Arvanitasit dhe prejardhja e grekëve

[bela70]

Un disponoj ket liber,e kam lexu eshte fenomenal dhe ju kisha sygjeru qe tegjith ta e lexojn,se kan se qfar te mesojn nga ai.

Librin e kam ble ne Tiran,po kam pa qe tashi ka dhe tek ne ne Kosove neper librari.

[DRIN FIERI]

A do te shikojme ndonje rezultat pozitiv per ceshtjen e shqiptareve CAM per kthimin e pronave te tyre, sipas kerkeses se presidentit shqiptar Alfred Moisiu drejtuar perfaqesuesve nderkombtar ku ishte pjesemarres ne Stokholm, pra sa do te merret parasysh nga organizmat nderkombtar kerkesa e presidentit, ne qoftese dikush di me teper hollesira dhe cfare parashikoni se si do te rrjedhin ngjarjet ne vazhdimesi do kisha shume deshire te dija ...

[S`ka Lezet]

Postuar më parë nga angeldust
Zbritje ka pasur, ka, po keshtu sic po vene punet edhe do te kete ma merr mendja.... fatkeqesisht dmth.

Si duket vertetohet dhe njehere nje thenie e Koco Devoles... humorist po e ka gjuajtur penalltine tamam me kete...

"Shqiptaret jane si puna e kripes. Po te hedhesh nje grusht kripe ne gjelle, pra po te jene te perqendruar te gjithe ne nje vend, e prishin gjellen fare. Po te shkojne e te dalin neper bote, dhe te jene me perqendrim te vogel ne vendet ku shkojne, e kripin gjellen aq sa c'duhet, dmth. e lezetosin."

(Jo citat ekzakt por sidoqofte ky eshte kuptimi.) Pra shqiptaret nese dalin vete neper bote behen dikush dhe mund te perparojne, por ne vendin e tyre s'bejne qe s'bejne dot prokopi... cuditerisht. Per boten valle do te punojme gjithmone ne?

Por fakti qe greket kane qene shtet me pare se ne, dhe kane formuar akademiket e tyre me pare se ne, pa degjuar bota dhe zerin e versionin tone, eshte nje fakt i vertete.

Nuk e di sa mund te vertetohen hipotezat e Aristidh Koles per te cilin kam shume respekt, por qeveria shqiptare duhet te investoje me shume ne fakultetet perkatese per kerkime te tilla.

Cili eshte fakt qe vete greket i kane hedhur hi historise??Me thuaj nqs ka patur ndonji njeri me reputacion asajkohe te mbeshteste zhvillimin e tyre?E di sa larg je ti..sas ta pret mendja...Nga kush i morren alpha beta..delta gamma etc??Ku qene greket nga pushtimi romak e deri ne 1821??Pse ka disvazhdim kur na paskan pas civilizimin me te avancuar??Hellenismi plako...nuk i perket vetem atyre por dhe vendeve te tjera...Me thuaj prse italianet nuk dalin me versionin e romes se lashte...Mussolini u perpoq ne 1920 qe te mbillte nje identitet te forte ku dhe individed projektojn vetveten...S`eshte e njejta rrug qe hitleri ndermori...ku e cfarsoi dhiaten e vjeter??Ehu s`ka mbarim...
Arvanitasit jane shqiptare...por shqiptar qe luftuan betejat e te tjereve dhe sic shikohet ato pelqenin te rrinin me greket....Jo me kot ato nuk jane ngrejtur gjith keto kohe...Tano ato jane martuar 100 here me greket dhe ne nuk pse te kerkojm dicka te nje grup njerezish qe nuk pergjigjen...E vetmja ceshtje qe ne duhet dhe do tia shohim fundin..jane chamet dhe argatet grek qe erdhen ne shekullin e 18....

[troptit]

tung!
Desha te them vetem qe kur te permednim Z. Dangelly eshte mire qe te lexojme ate cka ai "Zoteri" ka thene, ose me mire ka shpifur per shqiptaret. Ne te sames ai e ata qe besojne ne te!

