Homomofobia tek shqiptaret

[Bekim Ismaili]

Mund ta gënjesh tërë botën por veten assesi, mund ta bësh këtë por në dëm të vetes.
Homofobia

Të dhëna të huazuara nga enciklopedia elektronike, Wikipedia.

Homofobia është frika ose urrejtja ndaj homoseksualitetit dhe njerëzve homoseksualë. Ndryshe nga agorafobia (frika abnormale ndaj qëndrimit në vendet e hapura ose publike) dhe disa fobi të tjera, homofobia nuk është term psikiatrik, dmth. diçka si homofobia klinike nuk haset në terminologjinë psikiatrike.

Fjala homofobi nganjëherë përdoret për ta përshkruar dikënd që nuk e përfillë sjelljen homoseksuale. Përdorimi i këtillë i termi është konsideruar si jo i drejtë nga shumë njerëz që mendojnë se ekzistojnë aryset logjike për ta kundërshtuar homoseksualitetin.

Etimologjia

Fjala homofobi është neologjizëm të cilën për herë të parë e përdori psikologu George Weinberg në librin e tij, Shoqëria dhe homoseksuali i shëndoshë (Society and the Healthy Homosexual), të botuar në vitin 1972. Ky term përbëhet prej dy fjalëve me origjinë greke: homo që do të thotë "njëjtë" dhe fobia "frikë". Pararendëse e këtijj termi është homoerotofobia, të cilin për herë të parë e përdori në librin e tij, Sjellja homoseksuale në mesin e meshkujve (Homosexual Behavior Among Males), 1967, e përdori Dr. Wainëright.

Përdorimi i termit

Termi homofobia nënkupton urrejtjen dhe frikën joracionale ndaj njerëzve homoseksualë dhe ndaj vetë homoseksualiteti. Disa njerëz, posaçërisht promovuesit e të drejtave të gejëve, e përdorin këtë term për ta përshkruar cilindo lloj të mospranimit të homoseksualitetit, qoftë haptazi ose në mënyrë indirekte, me vëtëdije ose pa vetëdije, kryesisht në mënyra të paarsyeshme ose parimisht. Këta aktivistë dhe përkrahës nuk bëjnë kurrëfarë dallimi në mes të dy formave të përdorimit dhe çfarëdo kundërshtimi të homoseksualitetit e konsiderojnë si të paarsyeshëm dhe joracional. Për shembull, në esenë e tij, Scott Bidstrup shprehet:

"Frika evidente ndaj homoseksualëve e brinjon mënyrën sesi kultura jonë e trajton seksin, seksualitetin, relacionet me të huajt, bashkëpunëtorët dhe të tjerët, pastaj qëndrimet ndaj çështjeve publike shëndetësore dhe të mundësive të pathëna që religjionistët e paskrupulltë i ofrojnë përmes thirrjes për paragjykim e që në fund ta quajnë religjion" (1)

Të tjerët besojnë se ka mundësi të ketë arsye të logjikshme për mospranim, mirëpo arsyet e tyre janë të paqarta dhe të pazakonshme. Për shembull, Nicolas Berggren shprehet në një forum të pavarur homoseksual:

"Rëndomë, nuk është rasti që baza e qëndrimeve negative ndaj homoseksualitetit, te personat homofobë, të jetë spjegim racional ose argumentim intelektual. Orvatjet e tilla, në mënyrë të vazhdueshme, janë shtuar pastaj, për t’i dhënë homofobisë tingëllim më të bukur ose më të respektueshëm. Sido që të jetë, përpjekjet e tilla, për ta argumentuar intelektualisht homoseksualitetin, janë humbje absolute”. (2)

Në kuptimin e dytë, mund të thuhet se përdorimi i termit homofobia është i vetëkundërshtueshëm, pasiqë, një fobi nuk ka motive racionale.
Njerëzit që quhen homofobë po ashtu në kuptimin e dytë, pa përjashtim, nuk e pranojnë këtë emërtim. Ata besojnë se kanë arsye të forta morale dhe racionale për ta kundërshtuar homoseksualitetin.

