Hapja e bisedimeve Prishtinë-Beograd

[Brari]

Bedri Spiuni po na tregon si me zgjidh punet Kosova.

LLap ... me Bedri Islama e Idajet Beqira nuk zgjidhet ceshtja e Kosoves.

Me ata zgjidhet ceshtja e PDK-se e LPK-se..pra vendosja e Polpotizmit enverist ne Kosove edhe pa u sigurue Pamvaresia.
Pra ju doni nje Kosove ashtu sic eshte..pa status te rregulluar por mjafton qe ne kte Lloj Kosove Banditet Thaqiste e Halit-iste e Mavro-iste bejne Qejf..pra vrasin,Vjedhin e mashtrojne..

Ju jeni kanceri i Kosoves..

[Arb]

Symbolic talks on Kosovo come to an angry close


VIENNA - Serbs and Kosovo Albanians met face-to-face Tuesday for the first time since their war in 1999, but the talks ended on a sour note with rival leaders clashing over the future of the Balkan province.

The symbolic UN-sponsored talks were supposed to avoid the contentious issue of Kosovo's future status - independence, as demanded by the ethnic Albanians, or remaining a part of Serbia, as called for by the Belgrade leadership.

But Kosovo's ethnic Albanian leaders insisted Tuesday on outright independence, and Serbs rejected such plans. The rivals refused even a ceremonial handshake before the start of the talks, which were intended merely to pave the way for future negotiations on everyday issues burdening Kosovo, such as energy supplies, transportation, missing persons and the return of refugees.

"My country, Kosovo," wants to become a part of the European Union and NATO, the Kosovo president, Ibrahim Rugova, told the gathering. "This means a democratic, peaceful and independent Kosovo."

"Independence of Kosovo is an irreversible process," added Nexhat Daci, the president of the Kosovo Parliament. "Kosovo is prepared to achieve that at any price."

But the Serbian deputy prime minister, Nebojsa Covic, made it clear that the republic did not recognize Kosovo as anything more than "one of its parts."

"There can be no dialogue if it is not clear to everyone that we are not talking as representatives of two states," he said. "Instead of using this Vienna meeting for a dialogue on burning problems, Pristina officials keep on describing Kosovo as an independent state."

Since the end of the war, Kosovo - formally still a province of Serbia and Montenegro, the union that replaced Yugoslavia - has been administered by the United Nations.

International mediators stressed that the final status of Kosovo would be determined by the UN Security Council.

www.AlbanianCity.tk

[Albo]

Solana flet për takimin e Vjenës

Në Vjenë përfundoi të martën takimi i parë shqiptaro-serb i pas luftës në Kosovë.

Takimi filloi pa shtrëngim duarsh

Pjesëmarrësit atje ranë dakord që bisedimet në nivel të grupeve punuese të vazhdojnë në nëntor.

Menjëherë pas takimit Havier Solana, Komisoneri i lartë i BE-së për Politikën e Jashtme dhe Çështjet e Sigurisë tha:

Z.Solana: Jam shumë i kënaqur që bisemet filluan. Gjëja më e rëndësishme është që ne patëm një takim.

Të dyja palët ishin prezente, ato dialoguan mes tyre. Komuniteti ndërkombëtar ishte i pranishëm, i përfaqësuar nga të gjitha vendet dhe institucionet.

Unë mendoj se ka qënë një ditë shumë e rëndësishme. Po akoma më e rëndësishme është që kjo të vazhdojë.

BBC: Në fakt nuk pati një dialog. Palët vetëm qëndruan në tavolinën e bisedmeve.

Z.Solana: Takimi ishte vetëm një seancë inaguruese. Pati fjalime nga Bashkimi Evropian, NATO-ja, OSBE-ja nga OKB-ja dhe nga vetë palët.

Në takimin e së martës nuk pritej që të fillonte dialogu, por që të vendoseshin mekanizmat për të vazhduar, të caktohej katalogu i çështjeve që ne duam të diskutojmë me ta.