[MtrX]

Viktor Bernard

Në librin e tij “La Turqie et l’Hellenisme contemporain”, francezi Viktor Bernard, me admirimin e tij për racën shqiptare, shkruan “Ndonjëherë raca shqiptare është ngritur, është personifikuar, në një njeri të madh, dora e të cilit, kushdo që të ketë qënë, Mehmet Aliu, Ali Tepelena, Skëndërbeu e Pirro, çoi peshë mbarë një botë dhe gdhendi mbi popuj që drejtuan, shenjat e gjenisë së saj. Jeta e shqiptarëve në këtë shekull të mbramë, vepra e tyre në Egjypt ku qenë mbretër, në Greqi ku qenë autorët e vërtetë të pavarësisë, duhet të na shpjegojë mjaft periudha të historisë së herëshme, dhe kur shqiptarët rivendikojnë Aleksandrin, Akilin e Agamemnonin, teprimi duket të jetë veçse një formë, sepse paradoksi mban në vetvehte një të vërtetë”.



Cevasi

Në “Historia e Tebës” II, Cevasi vëren “Është e ditur se gjatë luftës kombëtare dhe pas asaj kohe deri në vitin 1850, në të gjithë Atikën, dhe në vetë Athinën, flitej gjuha shqipe, dhe shumë pak vetë dinin të flisnin greqisht”. Këtë ai e shënon edhe për rajonet e Tebës, me pak përjashtime në qytet.



J. Maruga

Studiuesi J. Maruga në “Kontributi i arvanitëve....” në lidhje me revolucionin që solli krijimin e shtetit grek, që në fillim shtron pyetjen: “Çfarë i detyrohet Greqia arvanitëve? Ju detyrohet -guxoj të them- Lirinë e saj!”. Ndërsa V. Rafailidhi në “Ethnos” vëren se “Fallmerajeri i cili i simpatizonte shumë arvanitët, shkruante se: revoluciuoni grek është në të vërtetë vepër e arvanitëve. Madje në shtetin që u krijua menjëherë mbas 1821 të Kapodistrias dhe Otonit, pothuajse shumica e banorëve flisnin shqip”.

V.Rafailidhi

Në një artikull të gazetës “Ethnos”, V.Rafailidhi shkruan “Një pjesë e neohelenizmit që ka si gjuhë të përditëshme atë arvanitase, luajti rolin kryesor në krijimin e këtij shteti ku jetojmë sot, sa nga pikëpamja ushtarake aq edhe ekonomike. Atëhere pse evidentohen në plane të para pjesë të tjera të popullsisë?...”.



Elefterudhaqi

Në enciklopedinë e Elefterudhaqit, për Familjen e Ralëve (me shumë kryeministra dhe ministra në shtetin grek) shënohet se “ajo ka prejardhje shqiptare ose normane”. Po ashtu, për përkatësinë shqiptare flitet edhe për Familjen e Rendëve nga Korinti. I njohur nga kjo familje është kapedan Dhimitër Rendi.



Vadington

Për rolin mbizotërues të shqiptarëve në revolucionin që çoi në krijimin e shtetit grek, flet edhe Vadington “gjysma e ushtrisë së Odisesë (Andrucit) janë kryesisht shqiptarë, nën komandën e Gurrës” dhe shënon se Odiseja vetë ishte rritur dhe edukuar në oborrin e Ali Pashës në Janinë. Ndërsa konsulli anglez në More, Green e cilëson Odisenë si “kapedan të përgjithshëm të Greqisë Lindore, një prej krerëve më të njohur shqiptarë”.



Odise Elitis

Në përgjigjet e tij gazetarëve për përkatësinë, nobelisti Odise Elitis, i cili mbahet si poeti më i shquar në Greqi, deklaron “ Po. Jam shumë këmbëngulës. këtë kokëfortësi të tmerrëshme e kam trashëgim nga nëna ime arvanitase”.



