VIP-at shqiptar

[Xhuxhumaku]

E mire se s'humbet gje po s'pate Sidorelen. Une akoma s'marr vesh si doli ajo Miss.

Kuqka,

ja nje interviste qe i ka dhene Sidorela gazetes Dita,

CV

TIRANË - Sidorela Kola është lindur më 12 tetor të vitit 1975, në Tiranë. Pas përfundimit të shkollës së mesme, nisi studimet e larta në Fakultetin e Drejtësisë. Në vitin 1993 shpallet “Miss Albania”. Sidorela ka marrë pjesë në konkursin “Miss Europa 1993”, ndërsa 3 vjet më vonë është përfaqësuar në Romë për konkursin e bukurisë “Miss Engjëlli”.Gjatë këtij viti ajo ka marrë pjesë edhe në konkursin “Miss Ballkani”, që është zhvilluar në Maqedoni. Pas përfundimit të studimeve të larta, punon si asistente avokate dhe më pas si avokate në çështje të ndryshme civile. I pëlqen të lexojë. Është e martuar dhe ka një djalë.

(vijon nga kryesore) INTERVISTA/ Flet “Miss Albania 1993”, Sidorela Kola: “Familja dhe impenjimet e përditshme të avokates”

Në kërkim të “kurorës” së përkthimit

“S’më ka tërhequr ndonjëherë ekrani. Edhe pjesëmarrja në konkursin e bukurisë ka qenë paksa e çuditshme”

TIRANË - Fakti që fitoi një kurorë bukurie, ndryshe nga shumë vajza të tjera, për Sidorela Kolën nuk ka qenë një shtysë e mjaftueshme për të qëndruar në ekran. “Miss Albania 1993” e ka parë veten dhe të ardhmen në një tjetër fushë, tek avokatia. “Ekrani nuk më ka tërhequr ndonjëherë, madje edhe pjesëmarrja në konkursin e bukurisë ka qenë paksa rastësore”,- tregon ajo. E për këtë arsye, për Sidorelën kurora e bukurisë ka pasur thjesht një vlerë të momentit, sepse jeta e saj më pas do të shkëputej tërësisht prej kurorës dhe të qenit “Miss”.

Pas përfundimit të studimeve të larta, Sidorela nisi punën në një studio legale, për të arritur aktualisht tek avokatja. Edhe pse karriera është tepër e rëndësishme, vendin kryesor në jetën e Sidorelës e zë familja, djali dhe bashkëshorti i saj. Ndoshta në familje nis edhe lidhja e miss-it me politikën. Sokol Dervishaj, bashkëshorti i Sidorelës, është një prej kandidatëve të prezantuar nga LSI-ja për zgjedhjet e vitit 2005, por Sidorela e sheh veten jashtë kësaj fushe. Përveç profesionit, dashurisë sublime për familjen, ajo ka një pasion, letërsinë. Dhe pikërisht këtij pasioni po përpiqet t’i japë sadopak vend përmes përkthimit të letërsisë artistike.

Zakonisht jemi mësuar që vajzat që fitojnë një kurorë bukurie t’i shohim sërish në ekran, në aktivitete të tjera të spektaklit apo kinemasë. Sidorela i është përkushtuar avokatisë, pse?

Nuk më ka tërhequr ndonjëherë ekrani, madje edhe pjesëmarrja në konkursin e bukurisë ka qenë paksa e çuditshme, sepse nuk kam qenë ndonjëherë e dhënë pas botës së spektaklit dhe madje as nuk e kisha menduar pjesëmarrjen në “Miss Albania” e për më tepër një kurorë bukurie.

Pra, në një farë mënyre kurora nuk ka sjellë “përfitime” për Sidorelën?

Mendoj që kurora duhet të jetë më shumë e shfrytëzueshme për ekranin ose kinemanë. Jo për në fushat e tjera dhe aq më pak në profesionin tim.

Mendoni që pamja e jashtme ju ka ndihmuar të ecni në profesion?

