Askush nuk ka guxuar deri me sot te kundershtoje ne menyre te argumentuar se reality-show te tipit Big Brother nuk sjellin nje pasqyre socio-psikologjike te qarte te shoqerise, edhe pse deri diku te deformuar prej nderhyrjes se kamerave. Perpos kesaj, shume jane te mendimit se kjo forme ne vetvete eshte banale dhe diskretituese ndaj parimeve te privacyse, ashtu sikurse ne shumicen e rasteve e tejmbushur me telenovela, drama apo komedi artificiale.
E megjithate, nje gje eshte te mos biesh dakort me Big Brother ne parim, dhe nje gje tjeter eshte te analizosh disa problematika qe ky i fundit nxjerr.
E pare nen kendvshtrimin tim, mes shume diskutimesh, temash, qendrimesh dhe argumentash, banalizmave dhe showt, reklamave dhe idhujve, dashurive apo zenkave, manipulimesh apo opinionesh, ne pah dalin dy ceshtje paresore te cilat do perpiqem ti shfaq dhe ti diskutojme :
1: Sinqeritet apo hipokrizi
2: Perfaqesim vlerash apo lekizem
Formati i Big Brother eshte i njohur ne shume vende te botes, duke evoluar gjate kohes ne ate cka ai kerkon ti percjelle auditorit. Perhere e me teper, jashte Shqiperise, mund te dallohet qarte tendenca jo vetem e organizatoreve, per te ofruar stereotipe qe ofrojne perfaqesim dhe rryma te caktuara si psh : artist, homoseksual, rom, politikan, futbollist, globalist, ambjentalist, besimtar etj. Midis tyre gjendet shpesh edhe ai lojtari i vendosur drejt fitores, ku si qellim kryesor nuk ka perfaqesimin e ndonje shtrese sociale, rryme ideore dhe shoqerore, por deshiren per cmimin ( leket )
Me zgjedhjen e saj, shoqeria shqiptare dha shenja te nje lekizmi, ku vlera e "fituesit" percaktohet prej deshires se tij per te fituar, lojes se tij sa te hapur, aq edhe vulgare drej qellimit final. Top-channel u perpoq ( une do te thoja me sukses ) qe ne nje fare menyre ti bashkangjise spektaklit disa stereotipe perfaqesuese si psh : nje njeri te shkurter, nje djale i rritur ne Itali qe s'di mire shqip, nje vajze te re nga Kavaja me mentalitet te mbyllur, nje bukurosh trupmadh qe gjithe diten lan enet etj. E megjithate, shqiptaret vendosen qe cdo stereotip ishte i pakrahasueshem me djaloshin qe deklaron se do leket.
Pra ne nje fare menyre, mund te konkludojme se midis perfaqesimit dhe lekizmit, shiptaret zgjodhen te dyten.
Nga ana tjeter, duhet permendur sinqeriteti i fituesit, i cili per asnje moment te vetem nuk e fshehu qellimin e tij drejt fitores se cmimit. Perfaqesimi mbart me vete edhe riskun per te qene me i fshehur, disa here i mbuluar nen cadren e dickaje me te madhe se sa ty, edhe pse qellimi yt mund te jete edhe ai i fokusuar drejt lekut. Ne kete kontekst, loja zhvillohet ne dy ose me shume nivele :
lojtari qe deklarohet hapur, ne menyre te sinqerte dhe lojtari qe fshihet apo perpiqet te manipuloje qellimet e tij.
Shqiptaret treguan se mes dy zgjedhjeve preferojne te paren, pra djalin e sinqerte i cili del ballhapur dhe deklaron qellimet e tij, packa se keto mund te jene kompromentuese ne ndonje rast te caktuar.
Shtroj pyetjen :
1- A jane shqiptaret te verbuar perpara vleres Lek ?
2- A jane shqiptaret nje popull i cili gjithsesi sinqeritetin e sheh ende si nje vlere te veten ?
©Pratolini
Krijoni Kontakt