Anonime

Shqiptarët kanë ndikuar me zakonet, traditat, kulturën e tyre mbi popujt fqinjë, apo më mirë popujt fqinjë morën nga shqiptarët ato vlera në të cilat ishin të mangët, ose të mbetur mbrapa. Kështu, grekët kanë marrë, ndër të tjerë, prej shqiptarëve tre valle tepër të njohura, alvanikos - shqiptarçe, Forapmas - çamçe, dhe himarioten. Ndërsa ligjet shqiptare të pritjes së mikut kanë ndikuar zakonet e pritjes ndër arumunët dhe ndër grekët e veriut.



Teli Siavalas

Artisti i njohur amerikan Teli Siavalas, në një intervistë në televizionin grek në vitin 1974, tregoi origjinën e tij shqiptare, nga familja Kavala të katundit arvanit Gjeraka të Lakonisë. Ai e dinte ende gjuhën arvanite.

Vinçens Dorsa

Vinçens Dorsa në veprën e tij shkruan “Në kohën e Filipit, Aleksandrit, Pirros, Skënderbeut, shqiptarët janë shquar për trimëri, po kështu vepruan ata edhe në Kalabri. Në luftën e Greqisë për pavarësi, shqiptarë si: Noti, Konstantini, Kristo e Marko Boçari, Foto Xhavella dhe i jati i tij, Odise Andruci, Miauli, Kundurioti, Tombasi, Karaiskaj, Gurra, Niketa, Stromari, etj., heroina të tilla si Elena-bashkëshortja e Konstantin Boçarit, Moskoja-e shoqja e Xhavellës, Kaidoja-vajza e tij, Despoja-e veja e kapiten Gjergj Bocit, dhe e pashembullta në histori Bubulina nga Hidra, -treguan heroizëm për lirinë dhe pavarësinë e Greqisë”.

“Helenizmi”

Në vitin 1899, revista greke “Helenizmi” boton një shpallje të nënshkruar nga zotërinjtë: Shehu, Boçari e Xhavella, ku ndër të tjera shkruhej “Në luftën e 1821 që bëri Greqia kundër Turqisë luftoi dhe raca jonë, raca shqiptare, dhe me ndihmën tonë u çlirua edhe Greqia. Midis kaq heronjve kujtojmë edhe ata të Hidrës, Species dhe Kranidhit. Heronjtë më të shumtë të steresë ishin shqiptarët e Sulit të Himarës, të Athinës, Tebës, Livadhjasë, Korintit, dhe nga shumë vende të Moresë që flasin edhe sot shqip. Përveç shqiptarëve të krishterë, ishin edhe 3500 shqiptarë muslimanë që luftonin bashkë me grekët kundër turqve... S’kemi për të thënë ndonjë gënjeshtër, vëllezër, po të pohojmë se shqiptarët e çliruan Greqinë”.

Kumundero

Në një dokument të ministrit të jashtëm të Greqisë, Kumundero, të vitit 1881, dërguar Mbretërisë gjermane për ndihmë, ndër të tjera, thuhet se “edhe pas pesëdhjetë vitesh të shtetit të pavarur grek, një pjesë e madhe e popullsisë në More, që është shumë e njësishme etnikisht, nuk heq dorë prej qënësisë së saj shqiptare”. Më tej ai vëren se “edhe në vetë Athinën, ashtu si në More (Peloponez), mbi 70 mijë vetë flasin vetëm gjuhën shqipe, pa ditur asnjë fjalë greqisht”, duke pohuar më tej se “është fjala për një etnicitet homogjen që i tillë njihet sëpaku për dhjetë shekuj në këtë hapësirë të lartpërmendur”.

