Si vjen bashkimi kombëtar?

[Petriti Sokoli]

Si vjen bashkimi kombëtar?

Bashkimi kombëtar arrihet kur shqiptarët nuk do të ken dallime idelogjike ,krahinore,fetare etj.Por si një trup i vetëm do të punojnë për bashkimin shpirtëror,kur të fillojm ta duam e rrespektojm më shumë njeri tjetrin,pa dallimet e lartëpërmendura.
Për bashkimin kombëtar duhet të punojn të gjith e jo të pritet gjith nga të tjerët,por se cili të jep diçka nga aftësia e tij ,jo vetëm me fjalë por me vepër.Unë për vetën time e kam të bashkuar kombin thell në vetëveten time.Si kishi me pyet?unë për vetën time nuk nkoh kufit ndarës me dhun të shqiptarve,nuk bëj dallime partiake,ideologjike,krahinore,askurfar dallimesh tjera.Për mua shqiptarër të gjith jan një.Unë kam vetëm një dallim në shqiptar të mirë dhe të keq.Nëse të gjith shqiptarët kan të njejten ndjenjë dhe punojnë në këtë drejtim, bashkimi formal do të jet qështje kohe.


Mos shikoni kisha e xhamija
feja e shqiptarit ashtë shqiptaria.

Vaso Pasha

[dodoni]

