krijime#2.......

[Prototype]

Njerëzit dhe koha

Kohë me diell
njerëzit ankohen
"S' ka shi ! "
Kohë me shi
njerëzit ankohen
"S' ka diell ! "
Pra:
sido që të jetë koha njerëzit gjithmonë do të ankohen.



Mbarim Filmi

Orari i filmit mbaroi
Spektatorët ngrihen të shokuar,
Kërcitjet e karrikeve
si krisma pushke në betejë
Por të vrarët nuk bien
Por ngrihen...


Meditim

Në mangallin e bakërt të hënës,mes hirit të reve ,xixëllon
prushi i yjeve,
Më mashën e erës nata lehtaz duke i trazuar,
Kam ndezur një cigare dhe thith i zhytur në mendime
në stolin e vetmisë ku qëndroj i dobësuar.

E ndjej çdo ditë po thahem ngadalë si pusi që shteret
dhe trupi po ftohet si sufërine dëbore ,
Kam qënë shumë i fortë, po përse më vjen tani të qaj
kur shoh fëmijë me këmbë të prera nga minat tokësore.

Kur shoh qytetarët që shkunden nga njerëzit
Siç shkundet një shami ku ka buke e thërrime ,
Tek-tuk ndonjë mace
kërkon për të ngrënë në malet me plehra
Gratë s'duan femijë
provokojnë dështime.

O sa më qan zemra me dënesë të heshtur për gjithë këto
(Ndonjëherë të qash me lotë dhe s' mund të dish aspak)
Une rri meditoj gjer në mëngjes
fare i pa gjumë
Ndërsa shamia gri e qiellit shkund thërrimet e yjeve diku larg...



Poemë vjeshte

Mielli i bardhë i reve
gatuar me brumë në magjen gri të qiellit vjeshtak .

Puplat ngjyrë floriri shkund dielli si zog
Pyjet si tufa lulesh
në shportën e natyrës me vegje ylberi,
Burimet guasin si pëllumbat kur dashurohen
e rrjedhin ujin me shkumbë sheqeri.

Qetësia peshon rëndë
tek-tuk e gërvishur
nga ndonjë cicërimë zogu të vetmuar,
Pleqtë lexojnë gazetat
herë-herë duke dremitur
e herë-herë duke shitur mend për kohen e kalur.

Bari i egër si përmbytje e gjelbërt kudo është dredhur
Kopshte e shtëpi i ka përfshire pa kufi,
S' ka kush ta presë
bijtë janë në mërgim.
Nëna është shumë plakë
e s' ka më fuqi.

Vjeshtë në shpirtrat tanë
flladi i mallit fryn
Gjethet e ndjenjave ngadalë po na i rrëzon,
Pas pak do mbetemi si trungjet e thata të pemëve
që dimri me egërsinë e bardhë i torturon .

lëngu i ëmbël i jetës vjeshtërore
do thahet ngadalë kur të kaloje vjeshta,
Mishin,
na e hëngri malli i përvëluar
dhe ne kemi mbetur vetëm:
eshtra !

[Prototype]

Skeleti dhe mishi

Skeleti ndërtuar me tulla eshtrash të formave dhe dimensioneve
të ndryshme.
i mbuluar me llacin e mishit
dhe zbukurimet e fasadave: frizurë flokësh,vathë e medalion floriri,
lyerje sysh, heqje vetullash, kostume ngjyra-ngjyra, portofole,
Herë-herë operacione për të fshehur rrudhat,grabitje e dhunshme
që pleqëria dinake do t'i vjedhë rinisë naive.

Pleqëri e paskrupullt që kërkon
ashtu sic riparohet një veturë e vjetër me pjesë këmbimi të reja
por jo nga magazina,
por duke shkatërruar veturat e reja,
merr ajo sy, veshka e pjesë të tjera mishi
vjedh ajo copëza rinije.

Dhe kështu një plak budalla shikon me sy djaloshi
por truri i vjetër s 'ja zbërthen dot pamjet rinore që sheh ,
ai bëhet më budalla
por ama i shpëtoi verbimit dhe e shkruan vetë testamentin
se kujt do ti japë pasurinë
duke i lënë me gisht në gojë ata që donin ti merrnin pasurinë.

Kështu dinakëria pleqërore jetoi më gjatë
ndërsa naiviteti rinor u pre në mes .
Skeletet janë të njëjtë,megjithse disa të rinj e disa të vjetër,
janë indiferentë
por këto hile i bën mishi
ndihmuar nga zbukurimet mashtruese prej ari të fasadës.

[Prototype]

Demokraci Ballkanase




U rrëzua një qeveri
hypi një qeveri.

Refren: Kundërshtarët në burg
fitimtarët në pushtet.
Premtime
dështime.


Rrëzohet qeveria
hypën qeveria tjetër.


Refren: Kundërshtarët në burg
fitimtarët në pushtet

Premtime të tjera,
dështime të tjera.

