Ismail Kadare

[MI CORAZON]

Eh si jane miqte e vjeter,si puna e veres me kalimin e kohes.........lol.Thashe te KADARESE,jo te AGOLLIT..........
"Ti ze pyet e thua prape
ka poet arnaut stani
te pergjigjem kish poet
qe kur priste jatagani"

keto jane disa prej vargjeve.............

"Trendafilat e turkeshes"

1. Kënga e parë

Marmaraja bojëgjelbër, bojë e çallmes së sulltanit
Ndrit nën gjunjët e Stambollit, portes plakë të vatanit

Cipë e trupit tënd të bukur e lëmuar si tespie
Shket në varkën e përgjumur, feks me naze dashurie.

Ti më thua se për varkat s'bëj dot vjersha unë i ziu
sipas teje vjersha bënte veç poet Orhan Veliu.

Të përgjigjem se Orhanin e njoh mirë e ma ka enda
Ky për varkat bukur shkruan, unë këndoj ç'ka varka brenda.

Ti zë qesh e thua prapë "ka poetë Arnautstani"
Të përgjigjem kish poetë që kur priste jatagani.

Në Stamboll nën jataganin ngrinte këngë e ligjërime
Një sulltan i poezisë, Naim Beu i tokës sime.

Marmaraja bojëgjelbër, bojë e çallmes së sulltanit
Përkund varkën tek turkesha i këndon Arnaut-stanit.

[kolombi]

Fjalet e teperta jane fukarallek...........Je fenomenale Core.Ma gjej te plote pls...........hugs.

[Brari]

Përkthyesi: Librat e Kadaresë ishin të ndaluar në Rusi










5

Specialee Shtunë, Korrik 28th, 2012




Përkthyesi rus Vasilij Tjuhin

Përkthyesi rus Vasilij Tjuhin, i ftuar nga gazetari Qafoku

.

“Pas ‘Dimrit të Madh’ konsiderohej shkrimtar antisovjetik, u botua vetëm pas vitit 1980”

Vasilij Tjuhin është gazetari që ka përkthyer veprën e Ismail Kadaresë “Gjenerali i Ushtrisë së Vdekur” në rusisht dhe që ka marrë për herë të parë në intervistë këtë shkrimtar në Rusi. Por tashmë ai vjen vetë në rolin e të intervistuarit përballë gazetarit Roland Qafoku, në televizionin “Planet”.
Cila është arsyeja e vizitës suaj në Shqipëri?
Më ka ftuar Bujar Hudhri, botuesi i librave të Ismail Kadaresë, për të diskutuar për librat e tij dhe për situatën në përgjithësi, sepse në Rusi Kadare nuk njihet mirë dhe unë mendoj se ai është një ndër shkrimtarët më të mëdhenj të botës.
Përse vendosët që të përkthenit Ismail Kadarenë…

(Artikullin e plotë e lexoni ne gazeten “Panorama” ne numrin e sotëm të versionit print).

Me shume nga kjo kategori:
■“Në Kodrën e Kuqe ishim katër, jo tre sa thotë Enveri”
■Dokumenti i gjyqit: Halim Xhelo i ka bërë presion Enverit. I biri: Kam 20 vjet që kërkoj eshtrat.
■Halim Xhelo, Gjenerali që i shkroi Enverit: Na ke vënë litarin në fyt
■Dokumenti sekret i Sigurimit: “Kufomat e të vrarëve në kufi mos ua jepni familjarëve”
■Telegramet që shpallën pavarësinë në Elbasan para Vlorës
■Dorëshkrimi i Kadaresë te Arkivi i Shtetit
■Nexhmija: Dorëshkrimin e ruaj me dosjet e Enverit
■Artan Hoxha, letër tjetër për SHISH: Pse e dua dosjen
■Biznesmeni: Policia më trafikoi gruan e më rrëmbeu fëmijët
■Meksi: Akti i Pavarësisë u firmos nga 40 veta, në fletën pas janë 6 emra






5



Te nderuar komentues! Duke mos dashur te cenojme opinionet tuaja, lutemi qe ato te mos permbajne fyerje dhe ofendime personale dhe te kene lidhje me shkrimin, apo temen per te cilen komentohet. Ne te kundert, nuk do te publikohen. Ju falenderojme qe na ndiqni dhe ju ftojme te vazhdoni te jeni pjese e Panorama Online. Moderatori

Beni nje Koment





Emri (duhet)

Email (nuk do te publikohet) (duhet)

DmMrb6fX

[Maqellarjot]

Eshte e çuditshme...!Madherisht mahnitshem,ky shkrimtar,shkruan ne menyre te pakohet.Cdo gje qe shkruan mund ta lexoje nje njeri i lindur ne vitin 1444 ose ne vitin 2084.

