Impresion

[Dita]

Per kete do te meduhej nje penel
pa edhe bojera
vullnet t'ia nis dickaje krejt te re
e mbi te gjitha KOHA


E nis nga pamundesite


KOHA - te kisha ca me shume per te tjera gjera.
Vullneti - kete e kam, por perseri dalin gjera te tjera, qe i njoh me mire se terrenin e pashkelur e qe me jane me te nevojshme.
Penelin dhe bojerat - e di qe edhe nese nuk i blija vete, dikend do te gjeja te m'i dhuronte.


Deri atehere kur mendja te me kete ndryshuar, sa t'i mendoj penelatat si pjese e kohes sime, "pikturat" e mia do te kene kete forme...gjithsesi, ngjyrat ne to cdonjeri ka te drejte t'i shohe si te deshiroje.

Te pershendes ZARA

Dita

[zarathustra]

mire...mire...
vecse transhendencen shlodhese qe jep peneli ne penelate mbi bezen(a cfare do te jete)nuk mundet te ta dhuroje letersia,flas per artistin,sepse ai e buron dhe e thith dot artin e vet,askush tjeter.Une(dmth lexuesi apo shikuesi)s`mund te mberrij kurre ne domethenien apo ne te kuptuarit e perjetimit qe dikush tjeter ka dashur te jape.
Nejse,u mundova te them se pikutra eshte e shendetshme...letersia-JO

[Dita]

mire...mire...
vecse transhendencen shlodhese qe jep peneli ne penelate mbi bezen(a cfare do te jete)nuk mundet te ta dhuroje letersia,flas per artistin,sepse ai e buron dhe e thith dot artin e vet,askush tjeter.

Ndoshta te kuptoj gabim, por nga kjo qe ke shkruar, une mbeshtes kete pjese per artistin:
"sepse ai e buron dhe e thith dot artin e vet,askush tjeter."

Artisti (shkrues-piktor-skuptor) eshte i vetmi qe do te mund ta kuptoje sic duhet ate qe ka dashur te shprehe, pavaresisht nga forma qe ka ajo qe ka nxjerre ne drite.
Dhe letersia per ate qe shkruan eshte e njejte si piktura per ate qe pikturon dhe ajo i fal krijuesit te njejten kenaqesi sic do t'i falte piktorit a skulptorit dicka e dukshme dhe e prekshme.
Ndaj nuk jam dakord me ate qe ke shkruar:
"vecse transhendencen shlodhese qe jep peneli ne penelate mbi bezen(a cfare do te jete)nuk mundet te ta dhuroje letersia,flas per artistin"

Une(dmth lexuesi apo shikuesi)s`mund te mberrij kurre ne domethenien apo ne te kuptuarit e perjetimit qe dikush tjeter ka dashur te jape.
Nejse,u mundova te them se pikutra eshte e shendetshme...letersia-JO

As si adhurues pikturash apo skulpturash nuk mund te mberrish deri ne fund tek ajo qe ka dashur te shprehe krijuesi. Me abstraksionizmin, perzgjedhjen e ngjyrave etj, mund te hutohesh ne ate fare mase sa te dalesh ne dicka tjeter, krejt tjeter nga ajo qe krijuesit vete i duket se shpreh. Arrin deri aty sa te duhet te marresh te shkruar, apo te ta shprehe dikush me fjale ate qe krijuesi ka dashur te shprehe.

Arti figurativ eshte subjektiv. Letersia po ashtu. Cdo gje e shkruar, pritet ndryshe ne mendjet dhe shpirtrat e ndryshme. Dhe kjo eshte e mrekullueshmja per mendimin tim.


Per mua te shendetshme jane te gjitha format e shprehjes te shpirtit te njeriut. Forma e shkruar eshte njera prej tyre.
A eshte me e shendetshme se format e tjera?

Ti je shprehur ne menyre subjektive mbi pikturen, por une vete besoj, se gjithsekush ka te drejten te mosndikohet ne te ndjerin brenda vetes. Ndaj une vete te them: nuk e di.

[Dita]

***


Në një anë të qiellit mbëthyer ylberi,
i shiut të lotëve e dashurisë së diellit,
të trishtit të dhimbjes që zemrën mbërtheu,
të ngrohtit që ditëve dashurinë i rrëfeu.

I mbytur nën re dhe unë e kërkoj,
me gishtat pambukun prej syve ia zboj.
Mrekullia është zgjuar në qiellin tim,
me ngjyrat lindur nga më i bukuri bashkim.

[dikeafajtore]

Dita

Poezia jote me kthen mbrapsht disa here. Ka nje kaperthim perfytyrimesh, nje aluzion pas cdo perfytyrimi, dhe duke te njohur ty, e di qe s'jane thene kot. Ke shkruar shume poezi-piktura me lart. Degjohen edhe tinguj neper to.
Por pse me ndodh nganjehere qe nuk di ca te mendoj? Si psh ketu:

I mbytur nën re dhe unë e kërkoj,
me gishtat pambukun prej syve ia zboj.
Mrekullia është zgjuar në qiellin tim,
me ngjyrat lindur nga më i bukuri bashkim.


