101 personalitete dënojnë qëndrimin e At Foti Cicit

[artur]

TE BESOSH NE ZOT NUK KA NEVOJE TE BESOSH NE KRYEPESHKOP!!!Ne qoftese sistemi qe predikon fene, ka nevoje per nje kryepeshkop, apo nje kryehoxhe, ose nje sistem te paster dhe shume te detajuar hierarkik-ky sistem eshte nje fuqi (potence) qe s'do mend do punoje per interesat e tij (qofte kryetar edhe F.NOLI). Puna eshte -Sa ky sistem i krijuar bene interesat tona si Shqiperi!!????
Ne qoftese me F.Nolin ndjeheshim me te sigurt, me Janatullasin nuk ndjehemi FARE!!! (PO TE KENI MATERIALE TE SHKRUARA PER JANATULLASIN KU TREGOHET SE SA MIRE I KA BERE AI SHQIPERISE DHE SHQIPTAREVE SILLINI KETU!!!!!)
Dhe ju lutem shume mos flisni me per Skenderbeun ose Nene Terezen kur flisni per janatullasin.
Dhe Nene Teresa dhe Skenderbeu mbeshteteshin nga vaticani (me aq sa mundej!) dhe jo nga greqia!!!!
Dhe kisha greke edhe sot e kesaj dite nuk ja fal vatikanit faktin qe, sa here kalonin kryqezatat per ne lindje vrisnin e vidhnin edhe ne greqi. Gje qe bente edhe Skenderbeu me ushtaret e tij sa here qe donte ti mbante ne stervitje ne kohe paqeje.
PO TE PUNONTE JANATULLASI PER SHQIPERI DO TA KISHTE VRARE ME KOHE GREKU OSE SERBI!!!!!!!!!!

[Sfurku]

Faleminderiit qe e levizet temen ketu, sepse ketu jane afer e afer te gjitha, dhe shume lehte per ti rregulluar...

[BeracakjaKeqe]

Hera e pare qe shof nje dashuri te vertete Ortodoxiane dhe qenka me te vertete per tu admiruar. Jane per tu admiruar sidomos ata qe armikun tone shumeshekullor e kane lene te fusi nje njeri si puna e Janullatosit ne gjirin e Shqiptareve



