Kaq pranë, kaq larg...

[Living in Vain]

Hape gojen dhe kerko,
syte e mbyllur si mendoj dot,
me thuaj Shpirt...

Si te te ndihmoj?

Do behen ure e dhimbjeve te tua,
ti vec hap gojen e me thuaj serish Te Dua.

[hope31]

Vargje shume te bukura,Mjegulla.
Pres te te lexoj serish...

sinqerisht
hope31

[Living in Vain]

ne breg te detit........

te mendoja shuume larg,
(hmm ne fakt ........jo),
sepse te humba larg
me thane - "te duket ashtu akoma"

tani se di me ku te te gjej
ketu apo atje,
do te te vija nga pas,
vec me thuaj "Ketu jam"

Oh..mbase vale e detit
ne ndihme do me vinte
qe te shoh dhe nje here
vendin Tone ku ti aq shume me prite

[Living in Vain]

edhe pse tani ste shoh dot,
thelle tek une fle ti,

dhe pse ste prek dot,
thelle ne vete kam ngrohtesine tende,

ndjej akoma embesine e lene,
edhe pse po ik shume larg nga TY,

Sa dua te bertas me te madhe qe ste kam me prane!!

[Living in Vain]

shume kohe me pare...me thoje "s'rri dot pa ty", S'PO E DEGJOJ ME...ku humbe, ku mbete, pse ike?
Valle kaq shume kohe tu desh ta kuptosh qe shume gjera le pas?! Me thuaj qe e di tashme, sa shume prita dhe sa pak apo asgje ... u be.....

Sot sme ka mbetur gje tjeter ....vec te te mendoj pa pushim!!

Dhe te Betohem ......... qe gjithnje do ta bej......

[Living in Vain]

Sa shume fryu ere ate dite..
Sa deshi te te merrte me vete,

Oh mallkuar qofte dita, i dashur
kur tu mbush mendja....

te shuheshe larg..
te te mungonte puthja ime
te mos ndjeja me aromen e lekures tende
dhe dera te mos trokiste Kurre me

[Agim Doçi]

Mjegulla, ti je e mrekullueshme, sepse e tillë është ndjenja yte. Ti je e qelqtë se kështu të ka bërë malli dhe dashurija. Bobo sa bukur shkruan poezi! Më ke mrekulluar shpirti i vogël që vuan aq shumë...dhe ndjen aq fort!
Të përqafoj me zemër dhe shkruaj, shkruaj se ashtu e qetson sadopak vehten!

.............................
Më shkruaj e dashur vetëm dy rreshta
me vargun e thyer në daç dhe me rimë!
O Zot sa e bukur që qenka jeta
Duam, dashurojmë ikim edhe vijmë...

Agim

[Living in Vain]

Flm i madhi Agim

[Ars]

Sa mire do ishte qe ti kendonim lumturise sa dhimbjes.

[Ars]

...pse ke gabuar keshtu?
Vuajtja dhe dhimbja jane dy o mik.Mund te vuash deri sa ta gjesh lumturine,po nuk ndjen dhimbje.
Dhimja vjen pasi e ke shijuar lumturine dhe te ka fluturuar prej duarsh.Duke e ndjekur ne fluturim edhe verbuar je prej drites.
Me qene se te ka shkulur me gjithe rrenje ate cka te bente te tille,dhe ta ka lene brendesine tende bosh posi nje humnere te zeze ku nuk sheh as nuk ndjen,me ate pike zeri qe te ka mbetur e ndjell me kot.Dhe brendesia e humnerosur dhe e pergjakur,dhemb,dhemb,dhemb................. ........ .....dhe serish dhemb.