Dhe ne e arritëm atë që dëshironim, madje edhe më mirë nga ç'prisnim.

Deri të hënën në mbrëmje e kishim të vështirë të merrnim vesh nëse do të kishim një takim të tillë, sepse siç dihet kishim probleme me delegacionet.

Ne e kaluam këtë problem dhe patëm një takim që u zhvillua në një frymë të mirë.

BBC: Palët duket se nuk tunden nga qëndrimet e tyre. Zoti Rugova foli për dy vende të ndara, kurse serbët folën për Kosovën si pjesë e Serbisë.

Z.Solana: Dialogu zhvillohet mes dy palëve që nuk pajtohen për çdo gjë. Nëse do të binin dakord për çdo gjë, atëherë dialogu nuk do të ishte i nevojshëm.

Është e vërtetë që qëndrimet janë të ndara, ndaj ne do të fillojmë të diskutojmë për çështje që janë prioritare për qytetarët.

Pra nuk do të flasim tani për statusin përfundimtar, apo çdo të ndodhë me Kosovën.

Për momentin do të vazhdojmë me rezolutën 1244. Diskutimi i çështjeve do të jetë në të mirë të marrëdhënieve mes të dy palëve, pavarësisht se cili do të jwtë statusi përfundimtar.

Transporti, kalimi i kufirit, energjia elektrike, kthimi i refugjatëve, çështja e personave të zhdukur, janë të gjitha, zgjidhja e të cilave është në interesin e të dyja palëve, pavarësisht se cili do të jetë statusi përfundimtar.

Kjo do të ngrohë marrëdhëniet dhe mirëbesimin mes të dyja palëve dhe kështu ne do të jemi në gjendje të përballemi më mirë me fazën përfundimtare të negociatave.

BBC: Por kur flitet për këtë fazë, a ka një afat për këtë?

Z.Solana: Nuk do t'i përgjigjem kësaj pyetjeje. Në këto momente është e pamundur t'i jepet një përgjigjje.

[Dita]

Koment
Fqinjët e pabarabartë
Nga Michael Martens


14 tetor 2003. Edhe pse në bisedimet e së djelës mes Nishit dhe Novi Sadit thuhet apo kërkohet diçka tjetër – gjasat janë shumë të pakta, që një politikan serb të dëshirojë të mbajë përgjegjësinë për Kosovën. Kjo sepse nëse atje serbëve në uniforma do t’u duhej të kujdeseshin për rendin, atëherë nga Kosova do të përhapeshin lajme si ato të tanishmet nga Iraku. Nuk kalon ditë që nuk ka dhunë. Në këtë pikë të gjithë forcat në Kosovë, si ato radikale ashtu dhe ato të moderuarat, janë të të njëjtit mendim: Ato nuk duan të jetojnë më në një shtet që drejtohet prej Beogradit, edhe pse atyre në atë rast do t’u mundësohej një masë autonomie e panjohur deri më sot. Edhe mendimi i strategëve të Ballkanit, se Kosova mund t’i bashkangjitet në këtë kohë lidhjes amorfe mes Serbisë dhe Malit të Zi, është i papranueshëm për shqiptarët. Nëse bëhet përpjekje për ta kthyer këtë mendim në realitet, prej tyre mund të pritet çdo lloj forme kundërshtimi.

Nga ana tjetër për serbët Kosova me kishat ortodokse dhe manastiret qindra vjeçare mbetet një pjesë e pandashme e shtetit të tyre. Kjo kundërshti mund të zgjidhet vetëm në rast se Serbia dhe Kosova një ditë, që është akoma larg, do të jenë anëtare më vete të Bashkimit Evropian. Në atë rast kufijtë mes tyre do të humbnin rëndësinë që shfaqin sot. Në gjendjen e sotshme duhet vërtet fantazi e zhvilluar, për ta menduar një normalitet të tillë në marrëdhëniet mes serbëve dhe shqiptarëve.