Nuk e besoj. Gjithçka kam arritur ia dedikoj punës sime. I jam përkushtuar, sepse është një fushë që më pëlqen dhe natyra ime është e tillë që dua të jap maksimumin. Nuk mendoj që për të qenë një avokate e zonja duhet të jesh edhe një femër e bukur.

Ju tani jeni bashkëshorte dhe nënë. Sa e rëndësishme është familja?

Për mua familja është gjëja më e rëndësishme dhe natyrisht që vjen në plan të parë, pastaj janë të tjerat.

Ç’pjesë të kohës zë familja dhe ç’pjesë të saj puna?

Deri para pak muajsh gjithë kohën time e merrte familja, sepse iu përkushtova për një kohë të gjatë tim biri, që e adhuroj. Ndërsa tani raporti ka ndryshuar, sepse edhe puna kërkon pjesën e vet të kohës, por natyrisht primare mbetet familja.

Kush kujdeset për djalin gjatë kohës që ju jeni në punë?

Me djalin rri vjehrra në shtëpi, megjithëse duhet të them që gjatë kësaj kohe më mungon, sepse thashë që tashmë isha mësuar të isha gjatë gjithë kohës pranë tij. Megjithatë, duhet të shtoj se pavarësisht impenjimeve të punës, gjej kohën dhe mundësinë të kryej gjithë detyrat e nënës dhe të bashkëshortes.

Si jeni njohur me bashkëshortin tuaj?

Njohja jonë mund të quhet më se e zakonshme. Jemi njohur në një rreth shoqëror, nga ku lindi edhe dashuria.

Sa kohë i kushton Sidorela pamjes?

Pamja është e rëndësishme dhe mua më pëlqen të kujdesem për veten, por i kushtoj pjesën e kohës që më lë im bir.

Shpenzoni për veshjen dhe produktet kozmetike?

Shpenzoj. Më tepër për veshjen se sa për trukun. Më pëlqen të blej veshje.

Cilat janë synimet e Sidorelës për të ardhmen?

Në fakt janë shumë, por që nuk dua t’i shfaq pa u realizuar. Aktualisht mund të them që një fushë e re në të cilën po provoj veten është edhe përkthimi. Kam një kontratë me shtëpinë botuese “Fan Noli”, për të përkthyer nga gjermanishtja dhe anglishtja letërsi artistike.

Si lindi idea apo dëshira për t’u marrë me përkthimin e letërsisë artistike?

Jam shumë e apasionuar pas librave dhe kjo më bëri të merrem edhe me përkthimin.

Kur do të kemi mundësi ta shohim punën tuaj të botuar?

Besoj shumë shpejt libri do të jetë në treg. Kam diçka në dorë, por nuk më pëlqen të tregoj më tepër.

Duke qenë se jemi në stinën e verës, keni menduar për pushimet këtë vit?

Ende jo. Pushimet i planifikoj në momentin e fundit.

Zakonisht pushoni në Shqipëri apo jashtë vendit?

Përgjithësisht më pëlqen të pushoj jashtë Shqipërie.

[BOKE]

Ky po, eshte VIP.

Bekim Fehmiu, "Uliksi" shqiptar


Kush është...
Bekim Fehmiu është një nga aktorët më të njohur me origjinë shqiptare. Ai ka lindur në Sarajevë në vitin 1936 nga prindër shqiptarë. Por fama e tij do të vinte në vitin 1966 me filmin ?Unë kurrë nuk kam parë një cigane të lumtur?. Deri në atë kohë ai kishte punuar me shumë shtëpi të njohura filmi në botë. Eshtë aktori i parë shqiptar i filmit dhe i teatrit, i cili ka luajtur me sukses në filmat dhe skenat e gjithë hapësirës se ish-Jugosllavisë. Tashmë Bekim Fehmiu përmendet si një personalitet që ka bërë historinë e kinematografisë së Ballkanit, pa mohuar edhe kontributin e tij në atë botëroren. Rolet e tij në ?Prova speciale?, ?Odiseja?, ?Aventurieri?, ?Rruga?, ?Vitet e ngrohtë?, ?Dezertori?, ?Përgjithmonë Xhulia? permenden si kryevepra. Nga filmat e para ka qenë ?Protesta?, ?Eskadrionet e partizanëve? dhe ?Të kuq dhe të zinj?. Fehmiu është parë përkrahë emrave të njohur të kinematografisë së huaj si Xhon Hjustonin, Olivija de Hevilland, Ava Gardner, Robert Shou, Fernando Rej, Dirk Bogart, Sharl Aznavur, Irene Papas, Klaudia Kardinale, Kendis Bergen etj.

