Terri informativ

[StormAngel]

Rreth ndryshimeve te ligjit per RTVM-ne - Kim Mehmeti: Mbetja e kanalit te trete me trullos

Mendimi i zv/drejtorit te RTVM-se ka qene ky: “Radio Televizioni i Maqedonise te kete: Radion maqedonase, televizionin maqedonas dhe radio-televizionin e Maqedonise ne gjuhen shqipe”

Komisioni Parlamentar per Transport dhe Lidhje ne mbledhjen e 12 tetorit e mbeshteti propozimin per sjelljen e ligjit per ndryshimin dhe plotesimin e ligjit per ndermarrjen publike, RTVM. Ky propozim ligj ka te beje me ate qe kanali i trete i RTVM-se do te jete ne sherbim te Parlamentit te RM-se, ndersa programi i kanalit te trete te kaloje ne kanalin e dyte. Ne kanalin e pare te RTVM-se nuk do te kete ndryshime.



“Mua nuk me kane pyetur per sjelljen e ketij ligji”, tha zevendesdrejtori i kesaj ndermarrjeje publike, Kim Mehmeti. Per te, nje gje nuk eshte e qarte. C’do te thote kanali i parlamentit? Une, thote ai, e kam perkrahur propozimin qe RTVM-ja te kete dy kanale televizive, per shkaqe shume praktike, por mbetja e kanalit te trete me trullos.



“Parlamenti shkon ne maqedonisht, ne kanalin e trete. Po shqip ku do te transmetohet parlamenti? A do te kete dhe nje kanal te katert?”, thote Memeti.



Mendimi i zv/drejtorit te RTVM-se ka qene ky: “Radio Televizioni i Maqedonise te kete: Radion maqedonase, televizionin maqedonas dhe radio-televizionin e Maqedonise ne gjuhen shqipe”. Kete, thote Mehmeti, e kam kerkuar qe ne fillim. Pse nuk mbeshtetet kjo, pse nuk eshte arritur nuk e di. Ai servis qe do te jete per gjuhen shqipe, ai do ta zgjidhe punen e vet brenda ne kete shtepi. Pse kjo nuk kalon, pse kjo nuk shkon nuk e di. Kete e kane ne dore subjektet politike. Nuk mundem une te propozoj amandamente ne parlament.



Ketu, shton me tej ai, mund te dalin dhe probleme juridike me hapjen e studios ne katin e shtate, qe iu nda kanalit te trete. Juridikisht, me vendim te Qeverise, pajisja ne katin e shtate eshte prone e kanalit te trete. Tani mund te shtrohet pyetja, ku mund te kete mandej diskutime. Per kanalin e trete deri tani jane investuar rreth 10 mije marka gjermane.

Nese, keto investime do t’i mbeten kanalit te parlamentit, apo atij qe kalon ne kanalin e dyte akoma nuk dihet.

Nga: A.DISHA

[babadimri]

Edhepse prej kur e kam hapur kete teme gjendja ne mediat shqipe ne maqedoni ka evoluar kemi disa momente te reja tash. Alsat eshte nje alternative e mire per shqiptaret ne maqedoni definitivisht sepse TVM programi i trete eshte nje deshtim i plote i Kim Mehmetit dhe Salajdin salihut te cilet ne shoqeri civile ishin te shkelqyeshem por fatkeqesisht deshtuanne kete projekt. nen anen tjeter Koha ditore ka futur deri diku nje dinamizim ne mediat e shkruara por jo ne ate mase qe duhet sepse e ka infrastrukturene dobet ne Maqedoni. per tu bere shqiptaret ne maqedoni me media te forta u duhet definitivisht nje agjensi e lajmeve e cila do ti furnizonte me informata te bollshme mediat private dhe shteterore.
Ne anen tjeter edhe nje gazete dhe nja dy apo tre javore do te ishin te mireseardhura per ta futur konkurencen e verte ne maqedoni.

[StormAngel]

Film



Pushtuesi antik, ithtarët modern



Njëlloj sikur kryetari i Amerikës, heroi i filmit më të ri të regjisorit Oliver Stone, “Alexander” është njëri që pushton Lindjen e Afërt në emër të idealeve të larta. “Për të çliruar njerëzit e botës,” me këto fjalë Aleksandri (aktori bjond Colin Farrel) psherëtin në fillim të filmit. “Kjo e bën të jetë mbi Akilin.”