Kosova është e humbur në çdo rast për serbët. Disa politikanë në Beograd e thonë këtë gje në prapaskenë. Për kryeministrin e vrarë serb Xhinxhiç, që në muajt e fundit të jetës me përllogaritje të ftohtë dhe intuitë makiaveliste ishte kthyer në zëdhënësin e interesave serbe në Kosovë, Kosova ishte si një gur në qafë që e pengonte Serbinë në rrugën e vet për në Evropë.
Ndërkohë në publik atij i duhej të përhapte të kundërtën e kësaj pikëpamjeje – si çdo politikan serb, që është i interesuar në vazhdimin e karrierës së vet.

Sidoqoftë Beogradi dhe Prishtina flasin për të parën herë drejtpërdrejt me njëri-tjetrin. Sipas deklaratave zyrtare në dialogun vjenez të detyruar nga bashkësia ndërkombëtare bëhet fjalë vetëm për zgjidhje çështjesh administrative mes ekspertësh. Por gjatë takimeve, nëse ata vazhdojnë, mund të ngrihet tema, që i intereson fqinjët e pabarabartë: cilin status përfundimtar duhet të ketë krahina që formalisht akoma i përket Serbisë e që tashmë jeton në vitin e pestë të protektoratit të drejtuar nga Kombet e Bashkuara? Këshilli i Sigurimit i Kombeve të Bashkuara, të cilit i duhet t’i pergjigjet kësaj pyetjeje, nuk do të mund të marrë një vendim në kundërshtim me shumicën shqiptare të popullsisë në Kosovë – dhe kjo shumicë do pavarësinë.

Se cila do të ishte gjendja e 100 000 serbëve të mbetur në krahinë nën një shtet kosovar, është një çështje tjetër. Tani për tani gjendja e tyre është një skandal. Vetëm pasi të jenë arritur standartet demokratike në Kosovë, mund të diskutohet për statusin, është fjalia që përcjell objektivin e dhënë nga bashkësia ndërkombëtare për protektoratin që drejton. Nëse radhitja e mësiperme e ngjarjeve do të mbahet ose jo, është e diskutueshme. Demokracia pengohet nga strukturat klanore shqiptare; bashkëjetesa multietnike pengohet nga sulmet e disa radikalëve mbi pjestarë të minoritetit serb. Ndoshta është e vërtetë që shumica e shqiptare e popullsisë i dënon aktet e vrasjeve mbi fqinjët serbë, gjithsesi kjo shumicë hesht lidhur me këtë gjë.

Sikurse edhe më parë çështja e Kosovës është vetëm një nga çështjet e pazgjidhura në Ballkan. Vendime të tjera të pakëndshme janë të rezervuara për të ardhmen, sepse peisazhi i shteteve mes Kroacisë dhe Greqisë, që cilesohet nga shumica e banorëve të kësaj hapësire si i parakohshëm, është një pjesë Evropë e papërfunduar. Në Bosnjë-Hercegovinë dhe në Maqedoni nuk është thënë fjala e fundit për kufijtë dhe përkatësitë shtetërore për pjesë të caktuara përbërëse të popullsisë së tyre. Kjo është arsyeja, pse akoma edhe në ditët e sotshme disa dhjetëra mijëra ushtarë shërbejnë në misione ushtarake në Ballkan.

Politikanët e Kosovës kanë një mangësi të rëndësishme në fillimin e bisedimeve me serbët: qeveria e tyre nuk mund të vendosë në mënyrë sovrane, sepse fjalën e fundit në krahinë në rast pavendosshmërie e ka administrata e OKB-së. Eshtë e vërtetë që qeverisë serbe nuk i duhet të durojë një protektorat mbi krye, por ajo ka humbur mbështetjen në Serbi. Pas vrasjes në mars të Zoran Xhinxhiç partia e tij demokratike siguroi mbështetje në të tillë vlerë, që vështirë se do të ishte arritur në kohën që ai akoma jetonte. Por trashëguesit e tij në poste drejtuese pothuajse nuk mund të përfitojnë nga lavdia pas vdekjes e reformuesit drejtues që u modelua në martir.

