Pse janë shumë fe në botë dhe cila është feja e vërtetë?

[drinas]

klevis,

Jo vetem qe nuk jeni ne gjendje te argumentoni trillimet e besimit tuaj, por beheni akoma me qesharak kur flisni percart rreth dickaje qe nuk ja keni idene fare. Merr mundimin e kap nje varg, e fut ne ate corben tende, car nuki shton e car nuk i heq, e na e servir pastaj Krishterimin si panteist, politeist apo cfare tjeter jo.

Luka 3:22 "dhe Fryma e Shenjtë zbriti mbi të, në trajtën trupore si të pëllumbit, dhe nga qielli erdhi një zë, që thoshte: ``Ti je Biri im i dashur, në ty unë jam kënaqur!"

Si cdo gje tjeter ne besim, eshte e pamundur ta perserisesh kete situate ne kushte laboratorike. Por, duhet te kuptohet sekuenca e ngjarjeve. Ne Dhiaten e Vjeter shkruhet:

Isaia 42:1 "Ja shërbëtori im, që unë përkrah, i zgjedhuri im që më kënaq shpirtin. Kam vënë Frymën time mbi të; ai do t`ju sjellë drejtësinë kombeve."

Psalmet 2:7 "Do të shpallë dekretin e Zotit. Ai më ka thënë: "Ti je biri im, sot më linde."

Pra, terminalogjia dhe menyra thirrjes nga ana e Perendise nuk eshte e re. Kjo ndodh edhe 2 here te tjera ne Ungjij ku ungjilltaret deshmojne per zera nga qielli ne drejtim te Krishtit. Luka 9:35 "Dhe një zë dilte nga reja duke thënë: ``Ky është Biri im i dashur; dëgjojeni``." tek transfigurimi ne mal, dhe ne tempull gjate javes se se tij te fundit. "O Atë, përlëvdo emrin tënd!`` Atëherë një zë erdhi nga qielli: ``E kam përlëvduar dhe do ta përlëvdoj akoma!``." Kjo na le te kuptojme se me te vertete Zoti flet nepermjet ketyre menyrave, dhe rrit besueshmerine qe ngjarja ne fjale me te vertete ka ndodhur ashtu sikur eshte shkruajtur.

Shpirti i Shenjte nuk ka kufi, as trup te caktuar. Krahasimi me pellumbin eshte domethenes. Ky simbol tregon pastertine dhe pafajshmerine e pellumbit, karakteristike e Krishtit pas pagezimit dhe ne vazhdim e deri ne perfundim. Prania e Frymes nepermjet pellumbit Ishte teper e rendesishme qe Trinia e Shenjte ti shfaqej njerezve se bashku ne te njejten kohe, ne te njejtin vend. Eshte e veshtire ta kuptosh, por ne nuk besojme ne tre zota, asnjehere. Mund te te duket paradoksale por Ati, Biri dhe Fryma e Shenjte ekzistojne ne nje esence te perjetshme, nuk jane kurre te izoluar dhe nuk kane individualitet.

Keshtu qe klevis, para se te marresh persiper te flasesh rreth Bibles, ben mire te studiosh i cike me shume se njohuria jote eshte e deformuar me propaganda mashtruese.

[iliria e para]

Nuk e di pse merreni me Klevis?!
Ai e ka per detyre kete pune. A nuk e keni verejtus se sa ore ne dite rrin para kompjuterit duke "bindur " boten se vecse ajo e tij eshte e verteta.
Edhe pse nuk ka asnje gjysem argumenti per ateo te cilat i pohon, ai vazhdon!
Te gjitha fete jane krijuar nga njerzit dhe jo Zoti.
Ka njerz qe besojne ehde ne UFO , ka qe besojne ne lope etj.
Secili ka te drejte te besojne ne cka te don.
Nese don mund te besojne se do te dal bar ne Sahare.
Shkrimet e Klevisit dhe disa shokeve te tij mund te bejne te besosh ne kete teori e barit.
Ky me duket qe ka edeh disa nofka ketu ne forum(se paku ne baze te permbajtjes dhe shkronjave qe jane te cuditeshme nga nje here)
Ato qe ky i pershkruan do ti quaja:"prit gomar sa te dal bar ne Saharë".

[drinas]

Student...po iliria te verteten tha. C'pate ti?

[Klevis2000]

Dinakerine e disave e mbeshtet budalluku i disa te tjereve

Jepni pergjigje ju lerini llafet e te sharat po hajde mos i beni dredhi pyetjeve shpirti i shenjte behet pellumb.Ju thoni shpirti i shenjte eshte Zoti atehere si ka mundesi te behet Zoti pellumb Se per lojra fjalesh kemi vend tjeter per tu marre jo ketu ku eshte teme serioze .

