Dedikuar asaj

[vana]

Vertet shume te bukura Teli, vazhdo keshtu!

[Teli]

Përdredhja e flokut tënd, shkakton puhi të lehtë
që qetë qetë hynë në zemrën time dhe trazon
rrejdhën e gjakut, e shpejton e rrezaton me jetë
madështinë e jetës, bukurinë e saj ma kujton

Shikimi yt ma rrëqeth trupin, më fton në zjarr
më fton në djegie si të qiriut për ta ndriçuar
çastin e përjetshëm që thonë nuk njeh varr
ndjenjën njerëzore shumë rrallë të përjetuar

Kërkon të shplodhesh në një gjumë përrallor
e helmuar nga helmi i kohës si borëbardha...
Më fton ëmbël,haptas, me shikimin hyjnor
E kërkon, e kerkon princin nga përralla

.................................................. ............
.................................................. ............

[Teli]

Më tha:

Po pres o djal, në një gjumë përrallor
e veshur me të bardha si borëbardha
Të ftoj ëmbël, me shikimin hyjnor
Të pres të vish, si princi nga përralla

I thash:
Jam nga mishi e gjaku
S’jam leter as fjal
As princ as kal
As engjull as djall
Jam njeri nga mishi e gjaku

[Teli]

Jam krijese e vdekshme!

Po po
Pa asnje pendese
them:
...jam i gatshem te vdes

[KUKUMJAÇKA]

E kush mund te mos i pergjigjet shtrengates se fjales
Se fjales qe here ze vend si shkembi… me peshe
E here ledhaton si flladi… e bute, e lehte…

Shtrengaten e fjales te zejtarit,
qe e lemon mjeshterisht me lime
me limen e instiktit e vet, dhurate hyjnore e te Madhit

Te fjales qe si ngjale rreshqet
E pakapshme, e bute, e lemuar,
Qe nga duart te pervidhet shpejt
Per te te lene kujtimin e ndjesise se bekuar…

…te ndjesise qe te perkund,
Lehte-lehte…
Kujtimin e mallit qe po i shkrumbit
Keto flete…
Ku po shkruaj…

Ngjale e rritur
Ne ujerat e liqerit te embel,
sherbet,
qe po ta shijosh,
te con ne qiellin e tete
fluturuar…

(p.s.: shkruar shume kohe me pare)

[Teli]

Sot frikësohem t’i flas fjalës
Frikësohem ta trazoj shpirtin
I frikësohem shtrëngatës
Befas fjalët mund te ikin

E lë shpirtin në qetësi
E kursej nga vala
Shpirti është vetë dashuri
Shpirti është vetë fjala

[shigjeta]

I lexoj me kenaqesi krijimet ne kete teme...shume te bukura

[Teli]

E si të mos çohet peshë- shtrëngatë fjala, si,
si të mos zë vend si shkëmbi... me peshë
si të mos ledhaton butë e lehtë... puhi
kur me fjalë shpirtin - bukuri e jote e vesh

Dhuratë hyjnore e të Madhit është floku yt
litar bëhet që shtrëngat e fjalës të zbret
nën ballin tënd mbi faqe te sytë
që gufojnë zjarr, që ftojnë për jetë

Dhurate hyjnore e te Madhit- je ti
fjala është e para po ska kuptim pa ty

Fjalët...
para teje... butë... lëmuar përvidhen
përa teje, lekunden si gjethet në vjeshtë dhe bien

[Teli]

Kam të ftohtë dridhem në shpirt
Kam të ftohtë nga zjarri - zjarmia
Nuk e kam ditur se qenkam kaq i ligsht
Në dy gjunjë më përkuli dashuria

Mos më le të vdes se nuk ringjallem dot

[Teli]

Ti hesht unë hesht
nën tinguj vetmie
Ndërrohet stina është vjeshtë
SHI PO BIE

Po bie shi, shi i madh
çmenden retë
porositin, në çofsh burrë
përballu me rufetë

Kot e kanë nuk ua kam frikën
Kam ngulur këmbë e po pres
mund të më qëllojnë, nuk e marrë ikën
një herë kam lindur njëherë vdes

Bjer o shi, me furi
le të çmenden retë
unë jetojë për dashurinë
le të më qëllojnë rufetë