Emily EAKIN



Njëlloj sikur kryetari i Amerikës, heroi i filmit më të ri të regjisorit Oliver Stone, “Alexander” është njëri që pushton Lindjen e Afërt në emër të idealeve të larta. “Për të çliruar njerëzit e botës,” me këto fjalë Aleksandri (aktori bjond Colin Farrel) psherëtin në fillim të filmit. “Kjo e bën të jetë mbi Akilin.”


Filmi ‘Alexander’ në kinema



Historia epike e Aleksandrit të Madh që pushtoi botën, e pasqyar në filmin e ri të regjisorit të njohur Oliver Stone, i hedh një vështrim njeriut që u bë një legjendë e gjallë pa mbushur ende 30 vjeç duke pushtuar 90 përqind të botës së njohur në kohën e tij.

Historia e Aleksandit të Madh është risjellë në jetë nga regjisori fitues i çmimit OSCAR, Oliver Stone, në filmin e ri ”Alexander”. Jo më kot regjisori i madh ka bashkuar aktorët e famshëm Colin Farrell, Rosario Dawson, Anthony Hopkins, Angelina Jolie dhe Val Kilmer, për të rindërtuar edhe një herë historinë që vazhdon të lërë botën të mahnitur nga bëmat e saj.

Historia e vërtetë e njërit prej udhëheqësve më të ndritur dhe më me ndikim që ka njohur bota...Aleksandri i Madh...një njeri që pushtoi rreth 90 përqind të botës së njohur në atë kohë, para se të mbushte 28 vjeç.

Regjisori Oliver Stone: ”Filluam të shkruanim skenarin e filmit në vitet 90 dhe ndërtuam disa variante deri në 2004. Dhe të them të drejten, kjo vazhdoi edhe gjatë xhirimeve. Të merr shumë kohë pasi është një ngjarje madhore me qindra beteja, zhvillime të ndryshme dhe duhet ti përmblesh ato. Kështu që filmi trajton rreth 25 përqind të historisë së jetës së Aleksandrit të Madh, çfarë mundë t’i japë shikuesit një ide se kush ishte ai njeri.” Brenda tetë vitesh, Aleksandri i Madh, udhëhoqi ushtritë Greke dhe Maqedonase thuajse të padukshme nga armiku në qindra rrethime dhe beteja. Dhe deri para se të vdiste në moshën 32 vjeçare, Aleksandi, kishte formuar një perandori të pa parë ndonjëherë në histori. Angelina Jolie luan rolin e nënës së Aleksandrit, Olumpias, edhe pse në të vërtetë ajo është vetëm një vit më e madhe se sa aktori Colin Farrel që luan rolin e udhëheqësit legjendar".

”Filmi të njeh me nënën e Aleksandit kur ai është fëmijë, kështu që shikuesi bën një lidhje me të. I kam kushtuar shumë vëmendje rolit tim dhe jam përqendruar tek ndjenjet nga lufta dhe vdekja si një nënë e moçme që ndihet e vetmuar dhe e zgjënjyer nga jeta", thotë Angelina Jolie.

Ngjarjet pasqyrojnë përpjekjet e Aleksandrit të Madh drejt krijimit të mitit dhe legjendës së gjallë që nga rinia e mbushur me ëndërra për lavdi dhe aventura, deri në vdekjen e tij të vetmuar si udhëheqësi i një perandori të paparë ndonjëherë. ”Ishte mjaft e vështirë si nga ana fizike dhe emocionale. Të gjithë punuam sëbashku dhe ishte një eksperiencë e mirë”, thotë aktori Colin Farrell

Sikurse pat shkruar edhe Virgjili, ”Fati anon nga guximtarët”, dhe asnjë mbret apo perandor, as para dhe as pas tij, asnjëherë nuk mundën të arrijnë një famë të tillë dhe padyshim që askush nuk qe aq i guximshëm sa ç’ishte Aleksandri i Madh.
Akili, luftëtari antik grek, i cili bëri emër gjatë luftimit në Trojë, është model i rolit të Aleksandrit. Dhe, Aleksandri i këtyre ditëve është i yni. Është bërë shumë zhurmë rreth asaj se Aleksandri i z. Stone është një biseksual, madje edhe homoseksual. Por, ajo çka menjëherë e bën atë bashkëkohor janë detajet e njohura të ashpra për ambiciet e tij të mëdha ushtarake.