[SuNRiSeR]

Pse ka fe ne bote?!

Aty ku nuk ka Zot, krijo Nje.
Nuk e di se kush e ka thene por ka shume kuptim dhe llogjike.

Pershendetje, SS

[Usama]

Une plotesisht e mbeshtes tezen e pare te Klevis-it ,pershkak se eshte teper logjike ,ndersa ato qe leshojne ketu postime vetem sa per tu ngaterruar ketu , i kisha lutur qe ti lene ato perralla,ose ti bien argumentet bindese.

[kubla khan]

E shihni se si jemi ne?Patjeter duhet te zihemi per diÇka .O per politiken ,o per fene.Sa per politiken e kuptoj se eshte shume ndikuese ne jeten tone,po Ç'zor keni te kapeni rreth feve?Te gjitha jane pallavra,parti perÇarese,te panevojshme,TE TEPERTA ,sidomos per ne shqiptaret.Une besoj ne ZOT ,por nuk e di edhe ai me Çfare po mirret ...Thone se satanai po e udheheq boten.Mire po nga kush pret ai ta largoje kete fare satanai nga toka ,nga une?
Do te doja te me thone diÇka ata qe dijne gje per Deshmitaret e Jehovait,se ka nja dy me kane mesuar deren dhe po me Çajne koken me dokrra.Me vjen zor por si duket do te duhet t'ua bart bishtin .

[Klevis2000]

NJE ZOT - NJE FE

Muhidin AHMETI



Kur'ani fillon me diçka që nxit resistencën më të madhe të mundshme, me kërkesën për të besuarit në një Zot të vetëm dhe me të braktisurit e çdo adhurimi tjetër.

Përulja bëhet vetëm para Zotit, para askujt tjetër.

Kjo qe ide revolucionare jo vetëm për kohën kur zbriti Shpallja, por për çdo periudhë, edhe për kohën tonë. Dy fakte me rëndësi magjistrale njësia e Zotit dhe barabarësia e të gjithë njerëzve -janë të konfirmura me Kur'an në mënyrë aq të qartë dhe shprehimore sa që lejojnë vetëm një të vetmin komentim të tekstual: LAILLAHE IL-LALL'LLAH- S'KA HYJNI PERVEÇ NJE ZOTI; s'ka popull të zgjedhur, racë të zgjedhur ose klasë të zgjedhur të gjithë njerëzit janë të barabartë.

"O njerëz. Ne ju krijuam juve prej një mashkulli e një femre dhe ju bëmë popuj e fise që ta njohni njëri-tjetrin. Më fisniku tek All-llahu është ai, i cili i ruhet më së shumti Atij" (Kur'an, Huxhurta 49:13)

Në kohën tonë është aktuale si asnjëherë më parë të konfirmohet uniteti i feve të ndryshme, veçmas tri feve të shpallura qiellore dhe njësia e besimit në një Zot Të konfirmohet monoteizmi i stërlashtë burimor i Ademit, Ibrahimit, Musasë, Isasë dhe Muhammedit (All-llahu pastë mëshirë mbi të gjithë). Kur'ani plotësisht qartë e thotë se të gjithë ata që kanë marrë shpalljen e Zotit para Muhamedit a.s., hebrejtë e të krishterët, janë në rrugë të drejtë po qe se i përmbahen monoteizmit.

Siç ishte Ademi njeriu dhe i dërguari i parë që nga fillimi i historisë njerëzore tokësore, po ashtu Ibrahimi (Abrahami) paraqet konfirmimin e sërishëm të atij roli të njëjtë të popullit semitik. Ibrahmi a.s. simbolizon unitetin e asaj tradite shpirtërore nga e cila frymësohen judaizmi, krishtërimi dhe islami si anëtarë të "bashkësisë së Ibrahimit" Meqë është babai i "monoteizmit" dhe "babai i semitizmit", sipas islamit, Ibrahimi a.s. paraqet atë fe te stërlashtë të cilën Islami erdhi ta konfirmojë. Më vonë kjo porosi univeresale u bë e privilegjuar për "popnllin e zgjedhur" me të dërguarin Musa, a.s. (Moisiun) në atë ndarjen e parë të fesë, e cila prejardhjen e saj e tërheq nga tradita abrahamike. Shpallja që ju dha Musasë a.s. (Moisiut), në të vëtetë, paraqet vetëm një aspekt të asaj tradite apo asaj pikëpamje; paraqet fenë e stërlashtë si ligj. Në këtë mënyrë judaizmi erdhi të theksojë rëndësinë e ndjekjes së ligjit të Zotit, "Ligjit të Talmudit", si bazë të fesë. Vullneti i Zotit u shpall nga judizmi në formë të ligjit konkret në pajtim me të cilin ligj patjetër do të rregullohet jeta e përditëshmë e njeriut, (S.H. Naser, Ideals and Realitis of Islam).

