Qetesia

[ShadowOftheBest]

mbas stuhise ven qetesia , thote nje fjale e vjeter popullore , mbas stuhise vjen qetesia , njerezit , e aplikojne kete ne menyre te pavetedijshme ne jeten e tyre te perditshme , per tu kuptuar me qarte , po marr nje shembull qe me moshen qe kemi na eshte shume perzemer
mbas nje historie te fuqishme me nje person , njerezit mbyllen brenda vehtes per nej periudhe kohore relativisht te gjate , dikush muaj dikush vite , e ne pergjithesi , pergjigjja qe japin kur pyeten per kete zgjedhje eshte "jam i mire keshtu"

zakonisht kane te drejte , natyrisht mabs nje shqetesimi aq te madh per trupin e mendjen , nje gjendje status-quo eshte mese e deshiruar, por
ne me te shumten e rasteve keta njerez gjate kesaj periudhe kohore jane krejtesidht te mbyllur brenda vehtes , dhe largohen me vrap larg cdo kontakti me seksin tjeter ose me eksperienca qe mund tu kujtojne ate periudhe

Problemi eshte qe ne kete menyre nejeriu nuk jeton me, ai thjesht vegjeton, dhe me ane te kesaj mbrojtjeje, qe nga nje ane e ndihmon, ai nga ana tjeter humbet kohe nga jeta e tij , duke mos u zhvilluar si njeri , por duke u sjelle si centrifuge per nje kohe shume te gjate rreth te njejtit problem

Per mua nje zgjidhje eshte qe personi te largohet perkohesisht , persakohe kjo eshte e mundur, nga burimi i dhimbjes/ndjenjes/gazit te tepert quajeni si te doni, ne kete menyre sdo te kete para syve ambiente e njerez te njohur qe i sjellin ne mend te kaluaren

ju c thoni?

[Swan]

Une them qe kjo nuk eshte e mundur per kedo,sepse qe te largohesh nga ai ambient qe tu krijua kjo gjendje varesie psiqike duhet te kesh mundesi qe te ikesh prej atij ambienti dhe jo kushdo i ka keto mundesi,per ata qe keto mundesi nuk ekzistojne jane te detyruar te perballen shpesh me sende a simbole qe do t'ua rikujtojne ate histori dhe si rrjedhim i mbajne peng te gjendjes per nje kohe te gjate,derisa tek ata te arrije te funskionoje sistemi i harreses.Te tjeret qe i kane keto mundesi,sigurisht perballja me nje ambient te ri qe te ofron nje terheqje te panjohur per ata deri ne ate moment,eshte me e lehte qe te shkepusin nga ajo nje pjese te ndjeshmerise dhe te bejne me te lehte harresen.Megjithate ne tipat e ndryshem te karaktereve reagimi ndaj situatave te ngjashme eshte e ndryshme dhe tek karakteret melankolike,kjo gjendje eshte me e veshtire per tu kaluar.

[leci]

Plotesisht te drejte
mbas stuhise del dielli.e çfare dielli...
mbas nje historie te gjate qe mbaron keq,ke nevoje te stakosh pak spinen dhe te dedikohesh vetes tende.
ndoshta gjeja me e mire eshte qe te rifillosh me jeten qe beje,edhe pse eshte shume e veshtire.
eshte e veshtire sepse sheh qe ne nje fraksion kohe relativisht te shkurter i merr era endrrat,deshirat,gjerat qe beje.
dhe nuk eshte e lehte te fillosh te besosh akoma ke te tjeret.
eshte me se normale qe nje histori mund te mbaroje por e mendojme keshtu vetem kur i ndodh te tjereve.
kur na ndodh ne ,jeta ndalon,gjerat nuk kane me kuptim,mbyllemi ne vetvete dhe e vetmjea pyetje eshte perse.
perse mua?ne ishim te veçante e bla bla bla.karakteri,miqte,puna,asgje nuk mund te ndihmoje.vetem koha eshte ilaçi me i mire,ilaçi qe mbyll te gjithe plaget dhe ven ne gjume endrrat,ne pritje te diellit.nuk mund te jete perhere stuhi..

[huggos]

per mendimin tim mire eshte qe njeriu te mos kete shume situata ekstreme (si pozitive ashtu edhe negative..). Te gjithe jemi krijesa te brishta me kufizime durimi te caktuara, dhe zakonisht keto situata na ndryshojne komplet rrjedhen e jetes..

mire eshte te organizojme veprimtarine tone me kujdes te tille, qe ngjarje (extreme) te papritura te jetes te mos na lene pasoja...


miqesisht,
huggos

[ShadowOftheBest]

hmm mbas stuhise del dielli, vertete e bukur kjo thenie e vejeter , por shume here jo e vertete , vec ne filmat e bukur e romanet e shkruar paster, shpeshhere njerezit mbyllen brenda vehtes , per gjithmone , persa i perket situatave te caktuara , ata shpesh here mundohen ti shmangin perfundimisht situatat lodhese, dhe shpeshhre ja arrijne qellimit per gjithmone ,
mendoj se e vetmja kure eshte qe nje tjeter njeri te harxhoje kohe energji dhe siguri , per ti bere te kuptojne qe mbyllja s eshte mire
por me cfare cmimi? dhe a gjejmoe dot te tere ne jete njerez qe besojne se ne ia vlejme mundin?
mos harroni , duke lene pas romanticizmat, se shpeshhere i lenduari ja del fare mire mbane te krijoje nje mur te ,adh rreth vehtes, qofte ky mur zymtesie , indiference , apo gazi te perhereshem

Si thoni?

[Swan]

Po,ky eshte reagimi i zakonshem ne keto raste,ngritja e murit te madh,qe e ben ate te futet brenda ambientit qe ai krijon,te vetmit qe ai tashme i beson dhe ndihet i qete.Por zakonisht kete mur e krijon me zymtesine e ngjyrave te jetes dhe indiferencen ndaj ngacmimeve te jashtme,gje qe e ndihmon te fshehe friken tashme te krijuar brenda tij per cdo gje te re te panjohur.Megjithate vazhdon gjithmone te deshiroje nje pasion te ri,a ndoshta nje rikthim te se kalures.

[Leila]

Mbas stuhise del djelli, por toka qendron e lagur.

Mbeten plaget...

[kolombi]

Ne qofte se stuhia do ta shembelleje me nje THIKE,e qetesine pas saj,me mbulljen e nje PLAGE,ahhhhhhhhhhhhhhhhhh.
Vertet plaga do mbyllet,por pergjithmone do kesh nje shenje per te treguar,pamershisine e stuhise.

Ndaj bashkohem me mendimin e huggos, pra rruget ku ecim ne jete,me sa me pak stuhi(ekstreme sic e quajti)

[korçar]

Postuar më parë nga Leila
Mbas stuhise del djelli, por toka qendron e lagur.

Mbeten plaget...

Pas stuhise del dielli
toka qendron e lagur
dielli than plaget
qe ushqejne jeten...

[Leila]

Ahh... te ishte djelli ilaci i gjithshkaje...