Kjo s'eshte per kritike , pls, pls, as qe me shkon ne mendje te bej kritika, por thjesht kam qejf ta kuptoj me mire.

Te perqafoj

[Dita]

Dikea e dashur,

une kritika dua, se ndryshe c'te mesoj une nga ato qe bej. Dhe nje e tille qe ka te beje me kuptimin eshte edhe me e rendesishme, se cu pa me pas, Ti si lexues qendron perpara poezise lodhesh, e ky nuk eshte qellimi im, per me teper qe eshte poezi peisazh dhe jo lodhje mendore me filozofime.

Tek vargjet e permendur prej Teje, aludimi vjen per diten si dukuri e natyres paralel me Diten si njeri.
Ylberi me ngjyra shume nen qiellin ku mbizoteron dite. Ngjyrat e ylberit qe flasin per larmine e jetes, per pasurine e saj, per bukurine e dashurise. Dhe dita dhe Une si Dita nuk e deshirojme nje vranesire ne syte e ketij ylberi dhe nderhyjme me gishta, si dite (dukuri) qe jam i heq rete si prej pambukut prej syve te ylberit a ai mbetet aty si krijim i dashurise se diellit (ngrohtesise) dhe shiut te loteve (shiut te ftohte) qe dikur a ne vazhdimesi fillon e mbaron.
A nuk eshte keshtu dhe nje dashuri, me dhimbje dhe me ngrohtesi, me trishtim e me ngjyra aq sa mendte i trullos. E Une si Dita (njeriu) perseri ashtu do te nderhyja me gishtat e mi per te mos i lene re ne sy...e bukura eshte se nese ne jete si njeri kjo nuk te eshte e mundur gjithmone, ne qiellin tim si dite dukuri natyrore i shtyj ererat (nje dite me ere qe i zhduk rete nga nje ane e qiellit) te vihen ne levizje...e peisazheve iu jap une penelaten e fundit.

Nese diku jam futur me fjalet Une eshte Dita njeri ajo qe ndjen e "gjen ndihme" tek paralelizmi me natyren...aty ku ka thjesht pershkrim natyre, jane peisazhe te mirefillta qe i kam te ngulitur ne mendje.

C'me kenaqe Dikea, se me bere te shkruaj edhe me shume per kete gje. Per cdo verejtje me thuaj, se eshte nje ndihme per krijimin tim.


Te perqaf dhe une!
Dita

[Dita]

***


Me një qilim shumëngjyrësh stolisur parku,
Në ditët kur njerëzia në punë thurur, kur lulet në tokë
u ulën t’i mbjellin, e bari si për çdo vit i gjelbër mbiu.
Me festë tërësia e kësaj të djele ngjante: diell, qiell, tokë
E parku me pemët midis, njerëz buzagaz,
Një ketër një vend e gjet, pa u trembur të zbresë,
Një rosë e një rosak liqenit iu vodhën,
një shëtitje të pazakontë për të bërë.

Me kaq shumë ngjyra e frymë ky koncert,
sa nuk mundi të vihet re, se pemët veç me sythat
gëzimin e ri e flasin, akoma pa gjethe që zhurmërojnë.
Me fshehjen e diellit dalëngadalë zu të zbriste nata,
që zogjtë i fshehu, ketrin e trembur struku në fole,
rosat rrugën gjetën për në liqen.....Në shformim natyra,
Pa gjumë hëna, edhe pak ditë dhe sythat do të shpërthejnë.
Ah, pranverë!

[Dita]

***


Më i pastër s’është ndjerë ajri ndonjëherë,
tek ngadalë gjen rrugën për në mushkëri,
e diku në brendi gjurma e aromës së këtij
vargu të gjatë pemësh ka mbetur ngrirë,
në ngjitjen drejt majës së malit që mal s’është.

Bukuri që lodhjen ta zhvesh tek përpiqet trupin
ta përfshijë, ashtu sikur në hapat hedhur
përgjatë lumit që në këto ditë pranvere buçet,
me dashurinë e borës së shkrirë mbifryrë.
Çati të kuqe ngrihen përmbi rrugët,

Ashtu si gurët që kokën nxjerrin këtu e atje,
për t’i prishur rrjedhën ujit përpiqen me të,
e gjurmë shkume si dëshmi të një beteje lënë.
Buçet ky lumë, bashkë me qytetin nën syrin shtrihet,
Më i pastër s’është ndjerë ajri ndonjëherë.

[sonila77]

Shume e bukur Dita,urime.

[dikeafajtore]

Postuar më parë nga Dita
***


...E diku në brendi gjurma e aromës së këtij
vargu të gjatë pemësh ka mbetur ngrirë,
në ngjitjen drejt majës së malit që mal s’është.

Çati të kuqe ngrihen përmbi rrugët,
Buçet ky lumë, bashkë me qytetin nën syrin shtrihet,
Më i pastër s’është ndjerë ajri ndonjëherë.

E ke vene re sesi e shperfillin te rinjte pranveren? Po pleqte i ke pare qe mezi e presin? Eshte natyrale kjo qe ndodh.

Po ti cfare je?