Duke qenë se në luftën kundër despotit Millosheviç u pranuan të gjitha forcat e mundshme politike, të cilat nuk qenë në anën e tij, një dyzinë partish më të vogla dhe shumë të vogla qeveritare gjenden tashmë në luftë për pushtet në Beograd. Disa prej tyre në vende të tjera nuk do të mund të llogariteshin si pjestare të kampit demokratik të politikës. Ato nuk përmbajnë vlera dhe bindje të caktuara politike, por interesa shumë të veçanta të personave të veçantë dhe financohen në mënyrë të paqartë. Edhe Serbia ka oligarkët e vet. Pjesa tjeter e kampit demokratik e vendos veten vetë në pozicion mat. Një rrezik ushtarak për rajonin dhe Kosovën nuk pritet më të jetë rrjedhojë e kësaj gjendjeje të Serbisë në fillim të vitit të kat;rt pas Millosheviçit. Sidoqoftë Evropës do t’i duhet akoma edhe për disa kohë të merret me Serbinë.


Teksti: Frankfurter Allgemeiner Zeitung, 15.10.2003, Nr. 239/Faqe 1



Perktheu: Dita

[dodoni]

Çoviq sot deklaroi se nëse shqiptarët fitojnë pavarësinë atëherë këtë gjë do ta kërkojnë edhe serbët e Bosnies e edhe shqiptaro-maqedonsat.
Së pari Çoviq nuk ka parasysh faktin se Kosova ka kufijtë e vet administrativ të njohur edhe nga Beogradi dhe nga gjithë bota, dhe se ka qenë një ndër njësitë shtetformuese të ish-Jugosllavisë, kurse shteti serb i Bosnies nuk ka ekzistuar deri më 1995, dhe edhe kjo u bë falë spastrimeve etnike të bëra nga serbët e Bosnies, dhe shqiptaromaqedonsat nuk kanë pasur dhe as sot nuk kanë kufij edhe pse përbëjnë pothuajse gjysmën e popullsisë atje.
Pamvarësisht kësaj shqiptaro-dardansat nuk janë kundër bashkangjitjes së serbëve të Bosnies me Serbinë dhe as të shqiptaro-maqedonsave me Shqipërinë.
Shqiptaro-dardansat, gjithë shqiptarët, gjithë bashkësia ndërkombëtare por edhe gjithë serbët e mençur e dijnë fare mirë se Kosova do ti bashkangjitet Shqipërisë.
Dhe ai foli edhe për krijimin e Shqipërisë së Madhe, mendoj se nuk do të jetë aq e madhe, por edhe po të jetë e madhe, nga kjo serbët nuk kanë asgjë të keqe përkundrazi kanë interes më mirë ë fqinj më të madh e më të fuqishëm se një të dobët e me probleme, sikur që as ne shqiptarët nuk jemi kundër një Serbie të madhe e të fuqishme sepse kemi një fqinj më të madh e më të fuqishëm pastaj që është më mirë se pasja e një fqiu të dobët e vogël por kjo jo me Kosovën sepse Kosova është shqiptare dhe është pjesë e Shqipërisë.

Tung

[Albo]

Kosova ka levizur nga "Status Quo"

Shefi i UNIMIK-ut, Harri Holkeri, dhe presidenti i Kosovws, Ibrahim Rugova, deklaruan dje se fillimi i bisedimeve ndermjet Prishtines dhe Beogradit, paraqet nje faze te re per te ardhmen e Kosoves dhe permbushjen e "standardeve para statusit". Ndwrsa, nuk wshtw prononcuar kryetari i parlamentit kosovar Daci, qw nuk ka pasur mandatin e Kuvendit

