Këngët franceze

[daniel00]

Malli për ty - François Feldman


Nuk ka më diell kur gjumi del
Mëngjes me ters kur kam mall për ty.
I dërrmuar natën, ditën po ashtu.
Tashmë pa uri, as mirë kur kam mall për ty

Kur kam mall për ty, tregoj ndonjë sajesë
Që ti nuk më mungon, që nuk të pres
Që jam me krahë, një jetë në fillesë
Buzëqeshje përpara, vuajtje nga brenda.
Mund të gënjej kështu kur kam mall për ty.

Bluza jote e veshur më jep më pak ftohtë
Parfum që rikthehet kur kam mall për ty.
Të të shkruaj një letër, të nisem ndofta.
Të vdes, s'është asgjë kur kam mall për ty.

Po kur kam mall për ty, tregoj ndonjë sajesë
Që ti nuk më mungon, që nuk të pres
Që jam me krahë, një jetë në fillesë
Buzëqeshje përpara, vuajtje nga brenda.
Mund të gënjej kështu kur kam mall për ty.

E më pas shpresa, jam i sigurtë që do të shoh, nesër, sonte apo ndonjë herë tjetër.
Nuk dua të besoj më që ne po na ndajnë, kur kam mall për ty.
Ja tek erdhe, dëgjoj zërin tënd, kam zemrën që rreh shpejt, ti vrapon drejt meje.
Je në krahët e mi... Flas jerm kështu kur kam mall për ty.

Po kur kam mall për ty, tregoj ndonjë sajesë
Që ti nuk më mungon, që nuk të pres
Që jam me krahë, një jetë në fillesë
Buzëqeshje përpara, vuajtje nga brenda.
Mund të gënjej kështu kur kam mall për ty.

[[Perla]]

Daniel çfare kengeshhhhh e çfare perkthimesh Me pelqyen shume shumeee. Sot mu kujtua hymne à l'amour e duke e degjuar, po mu dukte sikur "po shihja nje perralle"

[daniel00]

Jacques Brel Orly



Ata jane me shume se dy mije

Dhe une shoh veç dy

Shiu i ka salduar ,

Mesa duket , njeri me tjetrin


Ata jane me shume se dy mije

Dhe une shoh veç dy

Dhe e di qe flasin

Ai duhet te jete duke i thene « te dua »

Ajo duhet te jete duke i thene « Te dua ! »

Besoj se jane

Duke mos premtuar asgje

Ata te dy jane shume te dobet

Per te qene te pandershem


Ata jane me shume se dy mije

Dhe une shoh veç dy

Dhe papritur , ai qan

Ai qan me lot te medhenj

Ashtu te rrethuar siç jane

Nga te dhjamosur me djerse

Dhe nga kullufites endrrash

Qe i tregojne me hunde

Por ata te dy te pikelluar

Te zbukuruar nga hidherimi

U braktisin qenve

Aftesine per t’i gjykuar


Jeta nuk ben dhurate

Dhe per ate Zot qe eshte i trishte

Orli ( periferi Parisi ) , te dielen

Me apo pa Beko-ne ( kengetar)


Dhe tani , ata qajne

Dua te them qe te dy

Pak me pare ishte vetem ai

Atehere kur thosha "ai"

Te dy te mberthyer siç jane

Ata nuk degjojne me asgje

Perveç psheretimave te tjetrit

Dhe me pas

Dhe me pas pafundesisht

Si dy trupa qe luten

Pafundesisht , ngadale ,

Keta dy trupa ndahen

Dhe duke u ndare

Keta dy trupa shqyhen

Dhe ju betohem qe ulerasin

Dhe me pas , rimarrin veten

Rikthehen nje i vetem

Rikthehen ne zjarr

Dhe me pas , rishqyhen

Mbahen prej sysh

Dhe me pas , duke u terhequr mbrapa

Ashtu si terhiqet deti ,

Ata konsumojne lamtumiren

Ai jargavit ca fjale

Tund nje dore te larget

Dhe befas , ai iken

Iken pa u rikthyer

Dhe me pas , ai zhduket

I ngrene nga shkallet


Jeta nuk ben dhurate

Per ate Zot qe eshte i trishte

Orli , te dielen ,

Me apo pa Beko-ne!


