Agjerimi Dhe Urtesia E Tij

[Klevis2000]

Nata e Kadrit


All-llahu thotë (përkthim i kuptimit):

1. Ha, Mimë. [Këto shkronja janë prej mrekullive të Kur’anit dhe askush tjetër pos All-llahut (të Vetmit) nuk e din kuptimin e tyre.]

2. Pasha librin sqarues (të së drejtës nga e kota)!

3. Ne e zbritëm ate në një natë të bekuar (në natën e Kadrit). Ne dëshiruam t’u tërheqim vërejtjen,e njerëzit të jenë të gatshëm.

4. Në atë (natë) zgjidhet çdo çshtje në mënyrë të prerë.

5. Urdhër i përcaktuar nga Vetë Ne. S’ka dyshim se Ne dërguam të dërguar.

6. (E zbritëm) Nga Mëshira e Zotit tënd; Ai është dëgjuesi, i dijshmi. [al-Duhan 44:1-6]

All-llahu dërgoi Kur’anin në këtë natë të cilën Zoti e ka përshkruar si të bekuar. Transmetohet prej një grupi të Selefit – duke përfshirë Ibn ‘Abbaas, Kutaadah, Sa’iid ibn Xhubejr, ‘Ikrimah, Muxhahid dhe tjerë – se nata në të cilën është shpallur Kur’ani ka qenë Lejlet ul-Kadr.

Shprehja Në atë (natë) zgjidhet çdo çshtje në mënyrë të prerë don të thotë, në atë natë fati i të gjitha krijesave vendoset për vitin e ardhshëm. Në atë natë shkruhet se kush do të jetojë, kush do të vdes, kush do të shpëtohet, kush do të mallkohet, kush do të paracaktohet për në Xhennet, e kush do të paracaktohet për në Xhehenem, kujt do ti dhurohet nderi, kush do të turpërohet, ku do të paraqitet thatësia dhe uria, dhe çdo gjë tjetër të cilën e dëshiron All-llahu atë vit.

Ajo që nënkuptohet me idenë se fati i të gjitha krijesave shkruhet në Lejlet ul-Kadr është – e All-llahu e din më së miri – se në Lejlet ul-Kadr ato barten prej el-Lauh ul-Mafhuuz. Ibn ‘Abbaas tha: “Mund të shifni një njeri i cili furnizon shtëpinë e tij ose e punon token e tij, dhe ai është prej atyre të cilët do të vdesin,” dmth., është urdhëruar në Lejlet ul-Kadr se ai është njëri prej tyre të cilët do të vdesin (në vitin e ardhëshëm). Dhe poashtu është thënë se në këtë natë, fati i njerëzve ju tregohet melaikeve.

Kuptimi i “Kadr” është nderim ose respektim, dmth. ajo është natë e cila nderohet për shkak të karakteristikave të saja të veçanta, dhe pasi që personi i cili rrin i zgjuar gjatë kësaj nate bëhet njeri i nderit. Dhe është thënë se Kadr don të thotë shtrëngim, në kuptimin se dituria kur është saktë kjo natë, është e fshehur. El-Haliil ibn Ahmed ka thënë: është quajtur Lejlet ul-Kadr pasi që bota shtrëngohet nga numri i madh i melaikeve në këtë natë, dhe Kadr don të thotë shtrëngim. All-llahu thotë (përkthim i kuptimit):

“Por, kur për ta sprovuar ia pakëson furnizimin (e varfëron) [fe kadara ‘alejhi rizkahu]…” [el-Fexhr 89:16], dmth., duke shtrënguar ose zvogëluar furnizimin e tij.

Dhe është thënë se Kadr don të thotë Kadar, dmth., se në këtë natë vendosen urdhërat për vitin e ardhshëm, siç thotë All-llahu (përkthim i kuptimit):

“Në atë (natë) zgjidhet çdo çështje në mënyrë të prerë.” [ed-Duhaan 44:4]

dhe pasi që urdhërat e All-llahut vendosen dhe shkruhen në këtë natë.

Ashtu që All-llahu e ka quajtur Lejlet ul-Kadr, për shkak të vlerës së madhe të saj dhe statusit të lartë me All-llahun, dhe pasi që aq shumë mëkate falen dhe aq shumë të meta fshehen gjatë kësaj nate. Pasi që ajo është nata e faljeve, siç është përcjellur në el-Sahiihejn nga Ebu Hurejre (All-llahu qoftë i kënaqur me të) se i Dërguari (sal-lall-llahu alejhi ue sel-lem) ka thënë: “Kush e falë natën e Kadrit me besim dhe shpresim i falën mëkatet që i ka bërë më parë” (el-Buhaari, 1910; Muslim, 760).

All-llahu i ka dhënë kësaj nate karakteristika speciale të cilat e bëjnë ate unike:

Është nata në të cilën është shpallur Kur’ani, siç përmendëm më lartë. Ibn ‘Abbaas dhe të tjerët kanë thënë: “All-llahu dërgoi Kur’anin në një kohë prej el-Leuh el-Mahfuuz në Bejt el-‘Izzah në qiellin e parë, dhe mandej ju shpall të Dërguarit të All-llahut (sal-lall-llahu alejhi ue sel-lem) në periudha sipas ngjarjeve gjatë njëzet e tre vjetëve.” (Tefsiir Ibn Kathiir, 4/529)

All-llahu e ka përshkruar atë duke qenë më e mire sesa një mijë muaj, siç ka thënë Ai (përkthim i kuptimit): “Nata e Kadrit është më e rëndësishme se një mijë muaj!” [el-Kadr 97:3].

All-llahu e ka përshkruar si të bekuar, siç ka thënë Ai (përkthim i kuptimit): “Ne e zbritëm ate (këtë Kur’an) në një natë të bekuar (në natën e begatshme të Kadrit)” [el-Duhaan 44:3].

Në këtë natë, melaiket dhe Shpirti [er-Ruuh] zbresin, “dmth., shumë melaike lëshohen poshtë në këtë natë pasi që është shumë e bekuar, dhe melaiked zbresin poshtë kur bekimi dhe mëshira e All-llahut vijnë poshtë, posikur atëherë kur recitohet Kur’ani, dhe ato i rrethojnë qarqet e dhikrit (tubimet ku përkujtohet All-llahu), dhe ato me respect ndaj atij, i rrahin krahët e tyre për atë i cili sinqerisht kërkon dituri.” (Shif Tefsiir Ibn Kathiir, 4/531). Shpirti [er-Ruuh] është Xhibrili (alejhi selam), i cili veçanërisht përmendet në këtë mënyrë si shenjë respekti ndaj tij.

Kjo natë përshkruhet si paqë, dmth., është e sigurtë, pasi që Shejtani nuk mund të bën asnjë të keqe ose të shkakton dëm në këtë natë, siç ka thënë Muxhaahid. (Shif Tefsiir Ibn Kathiir, 4/531). Në këtë natë, shumë njerëz shpëtohen prej dënimit për shkak të veprave të tyre për të adhuruar All-llahun, Qoftë i lartësuar.

“Në atë (natë) zgjidhet çdo çështje në mënyrë të prerë.” [ed-Duhaan 44:4 – përkthim i kuptimit], dmth., punët e atij viti dërgohen prej el-Leuh ul-Mahfuuz melaikeve të cilat shënojnë urdhërat; e atyre të cilët do të jetojnë, dhe atyre të cilët do të vdesin, çfarë furnizimi do t’ju jepet, çka do të ndodhë deri në fund të vitit, çdo çështje e paracaktimeve urdhërohet, dhe ajo nuk mund të ndryshohet apo të ndërrohet. (Shif Tafsiir Ibn Kathiir, 4/137, 138). E tëra kjo i është e njohur All-llahut para se ajo të shenohet poshtë, por Ai ja bën të njohur melaikeve se çka do të ndodhë, dhe i urdhëron të kryejnë atë për të cilën janë besuar. (Sherh Sahiih Muslim li’l-Neueui, 8/57).

All-llahu i falë gabimet e mëparme të atij i cili qëndron i zgjuar dhe falet gjatë natës me besim dhe shpresë për ta përfituar shpërblimin nga Ai. Transmetohet në hadithin e Ebu Hurejres (All-llahu qoftë i kënaqur prej tij) se i Dërguari (sal-lall-llahu alejhi ue sel-lem) ka thënë: “Cilido që agjëron muajin e Ramazanit nga besimi dhe shpresa për të fituar shpërblim, të gjitha mëkatet e tija të mëparme do të falen, dhe cilido që rrin i zgjuar gjatë Lejlet ul-Kadr nga besimi dhe shpersa për të fituar shpërblim, të gjitha mëkatet e tija të mëparme do të falen.” (Buhaari, Muslim). Shprehja “nga besimi dhe shpresa për të fituar shpërblim” don të thotë, besimi në premtimin e All-llahut për këtë vepër, dhe kërkimi i shpërblimit, pa asçfarë synimi ose qëllimi tjetër, siç është kryerja e saj me qëllim që të tjerët të shofin, etj.” (Fet’h el-Beeri, 4/251).

All-llahu ka shpallur një sure që ka të bën me këtë natë e cila do të përsëritet deri në Ditën e Ringjalljes, në të cilën Ai përmend nderin dhe vlerën e madhe të kësaj nate. Kjo është sureja në të cilën Ai thotë (përkthim i kuptimit në gjuhën shqipe):



ÅöäøóÇ ÃóäÒóáúäóÇåõ Ýöí áóíúáóÉö ÇáúÞóÏúÑö(1)æóãóÇ ÃóÏúÑóÇßó ãóÇ áóíúáóÉõ ÇáúÞóÏúÑö(2)áóíúáóÉõ ÇáúÞóÏúÑö ÎóíúÑñ ãöäú ÃóáúÝö ÔóåúÑò(3)ÊóäóÒøóáõ ÇáúãóáóÇÆößóÉõ æóÇáÑøõæÍõ ÝöíåóÇ ÈöÅöÐúäö ÑóÈøöåöãú ãöäú ßõáøö ÃóãúÑò(4)ÓóáóÇãñ åöíó ÍóÊøóì ãóØúáóÚö ÇáúÝóÌúÑö(5)


“Ne e zbritëm atë (Kur'anin) në natën e Kadrit. E ç'të bëri ty të dijsh se ç'është nata e Kadrit? Nata e Kadrit është më e rëndësishme se një mijë muaj! Me lejen e Zotit të tyre në (atë natë) të zbresin engjëjt dhe shpirti (Xhibrili) për secilën çështje. Ajo (që përcakton Zoti) është paqe deri në agim të mëngjesit”. (El-Kadër: 1-5).

I dërguari (sal-lall-llahu alejhi ue sel-lem) e kërkonte këtë natë, me shpresë se do të përfiton të mira prej kësaj nate, dhe ai është shembull për këtë Ummet.

Është mustehabb që të kërkohet ajo gjatë Ramazanit, e sidomos gjatë dhjetë netëve të fundit të muajit.

Lejlet ul-Kadr është në dhjetë ditët e fundit të Ramazanit, siç është përmendur në hadithin e Ebu Sa’iid të përmendur më lartë, dhe siç është përmendur në hadithin e ‘Aa’ishes, dhe në hadithin e Ibn ‘Umar i cili ka thënë se i Dërguari (sal-lall-llahu alejhi ue sel-lem) ka thënë: “Kërkoni natën e Kadrit në dhjetë ditët e fundit të Ramazanit”.

Është më e mundëshme të jetë njëra prej netëve me numër tek, për shkak të hadithit të ‘Aa’ishes e cila ka thënë se i Dërguari i All-llahut (sal-lall-llahu alejhi ue sel-lem) ka thënë: “Kërkoni natën e Kadrit në ditët tek nga dhjetë ditët e fundit të Ramazanit.” (el-Buhaari, 4/259)

Duhet sidomos ta kërkojmë në netët me numër tek, dmth., me njëzet e një, njëzet e tre, njëzet e pesë, njëzet e shtatë dhe njëzet e nëntë. Transmetohet në el-Sahiihejn se i Dërguari (sal-lall-llahu alejhi ue sel-lem) ka thënë: “Kërkoni natën e Kadrit në ditët tek nga dhjetë ditët e fundit të Ramazanit.” (rrëfyer nga el-Buhaari, 1912, shif poashtu, 1913. Poashtu e rrëfyer nga Muslimi, 1167, shif poashtu 1165).

Në Sahiih ul-Buhaari rrëfehet se ‘Ubaadah ibn es-Saamit ka thënë: se i Dërguari (sal-lall-llahu alejhi ue sel-lem) doli të na tregon se kur është Lejlet ul-Kadr, dhe dy prej muslimanëve grindeshin. Ai tha: “Dola të ju tregoj se kur është Lejlet ul-Kadr, ndërsa filani me filanin grindeshin, prandaj ajo [dituria se kur është Lejlet ul-Kadr] u morr prej mua. Ndoshta kjo është më mirë për ju. Pra kërkojeni me të nëntin dhe të shtatin dhe të pestin” (el-Buhaari, 1919), dmth., në netët me numër tek.

Ky hadith tregon se sa keq që është të grindet dhe të përleshet, e sidomos me çështje të cilat kanë të bëjnë me fenë, dhe se kjo është shkak për largimin dhe fsherjen e të mires.

Lejlet ul-Ladr është më e mundëshme të jetë në shtatë ditët e fundit. Ibn ‘Umar (All-llahu qoftë i kënaqur prej tij) tregon se një njeri prej shoqëruesve të Dërguarit (sal-lall-llahu alejhi ue sel-lem) ka pare Lejlet ul-Kadrin në ëndërr, dhe se ajo ka qenë njëra prej shtatë netëve të fundit. I Dërguari i All-llahut (sal-lall-llahu alejhi ue sel-lem) tha: “Si duket ëndërrat e tua janë dakorduar se është njëra prej shtatë netëve të fundit, ashtu që kush dëshiron ta kërkon, le ta kërkon në shtatë netët e fundit.” (rrëfyer nga el-Buhaari, 1911; Muslim, 1165).

Më e mundëshmeja është që të jetë në natën e njëzet e shtatë. Është transmetuar në një hadith të rrëfyer nga Ahmed prej Ibn ‘Umar, dhe një hadith të rrëfyer nga Ebu Davuud prej Mu’aauija, se i Dërguari (sal-lall-llahu alejhi ue sel-lem) ka thënë: “Lejlet ul-Kadr është nata e njëzet e shtatë.” (Musned Ahmed dhe Sunen Ebu Davuud, 1386).

