrijes s ’ onë
Ju bje baríve n ’ mriza
Gjâmen qi bân Eliza*****
Èra jugore.

E permbí rrasë mortore
Qi fajin tand ká mbëlue,
Nji plak rri tui vajtue
Pá mênd, pá gojë.

Mâ ti nderìm e drojë
S pate per Bâs t ’ natyrës ;
Ti zânin e detyrës
Nuk e ndigiove.

Epshin per cak shênjove,
E dorë ndeshkuese s dreshte ;
Gjygj ’ e gjygjtár kujteshte******
Andrra t ’ harrueme.

Ti zân ’ e ligjës s ’ amshueme
Qi priqet perendore
Baras me kësollë vorfnore
Shklet e soditë,

Shpinove tui shpotitë.
Prandej jo nqiellshit çue
Fuqí, o n ’ tokë vêndue,
T ’ vrau dora e jote.


* I laracue : lara-lara, shumëngjyrësh, i përbërë nga popuj dhe kombe të ndryshme.
** I pá farë : i panumërt.
*** Shkam : shkëmb ; këtu me kuptimin fron.
**** Bandë konspiratorësh.
***** Çamëria, përballë Korfuzit. Në këtë ishull nëna e Rudolfit, Elizabeta kishte një pallat, që më pas i kaloi perandorit të Gjermanisë.
****** Kujtove, në aorist, nga forma me kujtashë, që gjendet akoma ndër Dedajt e Barbullushit (Mjedja). 30 janar gjenden të vdekur më 1889. Kështjellës mbizotëron edhe sot teza e vetëvrasjes së Elizabetës së Bavarisë.





01/08/2005
KATEGORIA: Kulture.Shekulli.

[Veshtrusja]

Bukuri e virtyt
Ndre Mjeda

Porsa ditës i pat xanë filli,
Drandofillja muer me cilë
Gjetht e vet e andej prej qielli
Pritte voesen per shtat t' vet.
Kqyra n' nesret, gjetht kish' mshilë,
Dikush ksajë shpejt tash i a shklet.

Vrojta 'i halë, s' cillës i kercnohen
Diell e borë e erë e shi:
Rrajtë e saja vec forcohen
E kahë qiella ajo lshon shtat;
Qinda vjetsh kjo pau duhi,
Por duhija c' i ban s' pat.

E virtyti asht shemllesa
Ajo halë qi s' lodhë stuhija;
Drandofillja, qi e kohës kmesa
Kputë, hijeshin na perfytron.
- Kalojn ditt e bukurija!
Vec virtyti m' tokë qindron. -

[Veshtrusja]

Grueja shqyptare
(Amë e bi)

Ndre Mjeda

Ka ra rrezja nder bajama!
T' bin e vet kshtu e pvetë e ama:
- C'ke, moj bi, qi kjan e fshan?
Kjan e fshan, e vetllat vran? -

- Kjava shum, mori lum nana,
Tuj qindisë e m' ra gjylpana;
M' ra gjylpana nen balkue,
E jam ulë tash me e kerkue. -

- Po cka kje qi lodt t' i xori?
Ku kje dhima, a ku kje zori?
A por, drue, mos m'je harlisë,
Qysh se kjan - o tuj qindisë.
Pasha nanen nuk mund t' bari,
Qi të me ndezet bija zhari!
Do t' a dije e zeza nanë,
Pse ti vetllat shpesh m' i vranë;
Pse c' kah mot, moj, buza s' t' qeshet
E n' argtime zemra s' t' ndeshet. -

- Nuk a' gja, moj nanë s' a' gja;
Por po t' tham, se as kot s' jam vra:
Dicka vlon n' ket cerdhe zanash;
Vlon dashtni, si n'bija nanash!
Nane, dashtnija m' ka molisë,
Prandej kjaj - o tuj qindisë! -

- T'u thafët goja, bi, c' po thue?
A kaq shpejt ti m' je terbue?
Po shikjo, moj bi kercuna,
Se, po bana 'i herë e t' xuna,
Bana e t' pava tuj m' dalë n' derë,
Nuk m' ke pshtim, jo metsha e mjerë! -

- Jam shqyptare e bi shqyptari,
E ato fjalë, nanë, s' mund i bari:
S' ke me m' pa, jo, tuj dalë n' derë,
Si kujton, pse m' ke per nderë;
As, moj nanë, nuk jam harlisë
Vec pse kjaj - o tuj qindisë,
E shka n' zemer m' ka pengue,
Asht gja e dejë, o nanë, per mue. -