Mblodhi dhe perktheu: Gent Ulqini
ne gazeten MilosaO

[Cyclon]

Pergezime Angeldust -se vertet keshtu eshte vella . Shqiptari vec ne shqiperi nuk punon . Diskutonim nje dite me disa shoke te tjere tamam per kete punnen e punes dhe te them te drejten asnjeri nuk e pranoi qe mund te bente te njejten pune qe bejne ketu ne greqi . Megjithate jam optimist edhe mendoj se gjerat do te evolojne per mire . Ketu ne greqi te pakten po vihet re nje tendence e madhe e shqiptareve per t'u kthyer perfundimidht ne shqiperi . Ndikon edhe fakti qe jemi afer me shqiperine edhe mundesite e levizjes jane permiresuar shume ne krahasim me vitet me pare . Si te thuash e kane porten e hapur per te ardhur prape ne greqi edhe po nuk ju eci .
Isha ne tirane ne dhjetor dhe mund te them me siguri qe ka marre vrull puna dhe shume shpejt do te grumbulloje akoma me shume popull sa me shume perparojne punet .
Mendoj se me pare duhet ta bejme me pare shqiperine te forte ekonomikisht e pastaj te zgjidhim probleme te tjera te kesaj natyre , apo jo .

[drini_në_TR]

Përballja e politikës shqiptare - Nga Teodor Pangallos

Është fakt i mirënjohur dhe për këtë dëshmojnë arkivat e Ministrisë së Jashtme, se marrëdhëniet me fqinjin tjetër ballkanik (me Shqipërinë, Ll.R.), arritën deri në pothuaj federim të plotë më 1925 dhe 1926.


Nga koha e Esat pashës dhe Ahmet Zogut, miku më i përzemërt i Shqipërisë jam unë.

Nga mosha e foshnjërisë sime flas shqipen, sepse e ndjera gjyshja ime, që më rriti, nuk njihte greqishten. (Ishte bijë e Anton Virivilit, më të pasurit nga parësia e Megaridës, në shtëpinë e të cilit në Salaminë dha shpirt miku i tij i ngushtë dhe i paharruar kryegjenerali i Rumelisë, Karaiskaqi).

Kam në damarët e mi përgjysëm gjak shqiptar dhe jam krenar për këtë. Admirali Kunduriotis, tre Nikolaidët (gjysh, baba dhe nip), admirali Sakelari, heroi i nëndetses "Ll. Kaçoni" V. Lasko dhe grekër të zgjedhur të shumtë janë të gjithë me origjinë shqiptare dhe janë të njohur për shërbimin e tyre ndaj atdheut. Paparigapulos shkruan se nga gjithë fiset që erdhën në Greqi, përzierja me gjakun shqiptar rezultoi me AMALGAMËN MË TË SHKËLQYER. Hidrejtë, speciotët, Miaulis, Sahturis dhe mijrat e luftëtarëve nga 1821 deri më sot, dëshmojnë të vërtetën e mendimit të Paparigopulit.

Më 1914 kur filloi Lufta I Botërore, i rikthyer nga Franca ku studioja, u paraqita te Venizelosi, ministër i Ushtrisë dhe u vendosa si shef i shtabit i Divizionit VIII në Prevezë.

Venizelosi më komunikoi në mënyrë rezervate se kishte vendosur të pushtonte befasisht Epirin e Veriut. "Kam bindjen se do t'ia dalësh mbanë mirë, sepse flet edhe gjuhën e shqiptarëve," shtoi. Atëhere isha komandant batalioni, shkova në Prevezë dhe në pak ditë mora një urdhër të gjatë sekret shkruar me dorën e vetë Kryeministrit, ku urdhërohej divizioni të pushtonte Epirin e Veriut duke zbarkuar në limanin e Sarandës. Politikani i paharruar theksoi në mënyrë të veçantë nevojën e mbajtjes absolutisht të fshehtë për shkak të italianëve.

Operacioni u krye në rregull të plotë dhe u pushtua vija e vjetër në veri të Gjirokastrës. Shtabi u vendos në Gjirokastër. Kur pas pak ditësh erdha në Athinë natyrisht që pata një bisedë të gjatë me kryeministrin dhe mbeta i habitur sesi ky politikan gjenial, i gjendur vetëm prej tre vjetësh në Greqi, kishte kuptuar plotësisht rëndësinë madhore dhe jetësore që kishte për Greqinë çështja e Shqipërisë. Ato mendime dhe koncepte të Venizellosit u bënë dhe bazat kryesore mbi të cilat mbështeta politikën që zbatova më 1925 dhe e cila ndër të tjera kishte si rezultat që të dërgohen të rinj shqiptarë në Athinë për të studiuar në Shkollën e Evelpidëve dhe në Kursin e Marinës.