Cdo Shkrimtar qe shkruan per Dashurine dhe Vuajtjet e njeriut mbetet gjithmone i pakohe. Ovidi shkruajti Artin e Dashurise ne shekullin e fundit BC. Nje veper qe edhe sote eshte akoma aktual, po te shikosh pertej personazheve dhe emerave mitologjik.

Kadareja eshte produkt i sistemit komunist. Para disa ditesh nexhmia hoxha i tha se nuk duhet te mari neper goje sistemin e vjeter sepe ai ka qene shkrimtari me i perkedhelur i komunizmit. Pra ai ka qene klysh e pertej klysh komunisti, sepse i sherbeu atyre me zell. Jo vetem qe nuk kishte asnji far konkurrence por edhe sote ngaqe mbeturinat e ati sistemi akoma kane qeverine ne dore dhe gjith infrastukturat e tjera e mbajn ne piedestal sikur te ishte ky nje idhull i vertet.

[Askusho]

NE 70 VJETORIN E TIJ


Ismail Kadare lindi në qytetin e Gjirokastrës më 28 janar 1936. Atje ai kaloi fëmijërinë dhe kjo la gjurmë të thella në gjithë jetën dhe krijimtarinë e tij. Shkollën e mesme e kreu në gjimnazin "Asim Zeneli". Më pas kreu studimet e larta në Fakultetin e Historisë e të Filologjisë në Universitetin e Tiranës, pastaj në Institutin "Gorki" të Letërsisë Botërore në Moskë. Këto studime iu ndërprenë për shkak të krizës politike ndërmjet Shqipërisë dhe ish Bashkimit Sovjetik. Në fund të vitit 1990, dy muaj pas rënies së shtetit diktatorial, Kadare u largua së bashku me familjen në Paris, por mbajti lidhje mjaft të shpeshta me Shqipërinë. Ismail Kadare është një nga personalitetet më të shquara të kulturës shqiptare, ambasador i saj në botë. Kadare është shkrimtari që i ktheu mitet legjendare në realitet, shkrimtari që bëri histori prej prehistorisë; pa rënë në kundërthënie me vetveten dhe gjykimin modern, ai arsyetoi estetikisht në mënyrë të përkorë dhe për kohën absolute. Ismail Kadare është autor i shumë veprave në poezi e prozë, laureat i shumë çmimeve dhe nderimeve kombëtare dhe ndërkombëtare, kandidat i çmimit Nobel për shumë vite me radhë, anëtar i Akademisë së Shkencave të Shqipërisë dhe Anëtar i Akademisë Franceze të Shkencave Morale. Vepra e Ismail Kadaresë është përkthyer në 40 gjuhë të huaja duke arritur kështu një rekord të përhapjes në tërë botën e qytetëruar.

Më 28 janar kolosi i letrave shqiptare mbushi 70 vjeç. Me këtë rast i urojmë jetëgjatësi dhe krijimtari, që ta pasurojë edhe më tej thesarin e letërsisë sonë kombëtare me kryevepra të tjera.


VALLJA SHQIPTARE



Tri herë opinga rrahu dheun

sikur kërkoi leje prej tij

pastaj shamia palët ndehu

me qetësi dhe madhështi.



Kështu mes qiellit dhe tokës

vallja u lind, vallja u shpall

këmba sinjale i jep tokës

dhe dora qiellit i jep lajm.



Dhe vallja rrokulliset tutje

mbi kohra hedhur si hobe

prilli përsipër i hedh lule

dhjetori borën shkund atje.



Valle shqiptare, shenja në erë

ylbere tirqesh tej-tëhu

kush ju kërceu ju njëherë

dhe këmbët rob mbenë tek ju.