JANULLATOSI, ARMIKU MË I EGËR I SHQIPËRISË

Prifti helen, Janullatos, nuk është njeri i Zotit, por një simbiozë e zezë e
Jagos dhe e Tartufit, hipokrit, mashtrues dhe projektues i ligësisë për të
vrarë shpirtrat. Ky bekues i qeveritarëve kolaboracionistë grekomanë, ju
paraqit shqiptarëve në ekran, si kryepeshkop i Tiranës, Durrësit dhe gjithë
Shqipërisë ! Kjo shfaqje ishte një provokim për ortodoksit shqiptarë, jo për
ata që e kanë mohuar dheun, gjuhën dhe kanë shtrydhur gjakun e rrjedhur nga
të parët, arbërit. Djalli me veladonin e zi, hapur nxit e ndez urrejtjen e
atyre që duan Zotin dhe Shqipërinë dhe që do t’u ndryshojë gjuhë e virtyt.
Por, për ortodoksit, mylimanët e katolikët shqiptarë, Janullatosi është
kryeasfalias, djall dhe armik i egër i Shqipërisë dhe kombit shqiptar. Ky
përçues i Fanarit famëkeq për shqiptarët, Kozmait, Sebastianosit dhe Zervës,
nuk ka ardhur me dëshirën e ortodoksëve dhe për shërbime ndaj tyre, po si
një zjarrvënës në Shqipëri, që gjeti përkrahjen e Ramiz Alisë, për të cilin
nuk kishin vlera as Shqipëria, as kombi shqiptar. Edhe më parë është shkruar
për djallin e zi, që flet në emër të Zotit, por nën veladon mban thikat për
t’ia ngulur Shqipërisë. Meqë Samarxhi na e quan "Hirësi" dhe "Kryepeshkop"
të Shqipërisë, duhet rikujtuar kur erdhi dhe kush e bëri kryepeshkop
Janullatosin në Shqipëri.
Patriarkana dhe i dërguari grek, Janullatos, e dinin vendimin e Kishës
autoqefale shqiptare më 1928 dhe kush mund të vihej në krye të kësaj kishe.
Po helenët dhe ai dinin edhe faktin tjetër, se në Shqipëri drejtonin njerëz
të papërgjegjshëm dhe mund t’u hidhej lehtë për të realizuar qëllimin
antishqiptar. S’kaloi shumë dhe Alia e Bufi, të krehur nga Lazerit, Melot e
Milot, e ftuan si "përfaqësues të Zotit", ose më mirë të dërguar të djallit
dhe i puthën mjekrën. Në letrën që i dorëzoi Alisë, Janullatosi betohej se
kish ardhur jo për t’u bërë kryepeshkop. "Në Shqipëri do të qëndroj për një
kohë të shkurtër, të caktuar. Se për këtë ardhje e detyrë, kam biseduar me
hirësinë e tij në SHBA, At Liolnin dhe do të qëndroj sa të rimëkëmb kishat e
rrënuara !".
Njeriu i veshur me veladon dhe kamillaf të zi, ashtu siç ka shpirtin e
antishqiptarit, doli se nuk kish ardhur përkohësisht e "për ndihmë", por si
një mercenar i përhershëm për të vrarë shpirtrat e naivëve, me funksionet e
parajoës së pushtuesit helen. Ky djall i gjeti mosntrat që i duheshin e
drejtonin shtetin sa i dhanë gishtin u rrëmbeu krahun dhe u shtrua në vatër.
Specialisti i spiunazheve, nga ardhës i përkohshëm, u vetëpërcaktua i
përjetshëm, siç donin pan helenizmi, pan sllavizmi, pan ortodoksizmi i
Patriarkanës. Edhe kur At Liolini njoftoi se nuk kish biseduar me
Janullatosin, Alia, Bufi, e pasuesit nuk e vlerësuan këtë ardhës që binte në
kundërshtim me normat ligjore, morale e fetare, s’u kuptua se do ish
minavënësi në Shqipëri. I ardhuri si vrasës e mafioz, iu vu punës jo si
njeri i Zotit, por si një diversionist për të mbledhur rreth vetes idhtarët
grekomanë. Si një Makbeth, Janullatosi mori drejtimin e kishës autoqefale
shqiptare dhe u vetëbë "Kryepeshkop". Kjo ishte fitore për krerët helenë dhe
grekofilë në Shqipëri. Të dy palët, njeriun e Zotit e kishin minavënës të
ndërtesës shqiptare. Ndaj, së pari, Janullatosi mori përsipër të varroste
veprën e Nolit me shokë, që e shkëputën kishën autoqefale shqiptare nga
varësia greke dhe ajo do ishte vetëm shqiptare; të mohonte e shkelte mbi
gjakun e martirëve ortodoksë shqiptarë, vrarë e helmuar nga Fanari dhe
priftërinjtë mizorinë grekë.
Prijësat ortodoksë shqiptarë, Noli, Papa Kristo Negovani, Dhaskal Todri
etj., e kishin quajtur kishën greke një shpellë të Satanait, ndërsa
priftërinjtë e saj, si djaj të territ. Ata kishin bërë thirrje se mbrojtja e
Kishës Autoqefale Shqiptare dhe ndikimi e varësia greke, ishte vepër dhe
detyrë e tërë shqiptarëve, se feja ortodokse ishte vlerë e gjithë kombit dhe
jo vetëm e ortodoksëve. Tani që këtë kishë e ka pushtuar sadisti helen,
vazhduesi i territ të Fanarit, kjo detyrë bëhet më imperative për çdo
shqiptar, i çdo besimi qoftë. Janullatosi ka marrë përsipër të tjetërsojë
kishën autoqefale nga shqiptarë helenë.
Me vetëemërimin kryepeshkop, Janullatosi e shtoi propagandën e mashtrimit
helen, që ortodoksit shqiptarë të pranonin se "ishin Vorioepirotë". Në
ndihmë të tij u vunë antishqiptarët dhe Melo me një parti BDNJ, që mori
përsipër "të rritëte" numrin e grekëve në Shqipëri, të mbështeste planet e
Janullatosit, të mohohej e kundërshtohej çdo zë për të drejtat çame. Në të
