nate e re

[Henri]

Goditme mua!
ma çaj fundin e stomakut
me hijet e patretura dhe guret.
Shqyema deri ne shperberje
shfytyrimin
hidhma ne puse te thata
te kumboje!
Shtrengimin qe me mblidhet
rreth qafes
shkule!
Veç shpirtin, lerma ta pakallur
te me gjejë!

[Henri]

Shtesat e perditshme me jane shtuar
Ne rroge, ne peshe, ne njerez
Copetohem ne mikpritjen time
per bujtesit me rruge te larget
per te marre;
per te lene kujtimet.
Gojeshqyer uja per mbushje
E thartuar etja ime.

[Fiori]

Pashe shkendijat e mia,
ne te vjelat e tua,
ne te gjitha udhekryqet,
me njerzit e dyzuar

nuk po flas me
per te te ngaterruar
pastaj, kush je ti?!
nje tjeter e huaj...


p.s. sa shume te panjohur, qe palosin rrobat ne 2 te nates.

[Henri]

Me thuaj, me qafsh (jo persegjalli), vete e bere ate me lart? Une te frymezova?

PS: Ka me shume te panjohur qe palosin hallet e te tjeresh te panjohur sesa te panjohur qe (me oren time) marrin rrobat nga lavanteria pas tre ditesh harruar aty... apo te panjohur qe palosin rrobat...

[macia_blu]

henri,
i palosin s'i palosin...
ti e shpalos bukur shpirtin
duke na mbushur shpirtin
dhe....une lexoji poezine tende....endshem.
urime!

[boys_ashes]

welldone

[elda]

hahahahaha

ore çflisni juve......

[Fiori]

Kaq shume per vleren nen zero te sinqeritetit...te genjen mendja.

Ketu nuk shesin kova, ndersa gotat jane çarre nga zhavorri apo dhe klori qe mbajne mushkerite. I thithim, i nxjerrim dhe mbajme trupin drejt, sikur nuk na pane. Pastaj ne damarkat e gjata te shenjave te vrara del gjaku as i bardhe e as i kuq. Te jete zhavorri apo klori?! Sa mire qe nuk mesuam ndonjehere kimi. Tani do ishim ulur ne stolat e vjeter rreth kompjuterit duke shpikur vetkenaqesite qe enderrojme naten. Ne mengjes te zbehur nga hijet e drites, tulatur ne makinat e nxehta do terhiqnim pas dore femijet e vjeter qe i kishim njohur ne ekran. Ne, ata me "mjekra" te gjata do qeshnim per te gezuar veten dhe kur te na merrte uria do pinim perseri uje. Do u flisnim te vegjelve per ate kohe kur magnetet me shenja te njejta do terhiqnin njeri tjetrin dhe te eturit do tejzgjatnim lengimet duke lepire jarget e asaj qe nuk kishim pare, oazet e ndjenjave. Perqindja e shperndarjes se papastertive do rritej ashtu sic u rriten dimensionet e boteve ku jetojme. Globet e panjohura, parashikojme enderrat te ndjekur nga parashikimet e tyre. I mbyllem ne kuti ato cfare duam, per ti veshur me vone. Shume keq, qe te dashurat (send) u plaken ne kutite e tyre kur ne u mbanim hijet dhe ndamin limonat me Nastradinet. Te shkalafitur ecim tani, pa trup e shpirt. Te lodhur nga pritjet e tejsajuara, te jete kulmi kaq rendesisht i deshiruar apo edhe ata e sajuam?!

[illiriani]

henry,

madheshtia jote poetike
qendron ne shpirtin e flijimit

'me dhemb mushkeria, le te dhemb
le te plase...' shkroi banuesi i shtepise se vdekur

shkruaj, urimeeee

flijimi kur ke pse eshte madheshtor!

[buna]

poezia jote dhe proza eshte e larmishme.mendimet shtegtojne ne hapesira te reja.ti e ke aftesine t'i shprehesh.dhe te ndjekesh ato te pastajmet.dhe meditimi,perhumbja, ndjesia e te kapurit te gjerave qe duken normale e kane nje vend tek ty kaq natyrshem.me vjen mire qe tek e fundit je perfundimisht jashte shablloneve.poezia e pare e ketushme ka nje fund artistik te mbeshtetur ne nje thirrrje, qe e bejme te gjithe, me shpresen se ngaqe po e ndjekim kaq shpirtin, nuk do na lere.
mbylljet si keto gjithnje me kane terhequr. te thjeshta, befasuese, te fresketa, fisnike.