TEMAT TABU


Arbën XHAFERI


Shpeshherë ndodh që në debate të ndryshme të bartet vëmendja e bashkëbiseduesit apo e opinionit nga tema boshte në një sajesë tjetër, në trajtë të etiketës njollosëse. Kjo është forma më efikase e diskreditimit të kundërshtarit. Bie fjala kur polemizohet lidhur me çështjen shqiptare, shpiken nocione, shpifen epitete të ndryshme, si irredentistë, separatistë, secensionistë, kundërrevolucionarë, fondamentalistë islamikë, Shqipëri e Madhe etj. Kjo formë e demonizimit arrin efekt, meqë përmes etiketës anulohet boshti i temës dhe imponohet polemika rreth sajesës. Shpeshherë ky lloj i polemikës pranohet nga i akuzuari pa vetëdije, nga frika prej diskreditimit shitues që rëndom përfundon me zbrapsje të paarsyeshme apo heqje dorë nga projektet vitale. Kjo metodologji që prodhon zbrapsjen ka pasur efekte rrënuese në historinë tonë të re politike, meqë kundërshtarët tanë në një farë mënyre kanë arritur të na frikësojnë nga projektet tona duke i shndërruar në tema tabu.
Një nga metodat më efikase të kundërshtarëve tanë ka qenë dhe mbetet relativizimi i kauzave. Kemi dëgjuar edhe nga veprimtarë shqiptarë se ideja e shteteve të mëdha në Gadishullin Ilirik, si Serbi e Madhe, Shqipëri e Madhe, Greqi e Madhe, Bullgari e Madhe e kështu me radhë janë destruktive dhe i takojnë shekullit të 19-të. Sipas tyre në kohërat moderne nuk bisedohet për kufij, por për integrime të mëdha në kuadër të Evropës dhe të strukturave Veriatlantike etj.
Ky relativizim i kauzave shoqërohet gjithmonë me një ofertë të rrejshme: do të bashkohemi në Evropën e Madhe. Pikërisht, ata që relativizojnë kauzat, janë vetë ata që merren me përkufizimin e saktë të kufijve të tyre shtetërorë. Pikërisht ata që akuzojnë janë ngatërrestarë të proceseve integruese europiane apo veriatlantike. Thelbi i këtyre diskurseve sajohet rreth idesë që duhet t’i detyrojë shqiptarët të heqin dorë nga bashkimi i tyre dhe të presin kohën, momentin që të bashkohen në Evropën e Madhe. Kur shqiptarët, të paktën në planin retorik ofrojnë me xhentilesë këtë mundësi për serbët që ata të bashkohen në Evropë e të heqin dorë nga projektet hegjemoniste, pason një breshëri akuzash dhe epitetesh që i përmendëm më lart.
A është dëgjuar ndonjëherë që serbët të flasin për Serbinë etnike? Jo, meqë të flasësh për Serbi etnike do të thotë të flasësh për tkurrjen apo zvogëlimin e saj në përmasa reale dhe përkundrazi, të flasësh për Shqipërinë etnike do të thotë të flasësh për zmadhimin e saj gjithnjë duke u bazuar në realitete që i shpojnë sytë. Nëse ky konstatim është i saktë, atëherë del në shesh hipokrizia, cinizmi i autorëve të relativizimit të kauzave që përhapin këto ide destruktive në emër të moderacionit politik.
Nuk mund të ketë asnjë korelacion të drejtpërdrejtë në mes të idesë së Serbisë etnike dhe Shqipërisë etnike, ngaqë realiteti nuk e lejon një luks të tillë. Serbia e Madhe dhe jo etnike është produkt i mendjes hegjemoniste, kolonialiste dhe synon të themelohet madje dhe aty ku nuk ka asnjë serb.
Ndërkaq Shqipëria etnike dhe kurrsesi e madhe synon të themelohet aty ku faktikisht ekziston në planin funksional Shqipëria etnike, pra aty ku në përqindje absolute qytetarët e pranojnë atë ide. Kjo kërkesë e shqiptarëve nuk mund të cilësohet si luftënxitëse, si ekspansionizëm apo si ide anakronike e shekullit 19-të .
Prandaj serbët asnjëherë nuk flasin për Serbinë etnike, por flasin për nocione të tjera neutrale që kanë për qëllin të fshehin tendencat e tyre kolonialiste dhe hegjemoniste. Ata flasin për Jugosllavi si një nocion që në thelb fsheh projektin e Serbisë së Madhe, pra asaj hegjemoniste, ekspansioniste e kurrsesi jo dhe etnike.
Nga ky pozicion ata i djallëzojnë idetë e shteteve etnike ngase me këtë projekt duhet të tkurren. Kështu vepruan edhe rusët në kohën ku themeluan BRSS apo këtë sajesë të sotme të lidhjes së shteteve vetëm e vetëm për të fshehur ekspansionizmin e tyre. Po ashtu edhe një segment i politikës së jashtme turke kohët e fundit ka zënë të afirmojë idetë dhe vlerat osmane për të pasur ndikim në ish- republikat sovjetike të besimit mysliman.
Prapa këtyre ide/projekteve për themelim të shteteve federative multietnike etj. fshihet projekti për dominim të një etnikumi mbi të tjerët. Të gjithë sot janë në konfuzion lidhur me interpretimin e shkaqeve të luftërave të kohës së sotme që kanë për bazë interesat etnike. Në rajonin e Kaukazit nuk dihet se çfarë e shkakton luftën, interesi i natyrshëm i popujve që të jetojnë të pavarur, apo interesi i hegjemonëve që t’i varësojnë shtetet dhe popujt, t’i detyrojnë ata që të jenë satelitë të një interesi dominant, pra atij rus.
Pra relativizimi nuk është një konstatim i rastësishëm, në thelb i pandershëm, por një projekt i paramenduar mirë, me qëllime të qarta etnike nga ata që dëshirojnë të fitojnë të drejtën për ekspansionizëm. Ky relativizim dinak dhe cinik bëhet i neveritshëm kur vetë shqiptarët bëhen zëdhënës të këtyre ideve që u imponohen dhe me pavetëdije i shërbejnë ndërrimit të diskursit politik duke u shndërruar në altopolantë të ideve relativizuese, në fakt ekspansioniste.
Duke u distancuar nga idetë normale, të natyrshme që burojnë nga realiteti dhe interesi i prekshëm i popujve, në emër të një moderacioni të shpifur politik, në emër të një imazhi avangard që e ndërton vetveten duke u distancuar kinse nga idetë romantike të shekullit 19-të, këto opsione janë më destruktive sesa projektet hegjemoniste serbe, ngaqë funksionojnë si diversion që përhap defetizmin, molisjen dhe bindjen se duhet hequr dorë nga çlirimi prej zgjedhës që krijoi aq shumë vuajtje dhe përpjekje të planifikuara për gjenocid.
Në fund të këtij konstatimi duhet shtruar pyetja: cilat opsione janë më humane, më të moderuara, ato që ofrojnë projektin sesi njëherë e përgjithmonë duhet të dilet nga zgjedha ose nga konteksti ku zbatohen projekte gjenocidale, apo ato që sërish popullin shqiptar e kthejnë në fillim të rrugës së kalvarit të pafund?