Disa aktivistë e quajnë homofobinë edhe si straight supremacism (superioriteti heteroseksual ndaj njerëzve që preferojnë forma të tjera të seksit) duke e barazuar atë me supermacizmin e bardhë (superioriteti i të bardhëve kundrejt racave të tjera).
Grupet antigejë e shohin këtë si orvatje për t’i quajtur të parëndësishëm personat që e nuk e pranojnë homoseksualitetin.

Pasojat e homofobisë

Ndër pasojat e homofobisë numërohen: homofobia e internalizuar, dhuna dhe diskriminimi.

Homofobia e internalizuar

Homofobia e drejtuar ndaj vetvetes quhet homofobia e internalizuar ose homofobia egodistonike. Ajo mund të ketë për pasojë vuajtjen ose depresionin gjatë tërë jetës, vlerësimin e ulët të vevetes dhe zhvillimet e pakta të aktiviteteve të dashurisë dhe të atyre seksuale. Disa psikologë dhe psikiatra mendojnë se për shkaqe të tilla dukuria e vetëvrasjes në mesin e të rinjëve gejë është shumë më e lartë se te tinejxherët jo gejë. Të tjerët besojnë se incidenca e tillë është për shkak të akteve të ndryshme të dhunës ndaj homoseksualëve.

Homoseksualët me homofobi të internalizuar mund t’i diskriminojnë ose të jenë të dhunshëm ndaj vetë homoseksualëve të tjerë në të njëjtën mënyrë dhe në të njëjtën masë si të gjithë njerëzit tjetër homofobë jo homoseksualë.

Disa homoseksualë me homofobi të internalizuar mund ta ndrydhin homoseksualitetin e tyre dhe të mos jenë në tërësi të vetëdijshëm për këtë. Të tjerët, pretendojnë se shumica e homofobëve janë homoseksualë të vetëndrydhur.

Rastet më ekstreme të homofobisë raportohen kur personi homoseksual vritet për asnjë arsye tjetër përveç homofobisë. Në disa prej këtyre rasteve, të pandehurit pohojnë se veprimet e tyre kanë qenë për shkak të panikut momental sepse kanë besuar se viktima “ka dashur t’i sulmojë”. Në përgjithësi, kjo dukuri në komunitetin gej referohet si “mbrojtja panike ndaj gejit”.

Format më të shpeshta në të cilat manifestohet homofobia është diskriminimi i homoseksualëve i shprehur në forma të ndryshme.

Sot, si shembull i ndjenjave aktuale të shoqërive ndaj homoseksualitetit janë të ilustruara edhe me “daljen haptazi” të karakterit Tinky Winky si homoseksual në serinë për fëmijë Teletubbies.

Shkaqet e homofobisë

Shkaqet e homofobisë në shoqëri janë diskutuar gjerësisht. Besimet dhe qëndrimet homofobe mund të mbahen nga njerëzit, pavarësisht nga orientimi i tyre seksual. Teoria psikoanalitike e mbështet faktin përmes një eksperimenti gjatë të cilit meshkujt homofobë kanë shfaqur shenja të eksitimit seksual kur kanë shikuar skena të seksit homoseksual, gjersa grupi i meshkujve johomofobë nuk kanë shfaqur shenja të tilla.

Disa grupe ose individë nuk pajtohen me homoseksualitetin ose në mënyrë aktive e kundërshtojnë atë për shkak të parimeve religjiozë që i mbajnë. Këta mbrojtës parimorë, pa përjashtim, e dënojnë dhunën ndaj homoseksualëve, mirëpo, e ndryshojnë mendimin kur vehet në pyetje statusi legal i homoseksualëve. Disa njerëz besojnë se këto qasje e nxisin homofobinë.


Kundërshtimi i homofobisë

Për ta luftuar homofobinë, komunitetet lezbike, gejë, biseksuale dhe ato transgjinore (LGBT) zhvillojnë ngjarje të ndryshme siç janë paradat dhe aktivitetet e shumëllojshme politike. Shumë organizata dhe sekte religjioze i përkrahin të drejtat e gejëve dhe janë kundër homofobisë.
Shumë ligje janë krijuar për t’iu kundërvënë homofobisë.
Ndryshimet e ligjeve shpesh bëhen për shkak të reagimeve dhe aktiviteteve të lëvizjeve të gejëve.

