Vezullon kjo kupe e qiellit,
Si ne enderr mes vegimit.
Ne mes agut ne medyshje
Kthej permbys kupen e qiellit
Fal frymezime ne mengjese
I pafaj si cilimi
Nga marrezia nga meria
Theva kupen si kristal
Kupa ime gjak i ngrohte,
Ngrohur thelle nga dashuria...
Shtepia e vjeter
Nėnės time
Syte i ke si qielli,
Ballin si deti,
Buzet-- shkretetire.
Gjoksin lume te thare,
shtatin pyll te djegur.
Shpirtin-- rreze diell...
Vlore 1984
Ndryshuar pėr herė tė fundit nga deti_bajri : 14-06-2002 mė 12:29
Shtepia e vjeter
I magjishem.
Tani qe u ktheva kuptova se poezite e tua ishin ajo qe me kishte munguar me shume.
Faleminderit nga Krispi
Postuar mė parė nga deti_bajri
LUMI IM A LOTI IM ESHTE SI KRISTALI
Nga hapesira nuk rrjedh lumi, budalla!
Nga hapesira nuk rrjedh lumi si kristali,
Nje nate vere ti ke lindur nga marazi.
Kot pi kupa me frymezime, budalla!
Mandaj thua nga mendimi mu rrudh balli!
Pse udheton kembezbathur budalla!
Mandej thua jam plagosur si lume mali!
Te dhemb balli bashk me syte nga drite e marre,
Nuk mesohesh dot me keto gezime!
Me mos na shit mend, o budalla!
Se lumi yt na paska uje kristali!
Ejjj..po pse me pelqen kaq shume mua kjo? Shiko pak si e perfytyroj une kete skene: perballe teje nje gjykates me kamzhik qe te fshikullon per ca gabime a faje qe ti i ke bere , s'merret vesh se kur, as ka rendesi se kur, dhe ti krejt i hutuar nuk kupton per se po e merr kete denim, vetem sheh gjykatesin me shprese qe atij t'i hyje sado pak drite ne trurin e erresuar nga urrejtja, dhe te te shpjegoje se c'faj ke ti qe ke lindur ne nje nate vere te tille, sepse ne fakt ti e mban mend krejt ndryshe ate cast, po hajt t'i mbushesh mendjen gjykatesit , qe po i cahet zemra nga zilia qe ti je aq i forte ne durimin tend, dhe pikerisht atehere kur atij s'ia pret mendja, ti fillon dhe i thua nja dy vargje te Shekspirit, te cilat ky i varfri i kish shkruar per nje Jago qe ka jetuar 200-300 vjet me pare:
Nuk je zilar se ke nje shkak
por je zilar se je zilar
Gjykatesi te sheh si idiot, nuk merr vesh pse i reciton ti keto, pastaj fap i ndizet nje drite ne tru, i bie kamzhiku nga dora dhe nguroset nga hutimi. Atehere ti shkon i qete rruges tende, por koken e kthen here pas here pas, se rruga jote ka shume gjykates qe te ngjiten si rrodhet e veres pas bluzes, po hajt mo, pune e madhe...e ka thone Kadareja ...shqiponjat fluturojne lart....dhe vate ajo pune....
Te fala Pentesilea e dehur pa pire
Pentesilea,
Dehesh e papire?
E di, eshte dehje e embel. me e embla qe kam provuar ndonjehere. Dhe dije, as qe kam per te care koken per ate gjykatesin qe thua ti, dhe qe me bertet mua. Dhe e gjitha eshte pa shkak, shume gjera behen thjeshte se duan ti bejne njerzit, sepse kane lindur te tille, ca te mire, ca te keqinje, dhe te ndryshem....
Te gjitha keto dihen, e reja dhe e bukura eshte se ti me lexon mua, dhe kjo me pelqen, me gezon, dhe une nga gezimi qesh e qesh e qesh e qesh....
Shtepia e vjeter
PUSTERR
Ne pusterr po hidhet copa-copa drita,
Shkulur bashk me rrenjet e rrezes veshtullore.