Nga ky këndvështirm duket e çuditshme, në mos absurde toleranca e opinionit shqiptar për këto opsione që kalvarin e prezanton si botëkuptim i moderuar, tolerant, human dhe avangard. Ndërkaq popujt supermodernë, si amerikanët kur janë të rrezikuar reagojnë me të gjitha mjetet. Presidenti amerikan këto ditë deklaroi se SHBA-të nuk kanë nevojë për leje që të mbrohen nga rreziku që u kanoset.
Modeli i dytë ai i relativizimit, qartazi mund të shpjegohet me rastin e Maqedonisë. Në një takim te ish -presidenti i këtij shteti, z. Kiro Gligorov u hodh ideja nga vetë ai për Maqedoninë e ndarë në tri pjesë, por gjithnjë sipas tij, at a(maqedonasit) nuk e destabilizojnë Ballkanin për shkak të kësaj, por e pranojnë realitetin e “hidhur”duke i dhënë mundësi paqes dhe perspektivës së demokracisë në Ballkan dhe më gjerë.
Ky konstatim i tij për Maqedoninë e ndarë në tri pjesë, në atë të Vardarit, të Egjeut dhe të Pirinit ishte argument i fuqishëm relativizues kundër argumenteve shqiptare për ndarje të hapësirave të tyre. Mirëpo kjo ide, si të tjera të ngjashme relativizuese ka një të metë të vogël që zbulohet me shumë lehtësi si gënjeshtër banale.
Në pyetjen se kur paska ekzistuar kjo Maqedoni etnike që na qenka e ndarë në tri pjesë doli në shesh realiteti se ajo Maqedoni na paska ekzistuar vetëm në kohën antike që objektivisht nuk ka të bëjë fare me realitetin e sotëm maqedonas.
Pra, shpikjet e kësaj natyre nuk mund të zhbëjnë kurrsesi realitetin shqiptar. Çështja shqiptare buron nga realiteti i tyre në këto hapësira, e ka peshën e vet etnike, ekonomike, politike, autoktone dhe mbi të gjitha historike. Nuk mund të relativizohet realiteti i prekshëm shqiptar, historia e tyre me mitet serbe dhe maqedonase.
Këto relativizime nuk janë pa efekt te faktori ndërkombëtar që arbitron këto procese ballkanike. Sot jemi të ballafaquar më një varg paradoksesh që nuk përputhen me realitetin, por me doktrinat e ndryshme politike. Shtrohet pyetja përse shqiptarëve të ish- Jugosllavisë faktori ndërkombëtar nuk ua njeh disa të drejta në mënyrë imediate, ashtu si vepron me popujt e tjerë, por u ofron zgjidhje paliative, në kuadër të një procesi të gjatë të cilin nuk e kontrollojnë ata vetë dhe që nuk dinë çfarë epilogu do të ketë?
Komisioni i Badinterit në mënyrë të prerë, të menjëhershme ua njohu të drejtën për shtet popujve që sot e gjithë ditën, jo vetëm që nuk janë dominantë në ato shtete, por kanë kriza të pakapërcyeshme lidhur më identitetin e tyre.
Kosova nuk ka asnjë nga këto telashe, por ajo sot e kësaj dite nuk e ka të qartë se cili do të jetë statusi i saj përfundimtar. Ose të marrim shembuj të tjerë. Serbët e Kosovës që merrnin pjesë aktive në politikën shfarosëse antishqiptare, në kuadër të projektit të Millosheviqit fituan në mënyrë imediate, pa polemika, pa konferenca ndërkombëtare të drejtën e plotë për përdorim të gjuhës së tyre në çdo kënd dhe institucion të Kosovës.
Krahasoni këtë të drejtë me të drejtën e shqiptarëve të Maqedonisë për përdorim të gjuhës shqipe. Shqiptarëve iu deshën 10 vite betejë brenda institucioneve, pasuar me një kryengritje të armatosur për të hapur këtë çështje dhe në fund faktori ndërkombëtar ua njohu përdorimin gjysmak zyrtar të gjuhës shqipe në administratë. Po ashtu serbët e Kosovës duke u enklavizuar, duke e cënuar integritetin territorial dhe institucional të Kosovës, në të ashtuquajturën Mitrovicë e Veriut themeluan një institucion ilegal, universitetin serb, pa marrë pëlqimin e institucioneve të Kosovës. Edhe në këtë rast ndërkombëtarët e zyrtarizuan këtë institucion në tërësi pa debate, pa konferenca, ndërkaq i njëjti rast në Maqedoni, pas shumë debatesh të ashpra, konfliktuale, përfundoi me një projekt gjysmak që do të jetë prelud për konflikte dhe moskuptime të mëtejshme.
Vetëvetiu imponohet pyetja pse ofrohen këto zgjidhje të pabarabarta, madje moralisht të dyshimta gjatë trajtimit të çështjes reale shqiptare dhe çështjeve të tjera që s’kemi si të mos i kategorizojmë si hegjemoniste? Natyrisht se fajet i ka edhe politika shqiptare që “moderohet”, metamorfozohet në varësi nga presionet që vijnë nga jashtë. Për t’i ikur etiketimeve të natyrës Shqipëri Etnike, Shqipëri e Madhe jemi të angazhuar për Kosovën e pavarur, disa madje punojnë për të prodhuar një identitet të ri kosovar, një gjuhë të re kosovare apo një herarldikë tipizuese kosovare. Por me këto ide nuk mund t’i ikim një pyetje kokëforte: sa është rentabël një Kosovë e tillë prej 2 milionë banorësh, me mbi 50 për qind të papunësh? A mundet një Kosovë e tillë e pavarur të financojë aparatin shtetëror, ushtrinë, gjyqësinë, kulturën, arsimin, shkencën, diplomacinë, sportet dhe veprimtaritë e tjera joekonomike?
Përgjigja natyrisht duhet të jetë negative, këtë e thonë edhe ndërkombëtarët. Nga ky jorentabilitet i Kosovës burojnë ide që atë ta riintegrojnë në kthetrat e Serbisë të udhëhequr sërish dhe paskajshmërisht nga pinjollët e Millosheviqit dhe Sheshelit.
Së këndejmi nuk shoh asnjë ide tjetër më humane sesa propozimi që synon ta eliminojë të metën strukturore të jorentabilitetit të Kosovës duke hapur temën tabu gjer më tani: bashkimin e saj me Shqipërinë që është një ide reale, funksionale, e natyrshme e mbi të gjitha e moralshme. Kjo ide buron natyrshëm nga konstatimi për jonrentabilitetin e pavarësisë së Kosovës, nga faktet kokëforta për politikën gjenocidale serbe ndaj shqiptarëve dhe nga vullneti i padiskutueshëm i qytetarëve të Kosovës dhe të Shqipërisë për të jetuar bashkë duke krijuar një shtet rentabël, funksional, mbi parimet e demokracive perëndimore.
Duke u liruar nga turpi i rrejshëm, nga frika irracionale prej formulimeve satanizuese, si Shqipëri e Madhe, Shqipëri Etnike etj, dhe duke shikuar me sy të drejtë realitetin se Kosova e pavarur nuk është rentabël, nuk mund t’i plotësojë kushtet e një shteti funksional dhe si e tillë do të ishte objektivisht pre e lehtë për soldateskën serbe, vijmë në përfundim se ideja e Shqipërisë etnike është kontribut racional, human dhe një investim i shëndoshë për paqen dhe rendin në Ballkan, që njëkohësisht do t’i korrigjojë gabimet e së kaluarës …



