Disfata shqiptare e Korridorit 8

[Orku]

Nga GJERGJ BUXHUKU


Politika shqiptare e zënë me pushimet e verës, ethet e zgjedhjeve vendore dhe përplasjet partiake, nuk ka patur as kohë dhe as mend të bëjë ndonjë përpjekje për fatin e Korridorit të 8-të. As edhe të bëjë me dije qytetarët e vendit të saj se si paraqitet çështja e projektit, që prej shumë kohe dhe në shumë fushata elektorale është paraqitur si shansi, që shqiptarët të mund të hanë me lugë floriri. Fatkeqësisht e vërteta është e hidhur.
Parlamenti Europian në mbledhjet e para të shtatorit do të shprehet për raportin e dokumentit “Van Miert” të komisionit Prodi, lidhur me strategjinë e BE-së për zgjerimin e saj. Pika kyçe në raport është marrja e vendimit përfundimtar për mënyrën e klasifikimit të Korridorit 8. Në draftin e paraqitur Korridori i 8-të për fatin e keq të shqiptarëve eshte vendosur vetëm në listën e tretë, ku jo vetëm financimet nuk janë të sigurta, por edhe nëse do të bëhet e mundur sigurimi i parave, fillimi i realizimit të projektit do të jetë as me pak e as më shumë, por viti 2020!
Siç duket përpjekjet e Greqisë në kohën e Presidencës së saj të BE-së, për zhvendosjen e Korridorit të 8-të nga lista e projekteve parësore në radhën e tretë, kanë qenë të suksesshme. Fqinji ynë i dashur në kuadrin e marrëdhënieve miqësore të shkëlqyera me vendin tonë edhe njëherë tjetër e pa të udhës, që shqiptarëve të varfër t’u hiqte edhe njëherë tjetër shansin për ta parë Europën edhe nga perëndimi dhe jo vetëm nga jugu, si deri më tash. Nga ana tjetër si për çudi interesat e Greqisë u përputhën edhe njëherë tjetër me ato të Serbisë nëpërmjet korridoreve të tyre lidhëse. Deri këtu gjithçka u tha ishte vetëm për një kujtesë tjetër shqiptarëve, se kush janë vendet miq tanët dhe predikimet e tyre, sepse në fund të fundit është afërmendsh që ata do të bëjnë dhe veprojnë bazuar në interesin dhe llogaritë e tyre dhe jo tonat.
Ajo që na takon të diskutojmë është indiferentizmi i pamasë dhe mungesa e plotë e përgjegjshmërisë së institucioneve tona shtetërore dhe politikës shqiptare në përgjithësi në mbrojtjen e interesit strategjik afatgjatë të rastit në fjalë. Përveç sloganeve mediatike dhe lobingjeve pseudomoderne të politikës shqiptare, kishte vetëm bum fjalësh dhe asnjë veprim konkret për të ndryshuar fatin tonë të keq të përcaktuar nga kundërshtarët tanë. Në fakt kishte dhe ka ende shumë mundësi për të ndryshuar diçka në projektin e përgatitur, përderisa ende dokumenti në fjalë nuk është formalizuar nga Komisioni dhe Parlamenti Europian. Jo vetëm kaq, por në të njëjtën linjë me interesat tona ka kohë që janë renditur, natyrisht edhe për interesat e tyre, grupe të fuqishme të politikës italiane. Një tjetër shans i madh dhe njëkohësisht shpresë për të arritur një përfundim pozitiv, vjen edhe nga fakti se Italia ka kryesinë e BE-së në periudhën në fjalë. Politika italiane nëpërmjet parlamentarëve të saj në BE, institucioneve shtetërore, qarqeve akademike dhe grupimeve sindikale të saj ka kohë, që ka filluar përpjekjet për të kaluar në listën e projekteve parësore të BE-së Korridorin e 8-të. Interesi italian për projektin në fjalë lidhet me përfshirjen dhe përfitimin e drejtpërdrejtë të Jugut italian në përgjithësi dhe krahinës së Puglias në veçanti nga politikat e zgjerimit të BE-së në Ballkanin Perëndimor.
Janë miliarda dhe miliarda euro, që do të derdheshin në vendet e rajonit, përfshi Shqipërinë në rast se projekti i Korridorit 8-të bëhet realitet. Përfitimi do të jetë i pallogaritshëm nga kthimi në këtë rast i vendit tonë në nyje me rëndësi strategjike. Lumi i parave shoqërohet detyrimisht me mundësi praktike për krijimin e fronteve të reja të punës, thithjen e investimeve të huaja, krijimin e degëve të reja të ekonomisë kombëtare, etj. Pikërisht, prandaj dhe përplasja e interesave ndërmjet vendeve të rajonit është shumë e fortë në këtë rast.
Institucionet shqiptare duke filluar nga ekzekutivi me Ministrinë e Jashtme, Ministrinë e Integrimit dhe Kryeministrin, për të vazhduar më tej me Parlamentin dhe Presidentin, që siç duket e mendojnë integrimin në BE thjesht si çështje letrash dhe firmash të shoqëruar me ceremoni të bujshme televizionesh dhe deklaratash bosh, duhet të kishin bërë maksimumin të asaj çka varet në dorën tonë për të shmangur disfatën e përgatitur të Korridorit të 8-të. Ai është shumë më tepër i nevojshëm për shqiptarët dhe Shqipërinë sesa nxirja e lëkurës në plazhe e politikës dhe se kush është dhe kush do të jetë kryetar i PS-së ose PD-së. Nëse deri më tash vetëm kemi predikuar dhe nuk kemi bërë asgjë, le të kujtojmë shprehjen e popullit se është shansi i fundit për të thënë “më mirë vonë se kurrë”!