Fillon nana tash me u vra:
Dicka nakel së mjerës i asht ba;
Don me cilë të ngriten gojë;
Por dro e mjera mos t' gabojë:

- Fol, moj bi, mos m' len nder grepa,
Mos më mshef gja, moj, se do djepa
I kam luejtë der tash e m' ke
Dhelpen t' vjeter: Ty sot be
T' paca lshue, tash me m' diftue,
Se pse zemra peshë t'asht cue. -

- Nanë, dashtnija m' ka molisë,
Prandej kjaj - o tuj qindisë. -

Bindej nana, gja s'kuptote,
Por, te miren kah i a dote
Muer me t' amel e i tha e mjera:

- Mori bi, moj si prendvera,
Pash njat diell e pash njat hanë,
Pash njat Zot, qi kthiell e vranë,
M' difto sot, c' sokol ke xanë? -

- C' farë sokolit thue, moj nanë?
T' thacë, moj, t' thacë se s' m' a ban ndera,
S' m' a ban shpija, as s' m' a ban dera
Me luejtë mendsh, moj nanë, mas kuej:
S' i kam dhanë, jo, fjalë kurrkuej.
E po t' tham: Se n' t' endun t' motit,
Po t' tham, po, me besë të Zotit,
Ty due fjalët me t' i ndigiue,
As s' kam mend me t' u largue.
Zemren dysh un s' mund e daj:
M' len t' qindisi, m' len të kjaj! -

U ngri nana, lodt i pshtuen;
Para s' bis fort syt i u xuen.

Kaluen dit e kaluen net,
Vajza ma me gojë s' po flet:
Me gojë s' flet edhe na a' smue,
Rat e mjera a' tuj lingue:
Lingon keq n' at shtroje deket
E shpesh paket edhe meket.
Ftyra e sajë porsi flok bore;
Mndash, gjylpanë s' i hjekë prej dore;
Por punon e tuj punue,
Shef pelhuren se a' marue:
I lshon syt mi te me mall
Edhe e puthë e e ven në ball.

Nana vajzen tuj dihatë
Shpesh e ndien e: - Mori e ngratë,
A njimend s'don me m' diftue,
Se pse zemra peshë t' asht cue? -

- Nanë, dashtnija m' ka molisë;
Kjava mjaft-o tuj qindisë!
Kjava mjaft... - Ma desht t'ligjrojë,
Por i u kput ksajë fjala n' gojë.
Si fjalë tjera nuk mund të xori,
Mndash, gjylpanë prap n' dorë i mori;
Por dy duerët, porsi florini,
Mi pelhurë deka i a ngrini.

- Kuku nana kjan me lot,
Se c' me gjet mue t'meren sot!
Se c' e gjet të zezen nanë
Nen ket diell e nen ket hanë! -

Merr pelhuren, qi pat enë
Bija e sajë; kishte pasë kenë
Kuq e zi e m' te qindisë
Gjet dashtnin qi e kisht' molisë.
N' krye t' flamurit kisht' punue,
Per rreth shqypje, m' dorë prarue,
Fjalët e hershme, fjalët e të Parve:
Se Shqypnia asht e Shqyptarve;
E nder skaje fjalët "liri".
Merr nanë-shkreta e pshtiell at bi,
Qi, pa njofët tjeter dashtni,
Ishte shkri vec per Shqypni.

Eni bija, zana malit,
Ju qi kjani n' dekë t' njij djalit,
E, permysë mi ket bujare,
N' te nderoni bin shqyptare;
E tuj puthë e mall e vajë
Njat flamur, qi dora e sajë
Diejti aq bukur me qindisë,
Pse dashtnija e kisht' molisë;
Lidhniu tok: Per herë dashtnija
Per vend t' uej t' u jet stolija;
Pe, po kje qi, si kjo bi,
Rriten vashat në Shqypni,
N' vend do të shkojë-o fjala e t' Parve,
Se Shqypnia asht e Shqyptarve.
Lidhniu tok, si bajshin motit
Ato bijat e Kastriotit,
E broh'ritni n' gzim e n' vajë:
Rrnofte Shqypnija e flam'ri i sajë

[Veshtrusja]

Shqypni e s’ ke!
Shqyptari e Bylbyli

Ndre Mjeda

Baladë

Se c’ do t’ ket mali, qi gjimon?
C’ do t’ jet kjo valle, qi jehon?
Rrethue me lule t’ blera,
Me ‘i zemer si prendvera,
Atdheut Shqyptari,
Si i a la i Pari,
I kndon sot valle:
Shqypnin madhnon,
Kah valle kndon.