24/01/2004

[bicjani]

peshendetje...............
Do ishte mire qe trojet shqiptare te bashkoheshin.
Kur eshte pune per ne teori te gjithe e kane qejf nje gje te tille gjithashtu fillojne enderrojne dhe krijojne skenare te ndryshme ne kokat e tyre.Bashkmi kombetar nuk vjen nuk vjen me intervista me fjalime apo me mitingje.
E vetmja gje qe te qon ne bashkimin e ketij kombi eshte lufta , dhe kete mos e hiqni prej mendjes.Kjo eshte dhurate e madhe per ne keshtu qe nuk do na e jape kush per dhurate.
Ne e mbajme veten per popull trim por nuk jemi aq sa mburremi.Nuk ka popull qe nuk ka treguar trimni ne luftrat qe ka bo.Une trima quaj ata qe kane luftu kane mbrojte tokat e veta dhe gjithashtu atyre qe i kane zgjeru ata..Kurse te paret tane me duket se e kishin pase ngaterru ket fjale trimni apo nuk e kishin pase dite fare.moss te harrojme se ata toka ti kane marre me lufte ,dhe vetem me lufte do mund ti marresh...
Luften shqiperia e ka frike .e ka frike se mos i iken ndonje cope tjeter....Keshtu qe sikur lufta per shqiperine eshte nje enderr e pa realizuar edhe bashkimi kombetar eshte nje enderr e tille.Me keqardhje po keshtu me duket mua.

[Lekë Rezniqi]

Të nderuar miq, ju anëtarë të Forumit,

I nderuar Bicjani,

ne të gjithë e dimë se pa luftë s'ka asgjë dhe herëdokur (fjalë a la gjakovarqe) do të ketë luftë "nëse" do të ketë Bashkim.
Pra, thjeshtë luftë do të ketë.
Por, përderisa jemi në paqe duhet që në mënyrë paqësore t'ia rregullojmë vetes punët paraprakisht.
Problemi nuk qëndron tek trimëria, problem është organizimi i duhur. Kudo të pyesësh Shqiptarë pë Bashkimin Kombëtar të thonë se natyrisht se e duam, por u duket aq i largët sa shumë shpesh thonë edhe se nuk e donë fare. Por, s'ka Shqiptarë në botë që ka lexuar apo dëgjuar vetëm një fjali të Historisë Shqiptare që nuk e do Bashkimin.

Edhe këto ndarjet politike për poste etj., edhe këto të gjitha i merrë lumi kupet çështja e Bashkimit Kombëtar, por dallimet natyrisht se qëndrojnë se si do ta arrijmë atë.

Unë mendoj se Pavarësia e Kosovës na ndihmon shumë në këtë aspekt. Problemi mbetet tek çështjet e pazgjidhura të Shqiptarëve të Kosovës Lindore, Iliridës, Malësisë dhe Çamërisë.
Dodoni shumë shpesh thekson se si do të zgjidheshin këto në mënyrë paqësore. Dhe thelbi mbetet gjithmonë kur Shqiptarët në këto vende marrin fuqinë kulturore pas saj vjen ajo politike, si një rimorkio. Sepse (tani të hyjmë thellë) shkollohen dhe ngriten edhe më intelektualisht dhe marrin në duar shumëçka do të na kishte ndihmuar rreth Bashkimit Kombëtar.

Leka nga Prishtina

[dodoni]

Teuta Zymberi; Reagim me rastin e arrestimit të z. I.Beqiri
A kërkonin gjermanët një Grossdeutschland?!

26.01.2004, 15:26
Gjermania është e ndarë, sepse Evropa është e ndarë, pohonin gjermanët-dhe Evropa është e ndarë sepse Gjermania është e ndarë. Kështu, e shpjegonte çështjen e bashkimit të Gjermanisë, gazeta analitike e njohur gjermane, Rheinische Merkur në vitin 1985.

Shpeshherë në komentet e ndryshme të analistëve të huaj dhe shqiptar, çështja e bashkimit të Shqipërisë është identifikuar me çështjen e problemit të bashkimit të Gjermanisë. Shembja e murit të Berlinit në vitin 1989 hapi portat e Brandeburgut dhe u bashkuan dy Gjermanitë dhe rrëzimi i ? Murit të Berlinit?, shënoi epokën e re të ndryshimit të kufinjve në Evropë dhe më gjërë.

Poqese do të pyesnim sot, se a kërkonte populli gjerman një Gjermani të Madhe, gjermanët sigurisht se do ta kthenin përgjegjeno!. Gjermanët nuk kërkonin një ?Grossedeutschland ? për të dominuar si një superfuqi në rendin e ri europian, por kërkonin identitetin kombëtare të ribashkimit gjerman, sepse siç përfundon Otto Schily:? Identiteti i ri gjerman është identitet evropian human, sepse nuk mund të ndërtohej ndonjë Evropë më e mirë, pa eliminimin e problemit gjerman që ishte thelb i saj?.

Në kontest të kësaj çështje të lartëpërmendur, shtrohet edhe një pyetje tjetër se çka nëkuptojnë autoritetet gjermane me ? Grossealbanien?. Pyetja nuk është aq e vështirë për t?u zbërthyer. Kjo ka të bëj me një intelektual shqiptar, që ditë më parë në fund të dhjetorit 2003, policia gjermane arrestoi për motive politike në teritorin gjerman, politikanin shqiptar nga Tirana, z. Idajet Beqirin, i cili akoma mbahet në arrest në burgun e Konstanzës në Gjermani. Dhe duket paksa paradoksale, se për çfarë motivi është futur në burg, sekretari i FBKSH dhe kryetari i Unitetit Kombëtar Shqiptar pikërisht në shtetin ku populli i saj, veç ka tejkaluar idenë e shprehjes politike, për çka sot kërkojnë veprimtarët shqiptarë!