Dhe me pas , ai zhduket

I ngrene nga shkallet

Dhe ajo , ajo qendron aty

Zemra e kryqezuar , me goje hapur

Pa nje ulerime , pa nje fjale

Ajo e njeh vdekjen e saj

Sapo i kaloi ngjitur

Ja ku ajo kthehet

Dhe kthehet akoma

Krahet e saj shkojne deri ne toke

Tamam ! Ajo eshte nje mije vjeç

Porta eshte e rimbyllur

Ja ku eshte pa drite

Ajo rrotullohet rreth vetes

Dhe tashme ajo e di

Qe do te rrotullohet gjithmone

Ajo ka humbur meshkuj

Por aty , ajo humb dashurine

Dashuria i tha asaj


Ja perseri , e kote

Ajo do jetoje me projekte

Qe vetem sa do te presin

Ja ku eshte perseri e thyeshme

Perpara se te jete per tu shitur


Jam aty , e ndjek

Nuk guxoj asgje per te

Qe turma e bren

Si nje frut çfaredo


Orly eshte nje kenge e 1977 , e shkruar , kompozuar dhe interpretuar nga Jacques Brel , e shfaqur ne albumin e fundit Markezat . Rrefen ndarjen e veshtire te nje çifti , ku burri merr avionin ne aeroportin e Orlit.


Ne kete kenge dashurie , tregimtari eshte spektator i ngjarjes . Ai ve ne dukje unitetin e çiftit , duke privilegjuar njehere individualitetin e tyre ( « qe te dy ») , njehere ate qe i bashkon (« ata »), duke perdorur njekohesisht fjale te forta (« te salduar », « te mberthyer »)
1 Ai izolon çiftin nga pjesa e turmes , (« ata jane me shume se dy mije dhe une shoh veç dy »).


Fundi i kenges le te kuptohet se momenti eshte ne ikje dhe femra ( qe ka qendruar ne vend ) do te bashkohet shpejt a vone me kete turme nga e cila dallohet sot .

Refreni kur permendet Beko , ben fjale per kengen e hareshme : E diela ne Orly , e kengetarit Gilbert Bécaud

[daniel00]

Raphael Haroche - Edhe në 150 vjet

Dhe ne 150 vjet , nuk do te mbajme mend
Rrudhen tende te pare , zgjedhjet tona te keqija
Jeten qe na e hedh , per gjithe ata tregtare armesh
Tipat qe votojne ligjet atje tutje ne qeveri
Per kete bote qe shtyn , kete bote qe uleret
Kohen qe ecen , per melankoline
ngrohtesine e puthjeve dhe kete shi qe rrjedh
per dashurine e plagosur dhe per gjithe mashtrimet qe thuhen
Atehere buzeqesh

Ne 150 vjet , nuk do te mbajme mend
pleqerine qe ze , per femijen qe vdes
luginat e botes se trete
Maskarain gjahtar , qe godet pellumbin
per bukurine qe kishe dhe per brigjet e thepisura
Per vitet pa gjume , per 100 milion te uritur dhe
Per portat qe mbyllen se te kane pare te qash
Per garen e perjetshme qe denon pa u stepur
Atehere buzeqesh

Dhe ne 150 vjet , as qe do te mendojme me
Per ate qe kemi dashur , per ate qe kemi humbur ,
Hajde t'i zbrazim birrat per hajdutet e rrugeve
Te perfundojme te gjithe ne toke , Zoti im ! Cfare terrsi
Dhe shiko ata skelete qe na veshtrojne shtrember
Dhe mos u mbaj inat , mos u hap lufte ,
Nuk do tu mbetet asgje prej nesh , as me shume prej tyre
Do ta preja doren apo e fusja ne zjarr nese jo
Atehere buzeqesh

Dhe ne 150 vjet , e dashura ime , ti dhe une
Ne do te jemi embelsisht , duke vallezuar , dy zogj mbi nje kryq
Ne kete ballo te thjeshte , akoma shoh larg
Mbase do kemi shkuar ne nje nga ditet e aferme , prej nje permbytje
Por nuk ka me asgje per te thene , nuk dua te te bej te besosh asgje
E dashura ime , e dashura ime , do te kem mall per ty
Por nuk ka me asgje per te thene , nuk dua te te bej te besosh asgje
E dashura ime , e dashura ime , do te kem mall per ty
Po ç'ti besh ? ...