Transfobia është e njëta formë e frikës dhe e urrejtjes sikurse edhe homofobia por e mbajtur dhe e shprehur ndaj njerëzve transgjinorë.

Ksenofobia është frika e madhe ose urrejtja ndaj çdo gjëje që nuk është e rëndomtë ose është e huaj.

[Bekim Ismaili]

Doktor i mjekësisë, Livia Puljak

Shërimi i homofobisë

“Homofobia: mungesa e ndjenjës së dashurisë për anëtarët e gjinisë së njëjtë dhe rrjedhimisht pasoja e urrejtjes ndaj ndjenjave të tilla te të tjerët… besimi në superioritetin e pathyeshëm të vetëm njërës formë të dashurisë e që për këtë shkak duhet të dominojë”

Audre Lourde



Lidhjet dhe ndjenjat në mes të anëtarëve të gjinisë së njëjtë, gjatë, janë shikuar si problem i shoqërisë. Megjithatë, nuk janë problem ndjenjat ose lidhja e gjinisë së njëjtë. Problem i shoqërisë është homofobia – mënyrat e shumta në të cilat njerëzit nënçmohen në bazë të orientimit seksual dhe në zgjedhjen e ndjenjave.
Në shumë kultura lidhjet e gjinisë së njëjtë janë pranuar në shoqëri si mënyra normale të sjelljes së njerëzve. Ndërkaq, në shoqërinë tonë shumë njerëz besojnë se kontakti seksual në mes të meshkujve është sëmundje dhe nuk është dukuri normale, derisa kontakti seksual në mes të dy femrave jo vetëm që është konsideruar si sëmundje dhe gjë jo normale por edhe si i pamundshëm dhe që nuk ekziston.
Në këtë tekst flitet për atë se si të identifikohet homofobia në veten tonë dhe te të tjerët, për mënyrën se si ajo i dëmton heteroseksualët, për shkaktarët e homofobisë dhe si shërimin e saj.


Si të identifikohet homofobia te vetja dhe te të tjerët


Ekzistojnë katër lloje të ndryshme por të ndërlidhura të homofobisë: homofobia personale, interpersonale, institucionale dhe ajo kulturore.

Homofobia personale është paragjykimi i bazuar në besimin vetanak se, lezbiket, homoseksualët dhe biseksualët janë mëkatarë, të pamoralshëm, të sëmurë, të ulët kundrejt heteroseksualëve ose janë meshkuj dhe femra të formuar joplotësisht. Homofobia personale manifestohet me ndjenjë të frikës, mosrehatisë, papëlqyeshmërisë, urrejtjes ose të neverisë ndaj seksualitetit të gjinisë së njëjtë. Secili, pavarësisht nga orientimi seksual mund ta ndiejë homofobinë personale. Kur atë e ndiejnë lezbiket, homoseksualët ose biseksualët atëherë ajo quhet homofobia e internalizuar. Sikurse heteroseksualët, ashtu edhe lezbiket, homoseksualët dhe biseksualët janë mësuar që nga fëmijëria se seksualiteti i gjinisë së njëjtë është më i ulët sesa heteroseksualiteti, andaj shumica këtë frikë e internalizojnë (e përbrendsojnë), pastaj e ngjallin në veten e tyre deri në atë masë sa që vetëpranimi bëhet shumë i vështirë. Ata, e pranojnë stigmën, që iu është mveshur lezbikeve, homoseksualëve dhe biseksualëve, pa menduar se përjetimi i tillë është rezultat i presionit. Pasoja të kësaj forme të të menduarit te lezbiket, homoseksualët dhe te biseksualët janë: 1. Mbajtja fshehurazi i identitetit seksual me kujdes të madh; 2. Tentimi i pashpresë për ta ndryshuar orientimin seksual; 3. Disa të tjerë tentojnë ose bëjnë vetvrasje.