Këndvështrimi se është nata e njëzet e shtatë është mendimi i shumicës së Sahabeve dhe shumicës së dijetarëve, dhe Ubejj ibn Ka’b (All-llahu qoftë i kënaqur me të) e kërkonte, duke mos thënë “inshaAll-llah”, se është nata e njëzet e shtatë. Zurr ibn Hubejsh tha: Unë thash: Çka të bën ta thuash këtë, O Ebu’l-Mundhir? Ai tha: sipas shenjave me anë të cilave i Dërguari i All-llahut (sal-lall-llahu alejhi ue sel-lem) na tregoi: se dielli lind në atë mëngjes pa rreze të dukshme. (Rrëfyer nga Muslim,2/268).

Fakti se zakonisht ajo është nata e njëzet e shtatë – e All-llahu e din më së miri – nuk don të thotë se ky është gjithmonë rasti. Mund të jetë nata e njëzet e një, siç është përmendur në hadithin e Ebu Se’iid, ose mund të jetë e njëzet e treta, siç është përmendur në rrëfimin e ‘Abd-Allaah ibn Unejs (All-llahu qoftë i kënaqur me të). Sipas një hadithi të rrëfyer nga Ibn ‘Abbaas (All-llahu qoftë i kënaqur me te), i Dërguari (sal-lall-llahu alejhi ue sel-lem) ka thënë: “Kërkojeni në dhjetë ditët e fundit të Ramazanit, atëherë kur kanë mbetur nëntë ditë, dhe kur kanë mbetur shtatë ditë, dhe kur kanë mbetur pesë ditë.” (Rrëfyer nga el-Buhaari, 4/260).

All-llahu ka fshehur këtë natë ashtu që robërit e tij do të përpiqen ta kërkojnë, dhe do të përpiqen në adhurimin e tyre, ashtu sikur ka fshehur edhe orën e xhum’asë, e ashtu me rradhë. Ashtu pra besimtari duhet të përpiqet me këmbëngulësi gjatë ditëve dhe netëve të këtyre dhjetë ditëve, duke kërkuar Lejlet ul-Kadr-in dhe duke përcjellur shembullin e të Dërguarit tone (sal-lall-llahu alejhi ue sel-lem), dhe ai duhet të përpiqet të bën du’a dhe të kërkon afrimin ndaj All-llahut.

Transmetohet se ‘Aa’isheja ka thënë: “Unë thash, ‘O i Dërguar i All-llahut, çka mendon nëse e dëshmoj-përjetoj Lejlet ul-Kadr, çka duhet të them?’ Ai tha:



Çááøóåõãøó Åöäøóßó ÚõÝõæøñ ßóÑöíãñ ÊõÍöÈøõ ÇáúÚóÝúæó ÝóÇÚúÝõ Úóäøöí



“All-llahumme inneke Afuw-wun Keriimun tuhibbul afwe fe’fuanni”

‘“All-llahu im, Ti je Falës, Bujar dhe e do faljen, ndaj më fal mua”.’” (Imaam et-Tirmidhi (3515) isnedi i tij është sahiih).

E treta: vlerë më e madhe i përvishet I’tikaaf-it në këtë natë në dallim prej të gjitha netëve gjatë vitit.

Nuk është thelbësore për atë i cili e “zenë” Lejlet ul-Kadr të din se e ka “zënë”. Qëllimi është të përpiqet shumë dhe të jetë i sinqertë në adhurimin e tij, pa marrë parasysh se a e din ai se a e ka “zënë”. Është e mundur që disa prej tyre të cilët nuk e dinë këtë mund të jenë më mirë me All-llahun dhe në pozitë më të lartësuar sesa ata të cilët dinin se cila është kjo natë, pasi që të parët u përpoqën shumë. Ne lusim All-llahun të pranojë agjërimin tone dhe namazin tone gjatë natës, dhe të na ndihmon të përkujtojmë Atë dhe të falënderojmë Atë dhe të adhurojmë Atë ashtu siç duhet. All-llahu e bekoftë të Dërguarin tone Muhammedin.

marrur nga: http://www.islam-qa.com/topics/lastt...ten_days.shtml

perktheu dhe redaktoi: Albislam

[Klevis2000]

Po afron dhe Ramazani .Lexojini keto ndoshta ju duhen .

[~Geri~]

Meqenese dhe pak dite vjen Ramazani atehere po hapim nje teme rreth njohurive rreth ketij muaji te begtashem.


Agjërimi i Ramazanit


I falënderuar qoftë All-llahu Zoti ynë që na veçoi me shumë dhunti dhe begati, paqja dhe mëshira qofshin për krijesën më të dashur Muhammedin, sal-lallahu alejhi ve sel-lem.

Në këtë shkrim të shkurtër do të mundohemi që në mënyrë të qartë dhe koncize të cekim disa rregulla të rëndësishme për muajin e Ramazanit dhe agjërimin në të. Shpresojm se lexuesi do të gjen disa prej përgjigjeve që deri tani kanë qenë dilemë për të. Al-llahu është dhuresi i suksesit

1. Agjerimi i muajit të Ramazanit është një prej kushteve të Islamit dhe për këtë egziston konsenzus i tërë Ummetit Islam.

2. Me hyrjen e muajit të Ramazanit (muaji i nëntë i kalendarit hixhrij), gjë e cila vërtetohet më pamjen e hënës së re, obligohet me agjërim çdo musliman, i moshëritur, mentalisht i shëndosh, që gjindet në vëndin e tij (nuk është udhëtar) dhe nuk ka pengesa që pengojnë agjërimin etij.

3. Nuk lejohet agjërimi i ditës së dyshimit (jeumush-shekk) e cila është dita 30 e muajit Sha’ban. I Dërguari i All-llahut, sal-lallahu alejhi ve sel-leme thotë: “Mos agjëroni para Ramazanit një apo dy ditë” Muttefekun alejhi.

4. Agjërimi është apstinim prej gjërave që konsiderohen prishës së agjërimit (do t’i cekim më posht) prej agimit deri në perendim të diellit me qëllim të adhurimit.

5. Nëse një mosbesimtar pranon Islamin gjatë ditës së agjërimit obligohet me apstinim deri në perëndim të diellit dhe nuk obligohet me kompensim të agjerimit të asaj që ka kaluar duke e përfshirë edhe ditën në të cilën e ka pranuar Islamin.

6. Mustehab është që fëmijtë në mënyrë graduale të mësohen të agjërojnë muajin e Ramazanit duke mos i obliguar.

7. Nëse njeriu humbë vetëdijën gjatë ditës së Ramazanit dhe kjo nuk zgjatë tërë ditën agjërimi i tij nuk prishet por nëse nuk i kthehet vetëdija tërë ditën nuk konsiderohet se ka agjëruar këtë ditë.

8. Nëse agjërimi keqëson sëmundjen e të sëmurit nuk i lejohet agjërimi dhe është i obliguar që të prish atë.

9. Nëse agjërimi është i vështirë për të sëmurin atij i preferohet që të mos agjëron.

10. Nëse agjërimi keqëson sëmundjen e të sëmurit i cili vuan prej sëmundjes pashëruese njeriu në fjalë nuk duhet të agjëron dhe duhet të ushqej një të varfur për çdo ditë që se ka agjëruar.

11. I çmenduri nuk duhet të agjëron as që duhet të shpaguaj (me dhënë fidje) ditet që si ka agjëruar.

12. Gruaja me mensturacione dhe ajo në fazën e lehonisë nuk lejohet agjërimi i tyre. Ditët që nuk i ka agjëruar duhen të kompenzohen.

13. Nëse gjakëderdhja e tyre ndërprehet gjatë natës dhe del agimi para se të pastrohen me larje obligohet me agjërim dhe agjërimi i tyre është i saktë.

14. Nëse njeriu bëhet xhunub gjatë natës dhe zgjohet pasi që ka dal agimi kjo nuk e dëmton agjërimin e tij.

15. Udhëtarit i lejohet mosagjërimi gjatë udhtimit edhe nëse nuk ka vështirësi në të.

16. Nëse gruaja shtatëzane apo ajo që i jep gji fëmisë friket për shëndetin e saj apo për shëndetin e fëmisë i lejohet që të mos agjëron. Këto dite ajo duhet t’i kompenzon

17. Bërja e nijjetit për agjërim natën (para se të del agimi) është vaxhib.

18. Një nijjet mjafton për tërë muajin nëse nuk ndërpritet dhe ky është mendimi i Imam Malikut dhe këtë mendim e ka zgjedhur Shejhul Islam Ibën Tejmijje.

19. Nëse agjëruesi han, pin ose bën marrëdhënie me gruan e tij me harrese, agjërimi i tij është në rregull.

19. Atij të cilit sheriati i lejon që të mos agjëron i lejohet ngrënia dhe pirrja tërë ditën.

20. Atij të cilit sheriati nuk i lejon që të prish agjërimin e ai e prish qëllimisht obligohet me apstinim deri në fund të ditës.

21. Ai cili me zemrën e tij nuk ka bërë nijjet për agjërim farz nuk konsiderohet si agjërues edhe nëse apstinon prej ushqimit dhe marrëdhënieve seksuale deri në fund të ditës.

22. Gjërat që prishin agjërimin janë:

• Marrëdhëniet seksuale. Ai që qëllimisht bën marrëdhënie me gruan e tij gjatë ditës së agjërimit duhet të:

Pendohet sepse ka bërë mëkat, të kompenzon atë ditë dhe të liron një rob musliman apo të agjëron dy muaj me rradhë si kefaret. Gjatë këtyre dy muajve nuk i lejohen ndërprerja e agjërimit përpos me arsye siç janë ditet e Bajramit, sëmundje apo udhëtim (nga ky rregull del udhëtimi i cili bëhet me qëllim të mosagjërimit). Nëse pa arësye nuk agjëron ndonjë ditë obligohet me agjërim prej fillimit. Nëse nuk mund të agjëron 60 ditë pa ndërprerje obligohet me ushqim të 60 të varfur.

• Ngrënia dhe pirja. Në këtë rast do t’i përmendim edhe injeksinet ushqyese që e prishin agjërimin (infuzionet). Barërat që jepen me injeksione intramuskulare nuk e prishin agjërimin. Transfuzionet e gjakut e prishin agjërimin. Injeksionet e insulinit nuk e prishin agjërimin.

• Ejakulimi i cili bëhet si rezultat i onanimit, prekjes apo shikimit të femrës. Nëse kjo ndodhë gjatë gjumit nuk e prish agjërimin.

• Paraqitja e gjakut të menstruacioneve apo lehonisë.

• Vjellja e shkatuar nga vetë personi. Nese vjell pa e shkatuar vet personi nuk prishet agjërimi.

Këto gjëra përpos menstruacioneve dhe lehonise prishin agjërimin nëse bëhen me dije, qëllimisht dhe pa presion (që rezikon jetën). Nëse personi është injorantë dhe e bën pa vetëdijë apo me presion nuk konsiderohet se ka prishur agjërimin.

Në fund ju përkujtojmë çështjen e nijjetit dhe vetëdijës që kjo vepër të jetë thjesht për All-llahun sepse pa të asnjë vepër nuk është e pranuar e as që do të shpërblehet. Gjithashtu mundohuni që këtë muaj të bekuar ta zbukuroni me adhurime të shumta në mesin e të cilëve do të zgjedhim: namazi në përgjithësi dhe namazi i natës i njohur is Teravi namaz në veçanti, leximi i Kur’anit dhe të menduarit për të, lëmosha, këshillimi në punë të mira, morali i mirë, vizita për hir të All-llahut, rujatja e lidhjeve farefisnore…

All-llahun e lusim që të pranon adhurimet tona dhe të na shpërblen me Xhennetul Firdeus (grada me e lartë e xhennetit) duke e bërë këtë muaj dhe agjërimin në te ndërmjetësues për neve. Amin

[altin55]

Es-Selamu Ajkum

Disa nga opinionet e dijetarve te medhenj lidhur me agjerimin e muajt te bekuar Ramadan

Gjërat që ndërpresin agjërimin
Shejh Ibn Feuzan

Është e detyrueshme për muslimanët të dinë tërë atë që zhvlerëson agjërimin për t'u ruajtur nga ato. Ato përfshijnë:

1) Mërrëdhënia seksuale: Kurdo që agjëruesi bën marrëdhënie seksuale, agjërimi i tij zhvlerësohet. Si pasojë, nga ai kërkohet të kompensojë agjërimin për atë ditë në të cilën ai ka pasur marrëdhënie seksuale veç gjobitjes [kefaret] së lirimit të një robi. Nëse ai s'ka mundësi të gjejë një rob apo mjete financiare të barabarta me këtë, atëherë nga ai kërkohet të agjërojë dy muaj rresht. Nëse ai s'është i aftë të agjërojë dy muaj rresht për shkak të një shkaku të pranuar islamikisht, ai duhet të ushqejë 60 të varfër me nga gjysëm saa' secilin me ushqim që është i zakontë në vendin ku jeton.

2) Sekretimi i spermës si rezultat i puthjes, prekjes me epsh, masturbimit apo shikimit të vazhdueshëm në atë që nxit epshin. Në këtë rast, agjërimi zhvlerësohet dhe nga ai kërkohet ta kompensojë atë ditë pa paguar gjobën, meqë pagimi i gjobës është i veçantë për bërjen e marrëdhënieve seksuale.

3) Ngrënia dhe pirja qëllimisht, për shkak të asaj çfarë thotë Allahu [subhanehu ue te'ala]:

"…hani dhe pini derisa të bëhet i dallueshëm peri i bardhë [drita] nga peri i zi [errësira e natës]. Atëherë, plotësojeni agjërimin tuaj deri në muzg". [el-Bekare, 187]

Përsa i përket atij që han dhe pin nga harresa, atëherë kjo nuk ndikon në agjërimin e tij, siç përmendet në hadithin vijues:

"Kushdo që nga harresa han dhe pin, ai duhet ta plotësojë agjërimin e tij, se vërtet ishte Allahu që i ofroi atij ushqim dhe pije".

Dhe nga ajo që ndërpren agjërimin është uji dhe substancat tjera që kalojnë nëpër fytin e tij nëpërmjet hundës së tij. Kjo njihet si es-Se'uf. Kjo vlen edhe për marrjen e injeksioneve ushqyese drejtpërdrejt në venë dhe marrjen e transfuzionit të gjakut gjatë agjërimit. Të gjitha këto e zhvlerësojnë agjërimin, ngaqë përbëjnë ushqim për trupin.