Kush ra midis vorbullës suaj

dhe s'u përshit dhe s'u përflak

ju bubullima me opinga

që nëpër shekuj brodhët varg.



IKJA E MOISI GOLEMIT



Kjo rruga përdridhet

si gjarpër i zi

për ku po vrapon

gjeneral Moisi?

Pelerinën era

ta ngre me tallaz

gjeneral Moisi

pluhur shumë lë pas.



Kali përpin udhët

muzgu bie ngadal

pse të dridhet freri

dorës gjeneral?

Leshrat gjithë pluhur

të godasin sytë

mbi boshllëk të tyre

balli i ftohtë i yt.



Nata zbret mbi udhët

larg zjarre çobenjsh

gjeneral Moisi

përse shpatën zhvesh?

Udha është e gjatë

tutje teri nxin

i ndërgjegjes troku

prapa oshëtin.



Larg dy-tre shkëndija

patkoi shkrepëtit

ndan udhës së madhe

ndërgjegjja jep shpirt

Moisi ndërgjegjes

vallë si i re?

Ajo ngrihet, bie

mbytur gjak përdhe.



Nata është e shkretë

troku natën mbush

veç ndërgjegjes sate

prapa s’të ndjek kush

Në kalldrëme shekujsh

troku yt i zi

Moisi i Golemëve

Gjeneral Moj-Zi.



DIMRI



Dhe vjeshta i shkoi "fletët e saj"

i vërtit era, i përpjek

dimri si perandor kinez

ngjyrën e verdhë kudo e ndjek.





Dhe këto ré qe tani vijnë

ndryshe nga retë e gjertanishme

të shkreta janë pa vetëtima

porsi djerina të mërzitshme.



Veçse nën to qyteti zien

me drita, zhurma dhe trafik

dhe flokët e tymta të uzinave

mbi supe i bien madhërisht.



Ja horizonti i bardhë i dimrit

përballë peisazhit që lëviz

harxhon të fundmen vetëtimë

si reporteri të fundit blic.



KRISTAL



Ka kohë që s'shihemi dhe ndiej

Si të harroj unë, dalngadal,

Si vdes tek unë kujtimi yt

Si vdesin flokët dhe gjithçka



Tani kërkoj unë posht' e lart

Një vend ku ty të të lëshoj.

Një strofë, notë a një brilant

Ku të të lë, të puth, të shkoj.



Në s'të pranoftë asnjë varr

Asnjë mermer a morg-kristal.

Mos duhet vallë prap të të mbart

Gjysëm të vdekur, gjysmë të gjallë?



Në s'gjetsha hon ku të të hedh

Të gjej një fushë a një lulnajë

Ku butësisht porsi polen

Gjithkund, gjithkund të të shpërndaj.



Të të mashtroj ndoshta kështu

Dhe të të puth e t'ik pa kthim

Dhe nuk do të dimë as ne, askush

Harrim ish ky, a s'ish harrim.



MALL



Ca pika shiu ranë mbi qelq.

Për ty unë befas ndjeva mall.

Jetojmë të dy në një qytet,

Dhe rrallë shihemi sa rrallë.



Edhe m'u duk pak e çuditshme

Si erdh kjo vjeshtë, ky mëngjes.

Qiejt e ngrysur pa lejlekë

Dhe shirat pa ylber në mes.



Dhe thënia e vjetër e Heraklitit

Seç m'u kujtua sot për dreq:

"Të zgjuarit janë bashkë në botë,

Kurse të fjeturit janë veç".



Në ç'ëndërr kemi rënë kaq keq,

Që dot s'po zgjohemi vallë?...

Ca pika shiu ranë mbi qelq

Dhe unë për ty seç ndjeva mall



NË PARKUN QË E MBULUAN FLETËT



Në parkun q'ë mbuluan fletët

Të dy ne ecim qetësisht,

Pas shijes saj ka shtruar vjeshta

Qilim të verdhë natyrisht.



Dhe ndoshta si një ëndërr e zbehtë

Ju fanit një muzg i vonë

Ky park q'ë kan' mbuluar fletët

Ku pas kaq shekujsh ti po shkon.



Nga vagabondët me cigare

Ti mos u tremb e dashur kot

Imazhin tënd as dinosaurët

Shekuj më parë s'e shtypën dot.