A kërkon z. Beqiri një "Grossalbanien" prapë do ta shtroja këtë pyetje për të gjithë analistët qofshin ata shqiptarë, gjermanë, amerikanë, zviceranë e të tjerë? Sigurisht që jo, themi edhe ne shqiptarët. Pikpamjet e tij politike mbështesin idenë e bashkimit kombëtar për t?u bashkuar në një shtet kombëtar. Në aktivitetin e tij politik .z. Beqiri ka qenë këmbëngulës i pakyrsyer qysh nga viti 1990 dhe këto koncepte, që ai, ka shpalosur përmes programit politik të FBKSH, nuk janë diçka e re për të si një intelektual, politikan dhe publicist. Një shtet të nbashkuar shqiptar e kërkojnë shqiptarët me decenie në të gjitha periudhat historike. Dhe asnjë luftë çlirimtare nuk njeh historia e popullit shqiptar të ketë bërë për të drejta e liri personale, por për bashkim kombëtare. Çështja e bashkimit kombëtar është ngritur nga vetë Akademia e Shkencës në Tiranë. Kjo çështje është ngritur dhe po ngritet edhe sot nga pena të njohura shqiptare nga të gjitha hapësirat shqiptare, që të huajt dhe auoritetet europiane mund të shërbehen me argumente dhe materiale faktike dokumentare, të cilat edhe i posedojnë në arhivet e tyre dhe nuk duan koment.

Idajet Beqiri është mbyllur në burg, por ideja e tij, ndeshet pa tabu temë në penat analiste kudo sot në analizat e shumta që debatojnë lidhur me këtë çështje madhore. Akademikët tanë, shkrimtarët e njohur, analistët, si psh, Ukshin Hoti, Ismail Kadare, Dritëro Agolli, Shaban Sinani, Moikom Zeqo, Rexhep Meidani, Rexhep Qosja, e figura të tjera intelektuale rrahin temën e bashkimit kombëtare pa asnjë rezerve dhe idetë e tyre janë të arhivuara në veprat e tyre shkencore, të cilat edhe na shërbejnë të avansojmë dhe ta mbështesim si një zgjidhje e drejtë dhe natyrore çështjen e bashkimit kombëtar. Idajet Beqiri u dërgoi memorandumin e problemit në thelb të gjitha zyrave diplomatike në Evropë dhe më gjërë në mënyrën më procedurale-demokratike. Andaj, besoj se autoritetet gjermane do ta lirojnë së shpejti inelektualin shqiptar që është izoluar brenda në qeli vetëm nga një influencë direktive nga shërbime të caktuara antishqiptare. Besoj, se vendimi gjysësor i prokurorisë gjermane do të jetë i arsyeshëm dhe i mbështetur në fakte relevante juridike në lirimin e publicistit dhe avokatit shqiptar. Dhe Idajet Beqiri është një sinonim ishembjes së Idhullit të Murit mes Berlinit e murit të Tiranës. Është një sinonim dhe një fat human njerëzor e politik, se Idajet Beqiri e diskutoi çështjen e bashkimit kombëtar jo në Tiranë as në Prishtinë, jo në Shkup, por diskutoi botërisht ?Aty-ku edhe është bërë padrejtësia ndaj popullit shqiptar dhe coptimi i trojeve shqiptare, diskutoi në nivelin më të ngritur intelektual çështjen e Ribashkimit, pikërisht aty ku edhe u bë Bashkimi...

[Arjaniti]

Pershendetje te gjthve

Bashkimi kombetar

Shqiperia etnike ka disa shekuj qe po vuan nga nje coptim teritorial e nga nje asimilim te pa nderprer e shume e shume faktor te tjere qe pak a shume cdo njeri nga ne i di.
Fatkeqsishte per ne Shqiptaret Kosova eshte ende e pamvarur kurse shteti shqiptar po qeverriset ne nje menyre te tille <<qe te hape zorret>>e ne anen tjeter mbi nje miljon Shqiptare jane ne mergime
Per mendimin time,besoje se Shqiptaret ne mergime jane pjesa derrmuse e atyre qe do te sjellin ndryshime ane e kende Shqiperis.
Per shume vjet me radhe ne u kemi sherbyer shteteve te ndryshem me mendimin se ndoshta nje dite keto shtete do te kthehen edhe nga ne e do te na shperblejne duke na ndihmuar ne endren tone shekullore.
Duke veshtruar historine Shqiptare,pesimet dhe zhgenjimet me cojne ne nje konkluzjone <<Qe ne jemi te vetem ne kete bote e skemi aleat qe te na duan sinqerisht kur jemi keqe>>,pra jemi si jetimet.

Per mendimin time jane vecse dy a tri gjera te cilat mund te sjellin ndryshime ekonomike ne vende e politike ne arenen kombetare e ate nderkombetare

1) Krijimi i nje policie moderrne mundesishte te stervitur ne vendet e Evropes perendimore
Arsyet jane te thjeshta
Se pari, policet ne keto vende jane te paret qe respektojne ligjet e kjo gje ua imponon edhe njerzve ato.
Se dyti , ne keto vende fenomeni (Korrupsion) eshte shume i vogel te mos themi qe nuke egzistone.