Judaizmi në mes religjioneve paraqet "tendencën e majtë të kësaj bote. Nga kjo tendencë rrjedhin pastaj të gjitha teoritë e frymës judaike që predikojnë perspektivën e "parajsës tokësore".

Mbretëria hyjnore, që hebrenjtë e paralajmëronin para shfaqjes së Krishtit, pritej në tokë e jo në qiell si të krishterët. Në literaturën apokaliptike hebraike himnizohet Mesia - hakmarrësi, ekzekutori i drejtësisë. Hebrenjtë nga Mësia pritnin të ishte jo profet që dhe pëson, por hero kombëtar, mbret i tokës që do të vendoste pushtetin e popullit të zgjedhur. (Shiko: A.Izetbegoviq, Islami ndërmjet Lindjes e Perendimit).

Në këtë kohë duhej patjetër të vendosoj ligji i pushtetit, sepse ajo ishte periudha e Faraonit në të cilës dominonte ashpërsia, pushteti absolut i dhunës e tirania. Prandaj Musasë a.s., (Moisiut), ju shpall ligji i drejtësisë.

Drejtësia përkatëse për atë periudhë dhe periudhat e ngjashme me to, është vendosja e ekuilibrit, në këtë rast parimi i mbrojtjes që do të thotë - goditja të kthehet me goditje: "Sy për sy, dhëmb për dhëmb".

Në anën tjetër, Krishti dhe shpallja e Krishterë paraqesin aspektin ezotrik të traditës abrahamike, dimensionin e brendëshëm të fesë islame i cili është rrugë shpitërore më parë se ligj. Krishti nuk solli ligj të ri të shpallur apo Sheri'ah, veç solli rrugë - Tari'kah e cila është e bazuar në dashurinë e Zotit.

Duke marrë parasysh se vetëm me ligjin e drejtësisë e plotësohej Shpallja qiellore, nuk realizohej feja në tiraninë e saj dhe nuk përfshihej me të natyra komplete e njeriut, erdhi Isai a.s., (Jezu Krishti) që të sillte me Ligjin e dashurisë, pa e suspenduar Ligjin e Moisiut të Drejtësë. Në këtë ligj ai shpalli:

"E dini si thuhet: sy për sy, dhëmb për dhëmb. Por unë po ju them: Mos u mbroni kundër njeriut të keq. Atij që të bie me shpullë në faqen e djathtë, ktheja edhe tjertrën..." (Ungjilli sipas Mateut; 5: 38-42).

Këto virtyte të larta etike ranë ndesh me dhunën e tiranëve dhe Krishtit e të krishterëre u ndodhi ajo çfari ju ndodhi... Dashuria, shpesh, jep provimin më të rëndë... Çdo tiran atë e konsidoron dobësi, prandaj e shfrytëzon në interes të tij dhe ngrihet kundër çdo kujt që flet në emër të saj.

Materializmi (ose pozitivizmi) hebraik ia kthen vetëdijen njeriut në drejtim të botës dhe për gjatë tërë historisë e nxiti isteresin ndaj realitetit të jashtëm. Krishtërimi, shpirtin njërëzor ia drejtoi vetëvetes. Realizmi i theksuar i Dhjatës së Vjetër mund të tejkalohej në një idealizëm po aq të theksuar të Dhjatës së re. Bashkimin e këtyre dy kërkesave në një do ta bëjë islami me Muhammedin a.s., (A..Izetbegoq, po aty).

Përmendim këta dy aspekte të Shpalljes hyjnore, të traditës së Ibrahimit, duke u përpjekur të tregojmë në formën e tyre më konçize, ç'paraqet njëri dhe tjetri aspekt sipas të kuptuarit hebraik dhe të krishterë burimor.

Tani të shohim ç'është islami dhe ç'paraqet ai sipas burimeve të tij autentike?

Islami, vetëvetiu, beson se është shprehja e tretë e madhe e traditës shpritërore të Abrahamit, e cila pasoi pas judaizmit dhe krishtërimit. Siç paraqet judaizmi ligjin e aspektit ekzotik (të jashtën) të kësaj tradite shpirtërore, kurse krishtërimi rrugën apo aspektin ezoterik (të brendëshëm). Islami duke e përmbajtur edhe Ligjin (e drejtësisë) edhe Rrugën (e dashurisë), atë traditë e përfshin në njësinë e tij burimore. Mirëpo, në njëfarë kuptimi mund të thuhet se judaizmi është i bazuar në frikën nga Zoti, krishtërimi në dashurinë e Zotit, kurse Islami në njohjen o Zotit. (Shiko, S.N.Naser, po aty).