Homofobia interpersonale është sjellja individuale e bazuar në homofobinë personale. Kjo urrejtje ose ky mospëlqim mund të shprehet me emërtime të ndryshme ofenduese, me tregimin e barcoletave, me keqtrajtim verbal ose fizik dhe me veprime të tjera diskriminuese. Homofobia interpersonale në formën e saj ekstreme manifestohet me sulm fizik të lezbikeve, të homoseksualëve dhe të biseksualëve për asnjë arsye tjetër përveç homofobisë. Shumë njerëz e shprehin frikën e tyre ndaj lezbikeve, homoseksualëve dhe ndaj biseksualëve në mënyra të rëndomta dhe jo të dhunshme. Farefiset shpesh dhe qëllimisht iu shmangen anëtarëve të tyre homoseksualë ose biseksualë; bashkëpunëtorët distancohen dhe janë të ftohtë ndaj kolegëve lezbike, homoseksualë dhe biseksualë; miqtë heteroseksualë nuk janë të interesuar të dëgjojnë për lidhjet e miqëve të tyre lezbike, homoseksualë ose të atyre biseksualë.

Homofobia institucionale nënkupton mënyrat e shumta përmes të cilave, qeveria, sektorët e punës, xhamiat, kishat dhe institucionet e organizatat tjera, i diskriminojnë njerëzit në bazë të orientimit të tyre seksual. Homofobia institucionale gjithashtu quhet edhe heteroseksizëm. Homofobia institucionale reflektohet nga organizatat fetare që kanë qëndrime ose rregulla të fuqishme kundër asaj që lezbiket, komoseksualët ose biseksualët ta udhëheqin meshën ose shërbimin; pastaj ajo reflektohet nga agjencionet që refuzojnë t’iu ofrojnë vende udhëheqëse ose shërbime lezbikeve, homoseksualëve, biseksualëve dhe në fund nga qeveritë që nuk kanë pasur sukses në sigurimin e të drejtave të barabarta për të gjithë qytetarët pavarësisht nga orientimi seksual.

Homofobia kulturore bazohet në normat dhe standardet shoqërore që e diktojnë besimin se si të jesh heteroseksual është më mirë ose më moralshëm se sa të jeshë lezbike, homoseksual ose biseksual dhe se secili është dhe duhet të jetë heteroseksual. Edhe homofobia kulturore quhet heteroseksizëm.
Homofobia kulturore shihet çdo ditë në televizior dhe përmes shpalljeve ku, pa përjashtim, secili person është heteroseksual, çdo lidhje erotike e përfshin vetëm femrën dhe mashkullin dhe se për çdo fëmijë “normal” nënkuptohet se e tërheqin dhe se do të martohet me dikë të gjinisë së kundërt. Në një numër të vogël të rasteve ku portretizohen lezbiket, homoseksualët ose biseksualët, zakonisht paraqiten si jo të lumtur, stereotipë, të prirur për sjellje vetshkatërruese ose ambivalentë në shikimin e orientimit të tyre seksual.


Si homofobia i dëmton heteroseksualët?


