Therepel Flamuri jonė s'ka lidhje tė drejtėpėrdrejtė as me Perandorinė Osmane, dhe as me Janullatosin. Flamuri jonė ka tė bėj vetėm me SHQIPONJĖN. Shqiponja dykrenare ėshtė formuar si simbol nga Kostantini i Madh, njė ilir dardan nga Nishi, nė shek. III pasė herės sonė. Ai e pėrdori shqiponjėn dykrenarėshe pėr tė pėrfaqėsuar dy qėndrat e perandorisė Romake, pasķ ai krijoj kryeqėndrėn e dytė Kostantinopojėn. Arsyeja pse ai pėrdori shqiponjėn e ka rrėnjėn mė tė thellė nė historķ, qė nė koherat e lashtėsisė ilire dhe pellazgjė, kur Helenėt e asokohe s'kishin ardhur akoma nė detin Egje.
Nė Dodonė, shumė pranė Janinės, ka qėnė edhe faltorja mė e hershme e Zojsit (Zeusit), e cila ishte thjeshtė njė pemė dushku. Kur aty frynte erė (Hera - Zonja e stuhisė) filluan tė dilnin fjalė nga pema, dmth Athėna si nė mitollogji qė doli nga koka e Zojsit. Shqiptarėt e asaj kohe ishin i vetmi komb qė harrinin tė dėgjonin fjalė nga fėrkėllimi i erės me pemėn e dushkut, dhe ndaj menduan se ishin fjalė tė Zojsit (Zotit nė Ēamėrishte). Shqiptarėt nga anėmbanė trojeve tė tyre vinin qė tė dėgjinin fjalėt e kėsaj peme, dhe i zotoheshin se do t'i plotėsonin dhe se do ta mbanin fjalėn si sytė e ballit. Mė kotė, nė mitollogjinė qė Grekėt e huazuan prej nesh, Shqiponja ishte qėnia nė krahė tė djathtė tė Zojsit, dhe pėrfaqėsonte plotėsuesen e dėshirave dhe njėkohėsisht ishte bija e tij.
Sot quhemi Shqipėtarė prej Skėnderbeut, sepse Skėnderbeu ishte njė njerķ atdhedashės, dhe shumė i ditur. Ai e dinte prejardhjen tonė, si bij tė Zojsit, pra si Shqiponjė e lirė nė trojen tonė, ashtusķ edhe duam tė jemi edhe sot e kėsaj dite nė Shqipėrķ.
Nė hymnin tonė, s'besoj se ėshtė rastėsķ, por e kemi njė vargė qė thotė:
"Se Zoti e tha vetė me gojė
se kombe shuhen pėrmbķ dhe..."
Zoti e tha vetė me goj! Janė legjendad, gojėdhanat, e kanė sjellur kėtė mesazh gjeri nė ditėt tona, gojė mė gojė, si gjuha jonė Shqip qė flasim sot! Janė besime, janė nė gjakun tonė, dhe shqiponja kėtė gjė raprezenton, unitetin tonė, besimin tek Zoti, dhe ndaj nga shqiptarė tė mėdhenjė ėshtė thėnė edhe shprehja "Feja e Shqitparit ėshtė Shqiptaria."
E kuptoj, pėr shumė shqiptarė "shqiptarėt janė plera", njerėrz "barbarė" siē e tha edhe Greku i hershėm, dhe poashtu kėto fjalė qė po ju them, mund t'ju duken sikur po i thotė njė i marrė dhe injorantė tjetėr... Por janė tė vėrteta! Mėse tė vėrteta! Emri i Shqiptarit ėshtė i lidhur me kėtė besim, me besimin tek Zoti, me atė Zojs tė hershėm tė Dodonės, ku tė gjithė shqiptarėt shkonin pėr tė dėgjuar ndivenesėn e tij.
Por kur do tė mėsojmė? Kur do tė kemi mė shumė besim tek njėri-tjetri? Kur do ta ulim atė paragjykim qė na ka karkterizuar pėr shekuj? Kur do jemi njė trup i vetėm? S'e kuptoni se kjo gjė na shkatarron?
Gjithėsecili ėshtė i mirėpritur tė thotė mendimin e tij ndaj fesė, por nėse e ndjeni vėrtetė veten Shqiptarė at'herė duhet ta merrni nė konsideratė ēka po mundohem tė pėrcjell.
Me Nderim,
Drini.
Krijoni Kontakt