Bekim Fehmiu 69-vjeçari është tërhequr nga arti dhe jeton i vetëm me gruan

Karriera nga skenat e Prishtinës e deri në Hollivud

I martuar me një artiste serbe, ishte nga ata njerëz që nuk e braktisi, në asnje moment Beogradin dhe nuk iu tremb të qënit shqiptar. Shqiperinë e ka vizituar ne vitin 1973 dhe nuk e ka fshehur kurrë mallin që kishte për të. I pyetur për dëshirën e tij ai ka thënë thjesht se ?Do të doja të njihja më mirë shqipen?. Në të gjithë hapësirën ballkanase është gati në përmasat e një miti. Ndoshta kjo ka qenë një nga arsyet, që i biri quhet Uliks. Në vitin 1987, kur në mënyrë demostrative braktisi shfaqjen ?Madame Kolontine? të Anete Playel, ku luante Leninin dhe Stalinin, në teatrin jugosllav të dramës, ai i dha lamtumirën aktivitetit artistik ne Jugosllavi. Pas disa kohësh mori dhe vendimin për t'i dhënë fund aktivitetit edhe në ngjarjet artistike botërore. Pak kohë më parë në Jugosllavi është botuar libri me kujtime i Bekim Fehmiut, ?Shkëlqim dhe frikë?, në të cilin përshkruhet periudha që nga lindja e tij në Sarajevë duke përfshirë gjithçka deri në vitin 1955, kur u pranua në teatrin e dramës së Prishtinës.

Artisti

Bekim Fehmiu i takoi gjeneratës së parë shqiptare të Prizrenit që filloi dhe përfundoi shkollën fillore dhe të mesme në gjuhën shqipe. Pasi kreu shkollën e mesme regjistrohet në dramën shqiptare përkatësisht në Teatrin Popullor të Kosovës që edhe ishte i vetmi teatër profesional i asaj kohe. Në vitin 1956, regjistrohet në Akademinë e Teatrit në Beograd, në klasën e regjisorit të njohur prof. Mate Millosheviç, ku paraprakisht kalon provimin pranues, por kushtëzohet që sa më shpejtë të mësojë gjuhën serbo-kroate. Teatri i Prishtinës i jep atij njw bursw për studime në Beograd , por meqë familja e tij ishte e dënuar nga sistemi i asaj kohe, bëri që Bekimit, vetëm pas dy muaj t'i ndërpritet bursa. Falë ndihmës dhe përkrahjes që i dha rektori i asaj kohe i Akadamisë së Teatrit të Beogradit, Bekimi vazhdon studimet. Në vitin 1960, Bekimi regjistrohet si anëtar i rregullt i Teatrit dhe dramës jugosllave, por vetëm shtatë vite më vonë ai tërhiqet nga teatri në shenjë proteste për trajtime dhe sjellje jo të mira ndaj tij, kështu që ai vazhdon karierën e tij si artist i lirë, kurse deri në këtë kohë ai kishte interpretuar 40 role episodike dhe kryesorë.