Kështu, Aleksandri i z.Stone ndjek armikun e tij zeshkan, Mbretin Persik Darin e Tretë nëpërmjet mjerimit në Iranin verior, të cilën spektatorët thua nuk do ta ngjasonin me forcat amerikane duke ndjekur Osama bin Ladenin në Tora Bora? Kur Aleksandri i z. Stone betohet “Do të vraponi deri në fund të Tokës, por asnjëherë nuk do të vraponi aq larg sa duhet,” kush nuk do të dëgjonte se si mburret kryetari Bush se Bin Laden dhe Al Qaeda “janë në vrapim”?

Për një Amerikë të ngritur politikisht larg vendit të vet, tregimi i pushtuesit më të famshëm të rajonit ka një tërheqje të parezistueshme. Çlirimtar, diktator, bashkues, ndarës, vizioner, vrasës, ndërtues i perandorisë, shtypës, idealist, feminist, multikultarist, seksist, racist, homoseksual, i drejtë, biseksual: Aleksandri përshkruhet sot kështu me gjitha këto epitete dhe më tepër. Pa masë mbresalënës dhe gjithëpërfshirës, me alegori të duhur dhe përrallë të kujdesshme, tregimi i tij është model për rendin e ri botëror.

Epika tri orëshe e z. Stone është argumenti më i dukshëm i obsesionit të Aleksandrit aktual. “The History Channel” ka emituar një film dokumentar për jetën e tij këtë muaj ndërsa “Disovery Channel” po shfaq pyetjet e vazhdueshme rreth vdekjes së tij.

Në ndërkohë, drejtori Baz Luhrmann ka plane për një film të vetin për Aleksandrin me Leonardo Di Caprio dhe Nicole Kidman në rolet kryesore. (Herën e fundit që Hollywood-i ka xhiruar film për Aleksandrin ka qenë në vitin 1956 në rolin kryesor me Richard Burton).

Gjithashtu, së paku dhjetra libra për Aleksandrin-romane, doracak dhe biografi- janë shtypur vetëm vitin e kaluar. Kliko “Aleksandri i Madh” në google dhe do të shohësh se do të gjesh 1.2 milion rezultate.

Natyrisht, Aleksandri-një mbret i Maqedonisë nga shekulli IV p.e.r., i cili pushtoi një pjesë të madhe të tokës së Azisë derisa ishte akoma 20 vjeç dhe vdiq me siguri nga ethet tifoide në moshën 32 vjeçare- çdoherë ka qenë një objekt i fascinimit. I respektuar dhe i nderuar në kohën e antikës, ai konisderohet si themelues i civilizimit perëndimor dhe si strateg ushtarak më i shkëlqyer në histori. Fakti se ekzistojnë disa të dhëna të padiskutueshme për jetën dhe personalitetin e tij kanë bërë që ai të jetë një cak i lehtë i teorive të egra.

Në biografinë e tij “Aleksandri i Madh” të vitit 1973, e cila është ribotuar së fundi nga Shtëpia botuese “Penguin”, Robin Lane Fox, Dekani britanik i studimeve për Aleksandrin dhe një këshilltar për filmin e z. Stone, numëron 1472 vepra dhe artikuj për Aleksandrin në 200 vitet e fundit. Pjesa më e madhe e këtyre punimeve, paralajmëron ai, “është e natyrës së besueshme dhe mund të kundërshtohet nga vetë ky fakt.”

Asnjë nga më shumë se 20 veprat e shkruara nga bashkëkohanikët e Aleksandrit nuk ka mbijetuar, përveç si parathënie në punimet e shkrimtarëve të mëvonshëm.

Një nga veprat më të vjetra të Plutarch-ut, i admiruar dhe i pasur me anekdota është “Jeta e Aleksandrit të madh”, (e ribotuar pranverën e kaluar), e cila thekson prirjen e tij për arsim, trashëgiminë e tutorit të tij, Aristotelit. Derisa qëndronte në Azi, Plutarch-u shkruan se Aleksandri ka flejtur duke mbajtur nën jastëk librin e Homerit “Iliada”.

Sido që të duket, tregime të tilla nuk mund të ngatërrohen me fakte. Ashti siç thekson klasiku Victor Davis Hanson në hyrje të librit të tij, Plutarch “ka shkruar pothuasje 400 vjet pas vdekjes së Aleksandrit.”

E gjithë kjo sugjeron se përse moda e Aleksandrit aktual zbulon shumë pak të dhëna të vlefshme për Aleksandrin dhe në vend të kësaj, më tepër për vetë ne.