Shefi i UNMIK-ut, Harri Holkeri dhe presidenti Ibrahim Rugova, me t'u kthyer nga takimi i Vjenes, deklaruan ne aeroportin e Prishtines, se fillimi i bisedimeve ndermjet Prishtines dhe Beogradit, paraqet nje faze te re per te ardhmen e Kosoves dhe permbushjen e "standardeve para statusit". Kryeadministratori Holkeri, i cili ka punuar me se shumti qe te ule ne te njejten tavoline udheheqesit e Kosoves dhe ata te Bashkimit Serbi-Mali i Zi, tha se Kosova me fillimin e dialogut per ceshtje teknike, ka levizur nga gjendja e status-quos.

"Takimi i Vienes ishte i rendesishem, sepse ne te kunderten, ne do te vazhdonim 'status quone' ketu. Tani ne po levizim dhe po nisemi drejt nje rruge te re. Kemi shume per te punuar pas ketij takimi", tha z.Holkeri. Ndersa, presidenti Ibrahim Rugova, e cilesoi takimin e Vjenes si sukses drejt realizimit te pavaresise se Kosoves. "Ishte nje dite e suksesit te Kosoves, nje dite ne te mire te pavaresise, pra kemi filluar bisedat per ceshtje praktike, por eshte nje dite ne te mire te pavaresise se Kosoves", tha ai. Kreu i UNMIK-ut, Holkeri edhe pas kthimit nga takimi i Vjenes ka shprehur keqwardhjen, qe delegacioni i Kosoves ka qene i pergjysmuar ne kete takim, sidomos per mospjesemarrjen e kryeministrit Bajram Rexhepi. "Nga tri institucionet, ne kishim me vete vetem dy, mirepo ne do te vazhdojme te punojme me te gjitha insitucionet per te miren e Kosoves". Ai nuk pranoi te pergjigjet nese do ta sanksiononte kreun e qeverise per kundershtimin e dialogut, ndersa siguroi se do te vazhdoje te punoje bashkarisht me udheheqesit vendore per te miren e Kosoves. "Nga tri institucionet, ne kishim me vete vetem dy, mirepo ne do te vazhdojme te punojme me te gjitha insitucionet per te miren e Kosoves", tha Holkeri, duke shtuar se ka mbeshtetjen e tere bashkesise nderkombetare per kete ceshtje. I vetmi qe nuk eshte prononcuar, nga pjesemarresit e delegacionit te takimit te Vjenes, ka qene kryeparlamentari Daci, i cili dy ditet e fundit eshte kritikuar nga disa anetare te parlamentit se ka shkuar ne Vjene, pa patur mandatin e Kuvendit qe te perfaqesoje popullin e Kosoves.

[Albo]

Zyrtari i Departamentit të Shtetit kritikon politikanë shqiptarë të Kosovës

Besim Abazi
14 tetor 2003 14:00 UTC


Një zyrtar i lartë i Departamentit amerikan të Shtetit shprehu zhgënjim ndaj qendrimit të politikaneve shqiptare lidhur me bisedimet e Vjenës. Larry Rossin, ndihmës zëvendës sekretar i shtetit, i cili përfaqësonte Shtetet e Bashkuara në bisedimet midis Prishtinës dhe Beogradit, i tha korrespondentit tonë Besim Abazi se qendrimi i perfaqesuesve politike te shqiptareve ishte jo konstruktiv.
Zoti Rossin ishte mjaft i drejtpërdrejtë në komentet e tij lidhur me qendrimin e përfaqësuesve politikë të shqiptarëve për bisedimet e Vjenës.

”E kam fjalën sidomos për udhëheqës të ndryshëm politikë të Kosovës, të cilët na zhgënjyen së tepërmi me qendrimet jo konstruktive, me pozat e tyre politike si dhe me qendrimet plot paragjykime dhe jo dinjitoze,” tha ndihmës zëvendës sekretari amerikan i shtetit.