Menjëherë sapo erdha në krye në qershor 1925 u gjenda para çarjes së vërtetë të marrëdhënieve tona me Shqipërinë për shkak të çështjes së Çamërisë. Përfaqësuesi i Shqipërisë, i ardhur në zyrën politike, më komunikoi se autoritetet greke me dhunë dhe në kundërshtim të traktatit, shpërngulin banorët shqiptarë të periferisë, duke i dërguar ata nëpërmjet detit në Azinë e Vogël dhe se ndaj protestave të tyre jepet përgjigja se këta shqiptarë myslymanë (turkoshqiptarë në origjinal!) janë të shkëmbyeshëm.

Kontrollova dokumentet përkatëse dhe u binda se interpretimi i Ministrisë nuk ishte i bazuar, sepse në traktatin e Lozanës përcaktohet qartë se shqiptarët muhamedanë të Epirit konsiderohen minoritet dhe jo të shkëmbyeshëm, si turqit e Thrakës etj. Për sqarimin plotësisht të çështjes, i telegrafova ambasadorit të shquar në Londër, të ndjerit Kaklamanis, i cili përfaqësonte Greqinë gjatë redaktimit të traktatit dhe i cili u përgjegj se nuk bëhet fjalë për shkëmbim dhe rrjedhimisht është i pabazuar mendimi i atyre në Ministri.

Ftova menjëherë Drejtorin e Përgjithshëm kompetent, i cili më tha këto në mënyrë të çuditshme: "Formalisht kanë të drejtë, por për shkaqe të nevojës dhe qëllimit është ndërmarrë shpërngulja e shqiptarëve që të zbrazen fshatrat për vendosjen e refugjatëve bashkëkombas tanë. Nuk ia vlen të angazhohemi për 5-6 mijë paloshqiptarë, z. Kryetar."

Sapo u përmbajta dhe nuk e flaka përjashta me shqelma diplomatin me monokël. Ndërkaq, sipas raportimit të autoriteteve policore, në Epir po realizohej një dramë e vërtetë, se fshatarët, duke qarë vajtueshëm, shkëputen nga vatrat e tyre ku lindën dhe rrojnë prej shekujsh dhe hipnin në anije për t'u dërguar në Azinë e Vogël. Dhashë urdhër të zbrisnin dhe të ktheheshin të lirë në fshatrat e tyre.

Shqiptarët, si të gjithë fiset e paditura dhe pasardhës të lashtë, kanë vese të rënda, por kanë dhe vityte të tyre të jashtëzakonshme. Ngjarja e mësipërme ishte shkaku kryesor i rivendosjes së marrëdhënieve të përzemërta mes dy vendeve, që u zhvilluan gjer në pothuaj federim, siç do ta shohim. Mbreti Ahmet Zogu, me një mesazh të zjarrtë, më shprehu mirënjohjen e tij, të cilën, siç thoshte nuk do ta harronte kurrë. Dhe vërtetë gjer në ditën e çfronëzimit të tij, sa herë që vinte përfaqësues i ri shqiptar në Greqi, vinte sipas porosisë së tij në shtëpinë time dhe sillte përshëndetjet e Mbretit, duke shqiptuar në shqip "Vlla i madh." Dhe këto kur tashmë isha privatisht thjeshtë një gjeneral në lirim. Është e quajtura besa shqiptare, do të thotë besnikëria apo mirënjohja për mirësinë e bërë.

Po të hedhësh një sy të thjeshtë në hartën e Ballkanit, kupton drejpërdrejt e menjëherë rëndësinë e madhe të Shqipërisë nga pikëpamja ushtarake.