Për tu kthyer prapë në rrugën e ushtrisë maqedonase dhe greke të Aleksandrit, autori, një instruktor klasik i quajtur John Prevas, ka udhëtuar nëpërmjet Iranit, Afganistanit, Paksitanit, Uzbekistanit, Kazakistanit dhe Taxhikistanit. Iraku- përshirë Gaugamelan në luginën e lumit Tigër, ku Aleksandri ndiqte Darin në vitin 331 p.e.r. dhe Babilonia, ku ai vdiq tetë vite më vonë- ka qenë jashtë planit të vizitës për shkak të pushtimit të udhëhequr amerikan të këyre vendeve.

Çdokund që shkoi, z. Prevas hasi në nivel shqetësues të ndjenjës anti-perëndimore, shumë më tepër sesa kjo do të kishte qenë në kohën e Aleksandrit.

“Aleksandri dhe unë kemi udhëtuar nëpër rrugët e njejta, nëpër shkretira dhe male, edhe pse kemi udhëtuar në një distancë kohore prej 2400 viteve,” shkruan ai. “Topografia pothuasje nuk ka ndryshuar fare, por bota ku kam udhëtuar unë për të hulumtuar për këtë vepër është shumë më tepër e rrezikshme dhe një vend më pak paqësor sesa kur nëpërmjet saj kanë kaluar Aleksandri dhe maqedonasit e tij.”

Një pesimizëm i njejtë përshkon mbarë librin përshkrues për Aleksandrin. Në fushëbetejë, ai shkruan se Aleksandri ka qenë komandant i llojit të vet, por jashtë saj, ai sidoqoftë ka qenë një mendjemadh dhe tiran, një njeri që pinte deri në teprim, vriste shoktë e tij, inkurajonte ushtrinë e tij në masakrimin e civilëve të pafajshëm dhe priste të jetë i adhuruar.

Z. Pervas argumenton se tipike për gabimet morale të Aleksandrit ka qenë largimi i tij nga kryeqyteti i Persisë, Persepolis, qytet i cili iu dorëzua ushtrisë së tij pa rezistencë dhe menjëherë atij ia dhuroi pasurinë mbretërore. Pas plaçkitjes në masë të madhe të qytetit si dhe masakrimit të banorëve, Aleksandri dhe njerëzit e tij qëndruan në pallatin mbretëror të Persepolisit për disa muaj. Para se të largohen, ata i shemëbn këtë ndërtesa duke ua vënë zjarrin.

Largimi dhe djegia e Persepolisit kanë qenë temë e debatave për një kohë të gjatë. Disa dijetarë besojnë se djegia e pallatit ka qenë incident i pësuar nga bacchanalia e mbushur me verë.

Politikisht, njohton z. Pervas, shkatërrimi i Persepolisit ishte paksa i kuptueshëm: ky akt do të shihej nga Greqia vetëm si hakmarrje për pushtimin persik të Athinës dhe djegien e Acropolisit 150 vite më herët. Por, prapë ai argumenton se kjo ishte një akt barbar, e cila “tregon se sa e hollë ka qenë sipërfaqja e civilizimit helen, të cilën shumica e biografëve të Aleksandrit do të na bënin të besojmë se ai e ka dërguar në Lindje.”

Cili ka qenë qëllimi i këtij revizionizmi negativ? Nuk është vetëm sa për të përpiluar dokumentin; por për më tepër, këtu ekziston një mësim për ne. Dhe, konkluzionet e z. Pervas e përmbledhin këtë. Tregimi i Aleksandrit “e bën të vlefshme aksiomën se pushteti është një mall i rrezikshëm i cili duhet të udhëhiqet në mënyrë të kujdesshme nga ata që e posedojnë,” shkruan ai dhe shton, “Sidoqoftë, frika është e vogël se asgjë nuk do të mësohej nga eksperienca e Aleksandrit dhe se bota do të detyrohej të përsëris pa fund gabimet e tij në një cikël të rritshëm dhe më të rrezikshëm të luftës dhe pushtimit.”

Guy Maclean Rogers, autori i veprës “Aleksandri: Paqartësia e madhështisë” (e botuar këtë muaj) në mënyrë të ngjashme inkurajohet nga ndodhitë aktuale. Por arsyetimi i tij nuk do të ndryshonte aq. “Në një botë paqësore ideale, taktikat ushtarake të Aleksandrit, logjistika dhe vizioni strategjik, në një masë të madhe do të ishin në dobi të antikës,” shkruan ai. “Por ne nuk jetojmë në një botë të tillë. Aleksandri asnjëherë nuk ka humbur betejë dhe nuk ka pushtuar perandorinë antike më të madhe botërore brenda më pak se një dekade.”