Kënga - Pushteti
Refreni - Burgu




Ditë shterpe


Sot është ditë shterpe.
Në arat e vargjeve të mija më shumë kashtë sesa grurë mendimesh,
unë përpiqem të mbledh prodhimin e pakët
që të mos i lë fare bosh hambarët e poezisë.


Por ata shumë bosh mbeten.


Mesa duket toka është varfëruar shumë
dhe farat poetike të imitimeve të huaja më nuk vlejnë,
duhet ti kthehem farës së vendit
që klimës dhe tokës që kam
më shumë ju përshtaten.

Do ta thyej shterpësinë
me këshillat e agronomëve të kritikës letrare
më afër tokës !
Më afër bujqëve popullorë të poezisë !
E me siguri do të kem prodhim të mbarë vargjesh.

[shigjeta]

SHUME TE BUKURA! "Poemë vjeshte " dhe "Demokraci Ballkanase" bravo ne vecanti

[Prototype]

faleminderit shigjeta dhe pentesila ja dhe disa te tjera ...........


Xhungël



S'kam qënë ndonjëherë në xhungël
por më duket sikur e kam parë atë.
Kam parë boat dhe pitonët të gatshëm për të marrë jetën.
Kam parë lianat të më ngatërrohen nëpër këmbë e trup,
sa sopata më është çmprehur nga puna e madhe.

Kam parë tufat e majmunëve të trëmbur të ekzekutojnë simfoni tmerri.
Apo të shoh korkodilët hipokritë e të djallëzuar që bëjnë sikur flenë në qoshet e pellgjeve
Dhe me vertik përlajnë kaprollat e njomë që s'e durojnë dot etjen .

Kam parë luanë të tregohen trima me kafshët e dobta
dhë elefantë të qetë që shikojnë me indiferencë ç' ndodhi përqark tyre.
Kam parë kafshë që dashurohen me pasjon kafshe
siç kam parë kafshë që urrejnë kafshërisht njëra-tjetrën .
Kam parë këlyshë kafshësh armike që luajnë e qeshin sëbashku miqësisht
dhe që kur janë rritur kanë harruar miqësitë fëminore

Kam parë kafshë t' i duan këlyshet më shumë se njeriu fëmijët.
Kam parë kafshë të gëzuara dhe të trishtuara.
Kam ndjerë ligjin e rreptë xhungëlor të ekuilibrit:
Një kafshë ha kafshën më të dobët dhe që vetë përfundon
në gojën e kafshës më të fortë se ajo.

E i kam parë e i kam ndjerë këto
në një kohë që në xhungël nuk kam qënë ndonjëherë
por kam jetuar vetëm midis njerëzish.

[Prototype]

Një tren në mesnatë



Llamarina e ndryshkur e çatisë së qiellit mbërthyer me gozhdët e
bronxta të yjeve,
Hëna pikon në tjegullat gri të reve,
Një lokomotivë me avull vrapon duke shfryrë
trokëllijnë patkojtë e saj mbi shina si kalë me galop .



Buburit zjarri,
kazani shfryn avull,
Trenistët të nxirë nga djersa dhe pluhuri i qymyrit të zi ,
Treni i mesnatës i vjetër dhe i rëndë
me kollën e avullit si plak pa njeri .


E ka perfshirë ndryshku si bari që mbin vënd e pa vënd
e megjithatë jeton ,
Ka dhe ky tren njerëzit që vazhdojne ta duan
e ndokënd që e pastron .


Ka dhe ky tren pasagjerë që udhetojnë
e ndokënd që ka edhe nostalgji ,
Më shumë pleq e plaka
po s' përjashtohet edhe ndonjë i ri.


Pleqtë heqin pagjumësinë duke udhëtuar
sheh veë syze miopësh dhe bastune të gjatë,
Tek tuk e ndonjë çift të rinjsh
Është origjinale të bësh dashuri në një tren avulli në mesnatë .


Dhe ja ku vjen stacioni
në dritë të zbehtë
Trenit i dridhen eshtrat e hekurta prej frenimit,
Zbresin disa pleq
dhe hypin disa të tjerë
Ndërsa cifti i ri është në kulm të dashurisë dhe gëzimit .


Kali i murrmë i trenit pi ujë me etje
e pastaj tagjinë e zezë të qymyrit përtyp e s' pushon
Sërish nis udhëtimin krenar
se jeton akoma
megjithëse reomatizma e ndryshkut dhimbjen ja shton .


Krenar se ke akoma pasagjerë që të duan
Vrapin e lodhshëm megjithatë s'e ndale ,
Eh, pleqtë vrasin veçse pagjumesinë
ndërsa çiftet e rinj
velitur nga diskot , duan dashuri origjinale.

Zgjaten shinat si mendim i thellë, i gjatë
Mbi to rrëshqet treni me avull
i ndryshkur, i zi


Merr e zbret pasagjerët e mesnatës në stacione
që megjithse pak,
bëjne të jetojë edhe ai !