Për shkak të ngjarjeve të fundit, qarqet politike dhe ushtarake, përveç Greqisë, tani sapo perceptuan rëndësinë e Shqipërisë si bazë sulmi apo mbrojtjeje. Ushtarakët grekë prej një kohe të gjatë e njohin këtë gjë, siç faktohet qartësisht nga betejat e ashpra të përgjakshme, që gjetën hapësirë në limanet dhe në kalimet malore veçanërisht në shekujt e fundit të Perandorisë Bizantine.

Për Greqinë mike apo aleate Shqipëria përbën një kështjellë natyrore madhështore dhe kanosje ndaj rrezikut kundër cilitdo agresor nga Veriu. Vetëm tre a katër divizione nga krahu lindor i kësaj kështjelle natyrore (vargmali i njohur i Alpeve Dinarike), do të detyronte sulmuesin të vërë në dispozicion forca mbi të dyfishta për të mbuluar krahun e djathtë dhe komunikacionet e tij.

Pikëpamja e mprehtë e Venizelosit e kishte vlerësuar këtë, kur thoshte se nevojitet sakrifikim i plotë për t'u rregulluar miqësisht çështja e kufijve kontinentalë, që të synohet rivendosja e marrëdhënieve të përzemërta me Shqipërinë. Duke besuar pa u epur në drejtësinë e këtij mendimi, synova një sakrificë të plotë për ta vënë në zbatim kur qeverisa vendin.

Pasi u vendosën marrëdhëniet miqësore pas ngjarjeve, që i vlerësova më lart, dërgova si përfaqësues të Greqisë në Tiranë gjeneralin e divizionit Aleksandër Kundulin, bashkëqytetar i imi, që njihte plotësisht jo vetëm shqipen e folur të Shqipërisë së Jugut (Toskë dhe Çamër), por edhe ato idiomat e Labëve të Veriut, Gegëve etj. Gjeneral Kunduli, aktivist i suksesshëm që në betejën e Maqedonisë dhe ushtar trim (u plagos dy herë) në luftra, ishte njëkohësisht diplomat i mënçur dhe i zhdërvjellët. Brënda pak kohe arriti të fitonte miqësinë e nxehtë dhe konsideratën e Mbretit shqiptar Ahmet Zogu.

Katër marrëveshje u nënëshkruan brënda vitit ndërmjet dy vendeve: instituim konsullor, për qytetarinë (natyralitetin), për bashkëpunimin tregëtar dhe detar (lundrimor), për dorëzimin e kriminelëve etj. Para nënëshkrimit të marrëveshjeve zyrtare, mirëkuptimi i fshehtë kishte bërë përparim të rëndësishëm. Kufijtë e dy vëndeve në thelb ishin suprimuar nga pikëpamja tregëtare dhe siç u përmënd më lart fëmijë shqiptarë u dërguan për t'u arsimuar në Shkollën tonë Ushtarake të Evelpidëve, ashtu si edhe të tjerë në Shkollën e Kurseve Detare. Në korrik 1926 gjenerali Konduli, pas negociatave të gjata, mundi të arrinte deri në një marrëveshje përfundimtare për çështjen e Bankës Shqiptare, duke pranuar nga Mbreti Zog pjesëmarrjen e Bankës Kombëtare Greke me shumën 52 përqind.

Kuptohet gjithë rëndësia tepër e madhe e kësaj ngjarjeje. Është e padiskutueshme se për shumë arsye, nëse zbatohet një politikë e studiuar dhe e qëndmeshme ndaj çështjes shqiptare, do të ishte e mundur që Shqipëria në vend të armikut të jetë miku më i mirë, më i çmuar dhe i vetmi në Ballkan. Shqiptarët nga fisi nuk janë as me prejardhje mongole, as sllavë, as turq. Është dëshmuar historikisht se janë ilirë, pasardhës të pellasgëve dhe rrjedhimisht fis vëlla i fiseve të vjetra, që të ardhur nga veriu plotësuan banorët e parë të Greqisë.