Përsa i përket injeksionit joushqyes, është më mirë për personin që agjëron t'i shmanget kësaj për të mbrojtur agjërimin e tij. Pejgamberi [salallahu alejhi ue selam] ka thënë:

"Lëre atë që është e dyshimtë për atë që s'është e dyshimtë"

Dhe kështu vonoje atë deri pas ndërprerjes së agjërimit pas kohës së akshamit.

4) Përsa i përket nxjerrjes së gjakut nëpërmjet hedhjes së kupave, apo hapjes së venës, apo dhënies së gjakut për shkaqe mjekësore, atëherë e tërë kjo e zhvlerëson agjërimin. Përsa i përket dhënies së sasisë së pakët të mostrave të gjakut për shkaqe testuese, atëherë kjo nuk ndikon në agjërimin. Njëlloj, kjo vlen edhe për rrjedhën e paqëllimtë të gjakut që rezulton nga gjakderdhja e hundës, lëndimit apo nxjerrjes së dhëmbit. Të gjitha këto nuk ndikojnë në agjërimin.

5) Vjellja e qëllimtë po ashtu zhvlerëson agjërimin. Mirëpo, agjërimi nuk ndikohet nëse ai kaplohet dhe detyrohet të vjellë pa pasur këtë për qëllim. Kjo bazohet në thënien e pejgamberit [salallahu alejhi ue selam]:

"Kushdo që kaplohet [dhe detyrohet] të vjellë, nga ai s'kërkohet të kompensojë [për atë ditë] dhe kushdo që vjell qëllimisht, ai duhet ta kompensojë [agjërimin për atë ditë]".

Agjëruesi nuk duhet ta teprojë në bërjen e gargarës dhe futjen e ujit në hundë [gjatë abdesit], ngaqë ka mundësi që uji ta kalojë fytin e tij dhe në këtë mënyrë të hyjë në barkun e tij. Pejgamberi [salallahu alejhi ue selam] ka thënë:

"Futeni ujin thellë në hundë përveç kur jeni agjërueshëm".

Përdorimi i misvakut [shkop dhëmbësh] nuk ndikon në agjërimin, madje kjo është e rekomandueshme, qoftë gjatë agjërimit apo ndryshe, gjatë ditës.

Agjërimi i tij nuk ndikohet nëse në bark hyn pluhuri apo madje edhe një mizë.

Është e detyrueshme për agjëruesin të përmbahet nga gënjeshtra, përgojimi dhe sharja, edhe nëse dikush e shan atë. Në këtë rast, ai duhe të thotë:

"Vërtet, unë po agjëroj".

Padyshim disa njerëz e kanë lehtë të përmbahen nga ushqimi dhe pija, por u vjenë shumë vështirë ta lënë atë që u është bërë zakon atyre nga e folura dhe veprat e këqija. Për këtë shkak disa nga paraardhësit e devotshëm kanë thënë:

"Lloji më i lehtë i agjërimit është përmbajtja nga ushqimi dhe pija".

Pra, i takon muslimanit që ta ketë frikë Allahun dhe të jetë i vetëdijshëm për Të dhe madhështinë e Tij, dhe faktin që Ai sheh tërë atë çfarë ne bëjmë, në mënyrën që absolutisht asgjë nuk mbetet e fshehur nga Ai. Në bërjen e kësaj, ai duhet ta mbrojë agjërimin e tij nga të gjitha ato që e zhvlerësojnë atë apo zbresin nga shpërblimi i tij, që agjërimi i tij të mbetet korrekt dhe, inshallah, të pranohet nga Allahu.

Është me vend që agjëruesi të preokupohet me përkujtimin e Allahut, duke lexuar Kur'an dhe duke shtuar namazet nafile [vullnetare].

Ndodhte që kur paraardhësit e devotshëm agjëronin, ata uleshin brenda në xhami dhe thoshin:

"Do ta mbrojmë agjërimin tonë dhe s'do të përgojojmë askë".

Pejgamberi [salallahu alejhi ue selam] ka thënë:

"Kushdo që nuk braktisë të folurën dhe veprën e keqe, Allahu nuk ka nevojë që Ai ta lë ushqimin dhe pijen e tij [dmth agjërimin]".

Kjo ngaqë përpjekja për t'iu afruar Allahut s'plotësohet thjeshtë vetëm me lënien e dëshirave tona personale [të ngrënies dhe pirjes, etj] Por, kjo bëhet duke lënë atë që ka ndaluar Allahu për të gjtiha kohët, siç është gënjeshtra, shtypja dhe të ngjashme me këto. Në një transmetim, Ebu Hurejra ka thënë:

"Agjërimi pranohet si adhurim për sa kohë që asnjë musliman nuk përgojohet apo dëmtohet"
Dhe është transmetuar nga Enes, i cili ka thënë:

"Ai që ka përgojuar njerëzit gjatë agjërimit, në të vërtetë nuk ka agjëruar".
kthehu lart

Vendimi përsa i përket kompensimit të agjërimit
Shejh ibn Feuzan

Kushdo që ndërpret agjërimin e tij apo s'ka mundësi të agjërojë gjatë Ramazanit për shkak të ndonjë shkaku Islamikisht të lejueshëm, atëherë prej tij kërkohet ta kompenzojë atë ditë; siç është ai, agjërimi i të cilit anulohet për shkak të bërjes së marrëdhënieve seksuale apo tjetër pos kësaj. Në rast të këtillë, prej tij kërkohet të kompenzojë agjërimin për këtë ditë, siç ka thënë Allahu [subhanehu ue te'ala]:

"…numri i njëjtë [duhet të kompenzohet] për ditët tjera". [el-Bekare, 184]

Është e rekomandueshme që ai ta shpejtojë kompensimin e asaj që ka humbur gjatë Ramazanit për ta liruar veten nga përgjegjësia. Njëlloj, është e rekomandueshme që ai ta kompenzojë atë që ka humbur me anë të agjërimit rresht, ngaqë veprimi i këtillë është sikur të kesh agjëruar [gjatë Ramazanit].

Mirëpo, nëse ai nuk e kompenzon menjëherë atë çfarë ka humbur, është e lejueshme për të ta vonojë atë. Kjo ngaqë jetëgjatësia e disponueshme [për të kompenzuar agjërimin e humbur] është e hapur [deri para Ramazanit të radhës].

Përsa u përket të gjitha këtyre detyrimeve, përbrenda të cilave jetëgjatësia për atë që është e detyrueshme për një person është e hapur, atëherë është e lejueshme të vonohet bërja e saj për sa kohë që ekziston qëllimi i fortë për ta bërë atë. Po ashtu është e lejueshme të kompenzohen ditët me ndërpreje. Sidoqoftë, nëse s'ka kohë të mjaftueshme gjatë muajit Shab'an i cili i paraprin Ramazanit të radhës, kompensimi i ditëve rresht bëhet i detyrueshëm, duke pas parasysh se s'është e lejueshme të vonohet deri në Ramazanin e radhës pa ndonjë shkak Islamikisht të pranueshëm.

Është transmetuar në autoritetin e A'ishes, se ajo ka thënë:

"Unë kisha ditë për të kompensuar nga Ramazani dhe ndodhte të mos isha në gjendje t'i kompenzoja deri në Sha'ban". Mbi vërtetësinë e këtij transmetimi kanë rënë dakord el-Buhari dhe Muslim.

Pra, ky hadith tregon që periudha kohore përbrenda së cilës është e lejueshme të kompensohen ditët e humbura të Ramazanit, është e hapur [deri para Ramazanit të radhës]. Nëse ai do ta vononte kompensimin e agjërimit deri në Ramazanin e radhës, atëherë prej tij kërkohet të agjërojë Ramazanin në vazhdim dhe pastaj ta kompensojë agjërimin e humbur nga viti i kaluar. Kjo veç të ushqyerit të një personi të varfër me gjysëm saa' të ushqimit me ushqim të vendit [ku jeton] për çdo ditë. Dhe, nëse shkaku për vonimin e kompensimit të tij deri para Ramazanit të radhës është Islamikisht i pranueshëm, atëherë ai thjesht vetëm duhet t'i kompensojë ditët e humbura nga Ramazani i kaluar.

Nëse ai vdesë përpara Ramazanit të radhës ndërsa ende ka pasur për të kompensuar agjërim nga Ramazani i kaluar, atëherë asgjë s'kërkohet nga ai meqë ai vdiq përbrenda periudhës së lejueshme kohore.

Njëlloj, nëse ai vdesë pas Ramazanit të radhës dhe shkaku për vonim është Islamikisht i lejueshëm, siç është sëmundja dhe udhëtimi, atëherë asgjë s'kërkohet nga ai [nga prona (pasuria) që ai lë pas].

Mirëpo, nëse shkaku për vonimin ka qenë islamikisht i papranueshëm, atëherë është e detyrueshme të gjobitet nga prona [pasuria] që ai ka lënë pas, e cila mjafton për t'u ushqyer një person i varfër për çdo agjërim që ka mbetur për t'u kompensuar

Veç kësaj, nëse ai vdesë ndërsa ka pasur për të kompensuar agjërim, siç është agjërimi haraç apo një agjërim i detyrueshëm për shkak të ndonjë lëshimi në kryerjen e haxhit, atëherë nga ai kërkohet të ushqejë një person të varfër për çdo agjërim që ka mbetur për t'u kompensuar. Kjo bëhet nga pasuria [prona] që ai ka lënë pas, duke pasur parasysh që s'kërkohet nga askush të kompensojë në vend të tij. Shkaku për këtë është se ky lloj agjërimi nuk lejon dikë tjetër të agjërojë në vend të tij ndërsa ai është gjallë, dhe njëlloj është rasti kur ai të vdesë. Dhe ky është opinioni i dijetarëve.

Dhe, kushdo që vdesë ndërsa ai ka për të kompensuar për shkak të ndonjë zotimi që ai ka bërë, atëherë është e rekomandueshme për atë që është përgjegjës për çështjet e tij pas vdekjes së tij që të agjërojë në vend të tij, siç vërtetohet në el-Buhari dhe Muslim. Një grua erdhi te Pejgamberi [salallahu alejhi ue selam] dhe tha:"Nëna ime ka vdekur ndërsa ka pasur të kompensojë për shkak të një zotimi që ajo kishte bërë. A të agjërojë në vend të saj?" Ai tha:"Po".

Përsa i përket atij që është përgjegjës për çështjet e tij pas vdekjes së tij, atëherë kjo nënkupton trashëgimtarin.
kthehu lart

Çfarë kërkohet nga ai që s'është i aftë të agjërojë për shkak të moshës së shtyrë apo sëmundjes së zgjatur
Shejh Ibn Feuzan

Allahu e ka bërë të detyrueshëm agjërimin e muajit Ramazan për të gjithë muslimanët që kanë mundësi, dhe për ata që kanë shkak të vlefshëm islamikisht dhe kanë mundësi ta bëjnë këtë më vonë, atëherë ata duhet ta kompensojnë agjërimet e humbura. Ekziston edhe një tjetër kategori për t'u marrë në konsiderim dhe ata janë të cilët s'janë të aftë të agjërojnë gjatë Ramazanit dhe jashtë tij, për shkak të moshës së vjetër apo sëmundjes së vazhdueshme. Në këtë rast, Allahu i ka lehtësuar këto çështje për ta duke kërkuar nga ata që thjesht vetëm të ushqejnë një person të varfër me një gjysëm saa' nga ushqimi i përditshëm në vendin ku jeton për çdo ditë [të Ramazanit], duke qenë kjo zëvendësim për agjërimin.

Allahu thotë:

"Allahu nuk e rëndon një person përtej mundësive të tij". [el-Bekare, 286]

Ai thotë:

"Dhe përsa u përket atyre që mund të agjërojnë me vështirësi [dmth njeriun plak, etj] ata kanë [zgjidhje ose të agjërojnë ose] për ta ushqyer një nevojtar [çdo ditë]". [el-Bekareh, 184]

Në lidhje me këtë, Ibn Abas [radiallahu anhu] shpjegon:

"Kjo është për të vjetrit që s'mund të agjërojnë". [Transmetuar nga el-Buhari]

Përsa i përket atij që vuan nga sëmundja e vazhdueshme, vendimi për të është si për të vjetrin, në atë se nga ai poashtu kërkohet që ta ushqejë një person të varfër për çdo ditë [të Ramazanit].

Përsa i përket atij që s'është i aftë të agjërojë për shkak të ndryshimit të rrethanave, siç është:

- Udhëtari
- Ai që është i sëmurë dhe pritet të bëjë më mirë
- Gruaja shtatëzënë apo gjidhënësja e cila ka frikë për vetveten apo fëminë e saj
- Gruaja me menstruacione apo ajo që ka gjakderdhje të paslindjes

… kushdo që bie në ndonjërën nga kategoritë e mësipërme, nga ai/ajo kërkohet që kompensojë agjërimin që humb për shkak të rrethanave të pranueshme islamikisht, siç thotë Allahu:

"…dhe kushdo që sëmuret apo është duke udhëtuar, numër të njëjtë [ditësh që ai nuk ka agjëruar duhet të kompensohen] nga ditët tjera". [el-Bekare, 185]

Pra, ai që është i sëmurë seriozisht në mënyrë që agjërimi do ta dëmtonte atë dhe udhëtari që e ka të lejueshëm shkurtimin e namazeve të detyrueshme, atëherë është nga Suneti që ata të përmbahen nga agjërimi në të tilla rrethana, siç thotë Allahu:

"…numër të njëjtë [ditësh që ai nuk ka agjëruar duhet të kompensohen] nga ditët tjera". [el-Bekare, 185]

Poashtu, Allahu thotë:

"Allahu ka për qëllim t'ua lehtësojë juve, dhe Ai nuk do që t'i vështirësojë gjërat për ju". [el-Bekare, 185]

Dhe dihej që pejgamberi [sallahu alejhi ue selam] parapëlqente më të lehtën nga dy zgjidhjet e lejueshme. Është përmendur në el-Buhari dhe Muslim, se pejgamberi [salallahu alejhi ue selam] ka thënë:

"S'është devotshmëri që të agjërohet gjatë udhëtimit".