[daniel00]

Raphael Haroche - Karvani

A i kam lotet ne sy
Qe duart tona nuk mbajne me bashke
Edhe une dridhem pak
A nuk do te pres me

A do te rimarrim rrugen
A jemi prane nates
A i merren mendet kesaj bote
A do te denohemi nje dite

A zvarritem si femije
A nuk kam me kemishe
Eshte Zoti i Mire qe na ben
Eshte Zoti i mire qe na thyen

A nuk mund te ndodhe asgje
Sepse duhet te kete nje drejtesi
Une kam lindur ne kete karvan
Dhe do te nisemi hajde eja

Hajde eja

Ty ly ty, ty ly ty...

Dhe sepse lekura ime eshte e vetmja qe kam
Se se shpejti kockat e mia do te jene ne ere
Une kam lindur ne kete karvan
Dhe do te nisemi hajde eja

Ty ly ty, ty ly ty...
Hajde eja
Ty ly ty, ty ly ty...

[daniel00]

Takime

Ishte ne nje rruge te madhe , ecja atje prej qe prej ditesh
Mbase jave apo muaj , ecja prej gjithmone
Nje rruge plot me kthesa , me drejtime qe devijojne
Nje udhe pak e çuditshme , pak e shtrember si jeta
Sigurisht qe nuk isha vetem , kisha deshire te beja njohje
Kishte plot njerez por askush nuk ecte ne te njejtin kah
Atehere vazhdova drejperdrejt por nje dyshim lindi
Nuk e dija çfare beja atje , e akoma me pak ku duhej te shkoja
Por ne udhe pergjate kohes bera takime te pabesueshme
Gjera qe te lene pershtypje , duhet qe t'jua them patjeter
Keto personazhe qe rastisa nuk jane tamam qenie njerezore
Mund te flasesh me to por kurre t'ja u shtrengosh doren
Ne fillim fare ne rrugen time takova pafajsine
Nje qenie e embel , shume e sjellshme por qe i mungon pak eksperienca
Ecem nje moment te shkurter , me pak se sa do te kisha besuar
Takova elemente te tjera dhe pafajsia u zhduk
Nje moment ne rrugen time , takova sportin
Nje tip fizik , ca talles por prane tij behesh i forte
Per çeshtje teknike u desh te ndaheshim ishte e veshtire
Po me ne fund eshte mire keshtu , per me shume sporti te jep shtremberime
Takova poezine , ajo kishte nje pamje shume mburravece
Ajo pretendonte se me fjale mundesh te kapercesh qiejt
I thashe te kam takuar dhe sinqerisht nuk ja vlen
Me folen per ty ne shkolle po kishe pamje vertete te merzitshme
Por poezia insistoi dhe me arriti ne forma te tjera
Kuptova se ajo ishte e lezetshme dhe mundeshim t'ja thyenim normat
E pyeta a mendon se mund te jetojme bashke ? Besoj se jam nen vartesi
Ajo me tha mos u merakos bota i perket atyre qe enderrojne shume
Pastaj takova deshperimin dhe vertete ai me lodhi
Diskutuam shpejt e shpejt por menjehere e perzura
Ai eshte gjithe sigurira me tangerllekun e tij gjithe tension
Por e dini çfare ? Deshperimi nuk ka muhabet
Nje moment ne rrugen time takova dashurine
I thashe qellove mire , dua te te flas qe perhere
Ne absolut je nje ide e mire por ne fakte je pak si bosh
Ti merr kot nje here ne dy duhet qe ta riperpunosh formulen
Dashuria me tha : - Degjo vogelush , u bene shekuj qe bej punen time
Atehere me flit me nje ton tjeter nese nuk do te hash shpulla
Une dua te jem e mire por duhet qe secili te beje te veten
Njerezit nuk bejne asnje perpjekje dhe une nuk jam magjistare
U ngaterruam per pak kohe dhe aty i rashe ne te
Qe dashuria ishte simpatike por megjithate shet mend
Pastaj me tha se duhej te shkonte , kishte takime me qindra
Se sonte do hante darke tek gjysem motra e vet : urrejtja
Perpara se te ikte nuk e kuptova mire , ajo me keshilloi qe te besoja gjithmone
Me pas u largua pa e kthyer koken , ishin fjalet e mia te fundit te dashurise
Jam i kenaqur qe e kam njohur , kete e kuptova mire
Dhe e di qe nje nga keto dite do te perfundojme qe te shihemi prape
Pak me vone ne rrugen time takova butesine
Ajo qe mbetet prej dashurise mbrapa pengesave qe koha nxjerr
Pak me vone ne rrugen time takova nostalgjine
E fejuara e kujtimeve te bukura qe i kerkojme me qiri
Mjaft shpejt ne te ecuren time kisha takuar miqesine
Dhe qe prej asaj dite ajo ecen gjithmone prane meje
Me te bejme gallata e nuk e njohim rutinen
Tani eshte e sigurt , miqesia , eshte vertete mikja ime me e mire
Takova te ardhmen por ajo ndejti shume misterioze
Kishte zerin e deformuar dhe nje maske ne fytyre
S'kishte mundesi per ta njohur me mire , nuk me la asnje gjurme
Nuk e di se si ngjan por te pakten e di qe ekziston
Kam takuar ca vuajtje , kam takuar shume gezime
Eshte nganjehere çeshtje fati , shpesh nje çeshtje zgjedhjeje
Nuk jam ne fund te surprizave te mia , per kete nuk ka dyshim
Dhe çdo dite vazhdoj te mesoj rregullat e rruges time