njëjtën kohë, priftërinjtë e Janullatosit premtonin para, shtëpi, punë,
privilegje për gjithë ata shqiptarë levantinë, që ndërronin emrin dhe
kombësinë. Krahas këtyre, paratë e Janullatosit u derdhën lumë për blerjen e
tokave dhe nguljen e kishave, jo vetëm në vendin që kishin ekzistuar, në
fshatrat ortodokse, por edhe në fshatrat që banojnë vetëm myslimanë, ose
katolikë.
Kishat e priftërinjtë e Janullatosit, quhen legjione të sulmit nga helenët,
por ky sulm do të jetë i ngadalshëm, se helenizimi nuk arrihet me sulm të
menjëhershëm. Por, Janullatosi punën e antishqiptarit nuk mund ta kryente
vetëm me detashmentin e priftërinjve asfalias, pa mbështetjen e brendshme të
tradhëtisë. Forca më e besueshme për të, u bë opozita, që edhe ajo ishte
antishqiptare sa edhe Janullatosi. Ajo kërkonte hakmarrje për pushtetin që
iu muar nga populli. Për t’u rikthyer në pushtet ajo ishte gati të shiste
prag e nder dhe të bashkohej me tërë djajtë. Janullatosi nuk e luante më
rolin e kryepriftit, po të këshilltarit të opozitës. Ai e lidhi me tërë
segmentet e specializuara greke dhe i dha mjetet dhe financimet për t’u
rikthyer në pushtet. Në fillim, lufta e tij u përqendrua në atë që opozita
të kualifikonte së toku gënjeshtrën, mashtrimin dhe kërcënimin, kundër
demokracisë shqiptare. Si objektiv të parë, Janullatosi përcaktoi humbjen e
referendumit për kushtetutën shqiptare. Me ardhjen e komunistëve në pushtet,
kontributi i Janullatosit ishte i madh dhe qeveria kolaboracioniste e vuri
drejtor të Godos dhe Imamit për përpilimin e kushtetutës greke. Pas kësaj,
fitoreje, Janullatosi e hoqi maskën e priftit dhe veshi atë të
antishqiptarit të tërbuar.
Në kohën e bombardimeve të NATO-s mbi Serbinë u vu në krahun e
Millosheviçit. Në Moskë, ai sulmoi NATO-n dhe shqiptarët e masakruar. Një si
Nano në Shqipëri, Simitisi e Papandreu në Greqi, Kosovën e quajti pjesë të
Serbisë e nuk duhej t’i jepej as autonomi.
Për të forcuar pozitat si i dërguar helen në Shqipëri dhe që kjo të ishte
gjithnjë e destabilizuar dhe të pranohej "ndihma" greke me kisha e ushtri,
Shqipëria të quhej një vend i rrezikshëm, ai nisi të mashtronte edhe
opinionin ndërkombëtar. Ndaj, përfaqësuesit amerikanë do t’i thoshte: "Në
Shqipëri krijohet qendra e egër e islamizmit në Europë, që është kundër
krishterimit. Ndërhyni me ndikimin tuaj që të ndalet kjo e keqe". Dhe po ky
Janullatos paguante SHIK-un dhe gazetarë antishqiptarë të shkruanin se
fondamentalizmi islamik në Shqipëri bënte kërdinë dhe rrezikonte Europën.
Dhe, mbështetës helenë u përdorën në tërë frontin e luftës kundër
Shqipërisë. Shërbëtorët e tij shkruajnë: "Të bëhet presion diplomatik mbi
ish presidentin dhe liderin e tanishëm të PD-së, Sali Berisha, në mënyrë që
të mos e luajë kartën e nacionalizmit për t’u rikthyer në pushtet !"
Ky intrigant, hipokrit e sadist, që hiqet si njeri i Zotit, me anën e
kalemxhinjve të blerë do që të nxijë historinë shqiptare, të poshtërojë
nderin dhe krenarinë e kombit dhe të nxitë përçarjen dhe urrejtjen midis
besimeve fetare. Në gazetat që paguan shteti helen, nëpërmjet Janullatosit,
edhe me urdhër të tij, akuzohen shqiptarët myslimanë si tradhëtarë që
braktisën Krishtin dhe u kthyen me Muhametin. Kështu që ata kanë dy rrugë:
ose të kthehen në fenë ortodokse dhe pendimi do i shpjerë në Parajsë, ose të
pranojnë Ferrin. Parajsën e Janullatosit, me banda e plumba e kuptojnë mirë
shqiptarët e tre besimeve, që kanë qenë në vëllazërim dhe harmoni dhe kanë
dashur një Zot dhe një atdhe: Shqipërinë. Meqë ka krijuar besim në aftësitë
e tij për helenizimin e Shqipërisë, shfaqet edhe një tiran mbi tërë ata
shqiptarë ortodoksë që e kundërshtojnë atë si armik të egër të Shqipërisë.
At Marku nuk ia njeh funksionin e grabitur si kryepeshkop, se ai është për
të keqen e kombit. Po këtij djalli të zi i ndizet urrejtja e hakmarrjes. Me
njerëzit e Asfalisë e të SHIK-ut grekoman, shpërndanë mijëra e mijëra
fletushka ku shkruhej: "Kishën e Elbasanit e kanë pushtuar djajtë !", sepse
aty shërbejnë shqiptarë ortodoksë, armiq të grekofilëve dhe këta shqiptarë
nuk do e lënë Janullatosin ta vërë Kishën Autoqefale Shqiptare nën atë
greke.
Synimi i Janullatosit Tartuf është të vrasë shqiptarizmin e ortodoksëve
shqiptarë dhe të izolojë e të shkatërrojë të dy fetë e tjera: myslimanizimin
dhe katoliçizmin, që janë dalluar si mbrojtëse të nacionalizmit. Por, kësaj
nuk ka për t’ia arritur kurrë ky djall i zi. Të tre besimet fetare në
Shqipëri, Janullatosin e rendisin një me Nanon, Zervën, Papandreun dhe kurrë
nuk do ta lënë për kryepeshkop armikun e betuar të Shqipërisë.
...

