krijime ....

[Prototype]

Copëza natyre nga atdheu im
---- Qiell , Diell , Shi ----

Penelata të një piktori romantik



Prilli i dashuruar
me krëhërin e argjëntë të vesës
krihte flokët e gjelbërt të barit.

x x
x

Ditë e bukur
Vathi i kuq i diellit varej në veshin e bardhë të resë.

x x
x


Ishte vjeshtë
kur shosha e kaltër e qiellit
shoshiste grurin e argjentë të shiut.

x x
x

Në stinën e pranverës
Torta e kaltër e qiellit
zbukuruar me kremin e bardhë të reve .

x x
x

Shi me diell
si trishtimi i ëmbël i dashurisë
si shitja e ëmbël dhe e hidhur e greipfrutit që të jep kënaqësi.

x x
x

Dimri ka ngritur jakën e murrmë të reve
dhe ecën ngadalë mbështetur në bastunin e trungjeve të çveshura të pemëve.

[Prototype]

Çmime të ndryshme për të njëjtin mall




Herë veshur fustan minifund
kofshët e bukura zbuluar.
Herë veshur fustan maxifund
kofshët e bukura mbuluar.
Në "shitje" këmbët me fustan sëbashku
por çmimet ndryshojnë :
I lirë sipas fustanit
I shtrenjtë sipas kofshëve.

[Prototype]

Tokë e zhuritur



Mbrëmjes kur rrudhat e dhjamosura të lëkurës së reve
Varen në fytyrën e mplakur të diellit të lodhur,
Çapitet ngadalë si hije
një vashë e mplakur
me një qen te madh leshator të përjargur.

Fytyra e saj e ngrysur si copë nate
burrëzuar nga qimet në mjekërr,
Petat e kremit të yndyrshëm në lëkurën e rjepur
si suva gëlqereje të rënë nga muret e një shtëpie të vjetër.

Ndjenjat, jeta dhe trupi ju thanë ngadalë,
I humbi gjallëria ,freskia dhe ëmbëlsia prej luleje të njomë,
Lulet e ëndërave ja rrëzoi vjeshta e moshës
dhe dimri i pa shpirt që e afron .

Ju zhurit buza për një puthje kalorësi
në trupin shkretëtirë pa oaze, pa shi,
Ku saçi i diellit pjek byrekun e rërës
Byrek që s' do ta shijojë njeri.

Asnjë karvan s' po duket në horizontin e përvëluar
Asnjë çallmë e bardhë dashnori.
U bë si toke e çarë nga thatësira e gjatë
e etur për pikën e ujit që s 'e mori.

Qeni fërkohet në shalet si shkopa
ajo me sytë gri egër sheh përqark,
Një çift i ri
përpara saj puthet
Ajo pështyn plot nerva
dhe sheh me inat.


Pështyn
ndalon një çast
s'di ç' të bëjë
Nis të shajë, me fjalë kot,
Por qeni leshator i përjargur
E tërheq drejtë natës përherë e më fortë.

[Prototype]

Një tren në mesnatë



Llamarina e ndryshkur e çatisë së qiellit mbërthyer me gozhdët e
bronxta të yjeve,
Hëna pikon në tjegullat gri të reve,
Një lokomotivë me avull vrapon duke shfryrë
trokëllijnë patkojtë e saj mbi shina si kalë me galop .



Buburit zjarri,
kazani shfryn avull,
Trenistët të nxirë nga djersa dhe pluhuri i qymyrit të zi ,
Treni i mesnatës i vjetër dhe i rëndë
me kollën e avullit si plak pa njeri .


E ka perfshirë ndryshku si bari që mbin vënd e pa vënd
e megjithatë jeton ,
Ka dhe ky tren njerëzit që vazhdojne ta duan
e ndokënd që e pastron .


Ka dhe ky tren pasagjerë që udhetojnë
e ndokënd që ka edhe nostalgji ,
Më shumë pleq e plaka
po s' përjashtohet edhe ndonjë i ri.


Pleqtë heqin pagjumësinë duke udhëtuar
sheh veë syze miopësh dhe bastune të gjatë,
Tek tuk e ndonjë çift të rinjsh
Është origjinale të bësh dashuri në një tren avulli në mesnatë .


Dhe ja ku vjen stacioni
në dritë të zbehtë
Trenit i dridhen eshtrat e hekurta prej frenimit,
Zbresin disa pleq
dhe hypin disa të tjerë
Ndërsa cifti i ri është në kulm të dashurisë dhe gëzimit .


Kali i murrmë i trenit pi ujë me etje
e pastaj tagjinë e zezë të qymyrit përtyp e s' pushon
Sërish nis udhëtimin krenar
se jeton akoma
megjithëse reomatizma e ndryshkut dhimbjen ja shton .


Krenar se ke akoma pasagjerë që të duan
Vrapin e lodhshëm megjithatë s'e ndale ,
Eh, pleqtë vrasin veçse pagjumesinë
ndërsa çiftet e rinj
velitur nga diskot , duan dashuri origjinale.