- Si t’ del, o i mjerë, ty kanga sot?
A s’ban ma mire me derdhun lot?
Shka t’ viejnë ty kangë e valle,
Kur zija i mlon kto zalle? –
Bylbyli pvetë.
Shqyptari i shkretë,
Permallshem ra
N’ kujtim e kjau.

Por s’i dha gjatë atij mjerim;
- Shqyptar, tha, un jam, nuk njof ligshtim.
Bylbyl, ti pse m’ trazove?
Pse valet m’ i pengove?
Ah! m’ len t’ dishmoj
Se n’ vaj e n’ mjerim,
Si n’ditë me gzim
Shqyptar un jam. –

Kndo pra, Shqyptar, si zemra t’ do,
Vijo nder valle e mos pusho:
Diftoj ti botës krenare,
Se s’ ka me zemer shqyptare;
Se ka Shqypni
Se lir do t’ rrnojë,
Se, pose Shqyptarësh,
Kush s’do t’ a gzojë.
Vetë Perendija
Tha, se Shqypnija
Asht per Shqyptarë:
Shqyptari e gzoftë.

- O plang, ku zanat bajn kuvend,
Ku cerdhen Shqypnia e ngrehë njimend,
O dheu i em e i t’ Parve,
O nderë e gjith Shqyptarve;
O nanë fatlume,
Shqypni e gzueme,
Falë t’ kjosha sot
E per gjith mot! –

Shka ka prap mali, qi gjimon?
Po fusha e mali pse po ushton?
E qiellve ndritë pasqyra;
Kerthneset mare natyra,
E ‘i za tu’ ushtue,
Shkon tuj lajmue:
Shqypni e s’ ke,
S’ ke kund mi dhe!

[Veshtrusja]

Fuqija e uratës
Ndre Mjeda

A s’shef sa thellimi
Per rreth na kercnohet?
Sa lodja dikohet
Mi botë, qi ti shklet?

N’ valë t’ mndershme t’ ktij shekull
Perhidhet nier-shkreta,
E idhtë i shkon jeta:
Vec toka s’ pelset!

Sa kobe e t’ papritne
Mi te kan randue,
E ‘i dorë, pa pushue,
Nder t’ vshtira e pershkon.

Heu! Peshen e mkatit
Aj ndien e krahnori
Dishmon, se mkatnori
Mi tokë ka pse dron.

Ke ra kurr nder faje?
Co menden kah qilli
Njandej kah vjen kshilli,
E thirri Tenzot.

E lypi Atij të Lumit,
Me fe e me shpnesë,
Me vaj e me dnesë
Pendimin c’ me sot.

A balcem urata
Per zemer t’ pendueme;
Pendimi e ban t’gzueme
Pse mkatesh u shkep.

Ma t’ kandshem asht t’ flaunt
Qi, vetë Zemra e Zotit,
Rreth gjireve t’motit,
Fajtorit i nep.

Prandej perherë lutu,
Uratës mos i a daj:
N’ per t’ lutna e me vaj
Me t’ Naltin pajto.

Pajto, sa a’ tuj t’pritun,
Pajto, e ato faje
Pendesa t’ i laje;
N’ pajtim mos vano!

Pajto? – Kam pajtue
Pse vetë Perendija
Shljeu fajet e mija
E shpirtin m’ a gzoi.

E shof; nderës i falem
Ulë ballin per dhe,
Me shpnesë e me fe,
Pse m’ njalli edhe m’pshtoi.

Per mue, dikur t’mjerin,
N’ kto lugje morrizit
Filluen dit Parrizit
C’ se pagja po m’ kthen!

Por n’ qiell pres plotsimin
E ktyne lumnive,
Atje, mas stuhive,
A ‘i Zot, qi shpreblen.

Ktij due me i sherbye,
E i tij due me metë
N’ tallaze t’ ksajë jetë,
Nder kobe e n’ mjerim.

O jetë, jetë e lume:
Me dashtë gjithmonë Zotin,
Tu’ e dashtë me e shkue motin
Ktu n’ tokë e n’ amshim.