Hollivudi

Pas suksesit që arriti me filmin ?Mbledhësit e puplave? në vitin 1967, në regji të A.Petroviç në rolin e Beli Bora, fitoi dy çmime në festivalin e filmit në Kanë në Francë. Ky film u nominua për çmimin Oscar në vitin 1968. Kështu Bekim Fehmiut i hapen dyert e Hollivudit duke nisur kështu edhe karrierën e tij ndërkombëtare. Ai ishte ylli i parë i vendeve ballkanike dhe shteteve të Evropës Lindore që depërtoi në Hollivud. Arrin marrëveshje afatgjate me producentin e njohur italian Dino de Laurentis. Pastaj i ofrohen edhe shumë oferta të tjera nga shtëpi e njohura filmike të SHBA-së dhe Evropës, derisa Bekimi kishte filluar xhirimet në të gjithe kontinentes e botës. Sot atë e kujtojnë në rolin e Odiseut të Homerit, ku si partnere kishte aktoren Irena Papas, arvanite nga Greqia me të cilë gjatë pauzave të xhirimeve bisedonin në gjuhën shqipe. Ai interpreton edhe në filma të tjerë me yjet më të njohur të asaj kohe si: Xhon Hjuston, Ricard Kren, Cak Konors, Vudi Strond, Ava Gardner, Dik Bogart, Frederik Forest. Roli i profetit Jozef, ishte roli i fundit që interpretoi për televizionin italian në filmin ?Fëmija me emrin Jezus?, në regji të Franko Rosi. Sot Bekimi, jeton i tërhequr së bashku me gruan e tij, aktoren e njohur Branka Petric dhe gjithnjë në kontakte me motrat dhe vëllezërit e tij në Prizren, Prishtinë e Beograd , kurse dy djemtë e tij Uliksi dhe Hedoni jetojnë në SHBA.

Familja

Babai i Bekimit, Ibrahimi, ka lindur më 1892 në Gjakovë në një familje tregtarësh dhe arsimdashës. Mbaroi medresenw në Shkup, klasa e mësuesisë. Biografia e Ibrahimit, mund të tregohet edhe nëpërmjet emrave të fëmijëve të tij, të cilët i pagëzoi ai vetë, duke u dhënë të gjithëve emra kuptimplotë shqip, për dallim të emrave të asaj kohe që zakonisht ishin arab ose turk. Vajzën më të madhe e pagëzoi me emrin Besa, pastaj vajzën tjetër e pagëzoi me emrin Shpresa; Bashkim është emri i djalit të parë, djali i dytë u quajt Arsim, i treti Fatmir për të mbërritur më pas te Bekimi e vajza e vogël Luljeta. Emri tij do të jetë përkrah atij të Bajram Currit apo Fan Nolit. Në vitin 1939 pas pushtimit të Shqipërisë, familja e Fehmiut vendoset në Shkodër, kurse Ibrahimi fillon punën si drejtor i shkollave fillore në Shkodër.




"Milosao"

[TikTak]

Ma kapni pak ket foto

[Gjallica]

A e ka mami yt burrin kryeminister ?

Miro s'ka çfare i duhet mamit tim burri kryeminister...kur i ka dhuruar nje jete te lumtur ekonomisti

Ja dhe foto te Ilves...kisha nje foto kur ka qene e vogel, po s'di nga ia paskem humb fare

[ChuChu]

Monica Zguro. Thoni po te doni qe kjo nuk eshte miss-i me i bukur shqiptar.

[tironse_me_fiks]

Kjo eshte nji nga vajzat me te bukura qe kemi,kalon koha dhe gjithmon me e bukur behet dhe mbi te gjitha eshte e sjellshme dhe shume e edukuar dhe pse vjen nga nje familje shume modeste.Kete e kemi bere ke veseli dhe s'eshte prekur fare si foto,e thjesht fare.

[Xhuxhumaku]

FOTO NGA DASMA E tOSKES ME ZENELIN.