Zgjaten shinat si mendim i thellë, i gjatë
Mbi to rrëshqet treni me avull
i ndryshkur, i zi


Merr e zbret pasagjerët e mesnatës në stacione
që megjithse pak,
bëjne të jetojë edhe ai !

[dikeafajtore]

.....perjetova krejetesisht emocionin qe me ka dhene vetem poema"Re me pantallona" te Majakovskit. Te zakonshme dhe te jashtzakonshme, kaprocioze dhe te thella...kam mbetur e hutuar para tyre... Prototype, e di qe je vajze, ke hyre shume bukur ne kete forum. Mireserdhe dhe urime....Nga Dikea

[macia_blu]

ne keto poezi ka me shume se dy gjini,
ka me shume se shtate ngjyra,
me shume se shtate nota...
(me dukesh edhe piktore)
kam gjithe natyren dhe gjithe shpirtin brenda fjales....brenda poezise...
me vjen te te rilexoj duke vetngjare me ikjen e lodhjes...duke me zbukuruar deshirat poetike. KJo lloje poezie dhe thurje me ben te clirohem...te fitohem ne kembim te emocionit te ri...
me mbushe.... kam per te te lexuar prap, e ndoshta prap do te them ate qe do me ri mbjell poezia jote...(po munda dhe po dita ta them.)
ishe e munguar....ke gjetur dhe kohen qe na duheshe.
faleminderit..urime... poezi-bukura.

nga macia blu + ngjyra qe me dhe ti....

[Prototype]

faleminderit goca jeni shume te mira me mua se shpejti do sjell te tjera ......

ju puth tek faqja .

prototype

[Prototype]

Dashuri të këqija




Veç dashurive të mira
që u ngjajnë karburanteve të mira që bëjnë të ecë shpejtë një veturë
ka edhe dashuri të këqija.

Dashuria e keqe
është dashuri shumë e madhe përzier me xhelozi shumë të madhe
që i ngjan një karburanti " Super " përzier me ujë,
dhe vetura e dashurisë kërcet kohë pas kohe
me shpërthime të frikëshme.

Rezultati:
Njerëzit përreth shajnë nëpër dhëmbë të befasuar nga krismat,
ndërsa motori
megjithëse i ri
shumë shpejtë do të shkatërrohet...












Dashuritë që nuk shpërthejnë



Dashuria që nuk shpërthen është si konxhet e trëndafilit
që thahet pa arritur të çelet ,
duke shkuar kot ngjyrën dhe aromën .


Mbetet ajo
si toka neutrale midis dy kufijve shtetërore
që s' shkelet
nga qytetarët e dy anëve .


E si ç' do gjë që lind
dhe kjo dashuri vdes.
Por në ndryshim nga dashuritë e llojeve të tjera
jeta e saj
e shkurtër është jashtëzakonisht .





Dritare me xhama të thyera




Kondomi gri i reve diellin e kuq e mbuloi në perëndim
Dita si pasjon i venitur po shkrihet ngadalë.
Si hije del të shëtisë në parkun e vetmuar
I sëmuri me AIDS:
Një djalë !


Fytyrë e perënduar ,sy të humbur
Ta shohë më asnjeri më nuk do
Miniera e vjeshtës në parkun plot pemë
Minerali i kuq i gjetheve i shpërndarë kudo.


Anash i kalon njerëzve,
anash po i kalon jetës.
Tashmë gjithçka për të s' ka kuptim.
Jeta ju thye si xhami i një dritareje të harruar pakujdesisht hapur,
që era e përplas me tersëllim...

[Prototype]

Kush flenë dhe kush nuk flenë




Kur vjen nata
Flenë zogjtë, janë lodhur gjithë ditën duke kërkuar dhë kënduar,
S' flen bufi, fillon turnin e punës për të siguruar bukën e gojës,
Flenë gjykatësit ,disa i dënoi dhe disa i nxorri të pa fajshëm,
S' flen shoferi, një moment gjumi dhe arkivoli është gati ,
Flen varfanjaku, s' ka ç' mendohet shumë, s'ka ç' të llogarisë,
S' flen pasaniku, duhen numuruar paratë që u fituan ditën ,
Flen fëmija, nuk di ç' halle ka bota ,
S' flen nëna, ka merak për fëmijën ,
Flen njeriu i mirë, ka menduar se ka ç' do gjë në rregull,
S'flen njeriu i keq, mendon si të shkatërrojë njeriun e mirë,
Flen diktatori, qetësine ja jep kërrbaçi,
S' flen i shtypuri, i dhëmbin kockat nga dhuna,
Flen vajza naive që dashurinë se ka provuar,
S' flen djali budalla nga dashuria i marrur,
Flenë të vdekurit në krevatet e baltës,
S' flenë të gjallët, nga frika e vdekjes,
Flenë presidentët nesër do referojnë,
S' flenë ndihmësat mbi fjalime punojnë,
Flenë budallenjtë e spitalit psikiatrik,
S'flenë të mëncurit të përkujdesen për ta,
Flenë punëtorët, janë zgjuar shumë herët ,
S' flene pleqtë, kanë fjetur gjithë ditën,
Flenë, kush i flihet ,
S' flenë, kush s'i flihet.

[Prototype]