Mirëpo, nëse udhëtari dhe ai që ka qenë mjaft i sëmurë agjërojnë megjithë vështirësitë gjatë agjërimit, atëherë ai agjërim do të jetë korrekt ndonëse kjo nuk pëlqehet.

Përsa i përket gruas me menstruacione dhe asaj që ka gjakderdhje të paslindjes, atëherë s'është e lejueshme për to të agjërojnë në gjendje të tillë [derisa të plotësojnë afatin përkatës dhe të marrin gusl të pastrimit].

Në lidhje me gruan shtatzënë dhe gjidhënësen, atëherë është e detyrueshme për to të kompensojnë agjërimet dhe ditët që kanë humbur pasi të kalojë Ramazani. Veç kësaj, ajo që s'ka agjëruar për shkak të frikës për fëminë e saj, atëherë është e detyrueshme për të që ta ushqejë një person të varfër për çdo ditë të humbur.

Është e detyrueshme për muslimanët ta bëjnë qëllimin për agjërimin e detyrueshëm gjatë natës para ditës së agjërimit, siç është agjërimi i Ramazanit, agjërimi haraç apo agjërimi për një zotim apo betim, duke pohuar shkakun për të cilin ai po agjëron, dmth Ramazanin, gjobën, apo për shkak të ndonjë zotimi.

Kjo bazohet në hadithin e pejgamberit [salallahu alejhi ue selam] i cili ka thënë:

"Vërtet, veprat janë sipas qëllimit dhe secilit do t'i takojë ajo për çfarë ka pasur qëllimin…"

Dhe në autoritetin e A'ishes, ai [salallahu alejhi ue selam] ka thënë:

"Kushdo që nuk bën qëllimin [nijetin] para se të mbërrijë Sabahu, agjërimi i tij s'është korrekt".

Pra, është e detyrueshme të bëhet qëllimi për një agjërim të detyrueshëm gjatë natës përpara ditës së agjërimit. Kushdo që bën qëllimin gjatë ditës, i tilli është sikur ai që zgjohet vonë pas Sabahut dhe pa ngrënë asgjë, atëherë agjërimi i tij s'pranohet nëse ai ka bërë qëllimin pas zgjimit në këtë gjendje.

Mirëpo, është e lejueshme për agjërimet vullnetare në atë që qëllimi është i pranueshëm nëse ai bëhet gjatë ditës, meqë A'isha transmeton se pejgamberi [salallahu alejhi ue selam] e vizitoi atë në shtëpinë e saj një ditë prej ditësh dhe tha:

"A ke ndonjë gjë për të ngrënë?"

...ajo u përgjigj:"Jo". Kështu ai tha:

"Atëherë, unë po agjëroj". [Transmetuar nga Muslim]

Vini re! Pejgamberi [salallahu alejhi ue selam] nuk po agjëronte në atë kohë, meqë ai kishte kërkuar ushqim. Pra në këtë ka dëshmi për lejimin e vonimit të bërjes së qëllimit për të agjëruar me kusht që agjërimi të jetë vullnetar.

Shënim: kushti për pranimin e qëllimit për të agjëruar një agjërim vullnetar gjatë ditës, është që ju të mos keni ngrënë apo pirë asgjë prej sabahut e as të keni bërë ndonjë gjë që e zhvlerëson agjërimin. Nëse ai bën ndonjë nga këto, atëherë agjërimi për atë ditë s'është i pranueshëm. Në këtë drejtim, s'ka dallim opinionesh mes dijetarëve.

Marrja e injeksionit anastezik gjatë agjërimit
Shejh Ibn Uthejmin

Pyetje: A e ndërpren agjërimin injeksioni anastezik në trup? [Dhe njëlloj] gjaku rrjedh pas nxjerrjes së dhëmbit?

Përgjigje: Asnjëra nga këto dyja nuk e ndërpren agjërimin, mirëpo, duhet të kihet kujdes të mos gëlltitet gjaku që rrjedh pas nxjerrjes së dhëmbit.

Gjatë agjërimit doktoresha vendos intrumentin mjekësor brenda në vaginë për ekzaminim

Pyetje: Nëse gruaja fut gishtin e saj brenda në vaginë ndërsa pastrohet [pas urinimit], apo nëse ajo vendos pomadë apo tabletë [brenda në vaginën e saj] për trajtim mjekësor, apo nëse doktoresha e vendos dorën e saj apo ndonjë instrument mjekësor [brenda në vaginën e saj], a e bën të detyrueshme guslin ndonjëra nga këto? Dhe, nëse kjo ndodh gjatë muajit të Ramazanit, a e ndërpren kjo agjërimin e saj dhe a kërkohet nga ajo që ta kompenzojë agjërimin?

Përgjigje: Nëse ndodh ndonjëra nga këto që përmendët, atëherë s'është i detyrueshëm gusli i xhunubllëkut [gjendja e papastërtisë së madhe] dhe as që ndërprehet agjërimi si rezultat I kësaj.

Dhe me Allahu qëndron suksesi, dhe Allahu dërgoftë bekime dhe përshëndetje mbi pejgamberin tonë Muhamed [salallahu alejhi ue selam] dhe mbi familjen dhe shoqëruesit e tij.

Komiteti i Përhershëm për Kërkime Islamike dhe Fetua, i përbërë nga:
Kryetar: shejh Abdul Aziz ibn Abdullah ibn Baz
Zëvendëskryetar: shejh Abdur-Rezak Afifi
Anëtar: shejh Abdullah ibn Gudejan

Përdorimi i pikave për sy gjatë agjërimit

Pyetje: A është e lejueshme të përdoren pikat për sy gjatë ditëve të Ramazanit?

Përgjigje: Po, është e lejueshme dhe kjo nuk anulon agjërimin sipas opinionit të saktë nga dy opinionet.

Dhe me Allahu qëndron suksesi, dhe Allahu dërgoftë bekime dhe përshëndetje mbi pejgamberin tonë Muhamed [salallahu alejhi ue selam] dhe mbi familjen dhe shoqëruesit e tij.

Komiteti i Përhershëm për Kërkime Islamike dhe Fetua, i përbërë nga:
Kryetar: shejh Abdul Aziz ibn Abdullah ibn Baz
Zëvendëskryetar: shejh Abdur-Rezak Afifi
Anëtar: shejh Abdullah ibn Gudejan
Anëtar: shejh Abdullah ibn Ku'ud

Puthja dhe loja me gruan gjatë agjërimit
Shejh Ibn Uthejmin

Pyetje: A është e lejueshme për atë që agjëron të puthë gruan e tij dhe të luajë me të në krevat gjatë ditëve të Ramazanit?

Përgjigje: Po, është e lejueshme për atë që agjëron të puthë gruan e tij dhe të luajë me të gjatë ditëve të Ramazanit. Mirëpo, nëse ai sekreton farë [spermë], atëherë agjërimi i tij anulohet. Nëse kjo ndodh gjatë ditëve të Ramazanit, është e detyrueshme që ai të përmbahet [nga të gjitha ato gjëra që anulojnë agjërimin] për pjesën e mbetur të ditës dhe është e detyrueshme që ai ta kompenzojë agjërimin për atë ditë. Nëse kjo ndodh në ditët tjera veç Ramazanit, atëherë agjërimi i tij anulohet por s'është e detyrueshme që ai të përmbahet. Mirëpo, nëse agjërimi i tij është çfarë ka qenë e detyrueshme për të, atëherë është e detyrueshme që ai ta kompenzojë atë ditë. Nëse agjërimi ka qenë vullnetar [nafileh], atëherë nuk kërkohet që ai ta kompenzojë atë.

Ejakulimi i spermës në paralojë me gruan gjatë agjërimit
Shejh Muhamed ibn Ibrahim Aal-esh-Shejh

Pyetje: Një njeri i vjen gruas së tij gjatë ditës së Ramazanit pa pasur kontakt lëkure me të, pastaj ai ejakulon spermën. Duam ta dimë çfarë është vendimi për të?

Përgjigje: Ju informojmë se agjërimi juaj është anuluar dhe është e detyrueshme ta kompenzosh atë dhe nuk ka shlyerje për të bërë meqë kjo është e veçantë vetëm për marrëdhëniet seksuale.

Vendimet përsa u përket ëndërrave në Ramazan
Shejh Ibn Feuzan

Pyetje: Nëse ai që po agjëron përjeton ëndërra 'të lagështa' gjatë ditëve të Ramazanit, a e anulon kjo agjërimin e tij apo jo, dhe a duhet ai të bëjë gusl?

Përgjigje: Nëse personi që po agjëron përjeton ëndërr 'të lagësht' gjatë ditëve të Ramazanit, atëherë agjërimi i tij është i shëndoshë dhe nuk ndikohet nga ëndërra 'e lagësht', ngaqë ai nuk e ka bërë këtë qëllimisht. Mirëpo, është e detyrueshme për të të bëjë gusl për ta falur namazin. Të bëhet gusli menjëherë është më mirë, por kjo s'është e detyrueshme.

Dhe Allahu e di më së miri.

Masturbimi ndërsa agjërohet

Pyetje: Kur isha 14 dhe 15 vjeç, unë masturboja gjatë ditëve të muajit të bekuar të Ramazanit për disa ditë me radhë. Nuk e di sa herë. Unë nuk isha në dijeni lidhur me të qenit haram të kësaj gjatë ditëve të Ramazanit dhe jashtë tij, dhe nuk kam qenë në dijeni se kjo ka qenë e njohur si masturbim. Kështu që unë merrja adbes dhe falesha pa bërë gusl. Çfarë është vendimi përsa u përket namazeve dhe agjërimit tim? A është e detyrueshme për mua që ta përsërisë namazin dhë të agjëroj, duke pasur parasysh se nuk di sa herë e kam bërë këtë. Ç'është e detyrueshme për mua?

Përgjigje: Së pari: masturbimi s'është i lejueshëm [dmth përdorimi i dorës në mënyrë që të përmbushen dëshirat personale, duke rezultuar kjo në sekretimin e spermës, apo për motrat, në këtë rast, ndonjë qitje]. Gjatë ditëve të Ramazanit, kjo ndalesë vlen edhe më shumë!

Së dyti: Është e detyrueshme për ty të kompenzosh ditët që ke ndërprerë agjërimin për shkak të masturbimit, ngaqë ky veprim anulon agjërimin. Po ashtu, përpiqu fort të gjesh se sa ditë ke ndërprerë agjërimin.

Së dyti: Është e detyrueshme për ty të bësh shlyerje duke ushqyer një nevojtar me një gjysëm saa' elb apo me atë që është e ngjashme me të nga ajo që pranohet si normë në vend [ku jeton]. Kjo po ashtu vlen për çdo ditë që ke humbur nëse ti e vonon agjërimin deri në arritjen e Ramazanit tjetër.

Së katërti: Është e detyrueshme të bëhet gusli nëse ju keni masturbuar siç thatë edhe vetë, dhe nuk është i mjaftueshëm vetëm abdesi nëse ka pasur sekretim të ndonjë lëngu.

Së pesti: Është e detyrueshme të kompenzohen namazet, të cilat ju i keni falur pa bërë gusl, ngaqë pastrimi i vogël [abdesi] nuk mjafton në vend të pastrimit të madh [guslit].

Dhe me Allahu qëndron suksesi, dhe Allahu dërgoftë bekime dhe përshëndetje mbi pejgamberin tonë Muhamed [salallahu alejhi ue selam] dhe mbi familjen dhe shoqëruesit e tij.

Komiteti i Përhershëm për Kërkime Islamike dhe Fetua, i përbërë nga:
Kryetar: shejh Abdul Aziz ibn Abdullah ibn Baz
Zëvendëskryetar: shejh Abdur-Rezak Afifi
Anëtar: shejh Abdullah ibn Gudejan

Ndërsa agjëron, ai nxitet dhe masturbon

Pyetje: Nëse epshi i një muslimani nxitet gjatë ditëve të Ramazanit dhe ai nuk gjen dalje veçse të masturbojë, a e anulon kjo agjërimin dhe a duhet ai ta kompenzojë këtë ditë dhe të bëjë ndonjë shlyerje për këtë akt?

Përgjigje: Të masturbosh në Ramazan apo në tjetër veç Ramazanit është e ndaluar [haram], siç ka thënë Allahu [subhanehu ue Te'ala] ka thënë:

"Dhe ata që ruajnë nderin e tyre [dmth organet gjenitale nga marrëdhëniet e paligjshme seksuale], përveç grave të tyre dhe [grave robëresha] të cilat i posedon dora e tyre e djathtë, se [për to] ata nuk duhet fajësuar. Por kushdo që kërkon më shumë se kaq, atëherë ata janë shkelësit". [el-Mearixh, 29-31]

Pra, ai që agjëron gjatë ditës e më pas e bën këtë, duhet t'i pendohet Allahut dhe po ashtu ta kompenzojë agjërimin për atë ditë të caktuar. S'ka nevojë të bëhet shlyerje, ngaqë shlyerja është e veçantë vetëm për [atë që kryen] marrëdhënie seksuale.

Komiteti i Përhershëm për Kërkime Islamike dhe Fetua, i përbërë nga:
Kryetar: shejh Abdul Aziz ibn Abdullah ibn Baz
Zëvendëskryetar: shejh Abdur-Rezak Afifi
Anëtar: shejh Abdullah ibn Gudejan
Anëtar: shejh Abdullah ibn Ku'ud

Përdorimi i furçës për dhëmbë gjatë agjërimit
Shejh Feuzan Ibn Feuzan

Pyetje: A është e lejueshme për atë që agjëron të përdorë furçë dhëmbësh gjatë ditës?

Përgjigje: Është e lejueshme për atë që agjëron të përdorë furçë dhëmbësh, duke qenë i kujdesshëm që asgjë nga solucioni të mos gëlltitet. Është e rekomandueshme që ai të pastrojë gojën e tij me misuak dhe tjetër veç kësaj nga ajo që nuk mbërrin fytin, mu ashtu siç nuk duhet tepruar ndërsa bën gargarë me ujin në gojë gjatë abdesit.

Vjellja gjatë agjërimit
Shejh bin Baz

Pyetje: Çfarë është vendimi për atë që vjell gjatë agjërimit, a duhet ai ta kompenzojë agjërimin e tij apo jo?