2)Krijimi i nje banke Shqiptare te sponsorizuar nga te gjith Shqiptaret ne mergim.
Kjo gje do te ndryshoje shume infrastrukture Shqipetare pasi bankat Greke, Italiane, Gjermane etj, de te kene si rivale nje banke Shqiptare, te sponsorizuar nga atdhetaret Shqiptare.

3)Krijimi i nje organizate Mbanshqiptare per frenimin e faljen e gjaqeve.

U kerkoj ndjes te gjith lexusve pasi sqarimet e mia sjane te plota e te bindshme por do te kisha shume deshire qe te me shkruani per mangesit ne to.

Me respekt S.M

[Lekë Rezniqi]

Të nderuar miq, ju anëtarë të Forumit,

I nderuar Arjanit,

pajtohem me ty.

Dhe, pse nuk kemi asnjë aleat të fortë të na gjendet në ditë të keqe është se asnjëherë nuk kemi pasur një lëvizje zyrtare në lidhje me këtë, edhepse pretendimet gjithnjë kanë qenë dhe to të jenë për aleatë.
Por, është edhe ajo se, asnjë shtet apo komb nuk bën aleancë për t'i ndihmuar njëri-tjetrit nga zemra, por vetëm nga interesi reciprok që kanë ndaj njëra-tjetrës.

Ne, për fat të keq, jemi shumë larg çdo gjëje drejt Bashkimit tonë.

Lirisht mund të them se jemi një komb "jo-shtetformues".

Si është e mundur që, më tepër se 3000 vjet jemi në këto troje, dhe nuk kemi një shtet të bashkur e të bashkuar e të fuqishëm?

Erdhën sllavët shum e shumë vite pas nesh dhe krijuan shtete, kolonizuan trojet tona, na copëtuan dhe mezi krijuam një gjysmë-shtet vetëm para 92 vjetëve.

Jemi një komb, që në histori njihemi si komb që nuk mund të bëhemi bashkë, madje as në ditët më të vështira, prandaj të mos presim nga jashtë ndihmë kur mund të presim nga vëllezërit tanë këtu brenda.

Leka nga Prishtina

[Arjaniti]

Shekulli i ri per shqiptaret ka sjell,
pak llafe me shume sheshekujt e tjere.
Bertasim, ulerasim, cirremi e ngjiremi!
Keshtu ka qene e keshtu do te jete,
deri nga fundi i milenjimt te tret.
Sa te kemi zerin zoti na ka dhene fuqine,
te qjithe te betasim, se do e bejme shqiperine.
500 shkrime u shkruan e 1500 lexuan,
vec 2 muaj kaluan, kush jane se u harruan?
Shume mos u habisni se seshte e para here,
me sa duket ne shqiptaret jemi si frigorifer.

[dodoni]

Xhaferi: Serbi etnike

Lideri i Partise Demokratike te Shqiptareve ne Maqedoni, Arben Xhaferi, eshte i mendimit se nese ne Ballkan nuk eshte degjuar asnjehere te flitet per terma te tille si Serbia etnike, kjo ka ardhur ngaqe kjo do te thoshte nje zvogelim dhe nje tkurrje e territorit te serbeve, duke i lene rruge te lire, shtetit etnik te shqiptareve. Sipas Xhaferit, shqiptaret duhet te jene me te interesuarit per nje Serbi etnike, duke hedhur nderkohe edhe nje ide interesante per tu shpetuar etiketimeve te ceshtjeve shqiptare ne ballkan si hegjemoniste. Ide e cila megjithate mund te kete vlera retorike per tu perdorur ne tryeza bisedash.

[dodoni]

FRONTI PËR BASHKIM KOMBËTAR SHQIPTAR - FBKSH
KRYESIA QËNDRORE E FBKSH-së
Prot. Nr.51-31-01-04/AKTI

Tiranë, Prishtinë, Shkup, Ulqin, Prevezë - 31 janar 2004



E drejta e vetvendosjes së popujve, e drejtë edhe për popullin shqiptar!




A P E L



Drejtuar:


KËSHILLIT TË SIGURIMIT TË OKB-së
STEJT DEPARTAMENTIT TË SHBA-ve
PARLAMENTIT EUROPIAN
KËSHILLIT TË PËRGJITHSHËM TË NATO-s


Për njohtim:


KUVENDIT POPULLOR TË REPUBLIKËS SË SHQIPËRISË
KUVENDIT TË KOSOVËS
TË GJITHA PARTIVE POLITIKE SHQIPTARE DHE MASMEDIAVE ELEKTRONIKE DHE TË SHKRUARA


Zonja dhe zotërinj!



Populli shqiptar, në krye me Heroin Kombëtar, Gjergj Kastrioti - Skenderbeu, për më tepër se 25 vjet me rradhë, zhvilloi me sukses luftë çlirimtare dhe mbrojtëse kunder ushtrive pushtuese të Perandorisë Osmane, dhe me këtë rast Ai mbrojti edhe Europën e krishterë nga synimet pushtuese të sulltanëve osmanë. Ai, me gjakun e tij, ishte shndërruar në barrierë të pakapërcyeshme të ushtrive pushtuese osmane ndaj pjesëve tjera të Europës.