Homofobia dhe heteroseksizmi në mënyrë të qartë bëjnë presion në lezbiket, mashkujt homoseksualë, femrat dhe mashkujt biseksualë përmes formave individuale të sulmit verbal ose fizik dhe përmes ndikimeve kolektive që shkaktojnë padukshmëri, mosvlerë dhe diskriminim të homoseksualëve dhe të biseksualëve. Sido që të jetë , homofobia dhe heteroseksizmi, poashtu, i dëmtojnë edhe heteroseksualët. Me mbjatjen e definicioneve të ngurta për sjelljet dhe lidhjet seksuale “të përshtatshme”, knaqja e lirë në çfarëdo interaksioni sensual ose afërsi emocionale në mes të pjesëtarëve të gjinisë së njëjtë është e kufizuar. Frika nga ajo se personi do të kuptohet si lezbike ose si homoseksual e kufizon zhvillimin e miqësisë në mes të anëtarëve të gjinisë së njëjtë. Kjo frikë i kuntribuon zhvillimit të stresit dhe jofleksibilitetit emocional dhe mund ta shkatërrojë lidhjen heteroseksuale.
Homofobia shpesh e shkatërron familjen kur prindërit e kuptojnë se fëmiu i tyre është lezbike, homoseksual ose biseksual. Sa do të ishte më mirë të ruhej familja duke i përkrahur dhe nderuar të gjithë të afërmit, pa marrë parasysh orientimin e tyre seksual.
Në shoqëritë ku të arriturat e lezbikeve, të homoseksualëve dhe të biseksualëve janë të fshehura dhe të nënçmuara, heteroseksualët kanë pasqyrë të shtrembëruar të realitetit; mësojnë vetëm për jetën e heteroseksualëve. Mohohet mundësia e mësimit nga përvoja, aftësitë dhe njohuritë e lezbikeve, të homoseksualëve dhe të biseksualëve. Heteroseksualët, mund ta pasurojnë jetën e tyre nëse qëndrojnë në kontakt me lezbiket, homoseksualët dhe me biseksualët.
Mohimi i të drejtave të barabarta njerëzore ndaj lezbikeve, homoseksualëve dhe biseksualëve detyrimisht qon drejt kufizimit të të drejtave të gjithë njerëzve. Qeveritë të cilat më së ashpëri i kanë shtypur homoseksualët, poashtu, i kufizojnë njerëzit në baza gjinore, racore, të përkatësisë etnike, besimeve fetare dhe në baza klasore. Nëse ekziston mundësia që lezbiket, homoseksualët dhe biseksualët të jenë shënjestër e diskriminimit, çdo komunitet tjetër në shoqëri mund të bëhet shënjestër për diskriminim. Nëse, besojmë thellë në lirinë dhe të drejtat individuale, atëherë do t’i çmojmë të gjithë njerëzit dhe dallimet mes tyre që aq shumë i kontribuojnë shoqërisë pluraliste.


Cilët janë shkaktarët e homofobisë?


Homofobia personale (paragjykimet) kryesisht shkaktohet nga mosinformimi. Siç është rasti me seksizmin dhe racizmin, njerëzit mësohen të jenë homofobë. Mitet për lezbiket, homoseksualët dhe biseksualët vazhdojnë të barten në shoqërinë tonë përkundër qasjes ndaj informatave të sakta. Një numër i vogël i fëmijëve merr informata të paanshme për lezbiket, homoseksualët dhe biseksualët; shumica e të rriturve vazhdojnë të besojnë për stereotipet të cilat i kanë mësuar në fëmijëri, derisa në anën tjetër, disa organizata fetare dhe konzervative promovojnë gënjeshtra për lezbiket, homoseksualët dhe biseksualët.

Homofobia interpersonale (keqtrajtimi dhe diskriminimi individual) mund të shpjegohet përmes vrojtimit të profesionistëve të psikologjisë në lidhje me paragjykimet. Personat të cilët nuk janë “ti” me seksualitetin personal, ose të cilët ndihen të kërcënuar nga seksualiteti i gjinisë së njëjtë, janë të prirur për shtangësi ndaj asaj çka është seksualisht “e drejtë” dhe mund të tentojnë t’i dënojnë ose t’iu imponojnë mendimet e veta lezbikeve, homoseksualëve dhe biseksualëve.

Homofobia institucionale shkaktohet pjesërisht nga gara për fuqi. Shoqëritë e sotme krijojnë “qingja-sakrificë” në mënyrë që ta mbajnë status quo-në dhe pozitat e atyre që ndodhen në pushtet. Gjatë shekullit të kaluar komunitetet e ndryshme siç janë: çifutët, afrikanët, aziatikët, latinoamerikanët, indianët amerikan, femrat, lezbiket, homoseksualët dhe biseksualët janë fajësuar për një varg të problemeve shoqërore dhe ekonomike. Kur sakrifikimi i “qingjave” është i suksesshëm, grupi dominues nuk ka ndien nevojë që të marrë përgjegjësinë për padrejtësinë ose për të hequr dorë nga privilegjet.

Homofobia kulturore në shumicën e rasteve shkaktohet nga normat shoqërore që e diktojnë seksualitetin “e drejtë”. Kontakti seksual në mes të personave të gjinisë së njëjtë ka ndodhur në të gjitha shoqëritë gjatë historisë dhe haptazi është pranuar në shumë kultura. Por civilizimi perëndimor në përgjithësi shfaq trysni ndaj seksualitetit të çdo lloji, përveç mbarësimit që nevojitet për rikrijim ose aktivitetit seksual në kuptimin e martesës heteroseksuale. Për këtë arsye seksualiteti i gjinisë së njëjtë do të jetë objekt frike dhe mallkimi.