Përgjigje: Vendimi për të është se ai s'duhet ta kompenzojë atë. Përsa i përket atij që vjell qëllimisht, atëherë ai duhet ta kompenzojë agjërimin e tij, siç ka thënë pejgamberi [salallahu alejhi ue selam]:

"Ai që vjell s'duhet ta kompenzojë agjërimin e tij, dhe ai që qëllimisht vjell duhet ta kompenzojë atë". Transmetuar nga imam Ahmed dhe katër imamët e Sunenit [Ebu Daud, et-Tirmidhi, en-Nesa'i dhe Ibn Maxheh] me zinxhir Sahi të transmetimit në auotritetin e Ebu Hurejres.

Imami më qortoi për shkak të përdorimit të parfumit
Shejh ibn Feuzan

Pyetje: Unë vendosa parfum para namazit të Drekës në Ramazan dhe kur hyra në xhami, imami më qortoi dhe më tha që agjërimi im më është anuluar dhe po ashtu edhe agjërimi i gjithë atyre që nuhatën aromën, ngaqë është tepër i fortë. Sa është e qëndrueshme kjo?

Përgjigje: Nuk prish punë nëse vendoset parfumi ndërsa agjërohet dhe kjo nuk ndikon në namazin, përveç nëse parfumi është nga baza e temjanit dhe personi qëllimisht e nuhat atë. Kjo ngaqë tymi nga temjani hyn në hundë dhe aktivizon trurin dhe në këtë mënyrë ndikon në agjërimin. Përsa i përket parfumeve, nuk prish punë për atë që është duke agjëruar t'i përdorë ato. S'është e lejueshme për këtë imam të japë fetua pa njohuri të nevojshme.

Mosha kur një fëmijë e ka për detyrë të agjërojë

Pyetje: Kur bëhet detyrë agjërimi për fëminë, dhe cili është kufiri i vjetëve?

Përgjigje: Fëmia urdhërohet të falë namaz kur ai mbërrin moshën shtatë vjeç, dhe rrahet për ta falur atë në moshën dhjetë vjeç, dhe bëhet detyrë për të kur ai hyn në pubertet. Dhe puberteti vendoset nga:

1) Sekretimi i spermës për shkak të nxitjes [seksuale]
2) Paraqitja e qimeve në organet gjenitale
3) Pasja e ëndërrave 'të lagështa', nëse sperma sekretohet
4) Mosha pesëmbëdhjetë vjeç

Poashtu edhe në rastin e femrës, veç faktit që asaj i vijnë edhe menstruacionet.

Burimi për të sipërpërmedurën është çfarë kanë transmetuar imam Ahmed dhe Ebu Daud në autoritetin e pejgamberit [salallahu alejhi ue selam]:

"Urdhëroni fëmijët tuaj të falen në moshën shtatë vjeç dhe rrahni ata për t'u falur në moshën dhjetë vjeç, dhe ndani ata nga njëri-tjetri në krevat ".

Poashtu, A'isha [radiallahu anha] transmetoi në autoritetin e pejgamberit [salallahu alejhi ue selam]:

"Pena [detyrimi] është ngritur nga tre [individë]: ai që fle derisa të çohet, fëmia i ri derisa të mbërrijë pubertetin, dhe i sëmuri mentalisht derisa të kuptojë".

Dhe me Allahu qëndron suksesi, dhe Allahu dërgoftë bekime dhe përshëndetje mbi pejgamberin tonë Muhamed [salallahu alejhi ue selam] dhe mbi familjen dhe shoqëruesit e tij.

Komiteti i Përhershëm për Kërkime Islamike dhe Fetua, i përbërë nga:
Kryetar: shejh Abdul Aziz ibn Abdullah ibn Baz
Zëvendëskryetar: shejh Abdur-Rezak Afifi
Anëtar: shejh Abdullah ibn Gudejan
Anëtar: shejh Abdullah ibn Ku'ud

Agjërimi i atij që është senil nganjëherë dhe i arsyeshëm herën tjetër
Shejh ibn Uthejmin

Pyetje: Çfarë është vendimi për agjërimin e atij që nganjëherë është i arsyeshëm dhe nganjëherë jo?

Përgjigje: Vendimi varet nga gjendja e tij. Kështu që kur është i zgjuar dhe i arsyeshëm, ai duhet të agjërojë, dhe herave tjera kur është i pavetëdijshëm apo senil, nga ai s'kërkohet të agjërojë, ndërsa në ditën kur është i arsyeshëm, ai duhet të agjërojë.

Babai i paaftë për të agjëruar në moshën 70 vjeç

Pyetje: Babai im është afërsisht 70 vjeç, dhe tash tre vjet, ai ka qenë dëmtuar me një sëmundje që shpresoj nga Allahu se është mëshirë për të dhe shlyerje mëkatesh. Kjo [sëmundje] ka bërë që ai të jetë i paaftë të agjërojë, në atë masë saqë nëse ai agjëron, dëgjimi, shikimi dhe vetja e tij prishen. Pra, ai s'është i aftë ta agjërojë Ramazanin. Na informo për çfarë duhet bërë?

Përgjigje: Nëse gjendja e babait tënd është siç thatë, atëherë agjërimi i Ramazanit s'është i detyrueshëm për të, por është e detyrueshme për të që ta ushqejë të varfërin për çdo ditë të Ramazanit me gjysëm saa' elb apo grurë, hurme, oriz, apo me atë që e ushqen familjen e tij. Kjo bazohet në thënien e Allahut:

"Kini frikë Allahun aq sa keni mundësi". [et-Tegabun, 16]

Dhe thënia e Tij:

"Allahu nuk e rëndon asnjë shpirt me më shumë se që ai mund të mbartë". [el-Bekare, 286]

Dhe me Allahu qëndron suksesi, dhe Allahu dërgoftë bekime dhe përshëndetje mbi pejgamberin tonë Muhamed [salallahu alejhi ue selam] dhe mbi familjen dhe shoqëruesit e tij.

Komiteti i Përhershëm për Kërkime Islamike dhe Fetua, i përbërë nga:
Kryetar: shejh Abdul Aziz ibn Abdullah ibn Baz
Zëvendëskryetar: shejh Abdur-Rezak Afifi
Anëtar: shejh Abdullah ibn Gudejan
Anëtar: shejh Abdullah ibn Ku'ud

Ndjen etje të skajshme dhe rraskapitje në punë ndërsa agjëron gjatë Ramazanit

Pyetje: Në fshatin tonë është një njeri që punon në një dyqan buke duke pjekur bukë. Ai është njeri që falet dhe agjëron Ramazanin, dhe i tërë falënderimi i takon Allahut. Mirëpo, ai më pyeti nëse është e lejueshme për të që të mos agjërojë gjatë Ramazanit, duke pasur parasysh që ai punon në afërsi të zjarrit të madh ndërsa pjek bukë tërë ditën dhe ndërsa agjëron. Për shkak të kësaj, ai ndjehet skajshmërisht i etur dhe i rraskapitur në punë. Kështu që pres nga ju të më favorizoni me një përgjigje të qartë lidhur me këtë, dhe Allahu ju shpërbleft të gjithëve, inshallah.

Përgjigje: S'është e lejueshme për këtë njeri që të mos agjërojë [gjatë Ramazanit], madje është e detyrueshme për të të agjërojë. Fakti që ai pjek gjatë ditës në Ramazan s'është shkak [i pranueshëm] për të mos agjëruar. Pra, atij i takon që të punojë sipas mundësive që ai ka.

Dhe me Allahu qëndron suksesi, dhe Allahu dërgoftë bekime dhe përshëndetje mbi pejgamberin tonë Muhamed [salallahu alejhi ue selam] dhe mbi familjen dhe shoqëruesit e tij.

Komiteti i Përhershëm për Kërkime Islamike dhe Fetua, i përbërë nga:
Kryetar: shejh Abdul Aziz ibn Abdullah ibn Baz
Zëvendëskryetar: shejh Abdur-Rezak Afifi
Anëtar: shejh Abdullah ibn Gudejan
Anëtar: shejh Abdullah ibn Ku'ud

Prindërit thonë të mos agjërohet gjatë Ramazanit për shkak të provimit

Pyetje: A kondiserohet provimi si arsyetim i vlefshëm për të mos agjëruar gjatë Ramazanit? Shkaku për këtë janë disa fetua që po qarkullojnë midis nesh, të cilat lejojnë mosagjërimin gjatë Ramazanit për këdo që ka frikë se do t'i heqet mendja dhe s'do të mund të koncentrohet. Dhe, a është e lejueshme të dëgjohen prindërit [nëse ata të thonë të mos agjërosh ndërsa jam në provim] për atë se i kanë dëgjuar këto fetua që lejojnë mosagjërimin [gjatë Ramazanit nëse kemi provim]? Ne presim nga ju një përgjigje të shpejtë për problemet që këto fetua kanë shkaktuar, dhe Allahu ju shpërbleft të gjithëve me të mira.

Përgjigje: Provimet shkollore dhe ajo që është e ngjashme me këtë nuk konsiderohen si shkak i pranueshëm për lejimin e mosagjërimit gjatë Ramazanit. Dhe s'është e lejueshme të dëgjohen prindërit ndërsa kundërshtohet Krijuesi [duke bërë një akt të tillë]. Madje, bindja është vetëm në atë që është e mirë, siç përmendet në hadithin e vërtetë të pejgamberit [salallahu alejhi ue selam].

Dhe me Allahu qëndron suksesi, dhe Allahu dërgoftë bekime dhe përshëndetje mbi pejgamberin tonë Muhamed [salallahu alejhi ue selam] dhe mbi familjen dhe shoqëruesit e tij.

Komiteti i Përhershëm për Kërkime Islamike dhe Fetua, i përbërë nga:
Kryetar: shejh Abdul Aziz ibn Abdullah ibn Baz
Zëvendëskryetar: shejh Abdur-Rezak Afifi
Anëtar: shejh Abdullah ibn Gudejan
Anëtar: shejh Abdullah ibn Ku'ud

Vendosja e fillimit të muajit Hënor
Shejh ibn Uthejmin

Pyetje: Si vendoset [fillimi] i muajit Ramazan?

Përgjigje: Fillimi i muajit Ramazan vendoset ose me pamjen e Hënës së re, ose me kalimin e 30 ditëve të muajit Shaban. Kjo bazohet në thënien e pejgamberit [salallahu alejhi ue selam]:

"Dhe nëse e shihni atë [hënën e re të Ramazanit] atëherë agjëroni, dhe nëse e shihni atë [Hënën e re në Sheual] atëherë ndërprejeni agjërimin. Dhe, nëse retë bllokojnë pamjen tuaj, atëherë plotësoni tridhjetë ditë të Shabanit.

Vendosja e fillimit dhe mbarimit të Ramazanit me pamjen e Hënës

Pyetje: A është e lejueshme për muslimanin që të mbështetet në kalkulimet astronomike me qëllim që të vendosë fillimin dhe mbarimin e agjërimit apo patjetër duhet të shihet Hëna e re?

Përgjigje: Sheriati islamik është nje ligjvënie e mëshirshme dhe është e përgjithshme. Vendimet e tij janë të përshtatshme për tërë njerëzit dhe xhinët në pozitat e tyre të ndryshme, qofshin ata dijetarë apo analfabetë, qytetarë apo katundarë, dhe për këtë arsye Allahu e ka lehtësuar për ta mënyrën për të vendosur orarin për format e ndryshme të adhurimit. Ai ka bërë shenja që tregojnë fillimin dhe mbarimn e tyre, dhe tërë njerëzit mund të marrin pjesë në vendosjen e kësaj. Ai bëri, për shembull, perëndimin e diellit si shenjë për fillimin e namazit të akshamit dhe mbarimin e kohës së ikindisë. Ai bëri perëndimin e horizontit të kuq si fillim të namazit të jacisë. Ai bëri pamjen e Hënës së re pasi ajo kishte qenë e fshehur nga fundi i muajit të kaluar dhe Ai nuk na ka ngarkuar me vendosjen e fillimit të muajit hënor me anë të metodave që vetëm pak njerëz i dinë, siç janë njohuritë mbi yjet dhe shkenca e astronomisë. Në këtë mënyrë e ka bërë teksti nga Libri [Kur'ani] dhe Suneti pamjen e Hënës së re dhe diktimin e saj si shenjë për muslimanët për të filluar agjërimin e muajit të Ramazanit, siç ishte pamja e hënës së re të Sheualit si shenjë për ta ndërprerë agjërimin. Situata është poashtu e njëjtë kur vendoset Kurban Bajrami dhe dita e Arafatit. Allahu ka thënë:

"Ai midis jush që jeton muajin e Ramazanit duhet ta agjërojë atë". [el-Bekare, 189]

Dhe pejgamberi [salallahu alejhi ue selam] ka thënë :

"Kur ta shihni atë [Hënën e re] atëherë agjëroni dhe kur ta shihni atë [prapë] ndërprejeni agjërimin. Nëse pamja juaj dobësohet [për shkak të reve apo mjegullës] plotësoni periudhën tridhjetë ditëshe".

Kështu ai [salallahu alejhi ue selam] na urdhëroi që agjërimi të fillojë me vërtetimin e pamjes së Hënës së re të Ramazanit dhe mbarimin e muajit të agjërimit me vërtetimin e Hënës së re të Sheualit. Ai [salallahu alejhi ue selam] nuk e lidhi ndonjë nga këto me kalkulimin astronomik e as me lëvizjen e yjeve. Bazuar në këtë, njerëzit vepronin në kohën e pejgamberit [salallahu alejhi ue selam] dhe në kohën e Halifeve të drejtë, katër imamëve dhe tre gjeneratave të para për të cilat pejgamberi [salallahu alejhi ue slam] dëshmoi me mirësi dhe dobi. Kështu që kthimi tek shkenca e astronomisë për të vërtetuar muajt hënorë në fillimin dhe mbarimin e formave të adhurimit pa pamjen e vërtetë, është nga bidatet [risitë në fe] që s'kanë kurrfarë të mirë në to dhe e cila s'ka bazë në Sheriat. Dhe Mbretëria e Arabisë Saudite po mbahet fort për atë në çka kanë qenë pejgamberi [salallahu alejhi ue selam] dhe paraardhësit e devotshëm, duke vërtetuar fillimin dhe mbarimin e muajit të Ramazanit, Bajrameve dhe kohës së haxhit dhe të ngjashmet me këto me pamjen e Hënës. Dhe e tërë e mira është në ndjekjen e paraardhësve në çështjet e fesë dhe tërë e keqja është në bidatet që qenë prezantuar në fe. Allahu na mbroftë ne dhe të gjtihë muslimanët nga të gjtiha sprovat, qofshin të hapura apo të fshehta.