Që ti të vije kaq e bukur

Me këta flokë, me këtë hap

Toka të egrën klimë e zbuti

Dhe akullnajat ktheu mbrapsht.



Dhe s'kish se si të ndodhte ndryshe

Të ndodhte ndryshe s'kish se si.

U desh të zhdukeshin përbindshat

Që te kjo botë të vije ti...



TETOR



Ti ike udhës së pafundme

Ku zverdhin drurët gjetherënës

Mbi gjokse pellgjesh tani tundet

I arti medalion i hënës.



Lejlekët ikën, fill pas teje

Si stof i keq u zbeh blerimi

Dhe ngjajnë toka, pylli, reja,

Me negativin e një filmi.



Tani në fusha shkoj menduar

Ku nis të fryjë erë e ftohtë,

Ku ca mullarë të gjysmuar

Duken që larg si Don Kishotë.



Ç'të bëj, po them me vehten time,

Në këtë orë të vonë të muzgut,

Ku qerrja baltave bën shkrime.

Të lashta sa të Gjon Buzukut?



Do të shkoj të ulem përmbi pellgjet,

Të pi në gjunjë duke rënë,

Në grykë e di, do të më mbetet

I ftohti medalion i hënës.



TI QAVE



Ti qave dhe më the me zë të ulët

Se unë të trajtoja si prostitutë.

Athere lotëve të tu s'ua vura veshin

Të desha, pa e ditur se të desha.



Veç një mëngjes të beftë kur u gdhiva

Pa ty dhe bota krejt e zbrazët m'u duk,

Athere kuptova ç'kisha humbur,

Ç'kisha fituar kuptova gjithashtu.



Më rrezëllinte si smerald mërzija,

Dhe lumturia ngrysej si një muzg me re...

Nuk dija kë të zgjidhja nga të dyja

Sepse secila m'e bukur se tjetra qč.



Se ish i tillë ky koleksion bizhush

Që dritë e terr lëshonte njëkohësisht,

Që njëqindfish etjen për jetën shtonte,

Por dhe që vdekjen ndillte njëqindfish.



TË HUAJ JEMI



Të huaj jemi ne prej kohësh

Ç'ish për t'u thënë është thënë.

Si gurët që zënë vend në tokë

Një jetë vend ne kemi zënë.



Drejt njëri tjetrit kemi mbyllur

Të gjitha rrugët edhe shtigjet

Si dy qytete mesjetarë

Me mure, heshta dhe me pirgje.



Por natën kur i lodhur truri

Portat i Mbyll me qetësi,

Ti gjen një shteg dhe futesh mbrenda

Një shteg që vetëm ti e di.



Futesh dhe si n'rrugica parqesh

Shëtit mes cirkonvolucionesh.

Hyn nëpër ëndrra e shkujdesur,

Fanitesh, qesh, ma bën me dorë.



Po kur mëngjesi zë ofrohet

Nis shqetësohesh befas ti.

Dhe heshturazi del përjashta

Nga shtegu që veç ti e di.



E dita vjen. Rrjedh prap jeta

Dhe ne të dy si dhe më parë

Të ftohtë rrimë e të pamposhtur

Si dy qytete mesjetarë.



Përgatiti për botim Hiqmet Meçaj
(Botuar në “Gazeta e Athinës”, shkurt 2006)

[Askusho]

gabim materiali

[MaDaBeR]