S'ka shami te kuqe, as zogj te pispillosur,
Veē nje dore e shqyer dergjet ne bregore.
Ti kerkon nje vel te vjelur prej shume vitesh,
Ne ahurin tend ku enden kukuvajkat.
E gjen vec nje pende te korbit sqepharbuar,
Ne kermat e perdala, te zh'bera, te tradhtuara.
Po dehesh me kete ere te mykur ne qilar
Dhe ne pusterr po mbledh dhe driten e amshuar,
E lart po thahen gjethet, venitur prej trishtimit.
.................................................. .......
Keshtu erdhi lubia nje nate pa yje shume
Lubia ka pushtuar krejt fushen me bregore
Nuk ka me drite te kuqe, as rreze veshtullore...
E shtune, 15/06/2002
*) Pusterr-- pus i erret -- pusterr
Shtepia e vjeter
o det!!
vazhdoj perzhitur e ngazellyer ne vargjet e tua o vlla! vazhdo dhe ti me postimet. urime!! me pelqen shume, shume...
ani
p.s. ...sidomos zgjedhja e fjaleve.
Si jane keto fushat me bregore?
Ndersa keto:
Po dehesh me kete ere te mykur ne qilar
Dhe ne pusterr po mbledh dhe driten e amshuar,
E lart po thahen gjethet, venitur prej trishtimit
me sjellin ndermend nje kenge te "Ferrit" (D. Aligieri) kushtuar Paolo Malatessit dhe Franceska da Rimines...
Kjo poezi ka ankthin e ferrit dhe shkelqime te largeta te parajses, ah po, edhe banalitetin e purgatorit...Me pelqeu dhe me lodhi shume njekohesisht...
Postuar mė parė nga deti_bajri
PIKEPYETJE
Kur shndrit dhe shuhet dielli,
Kur ndodh eklips i gjate,
Kur lind dhe sapo lind vdes foshnja,
Kur vyshket pa celur nje gonxhe.
A duhet te shohim gurezit?
Gurezit e shndritshem te lumit?
Apo te ngjitemi ne maje te malit?
Dhe te thithim ajrin e rralle.
Kur dielli ne qiell shuhet,
A duhet te kerkojme neper terr?
Te gjejme pak fosfor eshtrash
Ti bejme drite shpirtit te gjalle?
Vertet, ēfare duhet bere? Une them :
Te gjejme pak fosfor eshtrash
Ti bejme drite shpirtit te gjalle
Ka shume nevoje i gjori te shohe rrugen ne te erret. Apo nuk eshte bere bota si kopesht zoologjik. Ti kujton se ke perpara nje lepur, ai fap te del rreqebull, hajde vrite po deshe...Denohesh me ligj...Atehere? Duro te cjerrat dhe te kafshuarat... Per siguri bej ndonje tetanoz....
Det, o det , i kalter det...
Ku ke humbur dhe s'po ndihesh
Jashte ka plasur nje rremet
Mos mendo se mund te fshihesh
kaq i madh dhe i paane
nuk ka burg qe mbrende te mban...
Hajt dil tani, boll fjete gjume
Vish kepucet dhe nisu n'pune
Vapa e madhe po te mbyt
Por ti hic spo e can kryt...
EJjjj, po s'qeka aq e veshtire me bo vjersha...Hehehee...Kadale , kadale po ia morim doren...Hajt se t'vegjel jena e do rritena...
Pershendetje per keta miqte ketu...lol
Ajo po iken si vesa ne diten e veres,
Ne agun e murrme perbiron hapesires me yje.
Me ballin e rreshkur nga shpresa mbetem i vyshkur,
E thahem e zverrdhem si gjethi mbetur ne hije
E prape nje bulez dalloj ne barin e njome,
Perpiqem ta ruaj pa tretur me locken e fjales sime;
Po vesa ngrihet fluid hapesires me yje.
Me mbetet vegimi i saj ne doren si gjethi
I zhytur ne terrin e zi te shpreses se humbur,
Ne hic katandiset materia e veses se tretur...
Shtepia e vjeter
Regullat e Postimit
Pėrgjigju Duke Cituar
Krijoni Kontakt