Duke e vështruar në këtë pikëpamje feja në esencë është një,

"Ai ju rekomandon nga feja atë që i ka urdhëruar Nuhit dhe atë që po të shpallim ty edhe atë që i urdhëruam Ibrahimit, Musasasë dhe Isasë": "Predikonie fenë e vërtetë e të drejtë dhe mos përçaheni në këtë" (Kur'an, Esh-Shura, 423)

Antagonizni ndërmjet fesë është qartë mosnjohje e fesë. Ata të cilët kanë raporte të tilla antagoniste nuk e kanë kuptuar esensën e fesë, shpalljen e urdhërave, porosive dhe ligjore të Zotit, të cilët janë shpallur sipas etapave konform zhvillimit shpirtëror të njerëzimit. Sa herë që njerëzmi përparonte dhe e kapërcente një periudhë të caktuar, atëherë Zoti dërgonte pejgamberin e ri që të plotësonte Shpalljen qiellore për të qenë në pajtim e harmoni me progresin e ri shpirtëror.

Kur'ani për vetë pohon se nuk është as shpallja e parë e Zotit as e vetmja, veç e fundit dhe përfundimtarja në vargun e shpalljeve që iu shpallën popujve të ndryshëm nëpërmjet pejgamberëve. Mësimi themelor i çdo të të dërguari dhe të çdo mesazhi, siç thotë Kur'ani, ka qenë se është një Zot dhe se në atë parim duhet të vendoset jeta. "Para teje nuk kemi dërguar asnjë pejgamber e të mos i kemi shpallur se nuk ka Zot tjetër përveç Meje, ndaj falmuni". (El-Enbija 21:25)

Ky rregull parimor i Kur'anit është fundi i tij dhe forma përfundimtare që erdhi në fund të rrugës së zhvillimit shpirtëror e intelektual të njerëzimit, që të jetë përmbyllje e tërë asaj që është thënë dhe bazë e raportit njerëzor ndaj Zotit, deri në mbarim të botës.

Tashmë ishin pjekur të gjitha kushtet dhe ishte bërë e domosdoshme ardhja e një pejgamberi të ri, i cili do të bëntë unifikimin e dy dimensioneve të traditës shpirtëre të një ligji unik i cili quhet ligji i mëshirës dhe i njohjes. Ky i dërguar ishte Muhammedi a.s. të cilit iu shpall.

"Nëse duani të merrni hak (për padrejtësi), atëherë bënie atë vetëm aq sa ju është bërë; por nëse duroni ajo është me të vërtetë me mirë për durimtarët. Ji i durueshëm! Por, i durueshëm do të jesh vetëm me ndihmën e All-llahut." (En-Nahel 16; 126-127).

Kjo specifikë e islamit, si fe e fundit në ciklin e dërgimit i jep islamit forcë sintezë që e karakterizon këtë traditë shpirtërore. Meqë është porosia përmbyllëse e shpalljes. qiellore, islamit iu dhurua aftësia e sintezës fatlume e përfshrjes dhe e përqafimit të gjithë asaj që ishte në harmoni me perspektivën e shpalljes që nga civilizimet më të hershme. Me konfirmimin e serishëm të asaj që e kisha konfirmuar gjatë shekujve të gjithë të dërguarit, islami vuri në dukje karakterin e vet universal të fesë primordiale, kurse më të konsideruarit e vetes si fe të sprasme (të fundit), si kërkesë të cilën nuk e kishte bërë asnjë fe ortodokse para islamit, ai mbajti në vete të veçantën e saj që e dallonte atë, e bëntë të ndryshme dhe si fe i jepte formë të veçantë. Asnjë fe si e tillë s'pati mundësi të bëhet fe uninersale. Shikuar nga brenda islami ishte i tillë, kurse i vështruar nga jashtë ai patjetër duhet të jetë fe specifike e cila shtyn njeriun që ta përqafojë dhe ta ndjekë nëpërmjet formave e dispozitave specifike.