Kadare, çmim për humorin e zi dhe kafkian

Shkrimtari Ismail Kadare vlerësohet me çmim për sensin e humorit të zi dhe ironisë kafkiane në letërsinë e tij. Drejtori i Javës Ndërkombëtare të Letërsisë dhe Artit Humoristik, “La Risa de Bilbao”, shkrimtari Juan Bas, ka deklaruar se çmimi i festivalit do t’i akordohet shkrimtarit shqiptar, fitues i çmimit “Princi i Asturias” dhe kandidat për çmimin “Nobel”, Ismail Kadare, që përmes një “humori të zi dhe kafkian” ka denoncuar “barbarinë në Shqipëri”. Ismail Kadare do të jetë i pranishëm në ceremoninë e dhënies së çmimit dhe do të flasë përpara publikut bashkë me shkrimtaren Carmen Posadas. Në këtë edicion, me një buxhet prej 350.000 eurosh do të zhvillohen edhe tri sesione mbi temën “Dialogu mes shkrimtarëve”. Tema e edicionit të sivjetshëm është humori si armë kundër barbarisë, në cilëndo formë që ajo shfaqet. Edicioni i tretë i këtij festivali zhvillohet nga data 2-7 tetor dhe ka zgjedhur si këndvështrim të këtij viti humorin si “një armë sa mbrojtjeje, ashtu edhe sulmi” kundër “barbarisë në formën e totalitarizmit, terrorizmit, margjinalizim kulturor…” dhe në formën më të përgjithshme “gjithçka që çon në shkatërrimin e kulturës dhe të qytetërimit”.

[BlooD_VenoM]

Ky eshte nje cop debili i rrjedhur.

[[Perla]]

Rikthehet “Gjenerali i ushtrisë vdekur”

Hidhet në qarkullim versioni i parë i “Gjeneralit të ushtrisë së vdekur” i Ismail Kadaresë që pa dritën e botimit për herë të parë në Revistën “Nëntori” 1962.
Një vit më vonë do të botohej romani që njeh lexuesi i gjerë: një gjeneral dhe një prift italian vijnë në Shqipëri të tërheqin eshtrat e ushtarëve që gjetën vdekjen gjatë Luftës së Dytë Botërore.

Bota me të cilën ndeshen merr përmasën e një zbulimi më së shumti psikologjik. Është vepra e parë e përkthyer e Kadaresë në disa gjuhë të huaja e që i dha atij njohje ndërkombëtare. Qysh atëherë vepra është ribotuar shumë herë në Shqipëri dhe Kosovë. Ndërsa tregimi, tri herë në revistat letrare “Nëntori”, “Zëri i Rinisë” dhe “Jeta e Re”.

Botimi i ri vjen nga shtëpia botuese “OM”, enti më i ri botues nga Kosova. Lexuesi merr në dorë versionin e tij të parë, që do të thotë një tekst burimor pothuajse i harruar. Tregimi botohet edhe me ilustrimet që e kanë shoqëruar atë në revistën “Nëntori”. Pra, përveç dizajnit që është i ri, gjithçka ka vlerën e mbrojtjes së tekstit burimor. Vihet në qarkullim teksti, nga i cili doli vepra më e njohur shqiptare. “Gjenerali i ushtrisë së vdekur” shoqërohet nga një parathënie e gjatë dhe analitike e Ag Apollonit, studiuesit, poetit e dramaturgut shqiptar.

Parathënia fillon me gjenezën e “Gjeneralit...”, siç e quan shpesh Apolloni, për të vazhduar më tej me një studim të detajuar të këtij tregimi. Botimet kritike (“critical editions”) janë niveli më i lartë i botimit të një vepre, sepse shoqërohen me një analizë të thellë kritike dhe dallohen për seriozitetin dhe përkushtimin që kanë ndaj tekstit dhe autorit.

Drejtori i shtëpisë botuese “OM”, Xhemajl Avdyli na siguron se për këtë botim kritik është punuar me seriozitet dhe përkushtim të madh, ndaj edhe priten reagime pozitive. “Gjithsesi, një falënderim të veçantë meriton shkrimtari ynë i madh Ismail Kadare, i cili me kënaqësi na e dha lejen për botimin e tregimit të tij”, thotë për “Shekullin” Avdyli. Ndryshimet që ka sjellë koha e që pa dyshim shoqërohen edhe me kërkesa të tjera ndaj librit e ka bërë stafin e kësaj shtëpie botuese të jetë e vendosur për t’i sjellë lexuesit libra të një rëndësie të veçantë, qoftë në prozë, poezi, dramë, apo edhe në studimet letrare, të cilat i kanë munguar mjaft lexuesit shqiptar. Pritet që javën e ardhshme “Gjenerali...” të qarkullojë edhe në libraritë e Tiranës.

Shekulli

[djaliepirotas]

Ku ti kerkoj rrenjet e tua Parti?
...........
.......
Etj
Etj

Me te vertete, ku ti kerkoj? Ska mbet as nam as nishan.