Ishte ne nje rruge te madhe , ecja atje prej qe prej ditesh
Mbase jave apo muaj , ecja prej gjithmone
Nje rruge plot me kthesa , me drejtime qe devijojne
Nje udhe pak e çuditshme , pak e shtrember , pak si jeta.

[daniel00]

Richard Cocciante - Margerita

Mbi te gjitha mos ma merrni per keq
Nese sonte kthehem ne shtepi
Kam kaq shume gjera per te bere
Perpara se dita te zbardhe

Dhe nderkohe qe ajo do te flere
Une do t'i thur endrra
Qe kurre me ne zgjim
Mos te ngrihet me syte duke qare

Dhe qe kjo nate e gjate
Mos te jete me kurre e zeze dhe e thelle
Do t'i kerkoja henes
Qe te mbushte qiellin te gjithin

Dhe qe te mundem akoma ta shoh
Te me buzeqeshe si me pare
Do t'i kerkoja diellit
Te digjte edhe ne mes te dimrit

Dhe qe ajo te mundet akoma te kendoje
Kenget e historise tone
Do te ndertoja nje qetesi
Me te madhe se e katedraleve

Do te shkoja te zgjoja te dashuruarit
Do te flisja me ore te tera
Dhe e di qe do te me ndjekin
Per aq sa do te mbetemi te dashuruar

Atehere do te shetisim
Te gjithe bashke do te vallezojme
Valle te pabesueshme ( sarabanda )
Dhe ajo do te harroje vuajtjen e saj

Dhe qe qyteti te vallezoje
Dhe qe qyteti te kendoje
Do te shpikim ngjyra
Dhe ajo do te harroje lotet e saj

Ne do te shkojme neper fshatra
Per te mbledhur lulet e fushave
Per te bere nje shtrat te madh te bardhe
Ku te duhemi butesisht

Dhe me pas ne do te shkojme ne thellesite e qiellit
Qe t'i zgjedhim nje yll
Sepse Margerita eshte e mire
Sepse Margerita eshte e bukur
Sepse Margerita eshte e vertete
Sepse Margerita eshte e embel
Sepse Margerita me dashuron
Une , jetoj vetem per te

Margerita eshte arsyeja ime
E nesermja ime , ideali im
Margerita qe eshte era
Nuk e di qe ajo mundet
te me beje ... keq

Sepse Margerita eshte ajo
Qe dua gjithmone prane meje
Margerita eshte Margerita
Margerita eshte gjithçka per mua .

Margerita eshte gjithçka per mua ...

[daniel00]

Zhak Brel - Mos me ler

Mos me ler
Duhet harruar
Gjithçka mund te harrohet
Qe largohet tashme
Te harrohet koha
E keqkuptimeve
Dhe koha e humbur
Kushedi se si
Te harrohen ato ore
Qe vrisnin ndonjehere
me goditje pse-shë
Zemren e lumturise
Mos me ler
Mos me ler
Mos me ler
Mos me ler

Une do te ofroja
Perla shiu
Te ardhura nga vendet
Ku nuk bie shi
Do te germoja token
Deri pas vdekjes time
Per te mbuluar trupin tend
Me ar dhe drite
Do te beja nje mbreteri
Ku dashuria te jete mbret
Ku dashuria te jete ligj
Ku ti te jesh mbretereshe
Mos me ler
Mos me ler
Mos me ler
Mos me ler
Mos me ler