Dhe me Allahu qëndron suksesi, dhe Allahu dërgoftë bekime dhe përshëndetje mbi pejgamberin tonë Muhamed [salallahu alejhi ue selam] dhe mbi familjen dhe shoqëruesit e tij.

Komiteti i Përhershëm për Kërkime Islamike dhe Fetua, i përbërë nga:
Kryetar: shejh Abdul Aziz ibn Abdullah ibn Baz
Zëvendëskryetar: shejh Abdur-Rezak Afifi
Anëtar: shejh Abdullah ibn Gudejan
Anëtar: shejh Abdullah ibn Ku'ud

Mosfalja gjatë vitit deri në Ramazan
Shejh ibn Uthejmin

Pyetje: Ne vërejmë disa muslimanë që po lënë pas dore namazet e tyre gjatë muajve të vitit, dhe kur vjen Ramazani, ata nguten për t'u falur, agjëruar dhe për të lexuar Kur'an. Pra, si qëndron puna me agjërimin e tyre dhe çfarë i këshilloni ju ata?

Përgjigje: Agjërimi i tyre është korrekt, meqë s'është i shoqëruar me diçka që e prish atë. Mirëpo, këshilla ime për ta është që ata ta kenë frikë Allahun dhe ta adhurojnë Atë sipas asaj që është ligjësuar për ta në të gjitha kohët me të gjitha mundësitë që kanë. Personi nuk e di se kur do ta mbërrijë vdekja papritmas, dhe është e mundshme që ata të presin për muajin e Ramazanit të arrijë dhe nuk e jetojnë atë. Allahu nuk ka caktuar për robërit e Tij ndonjë kufi përveç vdekjes, siç thotë Ai:

"Adhuroje Zotin tënd deri sa të të vijë Çasti që është i sigurt". [el-Hixhr, 99]

Dmth deri të të afrohet vdekja, e cila është më se e sigurt.

Gruaja me menstruacione dhe me gjakderdhje të paslindjes han gjatë ditës
Shejh ibn Uthejmin

Pyetje: A i lejohet gruas me menstruacione dhe gjakëderdhje të paslindjes të hajë dhe pijë gjatë ditës në Ramazan?

Përgjigje: Po, ajo mund të hajë dhe pijë gjatë ditës në Ramazan, mirëpo është më mirë nësë kjo bëhet pa e parë të tjerët, veçanërisht nëse ata kanë fëmijë në shtëpi, se atëherë kjo do të shkaktonte probleme për ta [për të shpjeguar gjendje e atyre grave].

A bëhet mosbesimtar ai që nuk agjëron?

Pyetje: A bëhet mosbesimtar ai që nuk agjëron, edhe nëse s'është i sëmurë apo ndonjë gjë tjetër, përkundër faktit se ai fal namazet e detyrueshme?

Përgjigje: Ai që nuk agjëron për shkak se refuzon detyrimin e tij është mosbesimtar [kafir] sipas konsensusit. Përsa i përket atij që nuk agjëron për shkak të përtacisë dhe neglizhencës, atëherë ai nuk bëhet mosbesimtar, mirëpo ai është në një rrezik të madh për shkak të lënies së një shtylle nga shtyllat e Islamit mbi detyrimn e së cilës është rënë dakord.

Dhe me Allahu qëndron suksesi, dhe Allahu dërgoftë bekime dhe përshëndetje mbi pejgamberin tonë Muhamed [salallahu alejhi ue selam] dhe mbi familjen dhe shoqëruesit e tij.

Komiteti i Përhershëm për Kërkime Islamike dhe Fetua, i përbërë nga:
Kryetar: shejh Abdul Aziz ibn Abdullah ibn Baz
Zëvendëskryetar: shejh Abdur-Rezak Afifi
Anëtar: shejh Abdullah ibn Gudejan
Anëtar: shejh Abdullah ibn Ku'ud

Epërsia e dhjetë netëve të fundit të Ramazanit dhe dhjetë ditëve të para të Dhul-Hixhxhes
Shejhul-Islam Ibn Tejmije

Pyetje: Përsa u përket dhjetë ditëve [të para] të Dhul-Hixhxhes dhe dhjetë netëve [dhe ditëve të fundit] të Ramazanit, cilat nga këto kanë epërsi më të madhe?

Përgjigje: Dhjetë ditët [e para] të Dhul-Hixhxhes kanë epërsi më të lartë sesa dhjetë ditët [e fundit] të Ramazanit dhe dhjetë netët e fundit të Ramazanit kanë epërsi më të madhe sesa dhjetë netët [e para] të Dhul-Hixhxhes. Përsa u përket dhjetë netëve [të fundit] të Ramazanit, atëherë atjo janë netë aktiviteti [adhurimi], të cilat pejgamberi [salallahu alejhi ue selam] i kalonte zgjuar [duke adhuruar]. Dhe, midis tyre është Lejletul-Kadr [Nata e Pushtetit] e cila është më e mirë se një mijë muaj. Kështu që kushdo që përgjigjet me tjetër shpjegim veç këtij, s'është e mundshme që ai të ketë sjellur dëshminë e duhur.


Falja e njëzet rekateve për namazin e terauiejeve
Shejh Albani

Pyetje: A konsiderohet kundërshtim i Sunetit falja e njëzet rekateve për terauije?

Përgjigje: Nëse ne falim njëzet rekate për terauije, atëherë kjo konsiderohet si kundërshtim ndaj Sunetit. Kjo ngaqë ne e dimë se Suneti s'është kështu. Përsa i përket atij që thotë se terauije është njëzet rekate, atëherë ne i themi atij se keni kundërshtuar Sunetin.

Imamët zgjasin lutjen e tyre
Shejh ibn Uthejmin

Pyetje: Disa imamë në xhami në Ramazan, e zgjasin lutjen e tyre dhe disa e shkurtojnë atë. Pra cila është me vend?

Përgjigje: Ajo që është me vend është që ajo të mos zgjatet e as të mos jetë e shkurtër. Zgjatja e cila është e vështitë për njerëzit është e ndaluar. Kur lajmi i mbërriti të dërguarit të Allahut [salallahu alejhi ue selam] se Muadh Ibn Xhebel [radiallahu anhu] zgjaste namazin e tij kur ai falej me xhemat, pejgamberi [salallahu alejhi ue selam] u hidhërua aq shumë, saqë kurrë s'kishte qenë hidhëruar në këshillim ngjashëm me këtë herë. Dhe ai i tha Muadhit [radiallahu anhu]:

"A mos je njeri magjepsës, o Muadh?"

Pra, ajo që është e përshtatshme është të shkurtohet [lutja] në atë që është transmemtuar [nga pejgamberi, salallahu alejhi ue selam], apo të shtohet ngase padyshim që zgjatja është e vështirë për njerëzit meqë ajo i rraskapitë ata, posaçërisht të dobëtit midis tyre. Midis njerëzve janë ata rreth tij që s'duan të largohen deri para imamit, kështu që bëhet vështirë për ta që të mbeten prapa imamit. Këshilla ime për vëllezërit e mi imamë është [të balancojnë] të jenë mes asaj që është e gjatë dhe asaj që është e shkurtër. Mu siç është e përshtatshme që nganjëherë të lihen ato [lutjet] në mënyrë që të mos mendohet nga masa e përgjithshme se lutja është detyrë.

Shenjat e Lejletul-Kadr
Shejh Ibn Uthejmin

Pyetje: Cilat janë shenjat e Lejletul-Kadr [natës së pushtetit]?

Përgjigje: Ndër shenjat e Lejletul-Kadrit është se ajo është një natë e qetë dhe zemra e besimtarëve është e admiruar dhe në paqe me të, ai bëhet aktiv në bërjen e veprave të mira, dhe dielli në mëngjesin vijues ngrihet qartë pa ndonjë rreze.

Veçimi i një nate të caktuar me adhurim
Shejh Ibn Uthejmin

Pyetje: Disa njerëz e kërkojnë Lejletul-Kadrin në mënyrë që bëhen aktivë duke falur namazet e tyre dhe forma të tjera të adhurimit ndërsa nuk veprojnë kësisoj në netët tjera të Ramazanit. Pra, është kjo në përputhje me atë që është e saktë?

Përgjigje: Jo! S'është në përputhje me atë që është e saktë, se vërtet Lejletul-Kadri ndryshon. Kështu ajo mund të jetë në natën e njëzet e shtatë, dhe mund të jetë në natë tjetër siç është treguar në shumë hadithe. Është vërtetuar se Pejgamberi [salallahu alejhi ue selam] ka thënë:"Në atë vit, Lejletul-Kadri ka qenë shpallur në në natën e njëzet e njët". Andaj, s'është me vend që personi të veçojë qëndrimin e tij [në namaz] në një natë të caktuar apo të veçojë një natë për të cilën ai mendon se është Lejletul-Kadr. Por, të përpiqesh në dhjetë netët e fundit është nga udhëzimi i pejgamberit [salallahu alejhi ue selam], meqë kur mbërrinin dhjetë netët e fundit, ai shtrëngonte rripin e tij dhe zgjonte familjen e tij dhe i kalonte ato duke qenë i zgjuar. Pra, ajo që është me vend për besimtarin e matur, është që ai të përpiqet në të gjitha nga dhjetë netët e fundit, në mënyrë që mos t'i kalojë shpërblimi atij.
kthehu lart

Domethënia e Itikafit dhe vendimi i tij

Pyetje: Dëshirojmë të dimë çfarë mendohet me Itikaf?

Përgjigje: Itikafi është që personi të mbyllet në xhami si shenjë bindjeje ndaj Allahu, në mënyrë që ta ndajë veten nga njerëzit dhe të lirohet [nga punët e përditshme] për t'u përpjekur në adhurim të Allahut. Kjo mund të zëj vend në cilëndo xhami, qoftë ajo në të cilën njerëzit mbledhen për namaz të xhumas apo jo. Mirëpo, është më mirë [të bëhet Itikaf] në xhaminë ku njerëzit mbledhen për namaz të xhumas, në mënyrë që ai i cili po bën Itikaf mos të detyrohet ta lë xhaminë për të shkuar në një tjetër xhami për namazin e xhumasë.

Kushtet e Itikafit

Pyetje: Cilat janë kushtet për Itikaf, dhe a është agjërimi njëra nga ato? A është e lejueshme për personin në Itikaf të vizitojë një person të sëmurë, t'i përgjigjet ftesës së tij, të përmbush disa nevoja familjare, apo të shkojë në punë?

Përgjigje: Itikafi është parashkruar të bëhet në xhami në të cilën falet namazi me xhemat. Nëse personi në itikaf është nga ata për të cilët namazi i xhumas është i detyrueshëm dhe gjatësia e itikafit të tij përfshin edhe një të Premte, atëherë më mirë është të qëndrohet në xhami në të cilën falet namazi me xhemat. Agjërimi s'është pjesë e domosdoshme për të. Suneti është që ai të mos vizitojë të sëmurin gjatë Itikafit të tij dhe që mos t'i përgjigjet ftesës, e as të mos përmbushë nevojat e familjes së tij. Ai s'duhet të përcjellë funeralin dhe s'duhet të shkojë në punë jashtë xhamisë. Kjo për shkak të asaj çfarë është vërtetuar nga në autoritetin e A'ishes [radiallahu anha] se ajo ka thënë:"Suneti për atë që është në Itikaf është që ai të mos vizitojë të sëmurin, as të mos përcjellë ndonjë funeral, as të mos prekë gruan [bashkëshorten e tij], as të mos bëjë marrëdhënie seksuale me të, e as të mos largohet për të përmbushur ndonjë nevojë, përveç asaj që është e domosdoshme".

Dhe me Allahu qëndron suksesi, dhe Allahu dërgoftë bekime dhe përshëndetje mbi pejgamberin tonë Muhamed [salallahu alejhi ue selam] dhe mbi familjen dhe shoqëruesit e tij.

Komiteti i Përhershëm për Kërkime Islamike dhe Fetua, i përbërë nga:
Kryetar: shejh Abdul Aziz ibn Abdullah ibn Baz
Zëvendëskryetar: shejh Abdur-Rezak Afifi
Anëtar: shejh Abdullah ibn Gudejan
Anëtar: shejh Abdullah ibn Ku'ud

Largimi nga xhamia që të shkohet për të ngrënë apo pirë gjatë Itikafit
Shejh ibn Uthejmin

Pyetje: A është e lejueshme për atë që është në itikaf të largohet nga Haremi [dmth Mesxhid el-Haram në Meke apo el-Mesxhid en-Nebeuije në Medine] për të ngrënë dhe pirë? Dhe, a është e lejueshme për të të ngrihet në kulm të xhamisë për të dëgjuar ligjeratat?

Përgjigje: Po, është e lejueshme për atë që është në Itikaf në el-Mesxhid el-Haram [në Meke] apo tjetër pos kësaj, të largohet nga xhamia që të shkojë për të ngrënë dhe pirë nëse ai s'ka mundësi t'i sjellë këto gjëra në xhami. Kjo ngaqë kjo është diçka e domosdoshme, mu ashtu siç ka nevojë t'i përgjigjet thirrjes së natyrës dhe, njëlloj, atij do t'i duhej të largohet për të bërë gusl nëse ai është në gjendje xhunubllëku [siç është rasti me atë që sheh një ëndërr 'të lagësht']

Përsa i përket ngritjes në kulm të xhamisë, atëherë madje edhe kjo nuk ndikon në itikafin e tij, ngaqë largimi nga xhamia nga ndonjë prej dyerve dalëse duke synuar me këtë kthimin në xhami duke vazhduar deri në kulm është vetëm çështje e disa hapave. Pra, s'prish punë nëse bëhet kjo.

Kur duhet ta përfundojë Itikafin personi në Itikaf
Shejh ibn Uthejmin

Pyetje: Kur duhet ta përfundojë Itikafin personi në Itikaf? A bëhet kjo pas perëndimit të diellit në natën para Bajramit apo pas sabahut në ditën e Bajramit?

Përgjigje: Personi që është në Itikaf e përfundon itikafin kur të përfundojë Ramazani dhe ai përfundon me të perënduar të diellit në natën para Bajramit. Ai hyn në Itikaf në perëndimin e diellit para natës së 20-të të Ramazanit. Kjo është kështu meqë dhjetë netët e fundit të Ramazanit fillojnë nga perëndimi i diellit para natës së 20-të të Ramazanit dhe përfundojnë me perëndimn e diellit në natën para Bajramit.