Gjithashtu, populli shqiptar, për plotë pesë shekuj, edhe pse nën pushtimin osman, për asnjë çast nuk e pushoi luftën për liri e pavarësi kombëtare dhe, në këtë mënyrë, Ai dha kontributin e tij maksimal për kapitullimin e Perandorisë Osmane. Por, pikërisht kur në Vlorën legjendare, më 28 Nëntor 1912, delegatët nga të gjitha krahinat (vilajetet) e Shqiperisë, me në krye IsmailQemalin, shpallën Pavarësinë Kombëtare, shtetet shoviniste fqinje sulmuan dhe pushtuan krahinat shqiptare të Shqipërisë Etnike, kryen një pushtim dhe aneksim të dhunshëm të më shumë se 50 % të trojeve shqiptare, pushtim dhe aneksim që e miratoi edhe Konferenca e Londrës e vitit 1913.

Shqipëria londineze edhe më vonë, pas vitit 1913, ishte në shënjestër të armiqve të shumtë, siç ishte edhe pushtimi i saj më 7 prill 1939 nga Italia fashiste. Por, tashmë edhe ju e kini të qartë, që populli shqiptar jo vetëm u çlirua pa ndihmën e asnjë force të huaj, por ai në të gjitha trevat e tij u rreshtua në anën e koalicionit antifashist fitimtar.

Pas përfundimit të Luftës së Dytë Botërore, në saje të sanksionimit të së drejtës dhe të parimit të vetëvendosjes në Kartën e OKB-së, shumë popuj dhe vende koloniale të Afrikës, Azisë dhe të Amerikës Latine, sot kanë statusin e pavarur dhe përbëjnë shumicën dërrmuese të shteteve antarë të OKB-së.

Pikërish, neni 1 (një) dhe 55 (pesëdhjetepesë), të Kartës së OKB-së, flasin qartë se, parimi i vetëvetndosjes është njësoj i vlefshëm për të gjithë popujt e shtypur dhe të kolonizuar dhe ka karakter universal juridik ndërkombëtar, si një nga parimet thelbësore të materies të së drejtës ndërkombëtare, që patjetër imponon aplikimin e tij në praktikë edhe për popullin shqiptar.

Por, kjo e drejtë nuk i është njohur vetëm popullit shqiptar, i cili edhe pas Luftës së Dytë Botërore vazhdoi dhe akoma vazhdon të jetë i pushtuar dhe i kolonizuar nga pushtuesit dhe kolonizatorët sllavo - grekë, si dhe nuk u ndërmor asnjë nismë ndërkombëtare për të penguar dhe parandaluar gjenoncidin grek mbi popullin shqiptar të krahinës së Çamërisë.

Populli shqiptar nën ish-RSFJ, për asnjë çast nuk e ndërpreu luftën për liri, pavarësi dhe ribashkim kombëtar shqiptar. Mjafton që këtu të rikujtojmë kryengritjen e Drenicës (1945) dhe demostratat e viteve 1968, 1981, 1982, 1988 dhe 1989, si dhe referendumin e popullit të Kosovës për pavarësi më 1992, referendumin e shqiptarëve të Preshevës, Medvegjës dhe Bujanocit për autonomi politiko - teritoriale me të drejtë bashkimi me Kosovën më 1992, si dhe referendumin e shqiptarëve nën FYROM për autonomi politiko - territoriale (1992), referendumin e krahinës së Sanxhakut për autonomi etj. Për jetësimin e këtyre referendumeve popullore, populli shqiptar u detyrua, pasi që jetësimi i vullnetit të popullit përmes formës demokratike - referendumit popullor, dhe përmes rrugës politiko-diplomatike nuk u realizua, ishte i shtrënguar që të luftonte me armë në dorë, dhe tanimë dihet se, bartës të këtyre tri luftërave ishin: UÇ e Kosovës, UÇPMB dhe UÇ Kombëtare. Por edhe pas këtyre tri luftërave, nuk u arrit dhe nuk u realizua vullneti i popullit, prandaj për këtë çështje madhore është formuar Fronti për Bashkim Kombëtar Shqiptar (FBKSH)

Zonja dhe zotërinj!

Na lejoni që më poshtë t'ju rikujtojmë disa nga shumë rezolutat e miratuara nga OKB-ja:

1. Rezoluta Nr 637 (VII), e miratuar nga Asambleja e Përgjithëshme e OKB-së, e miratuar më 16/12/1952, ku ndër të tjera thuhet: "E drejta e vetëvendosjes së popujve dhe e kombeve, është parakusht për respektimin e plotë të të drejtave dhe lirive të njeriut".

2. Rezoluta Nr. 1514 (XV), e miratuar nga Asambleja e Përgjithëshme e OKB-së, më 14/12/1960, sipas së cilës vihet në dukje instrumenti ligjor - parimi juridik i vetëvendosjes për shkolonizimin dhe njohjen e pavarësisë së të gjithë popujve dhe vendeve koloniale, duke iu bërë të mundur kështu atyre që vet të përcaktojnë kahjet e zhvillimit politik, ekonomik, shoqëror dhe kombëtar. Sipas përmbajtjes së kësaj Rezolute (Parimi IX/B), thuhet: "Integrimi i një territori etnik duhet të jetë rezultat i shprehjes së vullnetit të lirë të popujve të atij territori".

3. Rezoluta Nr. 1815, e miratuar më 18/12/1963, (Paragrafi 1, pika e ), ku ndër të tjera thuhet: "E drejta e vetëvendosjes është një ndër parimet bazë të së drejtës ndërkombëtare, mbi të cilën duhet të mbështetet patjetër edhe politika e koekzistencës aktive paqësore".