Une do te te shpikja
Fjale te pakuptimta
Qe ti do t'i kuptoje
Do te te flisja
Per ata te dashur
Qe kane pare dy here
Zemrat e tyre te behen prush.
Do te te tregoja
Historine e atij mbreti
Qe vdiq se nuk mundi
Ty te te takonte.
Mos me ler
Mos me ler
Mos me ler
Mos me ler

Kemi pare pare shpesh
rindezjen e zjarrit
te vullkanit te moçem
Qe e besonim shume te vjeter.
Me sa duket ka
Toka te djegura
Qe nuk japin me grure
Se sa prilli me i mire.

Dhe kur vjen nata
Qe nje qiell te flakeroje
E kuqja dhe e zeza
A nuk bashkohen ?
Mos me ler
Mos me ler
Mos me ler
Mos me ler

Mos me ler
Nuk do te qaj me
Nuk do te flas me
Do te fshihem aty
Per te te pare
Te vallezosh e buzeqeshesh
Dhe per te degjuar
Te kendosh e me pas te qeshesh
Me ler te shnderrohem
Hija e hijes tende
Hija e dores tende
Hija e qenit tend
Por
Mos me ler
Mos me ler
Mos me ler
Mos me ler.

[daniel00]

Boja e syve te tu - Francis Cabrel

Meqe nuk do te jetojme kurre qe te dy
Meqe jemi te çmendur , meqe jemi te vetem
Meqe ata jane aq te shumte
Edhe morali flet per ta
Do te doja megjithate te te them
Gjithçka qe kam mundur te shkuaj
E kam ngjyer nga boja e syve te tu


Nuk e kisha pare qe ti ishe e mberthyer ne zinxhire
Duke dashur te te shoh shume
Harroja te mite
Enderronim per Venecia dhe per liri
Do te doja megjithate te te them
Gjithçka qe kam mundur te shkuaj
Eshte buzeqeshja jote qe ma ka diktuar .


Ti do te vish per shume kohe , te ecesh ne endrrat e mia
Ti do te vish gjithmone nga ana
Prej nga dielli lind
Dhe nese megjithe kete arrij te te harroj
Do te doja gjithesesi te te them
Gjithçka qe kam munduar te shkruaj
Do te kete gjate , parfumin e pendimeve

Por meqe nuk do te jetojme kurre qe te dy
Meqe jemi te çmendur , meqe jemi te vetem
Meqe ata jane aq te shumte
Edhe morali flet per ta
Do te doja megjithate te te them
Gjithçka qe kam mundur te shkuaj
E kam ngjyer nga boja e syve te tu .

[daniel00]

Vera Indiane - Joe Dassin


E di , nuk kam qene kurre aq i lumtur sa ate mengjes
Ne ecnim ne nje plazh pak si ky
Ishte vjeshte , nje vjeshte me kohe te bukur
Nje stine qe ekziston vetem ne Ameriken e Veriut .
Atje e quajne , vera indiane
Por ishte thjesht e jona
Me fustanin tend te gjate ti ngjaje
Me nje akuarele te Mari Loroncinit
Dhe me kujtohet , me kujtohet shume mire
Per ate qe te thashe ate mengjes
Ka nje vit , nje shekull , ka nje perjetesi


[Refreni]

Ne do te shkojme , ku te duash ti , kur te duash ti
Dhe ne do te duhemi akoma , kur dashuria te jete e vdekur
Gjithe jeta do te jete e ngjashme me kete mengjes
Me ngjyrat e veres indiane


Sot une jam shume larg nga ai mengjes vjeshte
Por eshte sikur te ndodhesha atje . Mendoj per ty .
Ku je ti ? Cfare ben ti ? A ekzistoj akoma per ty ?
Shikoj kete dallge qe nuk do te arrije kurre dunen
E sheh , si ajo une rikthehem mbrapa
Si ajo une shtrihem mbi reren
Dhe kujtohem , kujtohem per baticat
Per diellin dhe per lumturine qe kalonte mbi det
Ka nje perjetesi , nje shekull , ka nje vit

[Refreni]

Ne do te shkojme , ku te duash ti , kur te duash ti
Dhe ne do te duhemi akoma , kur dashuria te jete e vdekur
Gjithe jeta do te jete e ngjashme me kete mengjes
Me ngjyrat e veres indiane.