Asgjë të përbashkët nuk kanë me italianët, serbët dhe bullgarët, ndërsa në të kundërt gjaku, traditat dhe zakonet i lidhin ngushtë me popullin grek.

Miauli, Kundurioti, Sahturi, Odise Andruci dhe mijra grekër të tjerë me prejardhje shqiptare, luftuan heriokisht për pavarësinë greke në Revolucionin Kombëtar të 1821.

Profesori historian i Monakos, Hertzbert, në historinë e tij mbi Revolucionin Grek shënon se : "Pak ditë pas ngritjes së Flamurit të Revolucionit në Shën Laura dhe pikërisht në prill të 1821, 1500 SHQIPTARË TË KRISHTERË BANORË TË FSHATRAVE TË DERVENËVE (DERVENOHORIA) nën komandën e prijësit Haxhi Meleti fushatuan në Korinth kundër Qamil Beut të dëgjuar." Fushatuesit nuk ishin shqiptarë, siç përmend historiani bavarez, ishin gjyshërit dhe stërgjyshërit shqipfolës të banorëve të Dervenofshatrave, Vila - Kundura - Mandra - Eleusis. Ishin gjyshërit e gjeneralëve Nikolaidi, Konduli, Roka dhe të nënshkruarit si dhe të admiralit Al. Saqellari, heroit kombëtar, kapitenit të marinës luftarake Lasko dhe të aq grekërve të tjerë të zgjedhur me prejardhje shqiptare.

A nuk kisha të drejtë kur dëgjova monokëlmbajtësin, Drejtorin e Përgjithshëm të Ministrisë së Jashtme të thotë "paloshqiptarë" t'i thoshja se Ministria ishte Vendi i Budallenjve? Gjersa Drejtori i Përgjithshëm ishte kaq teveqel, marr me mend se çfarë ishin shumica e vartësve të tij. Askush nuk e di se çfarë të papriturash ruan e ardhmja. E konsiderova si detyrën time që të rrëfej shkurt ato që thashë më sipër, që populli grek të njohë pamjen e përgjithëshme të çështjes. Nuk jam i një mendjeje me pjesën e shtypit, i cili devijon në karakterizime sharëse dhe përqeshëse për popullin shqiptar. Mendoj pa droje se shumica e këtij populli është krejt pa përgjegjësi për intrigat ndaj Greqisë. Është problem në se shumica e shqiptarëve njohin as dhe për emër Marksin, Leninin, Stalinin etj.



(Artikull i gazetës "Akropolis," korrik-gusht 1949). RIBOTIM NGA: ARKIVI 1 TEDODOR PANGALLOS, (vëll. i dytë 1925-1952), Athinë, Kedros, 1974.

[Alvlora]

E verteta vonon por nuk harron.

http://www.youtube.com/watch?v=23kvAhdYgwY"

[mondishall]

Ja doli nje e vertete qe e thone vete greket, e cfare pastaj? Nese dikush kontribuon per tjetrin deri ne qelizat e tij duke u bere dhe vete pjese e tyre, tjetri vazhdon ekzistencen bashke me kete dikushin duke perfunduar kohe pas kohe konvertimin mes tyre, por ama me emrin e nderuar te lashtesise se dikurshme, del qe ky dikushi dhe ky tjetri tashme kane krijuar nje lloj identiteti dhe ekzistence qe duam s'duam ne ekziston dhe do ekzistoje vetvetiu. Ja qe kjo ishte udha qe ndoqen dikushet e tille dikur, ne nje kohe qe dikushet e tjere brenda kufijve shqiptare, si atehere, si sot, vazhdojne te na lene akoma prapa duke u bere gazi i botes.

[uj me gaz]

shkencerisht eshte vertetuar se te gjithe njerezit rrjedhin nga e njejta nene. keshtu qe shqiptaret jane me afrikanet, aziatiket, greket, serbet madje edhe me eskimezet pak kusherinj...