Vlera e vuajtjeve

[Ullmar Qvick]

Vuajtjet - a mund të na japin dicka, a mund të jenë me vlerë për ne? Besoj se po.
Për të arritur deri te shërimi duhet të vuash. Kjo vlen në shumë raste, dhe mund të vërtetoj se trajtimi mjeksor që kam pasur gjatë kësaj vere ka kaluar nepër vuajtje. Bëra gjithsej 32 ditë rrezatimi kundër kancerit të lëkurës dhe mjeku, pas mbarimit të trajtimit, u tregua shumë i kënaqur me rezultatin. Natyrisht nuk jipen garanci, por perspektivat duken pozitive.
Janë efektet anësore që shkaktojnë problemet e pacientit, jo rrezatimi si i tillë. Të vraposh në banjë një herë në orë tërë natën duke kaluar atje disa minuta me dhimbje të madhe është mjaft e vështirë.... kur ditët dhe javët vijnë dhe shkojnë dhe kjo gjendje vazhdon e vazhdon....
Për fat Zoti më ka dhënë aftësi të fle mirë dhe më zë gjumi përsëri shumë shpejt, kjo më ndihmon mjaft.

Mirëpo, mendimi prapa tekstit tim nuk ka të bëjë me këtë vuajtje. Ka të bëjë me problemet shpirtërore, nervore. Në fund të viteve 80 për arsye të ndryshme (në lidhje me një luftë të dështuar për të shpëtuar një shkollë nga mbyllja, likuidimi) u futa në një gjendje depresioni, që vazhoi për dy vite. Isha mbetur si në një tunel pa dritë, cdo dite e cdo orë vetëm trishtim dhe ankth. Më në fund mora fuqi mbinjerëzore, duke thirrur brenda meje: "Ullmar, mjaft! Ti s'ke merituar të vuash! Ti nuk je fajtor, je viktimë! Largohu nga vuajtjet!"
Filloi procesi i rilindjes, me ndihmën e drejtorit të shkollës dhe të kolegëve të mirë. Pas një viti isha plotësisht i reabilituar. Jo vetëm me punë interesante dhe të mirëfilltë në shkollë, për cudi kisha fituar forca për të përballuar situata pedagogjike më të vështira se sa në të kaluaren!

Dhe mendimi prapa tekstit tim? Dua të theksoj me këtë faqe ditari se vuajtjet shpirtërore janë më të rënda se sa ato fizike. Bile në rastet e torturave të përsëritura në banjë gjatë natës kam menduar: Më keq të vuash si atëherë në vitet '80.... Sepse vuajtjet fizike janë shumë konkrete, dhe në rastin tim u larguan kur dola nga banja. Kush është i nënshtruar, i poshtëruar në jetë është në gjendje më të vështirë. Humbja e marrëdhënieve të punës, ose më keq humbja e vendlindjes ose të të afërmve të dashur, duhet të barazohet me sëmundjet fizike me vuajtje të vazhdueshme. Por bota nuk kupton si duhet ata që kanë probleme "me nervat". Kush ka probleme psikike shpesh haset me dyshime kur ai/ajo ka nevojë për shumë dashuri dhe përkrahje. Procesi i shërimit është i ndërlikuar.

Në shqyrtimin e kërkesave për azil (së paku këtu në Suedi) vërtetimet e psikologut kanë shumë pak peshë. Nuk qenkan "konkrete"! Por për të përvuajturit problemet e tyre janë më shumë se konkrete...

"Ein Bisschen Frieden, ein Bischen Liebe auf dieser Welt. das wünsche ich mich" (Pak paqe, pak dashuri në këtë botë është dëshira ime - kjo është kënga gjermane që sapo dëgjoj.)

Më kujtohen fjalët e së bijës sime Susanne e cila një herë më tha: "Rrezohemi disa herë në jetë, prapë kur ngrihemi jemi bërë më të fortë se dikur." Ajo e kishte provuar në jetën e vet, ajo foli nga përvoja. Ky është një mesazh i mirë për të gjithë.

Me përshëndetje nga suedezi shqipfolës

[buna]

une kam degjuar qe vuajtja te persos...

te pershendes me shume simpati

[pekomeri]

Ne nje fshat ne Afrikes,sa here binte shi,njerezit gezoheshin.
Kur i pyesje perse gezoheni,ata pegjigjeshin,Gezohemi sepse neser do te jete kohe e mire.

[forever]

nuk di te qeshe (nuk ja di vleren) ai qe nuk di te qaje....

pekomer, po ty ta kane thene shkrimtaret taneqe ne kohe te qepes:
"se pas shiut, doli dielli..."

[huggos]

Postuar më parë nga Ullmar Qvick
"Ullmar, mjaft! Ti s'ke merituar të vuash! Ti nuk je fajtor, je viktimë! Largohu nga vuajtjet!"

Shume e drejte kjo Ullmar.. por fatkeqsisht shume njerez nuk kane gjetur akoma nje bosht per t'u mbeshtetur e per te qene ne gjendje te thone keto fjale.. (qe ne te vertete sjane fjale..)


krejt miqesisht,
huggos