[Pasiqe]

Do të ftoja pjesëtarët e forumit që në asnjë mënyrë të mos ndalojnë me kërcënime apo ofendime pjesëmarrjen e myslimanëve shqiptarë në debatet që kanë lidhje me ortodoksinë. Shumë prej tyre janë pasardhës ortodoksish të konvertuar 1 shekull më parë thjesht për të pasur mundësi tregëtie, të tjerë mund të kene kushërinj ortodoksë, ose thjesht janë të interesuar për fatin e fesë së vëllezërve të tyre.Për më tepër, duke qenë që ortodoksia ka si element të rëndësishëm autoqefalinë, e cila është e lidhur ngushtë me kombëtarësinë, rrjedh që të gjithë shqiptarët jane natyrisht të prekur nga çështje që prekin interesat e atdheut tonë.

Nga ana tjetër, myslimanët duhet të përdorin takt në këto biseda, sepse është çështje shumë delikate ajo që po trajtohet. Kuptohet që nuk bëj fjalë për ata myslimanë që përbëjnë shumicën e 101 ndrikullave që firmosën artikullin kundër Atë Cicit. Ata janë palaço.

Unë mendoj që Janullatosi duhet të japë dorëheqje nëse ka respekt për autoqefalinë e KOASH-it. Eshtë problem kombëtar, dhe Janullatosi mund të bëhet mënjanë tani që kushtet që autoqefalia të realizohet vërtet janë pjekur. Nga ana tjetër, me sa kuptoj unë, kleri shqiptar ortodoks nuk ka shumë demokraci brenda vetvetes dhe kontrollohet lehtësisht nga Janullatosi. Ky i fundit, nuk ka asnjë dëshirë të dorëzojë çelësat e Kryepeshkopatës. Pra presioni i jashtëm nga Kisha është shumë i rëndësishëm për ndryshime të hipotezueshme brenda KOASH-it.

Albo, të lutem mos nxirr fjalimin e Skënderbeut si fakt historik. Barleti ishte humanist dhe gjërat i ekzagjeronte. Romani i tij i shkruar për Skënderbeun latinisht ishte i drejtuar Evropës Perëndimore me një gjuhë që t’i ndizte për ndërhyrje ushtarake në Shqipëri.

Mund të jetë e vërtetë që Skënderbeu ishte ortodoks. I ati, Gjoni ndërroi fe dhe u bë nga katolik në mysliman, për t’u bërë spahi i sulltanit; më vonë u bë ortodoks për të pasur mbështetjen e Bizantit. Gjergjin mund ta ketë pagëzuar katolik, por fakti që Skënderbeu u martua me një ortodokse Berati, që kishte lidhje me Komnenët (Muzakajt ishin shumë të rëndësishëm), fakti që Pal Engjëlli, shoku i ngushtë i Skënderbeut ishte peshkopi ortodoks i Durrësit, si dhe fakti që arbëreshët e Italisë (të katolicizuar, por në thelb me rit oriental ortodoks), bën të mendosh që mund ta ketë pagëzuar edhe ortodoks, ose mund të jetë konvertuar më vonë.