Atë që vërtetë islami, në planin e brendëshëm s'mund ta pranojë të shpalljet e mëhershme qiellore është raporti "birëror" dhe "trinitet!" ashtu si kuptohet zakonisht. Këtë, për arsye se islami është i bazuar në natyrën e vetme të Absolutit e jo në mainifestimet e tij apo në "zbritjen". Idea e vërtetë e islamit është ajo që arrihet nëpërmjet përdorimit të inteligjencës e cila bën dallim në mes absolutes dhe relatitives, e cila i shpreh devocion Vullnetit Absolut. Kjo është domëthënia e nocionit "musliman" ai i cili pranoi që nepërmjet zgjedhjes së lirë të harmonizojë vullnetin e vet në Vullnetin hyjnor. (S.H. Naser, njëjtë).

Asnjë religjion nuk vë theksin në aspektin transcendental të Zotit më intensivisht se islami. Shpallja islame nëpërmjet dimensionit të saj vertikal të intelektit vendosi raporte të vërteta në mes njeriut dhe Zotit, natyrës dhe Zotit. Sipas këtyre raporteve, Zoti është i ndarë ontologjikisht nga çdo gjë e kësaj bote. Ky është kuptimi i teëhidit i cili dallon qartë: Zoti absolut, njeriu relativ. Njeriu ëahtë i obliguar të vijë të realizojë këtë të vërtetë të njohë e t'i kuptojë që vetëm Zoti është Zot i vërtetë, d.m.th. vetëm Ai është absolut, ndërsa njeriu është qënie që qëndron para tij me zgjedhje të lirë të pranojë ose të refuzojë dëgjueshmërinë ndaj vullnetit të Tij.

Dhe duke e përmbyllur këtë artikull dëshiroj të theksoj se islami është shprehje e Shpalljes së Zotit që u lëshua si farë në zemrën e njeriut i cili paraqiste dhe paraqet skutën e brendëshme të asaj porosie të Zotit.

Fara e islamit është kultivuar në zemrën njerëzore nëpërmjet Kur'anit, kurse instrument i propagandës së tij ishte Pejgamberi a.s. Nga kjo farë, atje u rrit ai trungu shpirtëror i cili krijoi një ndër civilizimet më madhështore në histori, trungu nën hijen e të cilit sot jetën e vdes një segment i rëndësishëm i gjinisë njerëzore, duke e gjetur në islam kuptimin e plotë të jetës.

[Mr_Right]

O Klevis ti personalisht e ke takuar Zotin?
Njerzit kultivojn ate peme qe jep prodhim me shum.
Une shkrujta ne kete teme vetem per ty se me vjen keq se po lodhesh shum sa here te kam thene mos u merr me pune boshe....

Lexoj ato libra fetar e nxjerr naj konkluzjon ne to e mos rri tu i shkrujt ketu se sa per libra kemi boll ne bibloteke.
Ne kuran e ne bibel thuhet qe ne skemi te drejt te gjykojm kerkend .
Cfar besimtari je ti kur me mendjen tende gjykon JEZUSIN jo ishte jo sishte jo u ngjall jo su ngjall.e pra nepermjet JEZUSIT gjykon miljona besimtar te krishter neper bote.
Nuk kan rendesi fare ato qe thua ti per JEZUSIN rendesi ka vetem nje gje.
Cfar tha JEZUSI jan prefekt per te gjith besimtaret Kristjan .

[Klevis2000]

O Klevis ti personalisht e ke takuar Zotin?
Njerzit kultivojn ate peme qe jep prodhim me shum.
Une shkrujta ne kete teme vetem per ty se me vjen keq se po lodhesh shum sa here te kam thene mos u merr me pune boshe....

Lexoj ato libra fetar e nxjerr naj konkluzjon ne to e mos rri tu i shkrujt ketu se sa per libra kemi boll ne bibloteke.
Ne kuran e ne bibel thuhet qe ne skemi te drejt te gjykojm kerkend .
Cfar besimtari je ti kur me mendjen tende gjykon JEZUSIN jo ishte jo sishte jo u ngjall jo su ngjall.e pra nepermjet JEZUSIT gjykon miljona besimtar te krishter neper bote.
Nuk kan rendesi fare ato qe thua ti per JEZUSIN rendesi ka vetem nje gje.
Cfar tha JEZUSI jan prefekt per te gjith besimtaret Kristjan .

Une se kam takuar Zotin por shpresoj ta takoj ne te ardhmen(vdekjen dhe diten e gjykimit) me vepra te mira dhe me besim te paster larguar nga idhujtarite dhe adhurimi profeteve dhe njerzve por vetem me besim tek Ai.Nuk po flas per ato qe ka thene jezusi ne " realitet" por per ato qe ia shtuan njerzit dhe i vune ne gojen etij sikur ti kishte thene ai .Sa per librat lexoji dhe ti edhe mos i lej ne bibloteke se te duhen me vete ne koke dhe jo sirtare ose rafte.Lexoji edhe beji shoke te jetes.