Përkundër nëntitujve, ekziston një paqartësi në veprën e z. Rogers. Aleksandri i tij është një “mrekulli e luftës”, “një ekspert i dhunës” dhe “me gjasë luftëtari më i madh në historinë botërore.”

Në mesin e risive të tij është ajo që z. Rogers, një profesor klasik në “Wellseley College”, e quan atë si “katror taktik.” Kur Aleksandri u ballafaqua me ushtrinë persiane në betejën e Gaugamelas, ai kishte më pak ushtarë dhe ky raport ishte 5 në 1 ose më tepër. Kështu që ai dhe gjeneralët e tij improvizuan një formacion luftues drejtkëndor, i bërë për të sprapsur sulmet që vinin nga katër anët.

Ai gjithashtu dislokoi kalorësit në një kënd të pjerrët, më mirë sesa në një rresht të drejtë, një hap strategjik për të cilin z. Rogers shkruan, “ka qenë i parandjerë nga taktikat e tij dy mijëvjeçare që do të bënte Frederikun e madh një ushtar më të fasmhëm të asaj kohe.” (David J. Londsdale, i cili ngjashëm në librin e tij më të ri “Aleksandri-vrasësi i burrave,” i referohet teknikave luftarake të Aleksandrit si R.M.A.(Revolution in Military Affairs), një zhargon ushtarak që në përkthim do të thotë Revolucion në Çështjet Ushatarake.)


Aleksandri i Madh dhe Shqipëria



James Wm. PANDELI

Nuk është e habitshme që producentët apo historianët nuk kanë mundur të “pushtojnë” gjithë figurën e Aleksandrit të Madh. Para së gjithash, nëna e tij ka qenë nga fisi i ilirëve (shqiptarëve). Emri origjinal i Maqedonisë ka qenë “Emathia” që në shqip do të thotë “vendi i madh”, prej të cilit u quajt edhe Aleksandri i Madh. (E njëjta gjë ka ndodhur edhe me Kostandinin e Madh, Justinianin e Madh, pra nga e njëjta krahinë e Maqedonisë. Ndonjëherë krahina, ka qenë më gjithëpërfshirëse në periudhën Romake).
Për të kuptuar figurën e Alaksandrit si një ushtarak, nevojitet vetëm të shohësh brezat e mëvonshëm të ilirëve. Literatura shqiptare kur flet mbi Perandorinë Otomane përmend familjen e Qyprillinjve, me origjinë nga Shqipëria.
Në Greqi, në fillim të 1800-ës, Lord Bajroni, dëshmon që familjet shqiptare, kanë luftuar për pavarësinë e Greqisë dhe presidenti i parë grek, ka qenë George Kondouriti nga Hidra në Shqipëri. Në Egjipt, Mehmet Aliu i cili e shpalli veten Mbret në fillim të 1800-ës, ka pasur një origjinë të errët shqiptare. i pari kryeministër në Itali, Francesco Crespi, ka qenë shqiptar.
Duhet të jetë e vështirë të ndryshosh të kuptuarit e Aleskandrit të Madh si grek, por bëhet fjalë vetëm për një krijim dhe jo për fakte. E vërteta duhet nxjerrë dhe duhet kuptuar që Aleksandri i Madh, ka qenë një ilir (shqiptar) dhe kërkimet e bëra dëshmojnë për karakteristikat etnike të shqiptarëve gjatë shekujve. Kërkohet një mjeshtëri e dukshme për të futur në film dhe në libra dritën e vërtetësisë. Audienca duhet me të vërtetë të njohë faktet dhe jo fiksionin.
(Marrë nga agjencia ‘Sun-Sentinel’ –Florida)
Z. Rogers pranon se Aleksandri ka qenë përgjegjës për zemërimet në gjendje të dehur (gjatë një rasti ai ka vrarë oficerin dhe mikun e tij të ngushtë Cleitus) dhe gjithashtu për brutalitetin e tij të skajshëm (sidomos gjatë fushatës pushtuese në Indinë veriore). Por gabime të tilla të personalitetit, sugjeron ai, duhet të maten kundrejt sjelljes së tij të matur. Në pamjen e tij, Aleksandri i cili u martua ne dy gra të ndershme baktriane dhe më vonë me dy persiane, ka qenë një “protofeminist” dhe “protomultikulturalist”.