[MICHI]

Edhe ky eshte VIP

[White_Angel]

Ismail Kadare

[TiLoNcE]

Kadare, shqiptari që “përmbysi” imazhin për ne

Nga Fatmir Velaj

Elisabethe Gehrer, ministrja në qeverinë e një shteti si Austria, që krenohet me emra artistësh të shquar e me famë botërore, të tillë si: Moxart, Klimt, Schiele, Schwarzenegger, Jelinek (çmim Nobel për letërsi – 2004), etj. zgjedh dhe iu dhuron miqve të saj, librat e shkrimtarit shqiptar ISMAIL KADARE ! ...

Në Austri, mes befasive të fansave

Pyetje:

- Zonja Ministre! Do të dëshironim të informonim publikun dhe lexuesit austriakë, se çfarë dhuratash do t'u bëjnë miqve të tyre anëtarët e qeverisë? Me këtë rast, do t'ju pyesnim edhe ju. Pra, çfarë dhuratash do t'ju bëjë miqve të saj, zonja ministre, Elisabeth Gehrer, me rastin e Krishtlindjeve?

Pergjigje:

- Te gjithë miqve të mi, unë do t'iu dhuroj përmbledhjen me dhjetë vëllime të shkrimtarit tim më të preferuar, Ismail Kadare.

***

... Kjo bisedë në formë interviste, u zhvillua para dy vjetësh nga revista e mirënjohur austriake NEWS, me ministren e Arsimit dhe Kulturës së Austrisë, z. Elisabeth Gehrer. (Zonja Gehrer është ministre që nga viti 1995).

***

Po ashtu, në një revistë tjetër, zhvillohej një intervistë me ministren Gehrer e në fund te saj, gazetari i bën një "rönttgen" mbi shijet dhe preferencat e saj. Mbasi e pyet se çfarë ngjyre preferon, se cila pemë i pëlqen, cili artist, cila këngë, etj. i erdhi radha pyetjes se cili ishte libri i saj më i preferuar. Ajo pergjigjet: "Doruntinas Heimkehr" (Kush e solli Doruntinën) të shqiptarit ISMAIL KADARE.

***

Dje isha i ftuar në kështjellën e Buchberg – ut, aty afër kufirit me Çekinë. Ftesa, e bërë nga të zotët e saj, Gertraud dhe Dieter Bogner, nuk mund të refuzohej, pasi vërtet diçka e tillë përbën një eveniment. Ishim disa miq dhe u nisëm së bashku dhe mbërritëm pranë lumit Kamp. Gjatë darkës, aty në ballkonin e kështjellës, biseduam për artin dhe kulturën si edhe mbi koleksionin e madh që ajo familje ruan në kështjellë. Aty, ndër të tjera, zonja Bogner më tha se ka pasur kënaqësinë e veçantë të lexojë disa vepra të shkruara nga Ismail Kadare.



Ka kohë që në mediat dhe listat virtuale shqiptare po zhvillohet një debat mbi Ismail Kadarenë. Pa dashur të prononcohem e pa dashur të ndërhyj me mendimet e këndvështrimet e mia mbi debatet që zhvillohen mbi veprën e këtij MALI (siç e ka quajtur me të drejtë një miku im), jam munduar vetëm të lexoj e të krijoj një mendim timin se, pse duhet dhe se çfarë bëjmë ne që merremi me shkrime të tilla, lidhur me atë që e kemi dhe që krenohemi që e kemi…

Aty, në Shqiperi, në vite të shkuara, në shkolla na mësonin për "HERONJ" të cilët nuk i rezistuan kohës më shumë se dyzetë vjet e tani, sot, jemi përballë një fakti historik, të njohur botërisht siç është rasti i famës së shkrimtarit tonë ISMAIL KADARE.