A mund të shërohet homofobia?


Homofobia është e shpërndarë në këtë shoqëri dhe në shumë të tjera. Për shkak se të gjithë jemi produkt i shoqërisë, shumica prej neve jemi homofobë, pavarësisht nga orientimi ynë seksual.
Dalja mbanë më homofobinë në mënyrë konstruktive, pikë së pari kërkon pranimin e ekzistimit të gjerë të saj. Ne nuk mundemi thjeshtë t’i largojmë ndjenjat tona homofobe, por, nëse jemi të vullnetshëm që ta pranojmë se si të gjithë jemi homofobë, atëherë mund ta marrim përgjegjësinë për zgjedhjet dhe për ndryshimin e sjelljes tonë.
Përveç supozimit se homofobia është e pranishme gjithkund, mund të veprojmë edhe siç vijon:
Të identifikohet homofobia, e jo homoseksualiteti, si problem që duhet zgjidhur. Gjatë bisedave me miqtë dhe kolegët, diskutoni haptazi rreth homofobisë. Për shumë njerëz, momentet e vetme kur flitet për lezbiket, homoseksualët dhe për biseksualët janë në kontekstin e barcoletave dhe të shakave homofobike.
Të mendohet për ngjashmëritë dhe dallimet në mes të homofobisë dhe formave të tjera të ndrydhjes. Shfrytëzimi i njohurive për racizmin, seksizmin, klasizmin etj. do t’ju ndihmojë në të kuptuarit më të mirë të homofobisë dhe në kërkimin e formave më të mira për t’iu përgjigjur asaj.
Të dëgjohen përvojat e lezbikeve, të homoseksualëve dhe të biseksualëve dhe të merret me mend besueshmëria dhe vërtetësia e përvojave të tyre të ndrydhjes. Ngjashëm, duhet të merret me mend mënyra në të cilën lezbiket, homoseksualët dhe biseksualët e përjetojnë botën, mënyrë kjo, që dallon me atë të heteroseksualëve.
Përkrahja aktive e përpjekjeve antidiskriminuese si dhe e fushatave që kanë për qëllim largimin e paragjykimeve dhe të dhunës homofobe.



A mund të shërohet homofobia?

[Bekim Ismaili]

Shoqata Psikologjike Amerikane

Lufta kundër homofobisë dhe heteroseksizmit

Vlerësojeni situatën tuaj me kujdes. Asnjëherë mos e vendosni veten e askend tjetër në rrezik fizik. Para se ta ndërmerrni ndonjë veprim, kini parasysh rrjedhojat si pozitive ashtu edhe ato negative të sferës financiare, emocionale , legale dhe të asaj shoqërore.

Gjërat që mund t’i bëjë secili

- Edukojeni vetveten për homoseksualitetin dhe homofobinë, do të jeni më shumë në gjendje për t’i edukuar të tjerët.

- Mos i lejoni shakatë ose komentet homofobike. Reagoni ndaj vërejtjeve ofenduese me informata të vërteta.

- Bashkëngjitjuni organizatave që luftojnë për të drejtat e gejëve dhe të lezbikeve. Nëse nuk ka asnjë të tillë në regjionin ku jetoni, shqyrtojeni mundësinë për ta krijuar një.

- Përkrahini agjencitë punuese dhe organizatat që nuk kanë asjgë kundër gejëve dhe lezbikeve.

- Sfidojeni homofobinë kolektive dhe nxitini agjencitë punuese që ta përfshijnë orientimin seksual në politikat e tyre antidiskriminuese. Inkurajoni agjencitë punuese që të sigurojnë beneficione të barabarta për partnerët gejë dhe lezbike.

- Thirrini, shkruajini ose vizitojini zyrtarët e caktuar për ligjvënie e që kanë ndikim në komunitetin gej dhe atë lezbik. Merreni fjalën në takimet ligjvënëse.