Sipas Partha Bose, autore e librit “Arti i strategjisë se Aleksandrit të Madh: mësimet e pavjetërsueshme për udhëheqje të ndërtuesit më të madh historik të perandorisë,” nuk është e pazakonshme të “dëgjosh shefin ekzekutues apo drejtorin që të bërtas me zë rreth diskutimit të ndonjë problemi aktual të ndërlikuar se kjo do të mund të zgjidhej njejtë siç këtë e ka bërë edhe Aleksandri.”

Ky argument është i mbështetur nga Lance B. Kurke në veprën “Urtësia e Aleksandrit të Madh: mbajtja e mësimeve për udhëheqje nga njeriu që krijoi një perandori”, një libër që në subjektin e tij përfshin edhe “mprehtësinë e njeriut”, gjë e cila ka qenë për tu habitur.

“Ai ka ditur emrat e më shumë se 10,000 ushtarëve,” shkruan z. Kurke. “Ai hante dhe flinte me ushtarët e tij në marshim. Ai hante në mënyrë të kujdesshme dhe çdoherë flinte në mjedise të ftohta. Ai udhëhiqte në front dhe ka qenë i plagosur shpesh me ushtarët e tij.”

Me fjalë tjera, Aleksandri kuptoi se “punëtorët vinë në rradhë të parë pasi janë pikërisht ata që realizojnë ëndërrën tënde.”

A ka qenë gjithashtu homoseksual? Shumica e dijetarëve mendojnë se Hephaistion, një shok nga fëmijëria, i cili e ka shoqëruar në Azi, ka qenë i dashuri i Aleksandrit dhe, filmi i z. Stone nënkuptueshëm mbështet këtë pamje. Nuk është me rëndësi fakti se grekët nuk kanë pasur kategori strikte për orientimet seksuale. Apo se Aleksandri gjithashtu ka pasur tri gra dhe me gjasë disa dashnore. Ai është emërtuar si “hero homoseksual” në www.gayheroes.com.
”Aleksandri ka qenë 21 vjeçar kur vendosi të bëhet legjendë,” shkruan në tekstin përcjellës. “Çfarë je duke bërë ti për të pushtuar botën tënde?”

[babadimri]

Terri informativ vazhdon ne Maqedoni ju ftoj qe te bejme nje perpjekje dhe te fusim sa me shume informata per ndodhite sepse partite politike po tredhin me maqinerine e tyre

[StormAngel]

Terri informativ vazhdon ne Maqedoni ju ftoj qe te bejme nje perpjekje dhe te fusim sa me shume informata per ndodhite sepse partite politike po tredhin me maqinerine e tyre

Ja sapo lexova lajmin që ke sjell mbi mbylljen e të përditshmes Flaka,gjë që më hidhëron jasht mase.Terri vazhdon!

[babadimri]

Edhe nje lajm i keq e perjavshmja "Lobi" qe konsideroj si javorja me e besueshme shqiptare per shkak te bllokadave te ndryshme nga pushteti aktual u MBYLL. Dmth edhe nje medium me pak per shqiptaret ne Maqedoni.
Serizosisht kemi nje situate shume te keqe me mediat shqiptare.

[babadimri]

Mos te te hidheroj shume se edhe javorja LObi u mbyll keshtuqe mendoj se eshte nje krize ne shtyp ne pergjithesi

[StormAngel]

Mos te te hidheroj shume se edhe javorja LObi u mbyll keshtuqe mendoj se eshte nje krize ne shtyp ne pergjithesi

Nuk i kuptoj këto veprime fare.
Edhe revista Lobi të mbyllet??!??
Huh,ndonjëherë më vjen të piskas nga ky vend që jetoj,po më mban shpresa se një ditë do të jetë më mirë.
Ngelëm me këtë shprehje vetëm ama xhanëm. lol

[babadimri]

Te ta jap edhe nje lajm te keq edhe e perditshmja KOha ditore versioni per Maqedoni nuk eshte ne kiosqe . Do ta verifikoj kete lajm te dhimbshem. Po kjo eshte nje alarm i keq per shqiptaret ne Maqedoni. Sepse atje ku ska media mbizoteron Terri

[babadimri]

dmth e vertetova edhe Koha ditore nuk ia arriti te mbijetoje ne Maqedoni. Keshtuqe tash nuk na mbetet gje vetem te fillojme te lexojme gazeta ne gjuhen maqedone