Në shkolla, na mësuan për dëshmorë dhe heronj të heshtur dhe jo të gjithë dimë se në çfarë rrethanash u vranë apo si e realizuan veprën e tyre ata. Na mësuan për heronjtë e punës socialiste, për Shyqyri Kanaparin që me traktorin e tij në vitet '70 bënte nga tre norma në ditë dhe punonte për vitin 2021. Na mësuan për ATE që shpiku karburatorin e parë të markës shqiptare e që do bënte që makina kamion ZIS të harxhonte më pak naftë se një VW Golf. Na mësuan se si, i verbri Fuat Çela, lexonte veprat e partisë dhe udhëzimet që dilnin nga fjalimi i Enver Hoxhës në plenumin e rrethit të Matit, më 26 shkurt 1972 me titull: "Socializmin e ndërtojnë masat - Partia i bën ato të ndërgjegjshme", na mësuan për këtë dhe atë....bile edhe për kinezin Lei Fen që mblidhte gozhdë e bullona rrugëve dhe i çonte në fabrikë...

Tani, pasi shohim se s'jemi më atje, në Shqipërinë e Enver Hoxhës, e duke parë se jetojmë në shtete demokratike, njëri në Itali, tjetri në Gjermani, Austri, Francë e USA, shohim e mësojmë se në to flitet e debatohet dhe secili ka të drejtën e fjalës. Bukur! Ai që jeton në Francë lexon "Liberté, Egalité, Fraternité" dhe thotë pse mos të them dhe unë fjalën time. Ai në USA mëson për "The Bill of Right" dhe thotë: Po edhe unë kam të drejtë të them mendimin tim. Bukur!!!

"Listat" janë të mbushura plot me shkrime për KADARENE. Se çfarë ka bërë, si e ka bërë e se ku e ka bërë. Se ku është botuar, se si është botuar dhe sa herë është botuar. Se çfarë ka thënë, se si e ka thënë, se ku e ka thënë dhe se çfarë duhet të thoshte, etj. Harrojmë se KADARE shkroi në Shqipëri e që të gjithë e dimë se çfarë ishte Shqipëria e asaj kohe. Nëse nuk e dimë, (më falni për shprehjen banale) po jua u përsëris unë "Shqipëria ka qenë një m... i madh ku, secili, në një farë mënyre, më shumë, apo më pak, hëngri diçka! Prandaj s'mund të gjesh ose është e vështirë të gjesh një që nuk e provoi atë. Ata që s'i rezistuan dot erës dhe aromës së tij, dihet se ku vajtën...
Tani, ne fillojmë dhe i bëjmë "rönntgen"- in atij që, me veprën e tij ka bërë që Shqipëria të rinjihet e për të të diskutohet ndryshe. T'i zihet emri në të tjera ambiente e hapësira dhe të shihet ndryshe. Ndërkohe, ne fillojmë e themi se.....Dhe pyetja shtrohet: A e ka të nevojshme KADARE gjithë këtë debat? Unë jam i bindur se për të është " Scheißegal " (siç i thotë gjermani) e, për mendimin tim, ai nuk duhet t'i lexojë dhe t'i komentojë fare ato.

Për mendimin tim, ne duhet të mendojmë se si dhe çfarë duhet të bëjmë që të festojmë më 28 Janar të vitit 2006, datëlindjen e tij. Të tjerat le t'i diskutojnë ata që do vijnë pas nesh e që do jenë më të qetë e më të çliruar nga mendime të tilla. Kjo është një ndihmesë demokratike dhe largpamëse. Le ta lemë korifeun tonë të qetë dhe le të gëzojmë bashkë me të dhe veprën e tij. Por, për fat të keq nuk ndodh kështu e kam përshtypjen se dhe në këtë rast, vërtetohet ajo shprehja që më thoshte një miku im nga Vlora se "vëllai e do vëllain vetëm kur i shikon gjakun në mes të sheshit dhe atëherë fillon e qan"

Prandaj ne, duhet të analizojmë veten tonë se çfarë kemi bërë dhe a është koha të bëjmë diçka që të mos ikim nga kjo jetë pa lënë asnjë të gërvishtur e të mos merremi me atë që ka lënë një "krater" të madh në letërsinë botërore.
(Kam përshtypjen se të vetmen gjë që bëri ndryshimi i regjimit është se na hoqi lepurin që kishim në bark dhe në vend të tij na futi qenin)



REVISTA SPEKTER