Tokë e zhuritur



Mbrëmjes kur rrudhat e dhjamosura të lëkurës së reve
Varen në fytyrën e mplakur të diellit të lodhur,
Çapitet ngadalë si hije
një vashë e mplakur
me një qen te madh leshator të përjargur.

Fytyra e saj e ngrysur si copë nate
burrëzuar nga qimet në mjekërr,
Petat e kremit të yndyrshëm në lëkurën e rjepur
si suva gëlqereje të rënë nga muret e një shtëpie të vjetër.

Ndjenjat, jeta dhe trupi ju thanë ngadalë,
I humbi gjallëria ,freskia dhe ëmbëlsia prej luleje të njomë,
Lulet e ëndërave ja rrëzoi vjeshta e moshës
dhe dimri i pa shpirt që e afron .

Ju zhurit buza për një puthje kalorësi
në trupin shkretëtirë pa oaze, pa shi,
Ku saçi i diellit pjek byrekun e rërës
Byrek që s' do ta shijojë njeri.

Asnjë karvan s' po duket në horizontin e përvëluar
Asnjë çallmë e bardhë dashnori.
U bë si toke e çarë nga thatësira e gjatë
e etur për pikën e ujit që s 'e mori.

Qeni fërkohet në shalet si shkopa
ajo me sytë gri egër sheh përqark,
Një çift i ri
përpara saj puthet
Ajo pështyn plot nerva
dhe sheh me inat.


Pështyn
ndalon një çast
s'di ç' të bëjë
Nis të shajë, me fjalë kot,
Por qeni leshator i përjargur
E tërheq drejtë natës përherë e më fortë.





Vjeshtë dhe semaforë



Dikur e matja moshën me pranvera
Veç lule pranvere më dhuronin plot gas,
Por kohët rrjedhin
çatitë e vjetra
po fillojnë të pikojnë
Me vjeshta tashti moshën fillova ta mas .



Shushurimat e ëmbla
po kthehen të bezdisshme
S' ka më fjalë të bukura
që vajzat hedhin me kast,
Sot një djalë i ri
ndalon veturën me zhurmë
E bërtet me inat :
'' Hap rrugën o plak ! ''


I shkreti unë
jo se gabova tek semafori
Por drita e kuqe mu duk se shpejtë u ndes ,
Apo une po eci me ngadalë
nga pafuqilliku duhet shumë të pres.


Vjeshta përqark meje po shkund puplat e gjetheve
Si zog i purpurt që pret të largohet,
Qielli i murrmë si ditar gjigand
ku faqa e fundit me shkrime zogjsh shënohet .


Era po fryn
po flokët e mia s' fluturojnë në erë
As ballin s' ma mbulojnë si djalë i ri,
Në kokën time tullace,
bien gjethe vjeshte
Si tallje nga natyra :
Ke vdekur o njeri !



Për biletën time
në Kinemanë e Botës
Orari i Filmit të Jetës ka mbaruar,
Tashmë duhet të largohem
këtë ditë vjeshte
Karriken time dikujt tjetër për t' ja lëruar.



Të ngushëllohem !
Dielli ngroh akoma
Dhe ndonjë cicërimë e rrallë zemrën ma regëtin,
S' ka gjë se semafori shpejtë e ndes të kuqen
dhe shirat në dritare bien pa pushim .



Kthej kokën pas dhe shoh të kaluarën
Megjithëse shiu i ftohtë i vjeshtës
pëshpërit pa pushuar
Pa pritur më shkund një bori veture ,
Dhe një djalosh i ri bërtet:
" Largohu plak se rrugën ke bllokuar ! "



Tolerancë shëmbullore



I dashur maskara ,të përshëndes
dhe të ulesh në tavolinë përballë meje të ftoj,
Pështirë e kam të shoh në fytyrë
dhe një pështymë të madhe do doja ta hidhja në të.

Urdhëroni një kafe
po, të faleminferit .

E di që ke llapur shumë lartë e poshtë,
si gramafon me pllakë të thyer që përsërit vec një avaz
saqë gjarpri helmin e fjalëve ta ka zili

Mos është e hidhur kafja ?
Shtjeri sheqer sa të duash.

Si qëndron i pa turp përpara meje ?
Do desha duart ti fusja ne fyt,
por instiktivisht i fus në xhepa

Dëshironi një cigare ?
Prit të ta ndes !

Nuk guxon të hapësh temën e bisedes.
Mesa duket as unë s'dua ta prek ,
Kemi ulur të dy shpatat që i patëm drejtuar njëri tjetrit ,
i përdorim tashti si bastune për tu mbështetur nga lodhja.

Po shkon ? Mirupafshim !

S'folem për problemin por e kuptuam njëri tjetrin
Se ti je ti
Se unë jam unë
dhe besoj se kaq është e mjaftueshme.





Shpërdorim



Thërmohet koha nga ingranazhet a sahatit
në copa ore
dhe thërrime sekonde.

Ne thërrimet i hedhim dhe copat i mbajmë.