- Reagoni ndaj homofobisë, keqinformimit dhe cenzurës së përvojës gej dhe lezbike nga ana e mediave. Shkruajini letra botuesve të gazetave ose të revistave në formë reagimi ndaj artikujve homofobikë ose keqdrejtues. Kontaktoni me stacionet televizive dhe bëjini ata me dije se programet homofobike janë ofenduese dhe kërkoni prej tyre që t’i largojnë sponzorimet e programeve të tilla. Qëndroni të gatshëm që respektin tuaj t’ia shprehni gazetave, revistave, stacioneve dhe rrjetave televizive kur shfaqin ndonjë program ose artikull e që me saktësi e portretizojnë jetën e gejëve dhe të lezbikeve, ose promovoni larmi dhe tolerancë. Veproni në të njëjtën mënyrë me agjencionet e reklamave.

- Përgjigjjuni përfaqësimeve të pasakta ose eksploatimit të gejëve dhe të lezbikeve nga prezantuesit e emisioneve, politikanët dhe nga teleevangjelistët.


- Kur është e mundshme, shfrytëzojeni gjuhën gjithëpërfshirëse si një person ose partner tjetër i rëndësishëm në vend se të paraqiteni si bashkëshort ose bashkëshorte. Mos pretendoni se të gjithë janë heteroseksualë.

- Inkurajojeni shkollën tuaj dhe bibliotekat shoqërore, që në raftet e tyre të mbajnë libra gejë dhe lezbike.

- Përkrahini ngjarjet kulturore gejë dhe ato lezbike.

- Kur të jetë e mundshme, diskutoni rreth homofobisë dhe orientimit seksual me anëtarët e familjes, miqtë dhe bashkëpunëtorët tuaj.

- Përcjellini taktikat e fundit të përpiluara nga organizatat antigay. Formulojini planet për ta kundërvepruar ndikimin negativ të tyre në komunitetin tuaj.

- Edukojeni veten për historinë gej dhe atë lezbike. Mësoni për meshkujt gejë dhe femrat lezbike që kanë dhënë kontribute të çmueshme për shoqërinë.

- Shfaqini simbolet e krenarisë dhe të larmisë.


Enkas për gejët dhe lezbiket

Krahas sygjerimeve të sipërpërmendura, gejët dhe lezbiket mund të bëjnë madje edhe më shumë për ta pakësuar ndikimin negativ të homofobisë dhe të heteroseksizmit në jetën e tyre.

- Kur të jeni gati tregojuni prindërve, anëtarëve të tjerë të familjes, miqëve dhe bashkëpunonjësve për orientimin tuaj seksual. Përveç që është një përvojë shumë validuese dhe e fuqishme, dalja haptazi e zvogëlon ndikimin e retorikës antigay. Heshtja dhe padukshmëria e gejëve dhe e lezbikeve iu mundëson organizatave homofobike që të vazhdojnë së keqinterpretuari komunitetin gej dhe atë lezbik.

- Mësojini ligjet në komunitet si dhe politikat në vendin tuaj të punës që ju godasin juve si person gej.

- Raportojeni ofendimin ose shqetësimin e shkaktuar te autoritetet adekuate. Inkurajojeni zbatimin e ligjeve dhe të politikave ekzistuese antidiskriminuese. Nëse nuk ka gjëra të tilla në regjionin ku jetoni, informojini ligjvënësit për nevojën e legjislacionit të tillë dhe inkurajojeni vendin tuaj të punës që t’i miratojë politikat e antidiskriminuese që kanë të bëjnë me orientimin seksual.

- Mos lejoni që të kategorizoheni nga stereotipët gejë dhe lesbike. Bëhuni ata që jeni.

[Bekim Ismaili]

cka mendonu ju per homofobine tek shqiptaret,dhe njekohesisht per homoseksualet/et shqiptare/e?

[Skerdi Sika]

Mendoj që homofobët janë të pasigurtë seksualisht, e tremben se mos po u ka andja ;-) Kultura shqiptare, me mitet e veta të drangonjve, e me traditat e kaçakëve, e cubërve, burrave me fustanella etj etj përndryshe në pamje të parë të duket si parajs i homoseksualëve.