Ambasadori Rossin tha se me këto qendrime ata nuk i bënë një shërbim popullit të Kosovës. Ata, tha ai, dëgjuan njerëz që nuk u dhanë atyre këshilla të mira.

Në intervistën për Zërin e Amerikës, Ambasadori Rossin tha se ishte relativisht i inkurajuar nga fillimi i bisedimeve midis Prishtinës dhe Beogradit.

Natyrisht, tha ai, secila palë shprehu qendrimet e veta dhe perceptimet e saj politike në deklaratat e hapjes, por këto janë bisedime teknike dhe ajo që në të vërtetë ishte e nevojshme këtu ishte që t’u jepej një shtytje politike ekpertëve të cilët do të diskutojnë më pas për çështjet teknike.

Ai tha se ky ishte qëllimi i takimit të sotëm dhe, sipas mendimit të tij, ky qëllim u arrit.

Zoti Rossin përsëriti se këto nuk janë bisedime për statusin përfundimtar të Kosovës, por bisedime teknike për çështje teknike. Me statusin përfundimtar, tha ai, do të merret një proces i veçantë kur të vijë koha dhe kjo kohë ende nuk ka ardhur.//ii

Zeri i Amerikes

[Skerdi Sika]

Miku mik, po kosi me pare. Nëse administrata amerikane do që kosovarët të guxojnë më shumë, ahere ajo e aleatët e saj duhet ta zgjidhin qesen ca më shumë, se papunësia në Kosovë sot është mbi 70 përqind; e duhet ta konfrontojë revanshizmin serb për Kosovën, që është harlisur. Sa për fillim, do të kish qenë më fer nga amerikanët të mos i kërkojnë Rugovës, që është zgjedhur president i Kosovës, të vejë në Romë për ta takuar një ministër serb të dorës së dytë.

Ehh, si janë shqiptarët. Ti u nxjerr sytë, e ata s'të thonë falemnderit...

[Dita]