4. Rezoluta Nr. 2105 (XX), e miratuar më 20/12/1965, rikonfirmon dhe riafirmon Rezolutën e Shkolonizimit me Nr. 1514 (XV) të vitit 1960. Përmes saj kërkohet që, Komiteti Special t'i rekomandojë hapat për "territoret e vogla" (Pjesa 8). Të gjitha shtetet i thërret që të sigurojnë ndihmën morale dhe materiale për lëvizjet çlirimtare kombëtare (Pjesa 10). Kërkon që fuqitë koloniale t'i zhvendosin bazat e tyre ushtarake të instaluara në territoret e kolonizuara si dhe t'ju shmangen krijimit të bazave të reja (Pjesa 12).

5. Rezoluta 2625 (XXV), e miratuar më 24/12/1970, ndër 7 (shtatë) parimet kryesore, përmban edhe parimin e barazisë dhe të vetëvendosjes së popujve, ku në pikën 5 (pesë) thuhet: "Krijimi i shteteve të pavarura dhe sovrane, bashkimi i lirë me ndonjë shtet tjetër të pavarur, varet nga vendimi i miratuar politik i atij populli, që mbështetjen e ka në realizimin e së drejtës së vetëvendosjes. Prandaj, çfarëdo forme tjetër shtetërore, që i imponohet me forcë ndonjë populli të territorit të caktuar, duke e sjellë kësisoj atë në pozitë të pabarabartë dhe të varur, përbën shkelje flagrante të vetëvendosjes dhe të të drejtave të barabarta të atij populli".

Zonja dhe zotërinj!

Që nga hyrja në fuqi e Kartës së Kombeve të Bashkuara, më 24 tetor 1945, si dhe e rezolutave të sipërtheksuara e deri më sot, e drejta e vetëvendosjes është e sanksionuar, si një nga parimet më fundamentale të së drejtës ndërkombëtare. Mbi këtë bazë, OKB-ja, si organizatë universale ndërkombëtare, ka arritur që të zgjidhë një sërë konfliktesh ndërkombëtare, që kanë pasur si shkak dhe pasojë fenomenin e kolonializimit të metropoleve të njohura të shteteve të Europës Perëndimore, në Afrikë, në Azi dhe në Amerikën Latine, por jo dhe në Europë, përkatësisht në Ballkan. Këtë më së miri e provon edhe problemi kolonial shekullor i shqiptarëve dhe i mbi 50 % të krahinave të Shqipërisë Etnike, i cili ka mbetur i pazgjidhur, nën "mëshirën" e shteteve kolonialiste fqinje si: Serbia, Mali i Zi, FYROM dhe Greqia.

Për realizimin e kësaj të drejte natyrore dhe historike në favor të mbi 50 % të shqiptarëve dhe të territoreve të pushtuara e të kolonizuara të Shqipërisë Etnike nga pushtuesit dhe kolonizatorët sllavo - grekë, i gjithë spektri i politikës kombëtare shqiptare, të bashkuar rreth Frontit për Bashkim Kombëtar Shqiptar (FBKSH), si dhe protagonistët kryesorë të bashkësisë ndërkombëtare, e në veçanti Organizata e Kombeve të Bashkuara (OKB), është e domosdoshme dhe e pashmangshme që urgjentisht të organizojnë Konferencë Ndërkombëtare për Ballkanin me këtë rend pune:

· Revidimin e Vendimeve të Konferencës së Ambasadorëve të mbajtur në Londër në vitin 1913.

· Njohjen e të drejtës për vetëvendosje popullit shqiptar

· Organizimin dhe mbajtjen e referendumit popullor në të gjitha hapësirat shqiptare të Shqipërisë Etnike, ku populli shqiptar do të deklarohej :

a) PRO RIBASHKIMIT KOMBËTAR SHQIPTAR

b) KUNDËR RIBASHKIMIT KOMBËTAR SHQIPTAR

Zonja dhe zotërinj!

Duke i çmuar lart vlerat fundamentale të bashkësisë ndërkombëtare, siç janë: liria, demokracia, paqja, siguria, rendi, drejtësia, mirëqenia dhe bashkëpunimi reciprok, si dhe, duke e vlerësuar lart interesin kombëtar e shtetëror të Shqiptarëve në Ballkan, konsiderojmë që është më se e domosdoshme dhe tepër urgjente që bashkësia ndërkombëtare, në përputhje me standardet e së drejtës ndërkombëtare dhe të sistemit juridik pozitiv ndërkombëtar, Shqiptarëve të pushtuar e të kolonizuar t'iu njohë të drejtën legjitime të vetëvendosjes. Dhe, nëse kjo e drejtë universale, që iu është njohur gjithë popujve të Botës, nuk i njihet vetëm popullit shqiptar, atëherë iu lusim që këtë të na e konfirmoni publikisht me një vendim të Asamblesë së Përgjithshme të OKB-së.

A do të triumfojë në Ballkan paqa mbi luftën, liria mbi robërinë, drejtësia mbi padrjtësinë dhe demokracia mbi antidemokracinë, kjo do të varet nga vullneti dhe vendosmëria Juaj, që njëherë e përgjithmonë Ballkanin nga "fuçi baroti", ta shndërroni në oazë të paqes, të lirisë, të demokracisë dhe të stabilitetit të qëndrueshëm, në një oazë prosperiteti për Europën e Bashkuar dhe mbarë botën.



Me rrespekt dhe konsiderata të larta:

KRYESIA QËNDRORE E FRONTIT PËR BASHKIM KOMBËTAR SHQIPTAR (FBKSH)

KRYETARI I FBKSH - SË,
MR. G A F U R R A D I L I ( D. V. )