Vendimi mbi mohimin e Zekatul-Fitrit

Pyetje: Çfarë është vendimi mbi mohimin e Zekatul-Fitrit dhe si duhet të ballafaqohemi me mohuesin?

Përgjigje: Mohimi i tij s'është i lejueshëm [muharrem]! Ngaqë kjo është dalje nga ajo çka ka ligjësuar pejgamberi [salallahu alajhi ue selam], siç parapriu nga hadithi i Umerit [radiallahu anhu]:"Pejgamberi [salallahu alejhi ue selam] ka ligjësuar Zekatul-Fitrin…", dhe është e njohur që lënia e asaj që është e detyrueshme s'është e lejueshme, dhe në të bërit këtë ka mëkat dhe mosbindje.
kthehu lart

Dhënia e Zekatul-Fitrit në ditën e parë të Ramazanit dhe të dhënit e tij në formë parash
Shejh ibn Uthejmin

Pyetje: A është e lejueshme të kryhet detyra e Zekatul-Fitrit në ditëne parë të Ramazanit? Dhe, a është e lejueshme të shpërndahet në para?

Përgjigje: Përsa i përket kryerjes së tij në ditën e parë të Ramazanit, për këtë ka ikhtilaf [dallim opinionesh mes dijetarëve] lidhur me të. Opinioni më i saktë është se kjo s'është e lejueshme, ngaqë kjo quhet Zekatul-Fitr, dhe el-Fitr [përfundimi i agjërimit] nuk ndodh veçse në fund të muajit. Poashtu, i dërguari i Allahut [salallahu alejhi ue selam] urdhëroi që kjo të kryhet para se njerëzit të shkojnë për ta falur namazin e Bajramit. Së bashku me këtë, Shoqëruesit [sahabët] e jepnin Zekatul-Fitrin një apo dy ditë para Bajramit.

Përsa i përket dhënies së Zekatul-Fitrit në para, kjo është pikë mospajtimesh. Dhe opinioni i saktë, siç unë e shoh, është se nuk jepet veçse në ushqim. Kjo ngaqë Ibn Umer [radiallahu anhu] ka thënë:"I dërguari iAllahut [salallahu alejhi ue selam] e ka bërë të detyrueshëm Zekatul-Fitrin me nga një saa' hurme apo një saa' elb…" [Buhari 2:579], [Një saa' është e barabartë me katër mudd, dhe një mudd është e barabartë me sasinë që mbajnë dy pëllëmbët e bashkuara. Kjo ëshë masë me vëllim, jo me peshë].

Ebu Se'id el-Khudri [radiallahu anhu] ka thënë:"Ne shpërndanim [zekatul-fitrin] në kohën e të dërguarit të Allahut [salallahu alejhi ue selam] me nga një saa' ushqim, dhe ushqimi ynë ishin hurmat, elbi, rrushi i thatë, djathi…" [Buhari 2:582]. Pra, nga kjo na bëhet e qartë se Zekatul-Fitri nuk jepet veçse në ushqim. Dhe, shpërndarja e tij në ushqim e shfaqë atë dhe e tregon atë, dhe të gjithë anëtarët e familjes dinë për këtë. Në këtë mënyrës ka një shfaqje apo manifestim të këtij aspekti të fesë.

Përsa i përket dhënies së tij në para, kjo bën që ai të fshihet, dhe ndoshta personi mund t'i bëjë favor vetes, duke e dhënë atë në para, dhe kështu ta zbresë sasinë e tij. [Meqë sasia do të ndryshonte nëse krahasojmë vlerën e një saa' hurmash me një saa' elbi për shembull. Meqë një saa' elb është rreth 7 rijalë [2 dollarë], ndërsa një saa' hurma ka shtrirje – sipas kualitetit – prej 25 rijalë [7 dollarë] për kualitet më të ulët deri në 42 rijalë [12 dollarë] për kualitetin e mesëm, dhe deri 175 rijalë [49 dollarë] për kualitetin më të mirë të saa']. Andaj, respektimi i saktë i Ligjit [Kur'an dhe Sunet] është më i mirë dhe është i bekuar. Dikush mund të argumentojë se shpërndarja e ushqimit nuk i bën dobi të varfërit. [Por, ne themi] personi i varfër – nëse vërtet është i tillë – me siguri do të përfitojë nga ushqimi.

Vendimi përsa i përket harresës së dhënies së Zekatul-Fitrit
Shejh Bin Baz

Pyetje: Çfarë është vendimi përsa i përket atij që nuk ka dhënë Zekatul-Fitrin deri gjatë hutbes së Bajramit pas namazit të Bajramit, dhe kjo ngaqë ai ka harruar?

Përgjigje: Dhënia e Zekatul-Fitrit para namazit të Bajramit është e detyrueshme dhe kushdo që harron, atij s'i takon asgjë të bëjë përveç dhënies së tij pas kësaj. Kjo ngaqë kjo është një detyrë, kështu që atij i takon që ta kryej atë posa të kujtohet, dhe s'është e lejueshme për askë që qëllimisht ta vonojë atë deri pas namazit të Bajramit sipas opinionit më të saktë nga të dy opinionet. Kjo ngaqë i dërguari i Allahut [salallahu alejhi ue selam] urdhëroi muslimanët ta japin atë para namazit të Bajramit.
kthehu lart

Fjalët e tekbirit dhe tahmidit
Shejh ibn el-Uthejmin

Pyetje: Cilat janë fjalët e tekbirit dhe tahmidit?

Përgjigje: Personi thotë:

"Allahu ekber, Allahu ekber, la ilahe il-Allah, uallahu ekber, Allahu ekber ue lilahil-hamd",

apo thotë:

"Allahu ekber, Allahu ekber, Allahu ekber, la ilahe ila-Allah, Allahu ekber, Allahu ekber ue lilahil-hamd".

Ç'të bëhet kur Bajrami përkon me të Premten

Pyetje: …ai dha fetua që xhumaja dhe namazi i drekës të 'hidhen' [s'janë të detyrueshme] nëse personi është i pranishëm në namazin e Bajramit, qoftë nëse kjo bëhet me imam apo ndonjë tjetër xhemat [namaz i përbashkët]…

Përgjigje: Nëse bajrami përkon me të Premten, atëherë prania në namazin e xhumas për këdo që ka qenë i pranishëm në namazin e Bajramit 'hedhet' [s'është e detyrueshme], përveç për imamin. Se vërtet ai nuk lirohet nga ky detyrim, përveç nëse njerëzit nuk mbledhen për ta falur namazin e xhumasë.

Dhe me Allahun qëndron suksesi, dhe Allahu dërgoftë bekime dhe përshëndetje mbi pejgamberin tonë Muhamed [salallahu alejhi ue selam] dhe mbi familjen dhe shoqëruesit e tij.

Komiteti i Përhershëm për Kërkime Islamike dhe Fetua, i përbërë nga:
Kryetar: shejh Abdul Aziz ibn Abdullah ibn Baz
Zëvendëskryetar: shejh Abdur-Rezak Afifi
Anëtar: shejh Abdullah ibn Gudejan
Anëtar: shejh Abdullah ibn Ku'ud

[PcCrack3r]

Do tju dija shum per nder nese dikush ma gjen Vakteve te Ramazanit sepse me duhet shume dhe nuk mund ta gjej askund ketu ne Gjermani ....

[INDRITI]

Nese sot nuk ke agjeruar neser agjero, besoj se kete kerkoje apo jo?
Nese kerkon kalendar(dmth kur te celesh akshamin)sdi cte them se nuk jam ne Gjermani,mundohu te shkoh te ndonje xhami, aty afer te te orjentojne.
Indriti.

[~Geri~]

Shiko ketu zgjidh shtetin dhe qytetin

http://www.islam.com/salat/salatarea.asp

[~Geri~]

Muslimanët e parë gjatë muajit të ramazanit


Falënderimi i qoftë All-llahut…, paqja dhe bekimi qofshin mbi Pejgamberin, mbi familjen e tij dhe mbi shokët e tij.

All-llahu [subhanehu ve teala] thotë:

“Muaji i Ramadanit në të cilën u zbrit Kur’ani, që është udhërrëfyes për njerëz dhe sqarues i rrugës së drejtë dhe dallues…” (El-Bekare, 185)

Vëlla i nderuar, All-llahu [subhanehu ve teala]veçoi muajin e Ramazanit me veçori dhe vlera të shumta:

Era e keqe e gojës së agjëruesit është më e mirë tek All-llahu se era e miskut (parfemit)

Melekët kërkojnë falje për agjëruesit derisa ata të hanë iftar.

All-llahu çdo ditë zbukuron Xhennetin e Tij dhe thotë:

“Kam frikë se robërit e mi të mirë to të pasojnë prek tyre dëme dhe pengesa, e pastaj do të ecin drejt tij”.

Gjatë këtij muaji burgosen shejtanët.

Happen dyert e Xhenetit dhe mbyllen dyert e xhehennemit.

Në këtë muaj gjindet nata e Kadrit e cila është më e mirë se një mijë muaj, e ai i cili nuk m,undet të fiton të mirën e sajë, nuk mund të fiton të mira.

Agjëruesve u falen mëkatet në natën e fundit të Ramazanit

All-lllahu çdo natë i nxjerrë disa njerëz prej zjarrit të Xhehennemit.

Andaj vëlla i dashur, një muaj me veçori dhe vlera të tilla a thua vallë si do ta presish? Robi i mirë e pret me pendim të sinqertë, me vendosmëri për shfrytëzimin e këtij muaji, duke harxhuar kohën e tij në vepra të mira, duke lutur All-llahun që ta ndihmojë në këtë adhurim.

Ja disa vepra të mira, të cilat duhet të veprohen edhe më tepër në Ramazan:

2) Namazi i natës:

All-llahu [subhanehu ve teala]thotë:

“E robërit e Mëshiruesit janë ata që ecin nëpër tokë të qetë, e kur atyre me fjalë u drejtohen injorantët, ata thonë: Paqë!” dhe për hirë të Zotit të tyre natën e kalojnë duke bërë sexhde dhe duke qëndruar në këmbë (falen)” (Furkan, 63-64)

Pejgamberi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] thotë: “Ai që falet natën gjatë ramazanit me besim në All-llahun dhe shpresim në shpërblimin e All-llahut, i falen mëkatet e mëparshme” (Buhari dhe Muslim)

Falja e namazit të natës ka qenë praktika e Pejgamberit dhe ashabëve të tij. Aisha [radijall-llahu anha] thotë: “Mos e le namazin e natës, nga se Pejgamberi nuk e linte, e kur sëmurej ose bëhej dembel, falej ulur.”

Kurse Omeri [radijall-llahu anhu] falej deri në gjysmë të natës sa donte, e në gjysmë tjetër të natës zgjonte familjen e tij për të falë duke u thënë: “Namazi, namazi”

Transmeton Said ibën Zejdi, i cili thotë: “Imami lexonte me qindra ajete, derisa mbështeteshim në shkopinj, nga të ndejturit në këmbë dhe nuk ndaheshim (nuk kryhej namazi) deri para agjërimit”.

3) Sadakaja

Pejgamberi ishte njeriu më bujar, kurse edhe më bujar ishte gjatë Ramazanit. Pejgamberi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] thotë: Sadakaja më e mirë është sadakaja që jipet në Ramazan”. (Hadithi është sahih, Transmeton Tirmidhiu) Omeri [radijall-llahu anhu] thotë: “Pejgamberi na urdhëroi që të japim sadaka. Meqë unë posedoja pasuri, thashë: “Sot do t’i kalojë Ebu bekrit”. Andaj erdha në gjysmën e pasurisë. Kurse Pejgamberi më tha: “ç’ka i le familjes?” Unë i thashë: Sa kjo që dhashë”. Në këtë rast erdhi Ebu Bekri me gjithë pasurinë, e Pejgamberi i tha: “ç’ka i le familjes” Tha: “Ua lash All-llahun dhe Pejgamberin., Thashë (Omeri): “Nuk munda të të kalojë në asnjë send”.

Vëlla i dashur, sadakaja gjatë ramazanit ka veçori të shumta, prandaj mundohu që të shfrytëzosh çdo rast për të dhënë sadaka.

Sadakaj është shumëllojësh:

Dhënia ushqim: All-llahu [subhanehu ve teala]thotë:

“Ata janë që për hirë të Tij u japin ushqim të varfërve, jetimëve dhe të zënëve robër. Ne po ju ushqejmë vetëm për hirë të All-llahut dhe prej jush nuk kërkojnë ndonjë shpërblim e as

falënderim. Ne i frikësohemi Zotit tonë në një ditë që fytyrat i bën të zymta dhe është shumë e vështirë. Po All-llahu i ruajti ata prej sherrit të asaj dite dhe e dhuroi shkëlqim në fytyra e gëzim të madh. Dhe për shkak se ata duruan, i shpërbleu ata me Xhennet dhe me petka mëndafshi” (Insan, 8-12).

Selefu salihi i jepnin rëndësi të madhe dhënies ushqim qoftë të vafrfërve ose vëllaut të uritur, pra nuk është kusht që t’i jipet ushqim vetëm të varfurit. Disa prej selefit thonë: Që të thërasë dhjetë shokë të mij dhe t’u ofroj ushqim të cilin e dëshiroj, është më e dashur tek unë se të lëshojë (lirojë) dhjetë robër. Shumë prej selefit jepniniftarin e tij tjetrit edhe pse ishin agjërues. Gjithashtu ka pasë të tillë që u kanë ofruar ushqimin vlezërve të tyre dhu u kanë shërbyer, sikurse ai ka qenë agjërues. Nga ky adhurim burojnë shumë adhurime, siç është dashuria ndërmjet vllezërve, e cila është për shkak të hyrjes në Xhennet, siç thotë Pejgamberi: “Nuk do të hyni në Xhennet dersia të besoni, e nuk do të besoni derisa të duheni mes veti”. Gjithashtu, bëhen tubime të njerëzve të mirë dhe shpreson në shpërblim për atë që u ndihmon me ushqim tënd që të forcohen për adhurime etj.

T’u japish iftar agjëruesve:

Pejgamberi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] thotë: “Ai që i ofron iftar agjëruesit, ka shpërblim sikur shpërblimi i agjëruesit duke mos u pakësuar asgjë ngashpërblimi i agjëruesit.” (Hadithi është sahih, transmeton Nesaiu).