Nga gazeta Wall Street Journal




COMMENTARY
Let’s just sell Kosovo

By VITOMIR MILES RAGUZ

The Balkans need to catch the spirit of the Louisiana Purchase. The bicentennial of the best-known peaceful change of sovereignty, next to the sale of island of New Amsterdam, is the right occasion to consider new models for resolving the niggling territorial conflicts of our day that extend from Kosovo to the Caucuses and further.
The Belgrade government and Kosovo authorities yesterday held the first face-to-face negotiations since the 1999 war, which were limited in theory to economic and humanitarian cooperation. But the two sides couldn't avoid exchanging tense words over the real issue on everyone's mind: the future status of Kosovo , a majority-Albanian province of Serbia under United Nations administration since the 1999 NATO bombing of Yugoslavia.
Not only Serbs and Albanians are deeply divided over what should happen to Kosovo . The Western powers seem to favor independence, perhaps after a referendum with a certain outcome, while Russia and the governments in the region, backed by the majority of public opinion, oppose that step.
Independence for Kosovo would challenge the spirit, and probably the letter, of the Helsinki Final Act adopted by the CSCE in 1975 that says borders can't be changed with violence or without consent. But the bigger concern is what would be the precedent of independence for Kosovo . Mladen Ivanic, Bosnia's foreign minister, says this step would embolden other disgruntled groups in the region, proving that militancy works.
But the Louisiana Purchase solution would solve Serbia's internal problems, Balkan regional concerns, as well as the problem of Kosovo's status. The permanent transfer of sovereign territory for compensation is an old idea, too little used this day.
The U.S., for instance, has been an active buyer of sovereign lands in recent history, acquiring aside from Louisiana and Manhattan, the Gadsden Pass from Mexico (1853), Alaska from Russia (1867), and the Virgin Islands from Denmark (1912). All were sold because of excessive cost of maintenance and/or negligible economic value for the former sovereigns.
Kosovo , too, is of little economic or security value to Belgrade. In fact, given its economic backwardness, Kosovo would come at substantial net cost to the Serbian state for many years to come. Some in Belgrade, such as the influential G17 Institute, believe that with a long-term view to the EU's Maastricht criteria for adopting the euro, the necessary fiscal outlays for Kosovo's development would also delay Serbia's hopes for timely EU integration. They're urging fellow Serbs to let Kosovo go, minus the northern parts populated by Serbs.
This is an opportunity for the Kosovars. They should consider how to win majority support in Belgrade to gain independence quickly. How? By offering a one-time compensation to Belgrade for a permanent release from their claims of sovereignty. Along with the offer, they will need to persuade the West that they would be able to manage Kosovo by European standards easier as an independent entity.
The price should not be high as it may appear. Most likely it would be in the range of €50 million to €1 billion. The lower mark is the estimated value for bare land in the province, and the higher amount is the maximum amount of debt Kosovars may want to undertake to purchase the province -- €500 per capita.
Given the post-communist ownership mess in the region, it's unclear what the Kosovars actually own and are liable for to others. But it is certain that in such an offer, Pristina should table fair compensation for the assets of Serbian companies in Kosovo based on future foregone profits, for private property with displacement premiums for the residents of Kosovo who do not want to live in the new state, and for substitute value of the nationalized land previously owned by the Serbian Orthodox Church. According to some estimates, the Church has legal claims to as much as 40% of land in Kosovo .
This would be a modern, market response to the complex Kosovo problem that the West should also support. Given the history of Kosovo , Belgrade cannot mange this territory, nor will it be able to do so for a long time to come. But the West cannot simply turn it over to the Kosovars without substantial risks. So it may end up managing Kosovo for years, at enormous costs.
Selling Kosovo would assuage public opinion in Serbia far better than any vague promises of eventual membership in the EU, an idea put forward by Richard Holbrooke and Bernard Kouchner in these pages last week. These benefits are amorphous and distant, while hard cash for territory promises clearer benefits.
By supporting market solutions in the Balkans, the West may also create a model for the more numerous territorial disputes all over the Caucuses, such as those involving Abkhazia, Nagorno-Karabakh, and Southern Ingushetia, to name a few. Only one element makes these different from Kosovo -- absence of international peacekeepers, which is a costly endeavor, and best avoided.
Yet another type of a land deal can settle the festering territorial dispute between Croatia and Slovenia in the Piran Bay. A Hong Kong-type lease may also work here. Slovenia has not succeeded in gaining support for a track of territory it needs in the Bay to have free access to international waters. But Ljubljana would surely get a hearing in Zagreb if it were to offer compensation to lease a corridor it covets, until Croatia becomes an EU member.
While the international community rejects acquisition of territory by force, it accepts territorial changes by negotiation. Yet it has developed few realistic mechanisms to this end, and negotiations alone, without incentives and quid pro quos, cannot achieve much. As history shows money for land can bring peace and prosperity. It's time to revive this model, starting in the Balkans.

Mr. Raguz, a banker in Vienna, was ambassador of Bosnia and Herzegovina to the EU and NATO in 1998-2000.

Updated October 15, 2003

[dodoni]

Ky Raguz niset nga dokumentet e pronësisë që serbët i kanë bërë gjatë okupimit të tyre serb në Kosovë. Serbët kanë pasur mundësi dhe hala kanë për të bërë dokumente të tilla sa të duan por para nuk do të marrin dhe as toka jo. Sa për ato kompani që ai përmend në këtë shkrim, ato kompani kanë qenë shoqërore dhe as nga këto, as të mos shpresojnë të marrin ndonjë gjë.
Poashtu nga shqiptarët nuk do të marrin asnjë cent për Kosovën, sepse Kosova është tokë shqiptare dhe si të tillë është shumë absurde vetëm idea juaj për ti kërkuar para shqiptarëve për tokat e tyre. Pra, larg këtyre idejave fantaziste.
Kosova do të bëhet pjesë e Shqipërisë, sepse asaj i përket.

Tung