Pejgamberi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] thotë: “ Ai që i ofron iftar agjëruesit ose përgatit një luftëtar, ka shpërblim sikur shpërblimi i tyre”. (Shikoni “Sahihut-terhib”, nr.2701.

4) Leximi i Ku’ranit

Vëlla i nderuar po t’i përmendi dy vepra të të parëve tanë:

a}Leximi i shumtë i Kur’anit, dhe

b}Qajtja gjatë leximit ose ndëgjimit të Kur’anit nga frikërespekti.

Muaji i ramazanit është muaji i Kur’anit, për këtë shkak, muslimani duhet të lexon më tepër Kur’an.

Xhibrili alejhis-selam ia mësonte Kur’anin Pejgamberit s.a.v.s. në Ramazan. Disa prej selefit bënin hatme gjatë muajit të Ramazanit për çdo tre ditë e disa tjerë për çdo shtatë ditë, e disa tjerë për çdo ditë lexonin Kur’an në namaz dhe atë në vende të ndryshme. Shafiu [rahimehull-llah] bënte 60 hatme gjatë Ramazanit, të cilët i lexonte jashtë namazit, kurse Zuhriu [rahimehull-llah] kur vinte Ramazani ikte prej tubimeve të hadithit dhe diturisë dhe lexonte Kur’an prej Mus’hafit. Sufjan Theuriu [rahimehull-llah] kur vinte Ramazani i linte të gjitha adhurimet (nafile) dhe lexonte Kur’an. Ibën Rexhepi thotë: Ndalohet leximi i Kur’anit në më pak se tre ditë për atë që vazhdon këtë vepër, kurse sa i takon kohëve të bekuara siç është muaji i Ramazanit, sidomos netët kur kërkohet nata e Kadrit, ose në vende të vlefshme siç është Mekeja për ata që nuk janë të Mekës është mustehab leximi i shumtë i Kur’anit duke shfrytëzuar këtë kohë dhe vend të vlefshëm.

*Qajtja gjatë leximit të Kur’anit. Selefu salihi nuk kanë lexuar Kur’anin siç lexohet poezia, pa mendim dhe kuptim, por ato lëviznin edhe zemrat e tyre gjatë leximit të Kur’anit. Transmeton Buhariu nga Abdullah Ibën Mes’udi [raidjall-llahu anhu] i cili thotë: Pejgamberi më tha:“Lexo”. Unë i thashë: “Të lexoj para teje, duke e ditur se Kur’ani mbi ty ka zbritur”. Ai tha: “Kam dëshirë ta dëgjoj prej tjerëve. (Abdulla Ibën Mes’udi) tha: “Lexova suren Nisa deri sa erdha tek ajeti:

“Dhe si do të jetë gjendja e atyre, kur Ne do të sjellim dëshmitar për çdo popull, e ty do të sjellim dëshmitar mbi ta”, (Nisa: 41) kur ai më tha: “Të mjafton”. U ktheva kah ai dhe pashë se i lotonin sytë.

Transmeton ebu Hurejra [radijall-llahu anhu] i cili thotë: “Kur zbriti ajeti: “A prej këtij ligjerimi po çuditeni? E po qeshni e nuk po qani?” (Nexhm: 59-60), qajtën Ehli Sufeja, derisa u derdhën lotët mbi qafën e tyre. Kur ndëgjoi Pejgamberi qajtjen e tyre, qajti edhe ai, e ne qajtëm bashkë me të. Në këtë rast Pejgamberi tha: “Nuk do të hyn në zjarr të Xhehennemit ai që qanë nga frikërespekti ndaj All-llahut”.

Ibën Omeri [radijall-llahu anhu] lexoi suren Mutafifin deri sa erdhi tek ajeti: “Në ditën kur njerëzit ngriten për të dalë para Zotit të botëve” (Mutafifin: 6), kur qajti derisa u alivanos, e nuk vazhdoi më tepër.

Transmetohet nga Muzahim Ibën Zuferi, i cili thotë: “Na e fali namazin e akshamit Sufjan Theuriu, i cili lexoi fatihanë deri sa arriti tek ajeti: “Vetëm Ty të adhurojmë dhe vetëm te Ti kërkojmë ndihmë!”, kur qajti derisa ndërpreu leximin e Kur’anit, e pastaj përsëri e vazhdoi suren Fatiha.

Së fundi, vëlla i dashur, pas shëtitjes sonë kopshteve të Xhennetit në të cilat na bëjnë hije veprat e mira, të tërheqim vërejtjen nga një vepër e rëndësishme. A e din se ç'është ajo. Ajo është ihlasi (sinqeriteti). Po, sinqeriteti, ngase sa agjërues nuk kanë nga agjërimi i tyre vetëm se etje dhe uri dhe sa prej tyre që falin namaz të natës, nuk kanë pos lodhje dhe pagjumësi? All-llahu na ruajtë prej kësaj. Nga ky shkak shohim se Pejgamberi përforcon këtë ç'ështje duke thënë: "Me besim (në All-llahun) dhe shpresim (në shpërblimin e All-llahut)." Selefi veprat të mira të tyre i kanë fshehur, duke pasur frikë rijanë… Transmetohet nga Muhammed Ibën Vasiu, i cili thotë: "Kam takuar njerëz të cilët vendonin kryet me kryet e grave të tyre në një jastëk, e jastëku lagej nga lotët e tij, kurse gruaja e tij nuk e hetonte. Gjithashtu kam takuar njerëz që duke qenë në saf qanin, kurse askush nuk e hetonte se po qan! Ejub Sihtijani gjthë natën falej, e kur vinte mëngjesi ngrinte zërin, sikurse është ngritur në ato çaste. Transmetohet nga Ibën Ebi Adiu, i cili thotë: "Davud Ibën Ebi Hindi ka agjëruar 40 vjet duke mos e ditur familja e tij ishtye këpuctar, andaj çdo ditë merrte me veti ushqim të cilin e jepte sadaka rrugës, kurse kur kthehej në mbrëmje hante me to." Sufjan Theuriu thotë: "Më kanë treguar se një rob vepron një vepër të mirë fshehurazi, e shejtani pa ndërprerë mundohet që ai të tregon këtë vepër, e pastaj pasiqë ai të tregon këtë vepër, shejtani mundohet që ai të kërkon të falënderohet për këtë vepër, me ç'rast hyn në rija, syefaqësi.

Adaptuar nga “Gjendja e selefit gjatë muajit të Ramazanit” Sh.B. “NuN” 1999, Shkup,
11.11.2000

[INDRITI]

Mire se vjen muaj i bekuar i Ramazanit



Profeti (a.s) në fillim të muajit të Ramazanit iu drejtua popullit:

O njerëz! Ju ka ardhur muaji i Allahut të madhëruar, muaj i begative, mëshirës dhe faljes; muaji më i lartë tek Allahu. Ditët e këtij muaji janë më të vlefshmet e ditëve; netët e këtij muaji janë më të mirat e netëve; orët e këtij muaji janë më të bekuarat e orëve.

Është muaji ku jeni të ftuar tek Allahu si miqtë më të respektuar të Tij. Është muaji ku shikimi është lartësim i Allahut dhe gjumi është adhurim, është muaji ku pranohet lutja dhe shumëfishohet shpërblimi për veprat.
Kërkoni pra, me zemër të pastër dhe qëllim të sinqertë bekimet e Allahut për mbajtjen e agjërimit gjatë këtij muaji dhe lexoni Kuran për hir të Tij.
Atij njeriu që i mohohet falja e mëkateve në këtë muaj është njeriu më i pafat. Uria dhe etja e këtij muaji le t’ju sjellë ndërmend urinë dhe etjen e Ditës së Kijametit. Jepni lëmoshë për të varfërit dhe të vobektët, nderoni të moshuarit dhe silluni me ëmbëlsi ndaj fëmijëve, forconi lidhjet farefisnore, ruajeni gjuhën, uleni shikimin dhe ruajeni dëgjimin nga ajo që është e ndaluar, tregojuni të mëshirshëm me jetimët që të tjerët të tregohen të mëshirshëm me ju, kthehuni tek Allahu të penduar sinqerisht dhe ngrijini duart në lutjet tuaja dhe në namaz për të kërkuar begatitë dhe mëshirën e Tij. Ky muaj është koha më e mirë që lutjet tuaja të pranohen. Allahu do të hedhë shikimin mbi robët e Tij dhe do të derdhë mbi ta mëshirë dhe begati.

O njerëz! Shpirtrat tuaj janë peng i veprave tuaja. Shpengojini ata duke kërkuar falje. Supet ju rëndojnë nga mëkatet. Çlirojini duke u përgjunjur me ballin në tokë. Allahu ka premtuar që nuk do të dënojë dhe as frikësojë ata që janë lutur dhe përgjunjur përpara Tij.

O njerëz! Nëse nderoni një agjërues duke e ushqyer me një vakt, Allahu do t’ju japë shpërblim sikur keni çliruar një skllav, dhe do t’ju falë mëkatet. Kur dëgjoi këtë, një prej shokëve të profetit u ngrit e tha, “O i dërguar i Allahut, jo të gjithë prej nesh kanë mundësi të ushqejnë një agjërues siç thoni ju.” Kësaj, profeti u përgjigj, “Ruajeni veten nga e keqja e zjarrit qoftë edhe me një copë hurmë apo me një gllënjkë ujë.”

O populli im! Nëse një prej jush ndreq karakterin e tij gjatë këtij muaji, Allahu do ta ndihmojë që ai të kalojë urën e Siratit (urë mes zjarrit dhe kopështit) me hapa të sigurtë në një kohë kur të tjerëve do t’u dridhen këmbët. Allahu do t’a zbutë gjykimin ndaj njerëzve që tregojnë butësi gjatë këtij muaji kundrejt atyre që kanë nën vartësi. Allahu do ta largojë zemërimin kur të takohet me një prej robëve të Tij në Ditën e Gjykimit i cili është larguar nga mëkatet gjatë këtij muaji. Allahu do ta ndërpresë mëshirën e Tij për ata njerëz që i prishin lidhjet e gjakut gjatë këtij muaji. Allahu do t’i mbajë larg zjarrit ata njerëz që me dëshirën e tyre falen më shumë se ç’ju është bërë obligim, dhe shpërblimi për faljet e obliguara këtë muaj është 70 herë më i madh se në muajt e tjerë. Shtimi i faljeve në këtë muaj do të rëndojë shumë në peshoren e Ditës së Gjykimit. Shpërblimi i atij njeriu që lexon vetëm një varg të Kuranit këtë muaj, është i njëjtë me shpërblimin që ka sikur të ketë lexuar të tërë Kuranin në ndonjë muaj tjetër.


O njerëz!
Gjatë këtij muaji hapen dyert e Parajsës. Lutjuni Allahut që të mos i mbyllë ato dyer përpara jush.
Gjatë këtij muaji mbyllen dyert e zjarrit ndaj lutjuni Allahut që të mos i hapë ato dyer përpara jush.
Shejtanët janë të lidhur, ndaj lutjuni Allahut që të mos kenë ndikim mbi ju.”

Pasi dëgjoi të gjithë këtë, Ali ibn Ebi Talib u ngrit në këmbë dhe pyeti: “Cila është vepra më e shpërblyer gjatë këtij muaji?” Kur dëgjoi këtë, profeti u përgjigj: “Vepra më me vlerë dhe me shpërblimin më të madh gjatë këtij muaji është të qenit i kujdesshëm ndaj gjërave që Allahu i ka ndaluar.”

[fjollat]

Obligueshmëria e agjërimit


Selman el-Farisiu përcjell se i dërguari i All-llahut, Muhammedi s.a.v.s. në ditën e fundit të muajit shaban e mbajti hutben vijuese:

O njerëz, po ju vie një muaj i madh dhe i bekuar, muaji në të cilin gjendet një natë më e mirë se një mijë muaj të tjerë, muaji, agjërimin e të cilit All-llahu e ka bërë të obliguashëm (farz), kurse namazet e natës në të, vullnetare. Kush kryen një vepër të mirë në këtë muaj, është i njëjtë me atë që ka kryer një detyrë të obligueshme- farz jashtë këtij muaji, ndërsa, kush kryen një detyrë të obligueshme në këtë muaj, është i barabartë me atë që ka kryer shtatëdhjetë farze në ndonjë muaj tjetër.

Ramazani është muaj i durimit, kurse shpërblimi për durim është Xhenneti. Ramazani është muaji i bëmirësisë, muaj në të cilin shtohet furnizimi i besimtarit të sinqertë. Kush e fton tietrin në iftar do ti falen mëkatet, do të jetë i mbrojtur nga zjarri i Xhehennemit dhe do ta ketë shpërblimin e barabartë me shpërblimin e agjëruasit të cilin e ka ftuar në iftar pa kurrfarë pakësimi të shpërblimeve të veta.

O i dërguari i All-llahut, në mesin tonë ka edhe të atillë që nuk kanë mundësi për këtë, i thanë as-habët.

Kësaj, i dërguari i All-llahut i përgjigjet:

All-llahu do ta shpërblejë secilin prej jush me shpërblimin e përmendur kush i jep iftar agjëruesit, qoftë edhe me hurmë, me një gotë qumësht, apo ujë. Ky është një muaj fillimi i të cilit është mëshirë, mesi është falje, kurse fundi i tij është shpëtim prej zjarrit të Xhehennemit.

Kush i ndihmon robit për tu liruar në këtë muaj, All-llahu do ta falë dhe ai do të jetë i shpëtuar prej Xhehennemit. Në këtë muaj tentoni që t'ju vijnë plotësisht në shprehje këto katër veti: dy me të cilat do ta kënaqni All-llahun e Madhëruar dhe dy tjera të cilat u nevojiten juve.
Dy të parat janë:
-shehadeti, deklarata që vetëm All-llahu është Zot
-lutja drejtuar All-llahut për falje të mëkateve

Dy të tjerar të cilat u janë të domosdoshme janë:
-lutja drejtuar All-llahut t'ju shpërblejë me Xhennet dhe
-lutja t'ju rruajë nga Xhehennemi

Kush e ushqen agjëruesin këtë muaj, All-llahu do ti japë të pijë nga burimi im pas të cilit nuk do të ndjejë etje derisa të hyjë në Xhennet.